DRAG HARLAN
HET OP DE ELBE in aanvaring gekomen s.s. „Guüford
Castle", dat, onmiddellijk na de botsing met de „Stentor"»
strandde.
HET NIEUWE „ZUÏDERBAD" is Vrijdag te Zandvoort officieel geopend. De eerste
gasten op het terras, v.l.n.r.: J. BeeckmanW. RoodenburgH. van Alphen (burg. van
Zandvoort); Jhr. den Tex (burg. van Blocmcndaal).
GOLFSPEL MET EEN HOUTEN HAMER, bet nieuwste snufje, dat eenige vooruitstrevende leden eener Engelsche
golfclub probceren in te voeren.
DE BEKENDE ENGELSCHE VLIEGER MOLLISON met
zijn echtgenoote Amy Johnson bij het vliegtuig, waarmede
zij drie records zullen probeeren te vestigen, n.I. een non-
stopvlucht naar New York, vandaar een vlucht naar
Bagdad en tenslotte van Bagdad naar Croydon.
PRINSES ALEXANDRA VAN
SCHLESWIG-HOLSTEIN, vertoeft te
genwoordig te Berlijn, waar zij als
schilderes optreedt. - Binnenkort zal
van haar werk een tentoonstelling in
Zweden geopend worden»
AVERDAM EN
VON LERSCH
volbrachten een
non-stop autorit
van Rome naar
Berlijn»
BRUG- EN WEGENBOUW bij Zalt-
bommel. Rechts de in aanbouw zijnde
verkeeasbrug. Daarachter de in wor
ding zijnde nieuwe weg naar den Bosch.
DE PRINS VAN WALES vloog dezer
dagen met zijn vliegtuig naar Stowe,
waar hij de feesten bij gelegenheid
van het tweede lustrum der school
bijwoonde. De Prins van Wales tijdens
zijn rede tot de leerlingen en de ouders.
FEUILLETON
door CHARLES ALDEN SELTZER
Naar het Amerikaansch dcor
HENRI VAN DE WEG.
21)
„U moet de kans wel heel klein vinden;
daar hebt u mij met de reputatie van
iemand, die nergens voor deugt en Linton
met zijn roode haren en zijn sproeten. Het
moet er voor een vrouw wel heel erg uitzien
als ze zich heeft te verlaten op een bandiet.
Maar Red en ik zijn van plan door te zetten,
wat u ook van ons denk'"
„Wie is Red?"
„Red Linton".
„Dat is de kleine roodharige kerel, die u
hebt aangesteld in de plaats van Lawson?
Ik heb nooit bijzonder op hem gelet. Hij
leek mij altijd zoo onbelangrijk".
Harlan begon te lachen.
„Dat is zoo de manier van Red, om
te doen alsof hij onbelangrijk is. Hij zegt
niet veel en loopt rond als iemand, die ver
ongelijkt wordt. Maar als er herrie komt, zult
u merken, dat' Red de man is. om te zeggen,
wat er gebeuren zal. Ik heb hem in Pardo
gekend, juffrouw Barbara; hij reed twee of
drie jaar voor de T-Down".
„Verwacht u moeilijkheden met Deveny?"
vroeg zij met een siddering in haar stem.
„Ik zie er het nut niet van in, het voor
u te verbergen, juffrouw Barbara, Uw vader
scheen het beter te vinden er niet over te
praten, maar ik ben van een andere meeninig
Iedereen man of vrouw voelt zich
veel veiliger als hij weet, welke moeilijkheden
er dreigen Uw vader vertelde mij een en
ander over Deveny en dat zoodje, waarvan
ik u niet onkundig wil laten. Volgens Linton
behoort de helft van hett personeel op
Rancho Seco tot de bende van Deveny. Juist
daarom heb ik Linton Lawson's plaats laten
innemen en daarom vraag ik u, zoo dicht
mogelijk bij Rancho Seco te blijven en vooral
niet in de omgeving rond te dwalen".
Zij reed zwijgend verder, tobbend over het
verontrustende nieuws. Zij herinnerde zich
nu hoe bezorgd haar vader dikwijls had uit
gezien en hoe hij er van tijd tot tijd op
zinspeelde, dat de mannen op Rancho Seco
niet te vertrouwen waren. Doch hij had haar
nooit in vertrouwen genomen. Zonder twij
fel, om haar niet te verontrusten. „Echt
iets voor vader", dacht zij. ..Hij was er altijd
op uit het voor mij prettig te maken".
Terwijl zij tersluiks Harlan gadesloeg,
voelde zij een ontroering over zich, waarvan
hij in het minst geen vermoeden had. Een
diep vertrouwen was het zij het ook niet in
Harlan. Want al had zij gezien, hoe begeerig
hij was voor haar te strijden, zij kon de ge
dachte niet van zich afzetten, dat hij een
bandiet was en naar Rancho Seco gekomen,
zonder eenig bewijs van haar vader. Slechts
uit zijn daden zou zij kunnen merken of
hij haar welzijn op het oog had.
Zij dacht aan John Haydon, nu zij voort
reed naast Harlan. Dien vertrouwde zij en
met vreugde bedacht ze, toch niet geheel
afhankelijk te zijn van Harlan. En toen zij
de Ranch naderden en een groot grijs paard
zagen, bij de deur van het woonhuis, ver
diepte zich de kleur op haar wangen en
straalden haar oogen.
„Dat is zeker paard van John Haydon",
merkte Harlan kalm op.
„Hoe zoo?" vroeg zij verbaasd. „Hoe weet
u dat?"
Hij reed verder, zonder antwoord te geven.
Harlan stuurde Fantoom naar een van de
bijgebouwen waar Red Linton stond. Barbara
sprong uit het zadel en snelde blozend een
man tegemoet .die naar buiten kwam om
haar te begroeten.
HOOFDSTUK XV.
GETROEFD
„Waarom kom je nu pas?"
Het kostte Barbara moeite haar stem ver
wijtend te doen klinken, toen zij John Hay
don zag, want andere ontroeringen maakten
zich van haar meester vreugde, omdat
Haydon zij het ook laat, toch was gekomen;
zelfverwijt, omdat ze in Haydon's oogen on
gerustheid en sympathie las.
In Haydon's manier van doen was onder
drukte opwinding merkbaar. Het leek of hij
nu pas had gehoord van het verlies, dat het
meisje had geleden en hard had gereden om
haar te komen opzoeken.
Ze was overtuigd van zijn oprechtheid,
toen hij stevig haar hand drukte en zeide:
„Eindelijk, Barbara! Ik heb het vanmorgen
pas gehoord; ik heb mijn paard bijna dood
gereden om hier te komen. Bekijk het dier
maar eens!"
Hetp grijze paard zag er inderdaad naar
uit. Het stond te trillen op zijn poot en en
was overdekt met schuim. Medelijdend klopte
Barbara het paard o_p den hals en haar
oogen spraken van vergeving, toen zij Hay
don weer aankeek.
Haydon was groot zeker zoo groot als
Harlan en breeder. Zijn schouders deden het
blauw-flanellen overhemd, dat hij droeg,
spannen; een breede patroongordel hing over
zijn borst en op zijn rechterheup ontwaarde
men een zware revolver.
Om den hals was een grijs-zijden zakdoek
geknoopt, die den prachtig gevormden nek
nog juist vrij liet. Het gitzwarte haar was
kortgeknipt, wat hem een echt resoluut uiter
lijk gaf.
Barbara was niet in staat iets te zeggen.
De kracht, die haar in staat had gesteld,
vol te houden, scheen haar te begeven, nu
deze robuste, sympathieke man voor haar
stond, Hoe lang had ze niet naar hem ver
langd! Ontroerd keek ze hem aan.
Tot nu toe was er niemand geweest, met
wien zij vertrouwelijk kon spreken. Thans
met Haydon dicht bij zich, vertelde zij wat er
gebeurd was. Geen enkele bijzonderheid over
den dood van haar vader, zooals zij die had
vernomen van Harlan, liet zij achterwege.
Ten slotte beschreef zij het incident in
Lamo. wat Haydon deed vloeken en de komst
van Harlan op Rancho Seco, en diens autori
tair optreden.
Haydon legde vertrouwelijk een hand op
haar schouder toen zij uitgesproken was.
„Het is vreeselijk, Barbara, Waarom heb je
mij niet laten roepen?"
„Ik had niemand". Haar stem dreigde te
breken; ze was niet in staat haar tranen te
weerhouden. ..Lawson had de anderen weg
gestuurd en toen zij terugkeerden nam Har
lan de leiding op zich. Trouwens", voegde zij
er aan toe, terwijl zij de oogen neersloeg,
„ikik dacht, dat je zelf ik rekende..."
Hij greep haar verwijtend bij den arm en
leidde haar naar de binnenplaats, vtaar zij
een tijd -lang samen gingen zitten op een
bank. De zon overstraalde haar en het ver
driet scheen te wijken uit de oogen van het
meisje. Zij voelde zich gelukkiger dan aij
geweest was sinds den dood van haar vader,
alsof alle pijn en verdriet van haar werden
weggenomen
Langer dan een half uur hadden zij gepraat
toen het Barbara plotseling opviel, dat Hay
don geen lust scheen te hebben kennis te
maken met Harlan.
Haydon's gelaat werd een tint bleeker,
toen zij hem voorstelde Harlan op te zoeken,
maar hij lacirte een beetje spottend, meende
zij.
„Ik spreek hem straks nog wel, Barbara
maar dan onder vier oogen. Ik moet nog
een paar belangrijke dingen met hem be
praten. vooral wat zijn houding tegc-nover jou
betreft".
Hij stond op. Barbara volgde zijn voorbeeld
en liep met hem mee naar buiten, waar hij
onmiddellijk te paard steeg.
„Harlan had gelijk met zijn waarschuwing,
dat je niet alleen moogt gaan rijden. Ik zou
maar zoo dicht mogelijk bij de ranch blijven.
Je kunt nooit weten, wat Deveny van plan
is. Doch maak je vooral niet ongerust. Até
het niet te vlug was nana wat er ge
beurd iszou ik
Hij glimlachte en Barbara wist. wat hij
bedoelde, want hij had reeds zoo dikwijls ge
sproken over de aanwezigheid van een gees
telijke te Laziette, ongeveer honderd mijl
noordoostelijk en over zijn vurige hoop, dat
deze spoedig „den band zou sluiten".
Ze had er evenwel nooit verder over nage
dacht. omdat ze niet zeker wist, of zij niet
buiten hem zou kunnen.
Ook nu was ze nog niet zeker van zichzelf,
al hield ze op dit oogenblik meer van hem,
dan ooit te voren.
Ontkennend schudde ze het hoofd in ant
woord op zijn glimlach; toen bleef ze hem
nakijken tot hij om den hoek van het huia
uit het gezicht verdween. Zij wist, dat hij nu
naar den stal ging, waar hij ongetwijfeld
Harlan zou vinden.
Harlan was door gereden naar de schuur
en daar afgestegen. Red Linton zei niets voor
Harlan naast hem kwam zitten op de bank
voor de schuur. Toen grinnikte Linton:
„D'r zit een doffer te kirren", zeide hij.
Harlan staarde Linton aan, zoo woest, dat
hij onwillekeurig iets terzijde week. Als om
het goed te maken ging hij voort:
„Geloof maar niet, dat hij kans maakt! Hij
scharrelt nou al een jaar lang heen en weer
tusschen hier en de Star en ik zweer je, datj
zij hem nog niet eens heeft gezoend".
.(Wordt vervolgd).
