Filmsterren die ik
De levensloop
van Dorothea Wieck
H.D. VERTELLING.
Van alles en nog wat.
ontmoet heb™.
ZATERDAG 24 MAART 1934 HAARLEM'S DAGBLAD '4
Hoe het eens was. HET HAARLEMSCHE SIADSBEELD Hoe het geworden is.
HET ZUIDER BUITEN SPAARNE.
Het Zuider Buiten Spaarne is nóg schilder
achtig, hoewel aan de bebouwing der oevers
in den loop der eeuwen veel veranderd is.
Deze teekeningen van oud en nieuw zijn ge
maakt in de omgeving van de Kamperlaan.
Het Zuider Buiten Spaarne naar de stad gezien.
ook, en Gustav was er niet bij. Ik weet nu ook
waarom ze nooit aan tafel komt. Want ze
eet veel te veel taartjes. Ik zal eens vragen of
zeütau toch iederen dag voor hun diner moe
ten betalen.
DONDERDAG: Gisteravond was er een bal-
masqué in de Palace-Embassy en een van de
attracties was een man in een Charley-
Chaplin-pakje. Ik vond het vréeselijk afge
zaagd eerst, maar opeens begonnen ze alle
maal te juichen, omdat het Syd Chaplin was.
Ik zou nou wel eens willen weten of hij dat
pakje gewoon gehuurd heeft, of het stiekum
heeft meegenomen van zijn broer. Want
Charlie zal er wel meer hebben, want soms
zitten er veel meer gaten in dan anders, en
dit was nog heel.
VRIJDAG: Net zoo pas heeft een van de
gasten een uurtje gezongen. Zoo maar na
tafel in de hall. Als je het zoo hoort klinkt
het niks bizonder, maar dat is 't hem nou
juist! Het was Lucienne Boyer. Ze is hier met
een oude dame, en ze zeggen dat het haar
moeder is, maar in het vreemdelingenlijstje
dat ik dadelijk heb nagelezen staat gewoon
„Mademoiselle Lucienne Boyer et suite. Paris"
en ik kan me niet voorstellen dat je je moe
der tot je gevolg rekent. Maar ze zong reuze
leuk en ook van „Parlez moi d'amour" nog
stukken beter dan op mijn gramofoonplaat.
De hotelgasten hadden er zich echt een
beetje voor gekleed, ik had mijn witte-zijdje
morgen Suzy tegen. En gister had ik nog zoo
haar zwart met zilver aan. en volgens de
laatste mode van bandjes en lintjes met dia
manten en zoo in je haar, droeg zij een
soort van heel dun hoefijzer van oor tot oor.
met heele kleine steentjes er in, wat soms net
op glasscherfjes leek.
ZATERDAG: Stel je voor, nou kom ik van-
Vandaag waren er paardenrennen, en hoe-
bewondersnd naar haar oogharen gekeken,
omdat ze heelemaal stijf stonden, en toch
gekruld waren. En vanmorgen lette ik er weer
op, en toen zag ik dat ze er een paar vergeten
had op te plakken. Aan haar linkeroog waren
een paar openingetjes, en ik geloof dat er-
rechts wat te veel zaten, ze plakten zoo dicht
op elkaar! Wel jammer, want ik vind haar
anders reuze mooi.
ZONDAG: Dougie is afgereisd, en ze zeg
gen dat Mary op weg is hierheen. Als ik Mary
was liet ik dat niet op me zitten!
Vandaag waren er paarden rennen, en hoe
wel het erg koud was waren er heel veel
menschen. Ik vond het wel wat voor Georg
Alexander om mee te doen. maar hij was aan
het kijken en d'r was een klein mannetje
waar hij mee stond te praten en dat Gordon
Richards heette. Hij komt uit Engeland, en
won zoo iets van 350 paardenrennen in een
jaar. Het kan ook 250 zijn, maar in elk geval
was het verschrikkelijk veel.
MAANDAG: Vandaag gaan we weg. Het is
wel jammer, maar het moet. In de krant stond
net dat Hans Albers vanmiddag aankomt. Ik
zal nu uit het raampje kijken als we den an
deren trein passeeren. Ik had hem graag nog
persoonlijk ontmoet.
BABY FACE.
UIT DE WERELD VAN DE FILM
Zooals Dorothea Wieck optrad in de film
„Madchen im Uniform" als de onderwijzeres
fr. Von Bernburg.
Dorothea Wieck. die in de film Cradle
song (Meisjes in Nonnenkleeren) speelt, werd
ruim 25 jaar geleden in Davos geboren op 3
Januari. Haar vader was kunstschilder, haar
moeder pianiste. Zij stamt in rechte lijn af
van Clara Wieck, de vrouw van Robert Schu
mann. Het was de dichter Klabund, die haar
ouders er toe bracht Dorothea bij de Kunst
academie te Hellerau te doen inschrijven. In
Weenen en München speelde zij tooneel on
der Max Reinhardt en toen begon de film
haar op te eischen. Hoewel zij nog eenigen
tijd naar- het tooneel in Frankfort terugging,
trok de film tenslotte het sterkst.
Want Carl Froelich zag een portret van
haar en hij engageerde haar voor de film
Madchen in Uniform, dat een groot succes
voor haar werd. Ook de volgende film, ook
met Hertha Thiele, Anna en Elizabeth be
vestigde de goede verwachtingen.
Zij trad voorts op in Ein toller Einfall en
Grafin Maritza.
Sinds 31 Maart 1933 staat zij onder con
tract met de Paramount.
STUDIO-SNUFJES.
De eerste ..musical" van Eric Charell voor
de Fox met Charles Boyer heet „Gipsy Melo
dy" en heeft het Hongaarsche Zigeunerleven
tot achtergrond. Werner R. Heymann, die
voor veie Duitsche films de muziek schreef,
zal dit voor Gipsy Melody ook doen.
Charles Laughton, die zulk schitterend spel
vertoonde als Nero in The Private Life of
Henry 8, zal in de Metrofilm Marie Antoinette
de rol van Lodewijk de Zestiende vervullen.
De titelrol is in handen van Norma Shearer.
Stan Laurel en Oliver Hardy (herinnert
Hoe het daar nu is.
gij u Fra Diavolo?) zijnb egonnen aan een
nieuwe klucht, getiteld Oliver vm.
In de Warner Bros film Hot Air, die als
sterren Dick Powell, Pat O'Brien en Ginger
Rogers brengt, zullen Ted Fiorito en zijn
band verschillende nummers spelen.
Het is nog niet bekend, in welke film
Gloria Swanson, die een contract met de
Metro gesloten heeft, zal optreden, maar
waarschijnlijk zal dat zijn in de nieuwe ver
filming van Elinor Glyn's Three Weeks.
De Metro meldt officieel, dat Greta Garbo
ontkend heeft getrouwd te zijn.
Tot de werken, die door de Metro zijn aan
gekocht om ter zijner tijd voor verfilming te
dienen, behoort o.a. David Copperfield van
Chrarles Dickens. Voorts zullen verfilmd wor
den twee novellen van Kpiling, n.l. Kim,
een Indische geschiedenis, en Captains Cou-
rareous, die in Amerika speelt en de kabel
jauwvangst behandelt aan kust van Nieuw-
En ge land.
Intermezzo aan de
telefoon.
door KARL LERBS.
Mevrouw (draait aan de nummerschijf van
de telefoon; 4 - 7 - 3 - Nee, dat is verkeerd.
Anna, wil jij eens even kijken wie er ge
beld heeft? En laat dan eindelijk de hond in
den tuin, wil je? Hoeveel maal moet ik je nog
zeggen, dat ik dat afschuwelijke geblaf niet
-4-3-7-9. Nee, dat is weer verkeerd. Een
mensch moest zich werkelijk eens bij het tele
foonkantoor beklagen. Wie is er, Anna? Ik
wou, dat je me niet altijd in de rede viel. Je
hoort toch, dat ik aan het opbellen ben!
Vraag of ze even in de vestibule wachten wil.
-4-3-7-9-5 - Ja. in de vestibule. Hallo
lieveling, ben jij daar? Wat zeg je? Er is hier
weer eens een lawaai Met wie je spreekt?
Met mij natuurlijk. Je bent gewoonlijk toch
niet zoo langzaam van begrip Aha zijn
er nog andere dames, die je zoo in de ochtend
uren opbellen? Dat is me wat moois pas
maar op, als ik daar op een goeien keer nog
eens achter komWacht even, ik versta
er geen woord van. Anna hoe kom je er in
'shemelsnaam bij? Hoe krijg je het in je
hoofd te gaan stofzuigen als ik aan de tele
foon ben? Denk er alsjeblieft aanNee,
wacht nog even, lieveling, ik ben hier nog
niet klaar. Zoo iets ezelachtigs heb ik nog
nooit van iemand beleefd. Ach wel nee. ik
heb het toch niet tegen jou. Ik erger me hier
voor de zooveelste maal vandaag. Wat zeg
je? Ik versta er geen woord van. Maar dat
komt natuurlijk door die oude telefoon van
ons. Ik heb je al wei honderd maal gezegd dat
je eens een nieuw toestel moest aanvragen.
Je moest je heusch eens een beetje meer gaan
interesseeren voor de. moeilijkheden, waarmee
ik hier in het huishouden Terwijl jij rustig
en wel op je kantoor zit.Hallo, ben je er
nog? Nee, laat mij nu eens even praten. Jij
zegt altijd, dat ik me niet genoeg voor je za
ken interesseer. En nu bel ik je op, omdat er
hier een belangrijke expressebrief voor je
wacht even. Anna! Loop toch niet eeuwig
en altijd weg! Waar ben je nu met da naaister
gebleven? Wat? In de vestibule? Maar ik had
je toch gezegd, dat je haar even hier moest
laten! Wat heb ik gezegd? Dat ze in de ves
tibule moest wachten? Maar dat is toch
Lieveling, jij hebt toch gehoord, wat ik ge
zegd heb. Heb ik gezegd, dat de naaister in de
vestibule wacht evenDoe nu eens even wat
ik zeg. Laat maar binnen. En wees dan zoo
goed, en blijf zelf buiten, zoo lang ik met mijn
man oef.
Daar zou een mensch gewoon zijn verstand
bij verliezen. Ja. ik heb je dus opgebeld
dag juffrouw. Gaat u even zitten. Ik ben zoo
klaar. Ik heb je dus opgebeld, omdat ik
dacht dat die brief misschien belangrijk zou
zijn. Zal ik hem je voorlezen? Hij was uit
Leipzig. Of was hij uit Dresden? Nu ja, dat
doet er waarschijnlijk ook niet toe. Wacht
even. Ik moet hem hier waar is die brief
nu gebleven?! Dat komt doordat ik eeuwig
gestoord wordt. Zoo even lag hij nog hier.
Anna! Anna!! Waar heb je dien expressebrief
gelaten, die zoo even hier nog op tafel
Maar lieveling, dat is toch in het minst niet
om over te lachen! Het is een doodernstige
Maar, dat is maar dat is een vreemde
stem! Dat is toch wel een beetje bar! Wie bent
u eigenlijk? Hoe komt u erbij mij hier den
heelen tijd aan de praat te houden? Terwijl u
natuurlijk best weet
De andere kant: Mevrouw ik moet na
tuurlijk beginntn met u mijn verontschuldi
gingen aan te bieden, maar ik kan werkelijk
wel een paar verzachtende omstandigheden
aanvoeren. In het begin had ik namelijk
heusch niet gemerkt, dat ik verkeerd aange
sloten was. Want mijn vrouw belt mij bijna
iederen morgen op een dergelijke manier op.
Tja en dan hebt u mij bovendien niet veel
gelegenheid gegeven om aan het woord te
komen. Werkelijk waar, vraagt u het maar
aan Anna, die kan het bevestigen. En tot
overmaat van ramp vroeg ik me af, of nog
andere mannen mijn lot van bijna iederen
ochtend deeHallo? Bent u daar nog?
(Een veelzeggend geklik maakt hem duidelijk,
dat voortzetting van het gesprek nutteloos zou
zijn. Hij legt ontmoedigd de telefoon op de
haak. Intussch.en heeft Mevrouw weer naar de
nummerschijf gegrepen: 4-3-7-5-9 een
oogenblikje nog, juffrouw. Hallo, lieveling,
ben jij daar? (Wij zien in het verschiet weer
moeilijkheden opdoemen en schakelen uit).
De gegroeide sinaasappel.
De sinaasappel was oorspronkelijk een bes
en zijn ontwikkeling in zijn tegenwoordigen
vorm heeft ongeveer 7.000 jaar geduurd.
O!
Met bloote voeten door bedouwd gras te
wandelen is een heilzaam middel tegen lik
doorns, zoo wordt tenminste in Engeland
beweerd.
Nog plaats.
8.000.000.000 meer menschen konden op de
aarde leven, indien al het land ten volle
ontgonnen was.
Op z'n Amerikaansch.
De vreeselijke koude welke eenige weken
geleden in de Ver. Staten van Amerika
heerschte, was zoo groot, dat zelfs de Nia-
garawaterval bevroor.
Bridgedrives verboden.
Hongarije heeft een wet, waarbij het vrou
wen verboden is in haar clubs en in openbare
plaatsen kaart te spelen.
Rood en Groenland.
De naam Groenland werd gegeven door
den Noorschen ontdekkingsreiziger Eric de
Rood. Hij koos dezen naam om de menschen
over te halen zich daar te vestigen
Link(sch)e menschen.
Ongeveer 9 pCt. van het geheele mensch-
dom is linkshandig.
Bij ons niet noodig.
Politieagenten in Zuid-Amerïka laten des
nachts vaak hun politiefluit hooren hooren
om de inwoners te verzekeren, dat ze hun
plicht doen.
Het is niet wit.
Het „Witte Huis", de ambtswoning van den
President der V.S., is heelemaal niet wit. Het
is gebouwd van blauwen steen.
84 X 300?
De beroemde huwelijkssmid van Gretna
Green, de romantische Engelsche figuur, die
jaarlijks gemiddeld 300 jonge paartjes trouw
de, is in den hoogen ouderdom van 84 jaar
overleden.
Een der goede scènes uit de film Mata Hari, waarvan deze week een reprise
gaat in het Luxor Theater. Ramon Novarro als de jeugdige, Russische officier en
Greta Garbo als de danseres-spionne Mata Hari.
Gustav, Gitta en George
gewoon in mijn hotel!
ST. MORTTZ, WOENSDAG 23. Gister zijn
we hier dan aangekomen, en al dadelijk op
het station dacht ik, dat ik Willy Fritsch zag.
Maar hij gaf bloemen aan een leelijke dame,
dus wist ik dat hij het niet zijn kon. Onder
weg naar het hotel zag ik ook nog niemand,
en omdat we allemaal moe waren zijn we
naar bed gegaan.
DONDERDAG: „Beeb", zei ik vanmorgen
tegen mezelf, „waar kun je het nou beter zien
dan in het vreemdelingen lijstje". Dus sloop
ik naar de leeszaal, en toen niemand keek
nam ik het weg. Boven op mijn kamer heb
ik het van het begin tot het eind doorgelezen,
het duurde ruim twee uur, maar nu weet ik
het. Ik slaakte gilletjes van plezier, hoewel
ik dat altijd zoo bakvisch-achtig vind. Stel je
voor!!! Bij ons hotel: Willy Fritsch en Georg
Alexander en Gustav Fröhlich en Gitta Alpar!
Ik weet niet of ik nu moet wenschen dat er
brand komt en ik ze kan redden, of dat ik
zal flauwvallen en zij mij een filmcontract
aanbieden.
VRIJDAG: Ik had een reuze ontmoeting!
Hoewel het me eerst erg tegenviel. Hij was
wel vreeselijk aardig, en ging juist de krant
lezen die vlak bij mij lag, en daarom zei hij
„pardon". En toen de kellner kwam vroeg ik
het. Het was Georges Carpentier. Vroeger
Vroeger dacht ik altijd dat een bokser
dacht ik altijd dat een bokser dikke wenk
brauwen had, met haar dat altijd in de war
zat. En dat hij vreeselijk gauw boos was, en
minstens een tweepersoons bank alleen in be
slag nam. Maar George is vreeselijk netjes.
Hij is altijd vroeg op, en wandelt heel veel,
komt in smoking aan tafel en gaat 's avonds
bridgen. Het is wel jammer dat ik dat nu alle
maal pas weet, want anders had ik hem naar
aanleiding van die krant-pardonnery natuur
lijk gevraagd hoeveel maal hij gewonnen had
in zijn leven.
ZATERDAG: Ik ben reuze opgewonden.
Vanavond is er een groot feest, en Georg
Alexander heeft de leiding. Gustav en Gitta
zijn eere-gasten, en Syd Chaplin was net voor
de lunch aangekomen. Ik heb ook gelezen dat
Douglas Fairbanks in „Regina" logeert, maar
ik wil hem niet zien omdat ik het gemeen
vind van Mary.
ZONDAG: Gelukkig staan ze allemaal laat
op. zoodat ik tijd heb om alles van gister te
schrijven. Vanmiddag gaan we naar Maloja,
zcodat ik het vanmorgen maar doen moet.
Het begon om half tien, en was in de zij
zaal. Alles was reuze mooi gemaakt met goud
en zilver en lampions, want er was ook een
gezelschap Fransche filmsterretjes die een
film aan het opnemen zijn in Pontresina. en
daarvoor was 't een eere-avond. Maandag ga
ik ook naar Pontresina, want misschien ko
men ze nog iemand te kort, en ik heb een
foto-gezicht. Maar enfin, ze dronken allemaal
champagne. Alleen Gustav en Gitta kwamen
maar niet. Eindelijk, om acht minuten over
tien gebeurde het. Gitta had een roze jurk
aan, die van onderen vreeselijk schuin afliep-
Het was net een schuimtaartje.
Het was net een schuimtaartje, en ik denk
niet dat hij in de koffer kon. Maar toen ik
vanmorgen aan den portier vroeg, zei die dat
ze ook een heeleboel kisten als bagage had
den. Dus was hij natuurlijk in een kist met
houtwol verpakt geweest.
Ze was vreeselijk lievig met knikjes en kus
handjes. en opeens gingen ze dansen. Ge
lukkig gingen wij ook dansen, en omdat zij
aldoor in het midden dansten, dansten wij
ook in het midden. Vier keer raakte ik Gus-
tav's schouder aan en hij drie rnaal mijn
arm. En het ging niet eens aldoor expres van
mij, maar het kwam omdat het zoo druk was.
Ik vind Gustav een leuken naam, hoewel ik
niet weet of ik niet Guus zou zeggen als ik
Gitta was. Of zoo echt Oostersch Goestav
met een lange oe, en zoo'n heel zacht uit
vloeiend v'tje aan het end.
Je kon zoo zien dat Gitta niet erg van hem
hield, want ze lachte aldoor tegen iedereen.
En Gustav had er wel verdriet van, want
soms keek hij treurig, en zijn haar werd al
een beetje grijs. Hij lijkt wel meer dan 40 te
zijn! En o ja, opeens draaiden ze zich om, en
slordig is Gitta ook al, want ze had niet eens
even zijn pak afgeborsteld nadat Gustav zijn
haar had gekamd. En op zwart zie je zoo
alles!
Vanaf mijn plaats kon ik ze erg goed zien,
maar ze was niet heel lief voor hem. En zie
je, dat vind ik nou zoo in-gemeen. Toen kwam
er een man van een krant, om een kiek van
ze te nemen, en toen deed ze ineens poes
lief. en legde haar hoofd tegen zijn schouder.
Nou vergat ik nog heelemaal te vertellen
dat ze diamanten in haar haar droeg, die
met een zwart fluweelen strikje vastzaten!
Georg Alexander v/as ook erg lief. Vroeger
op de film vond ik hem wat oud, en hij was
altijd zoo leelijk tegen zijn vrouw in die film
van die dame die haar gele pyjama verloor.
Maar Zaterdagmiddag ben ik hier naar
Apollo-Theater gegaan, en daar was „Viel-
leicht bist Du das grosze Glück", en daarin
was hij Onkel Peter met een reuze fijne auto,
en gaf hij een groote doos bonbons aan zijn
vriendinnetje. Nou, en hij sprak Duitsch en
Engelsch, precies als in de film. Hij danste
heelemaal niet en in die film wel, dus denk
ik dat hij wat zenuwachtig was, want het is
niet alles om zoo'n redevoering te houden in
je eigen hotel. Want als hij het niet goed
deed, zal hij wel *an den hotelhouder op zijn
kop krijgen denk ik. Maar nu moeten we naar
Maloja.
MAANDAG: Het was erg mooi. En stel je
voor! Daar lag een vreemdelingenbcek en op
Vrijdag was Dougie er geweest. Er stond met
inkt geschreven „D. Fairbanks, Californië", en
de juffrouw die er ansichtkaarten verkocht
zei dat hij het zelf geschreven had. Ik heb er
nog over gedacht om er met hetzelfde hand
schrift bij te schrijven „met vriendin Baby
Face, Midden-Beemster", maar die menschen
van de krant komen al zoo* dadelijk overal
achter. En als ze er nu groote stukken over
in de krant schrijven zou Mary er misschien
verdriet van kunnen hebben. En stel je voor
als hij me dan echt aardig ging vinden en met
me wou trouwen, dan was Dougie Jr. mijn
zoon, en Joan Crawford mijn ex-schoondoch
ter. Wat zouden ze er op school van zeggen!
DINSDAG: Het is gemeen van Willy! Hij
is vandaag afgereisd, en gister toen hij naar
Hanselmann ging werd hij gekiekt onderweg.
Ik kwam er net bij, en dacht er over cru even
te blijven staan, zoodat ik er bij op kwam.
En zoo gauw er nu een fotograaf kwam.
Maar ik hem het niet gedaan, want het was
gemeen tegenover Lilian Harvey vond ik.
Want Lilian houdt echt van hem, en hij wel
van haar dacht ik, en nu zij in Amerika is.
mag ik niet profiteeren! Dus liep ik door. En
stel je voor!!! Nu hangen er hier bij den fo
tograaf kiekjes van hem met Kathe von
Nagy. En hij gooit haar met sneeuwballen, en
er is zelfs een kiek, dat hij haar een zoen
geeft op het ijs! Op haar wang! En nou is-ie
weg, en dan had ik het ook wel leuk gevon
den als ik met hem gekiekt was! En zoo
gauw er nu een fotograaf komt, maak ik dat
ik er bij ben, het kan me niet schelen met
wien!
WOENSDAG: Eindelijk had ik weer eens
tijd om naar Hanselmann te gaan voor thee.
En die verschrikkelijk lekkere taartjes die ze
daar altijd hebben. En vlak bij me zat Gitta.
Ik begrijp het niet, want ze ziet er reuze leuk
uit, en is toch vrij mager, en zeven vuile
taartjesbordjes stonden er op haar tafeltje,
en ze had nog een heele schaal sandwiches
en bonbons bij zich. Ze was met twee andere
dames, en die aten ook vreeselijk veel en ze
lachten aldoor maar tegen iedereen, Gitta
