LETTEREN EN KUNST
ASPIRIN
Hoe werkt ASPIRIN?
Nieuwe Uitgaven.
Bij voorkeur
DRAG HARLAN
HAARLEM'S DAGBLAD
VIERDE BUD
MAANDAG 15 MEI 1933
HET TOONEEL.
Bloemendaal's Tooneel
STRIJD.
daal's Tooneel. Ook is er lang en hartelijk
jeapplaudisseerd en was het publiek aan het
slot toen de nobele Willem zijn Louise in de
armen mocht drukken en de vader gebroken
van smart in zijn stoel neerzonk hoorbaar
onder den indruk van spel en stuk. Maar
wij hopen, dat Bloemendaal's Tooneel een vol
lenden keer met iets beters zal komen en
daarmee flink revanche zal nemen op deze
volgens onze meening minder gelukkigen
avond.
J. B. SCHUIL.
Wij hebben Bloemendaal's Tooneel wel eens
Ibeter gezien dan Zaterdagavond in Strijd.
Het is een heel gewoon verschijnsel, dat dilet
tanten. die in blijspelen siicces hebben ge
had. verlangen om in dramatisch werk op te
treden en het is dus ook begrijpelijk, dat de
werkende leden van Bloemendaal's Tooneel
hun krachten thans eens op ander terrein
wilden beproeven. Maar hadden ze nu geen
ander en beter stuk kunnen vinden, dat dit
wel heel onmogelijke, ouderwetsche „Spel van
den Mammon" van Simon Augura?
Ik had dit product van den heer Augura
gelukkig nog nooit gezien, maar naar
sommige gezegden i'n den dialoog te oordee-
3en zou ik moeten opmaken, dat het na den
oorlog geschreven is. In den geest echter
is het zoo oud als de drama's, die onze groot-
èn overgrootouders mooi plachten te noemen.
Evenals in die ouderwetsche draken ook hiel
de tegenstelling tusschen den schurkachtigen
rijkaard en den edelaardigen arme, in dit ge
val pleegbroers. waarvan de eene vrouwen
verleidt en diefstal pleegt, de andere vrijwil
lig de verdenking van de misdaad draagt om
den schurk te redden.. En dan is er nog een
boef in groot folio formaat, een gepensio
neerd luitenant van het Oost-Indisch leger,
die hoewel hij reeds jaren op pensioen is
gesteld en zelfs al een tijd lang „in de koffie
ïs geweest", altijdnog maar halsstarrig in
Indisch uniform blijft rondloopen en door
allen ook door de dames „luitenant"
wordt genoemd. Deze luitenant vertelt als een
van zijn heldendaden, dat hij een Atjeher zijn
klewang ontrukt heeft en hem met dat ei
genste wapen pardoes het h.oofd heeft afge
slagen, waarna hij dat afgeslagen hoofd op
de bajonet van een geweer heeft geplant om
met deze wel ongewone trofee de Atjeh-
sche benting te bestormen.
Het was werkelijk geen wonder, dat de edel
aardige dochter van den bankier van Rossem,
die behalve anti-militairiste ook alcohol
bestrijdster was, verontwaardigd na dat ver
haal, „foei" riep en den luitenant ongenadij
onder handen nam.
In de zaal moet je zwijgen, maar anders
ïïad ik het zeker ook gedaan, niet alleen om
dien luitenant maar vooral om den schrijver,
dm zulken onzin laat vertellen, te kapittelen.
In tijden heb ik niet een onbeholpener.
slechter geschreven stuk als dit Strijd van
Simon Augura gezien. Het zou mij heel ge
makkelijk vallen om dit „Spel van den Mam
mon" met zijn boekerige taal en zijn valscb
gevoel van het eerste tot het laatste tooneel
uit te lclceden, maar het stuk is daarvoor te
onbelangrijk. Het zou zelfs door de beste spe
lers niet te redden zijn geweest en het is dus
ook geen wonder, dat de dilettanten van Bloe
mendaal's Tooneel er maar weinig van kon
den maken, tc meer niet. omdat in het dra
matische genre hun kracht niet blijkt te zit
ten. De dames en heeren deden zichtbaar hun
best. maar zij bleven in de gewrongen boe
kentaal van Strijd steken en wisten geen
menschen van deze wassen beelden uit de
oude tent van Simon Augura te maken. Wat
niemand hun kwalijk kan nemen. Louise
speelde nog met de meeste overtuiging. Dat
ik mij aan deze juffrouw minstens even zeer
ergerde als aan den schurkachtigen gepen-
sionneerden luitenant, lag niet aan de speel
ster, maar aan den schrijver, die zijn heldin
tot een onuitstaanbaar wezen had gemaakt.
Van Rossem. de bankier, had wel eenige goede
momenten, maar bedierf veel door zijn on-
beheerschte, veel te sterke uitbarstingen en
zorgde ook niet eenige teekening aan de fi
guur van den bankier te geven.
Van regie was dit keer niet veel te mer
ken. Zoo liet Marie Horsten den student Al-
bert zooveel jenever drinken, dat ik mij er
over verbaasde, hoe hij al die glaasjes in zoo'n
korten naar binnen kon slaan. En nu was het
nog maar water! Als liet jenever was ge
weest, zou de man dood voor on-ze_ voeten
zijn neergevallen. De regisseur zou hier toch
wat matiging hebben moeten voorschrijven,
ook zonder dat hij daarvoor drankbestrijder
behoefde te zijn.
Er was veel publiek in de zaal van Hotel
Vreeburg en het is wel duidelijk, dat er gioote
belangstelling is voor het werk van Bloemen^
FEUILLETON
MUZIEK.
OPENBARE
VOORDRACHTSOEFENINC
door het Kleine Orkest en Leerlingen
van Joh. Steenman.
De jaarlijksche uitvoering van Steenman's
Groot Orkest in de gemeentelijke Concert
zaal, de uitvoering, waarvan de opbrengst
dient om telkens een aantal bleekneusjes aan
zon en gezondheid te helpen: die uitvoering
staan ons nog te wachten. Door ziekte van
den leider is zij tot 30 Mei a.s. uitgesteld
moeten worden. Maar middelerwijl heeft Joh.
Steenman van zijn genezing blijk gegeven
door het leiden eener voordrachtsoefening in
het gebouw Rosenhaghe en allen aanwezigen
deed het oprecht genoegen den grijzen musi
cus weer op het podium te zien en hem toe
te juichen.
Gezellig en huiselijk ging het daar Zater
dagavond toe. Het deftige, officieele van de
groote uitvoering ontbrak ten eenenmale.
Steenman's geestigheid en bonhomie wekten
menigen gullen lach. En van het oogenblik
af dat Kleine Hansje, even schoorvoetend en
weifelend, maar spoedig vol zekerheid
zelfvertrouwen voor den dag kwam, kregen
we een reeks voordrachten van geleidelijk
klimmende moeilijkheid te hooren. No. 2 ging
al tot d,e derde positie, no. 3 verraste door
zuiverheid en stokvoering: verderop kwamen
ook pizzicati en lastiger dubbelgrepen en zoo
meer. De een was wel eens wat gelukkiger en
zekerder dan de ander, maar allen toonden
de degelijkheid van Steenman's onderwijs.
Natuurlijk vormden de Schüler-concerten en
lichte bewerkingen aanvankelijk den hoofd
schotel; met no. 8. een deel van een sonate
van Nardini, deed de echte, klassieke littera
tuur haar intrede en met no. 9 de Fransche
virtuoze glans en aan beide werd al aardii
recht gedaan.
Toen was het pauze, en vóór deze begon
hield de meester een warm pleidooi voor do
vacantiekolonies en de belangen der bleek
neusjes en dus ook voor den verkoop van
kaarten, welker opbrengst steun en uitzen
ding bevordert; het is te hopen dat zijn
woorden veel weerklank hebben gevonden en
dat velen zich met den verkoop hebben be
last.
Toen de pauze geëindigd was. kwam het
„kleine orkest" op het podium, of juister ge
zegd, een deel er van, want ondanks zijn
„kleinheid"' was het zóó talrijk, dat het op
het podium van Rosenhaghe op geen stukken
na plaats kon vinden en dus een aantal uit
voerenden er naast of er achter moesten blij
ven. Ook de piano en het harmonium ston
den een verdieping lager, en dit benadeelde
de stemming niet, maar wel de eenheid, want
de bespelenden konden den dirigent nu moei
lijk zien. Enfin, de Priestermarsch uit „Atha-
lia" ging best, evenals de Menuet uit Mozartr
Symphonie in Es. Op 't programma stond
„in E", maar Steenman zei dat ieder natuur
lijk dadelijk zou hooren dat ze in Es stond,
en dat geloof ik wel, want als een publiek di
reet een canon in de duodecime kan opmer
ken in een orgelstuk. en dan nog wel een
canon, die zóó verborgen was. dat ik ze bij
nauwkeurig onderzoek der partituur niet heb
kunnen vinden, welnu dan hoort het zeker
of een e dan wel een es gespeeld wordt. Toen
kwamen twee Spaansche dansen van Mosz-
kowski en in de eerste had wat Spaansche
peper bijgevoegd kunnen worden, maar de
tweede had weer zuidelijken gloed en Steen
man toonde zijn veelzijdige bekwaamheid
door, toen een snaar van een der achterste
violen sprong, direct een nieuwe uit zijn zak
te goochelen en in de goede richting te jong-
leeren zonder dat zijn directie een oogenblik
ophield: het was letterlijk de uitbeelding van
Moszkowsky's ..Der Jongleur".
Tot slot kwam. wat de leider ..het succes
stuk" noemde: een internationale suite, aan
In de gewrichten worden dikwijls schadelijke stoffen afgezet,
wanneer de regelmatige doorstrooming met bloed, ook van de
kleinste vaten, door koude, vocht of plotselinge sterke af
koeling gesfoord wordt. Hevige pijn bij elke beweging
aangezien ook de zenuwen aangedaan zijn is het gevolg
en als .rheuma' bekend.
Aspirin-iabletten oefenen een regelenden invloed uit op de
bloedsomloop en zorgen voor een krachtige doorstrooming
met bloed, zoodaf de vergiften worden weggespoeld en uit
gescheiden. Aspirin-tabletfen stillen bovendien de pijnen.
Alleen van een volkomen zuiver, onschadelijk middel moogt
Gij een ideale werking verwachten. Vraagt daarom steeds
uitdrukkelijk Aspirin-tabletten, gemerkt met het Bayerkruis.
(Adv. Ingez. Med.)
MOTORRENNER VERONGELUKT
ERNSTIG GEWOND BIJ H1LYERSUMSCHE
RACES.
Zondagmiddag heeft bij de tc Hilversum
gehouden grasbaan-inotorwcdstrijden. de
nieuweling J. L. Stuivcnberg, uit Rotterdam,
een zeer ernstig ongeluk gehad. In de tweede
ronde van den wedstrijd, kwam hij. nadat hij
de tweede bocht was gepasseerd, tc vallen,
waarop hij eenige salto's maakte en roerloos
bleef liggen. Tijdens den val was zijn valhoed
in de lucht gevlogen, zoodat bij onderzoek
bleek, dat het slachtoffer een hcrschen-
schudding en zware schaafwonden had op-
geloopen. In hoogst zorgelüken toestand is
hij naar het ziekenhuis vervoerd, waar hij na
langen tijd nog niet tot het bewustzijn was
teruggekeerd.
Tchaikowsky toegeschreven, en hoorden -wc
stukjes van allerlei landaard. Eén liep in de
war, maar Steenman redde de situatie door
op.te merken dat ook dc grootste artisten
aan stemming onderhevig zijn.
De uitvoering van 30 Mei zal, naar hij zeide.
zijn laatste worden. We hopen dat hij zich
in dit opzicht zal hebben vergist.
K. DE JONG
PIRENNE'S HISTOIRE DE BELGIQUE
BEKROOND.
De prijs-Francqui, ten bedrage van een
half millioen francs, welke bestemd is. naar
Reuter uit Brussel verneemt om uitgereikt te
worden voor wetenschappelijk werk. is aan
prof. Henri Pirenne, den beroemden ge
schiedkundige, toegewezen voor zijn „Histoire
de Belgique".
Vandaag zal prof. Pirenne door het be
stuur van de Francqu-stichïing ontvangen
worden, waarbij dan tevens de prijsuitreiking
zal plaats vinden.
Koning Albert zal hierbij tegenwoordig
zijn.
Kantteekeningen op het
Ontwerp-omzctbelastingwet
1933, door mr. I. van der Spek
Het bij Kon. boodschap van 24 Febr. 1933
ingediende ontwerp van wet tot heffing van
een omzetbelasting is door mr. van der Spek
bestudeerd en becritiseerd. Hij komt tot de
conclusie, dat het ontwerp zeer onduidelijk
is en slecht van bouw. W. J. Thieme te
Zutphen verzorgde de uitgave van deze kant-
teekening.
Jaarverslag Kon.
Ncd.-Ind. Motor Club.
Ons werd toegezonden het 27ste jaarver
slag van de Koninklijke Neaerlandsch-Indi-
sche Motor Club, dat in eenigszins pessimis
tischen zin melding maakt van den invloed
der crisis, doch met gepast vertrouwen de
toekomst inziet. Het aantal leden bedroeg op
31 Dec. 1932 3107. tegen 4023 het vorig jaar.
Het uitgebreide verslag bevat o.a. een over
zicht van wat het afgeloopen jaar verricht
werd aan bruggen en wegen.
ONTHULLING VAN GEDENK
RAMEN VOOR ORANJE.
In de Nieuwe Kerk te Delft.
REDE VAN JHK. MR. DR. A. RoELL.
hechten de voedselrestjes zich vast
in de spleten en hoekjes tusschen
de tanden. Het is niet altijd ge
makkelijk, deze daaruit te verwij
deren, Maar als U Odol-fand-
pasta neemt, valt het U licht Uw
tanden grondig te reinigen.
Goed verzorgde tanden doen
steeds aangenaam aan.
Tube 35 cent
Groote Tube 60 cent
(Adv. Ingez. Med.)
In de Nieuwe Kerk te Delft, waar de graf
kelder der Oranjes is. zijn Zaterdagmiddag
vier gebrandschilderde ramen onthuld ter
nadachtenis van prins Willem van Oranje,
waarvan drie zijn aangeboden door de com
missie tot viering van de herdenking en
een door de Baronie van Breda.
De eerste drie ramen geven voorstellingen
ontleend aan de geschiedenis van ons vor
stenhuis en zijn gewijd aan de prinsen Wil
lem I en Willem III en het Oranjehuis, zij
zijn ontworpen resp. door Georg Rueter. Wil
lem van Konijnenburg en Jaap Gidding. Het
raam, geschonken door de inwoners van de
Baronie van Breda is vervaardigd door Joep
Nicolas naar een ontwerp van Willem van
Konijnenburg. Het draagt het opschrift „Zoo
bond Breda's kasteel Oranje aan Nederland".
Tal van autoriteiten waren bij de onthul
ling aanwezig. Zoo de vice-president en het. lid
van den Raad van Staten Jhr. Mr. F. Bce-
laerts van Blokland cn Mr. Dr. D. A. P. N.
Kooien, de minister van justitie Mr. Donner,
het gemeentebestuur van Delft, de burge
meester van Rotterdam, kerkvoogden.
Tegen drie uur arriveerde prinses Juliana.
Bij het mausoleum heeft, daarna Jhr. Mr.
Dr. A. Röell. commissaris der Koningin in
Noord-Holland en president van het uitvoe
rend herdenkingscomité een rede gehouden.
Hij herinnerde er aan. dat het machtige
grafteeken. opgericht door Hendrik de Keyser
sombere herinneringen oproept, doch dat een
stemming van eerbied en ontzag het comité
vervulde, toen het beraadslaagde. Het comité
nam in aanmerking, dat het koor van de
Nieuwe Kerk bij lange na niet meer beant
woordde, aan dc verwachting, die landge
noot en vreemdeling mocht koesteren van
de plaats, die het mausoleum der Oranjes
huisvest. De beide gebrandschilderde ramen
in het transept, door buitenlanders geschon
ken. waar voor het Nederlandschc volk een
beschamende vingerwijzing. De plannen voor
veertien ramen werden ingekrompen tot dc
vervaardiging van de drie historische ramen,
die thans onthuld werden. Voor hun inspan
ning bracht spreker dank aan Jkvr. Carla de
Jonge te Utrecht cn o.a. ook aan het Indische
Comité. Ook sprak hij dank uit aan de Bra-
bantsche gemeenten en aan de prinses voor
haar tegenwoordigheid.
Mr. Dr. W. G. A. van Sonsbeek. burgemee
ster van Breda heeft een rede gehouden over
de betrekkingen tusschen de baronie en het
Huis van Oranje. Het raam van Breda stelt
den intocht van den prins in de stad voor.
De Delftsche bariton-zanger Bram van der
Stap en de organist J. H. Storm hebben mu
zikale medewerking verleend.
Na de onthulling was prinses Juliana de
eerste, die de ramen in oogenschouw nam,
waarbij Jhr. Röell haar voorgelicht heeft.
De prinses liet zich de vier kunstenaars, die
de ramen uitvoerden, voorstellen.
WERK VOOR DORDTSCHEN
SCHEEPSBOUW.
FRANSCHE ORDER VOOR VIER
VAARTUIGEN.
Na de voltooiing van den baggermolen.
bouwd voor rekening van de Fransche regëe-
ring. heeft de Scheepswerf en Machinefabriek
De Biesbosch te Dordrecht, naar de Crt.
meldt, wederom van deze regeering een be
langrijke opdracht ontvangen, n.l. dc bouw
van twee ponten en twee tankschepen.
CAFé AFGEBRAND IN GRONINGEN
Zondagavond te half zeven brak een felle
brand uit in het café Fox hols terbosch te
Foxhol, gem. Hoogezand. In korten tijd stond
het geheele gebouw in lichte laaie. De brand
weer die na twintig minuten arriveerde kon
niets meer redden. 20odat het perceel ge
heel is uitgebrand.
De oorzaak van den brand is het te fel
stoken van een kookkachel.
BEGRAFENIS PROF. MR. ANTON
VAN GUN.
Op de Algemeene Begraafplaats te 's-Gra-
venhage is onder groote belangstelling ter-
aarde besteld het stoffelijk overschot van
prof. mr. dr. Anton van Gijn, oud-minister
en oud-Kamerlid.
De Koningin was vertegenwoordigd door
den kamerheer in buitengewonen dienst jhr.
mr. dr. J. D. H. de Beaufort, secretaris van
den Raad van State. Voorts waren o.a. op de
begraafplaats dr. H. Colijn, mr. D. Fock. de
ministers Jhr. De Geer. en S. de Graaff. dc
oud-ministers Bosboom. Kraus en Aalbarse,
de burgemeesters van Den Ilaag cn Arnhem,
mr. dr. A. R- Zimmerman, de Koninklijke
commissaris bij de N?d. Bank prof. Bruins,
staatsraad mr. J. Limburg, eenige loden van
Eerste- en Tweede Kamer, meest uit libera
len kring. mr. Trip cn mr. Vissering, presi
dent en oud-president van de Nedcrlandsche
Bank. vertegenwoordigers van Algemeen
Handelsblad en Nieuwe Rotterdamse he Cou
rant en nog tal van autoriteiten.
Er waren bloemstukken van den Kon. Hol-
landschcn Lloyd, de Vereeniglng voor den
Vrijhandel, het Duitsche gezantschap, de
Bond voor Plaatselijke Keuze en veie an
dere instellingen en personen.
Gesproken heeft allereerst prof. mr. A. C.
Verrijn Stuart uit Utrecht, die oen 40-jarige
vriendschap herdacht, verder heeft 't woord
gevoerd nir. II. J. Knottenbelt, voorzitter eer
iiberale Kamerfractie, die dc onafhankelijk
heid en onkreukbaarheid van prof. Van Gijn
herdacht, en zijn humor memoreerde, Prof.
mr. W. H. Methorst heeft namens de Ge
zondheidscommissie te 's-Gravcnhagc ge
sproken. waarna een ncof dankte voor de be
langstelling.
KAARTEN VOOR WERKLOOZEN
De tooneelver. „Vooruitgang" gaf 150 kaar
ten aan de werkloozen om de tooneelvoor-
stelling „Hans Hopper maakt carrière" op 17
Mei a.s. te bezoeken.
FINANCÏEELE BERICHTEN.
KRASNAPOLSKY.
De N.V. Mij. tot Exploitatie van dc onder
neming Krasnapolsky te Amsterdam maakte
in 1932 een winst op de exploitatie van
f 43.910 iv.j. 73.131L Voorgesteld wordt het
kapitaal te reduceeren met 300.000.
N.V. NEDERLANDSCHE LLOYD.
De N.V. Nederlandschc Lloyd zal een divi
dend van 15% (gelijk v.j.) uitkecrcn.
NED. IND. STEENKOLEN HANDELSMIJ.
Dc N.V. Ned. Indische Steenkolen Handel
Mij. maakte een bruto bedrijfswinst van
2.152.970.
HOUTHANDEL WILLIAM PONT.
De N.V. Houthandel v.h. William Pont wist
door bezuinigingen het verliessaldo te druk
ken van 1.447.002 tot 1.389.246.
door CHARLES ALDEN SELTZER
Naar het Amerikaansch door
HENRI VAN DE WEG.
Morgan kreunde en lag eenige oogenblik-
ken doodstiL
„Hoor eens hier, Harlan", hernam hij ten
slotte weer, „men zegt, dat jij zelf een duivel
bent maar ik zie in je oogen, dat je het niet
voorzien hebt op vrouwen en, Harlan
de stem van Morgan trilde mijn kleine
Barbara moet voor zichzelf zorgen met zoo n
troep wolven om zich heen. Ga naar Rancho
Seco en kijk eens, hoe de zaken staan. Mijn
vrouw stierf verleden jaar. Er zijn misschien
twee of drie jongens op de ranch, die Barbara
trouw zullen blijven, meer zeker niet. Maak
eens kennis met John Haydon; al je denkt,
dat hij een behoorlijk man is en je staat
er op, zelf verder te zwerven draag dan
de zaken aan hem over".
Morgan huiverde en bleef roerloos liggen,
de lippen op elkaar geklemd, zijn gezicht ver
trok va;, de pijn, die hem overmeesterde. Toen
hij weer begon te spreken, klonk zijn stem
zoo zwak, dat Harlan moest neerknielen, en
zich voorover buigen om de gefluisterde
woorden, die moeilijk over de lippen van den
gewonde kwamen, niet te missen.
„Harlan jij bent eerlijk; je moet eerlijk
zijn voor Barbara! Dat papier, dat ik pro
beerde weg te stoppen in mijn revolver
toen jij te voorschijn kwam, neem het mee.
Het zal .ie wijzen, waar het goud is. Mijn
laatste wil in mijn bureau op mijn kamer.
Alles is voor Barbara. Dat weet iedereen.
Haydon weet het Deveny kwam er achter.
Je kunt mij niet naar huis brengen, liet is al
te laat. Begraaf mij hier, en vertel het Bar
bara". Hij lachte pijnlijk.
..Dat is alles". Hij tastte naar een van Har
lan's handen, vond die en drukte haar met
alle kracht, die hem nog restte. Zijn trillende
stem klonk heesch: „Je weigert toch niet.
Harlan? Je moogt niet weigeren! Mijn kleine
Barbara is van iedereen verlaten, man! Wat
een vervloekte gek ben ik geweest, niet beter
voor haar te zorgen!"
De nacht was gedaald. Morgan kon het
gelaat van Harlan niet langer onderscheiden,
maar hij was zich bewust van Harlan's ster
ken greep en lachte dankbaar.
„Je doet het immers —voor Barbara? Zeg,
dat je het doet! Laat ik het duidelijk
hooren!"
„Ik geef mijn woord er op", antwoordde
Harlan langzaam. Nu leunde hij dichter over
den stervende heen en hij fluisterde lang tot
hem.
Toen hij zweeg, probeerde Morgan te gaan
zitten. Hij wentelde zich in het zand om
ten einde Harlan's gelaat te zien. Maar het
diepe duister van de woestijnnacht omhulde
hen en Morgan zag van Harlan niets dan de
vage omtrekken.
„Zeg het nog eens, man! Zeg het nog eens
en steek een lucifer aan! Ik wil je zien, ter
wijl je het zegt!"
Er ontstond een pauze. Toen flakkerde het
licht van een lucifer over het ernstige gelaat-
van Harlan.
Ik zou je niet willen beliegen, nu zeker
niet, Morgan", zeide hij. „Ik ga naar Lambo
om af te rekenen memt de bende van
Deveny".
Morgan staarde den ander aan, zoolang het
vlammetje flikkerde, zoo intens, dat zijn
gelaat een verheven uitdrukking kreeg.
Zoodra de lucifer doofde en duisternis
haar macht herkreeg over de woestijn, zonk
Morgan achterover, zuchtend van geluk.
„De groote reis begint", zeide hij. „Ik ga
God is goed voor me geweest". Zijn adem
haling werd gejaagd. Na een oogenblik her
nam hij snel, alsof hij dacht, dat de tijd om
alles te zeggen zou ontbreken: „De een of
ander overviel me terwijl ik sliep gaf
me een kogel in de borst: ik kreeg geen kans.
Ze waren met hun drieën. Mijn vuur was uit
gegaan en ik kon hun gezichten niet onder
scheiden. Laskar en Dolver waren er blijk
baar twee van. De ander moet ontkomen zijn.
Hij schoot op me. Trachtte ook, me met zijn
mes te bewerken, maar ik vocht en ."hij rukte
zich los. Het gebeurde achter een rots
meer naar links een groot blok.
Ik had hem een oogenblik vast en rukte iets
stuk. Wat het was. weet ik niet. Misschien
kan het je helpen te ontdekken, wie het was.
Ik wil geen wraak zoeken. Nu niet, omdat ik
ga sterven; maar als je het ontdekt en te
weten komt wie het was, zul je het misschien
prettig' vinden hem te betalen voor hetgeen
hij mij gedaan heeft".
Hij werd stil nu. Alleen het hijgende adem
halen klonk door de doodsche stilte van den
nacht.
„Er zit meer achter dan goud en Barbara",
kreunde hij moeilijk. In dezen toestand van
halve bewusteloosheid deden de zorgen, die
hem drukten, hem onwillekeurig spreken:
„Er zit iets achter niemand praat er over
Maar Harlan zorgtHij zweeg een
oogenblik, toen klonk luid zijn stem: „Kijk,
kijk, daar is Barbara. Kleine meid, ik dacht
ik
De stem brak af in een snik.
Een poosje later stond Harlan op. Binnen
het uur vond hij de rots, waarover Morgan
had gesproken en een boschje twijgen als
fakkel gebruikend, zocht hij de omgeving af.
In een holte, veroorzaakt door den indruk
van een hak, ontdekte hij een glinsterend
voorwerp, dat hij bekeek bij het vlammend
licht. Hij knielde neer en ontdekte, dat het
enkele schakeltjes waren uit een gouden
horlogeketting van typischen vorm. Zorgvul
dig borg hij ze weg in zijn zak.
Toen besteeg hij Fantoom en stuurde het
paard in Westelijke richting het zwarte
paard galoppeerde voort zonder zich te ver
moeien.
Bij het aanbreken van den dag dronk Fan
toom uit de Kelso-bron, die zich bevond te
midden van een breede strook grasland en
toen de zon, een gloeiende schijf, rees boven
den einder ver in de woestijn om zijn heer
schappij te hernemen over het geblakerde
land, reden het zwarte paard cn zijn ruiter
voor door de desolate eenzaamheid een
stip in de eindeloosheid, waarachter dood en
eeuwigheid fluisterden.
HOOFDSTUK III.
EENZAME WACHT
Lamo, een mijl in het vierkant, midden in
de geblakerde vlakte, dankte zijn bestaan
aan het instinct van de menschen om elkan
ders nabijheid te zoeken Een gebaarde kroeg
houder, Joel Ladron, die zich niet wilde
onderwerpen aan de sheriff in een andere
stad. had al zijn bezittingen op een huifkar
geladen en was naar het Zuiden getrokken,
tot hij ergens een geschikt plekje vond
Toevallig hield hij stil op de plaats, waar
thans Lamo ligt. Ladron zag een spoor zich
kronkelend door de woestijn cn verdwijnen in
het oosten. Hij wist, dat waar een spoor
leidt, dorstige menschen lang komen die ver
langend uitzien naar hetgeen hij kon bieden.
De geschiedenis van Ladron is weinig inte
ressant. Na verloopp van tijd klonk het mo
notone geluid van geldstukken op de toon
bank in het keetje, dat hij had opgericht.
Ladron kreeg buren. Er kwamen wat meer
reizigers en de enkelen, die er bleven, zagen
hun zaken floreeren.
Ladon richtte een paar schuren op. Ten
slotte had hij er twintig. Een twaalftal had
hij zelf in gebruik. Van de overige diende er
een als woning voor sheriff Gage; twee
anderen waren ingenomen door winkels een
volgende diende als kantoor en pakhuis voor
een maatschappij, die voorraden verkoclit
aan voorbijtrekkende reizigers, terwijl nog
een ander door een ruw getimmerd bord
werd aangeduid als „restaurant Lamo".
De gebouwen van Lamo weken in geen
enkel opzicht af van die in andere steden.
Het restaurant had een verdieping, waartoe
een trap langs de buitenzijde toegang ver
leende. Het dak was plat en de verdieping
verdeeld in kleine kamers met smalle
vensters. Geen enkel van de gebouwen in
Lamo wist wat verf was Het hout verweerde
in zon en regen
Hoe haveloos ook, dit alles vormde echter
een tegenstelling tot de doodschheid van de
omgeving. Hier was tenminste leven.
Barbara Morgan, zittend voor een der ven
sters van het restaurant op dc eerste ver
dieping, vanwaar zij ver in de woestijn kon
zien werd getroffen door het verschil tus
schen de woestijn en de nederzetting. Angstig
Angstig bedacht zij dat haar vader zich in de
wildernis bevond, op weg naar Pardo, voor
zaken welker beteekenis zij niet kende; nu zij
zat uit te staren naar de verte, voelde zij de
bedreiging, die leefde in de woestijn.
Twee dagen geleden had Morgan Rancho
Seco verlaten om naar Pardo te gaan. Het
meisje zag hem vertrekken hoewel ze ge
meend had, dat hij beter deed thuis tc blij
ven. Ze durfde niet te reppen over haar
angstige voorgevoelens, omdat ze meende, dat
hij zich toch niet storen zou aan zulke kin
derlijke opwellingen. Maar ze had eer. slapc-
loozen nacht doorwaakt en was den volgen
den ochtend vroeg naar Lamo gereden om de
terugkomst van haar vader af te wachten.
Laat dien middag bereikte zij Lamo. Zij
ging onmiddellijk naar het restaurant, waar
ze een tweeden nacht doorwaakte aldoor
zittend voor het venster, waar ze zich op
het oogenblik nog bevond.
Een tocht naar Pardo duurde drie dagen;
zij kon Morgan dan ook niet verwachten voor
op z'n vroegst, in den avond van den zesden
dag. Maar telkens zochten haar oogen, die
een onrustige uitdrukking droegen, den hori
zon af.
(Wordt vervolgd).
