Vogels en dieren in Den Hout.
PER K.L.M. KIST NAAR INDIE.
BIJVOEGSEL VAN HAARLEM'S DAGBLAD
Van alles en nog wat.
Lichamelijke Opvoeding
ZATERDAG
Meezen, roodborstjes en eekhoorns eten er uit de hand.
Ergens in Italië, aan de Adriatische Zee.
ligt een stad, die beroemd is over de heele
wereld, en waar ieder jaar duizenden en dui
zenden vreemdelingen naar toe trekken. En
in die stad daar ligt een plein, en in de to
rens rondom dat plein nestelen vele witte
duiven. De vreemdelingen, die in die stad, en
op dat plein komen. doen. hoezeer ze verder
van elkaar mogen verschillen, op dat plein
allemaal precies hetzelfde ding: ze voeren de
witte duiven, en laten zich door één van de
tientallen gedienstige Italianen, die met fo
totoestellen in hun hand klaar staan om de
dwaze vreemdelingen hun lires uit de zak
ken te kloppen, kieken, omgeven door witte
duiven, met één witte duif op hun schouder
en één op hun uitgestrekte hand. Die stad
heet, zooals de meesten allicht geraden heb
ben, Venetië en het plein met de witte duiven
heet het San Marcoplein. Het plein van den
heiligen Marco. En ik zou niet graag het aan
tal foto's willen tellen die er gemaakt zijn
van van trots en glorie glimmende vreemde
lingen, omgeven door witte duiven, met op
den achtergrond de kerk van den heiligen
Marco, in Venetië.
Het is een troost voor de meeste Venetië-
bezoekers, dat ze gewoonlijk niet veel verder
in Italië doordringen, en het bij den „dogen-
stad" laten. Als ze verder reisden, en meer
Italïaansche steden bezochten, en meer rond
neusden op Italiaansche zonnige pleinen, dan
zouden ze t-ot- de conclusie komen, dat ze zich
in wij wel iedere Italiaansche stad konden
laten kieken met een witte duif op hun schou
der, en een witte duif op hun uitgestrekte
hand, en een heir van witte duiven aan hun
voeten. In bijna alle Italiaansche torens nes
telen duiven, en die duiven zijn bijna alle
maal mak en even tuk om zich te laten foto
grafeeren als de verrukt stralende vreemde
lingen zelf. Ik zou bijna 't woord Italiaansch
weg kunnen laten: duiven zijn over het alge
meen makke dieren. Ergens, om het dichter
bij te zoeken, in Luik is een plein, waar den
heelen dag lang de duiven koerend rond
scharrelen en zich encanailleeren met ieder,
die hen maar wat te bieden heeft. Men zou
er zich Venetiaansch kunnen laten kieken op
dertig uren sporens van Venetië
Iedere stad heeft op dat gebied zijn specia
liteit, en ook Haarlem heeft de zijne, al is hij
gelukkig nog niet zoo in de mode als die van
Venetië en al zijn het r— ook gelukkig geen
witte duiven, die om de Groote Kerk en Lou-
rens Coster fladderen en zich als gichelende
bakvissehen laten fotögrafeeren in de snoe-
zigste poses en de doddigste standen. Haar
lems „specialité de la maison" op fauna ge
bied kan niettemin concurreeren met Vene
tië en iwint het in charme glansrijk. Dat de
Hout nooit een San Marco moge worden!
Het is tenslotte ook de vraag, of de koolmee
zen zulke gewillige modellen zouden zijn, als
de witte duiven, en of de eekhoorns niet vol
komen onzichtbaar zouden blijven voor
vreemdelingen met weinig tijd en nog min-
der geduld.
i. Er zijn in den Hout een stuk of wat plekjes
ingewijden zullen ze u kunnen aanwijzen,
waar op gezette tijden van den dag mensch
en dier beide zijn wezens die houden van een
"geregelden levenswandel en een koolmees
houdt zich even stipt aan het uur van elven
als een mensöh met twee klokken in zijn
huis en een horloge aan zijn pols ver
schillend© vertegenwoordigers van het men-
schenras zich met hun zakken vol apennoot-
jes heen begeven om er een aantal zeer di
verse afgevaardigden uit het dierenrijk te
ontmoeten en er gemeenschappelijk te smul
len tot er niets dan leege schillen meer over
zijn. Tusschen de leege schillen scharrelen
dan de musschen rond, die bij al dat gedoe
van fijner en aristocratischer vogelgoedje
maar lompe en armzalige schooiers lijken, en
die wel brutaal en onopgevoed zijn, maar die
lang de guitige durf niet hebben van de
meesjes, die zioh fladderend en met een spie
dend schuin gehouden kopje neerlaten op
elke plaats, waar wat kleine stukjes apenoot
te halen zijn: uw hand, uw schouder, des
noods uw hoed. U zit er nog geen kwartier,
of ze zijn over al hun schuwheid heen: met
twee en drie tegelijk klauwen ze zich vast
aan uw hand, en trachten elkaar met fijne
kibbelgeluidjes uit den weg te duwen; af en
toe ontspint er zich zelfs een volslagen ru
zie: met kittige venijnige gebaartjes, stelen
ze elkaar de stukjes uit den bek, en krieuwen.
tot de overwinnaar triomfant met zijn buit
er van door vliegt en de verslagene hem ver
ontwaardigd scheldend in meezentaal ach
terna zet.
Het blijft op den duur niet bij meezen al
leen. Op het oogenblik zijn er twee soorten
het meest: de gewone koolmees en de zwart
kopmees. die iets kleiner en iets schuwer is:
pimpelmeezen schijnen er dit jaar zoo goed
als niet te zijn. Een roodborstje, prachtig
van kleur en veel zachter en fluweeliger om
aan te voelen dan de meezen, heeft een poos
je uit de onderste tak van een boom de si
tuatie zitten opnemen voor het zich tusschen
de meezen en op de menschenhanden waagt:
een paar boomklevers klampen zich aan een
stam vast en denken nog even voor ze den
sprong zullen wagen: hoog in de takken van
een grooten boom zitten twee Vlaamsche
gaaien het gedoe jaloersch en toch niet dur
vend aan te kijken: als we niet ver van ons
een paar apenooten op het pad gooien ko
men ze met geweldige vleugelgefladder naar
beneden gedoken en schieten haastig met
hun buit weer weg.
Om een stam op misschien twintig meter
afstand van ons beweegt wat; een paar felle
donkerbruine oogen nemen poolshoogte: een
staart komt even te voorschijn, dan ver
dwijnt alles weer. Eén van de paar eekhoorns
waar de Hout op kan bogen, vindt, dat hij
voor een apenoot ook wel eens een kansje
kon wagen. Geen honden in de buurt? Zou
den die menschen zelf te vertrouwen zijn?
Bedaard laat hij zich langs den stam naar
beneden zakken, en verdwijnt tusschen de
dorre goudbruine bladeren, die hem zoo goed
f onzichtbaar maken, en het kreupelhout, in
groote cirkels schuift hij om ons heen. steekt
op een holletje de paden over. en verkent tot
in de puntjes den omtrek. Wij zitten al klaar
met een verleidelijk ongeschild apenootje, de
eekhoorn nadert langzaam maar zeker, nog
steeds cirkelbewegingen makend en heen en
weer zigzaggend, als veronderstelt hij. dat
wij door al die listige schijnbewegingen niet
zullen snappen, dat ons apenootje zijn uit
eindelijk doel is. Als hij tot op twee meter
afstand van ons gehuppeld is. gaat hij even
op zijn achterste pooten en zijn staart zitten
en kijkt ons monsterend aan met zijn twee
onrustige felle oogen. En steeds onderzoekend
ons monsterend nadert hij dan: op zijn twee
achterste pootjes heft hij zich. legt het ééne
voorste op de uitgestrekte hand met het ape
nootje en grist het er uit. Op een hol gaat hij
er van door met zijn buit, schiet een boom
in, blijft op drie meter hoogte tegen den
stam aan zitten en schilt met zijn twee voor-
pooten het apenootje, dat wij het kraken
hooren: de schillen vallen naar beneden en
het smaakt naar meer. Al schijnt het ijs ge
broken te zijn en laat hij zich onmiddellijk
weer naar beneden zakken om nieuwen voor
raad te halen, zelfs bij het vierde en vijfde
apenootje komt hij nog zigzaggend en met
omtrekkende cirkelbewegingen aangehup
peld: hij woont hier jaren en weet dat de
Hout een oord is waar heel wat honden af
gestapt worden. Bij de eerste de beste is hij
er dan ook al vandoor tot in de bovenste
takken, springend en balanceerend tusschen
de bladeren maakt hij zich zoo ver mogelijk
als hij kan uit de voeten, zonder de ape
nootjes uit het oog te verliezen.
Da't zijn de dieren, die men op het oogen
blik in den Hout kan lokken met wat ape
nootjes ter waarde van drie cent. Het gaat
niet zoo gauw als het met de duiven gaat op
het San Marcoplein in Venetië, of op dat
andere plein in Luik. Maar de meerdere
moeite en het meerdere geduld, dat men er
aan besteden moet. maken dat het resultaat
des te meer voldoening schenkt. En moge
lijk, dat, als men probeerde zich met hen te
laten kieken, de meezen en boomklevei's en
eekhoorns verontwaardigd aan den haal zou
den slaan om nooit meer terug te komen. Ze
hebben een merkwaardig gevoel van eigen
waarde, die vogels en dieren, die nog niet
al te veel met den mensch in aanraking zijn
gekomen, zooals bijvoorbeeld de witte dui
ven, die zich door het minderwaardigste oude
fotografietoestel laten kieken....
En ik hoop niet, dat ik hun met het schrij
ven hiervan onaangenaamheden van dien
aard bezorg. Zooals 't nu is op die vaste plek
jes in den Hout, is het allerleukst, en alle
partijen vinden de huidige situatie tot hun
volkomen tevredenheid. Dat piepten de mee
zen me na, toen we weggingen. De Vlaam
sche gaaien klapten instemmend met hun
vleugels, en de boomklevers klopten applau-
disseerend op den stam, waar ze tegen aan
gekleefd zaten. Het eekhoorntje had geen
tijd om veel te zeggen, want hij was volko
men geoccupeerd met zijn laatste apenoot.
Maar dat zegt genoeg.
WILLY VAN DER TAK.
2240 Meter de aarde in.
De diepste boorput op onze globe bevindt
zich in Opper-Silezic bij het dorp Czuchow.
Hij gaat 2240 meter den grond in.
Het kleine Engeland.
Groenland is negenmaal grooter dan
Engeland en beslaat een oppervlakte van
2.174.000 vierkante meter.
Slecht 2 pet. force majeure.
Men heeft berekend, dat meer dan 98 pet.
van alle straatongevallen, bij het betrachten
van voldoende voorzichtigheid, te voorkomen
waren.
Eén op de tien is mank.
Tien procent van het menschdom komt ter
wereld met het eene been langer dan het
andere.
Roodharigen. past op!
Menschen met rood haar moeten zeer
voorzichtig zijn met het nemen van zeeba
den, omdat ze licht zomersproeten krijgen.
Hoe wij conversceren.
De Engelsche taal wordt door 145 millioen
menschen gesproken. Duitsch door 85.
Spaansch door 62 en Fransch door 53 mil
lioen.
Hoe wij ons verplaatsen.
In Duitschland zijn 760.380 motorrijwielen
in gebruik, in Engeland 640.152. in Frankrijk
469,100 en Italië 95.518.
Beperkt hoorvermogen.
Geluiden. die een hoogei trillingsgetal dan
20.000 hebben, kunnen wij niet meer hooren.
Contrasten. Volkszwemfeest.
Internationale athletiek wedstrij
den. De beteekenis van massa
sport. Idem van de uitblinkers.
Onlangs was ik op twee aansluitende da
gen getuige van twee wel zeer uiteenloopendc
sportgebeurtenissen. De eerste was een
volkszwemfeest in de nieuwe zweminrichting
aan de Houtvaart, de andere bestond uit in
ternationale a thretiek wedstrijden in het
Stadion te Amsterdam. Zoo verschillend als
de sportieve verrichtingen waren, zoo con
trastrijk was ook de geheele sfeer, bij deza
gelegenheden.
In de zweminrichting waren ongeveer 500
toeschouwers voor de omstandigheden
stellig een groot aantal om te kijken naar
de meer of mindere gemakkelijkheid en het
verschil in snelheid, waarmede de 400 deel
nemers van bijna alle leeftijden zich in het
water wisten te bewegen. Onder deze deelne
mers waren geen leden van zwemvereenigin-
gen; die waren ditmaal nu eens uitgesloten.
Dus geen strenge bepalingen van den Ncd.
Zwembond. geen overmaat van officials, het
ging allemaal veel gemoedelijker. Dat dan
ook de eene deelnemer bij het eindpunt aan
tikte tegen den wand en een andere tegen
een twee decimeter meer naar voren uitste
kende overstort maakte wel een enkel jury
lid zichtbaar wanhopig, maar het publiek zag
het eigenlijk in het geheel niet. Het genoot
volop van alles, wat er te zien was. het was
belangstellend en spraakzaam, gul met lachen
en aanmoedigingen, zoodat de muziek-schet-
terende luidspreker er eigenlijk niet boven
uit kon. Deelnemers en toeschouwers vorm
den te zamen één vroolijk en fleurig gezel
schap. waarin ieder op zijn wijze genoot van
dit. eenvoudige feestje.
Den volgenden dag naar het Olympisch
Stadion te Amsterdam. Het leek er niets op
Amerika wilde niet achterblijven en bouwde
Zeppelin", die geheel uit staal is vervaardigd
naar het Duitsche voorbeeld een „rails-
en met een 600 P.K. Dieselmotor is uitgerust.
4
Van Djask via Karachi naar
Jodpoer en Calcutta.
Tot Karachi volgen wij de kust van de
Golf van Oman. In de omgeving van Karachi
zelf is het strand als 't ware bezaaid met uit
gestrekte zoutpannen, waarop de witte, uit
gekristalliseerde zoutdeelen goed te herken
nen zijn. Karachi's vliegveld heeft o.m. een
zeer groote hangar, die bestemd was voor
het luchtschip de R 101. hetwelk op zoo jam
merlijke wijze verongelukt is. lang vóórdat
het zijn bestemming had bereikt. Aan een
der hangars voor vliegtuigen prijkt de K. L
M.-vlag. op dezelfde wijze als dat in Cairo
het geval is. Het aantal te vervullen formali
teiten; is weder overdadig We bevinden ons
trouwens op het eerste station in Britsch-
Indië. waar de „Imperial Airways" kind ir.
huis is. Op weg naar Jodpoer passeeren wij
de woestijn Thar en vliegen over de Indus
met de geweldige irrigatiewerken. Eindelijk
komt. dan Jodpoer in zicht. De heuvel met de
citadel beheerscht de omgeving. Het vlieg
terrein van Jodpoer is uiterst modern inge
richt. maar de Manaradja is ook een groot
vrind van de K. L. M In de naaste omgeving
ligt een hoogst smaakvol ingericht hotel
waar wij onderdak vinden. Reeds aanstonds
blijkt, dat wij weder in een geheei ander mi
lieu zijn.
In dit vorstendom in het noordelijk ge
deelte van Britsch Indië is de band met het
Britsche Rijk tot een minimum beperkt en
zwaait de Maharadja, als alleenheerscher.
zijn scepter. Langs de wegen grootendeels
uitstekend geplaveid en onderhouden wor
den de jonge boomen omringd door een ko
ker van riet en dikwijls nog bedekt met een
strooachtig dak alles wegens de geweldige
zonnewarmte. In Zagreb en in vele Spaan-
sche dorpen kan men kleurrijke kleeder
drachten tegenkomen, maar Jodpoer spant
de kroon. De vrouwen met lange kleeden ge
tooid en het hoofd gewoonlijk ook nog be
dekt. dragen om armen en om beenen groo-
tere en kleinere ringen dikwijls zeer zware
exemplaren terwijl de neusvleugels in vele
gevallen met allerhande versierselen getooid
zijn. Nauwe straatjes heeft de binnenstad,
waar merkwaardige geuren hangen: heilige
koeien loopen er; er is een bron. waar de
Jodpoer-vrouw het water schept in een ko
peren vaas. die op het hoofd gedragen wordt,
er is een fakir, en er is alles wat aan het
modernere herinnert, zooals de auto en de
fiets. Men waant zich in een sprookjesland.
De mannen, getooid met een gekleurden tul
band. bieden hun koopwaar aan. in nauwe,
bedompte winkeltjes. De pauw is heilig De
roodachtige jakken der vrouwen en de blau
we sluiers passen in deze eigenaardige omge
ving. Het oude gedeelte der stad is met een
muur omgeven. Meer aan de buitenzijde zijn
de groot ere winkels gevestigd. De regeerende
vorst, heeft zijn eigen renbaan een golf-links,
zijn eigen zwembassin en dierenpark. Grijs
achtige "ooomratten. die eenigszins lijken op
onze Europeesche eekhoorntjes, bewegen zich
door de boomen. Groote gierachtige vogels
zweven boven de citadel. Over Jodpoer alleen
zou men een klein boekwerkje kunnen schrij
ven. maar bij ons gaat alles vliegens-vlug.
zoodat ik met deze korte beschrijving volsta.
Op 3 Mei ziin we weder vroeg uit de vee-
ren. Het volgende traject, via Allahabad naar
Calcutta staat op het programma. Wij heb
ben zelfs licht noodig in de cabine, omdat
het natuurlicht ons nog in den steek laat.
Van Jodpoer naar Allahabad is een afstand
van 872 K.M. 't Was op dat gedeelte van on
zen weg. dat ik voor het eerst bemerk, dat
mijn monsterfleschje met whiskey en mijn
vulpen leeggeloopen zijn. Het is" een gevolg
van het vliegen op een hoogte van ruim 4000
M„ waartoe wij den vorigen dag verplicht
waren.
Via Mirzapur. Daranagano en Benares,
waarbij de Ganges als route-aanwijzer dient,
komen wij in Allahabad.
De spoorbrug bij Benares de Heilige stad
aan de Ganges is een kunstwerk. Boven
het vliegveld te Allahabad vliegt een troep
buitengewoon fraai gekleurde vogels en op
het terrein bevindt zich een groote troep
kijklustige inheemsche menschen, die bruiner,
huidkleur hebben, dan wij tot dusverre nog
hebben ontmoet. Maar weldra gaat het weer
verder, op weg naar Calcutta. Het landings
terrein door. gelegen tusschen fraaie palmen-
groepen, is niet zoo gemakkelijk tc bereiken.
De Britsch Ihdische bevolking, die ten deele
met behulp van een koord op eerbiedigen af
stand wordt gehouden, heeft het gelukkig ook
warm. Want wij staan te puffen; moorddadi
ge temperaturen!
Deze Ganges-vlakte en de daarop aanslui
tende delta is een landbouwgebied bij uitne
mendheid. Rijst, suiker, katoen, jute en indi
go zijn de belangrijkste voortbrengselen. Dank
zij den „grooten" landbouw ontstond een
dichte bevolking, met groote steden, zooals
Delhi, Lahore. Benares. Allahabad en aan de
delta, in Bengalen, de stad Calcutta met 114
millioen inwoners. Calcutta is een zeer aan
zienlijke handelsplaats en heeft een uitge
breide jute-industrie. De delta zelf is uiter
mate ongezond en een haard van cholera en
pest. Tijgers en slangen bewonen de lage
eilanden. Ten Noorden van Calcutta ligt hei
Dum-dum-vliegveld. hetwelk tegenwoordig in
gebruik is. Vroeger werd op een ander ter
rein geland, waar het z.g. Victoria-Memorial
staat, een herinneringsgebouw, ter herden
king aan de regeering van koningin Victoria.
Dit gedeelte der stad kenmerkt zich door
fraaie witte landhuizen, met mooie tuinen,
waar de Engelschen wonen. Een geheel an
der aspect heeft de binnenstad. Daar treft
men de groote handelskantoren en de meer
typische Indische wijken. Nauwe straten,
weinig ruimte biedend voor lucht-verversching
meerendeels uitermate vuil, eigenaardige In
dische winkeltjes, waar een internationaal
gezelschap dooreen warrelt. Hier en daar. te
midden van het menschen-publiek. loopen
witte runderen, die ongemoeid gelaten wor
den. De Briïsch-Indiërs beschouwen deze
runderen als heilig. Het menschentype valt
hier onmiddellijk op. De Voor-Indiër ken
merkt zich in het algemeen door een lange
gestalte. De fanatieke oogen. meestentijds
gitzwart, glinsteren. De sombere gelaats
uitdrukking i3 daarmede voor ons beoor
deelaars feitelijk in tegenspraak. De ver
keersagent, met roode muts. staat onder d.
parapluie. die hem beschermt tegen de zon
nehitte, en heeft deze parapluie in een huh.
van een band gestoken, die hij over zijn rug
draagt. Het aantal blanken is al buitenge
woon klein. Vele hotels zijn aan de voorzijde
afgedekt met rietmatten, teneinde de warm
te buitenshuis te houden. In ons hotel, great
Eastern, lezen wij, dat Dr. Colijn is aange
zocht voor kabinetsformateur. Aan onze ka
mers melden zich allerhande kooplui, iets
vreemds voor onze Europeesche begrippen
De buitenwijken van de stad zijn zeer vies.
rooae plekken wijzen op een veelvuldig ge
bruik van sirih. Maar de warmtp. rise vochti
ge warmte overheerscht alles He* blijke;
dat ons Indië temperature Calcutta
niet kent.
de roezige drukte bij een internationalen
voetbalwedstrijd. Er waren slechts ongeveer
6000 sportlievende toeschouwers om te genie
ten van bijzondere verrichtingen op het ge
bied van athlethiek.
Het volgen van ahtletiekwedstrljden zal wel
nooit iets voor de groote massa worden. Ze
zijn niet zoo gemakkelijk te begrijpen als een
voetbalwedstrijd, waarbij iedereen weet. wan
neer een „penalty" moet worden gegeven en
wanneer een vrije schop, hoe ingegooid moet
worden, hoeveel passen de keeper met den
bal in de handen mag loopen. en vooral, wan
neer een speler buiten spel staat. Van deze
laatste overtreding weet het publiek gewoon
lijk veel meer. dan de officieele scheidsrech
ter. Maar wat weet het van de voorschriften
omtrent starten, het tüd-opnemen. dc bepa
lingen omtrent discus- of speerwerpen, den
stijl voor de verschillende loop-, spring- of
werpnummers'' Immers niets. En wat hoeft
men dan aan het bijwonen van wedstrijden
op dit gebied? Wie er komen, zijn dan ook de
min of meer ingewijden, en uiteraard is hun
aantal klein. Ecnig begrip van voetballen kan
men krijgen door er veel naar te gaan kijken
en aandacht te geven aan de opmerkingen
van hen. die er al langer komen. Maar langs
dien weg zal men nooit inzicht in athletiek
krijgen. Men zal van stijl en techniek ecnige
positieve kennis moeten hebben en de voor
naamste bepalingen uit. de reglementen moe
ten kennen. Deze zijn echter van zoodanigen
aard. dat men ze onmogelijk van opgevangen
opmerkingen kan loeren. Wie zonder voorbe
reiding naar athletiek-wedstrijden gaat kij
ken. zal voortdurend voor allerlei onbegrij
pelijke dingen komen te staan. Zij. die dan
ook dc laatste internationale aihletiekwed-
strijden in het Stadion te Amsterdam heb
ben bijgewoond, mogen gerust gerekend wor
den tot de insiders.
De sfeer onder dit publiek was wel opval
lend verschillend van die. welke ik den dag
te voren bij de toeschouwers van het volks
zwemfeest had mogen opmerken. Er heersch-
te een duidelijk waarneembare ernst, geen
zweem van luidruchtigheid was er. Men voel
de er onmiskenbaar de spanning, die zich
uitte in doodclijke stilte, vooral bij den start
voor dc loopnummers. Het. was waarlijk over
bodig, door middel van dc luidspreker-instal
latie een oogenblik stilte voor den start te
verzoeken. Een valsche start en het terug
roepen van de loopers had weinig minder
invloed op de zenuwen van de toeschouwers,
dan op die van de deelnemers zelf. Vooral bij
de beslissing voor den 100 M.-loop. waarin
Berger zijn meerderheid zou toonen over den
Duitscher Jonath. was er doodclijke stilte
onder de 6000 belangstellenden op alle ran
gen. Maar ditzelfde publiek, als regel zoo
ernstig, was blijkbaar in staat tot oen laaiend
enthousiasme, hetgeen wel duidelijk was toen
Berger in de 100 M.-beslissing als eerste door
de finish ging. toen het Nederlandsch record
voor de 110 M. hordenloop werd verbeterd
door W. Kaan en zeker niet het minst toen
de 34-jarige Engelschman Norrls nog vóór
half vijf met een glimlach op zijn energiek
gezicht van zijn Marathon-ritje truim 42
K.M.)waaraan hij met 20 anderen te kwart
voor twee begonnen was, in liet Stadion te
rugkeerde Staande bracht het publiek hem
een ovatie voor deze zeer bijzondere pres
tatie.
Wanneer men met zoo kort tijdsverschil twee
uitingen van zoo verschillend gehalte op het
gebied der lichaamsoefeningen heeft bijge
woond, vraagt men zich vanzelf af. wat nu
beter is voor versterking van het geloof In de
groote beteekenis van lichaamsoefeningen
voor den cultuurmensch. Dc gemoedelijke
krachtmeting tusschen menschen, die een
vorm van lichamelijke oefening net precies
beheerschen. waarvan men zooals in het. hier
beschouwde geval kan zeggen, dat ze kunnen
zwemmen; of de strijd tusschen hen. die door
aanleg voor bijzondere verrichtingen en
nauwgezette systematische voorbereiding het
lot. uitzonderlijke vaardigheden hebben ge
bracht. De eerste geeft ons een idee van do
blijmoedigheid en vlotheid, die de massa
deelachtig kan worden door toepassing van
de binnen haar bereik liggende lichaamsoefe
ningen. Zij toont ons hoe de lichaamsoefe
ningen tusschen de beslommeringen van het
dageüjksch leven een opwekking, een aan
zetting van energie kunnen beteckencn,
doch daarnaast ook, hoe gezondheid en
kracht kracht voor alles in de beteekenis
van weerstand er de welkome baten van
zullen zijn, kortom, hoe de psycho-physische
eenheid, die wij menschen noemen, er mede
geholpen is. De strijd daarentegen tusschen
de zeer bijzonderen geeft ons een denkbeeld
van hetgeen ri* mensch. de lichamelijke
mensch. zou kunnen bereiken tal mag niet
ontkend worden, dat. geestelijke krachten ook
hierbij een niet te onderschatten rol spelen)
en hoever onze cultuuromstandigheden ons
daarvan verwilderd hebben gehouden, dat
wij derhalve teeen de het physiek bedreigen
de» '^vloeden van d'e cultuuromstpndigheden
zullen moeten strijden, om te voorkomen,
dat in de toekomst de steeds voortschrijden
de cultuur door het ontbreken van een pa-
raat cultuurdrager haar eigen ondergang te
gemoet snelt.
Zoo bezien, mogen wij zeggen, dat wij' bei
de uitingen noodig hebben, die van de massa
in al haar eenvoud en bereikbaarheid voor
allen: die van de bijzonderen om ons te her
inneren aan den grooten afstand tusschen
wat is, en wat mogelijk zou zij. De massa zal
nooit te brengen zijn tot de verrichtingen
van enkele begaafden: de gemeenschan zou
daar ook geenszins mee gediend zün. Maar de
afstand, waarop ..men" er thans van verwij
derd is. mag inderdaad te groot worden ge
noemd.
H. L. WARNIER.
REIZEN MET 150 KILOMETER PER UUR.
De Duitsche Rijksspoorwegmaatschappij
Leeft opzienbarende proeven gemaakt op de
hjn Munchen-Stuttgart. Hierbij heeft een
rein. bestaande uit een electrische sneltrein
locomotief en zeven wagons, met een totaal
gewicht van 309.7 ton. een hoogste snelheid
van 151.5 Kilometer per uur bereikt.
Gebleken is. dat met goed materiaal en
coed personeel ccn normale snelheid van 150
Kilometer in het spoorwegverkeer moge-
