Welkom thuis!
Uitvaart en begrafenis van
maarschalk Lyautey.
De internationale tenniswedstrijden Nederland Monaco zijn Vrijdag te Sche-
veningen begonnen. De uitgespeelde Knottenbelt heeft hulp noodig
De uitvaar! en begrafenis van wijlen maarschalk Lyautey heeft te Nancy in tegenwoordigheid van zeer
vele autoriteiten plaats gehad Een foto tijdens de plechtigheid
Op Houtrust had Vrijdag de keuring van rijpaarden plaats voor het concours hippique uitgaande van
den Nederlandschen Bond .Hel trekpaard"
De bekende Amerikaansche krantenkoning Hearst
vertoeft op het oogenblik in ons land De Amerikaan
wordt te Amsterdam door eenige journalisten gelnter-
vieu'rd
De jaarlijksche excursie van het Wegencongres naar
verschillende plaatsen van ons land werd Vrijdag
gehouden. Even voor het vertrek van het Tournooi-
veld te den Haag
De Rotterdamsche diergaarde heeft thans in haar tuin eenige gedresseerde zeeleeuwen, die vooral het jeugdig
publiek van hun kunsten doen genieten Er is, zooals men ziet, genoeg belangstelling
Na de herdenkingsrede van minister Goebbels in verband met het overlijden van den Duitschen Rijkspresident
von Hindenburg bracht de menigte voor het ministerie van propaganda den Hitler-groet
FEUILLETON
De wonderlijke belevenissen
van dr. Kaiserlien
door WILL AMBERG.
29)
(Nadruk verboden).
„Onmogelijk?" Helaas niet, Juffrouw Wis-
mubh, het is zoo!" antwoordde Kaiserlien
streng. „Ik stelde mij tegenover uw dienst
meisje niet direct onder mijn waren naam
voor, doch speelde aanvankelijk de rol van
een zakenvriend van uw overleden vader. Maar
Sabine Vollert bleek mij te doorzien en zei mij
ronduit, dat ik niemand anders was dan dr
Kaiserlien. met wien u getrouwd was. Hoe ver
klaart u dat?"
Even scheen zij met haar houding verlegen
te zijn. maar spoedig wist zij zich te herstel
len. ..Ook daarvoor is een zeer plausibele ver
klaring". antwoordde zij. terwijl zij zich tegen
de verlegenheid, welke haar weer bekroop
trachtte te verzetten. „Sabine Vollert gelooft
namelijk werkelijk, dat ik getrouwd ben. niet
met u echter, maar met den man, van wien ik
u zooeven sprak en dien ik juist tracht te ont
vluchten".
„Kunt u mij den naam van dien man mee-
deelen?"
Zij aarzelde „Ik doe dat liever niet doctor
Hot zou natuurlijk heel gemakkelijk zijn de een
of anderen naam te verzinnen maar ik wi'
u niet bedriegen",
„Ls het tenminste een nette vent?" vroeg hij
't Was als een grapje bedoeld, maar het klonk
lichtelijk jaloersch.
„Och antwordde zij met iets van verachting
in haar stem, „als u het zoo noemen wilt
uiterlijk was het een nette vent, ja. Een ont
wikkeld man zelfs!" Zij maakte een verachte
lijke handbeweging. „Laten wij daarover zwij
gen. Maar daarop plotseling ernstig wordend,
vervolgde zij: „Als jong meisje doe je wel
eens domme dingen. Twee jaar geleden mocht
;k hem werkelijk graag. Misschien was dat voor
een deel ook de schuld van mijn vader, die een
slecht paedagoog was en mij eiken omgang
met hem eenvoudig verbood. Verboden vruch
ten smaken nu eenmaal 't best. Ik ontmoette
hem daarop in het geheim en Sabine Vollert,
die van een en ander ten deele op de hoogte
was. dacht, dat ik met hem getrouwd was. In
werkelijkheid was hij een man van niets, wiens
waren aard ik al spoedig leerde kennen".
Er lag een pijnlijke trek op haar gelaat, welke
zeker niet gehuicheld was.
Kaiserlien was eenigszlns onthutst. Edith
Wismuth had dus reeds een liefdesgeschiedenis
achter den rug.
„Eén ding begrijp ik toch nog niet goed",
begon hij na een poosje, „nl.. welke rol Hasen-
stab in deze kwestie speelt".
„O, die dacht er een slaatje uit te kunnen
slaan. Meer niet. Hij schijnt, behept te zijn met
dezelfde eigenschap als zijn nicht, die zich ook
bij voorkeur voor pikante geschiedenissen in
teresseert, U hebt mijn dienstmeisje waar
schijnlijk uw adres als dr. Kaiserlien opge
geven en daardoor ontdekten Sabine en haar
neef, dat u heel iemand anders was dan zfj
gedacht hadden. Hasenstab reisde u achterna
en toen hij bemerkte, dat u hier onder een
valschen naam uw intrek had genomen, rook
hij politie-romantiek en meende hij mij te
moeten waarschuwen. En ik schaap, dat ik
was ging nog op zijn verdachtmakingen in
ook".
„Daarmee hebben wij ons verdiende loon ge
kregen", troostte hij haar. „Wij hadden el
kaar wat eerder in het vertrouwen moeten
lemen!"
V.
Hoe het gebeurde'
Ach, het is lmmei
zenden wegen en moc
Met waar. dat er dui-
jkheden zijn om liefde
te verwerven en liefde te geven. Want ten
slotte verlangt elke liefde naar de nabijheid
van den beminde, wil zij teederheid schenken
en teederheid ontvangen. En de geleerde, dr.
Kaiserlien en de fijngevoelige Edith Wismuth
onderscheidden zich, toen het ijs tusschen hen
eenmaal gebroken was, te dezen opzichte in
niets van een eenvoudig paar uit het volk.
Zij hadden terzijde van den landweg plaats
genomen op een bank, welke tactvol door
struikgewas aan het oog der voorbijgangers
was onttrokken en daar had dr. Kaiserlien
haar tot in de détails zijn belevenissen dei-
laatste weken verteld. Zij had met aandacht
naar hem geluisterd en toen hij aan het eind
van zijn verhaal was gekomen, slechts mee
voelend gezwegen. Maar juist dit zwijgen, voort
komend uit een één-zijn van gevoelens, deed
hen elkaar beter begrijpen dan waartoe dui
zenden woorden in staat zouden zijn ge
weest.
Toen was het dan plotseling gebeurd. Zij
vielen elkaar in de armen en met schier ein-
delooze kussen en teedere liefdesbetuigingen
stelden zij zich schadeloos voor het leed. dat
zij elkaar de laatste uren hadden berokkend.
Hoe lang zij daar zoo zaten, wisten zij niet
Het besef van den tijd ging voor hen verloren
in een droom van bekennende liefde En wat
zou het ook voor nut hebben gehad op dezen
dag gehoor te geven aan de hartelooze ver
maningen van de klok. De dag behoorde im
mers hun hun alleen. Zij keerden met het
diner niet in het hotel terug. Boven op de
Rocher de Nayes is men den hemel nabij: de
lucht is daar zuiver en de blik ruim. Daar
wandelden zij samen heen en daar bleven zij
tot de avond over het landschap daalde.
VI.
Kaiserlien kijkt op zijn horloge. Het ls twln-
ig minuten over vijf. „Als dat zoo doorgaat"
filosofeert hij in een opgewektheid, welke hij
in lang niet meer gekend heeft ben ik er ir
een paar dagen op getraind dagelijks met viei
uur slaap genoegen te nemen". Hij voelt zich
volkomen uitgerust. Thans beseft hij dé waar
heid van de bewering, dat het er niet op aan
komt hoe lang men slaapt, maar hóe men
slaapt. Of men inslaapt in het bewustzijn z'n
aangebedene tot vijandin of tot vriendien te
hebben. Vierentwintig uur geleden was het een
pijnlijke geschiedenis geweest te moeten ge
looven. dat hij juist door haar en bovendien
nog tegen beter weten in, aan de politie was
verraden. Nu is dat anders. De toekomst lijkt
hem nu even mooi, als de dag, welke juist is
aangebroken. Hij zal ja wat zal hij doen?
Hij zal in de beste stemming nog een paar
dagen 111 Montreux doorbrengen en dan zullen
zij samen natuurlijk samen! vertrekken
naar Saarbrucken, naar Berlijn of ergens an
ders heen. De een of andere Burgerlijke Stand
zal wel competent zijn het huwelijk tusschen
hen te voltrekken. Ina Heldt zou opkijken, als
hij daar plotseling met een dame uit den D-
trein stapte, die hij dan als volgt zou voor
stellen: „U permitteert, mijn verloofde! Wij
treden morgen in het huwelijk!" En Hammer
zou natuurlijk met onbescheiden informaties
naar de bruid van het nieuwtje kennis nemen.
En professor Cinon! Ja, als hij diens adres
wist. zou hij hem zeker ook een kaartje sturen
met de aankondiging: „VerloofdDie
zou daar, ondanks zijn geologisch-democratisch
stokpaardje, zeker oprecht plezier 111 hebben.
Dan zouden zij tezamen natuurlijk samen!
naar nieuwe spooren zoeken en ergens zou
den zij dan de oplichters wel vinden. Of mis
schien nam het huwelijk hen ook wel zoodanig
in beslag, dat zij zelf niet meer de minste be
hoefte zouden gevoelen om persoonlijk naar
hun belagers te zoeken. In dat geval zouden zij
dan naar de politie gaan of naar een bekwa
men, energieken detectieve aan wien zij dan die
aangename taak konden overdragen. Hoe
heette ook weer die kennis van Ina Heldt
dien zij hem destijds recommandeerde? Dr.
Carsten of zooiets. Welnu, dan zou die de rest
mooi kunnen opknappen. Hij zou er zich niet
anger tegen verzetten. Natuurlijk zou hij.
ïa'serlien, dan wel een of ander verwijt te
hooren krijgen, dat zijn hulp zoo laat was
ingeroepen, of dat hij hem pas raadpleegde
nu hij zelf geen uitweg meer wist. Dat hoorde
zoo bij een prima detective, die zich daarmee
dan reeds bij voorbaat dekte tegen een even-
tueele mislukking van zijn taak. Enfin, in dat
geval, zou hij den man antwoorden: Waarde
commissaris, ik betreur het geenszins het spoor
van de daders aanvankelijk te hebben op
genomen, want slechts daaraan dank ik de
ontmoeting met mijn levensgezellin! Zóó, of
althans op een dergelijke manier zou dat alles
verloopen.
Wanneer een dr. Kaiserlien in het vroege
ochtenduur aldus zijn fantasie den vrijen loop
Iaat, is het hem niet kwalijk te nemen, als hij
daarbij één belangrijk ding over het hoofd ziet,
n.l. dat trouwen helaas onmogelijk is, wanneer
men geen behoorlijke bron van inkomsten
heeft.
Precies een uur vroeger dan gewoonlijk be
vindt hij zich reeds in de ontbijtzaal. Zooals
de kinderen spelen, wie er het eerst is. zoo
speelt hij in zijn verliefdheid met Edith Wis
muth. Hij zal er ditmaal het eerst zijn om
haar dan straks bij haar verschijnen, kwa
jongensachtig te kunnen voorhouden, dat hij
reeds urenlang op haar zit te wachten.
Prachtig, haar plaats is nog leeg. Hij is haar
dus inderdaad vóór.
Maar wat is dat Tot zijn intense verba
zing constateert hij plotseling, dat er maar
voor één persoon gedekt is. Zou zij dan mis
schien al beneden in de hall op hem wach
ten?
,,'t Zelfde als gisteren, doctor? ontvangt de
blonde gedienstige hem weer.
„Graag, ja!" Bij hooge uitzondering richt hij
zich ditmaal ook met een vraag tot haar.
.Heeft juffrouw Gotron al ontbeten?"
„Juffrouw Gotron is al weg".
Hij staart haar met open mond aan.
„Zij schijnt al vertrokken te zijn", licht het
neisje toe.
..Dat is niet mogelijk!' schreeuwt hij, bijna
voedend.
JfiFordt vervolgdL
