STAATSGEHEIMEN.
HISS ETHEL BELLAMY, de
bekende Engelsche sterrekun-
dige, heeft Woensdag het
eeredoctoraat in de astronomie
aan de universiteit van Oxford
ontvangen.
BRANDENBURG-BERLIJN werd voor den eersten keer kampioen GROOTE HOEVEELHEDEN ZAND EN STEENEN worden aan de Waalhaven te Rotterdam aan-
van Duitschiand in het ijshockey door den 10 overwinning op gevoerd voor den bouw van den weg naar de nieuwe Petroleumhaven te Pernis. Een kijkje bij
Sport-club Riessersee. Een spannend moment. werkzaamheden.
AMBTENAREN der gemeente Nice demonstreerden deze week tegen
de verlaging der salarissen, welke is ingevoerd. Hierbij kwam het tol
ongeregeldheden, waarbij balcons en lantaarns werden vernield en eenige
winkels geplunderd werden.
TENGEVOLGE VAN DEN STORM is Donderdag een gedeelte van de tenten van
Circus Sarrasani op het Stadionterrein te Amsterdam weggerukt, waardoor een groot
aantal electrische lampen vernield werd.
HHMI
EEN DER OXFORD-ATHLETEN in
training voor de Engelsche inter
academiale athletiekwedstrijden,
die voor de deur staan.
IN VERSCHILLENDE STEDEN VAN DE WERELD is Donderdagavond een bridgedrive gehouden,
waarvan Je winnaars later op een centraal bureau bekend zullen worden gemaakt. Het Neder-
landsche team in actie in het Carlton Hotel te Amsterdam.
HET VIADUCT voor den weg Amsterdam Sassenheim over den Meidoornweg nabij Schiphol
nadert zijn voltooiing.
FEUILLETON
Naar het Amerikaansch bewerkt
door
THE A BLOEMERS
9)
(Nadruk verboden)
De hand, die op Dardens elle
boog rustte, had geen moment getrild. De
■vrouw, die hem vergezelde, was nog steeds
een deel van den ondoordringbaren sluier
van den nacht, veilig in het pantser van
stilten, waarmee zij zich omsloten had. Zij
richtte zich zoo volkomen en zoo gemakkelijk
naar zijn bewegingen, als de schaduw van
een wandelaar in de middagzon. Het schoot
den detective plotseling te binnen hoe zij
dadelijk nadat zij de kelderverdieping waren
binnengekomen, teekens van ontsteltenis en
emoties had gegeven en hij bewonderde, hoe
zeer zijn geest ook met andere problemen
bezig was, de kalmte, waartoe zij zichzelf
dwong.
Zou zij een vermoeden hebben van het
eind van dit avontuur, dat vrijwel zeker een
gewelddadige ontknooping zou hebben? Hij
zag dat dit het geval zou zijn! De man daar
vóór hem was tot moord besloten er waren
redenen, waarom Revis' dood meer dan één
mensch voldoening zou geven. Deze man was
geen gewone inbreker, dat stond vast. Het
interesseerde hem absoluut niet, of zich op
de eerste verdieping wellicht iets van waarde
bevond; zonder zich om iets van dien aard
te bekommeren was hij naar de tweede étage
doorgeloopen. Hij had dit huis betreden met
het eenige, alles overheerschende voornemen,
om zwijgend en onbemerkt de kamer binnen
•te sluipen, waar Edward Revis, zonder ver-
jnqeden van gevaar, lag te slapen.
Darden stelde een plan de campagne op.
Hij wilde het drama zich laten ontwikkelen
tot het zijn hoogtepunt den moord
onmiddelijk genaderd zou zijn. Hij wilde,
als het kon, de hand van den man grijpen,
op het oogenblik, dat deze zou uitschieten
om toe te stopten of de revolver opheffen.
Dat zou een onweerlegbaar bewijs zijn van
zijn voornemen cm te dooden. Als hij nu
reeds ingreep, kon hem slechts insluiping
ten laste leggen. En hij wilde méér dan dat.
Darden moest zichzelf bekennen, dat hij
niet alles begreep. Hij was naar dit huis ge
komen met de gedachte misschien iemand te
zullen vinden die heimelijk, op verdachte
wijze, kwam of ging, waardoor hij Revis met
grootere zekerheid met den diefstal, of het
doorgeven van het gestolen document in ver
band zou kunnen brengen. Maar dit. Wie
was het. die op deze afdoende manier met
Revis wilde afrekenen? Nu, hij zou het weldra
zien. hij en deze vrouw.
Hij hoorde den man met zijn nagels over
hout krabben en wist daardoor, dat hij met
zijn hand den vloer van het bovenportaal
aangeraakt had. Even later merkte hij, dat
de indringer in sneller tempo, dan waarin
hij de trap had bestegen, het portaal overliep;
zijn schreden waren nu iets duidelijker
hoorbaar.
De aanraking van de vrouw dreef Darden
tot grooter spoed. Ze hadden hem weldra
weer" ingehaald en volgden hem op de hielen.
Als aan den grond genageld, met ingehouden
adem. bleven zij staan in de benauwende
duisternis, toen de hand van den indringer,
zenuwtergend langzaam naar een deurknop
tastte, en deze naar beneden begon te duwen
Darden hoorde een licht schurend geluid,
alsof een mouw langs den rand van een jas
streek. Zijn onder hoogen druk werkend brein
tooverde hem dadelijk het beeld voor oogen
van een man. die een revolver uit een zijzak
haalt.
Nu was het nog maar een kwestie van
seconden. Eén beweging van Revis, die aan
de andere zijde van de deur sliep, een ontij
dige trilling van den nerveuzen wijsvinger
van den man vóór hem als deze onver
wacht mocht schrikken door 'n geluid achter
zijn rug een dergelijke kleinigheid kon den
moord verhaasten.
De detective hief langzaam de hand op en
bracht die naar voren om met uitgestrekte
vingers den hals van den indringer te om
vatten. Maar hij voltooide de beweging niet.
Een plotselinge, driftige minachting maakte
zich van hem meester. Waarom zou hij dezen
misdadiger sparen. Waarom liet hij hem niet
verder gaan? Waarom wilde hij tusschenbeide
komen, nog voor hij den allerlaatsten stap
had gedaan, om aeir beraamden moord te
plegen? Er was, luidde de conclusie van Dar
dens snelle overweging, niet het minste ge
vaar bij, de zaak op de spits te drijven.
Met zorgvuldige behoedzaamheid opende
de man de deur, Zacht en langzaam ging zij
een weinig open. Een lange grauwe streep,
dikker dan het lemmet van een scheermes,
werd zichtbaar tusschen den post en de deur.
Darden voelde den warmen adem van de
vrouw in zijn nek. De dunne, grauwe streep
werd een vinger breeder. De deur was nu
Juist ver genoeg open om den indringer door
te laten. Diep voorover gebogen kroop hij
geruischloos op de ballen van zijn voeten door
de opening.
In de slaapkamer heerschte een grijze
schemer een mat licht viel tusschen de
takken van den ceder door naar binnen.
Darden, wiens gezichtsvermogen door het
voortdurende ingespannen in het donker
turen verscherpt was, had de gewaarwor
ding. dat de ruimte tamelijk goed verlicht
was. Hij kon in den versten hoek het bed
zien staan en daarop lag. als een donkere
massa, het roerlooze lichaam van Revis.
De indringer bewoog zich voetje voor voet
je naar voren, halverwege het vertrek strekte
Darden zijn beide armen vooruit, gereed om
hem te grepen. De man was geen twee stap
pen meer van het bed verwijderdOp dat
oogenblik kwam het einde.
Darden hoorde de tanden van de vrouw
plotseling met een scherpen klik op elkaar
slaan. De onbekende boog voorover, strekte
de hand uit, tot dicht bij Revis' hoofd. Darden
richtte zich in zijn volle lengte op, reikte met
zijn opgeheven arm naar de kroon, die mid
den in het vertrek hing en pakte het af
hangende snoer, dat hij dadelijk bii zijn bin
nenkomen gezien had. Een druk op het
knopje en een dozijn electrische lampjes
gloeide aan.
Een moment van hulpeloosheid volgde
alle drie waren ze verblind. Darden, die het
eerst weer kon zien, merkte, dat de vrouw
ijlings achteruit deinsde. Zij viel bijna, haar
knieën konden haar haast niet meer dragen,
zwaar sleepten haar voeten ^ver den grondt
totdat een stoel haar beweging stuitte en ze
zich liet neervallen.
Het maakte echter slechts een vluchtigen
indruk op den detective. Zijn geheele energie
was gericht op den anderen man, die zich
de beide handen uitgestrekt, op hem ge
worpen had. niet in een aanvallende houding,
maar in een poging tot afweer. Darden greep
zijn rechter hand en draaide deze zoo, dat
de palm naar boven werd gekeerd; daar
bleek, dat de hand geen revolver, maar een
zakdoek vasthield.
Na deze ondekking liet Darden onmiddel
lijk los en hij zou iets hebben gezegd, als de
vrouw niet tusschenbeiden gekomen was. Zij
was dadelijk weer opgesprongen en zij stond
daar, tevergeefs beproevend haar bevenden
arm, waarmee zij op den indringer wees. in
rust te houden. Haar droge lippen openden
en sloten zich, in vertwijfelde pogingen om
te spreken. Moeizaam deed zij nog een stap
vooruit haar oogen waren wijd open ge
sperd eindelijk klonk het. schril en smar
telijk: „Tom Malloy. Jij?"
Darden, die haar met een uitdrukking van
de grootste verbazing, maar tevens van mede
lijdende belangstelling had gadegeslagen,
liep snel op haar toe en greep haar arm, om
haar voor vallen te behoeden.
„En u?" zei hij, zonder dat er uit zijn
woorden meer dan beleefde verwondering
sprak. „U bent toch miss Mary Haskell, niet
waar?"
Maar zij nam geen notitie van zijn vraag;
haar gezicht was vaalbleek van ontzetting en
zij staarde als gefascineerd naar den man
op het bed. Toen schudde zij de hand van
den detective af en wees met een trillenden
vinger. „Kijk toch eens", hijgde zij. „Ziet u
dan niet wat wat er gebeurd is?"
VI.
Een persoonlijke kwestie.
Revis was dood Dat wist Darden zoodra hij
de houding van het lichaam zag en de on
miskenbare stijfheid, die een levenloos
lichaam kenmerkt. Een peinzend, licht spot
tend glimlachje speelde om de lippen van de
detective. Hij dacht aan de ironie van alles
wat de drie personen in deze kamer hadden
gedaan, sedert ze het huis binnengekomen
waren; hoe ze hadden gekropen en geslopen,
bang zich te verraden door hun adem om
ten slotte een man te verrassen, die reeds
gestorven was!
Toen hij zich over den doode heenboog,
zag Darden, dat hij vermoord was. Even later
richtte de detective zich weer op en wierp
een onderzoekenden blik op de anderen. Had
den zij dit geweten het misschien half en
half verwacht? Het jonge meisje had er het
eerst de aandacht op gevestigd; zij had alleen
maar het lichaam gezien, of
Nogmaals boog hij zich voorover en onder
zocht met zijn fijne gevoeüge vingers de
wond, door een revolverschot veroorzaakt
aan den linkerkant van het hoofd boven het
oor. Daarna speurden zijn oogen den vloer en
de meubels af; maar er was nergens een
revolver te zien.
(Wordt vervolgd).
