VOOR EER EN GEWETEN De dijkdoorbraak te Bergentheim» MET HET GEBRUIKELIJKE CEREMONIEEL had dezer dagen te Dublin de overbrenging der loten ▼oor de Iersche Sweepstake plaats naar het gebouw, waar de officieele trekking zal plaats vinden. - In den optocht werd een nabootsing vaD het paard van Troje medegevoerd, omringd door meisjes in diverse kleederdracht. FEUILLETON door CHARLES ALDEN SELTZER. 8) Omstreeks tien uur kwamen eenige ver spreid staande palen in het gezicht en Norton deelde Hollis mee, dat deze palen afgezet wa ren met draad, zoodoende een heining vor mende, die de eene zijde van het weiland der Circle Bar afzette. Enkele minuten later blafte er een hond en kwam op Norton's ge roep, naar het rijtuigje springen, vroolijk keffend. Hollis kon zijn omtrekken zien, toen hij om het wagentje heensprong. „Mijn hond" verklaarde de opzichter. „Half wolf, de andere helft hond." „De beste hond, die je ooit gezien hebt", snoefde hij; „hij is voor geen geld te koop. Houdt je van hon den?" Hollis knikte en toen hij bedacht, dat Nor ton hem in het donker niet zien kon, zei hij snel „ja". In de verte zag Hollis plotseling een licht vierkant verschijnen in den muiu- van duis ternis waarin zij gereden hadden; een deur was geopend. Blijkbaar had het geblaf van den hond de huisgenooten gewekt, want toen het wagentje dichterbij kwam, zag Hollis ver scheidene figuren uit de deuropening komen. Norton reed de paarden tot vlakbij het ge bouw en bracht ze tot staan met een sonoor ..whoa"! Toen keerde hij zich tot Hollis en sprak op gerekten toon: „Dit gebouw is de slaaploods van de Circle Bar: dat zijn eenige van je mannen!" Hollis merkte op. hoe groot het gebouw was en Norton lachte grimmig: „Er was een tijd, toen het niet te. groot was," zei hij. „Vijf jaar geleden had je vader zevenentwintig man op de loonlijst. Als Dunlavey en zijn vervloekte maatschappij niét hier gekomen waren, zou hij ze nog gehad hebben." Hij keerde zich naar de drie mannen, die in de deuropening stonden. „Hé, jongens!" schreeuwde hij, „hier is je nieuwe baas. Als jullie daar niet vastgelijmd zitten kon je zijn bagage wel eens oppakken en ze naar het rancho-huis brengen. Zeg tegen mijn vrouw, dat ik dade lijk met den baas kom". Hollis vermaakte zich over het zuidelijk tintje, dat Nortons woorden kenmerkte. Hij had het al eer opgemerkt en het had hem Nortons kaime bewegingen, zijn trage humor, zijn gewoonte om rustig te onderzoeken, dui delijk verklaard. Maar hij had weinig tijd om na te denken. Bij Nortons woorden sprongen twee mannen naar voren naar hel wagentje en hij zag zijn valiezen in de duisternis verdwijnen in de richting van een licht, dat hij nu op eenigen afstand zag flikkeren. Hij sprong uit het rij tuigje en zag een anderen man naar de hoof den der paarden snellen en ze wegleiden in de duisternis. Toen volgde hij Norton in het licht van de openstaande deur. Plotseling wisselde hij een handdruk met een man, die daar stond, wiens voornaamste kledingstuk ken bestonden uit 'rijbroek, laarzen en een wollen sporthemd. Haast oogenblikkelijk, zoo leek het, waren twee der anderen terug gekeerd en zij werden aan Norton voorge steld als „Ace",.,,Lanky" en „Weary" Deze pseudonieums waren schilderachtig en pas send, ofschoon Hollis op dat oogenblik er niets van begreep. Later hoorde hij dat Ace zoo genoemd werd, omdat hij eens betrapt was, toen hij bij een pokerspel zoo'n kaart in de schacht van zijn laars liei glijden. Bij der gelijke gelegenheden naar Hollis vernam „Aas, „de Lange" en „de Vermoeide" kwamen de revolvers er bij te pas. Dat Ace nog gezond en flink was, bewees dat de andere er zijn voordeel in gezien had, om te verzwijgen wat hij wist. Lanky verdiende blijkbaar zijn bijnaam hij was iets meer dan zes voet lang en gebouwd als een jonge den. Weary was vermoeid geboren aldus werd aap Hollis verteld door zijn belas teraars; want later ontdekte Hollis, dat nie mand van het personeel bij gelegenheid met meer verrassende vlugheid kon handelen als deze zelfde Weary. Hollis bevond zich eensklaps in de slaap loods, waar hij critisch opgenomen werd door de drie mannen en voor hij wegging, ook door den vierden, die luisterde naar den naam van „Bud". Norton vertelde hem, dat dit viertal zijn personeel uitmaakte Bud was werkzaam als smid. Hollis bleef slechts zoo lang bij de mannen als noodig was om te verklaren, dat alles op den ouden voet zou doorgaan; dat hij van plan was om te blij ven en voor zijn rechten te strijden. Toen Norton hun vertelde, dat Hollis het gevecht al begonnen had door Dunlavey en Yuma Ed neer te slaan was de geestdrift der vier man nen onbegrensd. Ze verzekerden hem, dat zij hem bij zouden staat tot het „einde toe" wat er ook mocht gebeuren. Waarna Hollis naar het racho-huis vertrok. Hij vond in Mrs. Norton een vrouw van zeven- of achtentwintig jaar met een pret tig gezicht, die volgens Norton „al zeven jaar den baas over hem had gespeeld". Nor ton lachte hartelijk over het verlegen pro test van zijn vrouw. „Ik heb niet „den baas over hem gespeeld" zei zij tegen Hollis, terwijl Norton vroolijk toekeek, „ofschoon er wel tijden zijn geweest waarop hij zulks ruimschoots verdiende". De oogen der vrouw fonkelden vurig toen zij haar heer en meester aankeek. „Ik wensch geen partij te kiezen in een echtelijke twist" zei Hollis tegen hen. „Ik wil ni^t met miin onwetendheid pronken. Maar", glimlachte hij, met een wenk aan Norton, „de meeste mannen hebben een baas noodig, al was het alleen maar om hun de waarde van discipline te leeren." „Zie je wel!" zei Mrs. Norton met een triomfantelijk lachje en verliet onmiddellijk de beide mannen om naar de keuken te gaan. Nadat zij een hartig maal genoten hadden, gingen Hollis en Norton naar de veranda om een poosje te rooken en te praten, en het was bijna middernacht toen Hollis in zijn bed rolde, zeer ingenomen met zijn opzichter en diens bewonderenswaardige vrouw. Hij sliep binnen vijf minuten. De zon stroomde door zijn raam naar binnen toen hij den vol genden morgen uit zijn bed sprong, ver- frischt en verlangend om een inspectie-tocht te maken over zijn bezitting. Hij kwam zacht naar beneden, in de hoop om de deur uit te gaan zonder iemand te storen, maar toen hij de trapdeur opendeed, vond hij tot zijn verbazing de tafel in de eetkamer al gedekt, terwijl warm eten er op stond te dampen. Mrs. Norton liep heen en weer van de keuken naar de eetkamer. Blijkbaar wa ren de Nortons al uren lang op. Mrs. Norton verwees hem lachend naar een waschkom op een bank, juist buiten de deur en stond een oogenblik in de deuropening naar hem te kijken, terwijl hij zijn gezicht in het koude water dompelde. Maar houding verried de beleefde bezorgdheid der gast vrouw, die het haar gast gemakkelijk wil ma ken. Hollis kwam tot het besluit, dat Norton zeer gelukkig was geweest in de keus van een „baas". „Neil is naar het groote bassin gegaan om naar de jongens te zien", vertelde zij hem in de deuropening staande. „Het zal nog wel even duren voor hij terug komt. Kom je ont bijten. als je klaar bent." Op zijn protest, dat hij met ontbijten wilde wachten tot Norton terugkwam, antwoordde zij met een glimlach dat haar man al ontbe ten had en vertelde hem ook, dat in deze streek iedereen met de zon opstond. Nadat hij zich gewasschen had, bleef hij een oogenblik op den rand der veranda staan om de lucht in te drinken, die over de vlak ten tot hem kwam een briesje, beladen met het frissche aroma der saliesSruiken nog vochtig van den nachtelijken dauw. Toen hij het huis binnenging, was Mrs. Norton ner gens te zien; hij trok een stoel bij de tafel en ontbeet alleen. Even later ging hij op een inspectietocht uit. Al de gebouwen, het rancho-huis uitge zonderd. dat van boomstammen gemaakt was. met een spits dak en gepleisterde tus- schenmuren waren van leem opgetrokken, lage, vierkante gebouwen met platte daken. Er waren er zes de slaaploods, eetloods, smederij.de woning van den opzichteriNorton en zijn vrouw waren na den dood van den ouden Hollis in het ranchohuis getrokken) de stal en nog een gebouw voor het bergen van allerlei voorwerpen. Hollis inspecteerde ze allemaal en was er niet geheel van overtuigd dat zij zóó vervallen waren, als rechter Gra- ney had laten voorkomen. Gedurende zijn inspectie had Hollis een stuk tuin gezien, eenige kippen en verder op in een kleine wei een paar koeien, die daar. naar hij %-ermoed- dee werden gehouden voor de melkerij. Na dat hij zijn inspectie geëindigd had stond hij tegen de bovenste staaf van de corral-hei- ning geleund, toen hij achter zich hoefge- klepper hoorde en zich omkeerende Norton zag, die juist mar het corralhek kwam ge reden. De opzichter grinnikte van plezier. „Hoe vindt je de zaak?" vroeg hy. „In beteren toestand, dan ik verwachtte na hetgeen ik van rechter Graney gehoord heb," lachte Hollis. (Wordt vervolgd) DE DOOR DE AANRIJDING met een blauwe tram der N.Z.H.T.M. te den Haag gehavende minutiewagen der veldartillerie, bij welke aanrijding een milicien gedood en een andere soldaat gewond werd, terwijl twee paarden om het leven kwamen. DE LUCHTBESCHERM1NGD1ENST hield Donderdag te Winterswijk groote oefeningen die door den minister van defensie werden bijgewoond. - Na een denkbeeldigen luchtaanval worden de eerste berstellingswerkzaamheden met spoed ter band genomen. VAN DE FASCISTISCHE KWARTIE REN IN LONDEN werd dexer dagen de Engelache vlag uitgestoken, voor zien van een groote swastika in het midden. Van officieele zijde volgde echter spoedig een verbod en de vlag gen moeaten worden ingehaald, of het swastika-embleem verwijderd worden. EBN DER BRUIDSJONKERTJES bij het huwelijk van Cyril Heber- Percy en miss Anne Garland te Londen was gekleed in een miniatuur uniform der koninklijke garde. De peuter genoot de algemeens belangstelling en niet het minst de bewondering der bruidsmeisjes. OP DB GROOTE NAJAARSPAARDENMARKT, dïe Woensdag te Hoofddorp gehouden werd, was xegge één hit aanwexig. TENGEVOLGE VAN DIJKDOORBRAAK te Bergentheim onder de gemeente Ambt-Hardenberg, waar de Ned. Heide Mij. bezig was een waterleiding-dnikcr onder het kanaal te maken, is een groot atak land onder water geloopen, waardoor eenige buizen werden geïsoleerd. Bovenstaande foto's geven een duidelijk beeld van den toestand ter plaatse.

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Haarlem's Dagblad | 1933 | | pagina 5