De Mysterieuse Apache.
Straperlo de Zand-
voortsche roulette.
MAANDAG 17 JULI 1933
H A A R L E MS DAGBLAD
9
Het casino in Zandvoort
geopend.
Het vroegere Kurhaus als
speelzaal.
tvan een onzer redacteuren).
Zandvoort heeft zijn Casino. Het Straperlo
Casino. In de rij van internationale hadplaat
sen behoeft Zandvoort het gemis van zulk
een voornaam en centraal gebouw van ver
maak niet meer te voelen, met de buiten-
landsche kan het concurreeren op dit gebied
- en met de Nederlandsche. Want bij Sche-
veningen en Noordwij k begon Zandvoort be
denkelijk achter te staan, nu daar de ronde
schijf reeds draaide en Zandvoort zonder
speelzaal zat. De speelzaal was van ouds een
instelling waarnaar de Nederlander met een
ietwat schroomvallige belangstelling opzag
en waarvan vele kwade dingen verteld wer-
den. De speelbank was in Holland verboden,
omdat het beoefenen van het kansspel er
verboden is en als men met eenige verbazing
ziet, dat wij nu toch speelzalen er op
na houden, dan is dit slechts te ver
klaren uit de vernuftige vinding van twee
Hollanders, die een roulette uitvonden,
welke geen roulette is in den zin van kans
spel, maar van een berekeningsspel. Zij
noemden het Straperlo en voor Straperlo be
stond van het begin af aan groote belang
stelling. Het was de heer A. Tuschinkski, de
welbekende Amsterdamsche bioscoop- en
cabaretexploitant, die Straperlo in Zand
voort introduceerde en Amsterdam's bad
plaats daarmee zijn Casino schonk.
Het Zandvoortsche Kurhaus, gebouw, dat
de laatste jaren niet meer tot leven te wek
ken viel. praalt nu 's avonds met rijen van
lampjes, een waardige illuminatie. Tusschen
lijnen van wit licht vlamt in roode letters
Casino, zoodat het zichtbaar is tot ver in zee.
Het koude interieur van de Kurzaal onder
ging een formidabele verandering door mo
derne decoratie en stoffeering in stijl-
Zoo hing dan om en in het vroegere Kur
haus Zaterdagavond geheel de mondaine
sfeer van het wereldsche Casino met zijn van
eenig mysterie omgeven reputatie. Dezen eer
sten avond, dat het publiek toegang had, was
de toeloop geweldig: talrijke luxueuse auto's
parkeerden op het terrein van de oude Pas
sage en in de hal was veel elegantie en veel
affectie. Een uitgelezen publiek verdrong zich
voor de trappen aan de achterzijde van het
gebouw, verdrong zich in den waren zin des
woords en zeer langdurig, want dank zij een
bepaling, dat ieder zich diende te legimitee-
ren met de noodige papieren, nam het In
schrijven der kaarthouders onder verificatie
van de daarbij te voorschijn geroepen pa3-
•ptióften. rijbewijzen en aanslagbiljetten in
•gUe denkbare belastingen een tijdin .beslag
'als gófd het 'een conscriptie of een verplichte
koepokinenting. Zoowel de officialiteit in een
..toch reeds vreemde en ietwat pikante om
geving stemde eenigszins nerveus en het was
een verademing daarna in ruime en koele
zalen te verwijlen en nuchtere en bekende
landgenooten aan de speeltafel te zien zitten
winnen of zitten verliezen.
De sfeer van de speelzaal is internationaal
en de voertaal is het Fransch. En zoo zag
..men hoe Amsterdamsche kennissen en Haar-
lemsche vrienden zich beijverden om in het
Fransch te discussieeren met de croupiers,
die uit Monaco en uit België gekomen zijn,
en die het spel dan ook spelen met een rou
tine, die de gewenschte snelheid van' actie
volmaakt waarborgt, maar die slechts weinig
Hollandsch verstaan. Fransch sprak men
tegen elkaar en Fransch met de changeurs,
die U in de zaal Uw penningske in ivoren
schijfjes doen verkeeren of met de caissiers
achter hun loketten in de hoeken van de
zaal, waar ge Uw winst in fiches weer omzet
te kunt in gangbare munt of.... het tekort
aan ivoor aanvullen.
Burgemeester Van Alphen zelf kwam
een kijkje nemen. Bij hem was de commis
saris van politie, die zich van de verdiensten
van het nieuwe vermaakinstituut op de hoog
te stelde. Wij vroegen den heer Tuschinski
nog. welke verwachtingen hij van den juri-
dischen kant der zaak koesterde, aangezien
het Straperlo wel toegelaten wordt, maar om
dat het nog niet uitgemaakt schijnt te zijn, of
het geringe verschil met roulette wel groot
genoeg is. Een definitief antwoord hebben
wij daarop niet ontvangen, zoodat de exploi
tant het met den burgemeester schijnt eens
te zijn, dat er hier maar zal moeten worden
afgewacht.
smpfuo-ip.t.
3
2
3
0
6
7
6
9
10
:i
>2
1 o i
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
In elk geval, het „faites vos jeux. mes
sieurs''. van de croupiers, die fiches naar zich
toe harkten en van zich af wierpen met ele
gantie, klonk onafgebroken door de zaal, ge
volgd door het „rien ne va plus, fini".
Er heerscht een sfeer, voor Zandvoort ge
heel nieuw, maar zeker niet ongezellig. De
speeltafel in Holland verheugde zich in een
merkbare waardeering, dezen eersten avond.
Voor Zandvoort beteekent Straperlo een
niet onaanzienlijke werkverruiming in het
amusementsbedrijf, aangezien behalve niet
minder dan veertig croupiers, een groot aan
tal controleurs en ander personeel werk ge
vonden heeft in het Casino en het daarbij
behoorende in de serre ingerichte intieme
cabaret, waarbij zooveel mogelijk het principe
van den heer Tuschinski richtlijn was „In
Holland Hollandsche werkkrachten".
Bij alle internationale allure, heeft Stra-
perlo-Casino een goed-Hollandschen inslag.
De opening.
In de bijeenkomst van Zaterdagmiddag zijn
de genoodigden ontvangen door de heeren
Tuschinski, Gerschtanowitz en Ehrlich, de
directeuren van het Tuschinski-concern. De
heer Tuschinski heeft een toespraak gehou
den, waarin hij de medewerking van de ge
meente Zandvoort roemde. Dank bracht hij
aan de heeren P. den Besten, H. v. d. Heide
en P. Cranenburgh, die in slechts enkele da
gen tijds de nieuwe beschilderingen hebben
aangebracht.
Met een korte toespraak heeft daarna de
burgemeester het Casino geopend. Hij achtte
het vooral van belang, dat het Kurhaus nu
weer in gebruik was en hoopte, dat de ex
ploitatie een attractie voor Zandvoort zou
zijn.
De heer Tuschinski heeft met enkele woor
den daarop hartelijk dank gezegd en de hoop
uitgesproken veel voor den bloei van Zand
voort te mogen bijdragen.
SPELBESCHRIJVING.
Waarom het geen Roulette is.
(Van een specialen medewerker).
Zoo is dan-ook bij ons het behendigheids
spel „straperlo" ingevoerd. De naam is ont
leend aan de beginletters van: Strauss en
Perel, de pioniers van dit gezelschapsspel
zooals het Kurhaus, in dit geval Tuschinski,
het noemt. Dat het er vol is, dat er behalve
de koopeir-spelers veel kijkers zijn, vermeldt
een andier verslag, nu willen wij de speel-
techniek onder de loupe nemen.
Vraag I van liet publiek luidt steeds: „Is
liet werkelijk een behendigheidsspel?, waarop
het natuurgetrouwe antwoord is: „Tot op
-zekere hoogte. Het is eerder een oefening in
scherp waarnemen dan een handigheid, want
het publiek behoeft niet behendig te zijn met
zijn handen, maar vlug met zijn oogen!
Het is namelijk niet de speler doch de spel
regelaar, een croupier, die bal en rad be
dient.
Vraag II: ..Is het een hazardspel?", ant
woord: „Och jawel, maar geen heusche rou
lette". Dat woord mag niet genoemd wor
den: is speltechnisch trouwens ook niet juist,
wij zullen' straks zien waarom.
In de groote zaal. onherkenbaar gerestau
reerd, staan 3 tafels: één in het midden even
wijdig met de zaal, twee aan weerskanten
langs de wand. Veel publiek doorgaans, doch
stil. speelzaalsfeer.
Aan elk van die tafels zitten croupiers en
controleurs. Straperlo is geen oud-Italiaansch
„jeu d'adresse" zooals sommige alweters ver
kondigen doch naar wij nu weten, een jong-
Hollandsch patent, geïnspireerd op de klas
sieke roulette van den logarilhmekundige
PascaL Om een term te gebruiken uit de toe-
ONDER CONTROLE VAN
HET LA3- Dr. v. HAMEL
ROOS S, HARMENS A'OAV
DRIH A CROWN
Bereid uit een
edel natuurpro
duct met edele KING
eigenschappen PEPERMUNT
(Adv. Ingez. Mcd.)
spraak van burgemeester Van Alphen, die
vooral ingenomen is, dat Zandvoort's meest
markante punt eindelijk weer bevolkt is en
het spel eerder als een reclamefactor voor
de badplaats beschouwt, een „flauwe imitatie
van die roulette".
De Belgische spelregelaars zijn echte
croupiers, daar hun smokings inderdaad geen
zakken hebben, maar voor de sier opge
naaide zoomen, een reeds jarenlang bestaand
vorobehoedmtddel tegen het ontvangen van
fooien of het wegsmokkelen van jetons
(schijfjes).
Het straperlotoestel zelf is een ronde schijf,
diameter ca. 1 meter.
De rand is verdeeld in: 25 vakjes, genum
merd 0 tot Aen met 24. Telkens drie roode
vakjes en drie zwarte. (Op de echter roulette
zijn de vakjes om en om rouge of noir). Die
25 vakjes zijn gescheiden door verticale
schotjes en glooien naar den buitenkant. De
vakjes zijn ter grootte van een briefkaart.
Boven langs den rand van dien draai
schijf loopt een glinsterend metalen gootje
dat na een vollen cirkel met den rand mee-
geloopen te zijn. naar het midden ombuigt
een kronkel beschrijft dan uitmondt, eindigt
dus boven den rand van den schijf.
Het eindje van het gootje hangt dus boven
de genummerde vakken, 't Is een graansilo
in het klein, de vakken zijn de scheepjes er
onder.
Die schijf-met-vakjes draait aan één stuk
door met onveranderlijke snelheid en daarin
zit het verschil met roulette, want de roulette
schijf wordt telkens met een duw door den
croupier aan het draaien gebracht. Op dien
goot, die dus eerst rondloopt dan even naar
binnen slingert en naar den rand buigt,
wordt een ivoren balletje losgelaten ter
grootte van een kamferbalietje. Hier een
tweede essentieel verschil met roulette,
waarbij de bal geworpen wordt langs en
over den schijf zelf inplaats van zooals de
straperlcbal doet, over de rails van een spe
ciaal gootje te gaan. Dat laten-gaan van
den bal geschiedt ook mechanisch: een
kokertje wordt met een hefboompje open
gemaakt en langzaam komt het balletje er
uit rollen, zonder dat de croupier het aan
raakt, begint zijn rondgang langs zijn goot,
om aan het eind van zijn tocht in één van
de vakken te duikelen. Dat is alles. Dat is
straperlo.
Dat mechanisch in beweging zetten van
den bal vormt nog een technisch onderscheid
met den roulettebal die zooals bekend dooi
den croupier met de hand geworpen wordt,
dan eens keihard, dan met effect, dan lang
zaam willekeurig.
Nu beweren de promotors en de heer
Perel heeft de pers laten zien en het ging
toen meestal op dat het vakje waarin de
bal na zijn rondgang van 30 seconden valt.
vooruit berekend kan worden. Hoezoo? Om
dat de nummers op den schijf in telvoigorae
staan, alweer in tegenstelling met het roulet
terad. waarop de nummertjes schots en
scheef door elkaar staan. Na eenig proef-
stoomen ziet men op welk moment (het is
een fractie van een seconde) de loopende bal
een nummer op het rad passeert en consta
teert men een zekere regelmaat. Na wat toe
gekeken te hebben begint het je door to
schemeren op wélke nummervakken hij de
schijf zou kunnen inhalen. Daar waar hij het
rad inhaalt, wordt hij ook gedeponeerd en
waar hij gedeponeerd wordt, is een nummer
het winnende nummer. Dat regelmatige
komt omdat wij te doen hebben met een
machine, een dood ding. Resumeerend zijn
dus dé technische verschillen tusschen rou
lette en straperlo: geen handworp. geen ver
anderlijke draaisnelheid, geen willekeurige
plaatsing der cijfers. Het zijn dan ook deze
punten en de lage inzetten, die dit geze'-
schapspel hielpen met de hakken over den
sloot over de wet heen te springen.
Wij staan dus in de groote zaal en hebber,
de toestellen op de tafels bekeken. Nu gaan
wij spelen. Goed. In de zaal is de kleinste
inzet 25 ct., in de bij zaal. net echt „cercle
privé" genoemd, staat tafel no. 4 met een
laagste inzet van f 0.50. Overal la open
„changeurs" (dat woord staat op hun pet
of costuum), die baar geld tegen baar cel
luloid inwisselen.
U kunt dus zetten op één van die 24
nummers of op den nul (zéro) als 25ste.
U zet bijv. op 8. Het balletje over zijn blik
ken rails aangeloopen, valt idealiter na vol
brachte tocht inderdaad op 8. Nu krijgt u 23
maal uw kwartje inzet of mise uitbetaald,
ook uw oorspronkelijk kwartje terug, is dus
f 5.75 in jetons. Had1- u in de privézaal 2
kwartjes opgezet, dan was het f 11.50 ge
weest. Uw maximum-inzet op één nummer
(„en plein" heet dat) is f 2.50; hoogste winst
is dus 23 rijksdaalders of f 57.50. De uiter
ste mise op een kleur is f 30.
Door die rem van de limiet kan men dus
niet maar-raak-gokken. Een attientie van do
directie of van het rijk? Er zijn nog andere
wijzen van inzetten, bijv. op 3 nrs. op 6 nrs..
op 4 nrs. inclusief de nul, maar 't zou saai
worden die in extenso te bespreken. Wel wil
len wij nagaan waarom de 1 bank 23 keer
den inzet vergoedt en niet 24 keer er zijn
immers 24 nrs? Dat is omdat de onderneming
teovailig ook wat verdienen moet, het zijn
geen filantropen, die haar exploiteeren, maar
zakenlui, die op hooge kosten zitten. De
exploitant heeft dus een chronischen voor
sprong op het publiek van één nummer van
de 24, behoudt zic'n dus een wiastcoefficien:
van 1 op 24, ergo 4 pet., en de beruchte zéro
nul geheel ten gunste van de bank,hoewel
men daar óók op wedden kan, Wie echte.
1112 gulden voor zijn 50 cent sleept, gunt
de firma van harte haar 4 pet, disconto en
haar nooduitgang-zéro.
Voorts kan men zetten op rouge of noir.
waarbij men 1 maal zijn inzet krijgt zonder
dat de exploitante hier wat afpingelt. „Zei
u een gulden, dan krijgt u er een bijals
u wint". Ja-a, und wenn das Wördchen
„Wenn" nicht war. daim waren wir im
schönem Haarlem langst Millionar".
Om den zakloozen croupier aan het ver
stand te brengen waarop u wedden wilt.
moet u uw fiches (schijfjes: rood f 0.50.
blauwgroen f 1.diepgroen f 2,50. kleine
oranje f 10, enz.) op de tafel leggen, waarop
alle nummers en de twee kleuren platte-
grondsgewijs aangegeven zijn. Maaru
mag dan slechts uw fiche(s> op tafel plaat
sen als de dienstdoende croupier het toelaat
met zijn: „Faites vos jeux" èn de fiche-
moet liggen voor hij afcommandeert: „Rien
ne va plus" respectievelijk: „Legt uw in
zetten" en .Het gaat niet meer".
Die zettijd duurt maar een seconde of
twintig, veel te kort eigenlijk. Te krap ge
nomen vooral als het. druk is. maar het
schijnt niet anders te gaan. Het reglement
zegt namelijk, dat het inzetten moet geschie
den terwijl het balletje al loopt: voorts, dat
er niet meer bijgezet mag worden als de bal
op zijn kringloop een bepaald punt voorbij -
gerold is en 't stop-commando: „Rien ne va
plus", volgde. Doet u het toch. dan duwt de
berispende hark van den croupier uw fiche
van zijn plaats.
En juist dat vooroverbuigen van al die
bovenlichamen tegelijk, dat graaien van
tientallen armen over de tafel verhindert
liet. zien waar de bal gaat; dat onsmakelijk
gedrang, dat overigens nog geen half mi
nuutje duurt, vermindert de kans den bal
geconcentreerd te volgen en een vlug reken
sommetje te maken van ..nu is hij hier en
hij za! wel over twee tellen daar zijn, dus
waarschijnlijk tusschen vakje 4 en 10 vallen"
Dit kon wel zonder gedrang toen de organi
sator pers en autoriteiten een demonstratie
met uitleg gaf. Als de spelers wat ingereden
zijn, zal dat beter gaan.
Nog een kinderziekte is het langzame
tempo waarin het uitbetalen plaatsvindt,
hetgeen lange pauzes tusschen twee trek
kingen veroorzaakt. De usance wil nu een
maal dat Engelsch de tennistaai en Fransch
de speel taal is; hoewel elke Nederlander
theoretisch een flinke mondvol francais kent,
is hij. allicht, nog niet op de hoogte van
speeitermen; ook een bij factor die stagnat ie
geeft.
De sfeer is al de complete casinostemming:
naar verhouding van het talrijke publiek is
het er bladstil, de ernstige stemming van
een gelegenheid waar het om geld gaat. zij
het dan ook geen sommen. Opvallend :s he:
aantal ingewijden. Allerlei menschen van wie
men net. niet wist, blijken op tie hoogte te
zijn van, trouwens bij straperlo niet voor
komende. ingewikkelde zetmanieren der
roulette, hebben zeker hun licht in Oosten
de of Deauville opgestoken. Daarentegen
maar dat komt nóg wordt er weinig op
geschreven door zoekers naar systemen,
enthousiasten die het logisch verband uit de
tot dusver getrokken nummers willen vin
den om aan de hand daarvan een methode
uit te kienen, die het toeval aan banden
legt.
In hoevesre daar iets inzit, valt niet bin
nen d bestek, edoch, èn roulette èn stra
perlo. al verschillen zij zeer veel. zij:: beiden
uitgebalanceerde apparten, die persé binnen
een zeker tijdsbestek van x plus ij dagen,
een telkens wederkeerende cyclus Moeten re
gistreer en. Waar het rouletje door de hand
worp toch nog stom toeval oplevert, zal de
staperlo, die in wezen meer machine is.
een reeks van logische toevallen aanwijzen.
Met andere woorden: volgens een H. B. S.-
waarschijnïijkhcidskans-bcrekcnmg moet bij
zoon machinaal gedreven toestel even vaak
zwart als rood trekken, even veel keer 17 en
22 ("n lievelingsnummer der dames», als b.v.
15 en 3 vallen, of als de 0. de 9. de 14, de 21.
Me nzou onder ideale omstandigheden
geen gedrang, ge entocht, ge enhitte. geen
kou die cijfers dienen op te nemen en
controleeren of dat logisch toeval ook daad
werkelijk voorkomt. In Monte Carlo e.d. wor
den officieele bulletins verstrekt, maar Zand
voort les Bains zal die aspiraties wel niet
hebben en de „wetenschappelijke" speler zal
het zelf moeten uitzoeken.
Een statistiekje onder kennissen duldde in
doorsnee op quitte, of de volbloed Kenneme-
lander van huis-uit liever geen kansje waagt
of dat hier een karaktertrek van Zandvoort
„in hel spel" is. valt niet te zeggen, maar
het lijkt wel of het Joodsch element uit de
hoofdstad sterker vertegenwoordigd is dan
het blod-Bataafsche; in Scheveningen het
zelfde verschijnsel, hoewel ook de Indisch
man daar gaarne de ledige pensioenuren
doorbrengt.
Het ..mialette" van Hamdorff. Laren, be
rust weer op een ander principe. De burge
meester van Bergen a Zee was Zondag in het
Casino om het straperleeren nader te zien
met het oog op een trekpleister voor zijn
badplaats.
Het beste bij alle spelletjes, van miezemou-
sen tot baccarat, is begrijpelijkerwijze het
motto: „Heb je winst dan uitscheiden.
Beter één groen jeton ln de zenuwachtige
hand, dan drie oranje s op tafel.' Dat zal in
Zandvoort's Casino ook wel zoo zijn. anders
is het pretje er te gauw af en kon straperlo
wel eens een strop-erlo worden en dat is nie-
mands bedoeling, ook die van Tuschinski niet
Om de verleiding van het doorspelen te
hekelen, schreef een persman uit een speel-
centrum aan zijn krant: Dan pas heeft
iemand gewonnen als hij zijn fiches heeft in
gewisseld. zijn hoed heeft opgezet, de deur
is uitgegaan, naar het station is geloopen. de
trein is ingestapt, thuis is aangekomen, daar
overleden is en zijn erfgenamen het geld
heeft nagelaten."
GISBERT DE JOSSELIN DE JONGH
OPMERKINGEN VAN LEZERS.
HET TEEKENEN OI' LIJSTEN DOOR
ONDERSTEUNDEN.
Naar aanleiding van het bericht in ons
nummer van Vrijdag over fraude door on
dersteunden maakt men er ons opmerkzaam
op, dat het zeer gewensclit zal zijn alle on
dersteunden. die op officieele lijsten moeten
teek enen. dit te laten doen met inkt, of ten
minste met inktpotlood, daar ten eerste hand
teekeningen met gewoon potlood /oor de wet
geen waarde hebben en ten tweede die hand
tekeningen onduidelijk kunnen worden. Zelfs
zouden zij. in gevallen waarin een onder
steunde een ander in moeilijkheden zou wil
len brengen, kunnen worden uitgewischt.
Wanneer met inkt of inktpotlood wordt ge-
teekend, kunnen deze dingen niet voor ko
men, aldus inzender.
GEREFORMEERDE EVANGELISATIE.
Dinsdagavond 18 dezer zal door de Gcref.
Evangelisatie straatprediking gehouden wor
den op het Leidscheplein, met medewerking
van het zangkoor.
SPREEKUREN WETHOUDERS.
Wegens uitstedlgheid houdt wethouder Mr.
J. Gerritsz tot 14 Augustus geen spreekuur.
Wethouder W. Roodenburg is eveneens ver
hinderd deze weck spreekuur te houden.
FEUILLETON
ROMAN
UIT DE PARIJSCHE ONDERWERELD
DOOR H. LUCAS.
(Geautoriseerde vertaling van H. Houben.)
17)
Cornelia zweeg en de spottende stem ging
voort:
„Het spijt me. dat ik moet teleurstellen,
lief kindje, water en melk schoonheid, maar
het genot van mijn gezelschap zal u van
nacht misschien schadeloos stellen". Plotse
ling veranderde haar houding, ze liep op
Cornelia toe en rukte haar de paarlen van
den hals.
„Juweelen voor een koningin!" gromde zij.
„Ben je dan zoo fel op een minnaar, dat jé
mij den mijnen ontsteelt?"
Ruw legde ze de parels om haar eigen hals
en streelde ze. Ze lachte tegen Raval, die
vlak achter Cornelia stond en haar somber
gadesloeg.
„Zij staan mij beter, 'is 't niet?" vroeg
ze.
Raval grinnikte een beetje zuur. Hij was
voor vlug afwerken en dit tergen van hun
gevangene leek hem zoowel dwaas als ge
vaarlijk. maar Yvonne had haar eigen in
zicht en als hij de belooning, die zij hem
beloofd had, wilde ontvangen, moest hij
haar niet hinderen.
Maar Yvonne begon pas. Zij bekeek haar
eigen kleeren, haar korte zwarte rok. de
Verschoten jersey en dan naar Cornelia's
«aooie japon. Met een plotselingen grijns
liep La Féroce op het bevende meisje toe en
voor Cornelia begreep, wat ze wilde, had
zij haar de jurk uitgetrokken en liet haar
staan in haar onderjurk. Een roode blos
vlamde over haar gezicht en trok tot haar
voorhoofd. De beleediging gaf haar haar
stem terug.
„Dit dit is afschuwelijk", zeide zij
bevend. „U zult uw straf wel ontvangen;
nu, op dit oogenblik mist mijn vader mij
en zal me zoeken, hij zal niets niets on
gedaan laten", zeide zij naar adem snak
kend.
Yvonne trok de japon aan en begon te
neuriën. Zoo gekleed begon ze te dansen en
zwierde en wendde haar lenig, bevallig
lichaam voor de verbaasde oogen van haar
toeschouwers.
Cornelia's zenuwen waren op.
„Als u mij wilt laten gaan zal ik u
iedere som geven, dae gé vraagt", stamelde
zij.
„O, zoo!" Yvonne lachte luid en bleef
tegenover haar slachtoffer met de hand op
de heup staan.
„Zoo, zul je? Maar geld is niet alles, o
'neen! Want anders zou jij met je Chinee-
sche katoogen niet hier gekomen zijn om
van een andere vrouw den minnaar te ste
len. Goud bah!" zij gesticuleerde wild, „wat
geef ik er om? Ik kan hebben, wat ik wil"
„en anders zijn er wel, die het voor me
pakken"
„U bent toch een vrouw, met een vrou
wenhart", begon Cornelia, wanhopig.
Yvonne draaide om haar heen, haar
groengrijze oogen vlamden en haar gezicht
was vertrokken in dolle woede.
„Een vrouwenhart! Je zult zien wat voor
een hart ik heb". Die scheldpartij, die nu
kwam, was gelukkig onverstaanbaar voor
het luisterende meisje.
„Een hart!" Yvonne gierde tot haar wel
bespraaktheid was uitgeput. „Een hart,
zeker! en. je hebt een hals, een mooier.
zachten, witten hals zacht voor den kus
zacht ook voor dit" En met een draaiende
beweging bukte ze, morrelde aan haar
kouseband en een oogenblik daarna flik
kerde wreed een mes in haar hand.
Op het gezicht van het lemmet was Cor
nelia haar zenuwen niet meer meester en
gil op gil klonk door den kelder
Raval greep haar ruw bij een van haar
blanke schouders
„Houd je mond", bromde hij woest.
„Stop hem dicht", beval Yvonne en toen
Raval aarzelde, scheurde zij een reep goed
van haar jurk en zonder veel omhaal prop
te zij dit in Cornelia's mond. Met een on
derdrukt gekreun viel het snikkende meisje
op haar knieën.
Raval wilde haar op helpen, maar Yvonne
beduidde, dat dit niet noodig was.
„Laat haar maar", zeide zij. „Ik kan zoo
even goed met haar afrekenen". In gedach
ten verzonken gleed zij met haar vinger over
het lemmet van haar dolkmes, ,,'t Is een
donkere nacht, hè?" vroeg zij ijskoud.
Raval knikte. Haast je bromde hij. Een
messteek, dat begreep hij, een gevecht, dit
alles behoorde bij den nacht, maar dit spe
len begreep hij niet, daarbij je kon nooit
weten
Yvonne keek naar de half bezwijmde
Cornelia en haar grijns was vreeselijk om
aan te zien.
„Een donkere nacht een plons in de
Seine, wie komt er achter!" zeide ze zacht.
Zij boog en haar duim onder Cornelia's kin
brengend, lichtte zij die op. Toen hield zij
het mes omhoog.
„Wacht", zei Raval.
Yvonne keek ongeduldig op. Zij wilde niet
gehinderd worden in het oogenblik van haar
triomf.
„Wat is er?" vroeg ze hem koel, „ben je
bang van bloed?"
„Ik zie liever goud", antwoordde Raval
zuur.
,,'t Is dwaasheid, wat je daar doet, luis
ter!'
„Gauw wat", beval Yvonne ongeduldig.
„Do Amerikaan is rijk", stootte Raval uit,
„zij is zijn eenig kind; hij zal een goeden
losprijs betalen, genoeg voor ons geheele
leven. 't Is heel eenvoudig, Yvonne, je
zult toch niet zoo dom zijn, zoo'n kans te
laten glippen. Die komt nooit weer terug.
Twintig vijftig wel honderdduizend
francs zal hy er voor over hebben".
Yvonne dacht er over na, haar oogen ge
richt op het mes.
„Er zijn wonden, die niet door goud ge
heeld kunnen worden", zeide ze plotseling.
„Bloed wascht. veel uit".
„Ja, maar je loopt gevaar", opperde Ra
val.
„En later, als we het geld hebben, kun je
nóg met haar afrekenen".
Hun oogen ontmoetten elkaar. In die van
Raval lag een vreeselijke bederiging.
Yvonne raakte den blanken hals met de
punt van haar mes aan.
„Ik weet het niet", zei ze peinzend, „ik
weet het niet".
HOOFDSTUK VII
Cornelia wordt vermist.
Norman Wild keek op zijn horloge. Het
was bijna een mechanische beweging gewor
den, zoo dikwijls had hij ze al herhaald,
sinds Franklyn Royle hem dit laatste
sprankje hoop had ontnomen.
Mevrouw Lawson wier vriendelijk gezicht
nu in het morgenlicht vaal en vertrokken
leek, keek van de andere zijde der kamer
naar haar vriend.
„Hoe laat is het nu?" vroeg zij gedempt.
.Hij vijven; hij zou spoedig terug zijn".
Zijn stem klonk heesch en zijn gezicht was
doodsbleek. Nauwelijks zes uur geleden was
hij in 't hotel teruggekomen en had be
merkt dat Cornelia er niet was. zonder een
enkele aanwijziging van haar spoor te vin
den; in deze enkele uren was hij oud ge
worden. Zooals hij daar zat in zijn leunstoel
van hun eigen zitkamer Ih het hotel, leek
zijn postuur veranderd, ineengekrompen;
zijn robuste gestalte leek verzwakt.
„Als als Frank niet slaagt, wat zullen
wij dan beginnen?" vroeg mevrouw Law
son.
Wild bewoog rusteloos zijn handen. „Naar
den besten particulieren detective van Parijs
gaan. en een groote belooning uitloven", ant
woordde hij. „anders valt er niets te doen'
De politie heeft al in alle hospitalen na
vraag gedaan en reeds al haar gewone on
derzoekingsmethoden aangewend. Ze heeft
heelemaa! geen aanwijzingen achtergelaten,
niemand heeft haar zien gaan zijn stem
weigerde en hij wendde zich plotseling naar
het raam. waardoor het zomersche zonlicht
in een flauwen gouden stroom naar binnen
begon te vallen.
Mevrouw Lawson zocht troostwoorden,
doch kon ze niet vinden. Was zij maar thuis
gebleven! was ze maar
„Frank zal spoedig hier zijn", zeide ze. „mis
schien heeft hij iets gehoord dn „La Maison
Diable".
Toen Cornelia's verdwijning als een ver
pletterend feit was vastgesteld, waren
Royle's gedachten ineens naar den man ge
vlogen, die hij als PEtranger Rouge kende.
Toen alle gewone onderzoekingen nutteloos
bleven, had hij zijn vermoedens aan de politie
medegedeeld. Hij had daar vernomen, dat ze
precies wisten waar „La Maison Diable" was
hetgeen hij niet wist en vergezeld door
een detective waren zij in allerijl naar hot
café gereden. Wild en mevrouw Lawson wacht
ten nu zijn terugkomst af.
Eindelijk kwam hij, nog in avondkleeding
Wild sprong ongeduldig overeind, doch toen
hij Royle's gezicht zag, zonk hij wanhopig
terug in zijn stoel.
Royle keek van de een naar den ander.
(Wordt vervolgd).
