De Mysterieuse Apache.
Davis Cup wedstrijden Nederland—Italië begonnen.
FEUILLETON
ROMAN
UIT DE PARIJSCHE ONDERWERELD
DOOR H. LUCAS.
(Geautoriseerde vertaling van H. Houben.)
52)
„Ja. ze heeft me een en ander verteld, bij
stukjes en brokjes, onder meer. dat haar
J'ELranger Rouge de Comte Deligny is".
„H'm, haar Etranger Rouge. Wees niet zoo
voorbarig, Julia. Maar 't is wel allemaal
vreemd geloopen, vind je niet. Toch moet ik
toegeven, dat ik altijd iets bijzonders aan
dien man heb gevonden dat was zijn
broer, die hier kwam, de Due de Selinnes.
„Ja. dat weet ik".
„Hij zei me, dat zijn jongere broer hem zou
opvolgen, daar hij niet getrouwd is" en Wild
stak zorgvoldig zijn sigaar aan.
„Dus Cornelia zal op een goeden dag la
Duchesse de Selinnes worden", zei Julia
Lawson peinzend.
„Daar wilde ik het juist over hebben.
Julia", gaf Wild toe. „Mijn meisje :s nu na
tuurlijk tot over haar ooren verliefd op
Deligny, dat merk je ook wel. Toen hij nog
een apache was, maakte ik mij er ongerust
over en ik wil je eerlijk bekennen, dat ik
van plan was Parijs morgen ochtend te ver
laten.
„En nu?" vroeg zijn toehoorster, wier ge
dachten heimelijk verder gingen.
nNU wel we zullen nu maar blijven.
Maar, zeg eens Julia, laten we nu eens titels
en wat daar bij komt, op zij zetten en zeg
me eens ronduit juist alsof alsof het je
eigen dochter was: Denk je dat hij een goed
echtgenoot voor haar za-1 zijn?"
Mevrouw Lawson hield haar hoofd wat
schuin en trok diepzinnig de wenkbrauwen
samen.
„Ja", zei ze beslist.
„Ik zou graag je- redenen willen weten".
„Die hebben niets te maken met zijn
maatschappelijke positie", antwoordde zij.
..Maar, denk er aan, dat hij Cornelia uit de
handen van die vreeselijke vrouw gered
heeft; dat hij daarvoor zijn eigen leven in
de waagschaal stelde en dat is nog niet alles.
Op dien vreeselijken nacht, dat Débu ver
moord werd, had hij gemakkelijk kunnen
ontsnappen, ais hij Cornelia daar gelaten
had. Zooiets doet alleen een gentleman, Nor
man; laat hem dan in een tijdperk van gees
telijke afwezigheid, leider geweest zijn van
apachen. En als je alles nog eens nagaat
vind je meer redenen".
„Zoo denk ik er ook over. Ik had liever
gehad, dat Cornelia met een Amerikaan was
getrouwd, maar zij denkt er anders over".
..Hij is buitengewoon knap. Norman".
Wild lachte- „Je bent al even erg als de
rest, Julia. Al was hij Apollo en tevens keizer
geweest, dan zou ik nog „neen" gezegd heb
ben als ik niet overtuigd was, dat hij haar
gelukkig zou maken en daarom geloof ik,
moeten we zijn verleden maar als een af
gesloten boek beschouwen".
„Hij zal het misschien graag willen openen
ter aanbeveling", zei Julia Lawson.
„Wat bedoel je daarmee?"
Mevrouw Lawson's oogen schitterden on
deugend. „Daar hij apachen geleid heeft zal
hij zelfs Cornelia kunnen leiden", zei ze, ter
wijl ze opstond om heen te gaan.
Toen ze in haar kamer kwam. vond ze
daar haar nichtje met een brief in haar
hand.
.JLuister eens, tante", riep Denise uit.
„Morgen komen mijn ouders in Parijs aan
Hoe vindt u dat?"
Mevrouw Lawson glnsr zitten en ke*V h->-"
aan. „En wat heb je je moeder te vertel
len?" vroeg ze streng.„Dat kon haar wel eens
minder welkom zijn".
Denise kleurde over heel haar levendige
gezichtje.
„Ik had gedacht, tante", zei ze vleiend,
„dat het het beste zou zijn als u u
u hebt zoo veel takt".
„En jij bent een knap vleistertje", glim
lachte mevrouw Lawson. „Dus ik moet aan
je uoders zeggen, dat er uitzicht is op een
schoonzoon?"
„Nu loopt u de zaak vooruit", mompelde
Denise. „Daar hebben we nog niet over ge
sproken. Later over een poosje
„Je bent toch ongeveer met Frank Royle
verloofd", zei mevrouw Lawson. „en ik meen
toch, dat verlovingen gewoonlijk uitloopen
op een huwelijk. Of is dat soms niet zoo?"
„Tante Julia wat kunt u toch plagen!
Zegt u maar wat u wilt".
„En Cornelia" ging ze stralend verder, „is
ook zoo gelukkig, na zooveel droefheid! Nu
kan ze den man trouwen, dien ze liefheeft
Ze trouwen zeker op de Amerikaansche Am
bassade?"
Mevrouw Lawson wist niet, wat ze hoor
de.
„Lieve hemel", riep ze uit, „zijn we al
zoo ver?"
„Cornelia heeft me zelf al gezegd, dat ze
heel spoedig zullen trouwen. Ik stel me haar
trouwjapon al voor, zoo prachtig" en ze
sloeg haar handen met echt. vrouwelijke ver
rukking samen.
Mevrouw Lawson barstte in een vroolijk
lachen uit.
„Nu, nu", zei ze. „Jullie, jonge menschen,
jullie weten van aanpakken. We zullen nu
niets anders meer te doen hebben, dan over
al heen te vliegen voor het uitz*".
Denise sloot haar oogen. „Japonnen, hoe
den en allerlei moois. Het zal verrukkelijk
zijn! Cornelia heeft beloofd, dat ik mag hel-
Toen keek ze haar tante
welsprekend en smeekend aan.
„Wilt u daar ook over spreken over mij
met mijn moeder?" vroeg zij zacht, „en
het haar uitleggen?"
,,'t Zal gebeuren, hoor", en mevrouw Lawson
streelde de blozende wangen. „Ik zal mijn
best doen"..
„Als ze hem zien. zullen ze het wel be
grijpen", verklaarde Denise niet zonder
trots.
Julia Lawson week haar na, terwijl zij de
kamer uit ging.
„Een, die troost gevonden heeft", zei ze
in zich zelf, „en waarom niet?" en met een
lichten zucht ging zij zitten, om over alles
nog eens rustig na te denken.
De inkoopen voor den uitzet overtroffen
zelfs de verwachtingen van Denise Levallier
en de twee volgende weken waren geheel en
al gewijd aan kleeren en mode, aan kant
en linnengoed, betooverende hoedjes en de
trouwjapon, die nog het mooiste van alles
was.
En Cornelia bewoog zich te midden van
al deze dingen in een stroom van geluk. Ze
zag Raoul Deligny iederen dag en iederen
dag ontdekte ze iets nieuws in hem, iets om
nog meer van hem te houden, nog trotscher
op hem te zijn. Heel langzaam kwam ook
zijn geheugen geheel en al terug. Hij kon
zich nu weer een of andere grappige gebeur
tenis herinneren van de maanden, die tus-
schen zijn verwonding lagen en den dag.
dat hij alleen en zonder naam in Parijs was
aangekomen. Maar over zijn verleden sprak
hij liever niet. Zijn blik was kinderlijk en
vol verlangen gericht op de toekomst met
haar vele beloften.
De Selinnes. nu een en al glimlach, was
veel bij hen. De leegte in zijn leven was nu
gevuld. De familie, waaraan hij in zijn bin
nenste zoo gehecht was, zou zonder hem ook
blijven voortbestaan en hij kreeg werkelijk
een alleraardigste schoonzuster. Er was veel
."eden voor dankbaarheid dacht hij.
Eindelijk kwam de trouwdagEen heldere
vroege voorjaarsdag met een stralende zon
in een diep blauwe lucht. Bij het aanbreken
van dien dag stond Cornelia stil op en keek
uit over de nog slapende stad, die zich
nauwelijks bewoog in haar sluimering.
Parijs! De sirene, de stad der betoovering,
waar zij alle graden van emoties doorloopen
had en die haar tenslotte toch zoo'n groot
geluk had geschonken. Over eenige uren zou
ze die stad verlaten, maar ze zou er nooit
terug keeren, nooit dien naam hooren noe
men zonder aandoening en een vloed van
herinneringen.
Buiten de stad, tusschen de boomen, zag
ook een man, hoe de ochtend zich over ae
stad uitspreidde en den dag bracht, die het
begin van zijn nieuw leven zou worden. Zijn
knap gezicht stond peinzend, terwijl hij daar
voor het raam -stond van zijn oude kamer in
het Chateau Deligny en de toekomst be
schouwde.
Hij betreurde die verloren jaren, de jaren
dat hij als l'Etranger Rouge, als apache on
der de apachen had geleefd, als machtige
leider in de onderwereld.
't Grootste gedeelte der vorige dagen had
hij doorgebracht in „La Maison Diable", om
afscheid te nemen van de mannen, die met
al hun fouten, trouwe lotgenooten waren ge
weest, en hij had gepoogd hen betere be
ginselen bij te brengen en degenen, die er
eenig verlangen naar hadden, bood hij de
gelegenheid voor een geregeld leven. Er waren
er tot zijn spijt slechts weinigen, die zijn
aanbod hadden aangenomen, want als
apache geboren, sterft men als apache
dikwijls een gewelddadigen dood. Bredoux
echter had een plaats aangenomen onder
het buitenpersoneel van het Chateau en
voor het laatst waren de wolven, die nu niet
meer samen zouden rondsluipen, nog eens
op hun oude, luidruchtige mand-er samen ge
komen.
(Slot volgt).
ZE MOETEN GLIMMEN. Een matroos van de „Quentln Roosevelc", een der twee np nrmm,™ j- t
OVERSTE DIIXENBURGER is b» franscbe p0„t,evaarm.gen d,e Vrijdag aan de Parkhaven te Rotterdam zijn aangekomen. vliegtuigen die aan befriiegteW ISSphS
noemd tot commandant der Bcrhjnsche m££ fa poecsen van de koperen naamletters van het scbip. 3]aan de passagiers met belangstelling het werk gade.
OP DE M.E.T.S.-BANEN te Scheveningen zijn Vrijdag de voorwedstrijden
om de Davis Cup 1934 aangevangen tusschen Nederland en Italië- Tijdens
de partij Timmer—De Stefanï, waarbij onze landgenoot zich geducht weerde»
AAN HET EINDE
van het Juliana-
kanaal te Limmel
bij Maastricht
wordt een zgn.
dubbele sluis ge
bouwd, waar
schepen uit beide
richtingen tege
lijkertijd kunnen
invaren. Deze dub
bele bouw werd
tot op heden nog
niet in ons land
toegepast.
DE KAMPfOENRAM op den schapenfokdag, welke deze week onder zeer groote
deelname m de groote veemarkthallen te 's-Hertogenboscb gehouden werd.
DE EERSTE LANDING der aan de
groote rondvlucht boven Nederland
deelnemende vliegtuigen geschiedde op
Schiphol. Een overzicht tijdens het
korte oponthoud op Amsterdam's
luchthaven.
