Een geval van Hoogverraad?
KARSOTE
HIER!!
Dat is
RECHTS
VOOR DE VROUW.
HAARLEM'S DACBLAD
DONDERDAG 23 MAART 1933
De officier in den Tower.
(Van onzen Londenschen correspondent).
Londen, 23 Maart.
De Tower van Londen is in het openbaar
besef een historische verschrikking in steen.
Geen wonder. Op de dikke muren der mid-
deneeuwsche norren hebben de ten doode ge
doemde gevangenen van het verleden woor
den van hun laatste gedachten gekrast. Er is
een plek, welke men den bezoeker aanwijst,
waar de hoofden neervielen achter het blok
der terechtstelling. Een der Towers heet bloe
dig. De Tower is tot op heden vereenzelvigd
gebleven met executie, Oorlogsspionnen van
1914'18 vonden er den dood.
Geen wonder dan ook dat onlangs het
nieuws, dat een jong officier van een dei-
voornaamste regimenten van het land in den
Tower onder arrest was, hevig opzien baar
de. Wat had hij misdreven dat hij gevangen
gezet moest worden tusschen dien onheil-
spel lenden steen aan den Theemsoever? De
openbare meening voor zoover ze zich uitte
in de dagbladen, had moeite aan te nemen
dat de strenge behandeling, welke de „jeug
dige, blonde, blauwoogige" krijgsman van de
zijde zijner superieuren ondervond, gerecht
vaardigd was. Die meening achtte zich ook
veronachtzaamd omdat het departement van
Oorlog met de zaak zoo geheimzinnig was
geweest. De officier had al een maand in den
Tower gezucht voordat het publiek er kennis
van had gekregen. De bevolking, aldus hoor
de men, had recht te weten wat er aan de
hand was. En de openbare belangstelling in
liet lot van den jongen luitenant van de Sea-
forth Highlanders begon zich te doen gelden
in dikke rijen ziekelijk-nieuwsgierige leeg-
loopers, die zich langs een hek van den Tower
schaarden om den gevangene na te staren
wanneer hij in het gezelschap van een an
deren officier zijn ochtendwandeling maakte
door de groene hoven.
De behandeling van de zaak van luitenant
Baillïe-Stewart is thans aangevangen. En de
openbare nieuwsgierigheid wordt ten volle
bevredigd in woordelijke verslagen van het
geen er voor den krijgsraad wordt gezegd.
De Public Prosecutor dat is de rechts-
ambtenaar in Engeland die vergeleken kan
worden met onzen vertegenwoordiger van
't Openbaar Ministerie heeft een ontstel
lend boekje open gedaan van dezen jongen
officier. Niet minder dan tien beschuldigin
gen zijn tegen hem gericht; en aangezien op
elke beschuldiging een straf staat van 14
jaar gevangenschap met gedwongen arbeid
is volgens den P(ublie) P(rosecutor) voor den
knaap minstens levenslange gevangenisstraf
weggelegd. Hij heeft volgens dezen ambte
naar, die geheel af moet gaan op indirecte
bewijsvoering, welke hij nochtans afdoende
acht, „zijn vaderland voor 50 pd.st. of wat
meer verkocht".
Het verhaal van den P. P. voor den krijgs
raad klonk als een spannend drama van kui
perij en spionnage, als een werkelijkheid ge
worden verhaal van internationale intrigan
ten, die handelen in militaire geheimen, met
codenamen en den invloed van de vrouw en
gefingeerde brieven en al die andere zaken,
welke de vervaardiger van spionnage-romans
in zijn mars heeft. De P. P. verklaarde dat
de beschuldigde inlichtingen verzamelde om
trent tanks en de organisatie van mechani
sche strijdkrachten, automatische geweren,
moderne formaties, pantserauto's e.d. en dat
hij de gegevens verstrekte aan agenten van
Duitschland. De bijzonderheden van de be
schuldigingen waren even verbazingwekkend
als de beschuldigingen zelf. Brieven werden
voorgelezen, afkomstig van Marie Louise, die
een adres had in Berlijn. Een der brieven be
vatte tien bankbiljetten van 5 pd.st. Een an
dere had aan Stewart vier biljetten van 10
pd.st. gebracht. Het opschrift van de brieven
was „My dear boy" en de inhoud moest doen
gelooven dat het geld was toegezonden voor
terugbetaling van een leening, verstrekt om
Marie Louise's studie te bekostigen. Maar
Stewart had ontkend dat hij ooit geld voor
dat doel had geleend. Zijn verklaring was ge
weest dat hij een liaison met haar had ge
had, dat het geld ten deele was bestemd om
hem reisgeld te verschaffen om naar haar
terug te keeren en ten anderen deele beloo
ning was voor „bewezen diensten". Men kon
slecht vermoeden wat deze „bewezen dien
sten" waren en de verklaring van den luite
nant van de ontvangst van deze brieven met
geld moest als hoogst onaannemelijk worden
beschouwd. Verder bleek uit de uiteenzet
tingen van den P. P. dat Stewart de ont
vangst van de brieven bevestigde aan een
zekeren Otto Waldemar Obst in Berlijn, van
wien werd verondersteld dat hij een agent
van een spionnagedienst was. Stewart onder-
tcekende zijn brieven Alphonse Poiret en als
reden voor het gebruik van dit pseudoniem
gaf hij op dat hij zijn militaire positie niet
wenschte te betrekken in zijn liefdesaffaires
met Marie Louise. De Openbare Aankla
ger beweerde verder dat de beschuldigde, toen
hij afgeloopen Augustus met verlof in Ber
lijn was, in aanraking zocht te komen met
den Duitsohen Inlichtingendienst (zooals
spionnagedienst officieel wordt genoemd) en
dat een Duitsch officier er hem in zijn hotel
had opgezocht. Stewart had verder snelle en
korte bezoeken gebracht aan Nederland om
er verzamelde inlichtingen te verstrekken
aan zijn Duitsche klanten.
Er werd ook gewezen op de
merkwaardige bijkomende omstandigheid
dat de gebruikte namen klaarblijkelijk wa
ren ontleend aan den fruithandel. Obst is
Duitsch voor fruit. Poiret is niet alleen de
naam van een fameus mode-artist, in Parijs
maar ook Fransch voor .kleine peer" en Mane
Louise is de naam van een zeker soort peren.
De P. P. maakte daaruit op dat men hier
met code-namen te doen had. En codes zijn
overbodig voor zulke onschuldige zaken als
het leenen van geld voor studie en de brief
wisseling van een vrijage. Bovendien was de
inhoud der brieven te zakelijk om er liefdes
verhoudingen aan te verbinden.
Dit in het kort is de oogst van den eersten
dag van de zitting van den krijgsraad, welke
het geheim van den officier in den Tower
volledig heeft onthuld. Het is uiteraard niet
het laatste woord. Men verwacht dat de be
handeling van de zaak, welke uit overwegin
gen van landsbelang ook voor een deel met
gesloten deuren zal plaats hebben, wel een
week zal duren. Er zijn buitenlandsche ge
tuigen. wier verschijning voor den krijgsraad
met de grootste omzichtigheid zal plaats
hebben aangezien, zoo meende de P. P.. hun
levens gevaar zouden loopen indien hun na
men bekend werden. Getuigenvcrhooren en
kruisverhooren door den verdediger van den
beschuldigde zullen vele dagen lang de ko
lommen der Engelsche bladen vullen en hun
lezers doen smullen. Want dit wordt een
cause célèbre van spanning en hoog belang.
Voor hen, die nog niet zoo lang geleden
de hoop koesterden dat al dat nare gekon
kel op internationaal gebied spoedig ver
ouderd zou blijken, dat spionnage tot het
verleden zou gaan hooren nu internationale
deskundigen van leger en vloot klaarblijke
lijk hun kaarten op de conferer.tietafel gin
gen leggen, men eikaars lichtingsterkten.
kruisers, kanonnen, tanks en hun gewicht,
kalibers en wat niet al zou gaan opbiechten,
voor dezulken moet dit proces de schellen
van hun oogen doen vallen. Een incident
kenmerkte het begin van de zitting Een pre
dikant onder het publiek, die in een bijbel
had zitten lezen, verhief zich van zijn plaats
juist voordat men zou beginnen en protes
teerde, den bijbel boven het hoofd zwaaiend
tegen het feit dat de officier in den Tower
was gevangen gezet. Voordat politie-agenten
tijd hadden gehad hem te verwijderen had
hij zijn protest ,.in naam van Jehovah" nog
eens kunnen herhalen. Voor dezên predikant
zal die gevangenschap van een menstfh van
dezen tijd in den Tower van primitieve mid-
deneeuwsche bestemming een schrijnend
anachronisme zijn geweest. Verlichte men-
schen zouden graag in het gansche proces
een anachronisme hebben gezien. Maar
het is het klaarblijkelijk niet. Er is ook in
deze dagen nog en in dit speciale stadium
van onze Westersche beschaving wellicht
meer dan ooit gelegenheid voor spionnen
en intriganten hun bedrijf uit te oefenen,
hun land te verkoopen voor geld, zooals de
P. P. het uitdrukte. En omdat de gelegen
heid er is moet er ook het middel zijn en
het proces om hen, die er gebruik van ma
ken, op de oude beproefde wijze aan te pak
ken.
DE FILM „MORGENROT"
Dat een bioscooptheater het noodig heeft
geoordeeld in dezen politiek zeer gespannen
tijd een tendentieuze film als „Morgenrot"
te introduceeren, is al, zacht gezegd,
ontactvol te noemen,. Nog maar kort gele
den heeft men kunnen lezen hoe de première
van dezen lofzang op de Duische marine in
Berlijn werd gegeven in tegenwoordigheid
van de regeéring en tal van militaire auto
riteiten. Het is te begrijpen, dat men reeds
bij voorbaat al of niet ten onrechte, de
strekking van de film met het regime-Hitier
verbindt. Hoe een deel van het publiek op dc
film in liet Amsterdamsche Rembrandt-
theater gereageerd heeft, is bekend. Van
voetzoekers en stinkbommen wordt een
kwistig gebruik gemaakt en op het Rem-
brandtplein moet de politie door middel van
charges de betoogers uiteenjagen. Zooals
men weet, heeft het bestuur van den bios
coopbond thans besloten de gewraakte rol
prent ,voorloopig-' uit de circulatie te nemen.
De voorstelling, die wij meemaakten 'de
eerste voorstelling op Woensdagavond) had
overigens een volkomen rustig verloop. Wel
surveilleerde de politie in de zaal, maar tot
optreden kwam het niet.
En nu de film.
De tendenz van de film Morgenrot"
is onmiskenbaar. Alleen al het- feit,
dat het bedrijf van een der meest
immoreele en geniepigste strijdmidde
len uit den wereldoorlog, de U-boot de
hoofdrol van het epos vervult, maakt die dui
delijk. Een sfeer van heldenmoed omgeeft de
bemanning, wanneer zij de toebereidselen
voor den aanval treft. Aan boord
heerscht een uitermate enthousiaste stem
ming, van den kapitein af tot den minsten
man toe. Een bericht uit de Marconihut. dat
de nadering van een Engelsch eskader
meldt, doet de geestdriftige stemming ten
top stijgen. De geheele bemanning staat als
het ware te popelen om haar gruwelijke
taak te vervullen en wij zijn er getuige van
hoe in 'n echte „frlsche fröhliche Stimmung",
onder kwinkslagen nog wel, de verraderlijke
torpedo in gereedheid wordt gebracht. De
„sensatie" van den voltreffer op den Engel-
schen kruiser beleeft men gedeeltelijk door
de periscoop heen. Het schip wordt midden
in den flank geraakt, draait een paar maal
willoos rond en terwijl men dc opvarenden
in wilde verwarring over het dek ziet hollen,
zakt het schip, in vlammenzee gehuld, lang
zaam onder den waterspiegel weg.... In
middels zoekt de camera de gedoken U-boot
op. die in een veiliger omgeving weer aan dc
oppervlakte blijkt te komen. In haar binnen
ste zet een matroos op zijn harmonica een
Heimatliedje in en het geheele gezelschap
stemt er opgewekt mee in.
Een tweede „verheffend" tafereel: het
duel met den pseudo-trawler, die tusschen
zijn zware masten en groote lappen zeil ge
schut verborgen houdt. De niets kwaads ver
moedende U-boot krijgt natuurlijk op een
gegeven moment den vollen laag. Zij weet
echter nog bijtijds haar geschut op het dek
in gereedheid te brengen en het lieve leven
neemt weer een aanvang.
„Der wird's nicht lange mehr machen".
spot de kapitan-leutnant. als de vermomde
visschersschuit de zwakste blijkt te zijn en
een kogelregen het schip doorzeeft. ..Nicht
mehr schiessen!" klinkt tenslotte het bevel.
..Schade" luidt het spijtige antwoord van
den eersten officier.
Wat ook te denken van die min of meer
melodramatische scène aan het slot als een
Britsche dieptebom een einde aan de bloe
dige carrière van de duikboot heeft gemaakt
Hier moet blijkbaar den waren heiden
geest met kracht gedemonstreerd worden.
Als de duikboot half volgeloopen is, steeds
dieper wegzinkt en men ais laatste redmid
del de zwemvesten voor den dag haalt, blij
ken er voor de tien overlevenden slechts
acht gordels te zijn. De oplossing van het
probleem laat niet lang op zich wachten. Uit
een donkeren hoek van het wrak klinken
twee doffe schoten, twee leden van de be
manning hebben zich ter wille van hun
„broeders" opgeofferd.
Dit is een soort oorlogsromantlek, die wij
GEEN VERKOUDHEID MEER.
HOE DEZE TE VOORKOMEN.
Indien ge verkouden of grieperig zljt. sprenkel
dan 10 a 15 droppels Karsote een nieuwe
wetenschappelijke uitvinding op
Uw zakdoek en adem de dampen
diep in, die hiervan opstijgen.^
Karsote is een radicaal verdol-
gingsmiddel voor de bacteriën,
van verkoudheid en griep. Bij
het opsnuiven dringen de ver-
frisschende, bacterie-dooden-
de dampen tot in de kleinste
hoekjes van neus. keel en lucht-
kanalen. Bijna onmiddellijk daar- illV
M\
op is de neus geopend, de keel O
ontdaan van slijm, de geïrriteerde
slijmvliezen verzacht. Uw verkoudheid is ge
ëindigd. Karsote doet verkoudheden en grie
perigheid in enkele uren ophouden en voor
komt ernstiger aandoeningen.
is verkrijgb. bij alle apothekers en drogisten a
0.90 per flacon zakformaat
en j 1.50 per flacon (2 maal de kleine maat).
(Adv. Ingez. Med.)
met den besten wil van de wereld niet meer
kunnen apprecieeren.
Was de tendenz niet zoo sterk op het
z.g. heldhaftige bestaan aan boord gelegd,
dan zou de film wellicht nog voor anti-oorlogs
propaganda kunnen dienen. Niet onvermeld
mag blijven, dat Adèle Sandrock van de rol
van de oude „Frau Majorin" een zeer gave
figuur heeft gemaakt. Haar indrukwekkende
spel als de vrouw, die twee zoons in den oor
log heeft verloren, vormt een weldadige af
wisseling op den lioera-stijl van „Morgenrot".
Afgezien van de laakbare strekking,
moet men toch waardeering voor de tech
nische zijde van het filmwerk hebben Het
is haast ongeloofelijk, dat al die gebeurte
nissen binnenin de duikboot in de Ufa-ate-
liers en scène zijn gezet. Dat den cinéast
Gustav Uckieky het „filmische oog" niet ont
breekt blijkt wel uit de suggestieve wijze
waarop hij bijvoorbeeld het onheilspellende
rijzen en dalen van de duikboot heeft weten
weer te geven.
Dat neemt inmiddels niet weg. dat deze
film onvertoond had moeten blijven.
J. H. V.
MUZIEK.
KOVACS LAJOS.
Stampvol was Woensdagavond weer de
gemeentelijke Concertzaal vele plaats-
begeerigen moesten des morgens worden
teleurgesteld en toen de leden der
azuren band met vluggen tred verschenen
klonk een bijval, die nog geweldig aangroeide
toen de gestalte van den Leider zichtbaar
werd. Het spel begon. Men kon constateeren
dat slechts geringe wijziging in de samen
stelling der A.V.R.O.-band had plaatsge
grepen en dat hun virtuositeit er sinds het
vorig optreden niet op achteruitgegaan was.
En men heeft weer genoten van de ver
scheidenheid van muzikale en anti-muzikale
klanken, die geproduceerd werden in het ge
compliceerde jazz-arsenaal; dc zwaarbewa
pende drummer zat weer glimlachend op zijn
plaats en hanteerde en voeteerde een dozijn
geruischverwekkende speeltuigen waarvan ik
den naam niet eens weet; de. ditmaal ano-
nyme refreinzanger zong in en naast een
luidspreker en speelde zwierig op, onder en
naast een geluidloos miniatuurviooltje; de
bazuinsolist blies afwisselend met en zonder
geweldige metalen proppen in den beker van
z'n instrument en maskeerde de klanks eens
zelfs door erin zwart kussentje voor te hangen
En men heeft Pierre Palla zien heen en
weer springen voor de marimba en het felle
geluid zijner stokslagen bewonderd alsof deze
hagelbui een lentezang was, en sommige
ouderen zullen zich herinnerd hebben dat ze
vroegr op een ree.ks ten deele met water
gevulde en daardoor afgestemde wynfles-
schen een soortgelijke muziek produceerden.
Maar men heeft Palla ook als pianosolist
gehoord in dezelfde transcriptie van Delibes-
Dohnanyi, die hij een vorige maal hier voor
droeg en heeft zijn v'.ekkelooze virtuositeit
terecht bewonderd en toegejuicht.
Het zijn slechts enkele personages uit het
ensemble, die ik noemen kan. Maar er kwam
nog een verrassing: de „Harmony Kings",
vier donker gekleurde zangers en oen blanke
begeleider, allen in onberispelijk avond
toilet. Do begeleider speelde jazz-muziek.
zooals ook andere goede jazz-pianisten dat
doen maar de zangers zongen anders dan
wij van onze zangers gewend zijn. Ik moet
erkennen dat de ..Comedian Harmonists" ons
iets dergelijks hebben gegeven als deze
neger-artisten, doch het kwam mij voor dat
alles bij deze laatsten natuurlijker klonk dan
bij de ongetwijfeld zeer kunstvaardige Euro
peanen. De negerzang leek geen saxofoon
imitatie; integendeel: hun zang scheen
het prototpe van de jazz-saxofoon.
Het was in zijn soort uitmuntend en ver
schafte ondanks het nagenoeg onverstaan
bare Engelsch uitbundig genot, dat zijn
hoogtepunt bereikte bij de zeer vermake
lijke „Katten-opera", waarin de zangers de
Katten (niet de tijdgenooten der Kaninefa-
ten, maar pseudo-echte zwarte Maartsche
poesen) voorstelden.
Deze avond was als reünie der Haarlem-
Dat soudt U zoo'n fietser of automo
bilist wel 'willen toeschreeuw et,
als hij zonder noodzaak op het midden
of links van den weg rijdt. Geeft
het goede voorbeeldHoudt rechts
sche luistervinken bedoeld. En dies heeft de
A.VJt.O.-directeur, de heer W. Vogt. de aan
wezigen toegesproken: over liet nieuwe kan-
toorgebouv te Amsterdam, da*, binnenkort
in gebru:..%Gal worden genomen: over de
grootschc plannen voor een bouw van een
monumentale studio te Hilversum en over
het orgel dat daar geplaatst zal worden, ais
het te stichten orgelfonds voldoende bijdrage
boekt: over het a.s. 10-jarig bestaan van
dc A.V.R.O. en den groei dezer vereeniging;
over de 260.000 exemplaren van de Radio-
bode die wekelijks verschijnen, over de
politiek, die uit den aether meet verdwijnen
en over de eigen zender en de heeleweek
zendvergunning.
Het spreekt van zelf dat zijn vlammend
woord, waarvan de toon steeds binnen de
grenzen der politieke welvoegelijkheid bleef,
herhaaldelijk stormen van bijval ontketen
de.
K. DE JONG.
INGEZONDEN
Voor den inhoud dezer rubriek stelt de
Redactie zich niet vcranticoordetyk.
Van ingezonden stukken, geplaatst of niet
geplaatst, icordt de kop\j den inzender niet
teruggegeven.
IN TIJDEN VAN SPANNING.
Zeer geachte Heer R. pcereboom!
Uw Datumstuk van 15 Maart cn getiteld
„In dagen van Spanning" geeft den toestand
volkomen duidelijk weer. zij het dan, dat ik
als titel liever voor dagen: t ij d e n had gezet,
want het zijn veel meer spannende t ij d e n
dan dagen die we beleven.
Hoewel ik helaas niet in een rustig zonnig
villabuurtje woon, ben ik het toch met uw
daar wel wonenden vrind volstrekt niet hee-
lemaal oneens.
Ook betwijfel ik dat die zonnig-woner.de
vrind bepaald bang zal worden ais de bom
men of gasbommenwerpers boven zijn buurtje
verschijnen, want hij zal wel zoo verstandig
zijn te bedenken dat hij toch eenmaal dood
moet. en dat het er bitter weinig toe doet,
wanneer hij dood gaat. Zelfs de „onmisbaar
ste" menschen zijn werkelijk nooit langer
dan een paar maanden na hun dood als on
misbaar beschouwd, en vooral tegenwoordig,
nu er van alles en niet in het minst aan
menschenmateriaal veel te veel is.
Het zich verstandig wanend deel der
menschheid is niet bang voor den dood, maar
is uitsluitend bang voor het verlies van zijn
materieel bezit.
Nu beweer ik dat de Volkenbond in wer
kelijkheid niet in het leven geroepen is uit
vrees voor den dood, of uit menschen lief de
en rechtsgevoel, maar uit vrees voor verlies
van hetgeen materieel in den grooten wereld
oorlog door den overwinnaar gewonnen werd.
dat dus de Volkenbond doelbewust door de
groote overwinnaars Ineengetimmerd werd
om het „revolver" verdrag van Versailles zon
der ingrijpende wijzigingen in het er door
verkregen bezit in stand te kunnen houden.
Deze eigenlijke bedoeling is echter overgo
ten met een sausje van onderlinge samen
werking, bescherming der kleine naties enz.,
en daarom deden bijna alle naties, nog onder
den indruk van dc verschrikking 1914'18.
(waarin, misleid door valsche leuzen het over
groote deel der wereld meegesleept werd),
mede.
Indien uit dezen Volkenbond nu een bewust
streven ware voortgekomen om het vredes
verdrag van Versailles te vervangen door een
totaal ander verdrag, waarbij dan de groote
broers Amerika, Engeland en Italië vereenlgd
met de vroegere „neutralen" en vele der klei
ne oorlogsmeevoerdertjes een sterke moreeie
pressie op Frankrijk hadden kunnen uitoefe
nen, dan ware werkelijk positief en vrucht
baar werk verricht, en dan had u. geachte
heer Peereboom. thans zeker geen aanleiding
om te spreken van spannende dagen
Ik acht de groote pers mede schuldig aan
de steeds toenemende spanning en ik heb u
meermalen gevraagd toch uw groot talent en
uwe groote overredingskracht voornamelijk
te wijden aan pogingen om het verdrag van
Versailles, de schuld van alles, zelfs van den
Volkenbond, gewijzigd te krijgen, of juister
gezegd, vervangen door een verdrag waarbij
alle partijen werkelijk als volwaardige men
schen en volkeren behandeld worden.
Indien de wereldpeis door uw voorbeeld,
mijnheer Poercboom. volkspetities had ge
houden. niet voor wereldvrede doch voor ver
vallen verklaring van dat. en vervanging er
van door een verdrag waarbij alle leden van
den Volkenbond zouden medewerken, en
waarvan dc redactie zou worden opgesteld
door het Hof van Internationaal Recht, zete
lende in het Vredespaleis in Den Haag. dan
zou deze wereldpers thans zeker werkelijk
iets bereikt hebben, en dan was in Duitsch
land bijv. mijnheer Brüning nog wel aan de
regeering in plaats van den door u zoo ge
smaden heer Hitler.
Lloyd George heeft thans doch te laat on
geveer gezegd wat ik hier poneer, maar mis
schien is het nog niet heelemaal to laat mijn
heer Peereboom en kunt u de actie waarom
ik u verzoek, nog ten spoedigste inzetten.
Duitschland wil heusch niet gaarne op
nieuw bewapenen als voorheen, maar een
volk van bijna 70 millioen zielen duldt niet
veel langer een „Poolsche corridor" van 100
KM. noch van 1 meter breedte door zijn
grondgebied, duldt niet veel langer een hals
band met punten om zijn nek in den vorm
van een ring van kleine naties, bewapend
met Fransch geld, noch duldt zulk een volk
een gedemilitairiseerdc Rijnlandstrook naast
een ontzaglijke Fransche vestinggordel. En
dan spreek Ik nog niet eens van koloniën.
Het was in en na '18 nimmer zoo beroerd
geworden als Amerika te elfder ure niet mee
gedaan had 'om te trachten zijn oorlogslce-
nlngen en leveringen „veilig" te stellen) cn
de kaart van Europa ware dan ook, op mis
schien Elzas Lotharingen na niet zoo ingrij
pend gewijzigd, maar dit meedoen van toen
heeft nu althans deze goede zijde dat Ame
rika aan den lijve dc straf daarvoor terdege
gevoeld heeft en zeker niet meer zoo onver
standig zal zijn zich een tweede maal in dit
Europersche wespennest te steken. Daardoor
zal de komende nieuwe oorlog, ook al omdat
daarin Italië ditmaal zeker met overtuiging
aan Duitsche zijde zal vechten, zeker veel
spoediger volstreden zijn dan in '14. en zullen
de „verschrikkingen" nog al mee vallen,
maar ik herhaal, gelukkig is het nog niet zoo
ver en hebt u nog tijd om uwe actie in te
zetten, maar doe het dan direct. Een grootsch
opgezette actie in den door mij aangewezen
geest zal zeker nieuwe hoop voor het behoud
van den vrede, en vooral vertrouwen aan het
Duitsche volk geven, dat het niet alleen staat
in de wereld, en niet uit eigen kracht alléén
zijn boelen za! hoeven te verbreken.
Zooals u terecht opmerkt stijgen de aar.-
deelen der oorlogstulgfabrieken al sterk,
maar de aandeelen Koninklijke Olie blijven
nog stationr.air. Gaan die echter óók sterk
de hoogte in, dan koopen de oorlogsvloten
stookolie, cn dan is het dansen der poppen
KRCISSTEEKPATRONEN.
niet meer te houden. Laat dus spoedig de
leuze door de wereld weerklinken: Weg met
het revolververdrag van Versailles! voor het
te laat is.
Het zal dan blijken of dc volkeren van
Europa hun onderbewuste bangheid voor oen
vrij en krachtig en eensgezind Duitschland
kunnen overwinnen een bangheid en afgunst
die in 1914 tot den wereldoorlog voerde, want
kan men dit niet grondig, en tevens door
eigen kracht en eenheid terug vinden, dan
zal zekerder dan ooi* de toekomstige politiek
van Europa van Berlijn uit geregeld worden.
En om dan alleen maar bij Holland te blij
ven. dan zal het hoog noodig zijn dat men
hier heel spoedig begint met de partijen-
splijtzwam te bestrijden inplaats van die door
slapheid van hoogerhand te voeden, want
met 53. zegge en schrijve drie en vijftig par
tijen waarin ons volk verdeeld is. is de zoo
hoog noodigc éénheid voor goed een fictie,
en gaan wij ten onder, maar dan ook abso
luut ten onder aan ons teveel aan vrijheid,
aan die hoog geroomde vrijheid, waarvoor
geen volk ter wereld in de eerstkomende paar
eeuwen nog rijp is.
Ik heb gezegd.
J. A. HERINGA.
Amsterdam, 16 Maart 1933.
Van Breestraat 124.
Bijschrift.
De geachte inzender meent dat het de
menschen weinig kan schelen wanneer zij
dood gaan. omdat zij toch eenmaal dood
moeten. Dit standpunt moge filosofisch ver
dedigbaar zijn, maar de ervaring leert dat
verreweg de meeste menschen het niet hul
digen als hun leven bedreigd wordt. Dit
hebben zij trouwens met de dieren gemeen.
Op de groote onrechtvaardigheden in het
verdrag van Versailles en op de groote geva
ren die het voortbestaan daarvan oplevert,
is ook in dit blad ettelijke malen gewezen.
Overigens dient, de Inzender te bedenken dat
Nederland niet tot dc onderteekenaars van
dit verdrag behoort, en dus geen directen
invloed op dc wijziging kan doen gelden. Ik
vrees dat op dit onderdeel zij het dan een
zeer belangrijk'onderdeel van het Inter
nationale vraagstuk de Nederlandschc in
vloed nihil ls, zoodat wij onze acties moeten
bll.jven richten op punten waarop wij als ge
lijkgerechtigd worden erkend.
R. P.
VROUWEN EN MEISJES VAN
HAARLEM EN OMSTREKEN.
Het comité van de Emmabloem-collcctc
roept u allen op haar te helpen aan den groo
ten strijd tegen de tuberculose en wel door
med te werken aan den Emmabloemdag
op Woensdag 5 April a.s.
Dank zij de spontane hulp van allen ls het
steeds mogen gelukken deze collecte tot een
schitterend succes tc maken.
Helpt ons opnieuw dit succes bereiken. Het
slagen van den bloemendag is nog meer
noodig dan vorige jaren, want de Inkomsten
der Vereeniging tot bestrijding der tubercu
lose verminderen zeer, doordat vele van haar
jaarlijksche contribuanten door dc tijdsom
standigheden genoodzaakt zijn hun bijdrage
tc verminderen.
De bloemendag moet dus slagen en zal ook
slagen indien gij allen spontaan uwe mede
werking verleent. De tuberculose-vereeni-
ging zal dan haar zegenrijken arbeid kun
nen blijven voortzetten tot heil van dc
slochtoffers der tuberculose en tot bescher
ming der gezonden tegen dc tuberculose
Geeft u nog heden op aan het Consultatie
bureau, Ged. Oude Gracht 41.
Het Emmabloemendag-comité.
A. Del Baere—Jlskoot, algcm, presidente.
G. van Waard, secretaris.
Wijkprcsldentcn:
Mcj. C. M. Heerkens Thijssen,
Mevr. J. Tadema—de Breuk.
Mevr. C. Hoog—Guldcnsteeden Egcling,
Mej. A. Cool.
Mevr. F. J. Ozingav. Dusseldorp.
Mevr. Ch. v. Toulon v. d. Koog— van
Braam.
Mevr. M. Lucassen—v. Idslnga.
Mevr, N. Levenkamp - Planten.
Mevr. M. Bootde Ruijtor de Wildt,
Mevr. R. J. PfaffRcudler,
Mevr. E. Quarlcs van Ufford—Arntzenius.
Mevr. J. Born water—Eldering.
Mevr. A. E. H. Baronesse v. Dedam—
Zubll.
MARKTNIEUWS
GROENTENMARKT TE HAARLEM.
Op de op 22 Maart alhier gehouden groen-
tenmarkt waren aangevoerd en verkocht
Bru.sselsch lof 12—16 cent per KG.
Veldsla 20—30 cent per KG.
Boerenkool 30—45 cent per kist.
Gele kool 40 60 cent per kist.
Andijvie 4060 cent pcT kist.
Spinazie 45—70 cent per kist.
Raapstelen 5065 cent per kist.
Sla f 3—f 6 per 100 krop.
Bloemkool f 1.50f 2 per krat.
Spruiten f 1.50f 2.25 per zak.
Roode kool 6—8 cent per stuk.
Pref 410 cent per bos.
Selderij 5—10 cent per bos.
Pieterselie 715 cent per bos
Knolselderij 3—8 cent per stuk.
