Historische Vrouwenfiguren.
UIT DE WERELD VAN
DE FILM.
ZATERDAG 3 FEBRUARI 1934
HAARLEM'S DAGBLAD
8
Hortense Mancini.
Het zou niet eerlijk zijn om van de zeven
nichten van den Kardinaal Mazarin alleen
de levensgeschiedenis van Maria, dat won
derlijke mengsel van „grande dame" en
avonturierster, te vertellen en haar zuster
Hortense niet ae eer te geven, die haar toe
komt, namelijk de eer van een waardige
zuster van Maria te zijn geweest met een le
vensloop die frappant veel overeenkomst met
de hare vertoont; toch schijnt het dat Hor
tense, met denzelfden zigeunervader, wat
minder zigeunerbloed dan Maria heeft mee
gekregen, wat maakt, dat de eigenaardige
bekoring, die al Maria's daden hadden de
bekoring van het onverwachte, van het zuiver
spontane, het onberekenbare en het bereke-
ninglooze, om het in één woord te zeggen de
bekoring van het zigeunertemperament in
aanmerkelijk mindere mate van het leven
van haar zuster Hortense afstraalt, die ook
wel spontaan was, maar zeker niet zonder
berekening, die precies wist waar Abram den
mosterd haalde en hem daar haalde ook.
Uiterlijk leken Maria en Hortense verwon
derlijk veel op elkaar, en Hortense is zelfs in
haar tijd altijd voor de mooiste van de twee
doorgegaan. Er bestaan tientallen lyrische
beschrijvingen van haar uiterlijke charmes
van de hand van tot over hun ooren ver
liefde mannelijke bewonderaars: Saint Evre-
mond heeft er onder anderen één geschre
ven die vele bladzijden lang is, maar waar
van het begin al voldoende van geestdrift
blaakt: „Zij is één van die Romaansche
schoonheden, die in alle opzichten verschillen
van onze popperige Francaises. Haar oogen
zijn van die onbeschrijfelijke kleur, die geen
blauw en geen grijs en geen zwart is. Ze
hebben de liefelijkheid van blauwe, de vroo-
lijkheid van grijze, en bovenal het vuur van
zwarte. Er zijn ter wereld geen oogen zoo
lieflijk, en geen zoo ernstig en peinzend, als
haar geest zich met ernstige zaken bezig
houdt. Ze zijn groot, vol vuur en intelligentie,
Alle bewegingen van haar mond hebben
charme, en haar grimassen, als ze anderen
nadoet, maken haar niet leelijker. integen
deel: nog charmanter. Haar glimlach zou het
verhardste hart verzachten, en den meest
terneergeslagen geest opbeuren". Maar het is
typisch, dat het bij al die ontboezemingen
altijd bij beschrijvingen van haar uiterlijke
charme blijft, terwijl bijvoorbeeld Saint
Simon van Maria in haar leelijke jeugd al
zegt: ..Een zottin, maar de beste der Maza-
rins". waarmee hij de zeven nichten Mancini
en Martinozzi bedoelde, die Oom Mazarin
achtereenvolgens in Frankrijk importeerde;
terwijl Madame de Lafayette van haar in
vloed op den jongen, slappen. Franschen
koning in den tijd van hun liefde zegt: ..Zij
heeft hem ondernemender, beslister, sponta
ner, minder gemakzuchtig en minder be
krompen, en brutaler gemaakt", wat heel wat
meer een compliment dan een discompliment
ongewone omgeving bracht over.gens geen
van de zeven nichten erg van haar stuk: ze
beschikten allemaal over een ongelooflijk
savoir-vivre, dat hen in staat stelde zich in
den bijna vorstelijken staat, die hun oom
voerde, en aan het Parijsche hof, waar hij
hen allen introduceerde, te bewegen met een
gemak en een gratie of ze prinsessen van den
bloede waren, die nooit anders gewend wa
ren geweest. Zoo Maria, zoo Hortense; maar
met Hortense, die wat jonger was dan Maria
en wat later kwam, legde oom Giulio al da
delijk heel wat meer eer in dan met Maria in
het begin, die hem bovendien door haar lief
desgeschiedenis met den jongen koning het
is voor een zelf nog maar half volgroeid ge
drochtje van een Italiaansch zigeunerkind,
dat onder de hoede van een oom, die haar
zijn teleurstelling over haar uiterlijk aan alle
kanten liet merken en voelen, in een volko
men ongewone omgeving kwam te staan. De
eene figuur na het andere ldet slaan; en als
er iets was. waar de gladde, geslepen, strijk
age na strijkage makende want „als men
heer en meester is. dan buigt men nooit te
diep" zei hij zelf en als een parfumerie
winkel geurende Mazarin het land aan had.
dan was het aan het slaan van figuren. Maar
ongelukkigerwijze voor Hortense vooral
duurde het niet lang of ook de tweede ge-
zuster Mancini deed hem een figuur slaan,
en niet alleen een figuur in de oogen van de
wereld, maar een dubbel en dwars figuur in
zijn eigen oogen: hij, de handige, listige Ma
zarin!
In dien tijd zwierf namelijk een balling
door Europa, die zich Charles Stuart noemde,
een uitgestooten koningszoon zonder geld en
zonder vooruitzichten, maar als man voor een
vrouw met Hortenses temperament buiten
gewoon aantrekkelijk met zijn uiterlijk en
innerlijk van zwierige vorstelijke pretmaker
met al den goeden en minder goeden aan
kleve van dien. Het was die Karei, die aan
het Fransche hof kwam, er Hortense zag en
haar in minder dan geen tijd won; maar de
zaak zou op deze wijze wel een beetje al te
eenzijdig voorgesteld zijn, want niet alleen
Karei kwam, zag en overwon, maar ook Hor
tense zegevierde in Karel's hart zeer grondig,
zoo grondig zelfs, dat hij in verrassende eer
en deugd aan Mazarin om haar hand vroeg.
Hortense deed ook meteen een duit in het
zakje bij haar oom, en verklaarde op dezelf
de radicale wijze als haar zuster dat eenige
malen in haar leven had gedaan, dat ze Karei
wilde hebben en anders nooit een ander;
maar Mazarin, die van een huwelijk met een
verbannen koningszoon weinig voordeel voor
zichzelf verwachtte en meende door middel
van zijn knappe nicht zich nuttiger familie
relaties te kunnen verschaffen, weigerde en
huwelijkte Hortense uit aan een zekeren Due
de Mazarin, een wonderlijk, potsierlijk en
ietwat geborneerd heer, die Hortense haar le
ven lang met zijn dwaze verliefdheid vervolg
de, terwijl zij voortdurend trachtte hem te
ontloopen.
Precies twee maanden daarna werd Karei
op den Engelschen troon hersteld; en nichtje
Hortense. dat koningin van Engeland had
kunnen zijn. was net bezie mopperend en
wel met behulp van een gift van acht en
twintig millloer. francs van Oom Giulio een
comfortabel huis voor zichzelf en haar half
id:rfen echtgenoot in te richten, wiens ab-
nc-miüteit zij toen bovendien nog niet eer-
in zijn vollen omvang besefte. Dat besef
kwam pas een poosje later, toen hij in een
aanval van uit het lood geslagen fatsoen met
een hamer de van zijn voorvaderen geërfde
en we', eens wat schaars bekleede beelden van
nimfen, godinnen en faunen in hun paleis
kapot sloeg, en de melkmeisjes op zijn land
goed verbood in den vervolge de koeien te
melken.
Het is begrijpelijk, dat een dergelijke vrouw
het bij een dergelijken man niet uithield en
wegliep; dat was na den dood van Mazarin,
die in 1667 stierf. Via Parijs, waar de koning
haar geld voor de reis verschafte en haar
bovendien een jaargeld toestond, trok Hor
tense naar haar zuster Maria in Rome, die
het huwelijk, sinds de Connétable Colonna en
zij in plaats van als twee liefhebbende echt-
genooten als twee kemphanen tegenover
elkaar waren komen te staan, ook net een
beetje moe begon te worden; de hertog van
Mazarin, doodelijk onthutst, reisde haar over
al achterna, en Madame de Sévigné be
schrijft in haar brieven aan haar dochter
zijn machtelooze protesten, toen hij hoorde,
hoe zelfs de koning zijn afvallige vrouw be
hulpzaam was geweest. „Madame Mazarin is
twee dagen geleden naar Rome vertrokken".
Monsieur de Mazarin beklaagde zich bij den
koning omdat men zijn vrouw zonder zijn
toestemming naar Rome had laten gaan; hij
zei, dat het ongehoord was dat men zoo een
vrouw onder de heerschappij van haar man
uithaalde en haar bovendien tachtigduizend
livres jaargeld, benevens twaalfduizend francs
gaf voor een reis, die hij niet goedkeurde en
die hem oneer aan deed. Zijne Majesteit
hoorde hem aan; maar alles was al geregeld
en besloten, zoodat er weinig aan te veran
deren was. Wat betreft Madame de Mazarin,
op alles wat men tegen haar zei om te trach
ten haar te bewegen zich weer bij haar man
te voegen, antwoordde ze steeds lachend, net
als tijdens de burgeroorlog: „Point de Ma
zarin, point de Mazarin!"
Het moet inderdaad gezegd worden dat ze
haar heele verdere leven bleef bij dat besluit
om met haar dwazen man niets meer te ma
ken te willen hebben; het werd een soort
van krijgertje spelen, dikwijls met verstop
pertje er bij. tusschen de twee echtgenooten,
die elkaar door half Europa achterna zaten.
Een poosje na Hortense arriveerde Mazarin
in Rome. net op tijd om samen met Colonna
te ontdekken dat hun vrouwen in mannen-
kleeren per boot naar Marseille gevlucht wa
ren. Ze stuurden hen een paar kerels achter
na. die hen op moesten vangen als ze aan
land kwamen; met Maria mislukte dat, maar
Hortense werd inderdaad gegrepen en weer
terug gebracht. aDt hielp niet veel; bij de eer
ste de beste gelegenheid poetste ze weer de
plaat en trok. evenals haar zuster, van kloos
ter tot klooster, met haar ongelooflijke schoon
heid steeds mannenharten op hol brengend
en dus vrijwel altijd omringd door een stuk
of wat aanbidders. Li heel Frankrijk en
Spanje sloeg de nonnetjes de schrik om het
hart, ais één van de vermaarde zusters Man
cini voor de kloosterpoort stond. Daarbij
kwam bovendien, dat Hortense's echtgenoot
zijn voortvluchtige vrouw nog steeds achter
na zat, en dat 'zij, als het er op aan kwam.
zonder eenig bezwaar met haar handjevol
bewonderaars een formeelen strijd met hem
aanbond, zoodat hij, toen hij op een keer,het
beleg sloeg voor een klooster, waarin ze zich
verschanst had .tenslotte de meerderheid van
zijn kordate eclitgenoote moest erkennen en
met zijn zestig dienstknechten den aftocht
blies, terwijl Hortense hem spottend nalachte,
Maar dat de nonnen, noch de abdis van het
klooster lachten, is zeker.
Van tijd tot tijd pauzeerde ze eens een
poosje aan een van de Europeesche hoven,
maakte harten van graven, baronnen en zelfs
vorsten buit, en trok als het haar verveelde,
weer verder. Nadat in 1676 haar laatste be
schermer. de koning van Savoye, was gestor
ven, kwam ze op het schitterend idee eens
naar Engeland te gaan en te zien, of ze voor
Karei nog evenveel aantrekkingskracht had
als vroeger haar schatkist had aanvulling
dringend noodig en bovendien zou ze daar
misschien haar man eindelijk eens definitief
kwijt raken. Hortense zou Hortense niet ge
weest zijn als ze in één van beide opzichten
misgerekend had.
Haar komst in Engeland veroorzaakte daal
de noodige opschudding, want inderdaad ver
loor Karei zijn hart onmiddellijk ten twee
den male aan de geliefde van zijn jeugd en
er waren nog meer vrouwen, die om de eer
ste plaats in zijn hart streden. Ten eerste was
daar de koningin. Catherina van Braganza.
Niet dat er tusschen Karei en haar sprake
was van eenigerlei gevoelens, maar zij was
de koningin en als dusdanig bewees hij haar
de eer en de hoffelijkheid, die haar toe
kwamen. Ten tweede was er Nell Gwyn. gulle,
moederlijke geliefde van Karei, die hem „het
lastigste van haar kinderen" pleegde te noe
men en van wie hij ongetwijfeld het meeste
hield. Ten derde was er de aanmerkelijk kil
lere figuur van de Francaise Louise de Que-
rouaille, half huilerige, jaloersche minnares,
half spionne van Frankrijk; en wat verder
op den achtergrond bewogen zich nog Moll
Davis, een vulgair actricetje. en Barbara Vil-
liers. later Duchess of Portsmouth en ook
afkomstig van het tooneel. Zij allen, het
minst waarschijnlijk Nell Gwyn die een
grandioos gevoel voor humor had en gesteund
door het bewustzijn, dat hij diep in zijn hart
een werkelijk warm gevoel voor haar en haar
kinderen verborg, Karel's afdwalingen placht
te beschouwen met dien half medelijdenden,
half geamuseerden glimlach, die het privi
lege is van alleen heel wijze en heel liefheb
bende vrouwen voelden de schrik om hun
hart slaan, toen Hortense met veel zwier en
statie haar intocht in Londen en in Karel's
hart hield. Louise barstte prompt in huilen
uit, sloot zich op, kreeg een zenuwtoeval en
verklaarde, dat het voor haar gezondheid
hard noodig was een kuur in Bath te doen,
aldus het terrein van den strijd aan de nieu
we concurrentie overlatend, waarvoor deze
en Karei haar hoogst dankbaar waren. Nell
deed aanmerkelijk minder theatraal, en
knoopte een opervlakkige vriendschap met
Hortense aan, waar geen valschheid, maar
waarschijnlijk meer een faire bonne mine a
mauvais jeu achter zat, en nadat Louise be
seft- had dat het spelen van de rol van mok
kende verongelijkte haar in het minst niet
verder bracht, en naar Londen teruggekeerd
was, had Karei dus drie prima donna's in
Londen, dat hem op zekere oogenblikken wel
eens een wespennest moet hebben toegele-
ken. want geen van de drie hoorde tot de ge-
makkelij ksten of meegaandsten. De Fransche
gezant in Londen beschrijft hoe hij op een
dag de volkomen toevallige en onverwachte
ontmoeting tusschen de drie dames in St.
James Palace bijwoonde, waarbij ze een poos
je lang suikerzoete vriendelijkheden en be
dekte hatelijkheden uitwisselden en waarbij
Louise aan het kortste eind trok en met op
gestreken veeren wegzeilde, want Nell en
Hortense droegen elkaar geen al te kwaad
hart toe, terwijl ze Louise geen van tweeën
mochten.
Merkwaardig genoeg duurde Karel's ver
liefdheid op Hortense niet lang: haar zeker
grootere uiterlijke bekoorlijkheden schenen
op den duur toch minder attractie voor hem
te bezitten dan Nell's geest en charme; hij
schonk haar een jaargeld van 4000 pond per
jaar en een huis in Chelsea, en zij verdween
naar het tweede plan, waar ze zich overigens
best amuseerde, vooral met spelen. Helaas be
gon ze ook te veel te drinken, en na Karel's
dood in 1685 ging ze moreel steeds achteruit.
Haar zwerflust had haar geheel begeven en
de veertien levensjaren, die haar nog restten,
bracht ze in Londen door: toen ze na Karel's
dood haar huis in Chelsea moest verlaten
ging ze naar een ander in Kensington Square
en stierf tenslotte in een klein huisje weer
in Chelsea, waarschijnlijk in Paradise Row:
een sinistere, zelfs een beetje macabere vrouw
aan lager wal, waarin weinig meer van de
vroegere avonturierster in grooten stijl over
was. Ze zat diep in de schulden, en haar
crediteuren waren op het punt zich meester
te maken van de juweelen, die ze op haa-
doodsbed droeg, toen haar echtenoot, de Due
de Mazarin, eindelijk het krijgertje spel won
en over de doode Hortense triomfeerde: hij
nam bezit van haar doodkist, stelde de cre
diteuren tevreden en voerde de overblijfselen
van de vrouw, die hem bijna dertig jaar lang
had trachten te ontloopen, in den vervolge
overal met zich mee, waar hij ging.
In dien zelfden tijd woonde haar zuster
Maria ergens in Spanje en hield zich bezig
met zwarte kunst, tot ook zij vrijwel in ver
getelheid stierf. Twee mooie, overmoedige
zigeunermeisjes twee vrouwen, die konin
gen hadden kunnen trouwen twee zwal
kende avonturiersters twee lugubere le
venseinden
WILLY VAN DER TAK.
IN WELK LAND WORDT HET MEESTE
GETROUWD.
Een onlangs uitgemaakte statistiek wees
aan, dat percents gewijze het grootste aan
tal huwelijken plaats heeft in: Hongarije en
Saksen. Pruisen volgt en steeds in dalende
reeks komen: Oostenrijk, Engeland, Dene
marken, Italië, Frankrijk, Nederland. Dan
komen Zwitserland. België en Noorwegen;
minder weer zijn Schotland en Zweden. Doch
het land waar het allerminste wordt ge
trouwd is Ierland, waar op de 1000 inwoners
slechts 9 huwelijken plaats vinden!
Paul Kemp als:
Kringelein
Menelaos
Tante van Charlie
Het is niet te verwonderen, dat Paul Kemp.
een filmacteur van den eersten rang, den
laatsten tijd zoo op den voorgrond treedt. Hij
bezit een vlotheid en een humor, die vele ko
mieken van naam hem benijden zullen. Zijn
losse spel staat op veel hooger peil. dan dat
van anderen, die hun kracht zoeken in dwaze
kleeding, eigenaardige geluiden en gelaats
mimiek, zooals Ralph Arthur Roberts bijv. Het
is veel geestiger.
Paul Kemp begon,
als zoovelen, die op
het witte doek ver
schijnen, niet als
acteur. Hij was be
stemd voor archi
tect, doch tenslotte
zag zijn vader in,
naar Paul zelf ver
telt, „dat de huizen,
die ik zou bouwen,
gauw zouden instor
ten" en zoo kon
Paul zich aan het
tooneel gaan wij
den. Tegelijk met
Gustav Gründgens
studeerde hij in
Düsseldorf, daarna speelde hij vier jaar on
der leiding van Erich Ziegel bij de Hambur
ger Kammerspielen, waar hij alle rollen ver
vulde van Menelaos tot Androclus, en alleen
al als de Tante van Charley trad hij meer
dan vierhonderd maal op. Ook bij Reinhardt
speelde hij in Berlijn.
Zijn eerste groote tooneelsucces behaalde
hij alsKringelein in Menschen im Hotel,
waarvan echter het gevolg was, dat Paul
steeds door „oude" rollen kreeg te vertolken,
wat hij allerminst op prijs stelde. Hij voelde
er niets voor, wilde als Paul Kemp verschij
nen, en sloeg rol na rol af, tot hij bij de ge-
„GEEN RADIO-JAMMERTAXI" MEENT
MEN IN DE V.S.
Het denkbeeld, om radiotoestellen in taxi's
aan te brengen, is natuurlijk afkomstig uit
de Vereenigde Staten. Daar hebben thans on
geveer 2000 eigenaars van taxi's, die radio
„aan boord" hadden, van de politie bevel ge
kregen, de toestellen te verwijderen. Indien
zij dit bevel niet opvolgen, zal hun rijvergun
ning worden ingetrokken.
Deze beslissing is genomen nadat iemand
door een muzikale" taxi werd aangereden.
De poiitie zegt dat de aandacht der chauf
feurs door de radiomuziek in hun wagens
wordt afgeleid en dat bovendien het straatru
moer zóó zou toenemen dat de taxi's een
plaag voor het publiek zouden worden!
Greta Garbo als koningin Christina, uit de
gelijknamige film, de nieuwste van haar, waar
in ze met John Gilbert samenspeelt. De film
heeft in Amerika bij de première zeer groot
succes geboekt.
Hoe het eens was.
DE MOLEN „DE ADRIAAN"
Hoe het geworden is.
Een der torens van de Catrijnenpoort, op
welks grondslagen de molen „de Adriaan" ge
bouwd was.
Bij uitzondering geven wij nu drie teeke-
ningen ter vergelijking. Veel ter toelichting is
overbodig. Een bestudeering van de schetsen
De molen „de Adriaan".
zal de verzuchting doen slaken, dat het jam
mer is, dat de fraaie molen, die dit stadsdeel
beheerschte, verbrand is. Wij zijn aan de
De plaats waar de molen gestaan heeft.
ledige plaats nog niet gewend. De molen zal
herbouwd dienen te worden, of op andere
wijze zal in de leemte voorzien moeten worden.
luidsfilm terecht kwam. Zijn filmcarrière be
gon met de film het Schot in het Tonfilm-
atelier als opname-leider. Daarna speelde hij
o.a. in Een auto en geen Geld. Ein Mann mit
Herz, Ein Lied für Dich, '.met Jan Kiepura),
en Mein Madel ist eine Verkauferin.
Zijn brutaliteit, zijn trouwhartigheid, zijn
gevoel voor humor maken hem in zijn optre
den zeer sympathiek.
EEN NIEUWE „EiSENSTEIN".
Het rommelt boven Mexico'
En het rammelt
Hoe vreemd het in de wereld met mensche-
lijke scheppingen kan gaan, bewijst de jong
ste film van den Russischen regisseur Eis ea
stern, getiteld „Thunder over Mexico", waar
van de première thans in één van de Lon-
densche theaters gaat. Wat meer dan een on-
beteekenende toevalligheid is:
Een Amerikaansche filmmaatschappij
maakte zich op voor een nieuwe sensatie. Ze
zocht naar een sensationeel onderwerp en
koos Maxico: het mysterieuze, wilde land van
lasso-werpende cowboys, van bandieten en
wild-west-romantiek; ze zocht een regisseur
met een sensationeele naam en koos Eisen-
stein. Hij kwam naar Amerika. Men zette
hem in een bureau en deelde hem mee, dat hij
een film over Mexico ging maken. Hij ging
aan het ploeteren, aangetrokken door de me
lancholie van het land, dat van de ééne re
volutie in de andgre valt, van den eenen
overheerscher naar den andere gaat. Hij
maakte opnamen, schreef een scenario en
natuurlijk begrepen ze niets van eikaars ro
mantiek, natuurlijk verveelde de Amerika
nen Eisenstein's romantiek-van-het-tragl-
sche, natuurlijk haalde Eisenstein zijn schou
ders op voor hun sentimenteele prairie-en-
revolver-romantlek.
S. M. Eisenstein.
Men zal hem eenvoudig in zijn bureau heb
ben vergeten, om tenslotte zonder veel om
haal zijn naam van de deur te verwijderen,
wat zooveel beteekende als: afgedaan. Met
de hulp van Upton Sinclair slaagt hij er in
het noodige geld bijeen te brengen om de op
name van de film te voltooien. Vóór hij echter
aan de montage kan beginnen, wordt hij
naar Rusland teruggeroepen engaat. Als
hij weer in de gelegenheid is naar Amerika
terug te gaan, weigert dat land hem de toe
gang en men besluit, hem de opnamen voor
montage toe te sturen.
„Terwijl ik in Moskou naar de toezending
zit uit te kijken bereikt me de mededeeling
dat de film in Londen draait en dat de critiek
matig tevreden is over de montage, die rom
melig wordt genoemd. Ik kan daarvoor geen
enkele verantwoordelijkheid op me nemen,
aangezien Upton Sinclair blijkbaar, tegen
den afspraak in, deze zaak heeft ter hand
genomen". Aldus Eisenstein in een interview
met de Moskousche correspondent van de
.Daily Worker" en hij betuigt zijn groote
spijt dat de opnamen, waaraan hij zelf groote
waarde hechtte, op deze manier niet tot zijn
recht komen zooals hij dat had gewild.
„We hebben de film geheel gemonteerd vol
gens de in het scenario aangegeven wijze",
aldus Upton Sinclair, in een voorwoord bij de
film en zijn mededeeling, dat men niet lan
ger wilde wachten met de film in het publiek
te vertoonen is misschien bedoeld als een licht
excuus aan het adres van den regisseur....
Hoe het zij, de film draait thans in Londen
en is ondanks de prachtige opnamen en on
danks de ontroerende, eenvoudige, maar tra
gische liefdesgeschiedenis, die past in dit hee-
te, zonnige en toch zoo melancholieke land,
slechts een matig succes. En we kunnen de
financieele en andere conflicten, die tot deze
onvolmaakte afwerking van de film leidden
niet genoeg betreuren. De hier en daar. werke
lijk domme rangschikking van de beelden
breekt de betoovering der zuivere musicaliteifc,
die iedere opname kenmerkt. Want het is
Eisensteins musicaal gevoel, dat hem zoo
adembenemend dicht de sfeer van dingen en
menschen doet naderen, dat hem door een
treffend eenvoudige rangschikking van figu
ren gn licht in ieder beeld, de essentie van de
dingen doet zien en doet laten zien. Zijn
camera is niet alleen oog, maar ook oor. Hij
kijkt niet alleen, hij neemt de beelden niet
alleen op met zijn oog, maar vooral met zijn
oor: hij luistert. Hij heeft de klank van Mexi
co gefotografeerd: een exotisch lied, een on
zeker lied, tragisch en soms vol zon, maar in
het eind toch droefgeestig.
En degenen die uit deze klanken en korte
melodieën het lied heeft samengesteld, heeft
daarbij alleen uit zijn oogen gekeken en heeft
het luisteren vergeten. Vandaar dat het geen
sterk en aangrijpend lied is geworden. Jam
mer, want daarvan heeft de wereld nooit ge
noeg.
Vr. S.
STUDIO-SNUFJES.
Emil Jannings zal in Maart naar Londen
komen om daar zijn eerste Engelsche film
te spelen waarvan de voorloopige titel luidt:
„The Gentleman".
Gertrude Lawrence, de Engelsche actrice
die op het oogenblik in het Adeiphi-Theater
te Londen in Nymph Errant optv3~-'t heeft
een aanbieding uit Hollywood gekregen om
daar in de filmversie van het stuk te komen
spelen.
