Radio Moors
ERFGENAMEN.'
BIOSCOOP.
HONIG'S BOUILLONBLOKJES thans 6 voor lOct.
Radiomuziek der week
ZATERDAG 12 MEI 1934
HAARLEM'S DAGBLAD
LETTERKUNDE.
De Roman van een moderne generatie
door Ferenc Körmendi. Uit het Hon-
gaarsch vertaalt dooor mevr. Szekely-
Lulofs. Uitgaaf van H. W. J. Becht,
Amsterdam.
Het is aannemelijk, dat deze roman van
Körmendi, den 'schrijver van „Carrière" een
gelijksoortig succes te gemoet gaat, ook in
ons land en in deze, vermoedelijk uitmun
tende vertaling. Ik moet zeggen: vermoede
lijk omdat ik geen Hongaarsch ken; doch uit
verschillende transposities valt op te maken,
dat in ieder geval de „geest" van Körmandi's
woorden in mevrouw Szekely een onaantast
baar vertolkster gevonden heeft. Dit wat de
presentatie van dezen import betreft.
Naar den inhoud kan men zeggen, dat deze
roman juist biedt, waaraan de dag van van
dag niet zoozeerbehoefte heeft, dan wel
zijn behagen beleeft. Het is een kranig stuk
geromantiseerde, historische reportage. De
roman eener generatie, de generatie, die het
derdepart der twintigste eeuw actief door
leeft en van dien zonderling bewogen tijd
zoowel den invloed ondergaat als er zijn
stempel op drukt. Een boek als een versnelde
„Klop op de Deur', waarvan de klopper dit
maal electrisch gedreven, met de snelheid
van een mitrailleur door de historie der der
tig jongste jaren heenbonst.
Want al „speelt" de historie in Budapest
en zijn sommige episoden ook uitsluitend
in verband staan met den val der Donau-
monarchie, breed gezien is het de verstoorde
rust van geheel geestelijk West-Europa, die
Körmandi diagnosticeert en bloot legt. Hij
doet dit laat ons dat voorop stellen
op verbluffend knappe wijze, die de wel ge
fundeerde kunde van den historicus aan de
behendigheid van den filmtechnicus paart.
In het gezin van den Budapesther arts Dr.
Hegedus, een afstammeling van den gedoop-
ten Jood en zelf met een meisje uit oud Hon-
gaarsche familie gehuwd, wordt ons het
vóór-oorlogsche, betrekkelijk rustige leven
van den gezeten burger getoond. Er zijn twee
zonen, George en Paul, en vooral de laatste
van deze beiden zal ons in zijn evoluties op
de slingerpaden der na-oorlogsche verwar
ring vertoond worden. Hun moeder sterft
nog voor den oorlog en Dr. Hegedus her
trouwt dan met de gouvernante zijner jon
gens. met Klara, in wie de, zich van geen
gevaar bewuste, burgerlijke welgedaanheid
der bezittende klasse van vroeger geperso
nifieerd wordt. Ons wordt te verstaan ge
geven dat reeds bij het leven zijner eerste
vrouw Dr. Hegedus voor Klara een meer dan
gewone genegenheid had opgevat; met zoo
veel méér woorden vernemen dat de oudste
jongen, George, op de gouvernante, die zijn
stiefmoeder worden zou, dol-verliefd was.
Daar heeft de auteur een paar prachtige, ro
mantische knoopen gelegd, die gelegenheid
bieden zoo'n geval nog eens echt ouder-
wetsch door te nemen. Men verheimelijkt zijn
gevoelens voor zichzelf en voor anderen, leeft
in geladen atmospheer, voert strijd in. zich
zelf, ondergaat de sentimentsquaesties nog
hevig enis er gelukkig bij: De tegen
stelling gaan wij zien bij Paul: den jonge
man die na de revolutie en inflatiejaren „xn<
het leven" komt, in Zwitserland verpleegd
wordt, in Berlijn een betrekking krijgt, en
er met succes werkt, om er even plotseling
weer mee uit te scheiden en die onderdehand
door zijn verhouding tot de vrouw zonder in
spanning of moeilijkheid oplost, door tel
kens een openhartig als schijnbaar gerecht
vaardigde te erkennen dat hij zich vergist
heeft, wat hem dan toestaat van de eene
naar 'de andere te huppelen zonder dat noch
de één, noch de andere daardoor merkbaar in
de put geraakt. Integendeel, ook de jonge
meisjes en vrouwen uit deze periode-zijn van
dit stuivertje wisselen allerminst afkeerig, al
wreekt het zich bij de eene in zenuwcrises,
bij de andere in abnormale levenshouding.
De vrije verbintenissen zijn er niet van de
lucht en ze blijken even luchtig als weinig
bindend. Om kort te gaan, de geheele na-
oorlogsche misère wordt ons gedemonstreerd
in korte, spannende tafereelen: Körmendi
vertoont ons den Schwindel in het zaken
leven zoo goed als in het leven der ziel, de
verslapping van het zelfrespect zoowel bij de
ouderen als bij de jeugd, de karakterloosheid
eener vervlakte menigte, die gaat heerschen
over het weerstrevende individu. Misschien
is dit deel van zijn boek alweer historie ge
worden; misschien zijn we al weer bij de
naweeën van wat een aberratie kan blijken te
zijn geweest, beland. Wij kunnen dat in Hol
land niet zoo juist beoordeelen omdat de
stroom hier nimmer hevig was, misschien
echter de modder wat langer staan blijft. Een
der waanzinnigste aanhangsels van den mo
dernen oorlog is de fictie van gelijkheid en
gelijkgerechtigdheid, die wordt voorgewend
om de menigte mee te krijgen en zoet
te houden; men neemt hekjes van den dam
en bemerkt later dat men ze er niet meer
neer kan zetten. Dit geldt zooowel voor de
moraal als voor het maatschappelijk bestel.
Dat die hekjes in de samenleving een nood
zakelijkheid zijn. staat vast. Of wij ze no0
op de een of andere wijs zullen zien her
plaatsen. staat te bezien.
Er komen in dit boek zooveel mensch-
tvpen naar voren, dat het ondoenlijk is om
zelfs maar voor een klein gedeelte in een be-
snreking als deze. een plaatsje te vinden.
Körmandi teekent ze, zonder uitzondering,
zonder voor- of tegemngenomenheid
met de haast wetenschappelijke obser
vatie waar eens een Zola zoo prat op ging. is
het niet eigenaardig dat in veel ^eratuur
van vandaag diens realistische arbeids-
methode weer met succes wordt toegepast, zij
het dan niet meer filmisch georienteerde mid
delen'5 En dat het publiek dat kunsteloos
doch solide proza trouw blijkt te blj^n. De
tiid onze grootvaders, die onder litteratuur
slechts „fraaie letteren" verstonden ui Voor-
den"HonsZèïSn ?aan intereaseeren en wi;I wen-
onpartijdiger! beschrijver Omdat het voor
een deel Snze eigen toestanden zon waarin
wii geleefd hebben of ons nog bevinden. Van
dien kant bekekenn zal Körmendi's boek
wederom een groot succes blijken en, omdat
en meer „fraaie toestan-
het in zijn soort buitengemeen goed is, ook
een verdiend succes.
J. H. DE BOIS
Als nieuwe uitgaven zijn nog te vermelden:
Willy Corsari: Wiek's Wonderkind. 393 pag
Baarn, Hollandia Drukkerij.
G. van NesUilkens: Eerwaarde. 276 pag.
Amsterdam. Van Holkema en Warendorf.
Iwan Boewin: Mitja's liefde. Uit het Rus
sisch vert, door S. praag. 142 pag., Amster
dam J. M. Meulenhoff.
Antoine de Saint Exupery: Val de Nuit en
Georges Duhamel: Les jameaux de Vallan-
goujard. Beide laatste in de serie Les meil-
leurs auteurs fransais, bij Meulenhoff Am
sterdam.
De Bs.
LUXOR THEATER.
Eerste Liefde. Een nacht vol
Verschrikkingen.
Wat Luxor deze week brengt is uitstekend.
In de eerste plaats een sterke speelfilm met
Elissa Landi, Warner Baxter en Victor Jory in
de hoofdrollen. Een danseres (Elissa) is Parijs
ontvlucht wegens een teleurgestelde jeugd
liefde (Victor Jory) en in Amerika tot grooten
roem gekomen. Daar leert zij een ingenieur
kermen (Baxter), die echter merkt, dat tus-
schen hen beiden de herinnering aan die
jeugdliefde staat. Om haar daarvan te genezen
weet hij een samentreffen met Victor te be
werkstelligen, waarop ook Victors vrouw aan
wezig is. Dan merkt Elissa, dat die eerste liefde
dood is en alles komt in het reine.
Elissa Landi. die wü ons herinneren uit Het
Teeken des Kruises. De Gele Kaart, Body
and Soul o.a., vervult de vrouwelijke hoofdrol
en ofschoon wij haar daarvoor misschien niet
de aangewezen vertolkster achten, doet zij dat
met een vlotheid en een innemendheid, die
niet na zullen laten haar aller sympathie te
doen gewinnen. Warner
Baxter blijft ook in
deze rol de gentleman
die hij steeds is, de
rustige acteur met zijn
expressieven kop,
Victor Jory bezit alle
kwaliteiten voor een
rol als die van den
vluchtigen jeugdvriend,
die het met huwelijks-
gpj trouw nu niet_altijd te
nauw neemt. Deze film
treft o.m. door de uit
stekende begeleidende
muziek, terwijl de dia
Warner Baxter. loog te roemen valt.
Van geheel ander gehalte is de tweede
hoofdfilm Een Nacht vol Verschrikking. Dit is
één stuk geheimzinnigheid van de eerste
soort, een geschiedenis met zeven of acht
moorden, waarin de politie geen weg weet,
doch waarin een verslaggever tenslottte den
dader ontmaskert. Als men dit zoo leest zal
men onwillekeurig denken aan de bekende
„tien-moorden-voor-een-dubbeltje", doch uit
de film blijkt, dat daarmee juist op geestige
wijze de draak wordt gestoken. Een griezel
film, waarin Bela Lugosi (bekend uit De Moor
dende Straal als Roxor) door het huis sluipt
als ondoorgrondelijk Oosterling en Sally Blane
een lieftallige dochter des huizes voorstelt.
Deze rolprent houdt van den eersten meter af
de aandacht geboeid en gij kunt u niet aan
dien ban onttrekken, voor de film uit is. Maar
ze is griezelig!
In het bijwerk troffen we een Fox intellect-
filmpje aan, dat waard is extra vermeld te
worden. Dat is Vlamenland, een film, die het
stede- en natuurschoon van Gent, Leuven en
omstreken op bizonder geslaagde wijze in
beeld brengt. En voort is er een geluidsfilm
van den voetbalwedstrijd Nederland—Frank
rijk van de filmfabriek Holland, die geestig is
en vol bizonder aardige vondsten zit.
OINEMA PALACE.
Watt en Half Watt
als Kunstscbutters.
Een film van Watt en Half Watt! Dus een
film met geen andere pretentie dan den
menschen een uurtje van amusement en on
schuldige ontspanning te geven! Een opzet
waarin deze twee Deensche filmartisten altijd
weer slagen. Ze hebben altijd iets bijzonders
en de manier waarop ze hun plannen vol
voeren is altijd tragi-comisch.è In deze film
maken ze op ingenieuse wijze voor hun leege
kamer een ameublement van sin aasappelen -
kisten en geïllustreerde bladen, stijl Lodewijk
den zooveelsten. Een jong pas geïnstalleerd
echtpaartje, kan zich niet met meer voldoe
ning en trots in zijn stalen meubelen of zijn
heerlijk veerende crapauds neervleien dan
half Watt het doet in zijn sinaasappelkisten
schommelstoel of Watt aan zijn krat-planken»
bureau. Watt en half Watt hebben de gaven
van een artist in zich. Watt voelt zich aan
getrokken tot den dans: zijn uitbeelding van
de stervende zwaan, het meesterstukje van
de overledene Russische danseres Pavlova, is
kostelijk. Half Watt heeft nog minder gevoel
voor den dans dan zijn schommelstoel, hij is
een meester in het schieten. Ze besluiten dus
tot een schietnummer omdat half Watt als
danseur nooit iets zal presteeren en dus een
mislukking zou zijn. Zij krijgen een engage
ment in een vierde rangs Variété, waarin ze
optreden als Wilhelm Teil en zijn zoontje,
wien Wilhelm den appel van het hoofd schiet.
In hun artistenloopbaan ontmoeten ze twee
meisjes, op wie ze natuurlijk dadelijk verliefd
worden. Ze besluiten met hun vieren een bal
let In te studeeren. Voor een theaterdirecteur
voeren ze hun ballet op met het gevolg, dat
wèl de beide meisjes worden aangenomen, de
heeren kunnen gaan!
Op aandringen van Watt en half Watt
nemen de meisjes, die eerst de vrienden niet
wilden verlaten, de aanstelling aan. Geheel
terneer geslagen verlaten de heeren het
theater.
Reeds heel gauw daarna zijn Watt en half
Watt in de gelegenheid hun twee vriendin
netjes. het leven te redden en nu is het zaakje
voor hun vieren in orde!
Het is een echte „Watt film" dus men is
er van verzekerd, dat men er zich kostelijk
bij zal amuseeren.
Ook het bijprogramma is goed. vooral- het
Profilti Nieuws is bijzonder actueel. Dat
brengt ten eerste de opening van het Juliana-
kanaal door de Prinses: de Varsity van Don
derdag en natuurlijk Nederland-Frankrijk
Heel mooie, scherpe opnemingen.
Een extra woord van hulde voor den Mi-
mieker „Allister". die met geringe hulpmid
delen uitstekende uitbeeldingen gaf van be
kende en vooraanstaande r>er.sonen. Hij begint
met den vermoorden Russischen tsjaar daarna
Lenin, dan Einstein, Poincaré, Roosevelt, den
Paus, den koning van Engeland, den president
van Frankrijk, den overleden koning van
België, Albert; onzen minister Colijn en tot
slot onzen koning Willem drie.
Hij had een dankbaar welverdiend ap
plaus.
REMBRANDT THEATER.
Geen angst voor liefde.
Van Hans Steinhoff, den vervaardiger van de
film „Geen angst voor liefde", hebben wij
hier eenigen tijd geleden aardig werk gezien
Liane Haid.
in „Mijn Leopold", waarin Max Adalbert de
hoofdrol vervulde.
Het tweede pro4}ict, dat wij van dezen
regisseur deze week in het Rembrandt Thea
ter ter vertooning krijgen, is minder goed ge
slaagd, wat mede ligt aan het behandelde
onderwerp. De geschiedenis van den eenvou-
dlgen schoenmaker, die door hard werken
zijn zaak tot bloei heeft gebracht, maar nu
door zijn verwenden zoon alles weer ver
liest en als een berooid man rondwaart,
boeit op zichzelf. Het scenario van ..Geen
angst voor liefde" moet het daarentegen ge
heel van de bewerking hebben, daar het uit
zichzelf weinig inhoudt bezit. En, ofschoon er
amusante tafereeltjes in deze film voor
komen, is de vervaardiger toch niet tegen een
zoo zware taak opgewassen geweest. Eerlijk
gezegd laat het stuk niet bijster veel indruk
achter.
Het bevat een vrij onschuldig grapje,
waarvan de hoofd
personen twee secre
taressen zijn, onder-
scheidelijk verper
soonlijkt door Liane
Haid en JesSie Vihrog.
Doordat eerstge
noemde iKate) den
pianohandelaar Her
man Höfert, gespeeld
door Adolf Wohl-
brück, voor een
ander houdt, ont
staat er een reeks
verwikkelingen,
waarin Höfert's flirt
met mevrouw Bobrinski (Hilde Hildebrand)
en de jaloersche nasporingen van haar man
(Hans Hermann Schaufuss>. die een detec
tive-bureau te hulp heeft aangeroepen, een
belangrijke factor vertegenwoordigen.
De eene firmant van dat detective-bureau.
Ludwig Hornemann, wordt gespeeld door den
komiek Ralph Arthur Roberts, die zich spe
cialiseert in mondgrimassen en daarmee veel
succes oogst. Toch trekt het bescheiden rolle
tje van Hilde Hildebrand meer de aandacht,
wijl deze actrice afwijkt van het standaard
type „schattige meisjes" en in haar gelaats-
spel iets karakteristieks en een voorname
geestigheid openbaart. Vooral het scènnetje.
waarbij zij met Höfert telefoneert, is van
goede hoedanigheid.
Verschaft dit hoofdnummer gepast amuse
ment, ook het bijprogram is van vroolijken
aard. Tenzij men het kort maar krachtig op
treden van Betty Boop ondanks het vele en
geweldige lachen, dat het veroorzaakt, pijn
lijk wil noemen, hetgeen men stellig doet,
wanneer men zich in de positie van haar
slachtoffer, het clowntje uit den inktpot ver
plaatst. Deze lacht in letterlijken zin als een
boer die kiespijn heeft.
Betty Boop mag veelsoortige verdiensten
hebben, als vrouwelijke tandarts is ze nM
aan te raden. Maar wat kan men in zoo'n
teekenfilm de dolste dingen toch geestig uit
werken en wat wekt de techniek van dit genre
altijd weer bewondering! Zooals dat manne
tje daar ronddanst met Betty. die zijn kies
stevig aan de tang houdt, maar haar niet
kan trekken, ook al zwaait ze den patient
aan die tang als een variété-artist in het
rond. En als zij heel de stad door onhandig
heid met lachgas bedwelmd heeft, hoe ka
rakteristiek weet de teekenaar dan den lach
aan te geven van allerlei voorwerpen, die wij
nuchtere menschen, voor geen lach vatbaar
achten. Alleen deze lachende auto's, lachende
bruggen en zelfs lachende., grafzerken zijn
een bezoek aan de bioscoop reeds ten volle
waard.
Een buitengewoon nummer is ook de koord
danser, die het program op het tooneel
aanvult en met behulp van twee charmante
assistenten bewonderenswaardige toeren ver
richt.
Polygoon geeft een uitgebreid filmverslag
van den voetbalwedstrijd tusschen Frankrijk
en Nederland, welke vertooning besluit met
een reproductie van de speech van Karei
Lotsy. Ook den roeiwedstrijd van de studenten
zien wij in eenige frissche en duidelijke beel
den op het witte doek weergegeven.
H. G. CANNEGIETER.
(Adv. Ingez. Med.)
EEN VOORBESPREKING
DOOR KAREL DE JONC
De uitvoering van Bach's Hohe Messe op. 19
en 20 April zal nog menigeen versch in 't ge
heugen liggen, vooral hun die het voorrecht
hadden daarbij op 20 April aanwezig te zijn.
De uitzending van den vorigen dag liet veel
te wenschen over, zoodat de radioluisteraars
slechts een onvolledigen indruk van het ten
gehoore gebrachte hebben kunnen krijgen.
Dit heeft, zooals alle dingen ook weer zijn
goede zijde, want als elke radio-ontvangst
precies even mooi was als directe auditie zou
het aantal concertbezoekers nog minder wor
den dan het reeds geworden is en zou het
voor vele vereenigingen. die nu nog in staat
zijn. kostbare uitvoeringen van veeleischende
groote werken te geven, onmogelijk worden
hun cultureele taak voort te zetten. Laat du>
ieder naar zijn vermogen er toe bijdragen
dat het niet zoover kome! De kunst is in
nood. Minister Marchant heeft er in zijn ra
dio-rede van 1.1. Donderdagavond op gewe
zen. speciaal wat de beeldende kunsten be
treft; met de overige is het echter niet zoo
heel veel beter gesteld.
Ik moest daaraan onwillekeurig denken
toen ik mijn oog op de vermelding van het
uitzenden der Missa Solemnis van Beethoven
viel. Nog geen vier weken na Bach's H moll-
Messe dat andere reuzenwerk voor de micro
foon! Twee hoogtepunten der toonkunst,
twee tegenpolen in zekeren zin. Beide zijn op
dezelfde liturgische woorden gebaseerd, beide
verwijderen zich even ver van elke liturgie.
Dit is een punt van overeenkomst. De fuga-
tische bouw van enkele koorf ragmen ten is
een ander. Als men wil kan men dan nog
zeggen dat bij beide het Gloria in D gr. t.
begint. Maar dergelijke uiterlijkheden zijn
bij~ een vergelijkende studie van weinig be-
teekenis. En vergelijking leert dat de punten
van verschil grooter en belangrijker zijn dan
die van overeenkomst Vooreerst wat den
vorm betreft. Bach heeft de hoofdafdeelinger.
der liturgie in zijn werk niet duidelijk ge
markeerd; daarentegen is de verdeeling m
24 afzonderlijke nummers: koren aria's, duet
ten enz. geheel in overeenstemming met wat
men op kleinere schaal in zijn cantates vindt.
Men zou dus de H moll Messe als een reus
achtige cantate kunnen beschouwen. De par
tituur van Beethoven's Missa solemnis doet
de hoofdafdeelingen wèl duidelijk als afzon
derlijke stukken zien, maar binnen het ka
der van elk dier stukken is de behandeling
van het onderwerp zoo vrij mogelijk en gaat
het eene in het andere over. Gustav Mahler
zou vermoedelijk een werk als de Missa so
lemnis zonder eenige aarzeling .Symphonie"
genoemd hebben. Immers, zijn eigen Achtste
Symphonie en „Das Lied von der Er de" dat
hij toch ook als „symphonie" betiteld heeft
wijken van het gewone symphonietype niet
veel minder af dan Beethoven's Mis. Nog be
langrijker dan deze formeele kwestie is het
persoonlijke, individueele dat uit de muziek
der Missa Solemnis spreekt, en wel voor mijn
gevoel sterker dan uit die van Bach's Hohe
Messe. Voorzeker geeft de laatste ons Bach
in al zijn formidabele grootte, maar ze geeft
hem toch in het kader van zijn tijd. Men ge
voelt er den stijl eener muziekperiode in.
Beethoven's Mis is los van elk tijds- of stijl-
verband. Men voelt er de smeeking, de ver
heerlijking, de aanbidding, de klacht, de be
kentenis, de ontzetting van een mensch in,
maar die mensch vertegenwoordigt voor mijn
gevoel althans de menschheid van alle tij
den. Het persoonlijke van Beethoven's mu
ziek is juist het universeele, hoezeer dit ook
een tegenspraak schijnt. De wijze van uit
drukking is individueel-Beethovensch; de
.geest die er uit spreekt gaat ver buiten de
grenzen van 't individueele uit. Ik heb dit bij
de muziek van geen anderen toondichter ooit
zoo sterk gevoeld als bij die van Beethoven.
Ik wil nu nog op enkele bijzonderheden der
Missa solemnis de aandacht vestigen. Men
lette op het verschil in stemming van het
„Kyrie" en het „Christe" eleison: in het eer
ste het blijmoedige godsvertrouwen, in het
tweede de roep om hulp.
Voorts in het. Gloria, op de wending, die de
stemming bij het „Gratias agimus" en bij het
..Qui tollis" neemt. In het Credo mogen de
octaven sprongen bij „Descendit de coelis"
evenals de stijgende toonladders bij „Ascen-
dit in coelum" een ietwat naïeve toonschilde-
ring schijnen: daartegenover staan even diep
zinnige als aangrijpende momenten. Ik noem
als voorbeelden het mystieke in oude kerk
toonsoort geschreven „Et incarnatus est" ge
volgd door het blijde „Et homo factus est"
dan de tragische schildering van het lijden
en de graflegging. Het slot van het Credo is
van een prachtige muzikale symboliek: zacht
ruischende orkestpassages stijgen in de hoog
te als engelenwieken, die de zielen het eeuwig
azuur tegemoet dragen. Intusschen heeft
Beethoven hier, zooals in meerdere zijner
werken, zich een ideaal klankbeeld gedacht,
dat nauwelijks te realiseeren is. De uitvoering
heeft mij altijd een zekere desillusie gege
ven. een vergroving van de idee. Ditzelfde is
ook steeds het geval geweest zoo vaak ik het
„Benedictus" hoorde. Dit „Benedictus" is wel
een der meest liefelijke en tevens verhevene
inspiraties, die men in de muziekliteratuur
zou kunnen vinden: een hemelsche verschij
ning. die, door een zacht licht omstraald, uit
den hooge tot ons komt. door de wetenden,
het solokwartet, blijde begroet, terwijl de
menigte, die het wonder mede aanschouwt,
slechts enkele woorden prevelt, totdat de god
delijke verschijning weer wegzweeft. Het
liefelijke beeld verdwijnt; de somberheid van
het aardsche blijft over. En met welk een
realisme Beethoven die geschilderd heeft, is
bekend: de episodes in het Agnus Dei waar
men krijgstrommen en klaroengeschal hoort
en ver verwijderde kanonschoten schijnen te
dreunen zijn beklemmend en herinneren ons
op huiveringwekkende wijze nog aan de ang
stige dagen van 1914. Hier houdt het verband
met eenig kerkelijk ritueel geheel op: hier
spreekt slechts de beangstigde mensch. En
woord is tevens een waarschuwing voor la
tere. voor alle tijden; moge het .Dona nobis
pacem". dat volgt geen vergeefsche bede ge
weest zijn!
Het Zaterdagprogramma van Br. Fr be
looft ons een uitzending uit de St. Rombouts-
kerk te Mechelen: het voorrecht om den
eminenten organist Flor Peeters het groote
orgel aldaar te hooren bespelen is te bijzon
der om de gelegenheid daartoe te verzuimen
Van geheel anderen aard maar niet min
der belangrijk is de uitzending van Hinde-
mith's nieuwste symphonische werk „Mathis
der Maler" dat zeer buitengewone hoedanig
heden moet bezitten. Het zou voor de mo
derne muziek niet anders dan gelukkig zijn
wanneer zij ons eens met een standaardwerk
zou verrijken. Langenberg zal het Donderdag
uitzenden.
Op het gebied der kamermuziek beveel ik
het aanhooren van Schubert's Forellenquin-
tet «Parijs rad.. Do.:- en nog meer van Mo-
zarts kwartet in F.K.V. 590 «Heilsberg, Wo.«
warm aan Men volge aandachtig het geestige
spel in de finale van dit laatste werk.
RADIO-PROGRAMMA fl
ZONDAG 13 MEI.
HILVERSUM 302 M.
9.— Vara. Postduivenberichten en voet-
balmededeelingen. 9.03 Tuinbouwhalfuurtje
door S. S. Lantinga 9.30 Orgelspel door Joh.
Jong. 10.VPRO. Kerkdienst uit de Ver. v.
Vryz. Herv. te Beverwijk. 12.— Avro. Film
praatje door L J. Jordaan. 12.30 Kovacs
Lajos en zijn orkest. 1.Henri H. v. Calker
„Het schilderij van de maand". 1.20 Kovacs
Lajos en zijn orkest. 2— Boekenhalfuurtje
door dr. P. H. Ritter Jr.. „Zeegen der goed
heid", door Antoon Coolen. 2.30 Aansluiting
met de Bachzaal van het Amsterdamsch
conservatorium. Concert door leerlingen en
oud-leerlingen van Mevr. Rose Schönberg te
Amsterdam. Omroeporkest. Geheel o.l.v. Nico
Treep. 3.30 Herh. van de prijsvraag ten bate
van het Nat. Crisiscomité: .Wie wil er met
Han naar Rome". 3.50 Vaz Dias. Daarna flit
sen v. d. int. tenniswedstrijden op het D.D.V.
tennlsstadion te Amsterdam, door G. J.
Scheurleer. Daarna spelmomenten uit Wil
lem IIAjax. 5.— V A R.A. Gramofoonmu-
ziek. 5.15 Wonderlijk avontuur van oome
Keesje. 545 Gramofoonmuziek 6.Voetbal
van den dag. 6.20 Vara-orkest o.l.v. Hugo de
Groot 7.Strijders van voorheen. Drs. Henk
Brugmans: Jan Jaurès. 7.20 Vara-orkest o.l.v.
Tino Pattiera. tenor. 9.Radio-Journaal.
9.15 Aansluiting met het Concertgebouw te
Amsterdam Concertgebouworkest o.l v. Dr.
Willem Mengelberg. Di Moorlag. sopraan,
Suze Luger. alt, Louis Tu'.der. tenor. Thom
Denijs, bas-bariton Koor v d. Mij tot Bev.
der Toonkunst. 10.25 Muziek ter ontspanning
11.Kovacs Lajos en zijn orkest. 12.Slui
ting.
HUIZEN 1875 M.
8.30 NCRV. Morgenwijding door ds Ver-
kuyl. 9.30 KRO. Gramofoonmuziek. 10.
Pontificale hoogmis In de St. Serveackck
te Maastricht, geceelbreerd door mgr. L J.
Kerckhofs. bisschop van Luik. 12.Plechtige
St. Servaes-processie met assistentie der ker
kelijke hoogwaardigheidsbekleders en met
meevoering der geileken, borstbeelden en
schrijnen Ooggetuige varslag door Paul de
Waard. 12-^5 Gramofoonmuziek. 1— Land
en volker unde Pater H Breukers: De
levensstrijd in de poolnacht". 1 20 KRO.-Or-
kest o.l.v. Marinus van 't Woud. 1.50 Gramo
foonmuziek. 2.10 Boeken en schrijvers. „Kunst
zaken" van Sinclair Lewis, door A J. L van
Oosten. 2 30 Gramofoonmuziek 3 25 KRO-
orkest o.l.v. Mar. v. 't Woud 4.15 Ziekenlof
uit Den Bosch. 5.NCRV. Gewijde muziek
Dames-ensemble o.l.v. Fred. Kloek 5.50 K«'-k
dienst uit de Ned. Herv. Kerk te P-^'nis.
7.30 Gewijde muziek. 7.45 KRO- Voetbal
uitslagen v. d. R K F. 7.50 De Middenstands
raad", door A. baron van Wijnbergen. 8 15
Rotterdamsch Katholiek Mannenkoor o.l.v.
P. v. d. Putten. Cor v. d Munster, tenor;
P. v. d. Putten, orgel. Ff Odijk a.d. vleugel
9.15 Vaz Dias. 9.20 Marinus Fllpse, piano.
9.35 Gramofoonmuziek. 945 De Kró-bovs
o.l.v Piet Lustenhouwer. 10.30 Vaz Dias. 10.35
Gramofoonmuziek. 10.40 Epiloog door het
klein koor oll.v Jos. Pickkers. 11.— Sluiting.
LUXEMBURG 1304 M.
Engelsche dag. Engelsch gramofoonplaten
concert. 1.30 Concert. 2.— Concert. 2 30 Ge
varieerd Engelsch concert. 4.30 Concert. 9
Engelsch concert 4.30 Concert 9 Engelsch
Concert. 10.Gevarieerd concert. 10.30
Dansmuziek.
BRUSSEL 481 M.
9.20 Populair Concert o.l.v. Karei Walpot
10.20 Gramofoonmuziek. 5.20 Kamermuziek
7.20 Omroepsymphonieorkest o. 1. v. Jan
Kumps. 9.30 Dansmuziek.
BRUSSEL 322 M.
9.20 Gramofoonmuziek. 10.20 Populair con
cert o.l.v. Karei Walpot. 11.17 Omroeporkest
12.30 André Felleman's orkest. 8.20 Populair
concert o.l.v. Karei Walpot 9.30 Dansmu
ziek
KALUNDBORG 1261 M.
11.20 Omroeporkest. 8.35 August Enna-
concert door het omroeporkest. 9.50 Om
roep strijkorkest 1020 Dansmuziek
DAVT.NTRY 1500 M.
11.50 Scandinavische muziek. 12.— Con
cert van Scottish Regional 4.20 Orgelcon
cert. 6.20 Solistenconcert. 8.50 Leslie Jeffers
en zijn orkest.
KONINGSTR.27, TELEFOON14609
Officieel PHILIPS REPARATEUR
N.V.
MAANDAG 14 MEI.
HILVERSUM 301 M.
8.00 Gramofoonmuziek. 9.00 De Notenkrakers
olvDaaf Wins. 10.00 VPRO. Morgenwijding.
10.15 VARA. Voordracht door Janny van
Oogen. 10.35 De Notekrakers olv. Daaf Wins.
11.00 Voordracht door Janny van Oogen. 11.20
De Notekrakers olv. Daaf Wins. 12 00 Klein
Vara-ensemble olv. Frits Bakels. 2.00 Verzor
ging zender 2.15 Voor de vrouwen. „Wat elke
vrouw van ziekenverpleging moet weten". Cau
serie door Zuster F. Meyboom. 2.45 De Fliere
fluiters olv. Jan van der Horst. 3.20 „Katja",
een tooneelspel in één bedrijf van Kasimir
Grekoff, vertaald door Martha Belinfante—
Dekker Op te voeren door het Vara-tooneel
olv. Willem van Cappellen. 4.00 Gramofoon
muziek. 4.30 Na schooltijd. Hetty Beck vertelt.
5.00 Gramofoonmuziek 5.55 Overgang naar
den versterkten zender. 6.00 Orgelspel door
Johan Jong. 6.30 Muzikaal babbeltje door Piet
Tigger. 7.15 De Flierefluiters olv. Jan van der
Horst. 8.00 Herhaling SOS-berichten. 8.03 „De
komende nieuwe spelling", causerie door Prof.
Dr. C. G. N. de Vooys. 8.20 Het Vara-orkest
olv. Hugo de Groot. mmv. Mara Dijxhorn,
zang. 9.00 Voordracht door Carel Rijken. 9.15
Het Vara-orkest olv. Hugo de Groot, mmv.
Mara Dijxhorn. zang. 10.00 Vaz Dias. 10.15 De
Notenkrakers olv. Daaf Wins. 11.00 Gramo
foonmuziek. 12.00 Sluiting.
HUIZEN 1875 M.
8 00 NCRV. Schriflezing en meditatie. 8.15
Gramofoonmuziek. 10.30 Morgendienst door
Ds. A. C. Diederiks. 11.00 Lezen van Christe
lijke lectuur door Dr. J H. Gunning. 1130
Gramofoonmuziek. 12.00 Politieberichten. 12.15
Gramofoonmuziek. 1230 Orgelconcert door
Jan Zwart uit de Luthersche Kerk. Klove
niersburgwal te Amsterdam. 2.00 Uitzending
voor scholen. W. G. v. a. Heetcamp: „Van een
beroemd riddergeslacht in de middeleeuwen":
De heeren van Arkel. 2 35 „De Groententuin
in Mei" door A. J. Herwig. 3.15 Cursus knippen
en stofversieren door Instituut Ensaid. 3.45
Verzorging zender. 4.00 Bijbellezing door Ds.
G. Visee 5 00 Gramofoonmuziek. 5.30 Haar
lem's strijktrio concerteert 6.30 Vragenuurtje.
7.00 Politie- en persberichten, plm. 7.15 Vra
genuurtje. 7.45 Gedeeltelijke uitzending van
de 20e Maranatha-conferentie welke gehouden
wordt in hotel „Boschlust" te Zeist. olv. Jo
hannes de Heer. 9.15 Liederenrecital door
Berthe Seroen. 10.10 Vaz Dias. 10.20 Bespeling
van het Studio-orgel door L. Blauw. 11.10 Gra
mofoonmuziek. 12.00 Sluiting.
