In het holst van den nacht...
DE WILLEM DE ZWITGERHERDENKING In ont land
Vond Maandag het hoogtepunt i» de aatinnale plechtig»
beid in het Concertgebouw te Amsterdam, in Ceyenwoor»
digheid van de Koninklijke Familie h M de Koningia
arriveert aan het Concertgebouw.
DE W/IXEM DE ZWJJGER-HERDENfONG IN HET CONCERT GEBOUW te Amsterdam. De aanSomst der mitorltcltcn. Vd.n.r.Ihr. Mr. Chr.
Ruys de BeereMbroucItZ. H. Exc. Mgr. H. G. Jansen, aartsbisschop van Utrccbt en Z. H. Exc. Mgr. D. J. Acngenent, Disschap van Haarlem.
TERUG IN HET VADERLAND. De vier Britsohe ingenieurs van de Metropolitan
Vickers Cy, die uit Rusland verbannen zijn, bij aankomst op het Liverpool Station te
Londen alwaar zij hartelijk verwelkomd werden.
DE WEESMEISJES tijdens de aubade op den Dam, bij gelegenheid van
bet bezoek van de Koninklijke Familie aan Amsterdam.
DE BEGROETING tussclicn Roosevelt cn
Max Donald op het Witte Huis tc Was
hington.
DE WILLEM DE ZWIJGER-HERDENKING TE AMSTERDAM - Overzicht tijdens de aubade op den Dam. - Links, op het balcon,
de Koninklijke Familie, die voor deze gelegenheid naar Amsterdam gekomen is.
FEUILLETON
Naar het Duitsch bewerkt door
J. VAN DER SLUYS.
(Nadruk verboden).
30)
XV.
Het behoorde tot de hooge uitzonderingen,
dat Ludwig Falkenhayn voor sluitingstijd
het bankgebouw verliet. Deze avond was
echter een van de uitzonderingen op dien
regel. Vrijwel onmiddellijk nadat de kassier,
zichtbaar opgelucht was weggegaan, sloot de
directeur zijn schrijftafel af. gaf nog enkele
orders aan zijn secretaris, dien hij door de
huistelefoon bij zich had geroepen en begaf
zich naar huis. Het Russische bankbiljet had
hij in zijn portefeuille gestoken en het leed
geen twijfel of de misnoegde uitdrukking van
zijn gezicht evenals zijn vroegtijdig vertrek
van kantoor was een gevolg van het incident
■«iet dit geldswaardige papier.
■Daar zijn auto er nog niet was die
kwam altijd op een vastgestelden tijd, riep
hij een taxi aan, om maar zoo vlug mogelijk
zijn woning te bereiken. En reeds in de vesti
bule vroeg hij het meisje, dat hem hielp zijn
jas uit te doen, naar Lizzy.
„Juffrouw Delvendal is juist teruggekomen;
ze heeft in de stad boodschappen gedaan,"
luidde het antwoord. „Ze zei, dat ze erg ver
moeid was en voor het eten nog wat wilde
rusten".
„Is mijn dochter met juffrouw Delvendal
meegeweest?"
„Neen, de juffrouw was den heelen dag
thuis".
„Vraag dan aan juffrouw Delvendal, of ze
direct in mijn studeerkamer wil komen. Zeg
maar dat het mij spijt, dat ik haar in haar
rust moet storen, maar het betreft een drin
gende zaak".
Hij betrad het hooge. ruime vertrek, welks
inrichting terstond verried, dat dit het do
mein van een vorstelijk gesitueerd handels
man was. Hij ging niet, zooals gewoonlijk,
direct aan zijn schrijftafel zitten, maar liep
met groote passen op en neer. tot na verloop
van geruimen tijd, waarin zijn geduld wel
zeer op de proef werd gesteld, Lizzy's heldere
en schijnbaar onbevangen stem vanuit de
deuropening weerklonk:
„U wénscht mij te spreken, mijnheer?"
Hij beduidde haar binnen te komen: toen
keek hij spiedendrond in de aangrenzende
kamer en sloot de deur. Maar ook de zeker
heid. welke zijn voorzichtige verkenning hem
verschaft had, dat hij niet bang behoefde te
zijn voor luistervinken, belette niet dat hij
zijn stem tot fluisteren dempte, toen hij be
gon te spreken.
„Heb je vandaag aan onze kas een Russisch
bankbiljet gewisseld, Lizzy?" richtte hij zich
met een scherpe vraag tot haar, zoodra hij
bij haar was.
Als het de bedoeling geweest was, haar
door deze overrompelende manier van onder
vragen in verwarring te brengen, dan moest
zij zich wel op deze onaangename moge
lijkheid voorbereid hebben want zij gaf niet
het minste teeken van ontsteltenis of zelfs
maar van verbazing. Er was alleen een lich-
telijk-geërgerde trek op haar gezicht, toen
ze zonder eenige verlegenheid de oogen tot
Falkenhayn opsloeg.
..Zeker heb ik dat gedaan, maar je kassier
is een akelige kletskous, dat moet ik zeggen",
„Waarom zou hij het voor mij hebben moe
ten verzwijgen? Maar daar zullen we het
straks nog wel over hebben. Was het dit
biljet?"
Hij hield haar het bankbiljet voor. maar
Lizzy verwaardigde het nauwelijks met een
blik.
„Hoe kan ik dat nu weten, die dingen zien
er toch waarschijnlijk allemaal precies een
der uit!"
„Heb je misschien van te voren het num
mer opgeschreven?"
Ze schaterde het eensklaps uit, als had de
bankier haar een hoogst vermakelijke vraag
gedaan.
„Waarom zou ik dat in vredesnaam hebben
moeten doen?" klonk het luchtig. „Zeker om
een weemoedige herinnering te bewaren aan
wat eens mijn eigendom was!"
„Wij zakenmenschen zijn gewoon bij biljet
ten van een dergelijk hoog bedrag, de num
mers uit minder poëtische motieven te no-
teeren. Lizzy! Maar ik begrijp heel goed. dat
jij niet op de gedachte bent gekomen dat le
doen evenmin als op het idee, dat het bil
jet wel eens gestolen kon zijn".
Nu verscheen er toch een uitdrukking van
schrik op het aantrekkelijke meisjesgezicht.
„Maar Ludwig, dat is toch zeker alleen
maar een grapje, om mij bang te maken, wat
je daar zegt!"
„Het is helaas bittere ernst. Maar daarvan
hoef jij je niets aan te trekken. Geen mensch
twijfelt eraan dat jij op een behoorlijke
manier aan het bankbiljet gekomen bent;
alleen zal je moeten vertellen, van wien je
het ontvangen hebt!"
.Waarom moet dat? En aan wien moet ik
dat vertellen?"
„In de eerste plaats aan mij, zoodat ik je
mededeeling kan toevoegen aan mijn ver
klaring, wanneer ik het biljet bij de pqlltle
inlever. Je begrijpt zeker wel dat ik als bank
directeur daartoe verplicht ben".
..Maar hoe weet je eigenlijk, dat het gesto
len is? Dat kun je er toch niet aan zien?"
„Jij niet. maar wij bankmenschen wel",
legde hij haar vriendelijk uit. ..Er staan na
melijk een paar letters en een nummer op.
die het onderscheiden van ieder ander bank
biljet van dezelfde waarde. En die letters er.
dat nummer heeft de kassier van de Russi
sche fabriek, waar dit biljet eenige maanden
geleden, nog met een heeleboel andere ge
stolen is, opgeschreven, zooals dat op alle
groote kantoren gebeurt. De nummers van
de gestólen bankbiljetten zijn toen aan de
Russische politie opgegeven en die
„Die seinde ze de halve wereld rond", viel
ze hem in de rede. ..Houd je me voor zoo
naïef, dat ik nog nooit in mijn leven gehoord
zou hebben hoe ze in dergelijke gevallen te
werk gaan? Maar is het nu noodzakelijk, dat
daar zooveel drukte over wordt gemaakt? Ik
val toch niet in de termen om verdacht te
worden van den diefstal bij die fabriek?"
„Natuurlijk niet. Maar het was de plicht
van mijn kassier geweest, het biljet vast te
houden en het zonder uitstel aan de autori
teiten ter hand te stellen".
„En mij dan zeker tegelijk aan de politie
overleveren, hè? Het zou een komisch gezicht
geweest zijn als ik door een agent van jouw
bank naar het bureau zou zijn gebracht
„Het is heelemaal niet iets om den spot
mee te drijven, beste kind", protesteerde
Ludwig Falkenhayn. „En je mag het nog als
een geluk beschouwen, dat je het biljet juist
bij mijn bank gewisseld hebt en niet
„Ik beschouw het heelemaal niet als een
geluk!" klonk het geprikkeld. „Integendeel,
het was een stommiteit van me. een gewel
dige stommiteit om ermee bij jullie bank te
komen. Als ik ergens anders was heengegaan,
zou het niemand ingevallen zijn mij aan een
dergelijk verhoor te onderwerpen. Ik mag
warempel blij zijn. dat je hier geen pijnbank
in de kamer hebt", voegde ze er sarcastisch
by.
„Er is geen sprake van je aan een verhoor
te onderwerpen, ik vraag je alleen mij te wil
len zeggen, hoe je in het bezit van dit bank
biljet kwam".
„Wat is dat dan anders dan een verhoor?"
hield ze koppig vol. „Ik kan er niets anders in
zien en daarom juist ben ik niet van plan te
zeggen, hoe ik er aan kom. Liever geef ik je
het geld terug ik heb het nog op ongeveer
honderd mark na, die ik in een modezaak
heb uitgegeven en die je mij van mijn salaris
kunt afhouden. Ik zal het direct halen en
dan moet ik het Russisch biljet weer heb
ben".
Ze maakte werkelijk aanstalten om het
vertrek te verlaten, maar Falkenhayn legde
zacht de hand op haar arm om haar tegen te
houden.
„Wees toch niet zoo kinderachtig, Ll2zyM
Het is immers uitgesloten, dat jij nadeel bij
deze geschiedenis mag hebben! Met de kas
van de bank heb ik het al in orde gemaakt
het eenige wat mij nog te doen rest, is mijn
plicht tegenover de autoriteiten te vervul
len. Zoodra je me den naam hebt gegeven
van den persoon of firma, van wie" je het
biljet ontvangen hebt, is de zaak voor jou
afgeloopen. Je hebt toch zeker geen ander
Russisch biljet meer?"
„Helaas niet! En als je aan de waarheid
van mijn woorden twijfelt, kun je mijn be
zittingen laten onderzoeken!"
Falkenhayn hervatte zijn rustelooze wan
deling het kostte hem blijkbaar steeds
grooter zelfbeheersching om den tegenzin te
overwinnen, welke dit gesprek bij hem op
wekte. Lizzy volgde met een gespannen blik
in de oogen elk van zijn bewegingen. Het
duurde een poosje eer hij het stilzwijgen ver
brak.
..Je prikkelbaarheid is heusc'n erg mis
plaatst. Lizzv". hernam hij ten slotte. „Is het
dan zoo moeilijk je aan het verstand te bren
gen. dat er niets van je wordt verlangd, waar
over je je behoeft op te winden of angstig
maken? Je hoeft je hoofd er toch niet over te
breken, hoe anderen zich zullen moeten zien
schoon te wasschen?"
Haar antwoord kwam niet dadelijk. Ze
scheen het niet met zichzelf eens te kunnen
worden. En plotseling liet zij zich, tot Falkcn-
hayn's pijnlijke verbazing zuchtend in een
stoel vallen.
Wordt vervolgd).
