RDAGAVOND
De Nar en zijn taak
Lehar werkt aan een nieuwe
schepping: Ciuditta.
BIJVOEGSEL VAN HAARLEM'S DAGBLAD
De Chinees keert in welstand terug
UIT DE WERELD VAN
DE FILM.
Richard Tauber vervult er een hoofdrol in.
ZATERDAG 23 DECEMBER 1933
HAXEEEM'S DSGBEAD
tl
Hoe hij naar het Hemelsche Rijk verlangt.
Te Benoa, Zuid-Bali, was hij aan boord ge-
komen. Onze tweede stuurman die de reis
biljetten der dekpassagiers gecontroleerd
had, beschreef hem ons later, als een zielig
oud ventje, half blind met een glimmend
zwart jasje en een g-elc hoedje op.
Waarschijnlijk hadden we hier te doen
met een uitgestootene uit de Chineesche sa
menleving. die na jaren ploeteren, door z'n
familie, of „t-awki" (Chineesche werkgever),
oud en ziek, met een kaartje tot Singapore,
terwijl hij nauwelijks geld had of zelfs on
voldoende voor de rest van de reis. naar
China werd teruggezonden. Van vroeger, als
jong stuurman op de Chinadienst, herinner
ik me die stumpers.
Het Neder la ndsch-Indische gouvernement
zal natuurlijk nooit toestaan, dat men de
zieke stakkers hier laat zwerven, maar ze op
kosten van familie of tawki doen verplegen.
Om dit te voorkomen, worden ze tijdig
naar China geëxpedieerd, waar practisch
geen overheidszorg bestaat en waar ze dik
wijls midden in den winter, zonder geld en
met geen andere kleeding, dan de dunne jas
en broek, waarmee ze Indië verlieten, aan
komen.
Ik herinner me nog een zin uit ons Aard
rijkskundige dictaat: „De Chinees is ijverig,
pienter en spaarzaam en keert veelal in een
zekeren welstand naar zijn geboorteland
terug".
De practijk heeft mij dat, ook vóór de
malaise, heel anders doen zien. Zoomin de
Chinees die het hier inderdaad voor den
wind ging, als degeen, die met hard werken
een karig bestaan vond, denkt er over het
algemeen aan naar China terug te keeren.
Ook het verhaal, dat iedere Chinees in Chi
neesche aarde begraven wenscht te worden,
■berust op fantasie. De Indische Archipel is
overdekt, met graven van Chineezen uit alle
standen. In al den tijd, die ik zelf op de kust
van China zwierf, hebben wij nooit een lijk
van het buitenland naar China vervoerd, dat-
niet levend aan boord gekomen was.
Veel stierven er gedurende de reis, dikwijls
verscheidene per dag, meest van ouderdom,
of uitputting en soms probeerden familie
leden, of vrienden den doo-de mee naar China
te smokkelen. Hetgeen altijd verraden werd,
waarop het lijk onverbiddellij-k aan de 'gol
ven werd toevertrouwd.
Alleen in het sporadisch voorkomend geval
«dat het overlijden vlak bij een aanloophaven
plaats vond en de familie in staat en bereid
was, de zeer hooge kosten van débarkement
vooruit te voldoen, mocht hiervan worden af
geweken.
Maar dit smokkelen had niets te maken
met de aantrekkingskracht der Chineesche
aarde; in omgekeerde richting zou men dit
waarschijnlijk ook geprobeerd hebben. Al
leen de menschen die China verlieten waren
meerendeels jong -en krachtig, de ouden van
dagen zieken en maatschappelijk mislukten
keerden terug.
Toen nu tusschen Soerabaja en Semarang
na afloop van zijn wacht, onze derde officier
de gebruikelijke ronde maakte, trof hij de
koelie zoekende aan, onder wiens geleide het
oude mannetje tot Singapore zou reizen.
Wakker geschrokken door een van bakboord
invallende bui, miste hij z'n metgezel, die
-naast hem op een matje had geslapen.
Een groep aan stuurboord Mali Jong
speelende Chineezen had niets gehoord of ge
zien. Onmiddellijk werd alarm gemaakt. Het
heele schip werd afgezocht, maar de oude
man werd niet gevonden. Aangenomen w-erd
dat hij in een vlaag van vertwijfeling over
boord gesprongen was.
Inmiddels was het roer aan boord gelegd
en stoomde het schip in tegengestelde koers
terug. Luisterposten werden uitgezet, maar
het geruisch van den neergutsenden regen
en den aanwakkerenden wind, overstemde
alles.
Het was niet mogelijk in dezen inktzwarten
nacht iets te zien, door den aanhoudenden
tropischen stortregen. Zelfs met een goed
zoeklicht kon dat niet. Bovendien wisten we
•niet, waar we zoeken moesten en wanneer
de oude man ongeveer overboord was ge
raakt.
Eenstemmig werd dan ook in den inmid
dels belegden scheepsraad besloten na een
uur het zoeken op te geven.
Toch viel het voltrekken van het dood
vonnis zwaar. In een groote boog draaiden
we terug op onze oorspronkelijke koers. Volle
kracht vervolgden we onze reis. waarmee de
laatste hoop op redding vervloog.
Voor alle zekerheid werd even later een
tegenkomend schip met de Morse-lamp op
de hoogte gebracht en verzocht uit te luiste
ren, maar, een wonder uitgesloten, zal ook
dit geen succes hebben gehad.
'Den volgenden morgen te Semarang werd
ten overstaan van den havenmeester en
politieautoriteiten de scheepsverklaring af
gelegd en werden ook de Chineesche getuigen
gehoord.
Inderdaad bleek onze veronderstelling
juist geweest te zijn en was de oude stak
ker op weg naar het .Hemelsche Rijk".
Z'n schamele nalatenschap, bestaande uit
een slaapmat een keihard paardenharen
kussentje en een kist, gesloten met een
nieuw hagslot, waarvan hij de sleutel had
meegenomen, werd geïnventariseerd.
Het slot bleek niet van degelijke construc
tie, onze timmerman had het in een oogen-
blik los.
De kist bevatte nog twee oude zwarte
jasjes, twee pakjes goedkoope sigaretten, een
emaille waschkom, Chineesch lepeltje en
bord. Verder een paspoort, waaruit we 's
mans naam te weten kwamen en zijn kapi
taal: vier Hollandsche rijksdaalders (ook in
Indië gangbaar).
Weer hoor ik mijn oude onderwijzer dic-
Twee oude jasjes, twee pakjes
goedkoope cigaretten en vier
rijksdaalders.
teeren: „De Chinees is ijverig, pienter en
spaarzaam en keert veelal in een zekeren
welstand naar zijn geboorteland terug".
Toch lijkt het ons nu niet vreemd, dat dit
half blinde, zielige ventje de kalme Java-
z-ee koos boven de Chineesche aarde en op
zag tegen een reis naar het koude ongast
vrije vaderland, met tien gulden, drie onge
voerde zwarte jasjes en een gek hoedje.
Vroolijk speelt op het achterdek z'n ge
leider alweer Mah Jong. „Dia poenja maou
sindili lah, apa boleh boat". (Hij wilde het
zelf, wat zul je er aan doen).
Java-Zee 1933.
P. L. V. R.
ANN DVORAK.
Ann Dvorak is met haar man, Leslie Fen-
ton van een langdurige huwelijksreis in Hol
lywood terug. Ze is geboren te New-York
City den 12 Augustus 1912. Haar meisjesnaam
was Ann McKim. De naam Dvorak spreek
uit Nordzjak is de familienaam van haar
moeder's kant.
In het St. Catherine klooster te New-York
City opgevoed, voltooide ze haar studie aan
de Page-school voor meisjes te Los Angeles,
waar. ze zich tevens bezig hield met tooneel-
spel en het schrijven van gedichten.
Haar ouders waren tooneelspelers en het
kon niet uitblijven, dat Ann eens actrice zou
worden. Doch elk begin is moeilijk. Daarom
was ze blij dat de door Metro Goldwyn Mayer
werd aangenomen als koristje, al had ze van
dansen geen verstand.
Maar met eenige maanden oefening bereikt
men al veel, vooral als men vooruit wil
komen in de maatschappij en, wanneer men
dan nog de belangstelling tot zich weet te
trekken van een Joan Crawford en een Ho
ward Hughes, dan is het niet te verwonderen,
dat ze op zekeren dag een leidende rol te
spelen kreeg in „Scarface".
Dat was dus het begin. En nu ze de smaak
eenmaal te pakken heeft, verklaart ze, dat
ze daaraan de voorkeur geeft boven een
tooneelbaantje, misschien wel, omdat ze
bang is, dat ze op het tooneel een onbekende
grootheid zou kunnen blijven.
Tot haar film-favorites behooren, James
Gagney, John Barrymore. Greta Garbo en
Joan Crawford. Mocht ze ooit haar loopbaan
er aan geven, dan zal ze zich verder be
kwamen in het componeeren van songs, het
schrijven van novellen, of zich wijden aan
journalistiek.
Ze is onder contract met Warner Bros-
First National Pictures en haar nieuwste
films zijn: „The Crowd Roars", The Strange
Love of Molly Louvain", en ,,Love is a
Racket".
Met Maurice Chevalier speelde ze in The
Way to Love.
STUDIO-SNUFJES.
Warner Bros zullen een Spaansche versie
vervaardigen van „Footlight Parade" met
Enrico Caruso Jr., zoon van den overleden
zanger, in de hoofdrol.
In de onbetreden oerwouden van Zuid-
Brazilië, het land der Tariano Indianen zal
een filmexpeditie onder leiding van E. J.
Mannix ruim negen maanden vertoeven om
opnemingen te doen voor de nieuwe film
Jungle Red Man. Het groote succes der
vroegere expeditiefilms Tra der Hom en Es
kimo hebben de Metro er toe gebracht. Het
maken van deze film wordt mogelijk dooi
de medewerking van de Braziliaansche re
geering daar de opnemingen geschieden in
een reservaatgebied, dat nooit door blanken
betreden wordt.
Aan The Hollywood Party waarop reeds
meer dan twintig namen van Metro artisten
voorkomen, zijn thans toegevoegd: Mickey
Mouse, drie biggetjes en een boozen wolf,
uitgeleend 'door Walter Disney, den be
kenden schepper der Mickey Mouse fimpjes.
Eveneens is hieraan toegevoegd Johnny Weis-
muller, die tusschen de opnemingen voor
Tarzan and his Mate tijd zal vinden in een
waterballet op te treden.
Ernst Lu'oitsch.
Ernst Lubitsch, die destijds de regie voerde
over The Love Parade, de film waarmede
Maurice Chevalier wereldberoemd werd, is
door Metro Goldwyn Mayer geëngageerd voor
het regisseeren van de film The Merry Widow
waarin Maurice Chevalier voor deze maat
schappij zal optreden.
Laura la Plante. die in den King of Jazz
een rol vervult, was op 14-jarigen leeftijd
reeds gedwongen als kostwinster voor de fa
milie op te treden. Zij richtte zich naar
Hollywood en had daar al dadelijk meer
succes dan wie dan ook. Want nadat ze eerst
als figurant je gebruikt was, kreeg ez binnen
twee jaar belangrijke rollen naast Tom Mix,
Hoot Gibson later, en Reginald Denny. Van
haar films noemen we o.a. Silk stockings,
Cat and the Canary- en Last Warning. Als
Magnolia speelde ze in de Show Boat met
Joseph Schildkraut. Ook in de Jazzkoning
vervult ze een groote rol. Thans film ze in
Engeland.
Columbia heeft het plan opgevat een film
te vervaardigen naar de beroemde Russische
novelle Nikola Kourbov, geschreven door
Hja Ehrenburg. Lewis Milestone, de bekende
regisseur, bekend uit „Van het Westelijk
Front geen nieuws", zal ook deze film, in het
Engelsch „Red Square" genaamd, regisseeren.
Tad Alexander en Donald Haines, twee
jeugdige acteurs, zijn toegevoegd aan het
tableau de la troupe van Columbia's No Can-
nos Roar (voorloopige titel), onder regie van
Frank Borzage. George Breakston (elf jaren)
speelt de voornaamste rol in deze film. ter
zijde gestaan door Frankie Darro en Jackie
Searl. No Cannons Roar is de verfilming van
Frank Molnar's „Paul street boys".
Max Rosebloom, de Amerikaansche bokser,
die door zijn overwinning op Mickey Walker
het wereldkampioenschap zwaarmiddenge-
wicht op zijn naam plaatste, vervult een be
langrijke rol in Universal's .Hing for a
Night". De populaire komiek Chester Morris,
moet in deze film een wedstrijd tegen Max
boksen. Na afloop verklaarde hij, met het oog
op zij gehavend gelaat, nooit meer in een
„boksrol" te zullen optreden.
(Van onzen Weenschen correspondent.)
Weenen, Decembe:
Franz Léhar, de wereldberoemde Weensche
operettecomponist, heeft het op het oogen-
blik drukker dan ooit, want hij is voortdurend
bezig zijn allernieuwste werk „Giuditta" af te
maken.
Hij is dag en nacht aan het werk. en hij
gunt zich bij-na in het geheel geen verpoo-
zing.
De wereldpremière van „Giuditta" (en dat
is geen kleinigheid!) zal in de vermaarde
grooteWeensche opera plaats vinden en Léhar
wil nu, dat alles tot in de kleinste details ver
zorgd en in orde zal zijn. Hij beschouwt het
feit, dat zijn nieuwste creatie voor de aller
eerste maal in dit wereldberoemde huis voor
het voetlicht zal komen, als een heel bijzon
dere persoonlijke onderscheiding, en hij zit
bijna onafgebroken met een reusachtigen
stapel papieren voor zich, die met notenbal
ken en met noten bedekt zijn. Hoewel het
werk in hoofdtrekken gereed ligt, brengt hij
nu eens hier, dan weer daar een verande
ring aan. Léhar componeert- ten dat is ook
een heel bijzondere eigenaardigheid van den
meester), nooit met pen en inkt, doch hij
schrijft alles met potlood op. Want anders
ziet het werk er niet uit alsof het al gereed
zou zijn. Hij kan nu gemakkelijk met een stuk
vlakgom werken. Nu eens vlakt hij hier en
dan daar wat uit, Hij mengt de tonen en de
klanken van de instrumenten door elkaar als
een schilder de kleuren op zijn palet. Nu
eens worden hier een paar tonen door elkaar
geweven dan daar weer een paar klanken met
elkaar gecombineerd. Nu eens komt hier een
nieuw instrument aan het woord of wordt een
nieuwe stem ingeschakeld dan valt daar weer
een reeds neergeschreven fragment weg.
Wanneer alles klaar is en Léhar met het be
reikte resultaat tevreden is, wordt het met
potlood geschreven werk met inkt gecopïeerd.
Dan gaan de bladzijden naar de drukkerij en
het duurt dan niet lang, of de kunstenaars
en kunstenaressen, die aan de eerste uitvoe
ringen, die kort na het begin van het nieuwe
jaar zullen plaats vinden meewerken, heb
ben de bladen in hun bezit.
Léhar werkt volgens een bepaald systeem.
Hij heeft een groot stuk papier bij zich,
waarop de verschillende onderdeelen van
ieder bedrijf door nummers zijn aangegeven.
Er staan kleine cirkeltjes bij, die hij zoodra
Richard Tauber.
De officieel benoemde grappenmaker.
De geheele middeleeuwen door kon men
aan de hoven en ook wel op de kasteelen men
schen vinden, wier bijzondere taak het was, te
zorgen voor vroolijkheid. Men kan ze in twee
soorten verdeelen; de eene bestond uit weinig
ontwikkelde wezens, imbécilen of halve gek
ken, wier uiterlijke wanstaltigheid of wier
dwaasheden de vroolijkheid van hun omge
ving moesten gaande maken. Hun kleeding
bestond in den regel uit een bont gekleurd
pak met een kap, waaraan lange ooren hingen
en in de hand hielden zij veelal een stok, ein
digend in een of ander koddig voorwerp,
waarmee ze den afgeloozen voorbijganger een
klap konden geven.
Ofschoon deze personen worden aangeduid
met den algemeenen naam van .nar", is de
eigenlijke nar of grappenmaker in tegenstel
ling met de hiei'boven genoemde soort, juist
zeer goed verstandelijk ontwikkeld en soms
ook uitstekend opgevoed; zijn zeer rake op
merkingen deden hem dikwijls een schrik zijn
voor zijn omgeving.
De mismaakte nar was van zeer eenvoudige
afkomst, woonde in de 'keuken en kreeg met
de honden te eten, en evenals dezen een pak
slaag als hij ondeugend was. Den ontwikkel
den hofnar daarentegen kunnen we in zeke
ren zin beschouwen als een metgezel van den
koning of edelman, die van zijn diensten ge
bruik maakte.
We treffen de narren aan in alle landen
van Europa en somtijds genoten ze een ge
weldige populariteit. In Engeland bijvoor
beeld stegen ze onder de eerste Stuart-s zeer
in aanzien. Zoo was de bekende Arehy Arm
strong de officieele nar van Jacobus I en zijn
zoon Karei. We kunnen Archy bestempelen als
een soort kamerheer, die den koning voorging
ten einde het verblijf te regelen, wanneer deze
op reis moest. De nar voelde zich dan ook bui
tengewoon, en toen hij prins Karei naar Span
je moest begeleiden, verlangde hij een be
diende, zooals ook de heeren van het gevolg
tot hun beschikking hadden. Deze pretentie
deed heel wat stof opwaaien en Archy moest
het zonder bediende doen.
Onder de narx-en aan het Fransche hof was
wel de meest eigenaardige Coulon, een dokter,
die zijn praktijk liet varen en lijfarts van Lo-
dewijk XVHI werd. Reeds als medisch student
was Coulon vermaard om zijn mimische
kracht en hij kon een geheel hospitaal doen
daveren van het lachen. Aan het hof gaf hij
dagelijks voorstellingen. Als de koning hem
vroeg, wie hij ontmoet had, bootste Coulon
onmiddellijk stem en gebaren na van de per
sonen. die hij was tegengekomen en hij maak
te volstrekt geen onderscheid of degenen, die
hij nabootste, tot de faxnilieledexx of vrien
den van den koning behoorden, of xxiet.
Zijn imitaties kwamen de werkelijkheid zóó
nabij, dat hij zelfs poseerde voor .portretten
van Thiers en Molé. Ook van den overleden
minister Villèle bestond geen goed gelijkend
portret en men vx-oeg Coulon of hij niet voor
dezen staatsman kon poseeren. „Zeker", zei
deze „er is geen enkel portret, dat de sluw
heid van zijn karakter en het onbeduidende
van zijn gezicht goed weergeeft", en meteen
trok hij een gezicht alsof de levende Villèle in
de kamer stond; hierna maakte de schilder
Glos het bekende portret van den beroemden
staatsman uit dexx Bourbonschen tijd.
De eenige, dien men xxxet Coulon aan het
Fransche hof kaxi vergelijken, is Dufresnoy,
acteur, schrijver, tuinman en bedelaar, die
voor Lodelijk XIV hetzelfde beteekende als
later Coulon voor Lodewijk XVIII zou zijn, en
menig dramatist uit die dagen maakte een
royaal gebruik van de losse, schitterende op
merkingen van den nar, die hij natuurlijk als
origineel lanceerde.
Éénmaal vond zijn sprankelende geest een
tegenstander, tegenover wien hij het moest af
leggen. Dufresnoy. die flink in de schuld
stond bij zijn waschvrouw, haalde een streep
door de rekening door met haar te trouwen.
Eens probeerde hij den Abbé Piligrini in het
opexibaar belachelijk te maken wegens het
groezelig uitzien van diens linnengoed. „Me
neer", repliceerde de gekwetste Abbé, ,,niet
iedereen heeft het geluk met zijn wasch
vrouw te trouwen!"
De combinatie van een ernstig beroep met
de taak van nar kwam ook voor aan het Rus
sische hof. Onder Czarina Elisabeth moest pro
fessor Stehlin, leeraar in wiskunde en ge
schiedenis van den groothertog, den lateren
Peter II, bij zijn niet al te schranderen leer
ling tevens de rol van komiek vervullen. De
eigenlijke nar van de Czarina, Aczakow, was
meer een stompzinnige bruut, wiens grootste
vermaak het was om muizen en egels het pad
te laten kruisen van Hare Majesteit, omdat
hij wist, dat zij doodsbang voor deze dieren
was.
Zoo heeft de hofnar in vroeger tijd zijn rol
vervuld, d. w. z. tot vermaak van den vorst,
maar ook dikwijls tot schrik van zijn omgeving.
Bij de opkomst van het Fransche hofceremo
nieel, in het begin van de achttiende eeuw
raakte het gebruik van een officieelen hofnar
meer en meer op den achtergrond eix tegen
woordig zijn zij geheel verdwenen.
W. S.
1 het betx-effende fragmexit geheel gereed is,
met een rood potlood opvult. Het aantal roode
balletjes rxeemt voortdurend toe en er zijn
ïxxaar heel weinig witte plekken meer over
gebleven.
Richard Tauber komt naar Weenen en zal
een van de voornaamste rollen in Giuditta ver
vullen. Ook Jaromila Novotna komt xxaar Wee
nen. Dan beginnen de eerste repetities van
het ensemble, dat onder de leiding van Hu-
bert Marischka. den directeur vaxi het operet-
teniheater an der Wien. staat.
Léhar vertelde me. toen ik hem gedurende
korten tijd in zijn werk mocht storen (het
was al middernacht en de xneester zag er
eenigszins vermoeid uit), al speelde er ook,
als gewoonlijk, wanneer hij menschen bij zich
ontvangt, een vriendelijke glimlach om zijn
lippen, dat hij ook bij „Giuditta" bij den stijl
gebleven is, die zijn laatste wei-ken gekarak
teriseerd heeft. Het thema van „Giuditta" is
voor een ieder begrijpelijk. De handeling be
staat uit duigen, zoo vertelt hij mij, die iedere
schouwbux-gbezoeker zelf beleefd heeft, of
tenminste zelf beleefd zou kunnen hebben.
Want hij heeft de ervaring opgedaan, dat
iet-s wat gekunsteld en onnatuux-lijk lijkt, het
tegenwoox-dige publiek niet meer bijzonder in
teresseert. En ook het gemaakt-grappige be
valt den lieden thans niet meer.
Wanneer de toeschouwers tegenwoordig
door de een of andere wending van de ge
beurtenis op het tooneel plotseling getrof
fen worden en zij een traan uit hun oog moe
ten wegpinken, dan grijpt hun de handeling
werkelijk aan en dan vergeten zij den indruk
ook niet, wanneer zij het theater vexdaten
hebben en dat- is het hoogste wat de kunste
naar bereiken kan.
„Ik zelf", zoo vertelt hij verder, werd ge
pakt door de geschiedenis van Giuditta. En ik
hoop. dat het thema het publiek zoo zal pak
ken. De handeling speelt zich in een haven
stadje in het zuiden af. Giuditta is een vrouw
met veel temperament. Zij is de echtgenoote
van een vogelhandelaar. Net als de diei-en van
haar man, is ook zij in een soort kooi opge
sloten. Zij heeft het groote geluk van de
echte liefde nog niet leeren kennen. Maar zij
heeft er van gedroomd. En op een mooien
dag. komt een jonge officier in haar leven,
die met zijn troepen in een schip naar Afrika
moet i'eizen. Hij brengt een vei'andering in
de alledaagsheid van haar eentonige be
staan. En de twee ontbranden in heftige lief
de voor elkaar. Giuditta verlaat haar man en
haar huis en in het Noorden van Afrika
bloeit nu een liefdesidylle op. die een ti-eurig
einde vindt door het feit, dat de officier op
eens weggeroepen wordt om in den oorlog aan
het front te strijden. De twee worden hard
vochtig van elkaar gescheiden, er komen ver
schillende misverstanden, de officier vergeet
wegens haar zijn eer en zijn plicht. Giuditta
weet nog tal van andere mannen te betoove-
ren en wanneer zij inziet, dat zij een noodlot
wox'dt voor elkeen, die haar lief heeft, eindigt
het stuk zonder dat de twee elkaar gevonden
hebben. Het is dus een werk (en dat is mis
schien ook, wat ons bekoort, omdat het slot
niet onoprecht en onnatuurlijk en gekunsteld
is).... zonder „happy end".
W. M. BEKAAR.
ALS MEN AAN HET REKENEN
SLAAT
1 stuiver loon wordt aan een Chineesche n
koelie betaald en 100 gulden aan den presi
dent van de Amerikaansche Electrische
Trust Maatschappij.
Rekenen zit sommigen in het bloed, en
dat kan tot eigenaardige conseqenties aan-
qleiding geven.
Zoo stuurde men ons kort geleden een
„overzicht wat er in één uur gebeurt" en
wij laten het geheel voor rekening van den
rekenaar.
Dus dit zou er in één uur gebeuren:
'5.440 menschen geboren en 4.630 men
schen sterven.
1.200 paren worden getrouwd en 85 ge-
desillusionneerde paren worden gescheiden.
15 moorden worden gepleegd.
198.500 misdaden worden gepleegd, waar
van er slechts 177.000 woi'den gestraft.
1000 ton dierlijke wol wordt verwerkt.
99.600 ton suiker wordt geproduceerd,
waarvan 98.000 ton geconsumeerd wordt.
176 ton ruwe tabak wordt verwerkt- in si
garen, sigaretten, rook- en snuiftabak, ter
waarde van 2 1/2 millioen gulden.
3.500.000 flesschen wijn, 1.250.000 flesschen
bier en 50.000.000 koppen koffie worden ge
dronken.
50.000.000 pond aardappelen, 8.500.000 pond
vleesch 70.000.000 pond brood 2.500.0000 st.
eieren worden gegeten.
HET MONSTER VAN LOCH NESS
GETROEFD.
Reuter meldt uit Kopenhagen: Dr. Vedel
Taaning de directeur van het Deensch biolo
gisch marine-instituut, deelt mede, dat bij
het diepzee-onderzoek van de Deensche
expeditievan de „Dana" langs de Zuid-
Afi'ikaansche kust, een palinglarve is gevon
den. welke in volwassen vorm een lengte van
minstens 25 tot 30 meter moet hebben. De
paling is dus grooter dan het monster van
Loch Ness. De larve meet i'eeds bijna twee
meter, terwijl de larve van een gewone paling
ongeveer zes centimeter lang is.
