De Mensa der Utrechtsche Studenten. - Bezichtiging van den nieuwen Dieseltrein.
Verkeerd begrepen
De Duitsche Rijksminister Rudolf Hess, de plaatsvervanger van
Adolf Hitler, heeft de bekende Zugspizvlucht met zijn vliegtuig
gewonnen met een gemiddelde snelheid van 189 K.M. per uur.
De Mensa, door de faculteiten van het Utrechtsch Stu
dentencorps en met medewerking van het Utrechtsch
Universiteitsfonds georganiseerd, Is Maandag in de nieuwe
trappenhal van het Universiteitsgebouw te Utrecht ge
opend. Een proefje op den openingsdag.
Mussolini tijdens een wandelrit, zooals hij ze thans in het voorjaar dikwijls
in de omgeving van Rome maakt.
Groot en klein wil met den Dieseltrein.
Twee journalisten, die met een aantal
collega's Maandag een bezoek brachten
aan de fabriek van Werkspoor te Zuilen
ter bezichtiging van den nieuwen Dieseltrein,
stappen in, om een korten proefrit mee te
maken.
Een aardige groep op de watersporttentoonstelling, die in de Funkhallen aan
den Kaiserdamm te Berlijn geopend is.
De Hertog van Connaught, oom van Een aantal journalisten bracht Maandag een bezoek aan de fabriek van Werkspoor te
den Engelschen Koning, vertoeft te Zuilen, ter bezichtiging van den nieuwen Dieseltrein, waarna een korte proefrit werd
Monte Carlo ter bijwoning van de gemaakt,
internationale tenniswedstrijden.
De werkzaamheden voor den bouw van de Rijnbrug te Arnhem vorderen gestadig. Een
overzicht van den bovenbouw, gezien vanaf de Zuidelijke zijde.
FEUILLETON
door
RUBY M. AYRES.
Vertaling van J. G. H. v. d. Bovenkamp Jr.
5)
Ik daoht aan den inhoud van mijn Nell
Gdwyn lessenaar en slaakte een zucht.
Maar dan nam ik het velletje papier uit
Smith's handen.
Het was maar een klein stukje papier
waarop in een vrouwenhand een paar regels
geschreven waren. Het papier was smoezelig
en vuil en het scheen mij toe, dat er
tranen op ge va Den waren.
Ik las:
En als mijn ziel. eens frisch en mooi
Verdorde door gebrek aan liefde
En door een ijslaag werd omhuld,
Mijn God aan wie de schuld?
Zij had dus geweten, wat men van haar
zegde had maar al te duidelijk gevoeld
hoe de groote teleurstelling, die zij in haar
leven had ondervonden, haar bitter en grim-
m'g had gemaakt
Ik dacht aan die kleine blanke hand. met
den blauwen ring. zooals die op dien bewus-
ten dag in den stevigen greep van Smith
had gelegen en ik scheen plotseling te
begrijpen, waarom hij niet trouwen kon met
dat meisje van de boot.
Zonder een woord te zeggen, gaf ik hem
bet velletje papier terug.
HOOFDSTUK H.
De saaie man.
Ik was bezig rozen te planten in mijn
kleine voortuintje toen ik haar voor het eerst
van zoo dichtbij zag. dat ik duidelijk kon
zien, hoe buitengewoon aantrekkelijk zij
was.
Bundie. mijn huishoudster had mij al ver
teld, dat „men haar knap noemde", maar
dat zij niet hield van een poppengezichtje,
waar geen hersens in zaten Een uitdruk
king die verre van correct was. maar die
mij toch duidelijk deed begrijpen, wat zij
bedoelde.
Er was eens een episode geweest in het
leven van Bundle met betrekking tot een
politieagent en naderhand heeft zij al
tijd verklaard, dat zij eigenlijk van het eerste
oogenblik af een hekel had gehad aan dien
man die de voorkeur gegeven had aan een
poppengezicht
Het verwonderde mij dan ook in het ge
heel niet, dat zij weigerde de bewoonster
van PixJieland. het huis naast het mijne
knap te noemen want de dame in
kwestie had inderdaad een even aantrekke
lijk gelaat als men dat wel eens aantreft
bij heel mooi afgewerkte wassen poppen.
Het gezegde, dat. als men naar Rome gaat
men ook moet doen als de Romeinen, is
inderdaad waar want nu ik eenmal naar
de Laan gekomen was deed ik wat alle Laan
bewoners deden namelijk buitengewoon
vee] belang stellen in mijn buren.
Aangezien mijn eentonig vrijgezellenleven
maar heel weinig diingen had, die mijn be
langstelling lang gaande konden houden, was
ik eigenlijk wel genoodzaakt veel belang te
stellen in mijn buren. Wilde ik iets te doen
hebben en dat zal dan ook wel de reden
geweest zijn. waarom ik mij oprichtte uit
mijQ, gebogen houding toen Miss Fixieland
zooals ik haar altijd genoemd had. mt haar
huis te voorschijn kwam loopen vooraf
gegaan door een weerspannige, zwarte ter
rier, die er niets voor scheen te voelen om
zich te laten vangen door zijn meesteres.
Het beest schoot namelijk door den voor
tuin en het openstaande hek de straat op,
rende in mijn richting, rende door het
hekje naar binnen, schoot tusschen mijn
beenen door en bleef achter mijn pas ge
plante rozenstruiken, met uit den bek han
gende roode trillende tong vol aandacht
staan kijken naar zijn meesteres, die de
achtervolging allerminst had opgegeven.
Ademloos bereikte zij mijn tuintje.
..Och, wat spijt me dat", zeide zij ver
ontschuldigend. „Het is een verschrikkelijk
beest. Als hij maar even een kans ziet om
weg te loopen dan doet hij het ook. Heeft u
er bezwaar tegen als ik uw tuin binnen kom
om hem te pakken".
Daartegen had ik heelemaal geen bezwaar
en dat- vertelde ik haar dan ook. na een be-
wonderenden blik te hebben geworpen op
haar aantrekkelijk gezichtje.
Zij deed inderdaad wel iets denken aan
een pop. zooals Bundie gezegd had, maar ik
heb in mijn leven wel eens poppen gezien,
die een heel leuk gezichtje hadden.
En zoo gesohiedde het dat zij mijn tuintje
binnentrad ik merkte op, wat een heer
lijke kleine voetjes zij had en met ver
eende krachten gelukte het ons den weer-
spannigen terrier te vangen.
Daarna ontmoetten Miss Pixieland. die
eigenlijk Muriel Stafford heette en ik
elkaar vrij dikwijls.
Ik ontmoette haar doorgaans als ik mijn
ochtendwandeling ging maken en soms als
ik ln mijn tudn aan het werk was kwam zij
over den muur kijken om met mij te praten.
Het is verwonderlijk hoe snel menschen
elkaar kunnen leeren kennen, als de om
standigheden een beetje meewerken, en
voordat er een week verstreken was, was ik
geheel op de hoogte van alle voorname ge
beurtenissen in het leven van Miss Fixie
land.
Zij was een wees en woonde bij een oude
dame in een „soort tante" en haar zoon
een .soort neef", zooals zij het uitdrukte.
Zij haatte de Laan, zij haatte het leven,
dat- zij gedwongen was te leven, en zonder
dat zij het mij vertelde, wist ik met vrij
groote zekerheid, dat- zij den ..soort neef' al
even hard haatte als de rest.
..Het is de saaiste man, die men zich maar
voor ikan stellen", vertelde Miss Pixieland
mij eens in een heel vertrouwelijke bui
..Misschien werkt de jongeman wel zoo
hard, dat hij geen gedachten meer heeft
voor den meer vroolijken kant van het
leven", antwoordde ik en ik moet eerlijK be
kennen. dat mijn antwoord niet heel erg
intelligent was.
„Nu. daarin kunt u wel eens gelijk heb
ben". antwoordde zij. „Hij stelt alleen maar
belang in zijn werk. -En als al zijn moeite
beloond zou worden dan zou hij beslist nog
eens msllionair moeten worden".
„Misschien werkt hij wel zoo hard om
dat hij een zeker doel bereiken wil", ant-
woorde ik met een bepaalde bedoeling, ter
wijl ik haar veelbeieekenend aankeek.
Zij bleef mij eerst aankijken, maar dan
wendde zij haar oogen af en staarde eenigen
tijd peinzend voor zich uit.
„Dat is heel goed mogelijk", antwoordde
zij eindelijk. „Maar het- is wel vreemd
ik heb in Jack nooit een man kunnen zien
waarvan een vrouw zou kunnen houden".
„Er zijn sommige vrouwen die van iederen
soort man kunnen houden", merkte ik heel
wijsgeerig op.
Wij stonden met elkaar te praten over het
hekje, dat onze voortuinen van elkaar
scheidde.
„Ik heb nooit kunnen begrijpen", ging
zy een oogenblik later voort, „waarom vader
Jack als mijn voogd heeft aangesteld. Hij
heeft kunnen weten, dat ik dat ik niets
voor Jack voelde".
„U moet weten", ging zij een oogenblik
later voort, „dat hij als deelgenoot was op
genomen in de zaak van vader en nu be
handelt hij alles heelemaal alleen. Het is
een zaak waarin heel veel verdiend wordt
maar ik zal mijn geld pas krijgen als Ik vijf
en twintig ben geweest. Nog twee lange
ellendige jaren dus.
„Ja, maar de tijd vliegt", antwoordde ik
haar terwijl ik even moest denken aan een
vrouw, die heel veel voor mij be'teekend
had. „Voordat u er erg ln hebt zult u al
vijf en dertig zijn".
„Jack is nu al vijf en dertig", zeide zij.
„Vindt u dat niet erg oud. Hij is meer dan
tien jaar ouder dan lk".
„Ik ben zeven en dertig", antwoordde lk
haar.
„Öh!" Zij keek mij verbaasd aan. „Dat
zou ik niet gezegd hebben", Det zij er aan
op volgen.
Ik moest even glimlachen over dat com
plimentje, maar antwoordde dan:
„Nu ik voel mij al een echte veertiger
hoor".
„Jack komt morgen", vertelde zij mij zon
der eenige inleiding.
„Oh, juist om de week-end hier door te
brengen zeker?"
..Ja".
Zonder iets te zeggen sloeg ik «en spijker
ln het hek. waarlangs ik mijn rozen wilde
laten klimmen.
„Als hij hier is zal lk niét in staat zijn
om zoo nu en dan eens met u te komen
praten", ging zij voort.
„Oh neen?" riep ik uit.
„Neen, Jack wil altijd hebben, dat ik den
heel en tijd bij hem ben. als hij hier L>'
„Waarin hij gelijk heeft", mompelde ik en
sloeg weer een spijker in het hek.
.(Wordt vervolgd).
