IHüDo Vertelling
KWALITEIT
TANGO
f 2 5-
ROUGE
NU GELDT ALLÉÉN NOG
Verkeerd begrepen
MAANDAG 19 MAART 1934
HAARLEM'S DAGBLAD
11
Angst.
Het is wat griezelig, zei de gastvrouw. Of
gelooft u er heelemaal niet aan?
Het was tien uur in den avond op een
soirée van de Roessingh's, die er om bekend
stonden, dat zij hun gasten altijd wat bij
zonders hadden aan te bieden. Vanavond
was het 't optreden van een fakir, die een
neef van de Roessingh's op zijn reizen had
ontmoet en nu hier had geintroduceerd. De
jonge man, tot wien de gastvrouw het woord
had gericht, haalde de schouders op.
Och, zei hij, griezelig, och nee, ik vind
het niet griezelig. Alleen kan ik inderdaad
moeilijk gelooven aan de kunsten van zoo'n
man. Je hebt al die verhalen van hooren zeg
gen. maar als je zoo iets persoonlijk mee
maakt. dan is het wel wat anders.
Precies kwart over tien kwam Yussef Yoe,
de fakir, begeleid door Henk Roessingh bin
nen. Hij trok dadelijk de aandacht, ofschoon
hij zich zeer bescheiden gedroeg en niet de
minste moeite deed op te vallen Maar toen
hij stond tegenover den jongeman, die aan
de gastvrouw had gezegd, dat hij m-oeilijk
aan die kunsten van een fakir gelooven kan,
veranderde zijn houding en zijn gelaat ver
strakte.
Leo Mertens, zei hij langzaam, en nie
mand wist, hoe hij precies den naam van den
jongeman kende, tot u heb ik iets te zeggen.
Wacht even
Yussef Yoe bracht de rechterhand voor de
oogen en haalde diep adem.
Ik zie een kamereen bureau....
fauteuilseen portret van een donkere
vrouwik zie een blauwe pendule. Het
gaat om die blauwe penduleMag ik de
waarheid zeggen?
Zegt u maar, wat er gebeuren zal.
Yussem Yoe knikte. Het was of dit hem
van een last bevrijdde.
Welnu, zei hij, dan zal ik de waarheid
zeggen. Ais de blauwe pendule twaalf uur
aanwijst, zult u sterven
De gastvrouw keek snel naar Mertens, om
vast te stellen, of dit nu niet te ver ging. Al
les goed en wel en die fakir was machtig in
teressant, maar met dergelijke gezegden kon
hij iemand de stuipen op het lijf jagen. Ten
slotte waren de gasten gekomen om zich van
avond te amuseeren en niet om narigheden
te hooren. Maar Mertens hield zich nog goed.
Ik weet zeker, dat de klok nu stil staat,
zei hij, in een poging om er een grapje van te
maken. Ik loop op dit oogenblik nog geen
gevaar.
Gelukkig werd er weer gelachen, alleen
niet door Yussef Yoe. Hij deed nog eenige
werkelijk interessante dingen en toen ver
dween hij. En nog steeds vroeg de gastvrouw
zich af, of zij ditmaal wel gelukkig was ge
weest met haar .Attractie"
Dien volgenden middag zat Mertens in zijn
clubfauteuil en rookte een sigaar. Toen keek
hij naar de blauwe pendule. Ze stond stil op
elf uur. Hij keek er naar en glimlachte, maar
er was iets in dien glimlach, dat niet geheel
oprecht was, iets geforceerds. Maar tenslotte
was je toch een modern mensch en aan ba
kerpraatjes wou je toch niet gelooven. Daar
om richtte Mertens zich op in zijn fauteuil en
liep naar den schoorsteen
Hii stond voor de pendule. Wat was een
voudiger dat ding nu op twaalf uur te zetten
en dan af te wachtenHij strekte de
hand uit, hij trok die hand terug. Dwaasheid
en kinderachtigheid, maar hij deed het, of
schoon hij tegen zich zelf bleef schel
den, want als nu toch als nu toch eens
zooiets bestond, als de fakir nu werkelijk de
waarheid had gezegd
Of hij het zich wilde bekennen of niet,
maar het was de waarheid dat de pendule
geen oogenblik meer uit zijn gedachten was
's Morgens, als hij opstond, als hij op kan
toor werkte, ais hij 's avonds thuis was. het-
was. of er van die pendule een- waarschu
wing uitgang en een bedreiging tevens. Hii
verlangde naar rust, maar de rust, welke hij
altijd had gekend en op een middag meende
hii iets gevonden te hebben.
Met een schroevendraaier maakte hij het
uurwerk los en nam het uit de pendule. Daar
na rooide hij het in de asehbak en toen eerst
slaakte hij een zucht van verlichting. De na
tuurlijk ongemotiveerde maar werkelijke angst
dat het uurwerk zou gaan loopen en de wi:
zer* cp twaalf uur zou brengen, bestond niet
meer. Het was voorbij voorbij de nacht
merrie welke hem nu drie jaren had gekweld
en welke gedreigd had als een obsessie zijn
gchcele leven te zullen bebeerschen en te ver
gapen. Hii kon, hij durfde w°er leven
zonder angst
Een enkele maal gedurende zijn leven dacht
hij nog wel eens aan de noodlottige voorspel
ling, voornamelijk dan, als er gevraagd werd
naar het geheim van de blauwe pendule,
maar aan niemand, aan niemand had hij
het kunnen vertellen. Hij had gezwegen, de
jaren door. Eerst tegenover zijn vrouw, later
tegenover de kinderen. Met een sprookjes
achtig verhaal had hij de kinderen moeten
afschepen en ze waren er zoo verrukt over,
dat hij telkens weer het verhaal moest ver
tellen van den betooverden prins in de blau
we pendule, zoolang, totdat ze voor sprookjes
te groot werden en zelf gingen trouwen. En
dan pas merkte je, dat je zelf oud werd, oud
en moe.
Opa!
Er stond een klein meisje in zijn kamer en
stampvoette, omdat die oude opa in zijn fau
teuil sliep. Hij schrok wakker. Ja, hij werd
toch werkelijk oud en moe, maar dat behoef
de je nog niet te laten merken en daarom
loog hij:
Ja, ik heb je wel gehoord, o, ik heb je
allang gehoord, Tineke.
Tineke keek ongeloovig, maar ze was te
slim om te zeggen, dat ze opa niet geloofde
want ze wilde een gunst van hem hebber..
In den winkel op den hoek hebben ze
toch zulke mooie poppen, opa! zei ze. Er
een eentje bij, die de oogen open en dicht
kan doen.
Maar opa kon ook slim zijn. Voorloopig
deed hij nog, of hij niets merkte.
Zoo! zei hij, geheel verbaasd. Hoe zou
dat toch mogelijk zijn, hé Tineke?
Het gesprek ging den verkeerden kant uit.
vond het kleine ding en ze nam een draai.
Moeder zegt, zei ze, dat ze zoo'n pop
nooit zou kunnen betalen. Moeder kan dat
niet
Zooiets zal me ook nog al geen geld kos
ten. meende opa en hij keek heel bedenkelijk.
Wie zou dat nu wel kunnen betalen? Mis
schien alleen maar de koningin.
Hij genoot en tochtoch voelde je, dat
je oud werd. Dat hart van hem kon tegen
weinig inspanning meer. Nu ja, dat moest je
niet laten blijken.
Tineke was geschrokken van zijn laatste
woorden, maar er was iets in de oogen van
opa, dat toch weer moed gaf. Met nog over
leg ging ze te werk.
Opa, opa. zei ze. nou zul je eens wat
zien. Ik kan óók op de klok kijken.
Ze sprong van zijn schoot en liep naar de
blauwe pendule.
Kijk, opa! kraaide.ze. Nu is het elf uur
en nu
Ze draaide aan de wijzers.
En nu is het twaalf uur, opa! Twaalf
uur!
Ze wendde zich om. maar wat ze verwacht
te, gebeurde niet. Opa spreidde zijn armen
niet, om haar opnieuw op zijn schoot te trek
ken. Opa deed zoo vreemd. Met strakker.,
starenden blik keek hij naar de pendule, zon
der zijn oogen ook maar even te bewegen.
Opa! huilde Tineke.
Maar opa zei niets. Toen holde ze de kamer
uit.
- Hartverlamming, zei de dokter.
TON RUYGROK.
ZWERTBROEK UIT DE V. A. R. A.
VERZOEK OM ONTSLAG INGEWILLIGD.
Het hoofdbestuur van de V. A. R. A. heeft
het volgende communiqué aan de s d. arbei
derspers toegezonden-
De Vereenigingsraad van de V. A. R. A.
kwam Zondag 18 Maart te Amsterdam in eer.
vergadering bijeen ter behandeling van een
ingekomen schrijven van den secretaris van
de V, A. R. A., G. J. Zwertbroek, in welk
schrijven Zwertbroek wegens gezondheidsre
denen ontslag uit zijn functie verzocht.
Na uitvoerige besprekingen van een door 't
hoofdbestuur van den Vereenigingsraad voor
gelegd voorstel, waarbij in overeenstemming
met Zwertbroek voorgesteld werd hem in het
omroepbedrijf met minder inspannend werk
te belasten, kwam de Vereenigingsraad tot
de conclusie, dat het belang van de V A. R A.
niet gediend zou zijn met aanneming van
het voorstel van het hoofdbestuur, op grond
van welke conclusie besloten werd Zwert
broek het, door hem gevraagde ontslag zon
der meer te verleenen met inachtneming van
P R IO* S T.Ü K S
PER 20 STUKS
De bonnen-illusie behoort
tot het verleden. Bij de
keuze van Uw sigaret gaat
het alléén nog om de kwa
liteit. Nu wordt U zeker
Laurens-rooker, want met
haar kwaliteit staat Lauren;
werkelijk hooger.
(Adv. Ingez. Med.)
de bepalingen in de rechtspositieregeling
der gesalarieerde bestuurders vervat.
De Vereenigingsraad besloot voorts de af-
deelingen per circulaire in kennis te stellen
met de gronden, waarop het hoofdbestuurs
voorstel werd verworpen en het meerder
heidsbesluit werd genomen.
Volgens „De Tribune'3 zouden niemand
minder dan de ministers Colijn en de Wilde
het ontslag van Zwertbroek hebben geëischt.
Dit wordt door „Het Volk" echter tegenge
sproken.
RICHTPRIJS VOOR TARWE.
ELF GULDEN.
Naar wij vernemen heeft de minister van
Economische Zaken aan de centrale landbouw
organisaties bericht, dat hij den richtprijs
voor tarwe van de noogst 1934 heeft vastge
steld op 11— per 100 K.G.
Bescherming griep.
keelontsteking en verkoudheden
ij apothekers en drogiilca
(Adv. Ingez. Med.)
GENERAAL TONNET UIT
ZUTPHEN.
NAAR HET PROVINCIAAL ZIEKENHUIS TE
SANTPOORT.
Naar wij vernemen zal generaal Tonnet
dezer dagen van de zenuwinrichting te Zut-
phen worden overgebracht naar het- Provin
ciaal Ziekenhuis te Santpoort. Daarvoor zal
de rechtbank te Haarlem over het verzoek
der familie tot vrijlating moeten beslissen,
indien althans de geneesheer-directeur van
de inrichting te Santpoort zelf niet eerder
tot deze vrijlating mocht besluiten. Deze over
plaatsing geschiedt in overleg met en met
volkomen toestemming van den generaal
zelf.
AUTO SLECHT VERLICHT
LANGS DEN WEG.
MOTORRIJDER BIJ BOTSING GEDOOD.
Op den Rijksstraatweg Huis ter Heide-
Soesterberg onder de gemeente Zeist heeft
één dezer nachten een doodelijk ongeluk
plaats gehad. Op den Rijksstraatweg stond I
een defecte vrachtauto, welke zeer onvol- I
doende verlicht was. Omstreeks middernacht
naderde een motorrijwiel uit dc richting
Utrecht en reed op de vrachtauto in, met
het noodlottig gevolg dat de motorrijder. Jhr.
Röell. semi-arts, zoon van den geneesheer
directeur van „Zonnegloren" te Soest. op
slag moet zijn gedood. Het slachtoffer was
26 jaar oud.
FOKKER KRIJGT EEN
OPDRACHT UIT FINLAND.
EEN BESTELLING VAN VERKENNERS.
Na zwaren concurrentiestrijd, waarin tien
tallen buitenlandsche vliegtuigfabrieken
mededongen, is Fokker er weder in geslaagd,
een belangrijke bestelling te boeken van Fok
ker verkenners, bestemd voor de Finsche
luchtmacht. Vooral van de zijde van de En-
gelsche en Tsjecho-Slowaaksche fabrieken,
die den maandenlangen strijd met alle
mogelijke middelen en met gebruikmaking
van hun diplomatieken invloed voerden, werd
een hevige concurrentie ondervonden.
De bestelde machines zullen worden uitge
rust met 635 P.K. luchtgekoelde Bristol Pega-
sus-motoren.
HANDELSVERDRAG MET
ITALIë.
Het dezer dagen tusschen Nederland en
Italië gesloten handelsverdrag zal voorloopig
in werking worden gesteld op 20 Maart a.s.
HANDELAAR OF VERWERKER
VAN GROENTEN EN FRUIT.
Op grond van het Crisis-Tuinbouw besluit
1934 I is het in voorraad hebben, verhande
len of verwerken van gewassen van den tuin
bouw slechts toegestaan aan personen, die
handelaren of verwerkers zijn van bovenge
noemde artikelen en door de Nederlandsche
Groenten- en Fruitcentrale als zoodanig zijn
erkend.
In overleg met een aantal organisaties van
handelaren, zoowel van exporteurs, grossiers
als van kleinhandelaren, zullen de organisa
ties hun bemiddeling bij deze erkenningen
verleenen.
In verband hiermede kunnen zij. die voor
een erkenning als groot- of als kleinhande
laar in aanmerking wenschen te komen, zich
wenden tot hun vak-organisatie, waar aan
vraagformulieren voor een erkenning te ver
krijgen zijn.
Zij, die niet bij een handelaarsorganisatie
zijn aangesloten, kunnen zich eveneens tot
bedoelde organisatie wenden en van de be
middeling dezer vereeniging gebruik maken.
Wenscht men zulks niet, dan kan recht
streeks een aanvraag worden gericht tot de
Nederlandsche Groenten- en Fruitcentrale,
Laan Copes van Cattenburch 62, te 's-Gra-
venhage.
Verwerkers van groenten en fruit, onver
schillig in welken vorm deze verwerking
plaats heeft, kunnen zich eveneens, hetzij
door bemiddeling van eigen vak-organisatie,
hetzij rechtstreeks om een aanvraagformu
lier voor erkenning (uitsluitend schriftelijk)
tot genoemde Centrale wenden.
HET VERPLICHT VEILEN VAN
TUINBOUWPRODUCTEN.
De Regeeringscommissaris voor den tuin
bouw deelt ons, in verband met de invoering
van de algemeene verplichting tot het veilen
van groenten en fruit, het volgende mede:
Markttuin'ders, die in 1933 een vaste stand
plaats aan eenige markten hebben gehad en
hun, die naast hun tuinbouwbedrijf een
groenten- en fruitwinkel hebben of de pro
ducten uit hun eigen bedrijf gewoon zijn door
middel van een straathandel te verkoopen,
zal worden toegestaan deze wijze van afzet
hunner producten ook verder voort te zetten.
Deze verandering zal alleen dan kunnen
worden toegestaan indien de betreffende
tuinder, die van deze bijzondere vergunning
gebruik wenscht te maken zijn tuinbouwbe
drijf heeft doen registreeren en door hem de
bepalingen der teeltregeling van tuinbouw-
gewassen zijn of zullen worden nageleefd.
Uit een behoorlijk bijgehouden administra
tie zal bij controle, die regelmatig zal plaats
vinden, moeten blijken wat door hem van
eigen geteelde producten is verkocht.
Het bijkoopen van meerdere voor dien
handel benoodlgde groenten of fruit zal uit
sluitend mogen geschieden van een groen
ten- of fruitveiling of van een door de Ned.
Groenten- en Fruitcentrale erkenden gros
sier in groenten en fruit.
Zij. die voor een erkenning als handelaar
als bovenbedoeld in aanmerking wenschen te
komen, kunnen schriftelijk een aanvraag om
erkenning Inzenden bij de Nederl. Groenten-
en Fruitcentrale, Laan Copes van Catten
burch 62, Den Haag.
FEUILLETON
door
RUBY M. AYRES.
Vertaling van J. G. H. v. d. Bovenkamp Jr.
10)
Zijn vrouw deed zelf de deur voor mij open
en het viel mij op, dat zij er heel erg
slecht uitzag zij scheen in dien een en dag
vele jaren ouder geworden te zijn.
„Wilt u even binnenkomen??' vroeg zij.
„Ja, ik zou heel graag wallen, dat u even
binnen kwam", ging zij vlug voort, toen zij
bemerkte, dat ik wilde weigeren
Een van de eerste dingen, die ik opmerkte
was, dat de foto van den jongeman van den
schoorsteen was verdwenen.
Ik was van plan haar te vragen waar die
foto gebleven was, maar vergat dat weer
toen i'k ér aan ging denken waarom ik eigen
lijk binnen was geroepen.
Mrs. Scobel had de deur gesloten en met
haar rug tegen het paneel gedrukt, stond
zij peinzend te kijken.
Zij zag zoo bleek, dat ik verschrikt op haar
toetrad maar met een vlug gebaar weerhield
zij mij daarvan.
„Ik heb een vreeselijke schok gehad
zeide zij, meer tot zichzelf, dan tot mij. „Ik
heb een vreeselijken schok gehad, die Ik
nooit weer te boven zal komen.
„Hij is dood", dacht ik bij mezelf, „Hij is
dood!"
Ik zooh naar een paar troostwoorden, die
ik tot haar zou kunnen zeggen, toen zij
mijn gedachten onderbrak:
„Ik weet niet waarom ik het u ga vertel
len". zeide zij nog steeds op dien eigenaar
diger, gedwongen toon. Maar dat komt
waarschijnlijk omdat u vriendelijk voor ons
geweest bent en omdat ik voel, dat i'k u
kan vertrouwen".
Ik wist niet wat ik zeggen zou, maar zij
verwachtte schijnbaar geen antwoord, want
zonder mij den tijd daartoe te geven g<ing zij
voort:
„Tien Jaar geleden werd mijn man tot
vijf jaar gevangenisstraf veroordeeld wegens
fraude. Ik zal u de bijzonderheden niet ver
tellen. Maar het was een vreeselijk schan
daal. U zoudt het zich misschien nog wel
herinneren als ik u mijn ware naam noem
de maar dat zou op het oogenbliik niet
meer helpen. Mijn broer was deelgenoot van
mijn man en toen zijn bedrog aan het
licht kwam trok mijn broer naar het buiten
land. Hij zeide, dat hij zich er nooit weer
boven op zou kunnen werken in Engeland
de schande was te groot geweest ook hem
zou men niet meer vertrouwen. Hij vertrok
en mijn man ging naar de gevangenis...
Samuel had schuld bekend en ik geloof,
dat ik daarna nooit weer de oude gewor
den bén .Ik denk dat ik mijn man ben gaan
haten ik ben altijd zoo vreeselijk trotsch
geweest. En toen mijn broer in het buiten
land stierf dacht ik, dat mij het hart zou
breken.
Ik weet heel goed, dat er niet veel broers
en zusters zijn die iets voor elkaar kunnen
zijn maar hij beteekende alles voor mij
—alles. Ik kan nu nog niet begrijpen hoe
ik d'ie vijf jaar doorgekomen ben maar
het is toch, gebeurd. Ik ging Samuel nooit
opzoeken en toen hij weer vrij kwam her
kende ik hem niet.
Hij was toen al de oude kinderlijk een
voudige man, zooals u hem nu hebt leeren
kennen en toch, u zoudt het mischien niet
gelooven is hij nauwelijks vijftig jaar. Hij
kwam weer bij mij terug en wij ver
anderden onzen naam. Dat is nu tien jaar
geleden maar nooit heb ik hem zijn zonde
vergeven nooit heeft hij een vriendelijk
woord van mij gehad".
Haar stem klonk schor, als van iemaijd
die hiuilt, maar haar oogen bleven droog.
„Twee jaar geleden, ging zij voort, „stierf
mijn broer in den vreemde, zonder dat ik
hem nog eens had kunnen zien. En ook daar
van gaf ik Samuel de schuld.
Ik verweet hem, dat mijn broer door de
schande die hij over ons gebracht had ge
noodzaakt was geweest naar het buitenland
te gaan dat hij niet alleen een dief maar
ook een moreele moordenaar was. Ik verweet
hem van alles omdat ik hem haatte.
Maar nooit gaf hij antwoord en ik ging
denken, dat hij zich nooit -iets aantrok van
hetgeen ik tot hem. zei.
Hier zweeg zij langen tijd terwijl zij stil
voor zich uit staarde.
„Gisterenavond nadat u was heenge
gaan", hervatte zij eindelijk, „ontving ik
een brief. Het was een brief van iemand uit
het buitenland, die mijn broer goed gekend
had. Daarin gesloten zat een brief van mijn
broer zelf, die i'k twee jaar geleden al had
moeten ontvangen. Maar die brief had men
mij nooit kunnen sturen daar wij onzen
naam veranderd hadden en hij die
man was nooit in staat geweest ons te
vinden. Weet u wat ik in dien brief las?
Kunt u het niet raden?"
Zij stelde mij weliswaar die vragen, maar
zonder mij de gelegenheid te geven te ant
woorden ging zij verder.
„Het was een bekentenis een bekente
nis die mijn broer op zijn sterfbed had-
afgelegd.
Samuel was even onschuldig aan die mis
daad als ik, maar hij had de schuld op
zich genomen omdat hij wist, hoeveel ik
van mijn broer hield. En ai dien tijd heeft
hij dat geweten! Al dien tijd heeft hij ge
leden en ellende doorstaan om mij te spa
ren!"
Haar adem verliet nu in korte snikken
haar keel en zij had heel veel moeite om niet
in tranen uit te barsten.
„Ik ben altijd erg rechtvaardig geweest",
hernam zij een oogenblik later„of
liever ik was dat, naar mijn beste weten
en de gedachte dat ik mijn eigen man
al die jaren zoo'n groot onrecht heb aange
daan is onverdragelijk? Ik zal het noodt te
boven komen nooit.
Ik heb nu niets meer mijn herinnerin
gen aan mijn broer zooals ik mij die had
voorgesteld zijn dood het leven van
Samuel is verwoest
Vlug viel ik haar In de rede:
„Maar toen die brief kwam hebt u het
hem toen ndet laten weten?"
„Neen ik heb het hem niet verteld",
antwoordde zij. „Er was iets, dat mij daar
van scheen te weerhouden en toen ik het
vanmorgen wilde doen, was het te laat".
„Is hij dan dood?"
„Neen maar de dokter heeft gezegd, dat
als hij beter wordt hij heelemaal kindsch
zal zijn. Hij zal zich niets meer herin
neren van alles wat er gebeurd is mis
schien kent hij mij heelemaal niet meer.
En nooit zal ik het dus weer goed kunnen
maken nooit en al die Jaren heeft hij
gezwegen voor mij
Ik trachtte eenige woorden te tónden
waarmee ik haar eenigszins zou kunnen
troosten.
„Hij moet alles begrepen hebben", zeide ik
eindelijk. „En, omdat hij alles begreep, ver
gaf hij u alles oo]t. Hij was zoo trotsch op
u verleden week heeft hij mij nog gezegd,
dat er geen knappere, verstandigere vrouw
op aarde was dan u.
Een brok schoot in mijn keel toen dk dien
ouden man weer voor mij zag staan in zijn
oude versleten kleeren gebogen over de
teere tulpen vol trots sprekend over zijn
vrouw, die hem tien jaar lang veronacht
zaamd had!
Ik had evenwel de goede snaar aangeroerd
want het volgende oogenblik barstte zij
in snikken uit een hartstochtelijk snik
ken dat steeds erger en heviger werd
maar haar ontzaglijk veel goed moest doen.
Wild schokten haar schouders en tusschen
haar snikken door hoorde ik haar een paar
maal mompelen:
..Samuel! Samuel!"
En zonder verder nog een woord te zeg
gen liep ik naar de deur en verliet de
kamer.
De oude man stierf niet, maar zooals de
dokter gezegd had was liij heelemaal kindsch
geworden toen hij hersteld was.
Terwijl Ik deze woorden schrijf, zie ik hem
werken in zijn kleinen zonnigen tuin
met de kwijnende tulpen maar hij is nu
niet langer alleen, zooals op dien voorjaars
morgen. dat ik hem leerde kennen.
Er ise een groote slanke vrouw bij met een
ontzaglijke droeve uitdrukking op haar ge-
Laat en zij verzorgt de bloemen met
evenveel toewijding als hij en geeft hem
nooit een ongeduldig antwoord als hij haar
iets vraagt.
Een groote vrouw met een droef gelaat en
witte haren aan wie die oude man zich
voortdurend vastklampt als een kind en die
hij Nell of Mijn lieve Nell noemt
Treurig, vindt u? Ja. maar toch zie ik hen
liever zoo. dan als op dien morgen dat ik
voor het eerst kennis met hem maakte om
handteekeningen te verzamelen voor mijn
petitionnement.
Ik ben er van overtuigd, dat Bun die het
zoo ook veel beter vindt, al trekt zij wel
minachtend haar wenkbrauwen op als due
twee oude menschen arm in arm voorbij
loopen.
JEJet is een mooie liefde, die pas tot uiting
komt als een man op sterven heeft gelegen",
zegt zij altijd. ,_A!s Ik niet van een man kon
houden voordat hij bijna in het graf lag,
nu, dan zou Ik heelmaal niet met :era
trouwen ook".
Maar ja, Bundie weet niet wat ik weet
en in dit bijzondere geval kan haar vuil
nisman haar ook niet inlichten.
(Wordt vervolgd).
