De Mysterieuse Apache.
BIJ DEN PORTIER DER ROTTER-
DAMSCHE STRAFGEVANGENIS
meldde zich Maandag de heer Jamin,
eigenaar der bekende winkels, om de
5 dagen hechtenis te ondergaan, waar
toe hij werd veroordeeld in verband
met het openhouden van zijn winkels
'op den Zondag voor St. Nicolaas.
BIT HET GROOTE DUITSCHE TURNFEEST te Stuttgart AJUIN-CAMPAGNE te Made. Voor hetschoonma-
waren ongeveer 500.000 personen tegenwoordig. Een fraai over- ken der ajuintjes bestaat nogal grootc hcthebberij,
zicht tijdens de demonstraties. De tribunes waren tot in de daar dit een welkome bijverdienste is. Jong en oud
uiterste hoeken bezet. helpen mee aan de „ajuinen
DE VIERING van het vierde eeuwfeest van de geboorte van Prins Willem van Oranje heeft Zondag te Orange (Zuid-Frankrijk), met de
opvoering van een openluchtspel, plaats gehad. - De burgerij van Orange trekt den Prins tegemoet om hem den sleutel van de stad te
overhandigen.
DE VISSCHERSHAVEN VAN ZEEBRUGGB WORDT VERGROOT. Dc
werkzaamheden daarvoor zijn in vollen gang. De nieuwe kademuur in
aanbouw.
HET COLOSSEUM TE ROME,
waarvan thans in verband met
bouwvalligheden verschillende
dselen gestut moeten worden.
DE INTERNATIONALE ATHLETIEKWEDSTRIJDEN ENGELAND—
FRANKRIJK in het White City-stadion te Londen. - De finale van het
nummer 880 yards hardloopen. Keiler (Fr.) wint voor Scrimshaw (Eng.).
ETEN HALEN. Dc vereeniging ter Bevordering van de Watersport
onder Jongeren heeft tot 4 Augustus op de Kagerplaasen een water-
kamp voor meisjes georganiseerd.
FEUILLETON
ROMAN
UIT DE PARIJSCHE ONDERWERELD
DOOR H. LUCAS.
(Geautoriseerde vertaling van H. Houben.'
30)
Het meisje aarzelde. Zij had op het oogen-
blik geen bijzonder verlangen om met dezen
beschaafden boulevardier met zijn onberis
pelijke kleeding en zijn vermoeide oogen te
dansen, maar zij had het land en zij had een
wrok tegen het leven in 't algemeen en tegen
twee personen in 't bijzonder, een wrok, dien
ze niet wist hoe te uiten. Afleiding zou haar
goed doen.
„Wilt u mij de eer niet aandoen?" drong
de Comte aan.
„Zooals u wilt", zei ze schouderophalend.
De Comte bood haar zijn arm aan en zoo
gebeurde het, dat een oogenblik later Yvonne
„la Féroce" en een heer, wien het leven een
harden stoot- had toegediend, die nog rauw
in zijn ziel naschrijnde, tusschen de andere
paren dansten. Terwijl zij zich voortbewogen
nam Yvonne haar danseur met voorzichtige
doch stijgende belangstelling op.
„Monsieur lijkt wat uit zijn humeur", be
gon ze verlegen.
'Monsieur is niet uit zijn humeur", ant
woordde hij kalm. „hij lijdt alleen aan ver
veling en nog aan eenige andere kwalen van
deze hopeloos lange naoorlogsdagen".
,Rah! Monsieur is jong genoeg: hij heeft
nog veel van het leven te verwachten",
antwoordde zij scherp.
Deligny trok zijn voorhoofd in rimpels.
„Neen", ging ze snel voort, „zoo bedoel ik
het niet", maar als iemand kan dansen en
lacijen en zij wierp met schitterende
oogen plotseling haar hoofd achterover,
„dan is het leven nog wel ae moeite waard".
Hij glimlachte. .,U verfrischt mij", mompel
de hij. toen zij een oogenblik ophield en zij
hem handig en bijna krachtig in weerwil
van zijn lichte stijfheid tusschen de vele
luidruchtige paartjes doorleidde.
't Was de verkeerde wereld, dacht ze min
achtend: zij zou deze man toch niet
leelijk, dacht ze bij zichzelf, toen ze hem
scherper opnam met zijn rustige stem
bijna kunnen dragen in haar sterke armen.
Zij. wier eigen arm eens gebroken was ais
een broos stuk hout. zij, die gewend was de
woede en jaloezie aan te zien van mannen,
die haar zouden hebben gedood om eer.
enkelen blik, voordat iemand het had kun
nen beletten.
,,U schijnt zelf heel tevreden", ging Deligny
voort, hoewel hij de neergaande lijnen rond
de roode lippen zag en die mooie oogen. waar
in dan weer verachting, dan weer on
voldaanheid lag.
„Tevreden", en er volgde een uitbarsting
van korte, vreugdelooze lachjes: ,.ja zeker, ik
ben tevreden net als u. Kom", en alvo
rens hij tijd had dezen onverwachten uit
val te beantwoorden, ging zij onmiddellijk
met overtuiging door: ,.Ik zal u een nieuwen
danspas leeren; nu en avant; achteruit; nu
draaien vlugger, nog eens en al heel
spoedig waren die twee weer aan het dansen
gelijkmatig en oplettend totdat ze aan het
slot van de gejaagde danswijs glimlachend en
buiten adem ophielden en Deligny haar naar
een tafeltje bracht.
Weer dansten zij en de man vermaakte
zich. leefde op bij de naïef uitgedrukte mee
ningen van zijn knappe danseuse, haar ruwe,
eenvoudige levensscherts, haar plotseling
lachen en haar sprankelende oogen.
Om elf uur verliet hij haar, hoewel het
dansen nog in vollen gang was; de zaal was
warm en stoffig geworden, de stemmen lache
rig en schril, maar de Comte had plezier
gehad en afleiding, zelfs zeer aangename
afleiding; hij zou deze achterbuurt-bloem
weer terug zien, beloofde hij zichzelf. Was
hij een kunstenaar geweest, dan zou hij haar
geschilderd hebben, die koningin van "net
grauw met haar prachtig, lenig lichaam;
doch nu riep hij een taxi aan en ging naar
zijn appartementen voor een oogenblik
vergat hij haar weer; toen hij in zijn rustige
kamers terug kwam, droeg zijn gezicht weer
die uitdrukking van moeheid.
Maar het was voorbestemd, dat zij elkaar
nog eens zouden ontmoeten. Had Deligny
de gebeurtenissen kunnen voorzien, die zou
den voortkomen uvt deze en latere ontmoe
tingen met zijn danseuse, dan zou hij on
middellijk zijn teruggegaan om haar hulp te
vragen, waar hij tevergeefs zocht, maar on
bewust van deze vreemde onzichtbare schakel
tusschen hen. sloot hij de deur en bleef op
den drempel droomerig door de welbekende
kamer staan kijken.
De goedgeboenae parketvloer was onbe
dekt: de meubileering was sober, maar
buitengewoon smaakvol. Bij de gezellige
bureaulamp lag een stapel kranten er. tijd-
striften, die den mannelijken bewoner ver
rieden. Een muur was geheel met boeken
bezet, boven den schoorsteenmantel hing een
portret in de uniform van een artillerie
kolonel. dat door twee vergulde armen ver
licht werd. Deligny keek er naar, dan draaide
hij meerdere lichten op. viel in een stoel neer
en nam gedachteloos een krant op.
Ongeveer een uur bleef hij lezen, toen
stond hij gapend op enliep stijf naar de deur.
Daar bleef hij weer staan, draaide de lich
ten uit, doch knipte een ander op, dat tot
nu toe niet gebrand had. Het portret boven
den schoorsteenmantel kwam nu meer uit,
Detigny staarde er ontroerd naar; de oogen
keken in de zijne, vast en onvergetelijk.
Buiten op straat was het rustig geworden
en cok in de kamer was geen ander geluid
dan het tikken van het zilveren klokje op de
schrijftafel. Met een zucht knipte hij hel
licht weer uit en ging de breede deur door
naar zijn slaapkamer.
Vier en twintig uur later riep Monsieur !e
Comte Deligny met een cynischer, glimlach
een taxi aan en beval den chauffeur weer
te rijden naar de plaats, waar hy den vorigen
avor.d afleiding gevonden had en dit was niet
de laatste maal. Veel daaropvolgende avon
den danste en sprak hij luchtig met Yvonne
in allerlei gelegenheden. Soms in eenvoudige
alledaagsche danshuizen, tusschen arbeiders
en fabrieksmeisjes in vroolijke japonnetjes:
eens of tweemaal in vreemde, bijna grieze
lige cafés van de onderwereld: eens had ze
hem verbaasd doen staan door in een zeer
correct zwart avondtoiletje te verschijnen
met haar glanzende haren, in gladde, een
voudige vlechten om haar hoofd, en zij had
gevraagd naar ..een fatsoenlijke gelegenheid"
te gaan. Na zich een oogenblik bedacht te
hebben, had Deligny haar meegenomen naar
een restaurant van onbesproken naam en
aan een hoektafeltje, met zijn rug naar de
zaal. had hij met nauw verholen pret be
merkt, hoe zij de maniereen van een vol
maakt beschaafde dame aannam. Haar
oogen hadden gevaarlijk gefonkeld, toen zij
de lachende oogen boven het lampekapje
ontmoet had.
„U vindt- mij grappig, niet", begon zij wild
en zij liet haar hand, waarmee zij het glas
vasthield, zakken.
„Volstrekt niet; ik vind je knap", ver
zekerde hij haar glimlachend. „Luister eens
Yvonne", begon hij kalmeerend. „Ik heb er
eens over nagedacht; jij gaat met mij naar
een groot Bal Masqué, jij die zoo prachtig
danst en die zoo" hij wuitóe wetapvefcena
met zijn hand.
Er kwam een diepere kleur op haar wan
gen.
Meen je dat?" vroeg ze vorschend.
Hij knikte. „Ja zeker ik zal een costuum
voor je koopen", besloot hij zacht, „wat je
maar wilt. Pierrette. Zigeunerin, Herderin
je hebt maar te kiezen".
„O, uitstekend", antwoordde ze onverschil
lig: ze wendde plotseling haar oogen af van
de zijne en trommelde met haar vingers op
tafel. Er viel een stilte.
„Ik zal als nar gaan", lachte de Comte een
weinig bitter en daar het diner geëindigd
was, hielp Hij haar in haar mantel. En jij
m'n kleintje?"
„Als hertogin", antwoordde zy een weinig
opgewonden.
„Neen", gromde hij wild en zij keek hem
p.otseüng verrast en met open mond aan.
..Kies iets anders", voegde hij er haastig bij;
toen kneep hij haar in de wang, opende
voo haar zachtjes lachend de deur en zij
gingen samen de verlichte straat op.
..Laten wij nu ergens gaan dansen", vleide
zij en greep plotseling zijn arm. „neem een
taxi en ik zal je .ie Chat Mort" laten zien
je zult er zien dansen, zooals je nog nooit
zag. Ik wil ook graag over mijn costuum
spreken", zeidc zij en keek hem glimlachend
in 't gelaat. „Ik moet je eer aandoen".
Een taxi hield stil voor het trottoir en
Deligny gaf het adres van het wijdsche ge
bouw. waar ,JLe Chat Mort" gevestigu was.
„Zeg mij eens, wat ik op dat deftige bal
moet doen", begon Yvonne, zoodra het por
tier met een slag was dichtgevallen en zy
haar hoofd tegen zijn schouder had aan
gevlijd.
„O niets bijzonders", antwoordde hij droog,
alleen maar met mij dansen en Je amu-
eeren".
(Wordt vervolgd).
