Voorbereidingen voor de internationale bloemententoonstelling te Heemstede. De woelingen in Parijs.
STAATSGEHEIMEN.
FEUILLETON
Naar het Amerikaansch bewerkt
door
THEA BLOEMERS
(Nadruk verboden)
14)
Luistert u nu eens goed, juffrouw Has
kell", hernam Darden op zijn vriendelijkst-
overredenden toon: „vanochtend is de moord
op Revis niets anders dan een geheimzinnig
misdrijf. De uren die ons resten vóór het ver
schijnen van de avondbladen, moeten wij
gebruiken om alle onaangename mogelijk
heden te voorkomen. We hébben nu het
verder verloop der gebeurtenissen nog in de
hand en voor u bestaat de ge
legenheid nog tot een uitweg. Maar vanavond
staat de zaak anders; dan heeft ze zich ont
wikkeld tot een sensatie van den eersten
rang met verslaggevers en politie-beambter.,
die op iedereen, die op welke manier ook met
de misdaad in verband kan worden gebracht,
het schelle licht der publiciteit laten vallen.
Onverwachte getuigen zullen komen op
dagen; deze heeft die kleinigheid gezien,
gene weer wat anders, en al die bijzonder
heden rijen zich aaneen tot het beeld der
waarheid en die brengt onheil over een heele-
boel menschen. Als u uzelf wilt redden, is
het nu nog tijd. Inspecteur Nash heeft mij
weliswaar toegezegd, niets te verraden, om
mij tijd te geven miin plannen uit te voeren
maar hïl kan e'k oog-°nb' k genoodzaakt
worden zijn stilzwijgen te verbreken".
Het kostte haar moeite de vraag binnen te
houden, of hij aan haar onschuld geloofde,
of in de overtuiging van haar schuld met
haar hopen en vreezen speelde, loerend op
het oogenblik dat ze zich bloot zou geven.
Ze kon niet gelooven, dat hij werkelijk iets
als medegevoel koesterde.
En in dit opzicht beoordeelde zij hem niet
eens geheel onjuist! Hij stelde zich op het
standpunt bij dit onderhoud de beste kans
te hebben, de feiten die hij gewaar wilde
worden, te weten te komen. Hij was vastbe
sloten zich door niets in zijn hardnekkige
zoeken naar waarheid te «iten belemmeren.
..U kunt mij. wanneer u dat wilt, zeggen
welke van mijn twee theorieën over de mis
daad de juiste is", vervolgde hij. „Dit is theo
rie no. 1. Edward Revis had een zekere over
macht over u door een relatie van vroeger,
Hij dwong u hem te helpen of toe te laten,
dat hij zich meester maakte van de ver
trouwelijke mededeeling hij mag daarbij
dan niet meer succes hebben gehad dan een
onwillig gegeven belofte uwerzijds. Op het
supreme moment hebt u, liever dan den
man van wien u houdt, te bestelen, of moge
lijk ook in een aanval van ontoerekenbare
woede. Revis doodgeschoten".
Als een zielig hoopje mensch zat Mary Has
kell in haar grooten stoel ineengedoken.
„Of", ging de detective onbarmhatig voort,
„en dit is mijn tweede theorie. Malloy heeft
de lucht gekregen van Revis' uitlatingen over
u en de bemiddeling die hij u zou weten af te
dwingen om het document in handen te
krijgen. Malloy bracht hem een bezoek om
hem het zwijgen op te leggen, verloor zijn
kalmte en doodde hem".
Ze hief het hoofd op en streek met de
hand over haar oogen. Ze voelde een huive
ring, als iemand die den last van een be
nauwden droom afschudt. Toen was ze zich
zelf weer meester en in staat om helder te
denken.
„O neen." zei ze met een geforceerden
glimlach", beide theorieën raken kant noch
wal".
„Dan kom ik met mijn derde en waar
schijnlijkste veronderstelling. U en miss
Colvin zijn voldoende op de hoogte van Revis*
relaties in Washington en van zijn vroeger1
leven om mij op het spoor te brengen van
de menschen met wie hij samengespannen
heeft. Pardon, één oogenblik alstublieft!"
Ziende dat zij hem in de rede wilde vallen,
had hij de hand opgeheven, „Hoe kan ik
niet zeggen, misschien door mijn gesprek
van gisteren met u beiden maar ik heb
de rotsvaste overtuiging en ik ben bereid
mijn reputatie als detective eronder te ver
wedden, dat u meer van Revis weet, dan u
toegegeven hebt. Deze overtuiging zal mijn
gedragslijn bepalen tot ik de onweerleg
bare bewijzen van het tegendeel heb. Ik stel
u dus nogmaals uitdrukkelijk de vraag: U
hebt Edward Revis niet gekend?"
„Neen".
„Miss Colvin kende hem ook niet?"
„Neen".
„En u staat ook absoluut buiten den dief
stal van het document?"
Met een vertoon van kennelijk ongeduld
stond ze op.
„Neemt u mij niet kwalijk, miss Haskell,
maar het is noodig bepaalde vragen te stel
len, zelfs vragen, die volslagen onzinnig
lijken. Maar misschien wilt u mij dit dan
zeggen: gelooft u ook dat Mr. Malloy den
moord niet gepleegd heeft".
„Ik weet zeker, dat hij het niet heeft ge
daan".
„Hoe weet u dat?"
„Omdat ik hem ken".
„Maar Uj. weet niets, waardoor u zijn on
schuld kunt bewijzen?"
„Neen niets: tot nog toe niet tenminste.
Maar ik weet dat hij onschuldig is".
„En u blijft bij uw ontkenrmg? U hebt
Rpvis me! gekend0 Hij kon geen dwan? op u
uitoefenen door te dreigen iets aan Senator
Buckner te vertellen, iets dat u niet wilde
dat deze wist?"
„Ik heb u immers al herhaaldelijk ver
klaard dat ik den man niet gekend heb!"
„En wie denkt u, dat hem gedood heeft?"
„Ik weet het niet; ik heb niet het flauwste
vermoeden". Hij schudde langzaam het hoofd
als om zijn teleurstelling te toon en".
„Dan blijft mij niets ander over dan Tom
Malloy als verdacht van moord in hechtenis
te stellen". Er klonk oprecht betreuren in
zijn stem. Mary fronste het voorhoofd en
zij was het, die de volgende vraag deed.
„Zoudt u mij niet willen zeggen, waarom
uwaarom u mij gisteravond in bescher
ming hebt genomen?"
„En Malloy eveneens, vergeet u dat niet. Ik
had hem direct onder verdenking van moord
kunnen laten arresteeren, nietwaar? En dan
was er geen sprake geweest van invrijheids-
stelling op borgtocht".
„Juist. Dus waarom hebt u ons allebei in
bescherming genomen?"
„Omdat ik dacht, dat hij misschien on
schuldig was en u mij zoudt helpen den dief
van het document te vinden. Ik was van
meening, en die meening ben ik nog toege
daan, dat ik mét den dief, ook den moorde
naar zou ontdekken. En eerlijk gezegd, is
het mfj in de eerste plaats om den dief te
doen".
Bij deze woorden werd haar angst grooter.
dan hij dezen tot nog toe gezien had. grooter
zelfs dan gisteravond in Revis' slaapkamer.
Haar borst ging heftig op en neer en het
hijgend geluid van haar ingehouden adem
was duidelijk hoorbaar.
Maar met al zijn scherpzinnigheid, kon
Darden geen bevredigende verklaring voor
haar verbijstering vinden. Miss Colvin scheen
het eens alleszins bevredigende oplossing te
vinden, toen hij den dief en den moordenaar
indentificeerde. Maar dit meisje joeg deze
veronderstelling den doodsangst op bet lijf.
datzelfde meisje dat luttele uren geleden
zulk een schitterende zenuwbeheerscbing had
aan den dag gelegd, toen ze hem bij de ach
tervolging van een vermoedelijken inbreker
in een pikdonker huis vergezelde.
De knappe speurder stond voor een raad
sel
IX.
De Gouden Handschoenen Knoopenhaak.
Mary Haskell gaf Darden geen enkele op
heldering, die hem op het goede spoor kon
brengen; de vraag die ze hem stelde raakte
zijn theorie, dat de dief en de moordenaar
dezelfde persoon moest zijn, heelemaal niet.
„Als Tom den moord gepleegd heeft, waar
om zou hij dan in het huis terug zyn ge
gaan?" klonk het langzaam.
„Om dezelfde reden waarom u zoudt kun
nen zijn teruggekeerd als u Revis gedood
had, Om te zien of het slachtoffer toch nog
leefdeof om iets te zoeken dat hij had
achtergelaten een gevaarlijk bewijsstuk,
een persoonlijk eigendom, dat hem zou kun
nen verraden, als het gevonden werd".
„Een dwaze veronderstelling!"
„Vindt U? Ik heb in de kamer toch een stuk
schoenveter gevonden! We hebben het af
gescheurde einde van zijn schoenveter ermee
vergeleken en de stukken pasten precies aan
elkaar. Verder waren er eenige vingerafdruk
ken 'aan den kant van het bed; misschien
verschaffen die ook nog licht. En dit hier
Hij haalde een gouden handschoenen-
knoopenhaak uit zijn zak.
„Is die van u?"
„Jaja", stamelde ze, fluisterend
haast, „die is van mij".
„Herinnert u zich, dat ik mij een keer
bukte, toen ik bij de telefoon aan de andere
zijde van het bed stond? Dat was, toen ik
dit opraapte. Evenmin als Malloy was u aan
dien kant van het bed geweest nadat wij
1° - pn ,r~bt u den knoo
penhaak daar laten vallen?"
.Hf en"
„Wie denkt u dan, wie hem verloren
heeft?"
„Tom Malloy in geen geval".
.(Wordt vervolgd.*
EEN TEEKEN DES TIJDS. Op de houtvlotten in de Waalhaven te Rotter
dam treft men dagelijks een groot aantal werkeloozen, die probeeren een
maaltje visch te yangen.
HET KABINET DALADIER VOOR DE LAATSTE MAAL IN DE FRANSCHE
KAMER. Daladier tijdens zijn rede, terwijl buiten, voor het gebouw der kame^
hevige gevechten tusschen demonstranten en politie worden geleverd.
HONDERDEN DEMONSTRANTEN werden Dinsdagavond bij de bevfge ge
vechten te Parijs gearresteerd. Een belhamel wordt naar een der politieposten
overgebracht, terwijl agenten een gewonden collega in veiligheid stellen.
BOKBIER OP DEN LOOPENDEN BAND.
De laatste phase der bereiding van het
bokbier, waarvan de liefhebber slechts
enkele weken kan genieten. De flesschen
worden gevuld op den loopenden band.
VANAF 45 METER HOOGTE stort de laadmast het beton voor het
nieuwe keldergebouw van Heinekens Bierbrouwerijen te Amsterdam.
DE VOORBEREIDINGEN voor de internationale bloemententoonstelling, die in 1935 te Heem
stede gehouden zal worden, zijn in vollen gang. - Het nieuwe directie-gebouw in het wandel
bosch „Groenendaal".
MET DE „VOLENDAM" van de Holland—
Amerika Lijn is Woensdagnacht voor ruim
25.000.000 gulden aan goud verscheept
naar Amerika. De aankomst van een der
zendingen voor de verscheping te Rotter
dam, waar de zegels op de kistjes nog eens
extra gecontroleerd werden.
