In het holst van den nacht
mm moatm m
Li&
OP HET ALEXANDERVELD tc den Haag
hadden Vrijdag de voorwedstrijden van de
dressuurproeven der Kon. Militaire Sportver»
ecniging plaats. Ritmeester de Kruyff bij het
nemen van een hindernis»
HERTA VAN HAENTJES, de Oostcn-
rijksche schoonheidskoningin» is te
Weencn in het huwelijk getreden met
van Tengdcrgcn, een Nederlander.
van de Jaarvergadering
Kruis, die Vrijdag tc
Rotterdam in tegenwoordigheid van Z. K. EL
Prins Hendrik werd gehouden, hadden op het
vliegveld Waalhaven demonstraties plaats. Na
DE HERTOGIN VAN YORK heeft in Walea ccn
bezoek gebracht aan de kolen-bergwerken. De vor
stelijke bezoekster in gesprek met een der ardeiders.
WELKOM 1 Ramsay Mac-
donald, de Engclsche pre
mier, wuift bij aankomst
in Amerika de hem op
wachtende menigte toe.
MINISTER FRANZ SELDTE (links), de leider van de Stahlhelm, die met de Stahlhclm tot de Nat. Soc. partij in
Duitschland is toegetreden, met naast hem Düstcrbcrg, den tweeden leider van de Stahlhelm, die door hem ontslagen
is uit sijn functie.
GEEN MOEILIJKHEDEN MEER hij het opzetten van uw kampccrtcnt. Een
nieuwe pneumatische installatie doet het werk vlug en goed. Op een tentoon
stelling te Londen is deze nieuwe „windtent" gedemonsarccrd.
MR. F. J. VAN BEECK
GALKOEN is benoemd tot
burgemeester van Ouder
kerk aan den IJsscl.
FEUILLETON
Naar het Duitsch bewerkt door
J. VAN DER SLUYS.
34)
(Nadruk verboden).
Maar laten wc liever bij bet be
gin beginnen. Ik ben maar een verre bloed
verwant van mijnheer Falkenhayn, maar een
echte oom zou zich niet edelmoediger, laat
ik maar gerust zeggen vaderlijker tegenover
mij kunnen gedragen dan hij. Ik heb mijn
opvoeding, in één woord alles aan hem te
danken, en ik ben vandaag aan den dag nog
bereid voor hem door het vuur tc gaan. Hij
heeft voor mijn opleiding op een kostschool
gezorgd en elke vacantie logeerde ik bij hem.
Zoo gebeurde, wat altijd onafwendbaar
scheen te zijn als een neef en een niet zoo
heel veel jonger nichtje onder hetzelfde dak
wonen; we plaagden elkaar, flirten zoo'n
beetje en het einde was dat we elkaar plech
tig beloofden later man en vrouw te zullen
worden, liet was de onschuldigste verhouding
die men zich denken kan en dat die -ooge-
naamde trouwbelofte niet begrepen werd. ook
toen we volwassen waren, kan ik alleen daar
door verklaren, dat we allebei bang waren de
ander verdriet te doen. Want van werkelijke,
hartstochtelijke liefde, neen, daar was geen
sprake van. Wat dat is, weet ik pas sinds ik
Henny heb leeren kennen. Ik kan u verzeke
ren. dat ik dikwijls de wanhoop nabij was, m
de overtuiging door de belofte uit mijn jon
gensjaren gebonden te zijn. Het was de be
doeling dat ik later procuratiehouder bij de
bank van mijnheer Falkenhayn zou worden
en omdat hij wilde dat ik het gecompliceerde
bedrijf door en door zou leeren kennen, gaf
mijn oom mij de functie van particulier se
cretaris.
In die hoedanigheid had ik dagelijks ook
eenige uren in de particuliere woning van
mijn oom te werken en zooals zich gemakke
lijk laat begrijpen was ik zoo nu en dan een
paar minuten met Traute alleen. Er was geen
sprake van liefkoozingen of iets van dien
aard bij dergelijke ontmoetingen; Traute was
in dit opzicht zoo terughoudend, dat dit
alleen mij al den waren aard van liaar gevoe
lens ten opzichte van mij had moeten doen
inzien. Maar er moet toch wel eens een en
kel woord gevallen zijn en door dezen of
genen zijn opgevangen dat argwaan heeft
opgewekt, want al spoedig deed het praatje
de ronde dat er iets tusschen ons was. Mijn
heer Falkenhayn kwam het ook ter oore en
hij vroeg mij in de grootste opwinding om
opheldering. Als eerlijk man kon ik natuur
lijk niet ontkennen dat de geruchten juist
waren en het gevolg was dat hij mij zon
der omwegen de deur wees, omdat ik, zooals
hij beweerde, misbruik van mijn positie
had gemaakt. Dat was allesbehalve prettig
voor mij, omdat het nu ook met mijn schit
terende vooruitzichten gedaan was, maar ik
trachtte mij te troosten met de overweging',
dat ik toch in elk geval de achting van rfiijn
oom niet verloren had, Het prachtige ge
tuigschrift, dat hij mij gaf, en waarop ik
dadelijk een uitstekende betrekking kreeg;
was daarvan voldoend bewijs. Toen kwam
echter de catastrophe.Een paar dagen voor
mijn ontslag had mijnheer Falkenhayn
met mij over een geweldig plan gesproken,
dat, als het uitgevoerd werd, zijn bank een
miliioen winst zou bezorgen. Nu het ten
slotte heelemaal opgegeven is en lang
en breed in het openbaar bediscussieerd,
kan ik u wel zeggen, dat het den aanleg van
een electrische lijn betrof, die buitenge
woon rendabel zou worden als het gelukte
de benoodigde, op zichzelf weinig waarde-
looze terreinen, voor een matigen prijs in
handen te krijgen. Maar het uitzicht op
groote winsten bestond alleen dan wan
neer het doel van den aankoop voor de tal
rijke bezitters van de verschillende stukken
grond, meest kleine perceelen, absoluut ge
heim zou blijven. Daarop had mijn oom den
grootsten nadruk gelegd, toen hij mij over
de zaak sprak. En wat wil nu het geval?
Acht dagen, nadat ik bij de bank van mijn
oom was weggegaan, stond het project in
alle details in een krantje, waaruit alle
groote bladen het bericht overnamen. En
het artikel vermeldde bijzonderheden, die
moeilijk aan iemand anders bekend konden
zijn dan aan mijnheer Falkenhayn en mij-
Zooals van zelf spreekt, was de uitvoering
van het millioenenplan hiermee practisch
onmogelijk geworden, want de prijzen van
de terreinen, die voor den aanleg van de
lijn in aanmerking kwamen, gingen met
sprongen omhoog; er werd het drie- en
viervoudige gevraagd van wat oorspronke
lijk berekend was, zoodat de lijn te kostbaar
zou worden om ooit te kunnen rendeeren.
Ik kan mij levendig voorstellen dat mijn
oom buiten zichzelf van woede was over
het verraad, dat hier ongetwijfeld gepleegd
moest zijn. En als ik er rustig over nadenk
kan ik het hem niet kwalijk nemen, dat hij
mij voor den verrader hield. Het lag voor
de hand te denken, dat deze schurkenstreek
een wraakneming van mijn kant was. Het
vreeselijke is dat het mij steeds niet is ge
lukt hem te overtuigen van het onrecht, dat
hij mij door zijn verdenking aandoet."
,.Was er dan geen enkele mogelijkheid om
den schrijver van het artikel te ontdek
ken?"
„Ik heb hem ontdekt, maar helaas te laat
om den fielt te dwingen mij te zeggen waar
hij zijn wijsheid vandaan had. Luistert u
nu verder de historie wordt tamelijk ge
compliceerd. Toen mijnheer Falkenhayn
mij de deur wees. heeft hij zijn dochter
natuurlijk ook onder handen genomen en
hij verklaarde haar kort en bondig dat er
van een verbintenis tusschen ons tweeën
nooit iets zou kunnen komen. Het spreekt
vanzelf dat hij haar den verderen omgang
met mij verbood en ik geloof stellig, dat zij
zich aan dit verbod zou hebben gehouden
als die geschiedenis met dat krantenbericht
niet was voorgevallen. Dat wekte alle rid
derlijkheid van haar nobele natuur, want
zij kende mij wel zoo goed, dat zij wist,
dat ik nooit een dergelijke schavuitenstreek
zou uithalen. Zij schreef mij dat zij het als
haar plicht beschouwde aan mijn zijde te
staan en niets onbeproefd te laten om mij
te helpen den dader te ontdekken. Zij vroeg
mij haar een plaats op te geven, waar wij
elkaar in het geheim zouden kunnen ont
moeten, zonder dat we bang oehoefden te
zijn betrapt te worden. En toen kwam ik
ongelukkig genoeg op het idee om de woning
van dien ellendeling van 'n Beiersdorf uit te
kiezen."
„Beiersdorf?" vroeg Erich met trillende
stem. Bliksemsnel flitste een vermoeden
van den tot nu toe tevergeefs gezochten
samenhang der feiten door zijn geest. Meu-
ven bemerkte in zijn ijver om verder te
vertellen echter niets van de opwinding van
zijn toehoorder.
„Ja! Het was een stommiteit, waarvoor ik
mij nu nog een klap in het gezicht zou kun
nen geven. Ik had toevallig kennis met hem
gemaakt, toen hij hijgend en kuchend voor
het huis in de Hardenbergstrasze stond err
niet verder kon. Hij vertelde dat hij op de
vierde verdieping van het achterhuis woon
de en ik bracht hem de vier trappen op:
hij was te kortademig dat hij onmogelijk
alleen naar boven had kunnen klauteren.
Sinds dien dag toonde hij een merkwaardi
ge aanhankelijkheid aan mij. Wij ontmoet
ten elkaar af en toe en toen ik een ge
schikte gelegenheid zocht om met Traute
samen te komen, kreeg ik den krankzinni
gen inval haar voor te stellen de kamers
van den alleenwonenden Beiersdorf daar
voor te gebruiken. U begrijpt heel goed,
mijnheer Roggenbach", vervolgde de jon
geman na. een oogenblik zwijgen, „dat ik n
dit allemaal niet zoo openhartig zou vertel
len als er ook maar iets compromitteerends
voor Traute in school. Maar de drie samen
komsten die ik met haar in Beierdof's wo
ning had, leken zoo weinig op een herders
uurtje van twee gelieven, dat wij ons voor
een zaal vol toeschouwers niet hadden be
hoeven te geneeren.. U gelooft dat toch op
mijn woord, nietwaar?"
Spontaan stak Roggenbach hem de hand
toe.
„Ja, dat geloof ik, mijnheer Meuven, zoo
als ik alles wat u mij vertelt zonder eenig
voorbehoud geloof."
„Die ruiterlijke verklaring stel ik bijzon
der op prijs. Ik was trouwens van het eer
ste oogenblik af dat ik u ontmoet heb over
tuigd met een man van eer te doen te heb
ben. Anders zou ik ook zeker niet zoo open
hartig met u hebben gesproken. Maar waar
was ik ook weer gebleven?"
„Als ik mij niet vergis wilde u mededeelen,
hoe u den schrijver van het krantenbericht
op het spoor bent gekomen".
„Juist. Ik hoorde bij onze ontmoetingen van
Traute dat haar vader tevergeefs getracht
had, den schrijver te ontdekken. De uitgever
van dat blaadje verschool zich achter wat hij
deftig zijn redactiegeheim noemde en in
rechten was niets tegen hem te ondernemen,
omdat het artikel niets strafbaars bevatte.
Hij verklaarde de copy gekregen te hebben
van een betrouwbaren medewerker, wiens
naam hij niet noemen kon. En hoe die mede
werker aan zijn informaties gekomen was,
was hem ten eenen male onbekend. Ikzelf
heb hem tot tweemaal toe geschreven, omdat
hij op zijn zoogenaamd kantoor, waar ik al 'n
paar maal heen was getrokken, nooit te vin
den was. Ik smeekte hem letterlijk mij den
schrijver te noemen en mij zoodoende gele-
genbe^ te geven mij te zuiveren van een
verdei g die een schaduw over mijn heele
leven dreigde te werpen.
(Wordt vervolgd*»
