De Mysterieuse Apache.
De roeiwedstrijden te Henley. Vorstelijk bezoek op Schiphol.
KERSENPLUKKEN IS GOED MAAR KERSEN ETEN
IS BETER.
FEUILLETON
ROMAN
UIT DE PARIJSCHE ONDERWERELD
DOOR H. LUCAS.
(Geautoriseerde vertaling van H. Houben.)
9)
„Au revoir", antwoordde zij spontaan. „U
bent vriendelijk voor mij geweest".
,3on soir, mijn koningin", zeide hij zacht
en de auto schoot snel vooruit.
Zonder tegenspoed bereikte Cornelia haar
kamer. Na zich vlug te hebben uitgekleed,
ging zij te bed en bleef toen liggen staren
in de duisternis.
Spoedig viel zij in slaap om te droomen
dat zij door een museum dwaalde en een
uitgang zocht om bij l'Etranger Rouge te
komen, die haar beneden in een zonnigen
tuin opwachtte.
Toen allen den volgenden morgen weer
aan de ontbijttafel zaten, keek Cornelia
naar de gezichten van haar reisgenooten.
Doch alle keken haar glimlachend en zon
der eenig vermoeden aan. Niemand had
iets van haar nachtelijk uitstapje gemerkt.
Toch voelde Cornelia zich niet op haar ge
mak. Ruim een uur voor het ontbijt was
dien morgen een briefje op haar bed be
zorgd. Toen zij de enveloppe opende, was er
een klein vierkant stukje carton uitgevallen
waarop een boodschap van zes woorden
stond geschreven:
^u is het uit. La Fèroce"
HOOFDSTUK IV.
De moreel dooden.
Na het ontbijt was een auto besteld. Wild
kondigde vroolijk een vacantiedag aan voor
zichzelf en voor Royle en haastig werd een
uitstapje naar Versailles in elkaar gezet.
„Vind je het goed, Greta?" vroeg de vader
die snel door een Baedeker bladerde. „We
moeten Versailles zien", ging hij met
enthousiasme voort, ,,'t is prachtig", en na
zijn koffie te hebben opgedronken, haastte
hij zich weg om nog eenige brieven te schrij
ven vóór het vertrek.
„We krijgen storm in den loop van den
dag", riep hij nog om de deur, „dus hoe
eerder we vertrekken, des te beter".
„Weineen, geen kwestie van", betwijfelde
Julia, die door het raam een heldere blauwe
lucht zag.
„Je zult het zien", riep Wild nog, die
trotsch ging op zijn kijk op het weer.
„Waarom zouden we dan gaan", mompel
de Cornelia afwezig. Dezen keer echter bleef
haar vraag onbeantwoord, haar vader was
verdwenen. Julia ging naar boven om haar
zakboekje en veldkijker te halen.
„Zou je je niet eens gaan klaar mak:n
Cornelia?" vroeg Royle, die druk bezig was
een nieuwen film in zijn camera te zetten:
„Ik geloof, dat het raadzaam is", antwoord
de Cornelia opspringend.
Toen Cornelia goed en wel uit het gezich;
was, ging ze langzaam de trappen op, be
wonderend nagestaard door de weinige Pa
rijzenaars. die reeds zoo vroeg beneden
waren. Wild en zijn gezelschap hadden niet
op hun slaapkamer willen ontbijten, wat de
Franschen zoo graag doen. Wild zelf haci
een diepgewortelaen afkeer om het ontbij'
„in kamerjapon" te verorberen. Cornelia
ging achteloos haar weg. Ze was vandaag
liever alleen met haar vader gebleven, over
woog ze, ofschoon ze ook wist, dat ze hem
toch niet alles kon vertellen. Haar hand
zocht in haar zak het briefje van de vrouw,
wier gebroken arm zij nog steeds zag en
hoorde, want dat nare geluid van het breken
hoorde ze nog vaak. Hoe vreeselijk was dat
geweest en toch Cornelia leunde zwakjes
over de trapleuning, ze wou, dat ze het haar
vader kon vertellen en hem dien nieuwen
vreemden kennis kon doen aannemen en de
dingen doen zien, zoals zij ze zag.
„Maak voort, Cornelia", klonk plotseling
tot haar, en met een vluggen blos stond zij
tegenover haar vader, die haar van uit de
bocht der trappen boven had gadegeslagen.
Hem toewuivend met haar hand, haastte zij
zich een beetje buiten adem naar haar
kamer, zonder hem het verhaal te doen,
wat haar veel bespaard zou hebben.
Toen lachte zij plotseling en haalde de
geheimzinnige enveloppe met haar waar
schuwende boodschap te voorschijn en
scheurde die in kleine stukjes. Ze trok den
automantel aan, die haar best stond en
zette bij nadere overweging met veel zorg
een fluweelen mutsje op, dat een der meest
succesvolle inkoopen van gisteren was ge
weest. Nu weer stralend, ging Cornelia vlug
naar de lift en voegde zich bij de anderen
op het breede bordes van het hotel. Buiten
stond een luxe limousine, die hen al spoe
dig voerde door de vroolijke, drukke straten
en boulevards, die frisch en helder in het
morgenlicht lagen, langs de rivier, door
Neudon en langs lanen met groene boomen
die Cornelia's humeur bij elke mijl deden
opklaren. Toch. in den loop van den dag
met zijn vermoeiend bekijken, werd zij
rusteloos en verveelde zich en tegen den
tijd, dat zij terug gingen, kwamen de eerste
'.eekenen van de weersverandering, dooi
Wild voorspeld: de hemel was bewolkt, de
lucht was stil en drukkend geworden en de
zon ging langzaam onder in een onheil-
spellenden schijn.
Ze kwamen in het hotel aan toen het
donker begon te vallen. De storm brak los
en de neerstroomende regen weerhield hen
weer uit te gaan, dien avond. Cornelia was
onrustig en niettegenstaande de lange uren
in de open lucht, drong ze er op aan, dat
Royle met haar zou dansen in de balzaal
van het hotel. De regen stroomde nog neer,
toen Cornelia twee uur later de deur van
haar kamer op slot 'deed en alvorens het
licht- aan te knippen, naar het raam liep om
naar buiten te kijken. Storm had weinig
invloed op haar, donderslagen en bliksem
flitsen lieten haar sterke zenuwen onberoerd
Ze keek nu naar den dicht neerstroomen-
den regen, die nu en dan meer kracht kreeg,
door hetwoeste gebulder van den storm. Het
was te donker om veel te zien, maar bene
den in de straat bespeurde zij toch de
silhouette van een auto. Terwijl ze keek
bliksemde het fel en in dat licht zag zij, dat
het de grijze tweepersoons auto was. De
chauffeur zat onbeweeglijk op zijn post.
Cornelia herkende de auto en den chauffeur
voordat zij de gordijnen sloot en peinzend en
onwillig naar bed ging. De twee dagen, die
nu volgden bekeek Cornelia Parijs met
koortsachtlgen ijver. Het Louvre, de kerken,
de museati bezocht zij alle met een glim
lachenden Royle en een belangstellende
tante Julia. Royle verlangde niets meer dan
bij de uitverkorene zijns harten te zijn en
hij genoot buitengewoon in deze aange
name dagen. Mevrouw Lawson sloeg belang
stellend gade. wat zij meende de rustige
ontwikkeling van een roman te zijn.
Cornelia zag schilderijen, raadpleegde
reisgidsen en luisterde naar Royle's lessen
in architectuur en bewonderde beelden, met
een levendigheid die haarzelf verbaasde. Zij
zou zelfs niet in 't geheim willen toegeven
dat zij lederen dag iets ontweek, dat zij
van de eene plaats naar de andere holde uit
vrees, dat de geest van l'Etranger Rouge
haar in zijn macht zou krijgen.
Gedurende vier overladen dagen was
Royle's hoop torenhoog gestegen. Cornelia
maakte nu niet meer die luchtige, verwar
rende opmerkingen, die hem zoo verlegen
of in stilte boos maakten en de laatste vier
dagen was zij meer dan gewoonlijk vrien
delijk geweest. Royle stond dien avond in
zijn kamer en durfde de kansen van zijn
geluk weer onder de oogen te zien.
Cornelia en mevrouw Lawson waren naar
haar kamers gegaan. Wild schreef brieven
en Royle slenterde, een sigaar rookende, de
straat op. Een minuut of twee bleef hij op
het bordes staan kijken naar de menigte en
de auto's langs het trottoir. Plotseling keerde
de laatste, een kleine grijze tweepersoons
zich uit de rij en reed snel weg. Hij vloog
langs hem heen, doch toen Royle toevallig
naar het figuurtje naast den chauffeur keek
ontstelde hij plot-seling en uitte een onwil-
lekeurlgen kreet. Het was Cornelia!
Een oogenblik bleef hij als aan den grond
genageld staan, toen kreeg hij een vreese
lijk voorgevoel. Wat beduidde dat? Waar kon
zij op dit uur heengaan? Wie was de chauf
feur en waarom zoo geheimzinnig? Terwijl
allerlei gedachten door zijn hoofd storm
den, ging hij haastig het hotel binnen. Met
de hand op den deurknop bleef hij voor
Wild's kamer staan. Als hij Iets goed wilde
doen, overwoog hij, moest hij zich niet over
haasten. 't Was ook mogelijk, dat zij het
niet was. Tegen alle hoop in, vloog hij naar
haar kamer en klopte op haar deur. Er
kwam geen antwoord, hij klopte nog eens,
dan draaide hij den knop om en keek naar
binnen. Eén blik bevestigde zijn vermoedens
de kamer was verlaten en het bed onge
bruikt.
(Wordt vervolgd).
DE GROOTE HENLEY REGATTA in Engeland wordt op het oogen-
bJik, begunstigd door schitterend weer gehouden. Moment uit den
wedstrijd der achten van Trinity Hall (Cambridge) tegen Westmin
ster School»
DE KOOPMAN ïn zure bommen te Zandvoort genoot een groote populariteit bij de Amsterdamschc school- VOOR VERMOEIDE JEUGDIGE REIZIGERS. Het gereed mah.cn der ledihantcn voor dc nieuwe jeugdherberg
kinderen die Donderdag naar buiten zijn geweest, tijdens het vacantie-kinderfeest. dte Zaterdag a.S. te Ruygenhoek wordt geopend.
HET NIEUWSTE SNUFJE OP SPORT
GEBIED. Op het Merrittmeer in Cali-
fornië heeft men onlangs een golf-
tournooi gehouden, dat gespeeld werd
vanaf houten vlotten. In motorbooten
gingen de caddies de ballen terug halen»
ZOMERTIJD-KAMPEERTIJD. - Bij gezellige gramafoon-
muziek worde het middagmaal voor de tent genuttigd.
PRINSES INGR1D VAN ZWEDEN fx) heeft Donderdagmiddag op haar doorreis van
Zweden naar Londen een kort bezoek gebracht aan bet vliegveld Schiphol bij Amsterdam
