Koninklijke belangstelling
Een tooneelreis per vliegtuig.
STAATSGEHEIMEN.
DE SLUISDEUREN TE ROOSTEREN zijn In het Julianakanaal gezet. Omstreeks
half April zal deze sluis In dienst gesteld worden.
CHIAPPE, de afgezette prefect der Parijsche politie, verliet Maandag in gezeh
schap van zijn echtgenoote per auto de prefectuur, uitgeleide gedaan door een
groot aantal nieuwsgierigen.
MEVR. ESTHER DE BOER VAN RIJK vertrok Dinsdag met haar ensemble per
extra-K.L.M.-vliegtuig van Rotterdam naar Antwerpen. - Dit Is de eerste maal.
dat een Nederlandsch tooneelgezelschap een buitenlandsche tournee met een
luchtreis begint Mevr. de Boer van Rijk in de machine.
M. K DE KONINGIN EN H. K. H. PRINSES JULIANA (op het balcon) woon-
den Knsdsgavond, in het gebouw voor IC W. te den Haag, den volkszang»
wond bij, w$jk© plants had ondpr leiding van Arnold Spoel.
FEUILLETON
Naar het Amerikaansch bewerkt
door
THEA BLOEMERS
(Nadruk verboden)
13)
vin.
Ia Mary Haskell's kamer.
Mary had een voorwendsel gezocht om niet
met miss Colvin te moeten ontbijten maar ze
had haar huisgenoote toch niet geheel kun
nen ontsnappen en toen Addie eindelijk ver
trokken was, keerde ze naar haar kamer
terug.
„Ik heb hoofdpijn", zei ze tegen Lizzy, „en
wil door niemand worden gestoord. Als er van
het bureau wordt opgebeld, zeg je maar dat
ik me te ziek voel om aan het toestel te
komen".
Ze sloot de deur en het vooruitzicht zich
eindelijk te kunnen bezighouden met het be
ramen van plannen, om de onvermijdelijke
stormen van den komenden dag het hoofd te
kunnen bieden, gaf haar een vaag gevoel van
oplichting. Ze had een gewaarwording als
werd ze belegerd door onzichtbare vijanden!
Als ze maar precies wist, wat haar te wach
ten stond.... Maar die martelende onzeker
heid!
Ze had afgesproken om één uur Grime.-
Buckner op te bellen, dus van dien kant
had ze voorloopig niets te vreezen. En ze
zou hem niet eerder dan's avonds zien ze
zou met hem gaan eten en zorgen dat hij
haar vóór dien tijd kwam opzoeken. Mlaar
yanavond moest ze weten wat ze zou doen,
wat ze tegen Grimes zeggen moest.
Maar eerst moest ze Tom spreken! Ze nam
het ochtendblad op en las, voor den twintig-
sten keer misschien, de mededeeling dat hij
waarschijnlijk in den loop van den ochtend
tegen borgstelling zou worden vrijgelaten
Als het niet anders kon, zou ze naar hem
toegaan.
Darden zou haar natuurlijk opnieuw een
verhoor afnemen hij zou zeker niet nalaten
haar de duimschroeven aan te zetten om zich
een oordeel te vormen over de schuld aan
den moord wiens schuld overigens?
Ze wierp zich in haar volle lengte op de
rustbank, begroef het gezicht in de kussens
en snikte hartverscheurend. De gedachte
aan Darden vervulde haar met een angst die
haar haast waanzinnig maakte. Geloofde hij
werkelijk aan haar onschuld? Of was zijn
gedrag van gisteravond, heel zijn vertoon
van melancholieke vriendelijkheid, niets an
ders dan een geniaal-gespeelde comedie om
haar in 't ongeluk te storten? Stak achter
alles wat hij zei en deed, niet een ondoor
grondelijke bedoeling?"
Misschien, overlegde ze, kwam hij eerst bij
haar, vóór hij naar Tom ging. Hij had haar
immers op het donkere portaal gezegd, dat
hij haar eerst wilde spreken. En als hij
kwam? Dan zou ze hem nogeens vertellen,
wat ze hem al verklaard had! Ze was hem
uit nieuwsgierigheid in dat huis gevolgd. Dat
was alles alles, wat ze hem zou zeggen
hoe hij haar ook het vuur aan de schenen
mocht leggen en trachten in 't nauw te bren
gen. Ze zou ook weer star en stijf volhouden,
dat ze Revis niet gekend had. Wat kon ze
anders doen? Als zeZe sprong op. opende
!n zenuwachtige haast de deur en riep Lizzy
.Als mijnheer Da'-'en komt om me te spre
ken. kun je hem binnenlaten, maar verdei
niemand".
Ze sloot de deur weer en ging naar de
toilettafel. Toen haar blik toevallig op haar
spiegelbeeld rustte, schrok ze van haar
spierwit, vertrokken gezicht, dat de duide
lijke sporen droeg van den doorgemaakten
nacht vol emotie en den doodsangst, dien ze
uitstond. Onbeweeglijk bleef ze voor zich uit
staren, haar hersens tot het uiterste gespan
nen. En steeds sterker werd het bewustzijn
dat ze veilig was, zoolang ze maar loochende
Revis ooit te hebben gekend! Wat Darden
ook mocht zeggen of doen, dat zou ze vol
houdenOp Addie kon ze in dit opzicht
rekenen en Tom Mallov die lieve, dappere,
bewonderenswaardige Tom zou haar even
min verraden. Toen voelde ze plotseling
een onweerstaanbaar verlangen naar de be
schermende tegenwoordigheid van Grimes
Buckner; het was of een inwendige stem
haar zei. dat, als hij in de nabijheid was. niets
haar zou kunnen derenMaar opeens
kwam een pijnlijk steunen over haar lippen
een nieuwe gedachte flitste haar door den
geest. Gisteren nog had ze Grimes in ver
trouwen kunnen nemen en hem de geschie
denis met Revis vertellen. Hij zou haar ver
geven hebben. Nu was dat onmogelijk ge
worden.
Maarmaar Grimes hield toch van
haar! Een tweede overweging verdrong dc
voorafgaande. Revis was dood dat had ze
met eigen oogen gezien. Nooit zou ze Grimes
het verhaal behoeven te doen. Dat zou Tom
thans zelf moeten bekennen. Als Darden
maar zwijgen zou over haar aanwezigheid in
dat huis, gisteravond, was het niet noodig
zich over dat andere ongerust te maken.
De volgende seconde lachte ze om haar
dwaas optimisme en die lach had een har
den. grimmig-sarcastischen klank.
Als een kind dat in zijn woede behoefte
heeft om iets te venre'en, rukte ze een
'chPdpadden speld uit haar haar en brak
die ln stukken. Darden! Een man zonder ge
voel, vol ijskoude berekening, een valschc
comediant, die vriendelijkheid huichelde!
Ze trok de lade van haar kleerenkast open
om een anderen kam te zoeken. Ze deed een
stap opzij, dat het licht uit het venster ir.
de lade kon vallen en bukte. En terwijl ze
een hoopje linnen en klein linnengoed ter
zijde schoof, kwam haar hand in aanraking
met iets kouds, iets dat als metaal aanvoel
de.
Haar revolver! Die had ze heelemaal ver
getenIn haar varwarring ontsnapte haar
een gesmoorde kreet. Toen trok ze met een
gejaagden ruk de revolver uit de lade.
Een oogenblik later verstijfde ze van
schrik; een rilling, kouder dan het staal dat
ze zooeven had beetgepakt, liep haar over den
rug.
Lizzy klopte aan.
„Juffrouw Haskell! Daar is mijnheer Dar
den. Ik heb hem in de woonkamer gelaten".
Mary wankelde achteruit en moest zich
aan een punt van de toilettafel vastgrijpen
om niet te vallen.
„Goed; ik kom direct".
De vrees voor den detective doorhuiverde
haar als een koortsrilling.
Darden zag onmiddellijk dat het meisje
bang voor hem was: haar bleekheid, het
vertrokken gezicht, de schichtige blik in haar
oogen dat waren niet alleen gevolgen
van gebrek aan slaap en den schok van
gisterenavond! Ze trachtte een paar woorden
van begroeting te spreken, maar er kwam
niets dan een heesch, nauwelijks verstaan
baar gemompel. Ze zag hem niet eerder aan.
dan toen ze zich, bevend over haar heele
lichaam, in een grooten stoel tegenover den
zijnen had laten vallen en toen ze haar
oogen opsloeg, was daarin een uitdrukking
van smeekende hulpeloosheid.
„Kan iemand ons hoor^n vroeg bij.
Langzaam wendde ze het hoofd om en
keek over haar schouder.
„U kunt ook de buitendeur afsluiten, als
u meent dat het noodig is", klonk het mat.
Hij stond op, liep met lichte, snelle passen
de kamer door en sloot de deuren. Toen hij
bij zijn stoel terugkwam, keek zij juist uit
het venster en hij zag de trillende lijn haar
profiel.
„Juffrouw Haskell, waarom bent u bang
voor mij?"
Even langzaam als zooeven. half onwillig
draaide ze het hoofd weer in zijn richting,
met ©en krampachtige poging om te glim
lachen. die Jammerlijk mislukte.
,Jk ben heelemaal niet bang voor u,
mijnheer Darden ik begrijp u alleen niet:
dat ie allee".
..Dat la heel Jammer", antwoordde hij kalm.
Het was bewonderenswaardig hoe volmaakt
zijn zelfbeheersohing was. dacht Mary, on
danks den nacht zonder slaap, dien ook hij
waarschijnlijk achter den rug had. En na
een korte pauze vervolgde hij: „Het is op
het oogenblik absoluut noodzakelijk dat u
mij goed begrijpt".
„Waarom?"
„Omdat ik u het verzoek kom doen, mij
een grooten dienst te bewijzen en tegelijker
tijd u zelf daardoor te redden".
„Op welke wijze".
„Door mij alles te vertellen, wat u we«fc.
Alles over den man en over de gebeurte
nissen van den afgeloopen nacht".
Wéér keerde ze haar hoofd naar het
venster.
„Ik weet niets van hem, mijnheer Darden,
absoluut niets".
„Neemt u mij niet kwalijk, Juffrouw Has
kell, maar dat is toch nauwelijks aan te
nemen!"
„Waarom vraagt u het mij dan?"
„Dat zal ik u uitleggen". En hij vertelde
haar, zooals hij straks aan miss Colvin hnd
gedaan, hetgeen de Zurd-Amer kmnsche di
plomaat hem had med»aedee!d Hce Revis
had beweerd, dat lib de b^^rde informatie
„door de dwaasheid van een vrouw" machtig
zou worden.
Nogmaals ontkende Mary Haskell, maar
niet zonder dat haar bovenlip licht trilde.
CWowH vneltdur
UDET, de Duitsche vlieger, nam het met
rijn machine op tegen de auto's en moteren
tijdens de snelheidswedstrijden op de Titisee.
DE DEENSCHE ONTDEKKINGSREIZIGER
PETER FREUCHEN, met zijn vrouw op weg
van Kopenhagen naar Parijs, vertoefde
Dinsdag korten tijd op Schiphol.
HET CARNAVAL TE NICE is wereldberoemd. Tienduizenden vreemdelingen komen het ieder jaar bezoeken. Hierboven
een interessant detail van den grooten optocht bij de joyeuse entrée van Z. M. Carnaval 56 bij de huidige feesten.
