Een zoetwatervischtentoonstelling.
STAATSGEHEIMEN.
DE EERSTE STEENLEGGING voor het nieuwe gebouw der Academie van Beeldende
Kunsten te den Haag heeft Woensdag door het zoontje van den directeur. Hans
Hantinga plaats gehad (inzet). Een der arbeiders, geïnspireerd door den naam van
de school, plaatste zich op een voetstuk om de plechtigheid goed te kunnen volgen.
EEN LIEFTALLIG PROGRAM-VERKOOPSTERTJE tijdens het kinder
matinee, dat Dinsdag in het Cambridge theater te Londen gehouden
werd ten bate der Londensche Johannes Kliniek en waarbij ook de
hertogin van York met prinses Elisabeth tegenwoordig waren.
IN CRYSTAL PALACE TE LONDEN is heden een groote nationale DE_E^Tf' Per vlie3*u'9 ontvangen, foto van de ontzetlende aardbevings-catastrophe
vogel-tentoonstelling geopend, waarop inzendingen uit alle deelen van ,n Bntsch Indie, waarbij meer dan tienduizend menschen om het leven kwamen. De
Engeland vertegenwoordigd zijn. aangerichte verwoesting te Muzafarpur, welke plaats het zwaarste door de aardbeving
geteisterd werd.
EET MEER VISCH. De vischtentoonstellingen zijn thans aan de orde van den dag Een
aardig detail van de voorbereidingen der vischtentoonstelling, welke door de Amsterdamsche
Huishoudschool georganiseerd is en Woensdag door wethouder Kropman werd geopend.
DE „MAPIA", laatste van de drie verbouwde schepen van de Mij.
.Nederland", zal Zaterdag a s een proefvaart maken De .Mapia",
voorzien van een nieuwen neus, in het .Y" te Amsterdam.
FEUILLETON
Naar het Amerikaansch bewerkt
door
THEA BLOEMERS
(Nadruk verboden)
8)
Zijn aandacht keerde terug naar den on
bekende. die nu de stoep weer was afge
komen, twee zijn bespieders voorbijliep naai
den kelderingang en zich ging bezighouden
met het venster van het sousterrein, dat zich
het dichtst bij de deur bevond. Het was Dar
den niet mogelijk, hem voortdurend in het
oog te houden. Door de in den feilen wind
zich heen en weer bewegende takken, viel
het licht van de lantaarn slechts met tus-
schenpoozen op het huis, kleine grauwe plek
ken werpend op 't donkere benedengedeelte,
juist voldoende om den man nu en dan zicht
baar te maken.
Toen hij van het raam terugtrad, drukte
elke lijn van zijn gestalte verwondering uit.
De dectectieve maakt hierop de gevolgtrek
king. dat de man het raam ongegrendeld
had gevonden, welke vermoeden bevestigd
vnrd toen de indringer het nogmaals nader
de. het opduwde en over de lage ven
sterbank stapte. Op h°t
'at hij naar binnen verdween, liep Darden
naar voren om echter dadeliik weer sUi
staan. De vrouw volgde hem. Zelfs zonder de
voorzichtige, achterwaartsche beweging van
zijn arm. om de hare even aan te raken, wist
hij, dat zij daar weer bij zijn elleboog stond
zwijgend en vastbesloten. Ook wist hij. zoo
zeker alsof ze het hem uitdrukkelijk had ge-
gezegd, dat zij in ieder geval met hem mee
zou gaan in dit huis en zich had voorgeno
men vlak achter hem te blijven.
Zijn vlug werkende geest kwam tot de slot
som, dat hij zich hiertegen niet zou verzetten.
Ten eerste was er geen tijd voor uiteenzet
tingen en in de tweede plaats had zij hem
in zekeren zin door haar stille, onzichtbare
tegenwoordigheid overtuigd, dat zij goede
gronden bezat voor haar medewerking bij
dit avontuur en dat haar aanwezigheid hier
geen nadeel voor hem zou beteekenen. Hij
had vertrouwen in haar bekwaamheid voor
de rol van „schaduw". Hij ging de treden
naar het sous-terrein af om te voorkomen,
dat zijn silhouet zich te vroeg zou afteekenen
in de raamopening toen bleef hij nog even
staan, totdat de man ver genoeg in huis
zou zijn doorgedrongen. Het kostte niet veel
moeite om over het kozijn te klauteren. Toen
hij binnen was stond Darden stil in de hoop
den man te hooren. Op datzelfde moment
voelde hij een lichte aanraking door de knie
der vrouw.
In het huis was het huilen van den wind
tot een dof. ononderbroken suizen gedempt,
dat zacht genoeg was om ook andere gelui
den. zooals het kraken van een los paneel,
het bijna geruischloos bewegen van een deur.
verneembaar te doen zijn.
Terwijl hij zijn gehoorzintuig tot het uiter
ste inspande om vast te stellen, waar de man
vóór hem zich bevond, hoorde hij voor het
eerste een geluid van de vrouw haar adem
siste tusschen haar lippen uit en haar tanden
klapperden. Het klonk hem als een waar
schuwing in de ooren en hij stelde zich de
vraag, of zij tegen de eischen, die deze
'ugubere onderneming aan haar geestes
kracht stelde bestand zou zijn. Welke zeker
heid had hij, dat de zenuwen haar niet de
baas zouden worden, dat zij niet zou gaan
schreeuwen of iets van dien aard? Als
Hij. hoorde het geluid van een voetstap, zacht,
maar onmiskenbaar. De man was op geen
tien pas afstand!
Zijn begeleidster was nu weer meester
van zichzelf, zij werd weer de zwij
gende schaduw van straks. Opnieuw legde
ze haar hand op zijn mouw en die hand was
vast, beefde niet. Zij drukte in voorwaartsche
beweging, als om hem te nopen verder te
gaan. Zijn vertrouwen in haar keerde terug
en bijna dadelijk daarop werd dit beloond.
Hij had zijn voet opgelicht om den tocht
te vervolgen, toen zij het onontkoombare
waagstuk ondernam en sprak. Het was een
gefluister, zóó zachtjes, zóó wel berekend,
dat deze drie woorden zijn ooren aanraakten
alsof het zwevende veertjes waren. Door een
bijzonder vermogen van haar stem, scheen
zij niet zoozeer te fluisteren, dan wel rustig
de lettergrepen, als kleine geluidlooze din
gen, in zijn bewustzijn te leggen. Maar het
gebeurde niettemin met toenemende snel
heid.
„Hij komt terug!" waarschuwde zij, terwijl
zij tegelijkertijd het volle gewicht van haar
hand op zijn arm liet drukken en hem naar
een nis in den wand trok. Voor zij den stap
deed, kwam hij in aanraking met haar
lichaam op het oogenblik, dat zij zich bukte
om haar rok boven haar knie te trekken. Zij
deed dit om het geruisch te vermijden
dat het schuren van de stof tegen den wand
of haar eigen ledematen zou kunnen ver
oorzaken.
De man had zich omgekeerd, hij kwam op
hen toe en ging zóó dicht langs hen heen.
dat Darden deö indruk kreeg, alsof er een
golf van zwarte duisternis langs zijn oogen
rolde. Het was onmogelijk hem te zien. tot
de donkere omtrek van zijn gestalte scherp
afgeteekend stond in de grauwe schemering,
die door het venster viel.
Wat de bezorgdheid van den indringer ook
mocht hebben gaande gemaakt, zij was van
korten duur. Hij keerde om, schoof weer
langs hen heen en verdween. De detective
keek voorzichtig om den hoek van de nis en
zag 'n oogenblik een lichtpuntje, dat zich in
een lange, dunne lijn voortzette. De man had
een zaklantaarn, waarvan de opening niet
grooter was dan een speldeknop. Hoewel hij
licht noodifi had, om nergens tegen aan te
stooten, maakte hij er toch zoo weinig moge
lijk gebruik van. Hij toonde geen bijzondere
haast. Blijkbaar ging hij van de overtuiging
uit, dat hij het heele huis en den ganschen
nacht tot zijn beschikking had. Alles wat hij
deed geschiedde buitengewoon voorzichtig en
zonder het geringste geruisch. De gedachte
aan de mogelijkheid, dat hij achtervolgd zou
kunnen worden, scheen hij, na zijn terugkeer
naar het venster te hebben laten varen. Hij
maakte den indruk van een zonderling spook,
dat aan een draad van licht hing en deze
met onregelmatige, bijna onhoorbare
schreden volgde; nu eens snel, dan weer
langzaam en met lange rustpoozen tusschen
het verdergaan.
Voor Darden werden deze tusschenpoozen
bijna onverdragelijk. Hij was zou koud, dat
hij zijn voeten haast niet meer voelde. Hij
verkeerde in de voortdurende vrees, dat de
gummizolen van zijn schoenen, in plaats van
zijn stap onhoorbaar te maken, plotseling als
cavalerielaarzen op den steenen vloer "van
het sousterrain zouden gaan stampen! De
vrouw maakte geen enkel geluid. Hij zou nie:s
van haar aanwezigheid hebben gemerkt, als
haar hand niet aldoor met zachten druk op
zijn mouw gelegen had. Dat de koude haar
voetstap niet stram en stijf had doen worden
dat zij. net -Is in het begin, voortsloop als
een kat, licht en lenig, gaf hem moed. Haar
zelfbeheersching was ongelooflijk: zij was
een onwaardeerbare helpster! Had zij hem,
door haar wonderlijk behoedzaam gefluister
niet voor ontdekking behoed?
Buiten was de storm gaan liggen en alleen
zoo nu en dan deed een windstoot een deur
klapperen of een boomtak tegen een der
ramen slaan. Het was nu absoluut noodzake
lijk, ook maar het geringste geluid te ver
mijden. Darden, die half door den druk van
haar hand geleld werd, wist deze geluid
looze leiding naar waarde te schatten en was
geen enkele maal verder dan tien passen
van den indringer verwijderd.
Zoo kwamen zlii halverwege hét sous-
terrain en bij de trap, die naar de eerste ver
dieping van Edward Revis' huis voerde. Ze
gingen die op en volgden de kleine pasjes
van den spion vóór zich. Het ophouden van
den wind had hun toestand oneindig veel
slechter gemaakt. De nacht was een zee van
zwijgen en het minste geluid leek verhon
derdvoudigd in kracht door haar golven te
worden voortgedragen. Op de met een dikken
looper bedekte trap naar de tweede verdie
ping moesten ze zoo het kon, nóg voorzich
tiger zijn. Iedere stap naar bpven was een
afzonderlijke langdurige onderneming, waar
toe een nauwkeurig berekende spierbeweging
en een voortdurende, wel overlegde behoed
zaamheid vereischt waren.
Hier was het niet zoo koud, een feit,
waarop Darden onwillekeurig met een rilling
reageerde, en terwijl hij even stil stond om
zich te vergewissen, dat niemand hem ge
hoord had. kwam ergens van beneden het
snorren van een klok, die het kwartier be
gon te slaan. Het gaf Darden een idee van
iets onnoemelijk heftigs alsof ontelbare
snelle hamerslagen op de overprikkelde uit
einden van zijn zenuwen neerbeukten. Een
seconde werd de opwinding nem te machtig.
Hij voelde drang om een eind aan deze zaak
te maken, de vier treden, die hem van den
man scheidden, op te dringen en zich op hem
te werpen, om de foltering van het zich tot
't uiterste te moeten bedwingen, te breken door
een worsteling, door luid te schreeuwen, in e'.k
geval door iets te doen. Er was Iets komisch
in de wijze, waarop de bevrijding uit de on
draaglijke spanning ten slotte kwam. Darden
hoorde hoe de indringer eerst, door den
schrik, die hem bij het slaan der klok be
vangen had, hevig klappertandde, en daarna
een langgerekten, duidelijk waarneembaren
zucht van verlichting slaakte, als iemand,
die na een feilen angst weer een weinig tot
zichzelf komt.
i®rdt vervolgd)/
