LETTEREN EN KUNST
VRIJDAG 17 NOVEMBER 1933
H
AARLEM'S DAGBLAD
8
FILMKUNST.
GOUDDELVERS UIT 1933.
Vier der vrouwelijke sterren uit Golddiggers,
op de voorste rij Aline MacMahon, Joan
Blondell en Ruby Keéler.
Te beginnen met Vrijdag a.s. zal in het
Rembrandt Theater de nieuwe Amerikaan-
sche film „Golddiggers 1933" worden ver
toond.
Deze film is vervaardigd door Hervyn Le
Rov. wtens talent en geesteshouding wij
reeds uit „Ik ben een vluchteling" hebben
leeren kennen. Deze nog jonge kunstenaar is
een van die echt-Amerikaansche „self made"
mannen; ook hij is als krantenjongen begon
nen en heeft, na eerst danser en zanger in 'n
cabaret te zijn geweest, in Hollywood
als figurant zijn brood verdiend, totdat zijn
eigenaardig talent door hemzelf en zijn om
geving ontdekt werd. Uit het volk opgeko
men, verstaat hij de nooden en behoeften
van het volk en hij beziet de maatschappe
lijke verschijnselen met dat eenvoudige
rechtsgevoel, dat het groote publiek ken
merkt.
Zoo heeft hij, behalve door zijn geraffi
neerde talenten wel degelijk ook mede door
het openhartig en vierkant protest tegen een
gruwel als de straf van den kettingganger
de massa gepakt. Gouddelvers uit 1933 is door
denzelfden geest bezield, al kan men dit'
werk moeilijk een sociaal-kritische film noe
men gelijk Ik ben een vluchteling dezen naam
verdient.
Ik althans kan het onmogelijk eens zijn
met die beoordeelaars,die den nadruk leg
gen op het realistische en revolutionnaire
karakter van deze film en die zelfs van een
Amerikaansche Driestuivers-opera spreken.
Daarvoor is dit sociaal-kritisch bestanddeel
teveel een bijmengsel, een aanhangsel zou
men bijna zeggen ten opzichte van de eigen
lijke compositie.
Wel is de crisis het hoofdthema van de
film, maar dit hoofdthema is In zeer versnip
perden vorm verwerkt. Misschien is dit ech
ter met opzet gedaan, omdat Gouddelvers
uit 1933 een revuefilm is en het kenmerk van
de revue juist immers de versplintering is. De
„scènes" zijn gevaarlijk slechts door een los
sen draad aaneengeregen en het onderling
verband is vaak zoek. Naar dezen maatstaf
is Gouddelvers uit 1933 een model van een
revue-film.
Het werk speelt in de revue-wereld. Men
krijgt een schitterende „finale" te aanschou
wen, waarbij de meisjes met de emblemen
van den dollar zijn versierd. Zij zingen over
geld, geld, geld! Maar de repetitie wordt on
derbroken door de komst van den deurwaar
der, die met zijn helpers al het klatergoud
van de decors en van de costumes in beslag
neemt. Zelfs het tule en brocaat wordt de
danseuses van 't lijf gerukt en dan blijft er
niets over dan een restje arme kostwinsters,
die nu door dit faillissement werkloos zijn.
Men ziet ze moedeloos te bed liggen;
waarvoor zullen ze opstaan? Men kan nog
het best op zijn bed crepeeren!
Maar dan komt de revue-ondernemer en
vertelt, dat hij een nieuw plan heeft. Hij zal
een revue maken over de crisis en de werk
loosheid. De meisjes veeren op, maar vallen
terug in hun neerslachtige stemming, zoodra
blijkt, dat de directeur geen geld voor zijn
plan heeft.
Dit geld levert echter een jong componist
die met Polly. een van de revue-sterren, ver
loofd is. Niemand weet, hoe de jongeman aan
deze 15 000 dollar komt en men begint hem
te wantrouwen. Doch als hij als invaller in
de revue optreedt, blijkt- dat hij een million-
nairszoontje is. De kranten maken er ophef
van en fotografeeren hem met Polly.
Aldus verneemt de familie het geval en on
middellijk trekt een oudere broer ér met zijn
notaris op los, om den jongen man uit de
klauwen der revue-meisjes te verlossen. Want
revue-meisjes zijn parasieten, 't is haar lou
ter om het geld té doen, „gouddelvers" zijn
het. zegt de notaris. De meisjes wreken zich.
door deze reputatie tegenover het tweetal
fatsoenlijke deftigaards na te komen en hen
beiden aldus te verleiden, dat ze haar trou
wen willen. De meisjes stemmen hierin toe,
doch eerst nadat notaris en broer aan het hu
welijk van den componist met Polly hun
goedkeuring hebben gehecht.
Ofschoon de huichelachtige moraal van de
heerensocieteit en het wel wat kinderachtig
geloof in een dergelijke onmogelijke wraak
neming voor sociale kritiek kunnen doorgaan
is dit romannetje toch niet zoo iets gewel
digs, dat Fabst daarvoor naar Amerika zou
moeten reizen. De toeschouwers wachten
nog op de nieuwe revue, over de crisis en
werkloosheid, maar deze, die toch hoofdzaak
van de film had kunnen zijn, wordt hun ont
houden tot de allerlaatste scène.
Deze finale van de „vergeten man" is het,
welke de film het realistische en revolution
naire tintje geeft en die het publiek aan de
Driest ui versopera zou kunnen doen herinne
ren. Inderdaad staat het sarcasme van Mer-
vyn Le Roy hier met dat van Pabst op één
lijn.
Voor de woning van een prostitué valt een
man in zwijm. Een politie-agent beurt hem
op. De man is flauw gevallen van den hon
ger. Onder zijn versleten jas bungelt het
oorlogskruis. En de prostituée zingt het lied
van den vergeten man, dien men haar af
genomen heeft om in den oorlog te dienen.
Hoe is hij teruggekeerd
En eenkslaps weerklinkt dit trieste lied
overal. Hier voor een venster, daar op een
bank, overal zitten verlaten vrouwen en moe
ders. De mannen zijn de straat op, om werk...
Het tafereel verandert: de parade der el
lende trekt voorbij. Soldaten, voortmarchee-
rend in regen en sneeuw; brandcards met
gewonden, die 't optrekkend leger passeeren;
werkloozen demonstraties, een massale her
haling van dien éénen millioenenvoudig be
weenden „vergeten man".
Met deze finale eindigt de film wel zeer
onverwachts. Is ook dit abrupte einde opzet?
Is de roman, de liefde van den jongen com-'
ponist, de rauwe ondeugendheid van de re
vue-meisjes, de argelooze wulpschheid en de
schijnheilige deugd van de sociteitsheeren,
is dit alles door den cineast in een hoek ge
trapt, omdat het van nul en geener waarde
geworden is ten overstaan van de realiteit
der crisis-ellende? Heeft Mervyn Le Roy zich
laten overmeesteren door de woede van Mul-
tatulï, toen die zijn verhaal over Batavus
Droogstoppel evenzoo onvoltooid liet met
zijn: „Stik in koffie en verdwijn!"?
Hoe dit zij, een meester in het vak heeft hij
zich ook ditmaal getoond in de behandeling
van de revue-scènes, welke beweeglijke mo
zaïek hij tot in 't oneindige vermeerderd
heeft door ze met behulp van spiegels uit
allerlei gezichtshoeken en in de onwezenlijk
ste standen te reproduceeren, hetgeen tot
kostelijke effecten leidt, getuige inzonder
heid het' spel met de violen.
Buitengewoon geestig spel valt te genieten
van Warren William als de Amerikaansch-
zakelïjke revue-ondernemer, van Guy Kibbee
als de oude snoeper van een notaris en van
Aline Mac. Mahon, de actrice, die wij ook in
De zilveren dollar reeds hebben bewonderd.
Ruby Keeler neemt in door een bezielde lief
talligheid; in 't algemeen trouwens komen
de filmsterren hier door markant en persoon
lijk spel boven de zielloöze „sex-appeal" uit,
hetgeen men eveneens kan zeggen van den
jongen minaar en held uit het stuk, wiens
musicale talenten de acteur Dick Powell ook
even pittig als charmant weergeeft De mu
ziek en de daarin verwerkte liedjes, een
prachtig succes van Harry Warren en Al Du
blin vormt trouwens in deze film een
hoofdfactor.
H. G. CANNEGIETER.
PANDION, DE VISCHAREND.
INTERESSANTE FILM IN HET
REMBRANDT THEATER.
De drie jonge arenden met hun moeder op
het nest.
Zondagmorgen zal in het Rembrandt-thea
ter een zeer belangwekkende film worden
vertoond, in de serie populair-wetenschappe-
lijke voorstellingen. Dan zal men daar ken
nis kunnen maken met den vischarend, Pan-
dion.
Walter Hege, die zijn sporten als fotograaf
reeds lang verdiend had met het opnemen
van historisch en archaeologisch werk, heeft
deze film opgenomen in Mecklenburg. Drie
jaar deed hij er over en toen pas had hij
het geheele leven van den vischarend in
beeld gebracht en was hij geslaagd in zijn
pogen. Een pogen trouwens, dat tot een vol
ledige en fraaie voltooiing is gekomen.
Boven in een 30 M. hooge den in het ver
laten Mecklenburgsche landschap ontdekte
Hege, die met een viertal leerlingen van een
kunstnijverheidsschool de velden doorkruiste
om de filmkunst aan zijn leerlingen practisch
bij te brengen, een arendsnest. Twee boomen
stonden er naast, in één waarvan Hege zijn
schuilplaats gebouwd heeft, op 10 M. afstand
van het nest. Deze werkzaamheden worden
volledig getoond: hoe de apparaten, waarbij
zeer zware, naar boven werden gebracht, hoe
ze daar opgesteld werden en hoe de schuil
plaats werd ingericht. En toen dat klaar was,
kwam het belangrijkste: het opnemen van de
vogels in hun dagelijksche bezigheden.
Óp bewonderenswaardig fraaie wijze heeft
Hege zijn foto's genomen, met een voortref
felijke belichting en uitmuntende compositie.
Men ziet, dank zij de tele-lenzen en de spe
ciale apparaten, den arbeid en het leven der
viseharenden van zeer dichtbij, zonder dat de
vogels zich bespied hebben gewaand. Wel
blijven -zij immer waakzaam en dan wordt
de trotsche kop met rukken omgedraaid en
de scherpe oogen blikken fel in alle richtin
gen.
Men ziet het herstellen van het nest als
de vogels teruggekeerd zijn. het inrichten
van het nest voor de (dTie) eieren, het broe
den en uitkomen. Den geheelen levensloop
van het jonge dier volgt men van vlak bij,
tot aan het oogenblik toe, dat zij zelf kunnen
vliegen. Tot dat moment toe brengen de
ouders het voedsel aan, versche visch. die zij
uit- het water oppikken en in hun klauwen
stijf-vast meenemen.
Hege heeft hier een uitzonderlijk mooie en
volkomen gave film gemaakt, waarvan elk
onderdeel verzorgd, elk beeldje op zichzelf
een kunstfoto is. Zie. hoe hij het „bidden",
het stilstaan in de lucht van de vogels heeft
opgenomen! Zie. hoe het voederen heeft
vastgelegd, tot in alle details duidelijk te vol
gen! Zie het zweven van de arenden!
Om een beeld van het landschap te geven
laat Hege het apparaat over den omtrek
zwerven, over de plassen, waar de arend zijr.
voedsel zoekt en vindt, over de bosschen met
een ree en elanden, over de stranden met
futen en koeteo.
Maar de schoonheden van deze film laten
zic-h niet vertellen. Men ga haar zien en
men geniete, zooals wij er van hebben ge
noten
Jan P. Strijbos zal deze film persoonlijk toe
lichten.
ALLE LEDEMATEN VERSTIJFD.
Door verwaarloosde rheumatiek.
De kleine dagelijksche dosis brengt redding.
De ervaring van dezen man bewijst weer
eens, hoe belangrijk het is om met Kruschen
door te zetten, wanneer heb tegen rheumatiek
gaat. Hij schrijft: „Ik was meer dan 7 jaar
buitenslands, toen ik terugkwam kreeg ik last
van rheumatiek, vooral in voeten en armen.
Drie jaar geleden werd mijn rheumatiek veel
erger en ik moest tenslotte in het zieken
huis worden opgenomen, niet meer in staat
armen of beenen te bewegen. Na twee maan
den verliet ik het ziekenhuis, toen ik wat be
ter was. Men had mij geraden Kruschen Salts
te nemen en dat heb ik ook geregeld ge
bruikt. En sindsdien ben ik langzamerhand
mijn rheumatiek kwijt geraakt, terwijl ik nu
geheel van die verschrikkelijke pijnen be
vrijd ben. Voor niets'ter wereld zou ik mijn
Kruschen willen missen." M. B.
Geen middel kan blijvende verbetering
brengen van rheumatiek, tenzij het drie ver
schillende werkingen verricht. Deze zijn: a
neutraliseering van het kwaadaardig urine
zuur, dat de pijn veroorzaakt; b. verdrijving
van het urinezuur uit het lichaam; c. voor
koming van verdere ophooping van urine
zuur.
De zes verschillende zouten in Kruschen nu
verrichten alle drie genoemde functies. Twee
der ingrediënten in Kruschen vormen het
meest werkzaam oplossingsmiddel van urine
zuur, dat de medische wetenschap kent. An
dere zouten in Kruschen hebben een aanspo-
renden invloed op de afvoerorganen en hel
pen zoodoende om het opgeloste urinezuur
langs den natuurlijk enweg te verwijderen.
Weer andere zouten voorkomen dat voedsel-
resten in de ingewanden zouden gisten en
maken daardoor onmogelijk dat er weer een
teveel aan kwaadaardige urinezuur kan ont
staan. Dat is de oorzaak van de blijvende
verbetering door „de kleine dagelijksche do-
Kruschen Salts is uitsluitend verkrijgbaar
bij alle apothekers en drogisten a f 0.90 en
f 1.60 per flacon. Stralende gezondheid voor
één cent per dag.
Op het oogenblik kunt U Kruschen Salts
probeeren zonder dat het U iets kost. Er zijn
namelijk onlangs onder de apothekers en
drogisten een aantal flacons Kruschen ver
deeld, die alle verpakt zijn met een gratis
proefflacon. U kunt deze gratis proefflacon
gebruiken zonder den gewonen flacon Kru
schen te openen. En indien U na deze proef
niet volkomen tevreden bent kunt U den
grooten flacon ongeschonden terugbrengen
naar den apotheker of drogist bij wïen U
deze gekocht hebt. Hij zal U uw geheele
uitgave f 1.60 onmiddellijk en zonder
omwegen terugbetalen. Maar vergeet niet dat
de gratis proefflacon alleen verpakt is' bij de
groote maat en slechts voor een beperkten
tijd verkrijgbaar is. Gaat dus nu naar uw
apotheker of drogist, voordat hij deze groote
proefpakken uitverkocht heeft.
(Adv. Ingez. Med.)
HET TOONEEL.
Liefdadigheids-Matinee
Mevrouw Jeanne de Creiff-Quisf.
Ten bate van het „Baby-Huis" aan de
Leidschevaart is gisteren in het Rembrandt-
theater een liefdadigheidsmatinée georgani
seerd, voor welk doel de heer Bakker zijn
gebouw, eenige kleine films en zijn artisten
welwillend ter beschikking had gesteld en de
voordracht-kunstenares, mevr. Jeanne de
Greiff—Quist verzen heeft gedeclameerd en
een verhaal van Mies Labberton heeft voor
gedragen.
In een zeer gevoelig toespraakje vertelde
mevrouw MarcelisHartsinck van het doel
van het Baby-Huis en wekte alle aanwezigen
op om financieel mede te werken voor_ de in
standhouding van deze filantropische inrich
ting en zij dankte mevrouw de Greiff en den
heer Bakker voor hun zoo zeer gewaardeerde
hulp, waardoor deze liefdadigheids-matinee
mogelijk was geworden. Het is wel zeker, dat
mevrouw Marcelis den juisten toon heeft
weten te treffen want in de pauze voor
het liefdadig doel altijd het belangrijkste
„nummer" van de voorstelling is met groo
te gulheid door vele dames geofferd.
Het programma van dezen middag was „zeer
gemengd" en wanneer het niet om de 12
babies ging, zouden wij misschien reden heb
ben van kritiek op de wat zonderlinge com
binatie van een Paarl in de Zuidzee, die de
film ons bracht en de verzen van een Martien
Beversluis. De film en de ernstige kunst van
mevrouw Jeanne de GreiffQuist verdroe
gen elkander al even slecht als de moppige
liedjes van den humorist Tummers en melan
cholische verzen van Alice Nahon, maar ter-
wille van de babies namen wij dat minder
nauw en dachten wij aan het nobele doel al
leen.
Voor de kunst van mevrouw de Greiff-
Quist was de bontheid van het programma
niet voordeelig. Zij vraagt „stemming" zoowel
bij de declamatrice als bij het publiek, een
intimiteit ook van de omgeving, die ons ont
vankelijk maakt voor de zoo subtiele poëzie
van een Alice Nahon. Dat hieraan nog al
iets ontbrak zal uit het voorgaande ieder wei-
duidelijk zijn en wij hopen mevrouw de
Greiff dan ook later eens in voor haar kunst
gunstiger omstandigheden te mogen hooren.
Nu leek het mij toe. dat zij zeer begrijpe
lijk trouwens zich niet geheel kon geven,
althans in de eerste verzen niet. De zeer
subjectieve verzen van Alice Nahon, die als
zieleklachten zijn, vragen een volkomen „in
leven" van de voordraagster en het scheen
mij toe, of mevr. de Greiff er nog wat buiten
stond. Ook vond ik de stem van mevrouw de
Greiff niet teer genoeg voor deze subtiele
gedichten, de dictie te weinig innig. Maar in
Stervenspijn, kwam zij er blijkbaar weer :n
en dit vers droeg zij met sterk dramatisch
accent en met mooien climax voor. Frisch en
zonnig klonk Idylle, licht en teer Geiten
weitje" van Jacqueline van der Waals. De ver
zen van Martien Beversluis waarvan voor
al die van De Mijnwerker met dat prachtige
en ook met gloed voorgedragen slot lagen
de declamatrice naar mijn meening beter
dan die van Alice Nahon, maar het is zeer
wel mogelijk, dat een hernieuwde auditie in
een ander, meer passend milieu en program
ma mijn oordeel zal wijzigen.
Ook in de voordracht van het verhaal
„Weer thuis" var. Mies Labberton bewees een
zekere gejaagdheid vcoral in het begin
dat mevrouw de Greiff den invloed van de
omgeving onderging. Een wat eenvoudiger
verhaaltrant en een wat ruiger toon voor
al bij het spreken van den boer zou de
voordracht van dit dorpsverhaal mijns in
ziens kunnen verdragen, maar het lijkt mij
billijk mijn definitief oordeel over de voor
drachtkunst van mevrouw de Greiff op te
schorten totdat ik haar in voor haar gun
stiger omstandigheden heb gehoord. Dat zij
een serieuse kunstenares met talent is, lijkt
mij ook na dezen middag wel zeker.
J. B. SCHUIL.
GEHEELONTHOUDING.
De afdeeling Haarlem der Jongel. Chr. Geh-
Onthouders Bond organiseert Zaterdag 18 No
vember een propaganda-avond in het Noor
derwij kgebouw, Molenaerstraat.
Mej. A. C. van Nes, uit Leiden, zal spreken
over: „Ervaringen uit m'n werk onder drank
zuchtigen". Het programma vermeldt verder:
Zang van Mej. Verzand; voorts: Declamatie
van Dik Vennik; samenspraak enz.
UIT DE OMSTREKEN
BLOEMENDAAL
RAADSVERGADERING.
Een geschenk van de beide
Middenstandsvereenigingen voor
het nieuwe Raadhuis. Geen
nieuwe O. L. School te Overveen.
Geen gemeentelijke radiodis
tributie.
Vergadering van den Raad der gemeente
op Donderdagmiddag, onde rleiding van den
burgemeester, Jhr. Mr. C. J. A. Den Tex.
Nieuwe versiering voor
het Raadhuis.
Na een geheime zitting van een uur opent
de voorziter de openbare vergadering.
Spr. deelt mede dat de besturen der twee
Middenstandsvereenigingen van Bloemendaal
en Overveen als blijk van erkentelijkheid
voor de medewerking van het gemeentebe
stuur een versiering voor het Raadhuis heb
ben aangeboden in den vorm van een wand
versiering, voorstellende een gezicht op den
ouden klokketoren van Overveen. De voor
zitter stelt voor, dit geschenk in dank te aan
vaarden, waarmede de Raad door applaus
zijn-insteming betuigt.
De Raadhuisbouw.
Voort-s deelt de voorzitter mede dat het
punt betreffende de quaestie-Blaauw inzake
den Raadhuisbouw van de agenda is afge
voerd.
Benoeming.
Tot onderwijzer aan school A wordt be
noemd de heer J. A. Huneman.
Radiodistributie.
Aan de orde komt de verleening van een
concessie voor radiodistributie aan P. Lan-
gendonk.
De heer Noorma n (S.D.A.P.) zou een
semi-officieel overheidsbedrijf wilen stichten,
v/a ar in de gemeente b.v. 51 aanaeelen zou
hebben. Spr. geeft in ieder geval de voorkeur
aan gemeentelijke distributie en zou verder
gaarne een overzichtelijker voorstel tegemoet
zien, met meer cijfers.
Jhr. Quarles van Ufford (V. B.) wil
de concesie geven aan een particulier, maar
dan moet er eerst een ontwerp-concessie zijn.
Mr. Dr. Witte man (R.-K.) is in 't alge
meen voor exploitatie door particulieren.
Maar de radio krijgt langzamerhand het ka
rakter van publieken dienst. Amsterdam en
Den Haag hebben dan ook, nadat de parti
culiere distributie mislukt was, de zaak zelf
ter hand -genomen. Bovendien wordt de zaak
hier verbonden met een brandalarminrich
ting en een politie-alarmeersysteem. Een re
den te meer, om er een gemeentebedrijf, of
een semi-gemeente-bedrijf als de heer Noor
man wil van te maken.
De heer C a s s e (V. D.) voelt voor parti
culiere exploitatie. Met de radio-aansluitin
gen zal het te Bloemendaal niet zoo'n vaart
loopen. Maar neemt de gemeente in een
onderneming deel, dan moet het zijn voor
een aantal aandeelen van de helft plus 1, en
niet. z-ooals B. en W. voorstellen, van f 8000.
De heer Schulz (S.D.A.P.) wil eerst graag'
de noodige cijfers hebben. Spr. voelt overi
gens voor gemeentelijke exploitatie (zij het
dan in de richting, door den heer Noorman
aangegeven) maar niet voor een volledigen
gemeentelijken dienst.
De voorzitter zegt, dat er eerst moet
worden uitgemaakt hoe de zaak zal worden
ingericht. Daarna kranen B. en W. met cij
fers komen. B. en W. voelen niet voor een vol
overheidsbedrijf. Dit is een „gok": het kan
voordeel opleveren, maar ook verlies. Bij een
semi-overheidsbedrljf komt de gemeente ook
nog. als grootste aandeelhoudster, voor moei
lijkheden te staan. Concessie aan een
particulier bedrijf, dat geen bezwaar heeft
tegen het risico, achten B. en W. beter.
ïn tweede instantie licht o.a. Mr. Dr. W i t-
teman (R.-K.) zijn standpunt nader toe.
Dat de Raad in moeilijkheden zal komen bij
gemeentelijke exploitatie en er vele klachten,
wenschen en adressen bij den Raad zullen
inkomen, is voor spr. juist een reden om ge
meentelijke exploitatie voor te staan; de ge
meente toch houdt dan juist het heft in han
den. De radio is langzamerhand iets gewor
den dat van groote beteekenis is voor breede
lagen van het volk. Men kan hier spreken
van „public utility".
Het voorstel van den heer Witteman vol
overheidsbedrijf wil de voorzitter in stem
ming brengen.
De heer Lu den (c.-h.) maakt nog de op
merking, dat de Raad geen cijfers kent. Mis
schien zou spr. op grond van de geldelijke
uitkomsten voor een overheidsbedrijf kunnen
zijn. Spr. wil dus eerst nadere gegevens, ter
nadeie informeering van de twijfelaars in
den Raad.
De voorzitter zegt, dat dergelijke cij
fers niet gegeven kranen worden.
Wethouder Prinsenberg (R.-K.) zegt
dat heel veel menschen in de gemeente al
een toestel hebben. Spr. voelde er dus weinig
voor een belangrijk bedrag in de onderne
ming te steken. Maar men make een behoor
lijke naastingsclansule, waardoor de gemeen
te later het bedrijf in eigen hand kan ne
men. De gemeente loopt dan geen risico.
Het voorstel Mr. Dr. Witteman wordt
verworpen met 11 tegen 4 stemmen.
Het voorstel van den heer Noorman een
semi-overheidsbedrijf wordt verworpen met.
11 tegen 4 stemmen.
en W. zullen nu een nader voorstel doen
inzake concessie voor een particulier bedrijf.
De heer Posthumus M e y j e s (lijst
Laan) vraagt aanteekening dat hij tegen ra
diodistributie in dezen tijd is in welken vorm
ook.
Wijziging Werkloozenregeling.
Behandeld wordt het voorstel van B. en W.
inzake de door ons vermelde voorgestelde
wijziging van het Werkloozenreglement.
De heer Schulz (S.DA.P.) kan wel met
het voorstel meegaan als maar de mogelijk
heid geopend wordt, om in bepaalde gevallen
ontheffing te verleenen. Iemand toch, wien
de dienst wordt opgezegd, kan 1 1/2 jaar in
de gemeente gewoond hebben.
De voorzitter zegt dat ontheffing kan ver
leend worden. Het voorstel wordt aangeno
men.
De nieuwe school D.
Aan de orde komt het voorstel van B. en
W. een crediet van f 85000 te verleenen voor
het bouwen van een nieuwe O. L. school D te
Overveen.
De heer Posthumus Meyjes (lijst
Laan) vindt het verkeerd, nu in dezen crisis
tijd de oude school, die nog bruikbaar is, af
te danken en f 85000 toe te staan voor een
nieuwe school Bovendien gaat het hoofd over
3 1/2 jaar met pensioen; zijn opvolger zal
dan kranen aaviseeren bij den bouw van de
nieuwe school.
De heer Cassée (V. D.) beveelt met
warmte het bouwen van de nieuwe school
aan. Er is nu een uitmuntend terrein voor
beschikbaar.
De heer Schulz (S.D.A.P.) sluit zich hier
bij aan De bouwkosten zijn nu niet hoog. Het
is dus juist de tijd voor bouwen en de school
levert goed productief werk.
De heer De Lestrieux Hendricks
vindt 't moreel gesproken niet goed in dezen
tijd van salarisverlagingen en belastingver-
hooging een kleinen ton toe te staan voor de
school. Men late de zaak nog een of een paar
jaar zooals zij is en late het terrein rustig
liggen.
Wethouder Dr B o r n w a t e r (partijloos)
zegt dat de oude school onbruikbaar is ge
worden. Men zou anders de kans loopen dat
de Inspecteur de oude school zou afkeuren.
Dit zou een schande voor de gemeente zijn.
Spr. zou het ten zeerste betreuren als de
Raad het voorstel niet aannam. Goed onder
wijs en goede scholen zijn voor de gemeente
van het hoogste belang; zij zullen helpen tot
verdere vestiging van nieuwe bewoners. Men
make nu een eind aan deze lijdensgeschie
denis.
Wethouder Prinsenberg fR.-K.) is zelf
op de oude school geweest. De gebreken
staan hem na 30 jaar nog helder voor den
geest. En sedert zijn de omstandigheden nog
veel ongunstiger geworden; men denke al
leen aan het verkeer! Ook de inspecteur acht
den toestand onhoudbaar
Jhr, Quarles van Ufford (VB.): Dat
is uitgelokt!
Wethouder P r i n s e nberg wijst nog op de
werkverruiming die de bouw van de nieuwe
school zal opleveren. Verder weet spr. dat vele
kinderen uit Bloemendaal trekken naar de
Haarlemsche scholen. Het kan best zijn dat
Haarlem daar op den duur bezwaar tegen
maakt.
De voorzitter antwoordt Jhr. Quarles,
dat de vorige inspecteur al niet over de oude
school te spreken is en nu is natuurlijk ook
aan den nieuwen inspecteur gevraagd, zijn
oordeel te geven. Spr. wijst nog op de groote
voordeelen die een goede school voor dc ge
meente zal opleveren.
Jhr, Quarles (V. B.) zegt dat de Inspec
teur toch om zijn oordeel is gevraagd. Hij
heeft het niet uit zichzelf gegeven.
Wethouder Bornwater zegt, dat B. en
W. natuurlijk zooveel mogelijk bescheiden
hebben overgelegd, om den Raad te overtui
gen.
Het voorstel van B. en W. wordt met 8 te
gen 7 stemmen verworpen.
Wethouder Laan-Bank.
B. en W. stellen voor, de Wethouder Laan-
Bank niet te plaatsen in het Park Duin en
Daal, maar in het Wethouder Laan-Park.
De heer Dorhou t-M e e s (lijst Laan)
wijst er op dat de heer Laan zelf de bank
gaarne zag in de onmiddellijke omgeving van
de woning, waarin hij zooveel jaren heeft
gewoond. Spr. stelt voor de bank te plaatsen
op de ook door het Comité gewenschte plaats,
dus niet, zooals B. en W. willen, in het Wet
houder Laan-Park.
De voorzitter zegt dat B, en W. bereid
zijn in overleg te treden met den architect
betreffende een plaatsing niet in het Wet
houder Laan-Park.
Goedgekeurd.
Ontheffing Bouwverordening.
Ontheffing van het bepaalde in artikel 7
der bouwverordening wordt verleend aan:
a. Tj. de Hoop, voor bouw eener garage bij
perceel Merellaan no. 34;
b. L. van Essen, voor vergrooting eener ga
rage bij perceel Iepenlaan no. 8:
c. .S. B. van Santé, voor bouw van een
jeugdhuis aan den Dennenweg
en geweigerd aan:
J. Lissone om perceel Bloemendaalssheweg
no. 309, daar het uit welstandsoogpunt bij de
bouwverordening verboden is onder- en bo
venhuizen te bouwen en het dus a fortiori
ongewenscht is om een eengezinswoning te
splitsen in een onder- en bovenwoning.
Rondvraag.
De heer Cassée (V. B.) zegt dat het ven
ten en leuren in de gemeente een ramp
wordt. Is het niet te reglementeeren?
De voorzitter zegt dat het gereglemen
teerd is. Er zijn verschillende processenver-
baal opgemaakt, maar de straffen zijn blijk
baar niet zoo zwaar, dat zij afschrikken.
De heer C a s s e vraagt nog scherper con
trole.
De v o o r z i 11 e r zal zien wat hij tfoen kan,
maar de zaak geeft in de practijk veel moei
lijkheden.
Hierna sluiting.
Zonder hoofdelijke
stemming
werden in den loop der zitting de voorstellen
aangenomen inzake: aankoop van grond voor
de verbreeding van den Oosterduinweg van
J. J. Meeuwen; overdracht van een deel van
de Alb. Thijmlaan aan Velsen; wijziging der
huur van perceel Bloemendaalscheweg 229;
vaststelling le suppletoir kohier rioolaanslui
tingen; aanvrage van een crediet voor aan
schaffing van banken voor school A; verlee-
ning van een voorschot volgens art. 101 der
L. O. wet 1920 voor de Adalbertusschool over
1933; aanvrage van een crediet voor stichting
van een kleuterschool in Aerdenhout.
