VOOR EER EN GEWETEN
KAPT. STOFFELS met: „Rikiki", die algemeen win
naar werd bij de jaariijkache crosaconntry ran Vor- DE CAMBRIDGESHIRE te Newmarket werd Woensdag door „Raymond", een outsider, qewonnen. Een spannend moment bii de finish,
den, die Donderdag gehouden is. c
FEUILLETON
door
CHARLES ALDEN SELTZER.
14)
Om twaalf uur stapte Hollis een restau
rant binnen, het Alhambra genoemd. Ter
wijl hij at werd hij met critischen blik opge
nomen; het Alhambra was stampvol bezoe
kers en de eigenaar bracht hem kalm op de
hoogte, dat hij een „vreemde eend in de bijt"
w-as en hoopte, dat hij daar geregeld zou ko
men eten. Als vergoeding voor zijn belofte om
zulks te doen, kon Hollis zijn advertentie
plaatsen.
Toen hij Alhambra verliet, keerde hij terug
naar het bureau van de Kicker en ging weer
aan zijn schrijftafel zitten. De zon viel schuin
door het raam precies op hem; de hitte was
drukkend; het scherpe alkali-stof drong door
de spleten in het gebouw en bedekte alles in
de kamer: vliegen zoemden in het witte zon
licht voor de open deur. Hij hoorde niets,
voelde niets, zag niets want zijn gedachten
waren mijlen ver weg op de bovenste verdie
ping van een groot kantoorgebouw in de
groote stad door welks ramen hij nu zelfs
neerkeek op een drukke stad.
Het leven zou hier heel anders zijn. Hij
hooi-de achter zich een geluid en keerde
zich om. Dunlavey stond net binnen de deur.
zijn groote armen over de borst gevouwen.
Hij had naar Hollis staan kijken, zijn oogen
waren een weinig dichtgeknepen en hadden
een cynisch-vrooïijke uitdrukking.
Hollis wist, dat Dunlavey nu zijn indenti-
teit ontdekt moest hebben. Langzaam keerde
hij zich om in zijn stoel; zijn gelaat^ ver
toonde een uitdrukking van gximmïgerrspot,
toen hij zijn slachtoffer van eenige weken
te voren begroette.
„Welkom op het bureau van de Kicker"
zei hij kalm.
Dunlavey bewoog zich niet. Blijkbaar had
hij een ander soort begroeting verwacht en
was een beetje verwonderd over Hollis' optre
den. Hij bleef onbewegelijk en Hollis had ge
legenheid om hem grondig te bestudeeren.
Zijn gevolgtrekkingen waren kort en veel
omvattend. Hij merkte ze beknopt in zich zelf
op, terwijl hij wachtte tot Dunlavey zou spre
ken: „Een listige bedrieger en een schurk
gevaarlijk".
Dunlavey's oogen lichtten een oogenblik
met een harden gloed, maar onmiddellijk
keerde het vrooïijke cynisme er weer in te
rug.
„Ik geloof niet, dat dit erg gemeend is",
zei hij kalm.
Hollis lachte. ,.Ik ben niet gewoon om din
gen te zeggen die ik niet meen', zei hij rustig.
„Ik ben hier gekomen om zaken te doen en ik
wil met iedereen spreken, die met mij zaken
wil doen."
Dunlavey's handen gleden langs zijn zijden
en werden in zijn ruime broekzakken gestopt.
„Precies", zei hij kort en bondig, „daar ben
ik juist voor gekomen om over zaken te
spreken."
Hij trok een stoel dichtbij dien van Hol
lis en ging er op zitten, met besliste bewegin
gen en een zekere norsche gereserveerdheid
in zijn houding. Hollis keek naar hem en
verwonderde zich over zijn zelfbeheersching.
Hij dacht er over, dat het een zeldzame wils
kracht vereischte na de vernedering van
menige weken geleden. Dat Dunlavey in staat
was om zóó zijn gevoelens te verbergen,
wertuigde Hollis, dat hij te doen had met
een man van buitengewoon karakter.
„Ik herinner mij. dat ik je onlangs ont
moet heb", zei Dunlavey, nadat hij was gaan
zitten. Hij glimlachte met zijn lippen, terwijl
zijn oogen weer glinsterden. „Ik zal maar
zeggen, dat wij toen kennisgemaakt hebben.
Dan hoeven wij elkander nu niet de hand te
geven." Hij liet zijn tanden zien in een norsch
gegrinnik. „Ik kende je toen niet, maar nu
ken ik je. Je bent de zoon van Jim Hollis."
Hollis knikte. Dunlavey vervolgde kalm:
„Je vader en ik waren nu niet bepaald, wat
je boezemvrienden noemt. Rechter Graney
zal je dat wel verteld hebben zoo niet, dan
heb je het wel van iemand anders gehoord.
Dat maakt geen verschil. Om misverstand te
voorkomen, wil ik je zeggen, dat ik er niet
op reken, dat jij en ik zich voor de geza
menlijke vriendschapskar laten spannen."
Hij grinnikte boosaardig. „Maar ik wil niet,
dat het gebeurde van eenige weken een be
letsel is voor de zaak, die mij vandaag hier
gebracht heeft. Ik heb gehoord, dat je van
plan bent om de Kicker weer uit te geven:
dat je hier wilt blijven en de Circle Bar be-
heeren. De reden waarom »k hier kom is, dat
ik je af wil koopen. Ik bied je vijftienduizend
dollars voor de Circle Bar en deze vervloekte
courant.
Dunlavey had iets verloren van de zelfbe
heersching, die zijn handelingen had ge
kenmerkt sinds hij het bureau was binnen
getreden en de laatste woorden van zijn toe
spraak waren scherp over zijn lippen gegle
den.
Hollis' gelaat verried niet de minste aan
doening .Ofschoon Dunlavey's bezoek aan
het bureau van de Kicker hem verrast had,
was hij niet verbaasd over zijn bod op de
rancho en de courant, want volgens rechter
Graney had hij een dergelijk aanbod aan den
ouderen Hollis gedaan. Dat hij nu kwam
met een verhooging van vijfduizend dollar,
scheen te bewijzen, dat Dunlavey niet vee!
lust had om den strijd, dien hij gevoerd had,
door te zetten. Hollis overdacht de situatie.
Als Dunlavey hem nu afkocht, zou er een
eind komen aan den strijd, die reeds kost
baar was geworden voor de belanghebbenden,
die door Dunlavey vertegenwoordigd wer
den. Evenzoo zou het accepteeren van het
aanbod de gelegenheid geven om zich op
een fatsoenlijke manier terug te trekken.
Dunlavey had hem de kwestie duidelijk voor
gesteld. De jongeman, hield zijn toekomst
in de hand en hij gaf niet dadelijk antwoord.
Hij zat eenige oogenblikken zwijgend het
grove, brutale gelaat te bestudeeren van den
man, die voor hem zat; hij merkte op, dat
zijn onderkaak iets naar voren gekomen was
en dat de koude, harde gloed weer in zijn
oogen lag. Maar Hollis' zwijgen beteekende
niet meer dan het feit. dat hij langzaam het
verloop overdacht van den strijd, die gevoerd
was tusschen zijn vader en den man. die hier
zat als vertegenwoordiger van de belang
hebbenden, die den strijd begonnen waren.
Hij dacht er niet aan om zich over te ge
ven dat zou oneervol zijn. Hij wilde geen
twistzoeker schijnen: hij verlangde geen
strijd uit te lokken. Maar hij wilde, dat
Dunlavey weten zou, dat hij op zijn rechten
stond: hij wilde, dat Dunlavey zou weten,
dat men hem geen schrik kon aanjagen.
zoodat hij zich overgaf. Hij legde een hand
op zijn knie en leunde achterover in zijn
stoel, terwijl hij kalm Dunlavey's blik ont
moette.
.Dunlavey". zei hij rustig, „wat is de wer
kelijke waarde van de Circle Bar rancho?"
Dunlavey glimlachte zoetsappig. „Je zou in
deze streek niemand vinden, die er iets voor
zou willen geven", antwoordde hij.
„Waarom?" vroeg Hollis.
Dunlavey lachte geheimzinnig. Ik geloof,
dat je wel weet waarom", antwoordde hij,
„je bent wel een vrij nuchter kalf. maar
rechter Graney zal je wel op de hoogte ge
bracht hebben, Er is niemand, die de Circle
Bar wil koopen. behalve ik".
„Waarom?" hield Hollis aan.
„Ik geloof, dat je dat ook wel weet", lachte
Dunlavey. „Het is geen geheim. De Cattle- 1
men's Association regelt de zaken hier in
deze streek en zij wil niet dat iemand anders
dan ik de Circle Bar koopt. En niemand is
dwaas genoeg, om de Association te dwars-
boomen. Dat is de reden, als je het precies
wilt weten."
„Je komt er in ieder geval rond voor uit,"
besloot Hollis met een flauw glimlachje.
..Maar daar komen wij niet verder mee. Wat
ik wil weten is dit: wat zou de Circle Bar
waard zijn, als de Cattlemen's Association
ophield een factor te zijn in deze streek?"
Dunlavey lachte hartelijk. „Voor een
groentje ben je werkelijk amusant" spotte
hij. „Er is hier in de omgeving niemand
zoo gek, dat hij denkt, dat de Cattlemen's
Association ooit buiten werking gesteld zal
worden!"
Hollis' lippen vertrokken zich een weinig
maar zijn blik was nog kalm.
„Je draait er om heen, Dunlavey", zei hij
kalm. „Je zult je herinneren, dat ik je vroeg,
wat de Circle Bar zou opbrengen ais de Asso
ciation ophield een factor te zijn."
Dunlavey vereerde Hollis met een verlegen
gegrinnik. „Ik zie niet in welk verschil dat
maakt", antwoordde hij. „Wij hebben te
doen met wat wij nu voor ons hebben wij
houden geen rekening met wat zou kunnen
zijn. Maar als je mijn persoonlijke meening
wilt hooren, dan geloof ik. dat de Circle Bar
wel dertigduizend zou opbrengen."
.Dank je" zei Hollis droog; „dat Is ten
minste iets. En nu kunnen wij over zaken
praten. Wij hebben dertigduizend om mee
te beginnen. Men heeft mij gezegd, dat mijn
vader, toen de Association haar strijd met
hem begon, tamelijk rijk was. Gewoonlijk
had hij jaarlijks tweeduizend stuks vee. Maar
laten wij zeggen duizend. Wij zullen aan
nemen. dat zij ongeveer dertig dollars per
stuk opbrachten, wat ruw berekend een in
komen van dertigduizend dollar per jaar zon
geven.
(Wordt vervolgd).
TE 'S-GRAVENHAGE is Donderdag het huwelijk voltrokken tusschen freule van Hardenbroek, ex-hofdame van
H. K. H. Prinses Juliana en Ridder van Rappard, burgemeester van Zoelen, waarbij de Prinses als een der vier
bruidsmeisjes fungeerde. Het bruidspaar bij het verlaten van het stadhuis»
ALBERT SARRAUT, de Fransehe kabinets
formateur wordt door de journalisten be
stormd om nieuws van de onderhandelingen.
NU DE BEWAKINGSDIENSTEN Ianga de
voormalige Zuiderieedijken in verband met
de afdijking worden opgeheven, wordt het
„watersnood-kanon" te Blokxijl op non actief
gesteld.
HET VOORLOOP1GE NEDERLANDSCHE VOETBALELFTAL heeft Donderdag
te Rotterdam een wedstrijd gespee!d tegen Sparta Praag. Een aardig spelmoment.
