Uitteren en Kun:
Radiomuziek der week
BIOSCOOP.
HONIG'S BOUILLONBLOKJES thans 6 voor lOct.
Het buitenlandsche boek van deze maand.
ZATERDAG II AUGUSTUS 1934
HAARLEM'S DAGBLAD
9
EEN VOORBESPREKING
DOOR KAREL DE JONC
De afwachtende houding, die ik in mijn
vorige bespreking ten opzichte van de presta
ties der „elfjarige" pianiste Daisy Guth
meende te moeten aannemen rechtvaardigt
een nabetrachting. Vermoedelijk zullen wel
velen de uitzending van het Kurhausconcert
van 1.1. Zondagavond hebben beluisterd, en
men zal het er vrijwel over eens zijn, dat het
spel der jonge pianiste de bewijzen gaf van
een technische ontwikkeling, die zeer bijzon
der mag heeten, zelfs al zou blijken dat zij
in werkelijkheid een paar jaar ouder is dan
aangegeven wordt. Het tempo behoefde zich
geen concessies te laten welgevallen; kracht,
rythme en aanpak waren verwonderlijk. De
kracht kan natuurlijk door de plaatsing van
de microfoon grooter geschenen hebben dan
ze in werkelijkheid was; dat is bij radio-uit
zendingen niet te bepalen. Maar virtuositeit
was er in elk geval ruimschoots.
Men zal a.s. Maandag het Es dur-concert
van Liszt weer uit Hilversum kunnen hooren
en wel in de gramofoonopneming van Wal-
ther Gieseking met het London Symph. Or
chestra. Ik heb de uitzending daarvan al
vaak gehoord maar nooit eens die van een
door een anderen pianist gespeelde opname.
Gieseking's vertolking is .zooals alle die'ik
van hem leerde kennen uiterst correct maar
koel verstandelijk. Het lijkt me niet oninte
ressant om haar met die van het meisje te
vergelijken,
t
Van Saint-Saëns zal in de komende week
heel wat te hooren zijn zoowel bekende als
minder bekende werken. Tot de eerste mo
gen we wel het geestige en bevallige Trio in
F, op. 18. rekenen, een werk dat ik eens in
een Duitsche beoordeeling als „spirituelle,
abgeschliffene wenn auch etwas glaesrne
Musik" gekarakteriseerd zag. Denkelijk heeft
de doorzichtigheid van structuur en zetting,
die aan Mozart doet denken, den aan Duit
sche ..Schwerfalligkeit" gewenden schrijver
parten gespeeld. Men vergelijke in gedachten
b.v. eens Brahms' of Reger's kamermuziek
werken met het Trio van den Franschen
meester, dat Maandag door Huizen uitgezon
den wordt. Dezelfde uitzending vermeldt net
Trio in Bes. K. V. 502. van Mozart; wel het
meest geliefde en gespeelde der zes, die Mo
zart voor piano, viool en cello schreef. Mo
zart's trios beteekenen tegenover die van
Haydn een groote schrede voorwaarts door
de zelfstandige behandeling van de cello-
partij. die bij Haydn nog uitsluitend als ver
sterking van de klavierbas voorkomt. Deze
versterking werd noodig geacht wegens de
geringe draagkracht der toenmalige klavie
ren. Bij onze hedendaagsche vleugels kan
men die versterking gevoegelijk missen en
zoo zou men tegenwoordig Haydn's trios zon
der noemenswaardig nadeel als sonates voor
piano en viool kunnen spelen. Maar, om op
Mozart's Trio terug te komen: men vestige
nog eens zijn aandacht op de even luchtig
neergeworpen als mooie verwerking van het
hoofdthema in het eerste Allegro. Het motief,
waaruit dit thema is opgebouwd beheerscht
eigenlijk het geheele hoofddeel, zoodat eên
groote eenheid ontstaat. In het finale-rondo
treden drie thema's op, die aan het slot op
geestige wijze gecombineerd worden.
Ik wil nu tot de uitzendingen van St.
Saëns' werken terugkeeren. „Oscanio" is een
opera, waarvan het libretto reeds in 1887
door den componist meegenomen werd bij
zijn vertrek naar Algiers, waar hij genezing
voor zijn bronchitis zocht. De première had
pas in 1890 plaats, na een generale repetitie,
die een volslagen mislukking was geworden
en een fiasco deed voorspellen. Maar, zooals
het vaak gaat. volgde op de slechte generale
een schitterende uitvoering. Ongelukkig was
de pers bij de generale uitgenoodigd en wa
ren de dagbladartikelen die naar aanleiding
daarvan verschenen weinig vleiend. Sommige
recensenten woonden ook de première bij en
oordeelden anders. Geen wonder dat het pu
bliek. voor zoover het zijn oordeel naar dat
van de perseritieken richt, weinig houvast
had. Het werk verdween vrij spoedig van het
repertoire, om eerst 30 jaar later weer in de
Opera te verschijnen. ..Déjanire". een naar
klassiek voorbeeld bewerkte tragedie, werd in
1898 voor 't eerst opgevoerd, en wel. evenals
de oude Grieksche tragedies, in een openlucht
theater, dat in de Arena te Bézien opgericht
was. Twee opvoeringen hadden na reusach
tige voorbereidingen plaats: 28 en 29 Augus
tus. De componist dirigeerde zelf het gewel
dige orkest, waarvan o.a. de ..Stedelijke Gar
de" van Barcelona, de ..Lyre" van Biterre.
110 strijkinstrumenten, 18 harpen en 25 trom
petten deel uitmaakten- daarbij kwamen dan
nog twee koren, die uit 130 mannen en 80
vrouwen waren samengesteld. Zoowel het
schouwspel als het muzikaal effect moet
grandioos geweest zijn.
Voor een latere uitvoering in het Odéon te
Parijs moest de componist het orkestrale ap
paraat natuurlijk aanmerkelijk beknotten en
dus de partituur omwerken. De opera ..Hen
ry VIII" is van ouderen datum: zij beleefde
haar première in 1882 en werd in 't algemeen
goed ontvangen. De uitzendingen van frag
menten van deze opera's en van andere, meer
bekende werken van denzelfden componist
worden door Brussel F. op Zondag en Dins
dag verzorgd.
Een bijna exclusieve Mozart-uitvoering
heeft Vrijdagavond te Salzburg plaats en
wordt door Weenen uitgezonden. Zij kan ons
interesseeren niet alleen omdat onze land-
genoote Ré Koster er aan medewerkt, maar
ook omdat de zelden ten gehoore gebrachte
beide Arietta's K. V. 307 en 308 op het pro
gramma staan. Volgens het toen heerschen-
de gebruik zijn ze op Fransche teksten ge
componeerd. maar voor ons van meer be
lang is dat het de eerste ..doorgecomponeer-
de" •'dus riet coupietachtig herhalende) lie
deren van Mozart zijn. ..Dans un bois soli
taire" wordt zelfs als directe voorlooper van
het beroemde, eveneens doorgecomponeerde
lied ..Das Veilchen" beschouwd. Men vindt er
een volledige dramatische scène in terug met
veelvuldige tempowisseling en een illustree-
rende pianopartij. De .Parijsche Symphonie"
werd in 1778 volgens den heerschenden Fran
schen smaak te Parijs geschreven. Men lette
op den „coup d'archet" waarmee zij begint.
LUXOR THEATER.
Stan Laurel en Oliver Hardy in
„Pechvogels".
Laurel en Hardy.
Laurel en Hardy hebben het pleit feite
lijk al gewonnen, voordat de film begint,
want nauwelijks klinkt het hupsche koe
koeksdeuntje de zaal in. of er komt al een
lichte beweging onder de toeschouwers, een
praeludium als het ware van de lachstor-
men, die straks zullen losbreken. Er zit een
magische kracht in die „signature-tune" en
het is, alsof ge bij het hooren van de eerste
tonen het zware postluur van Oliver en het
nuchtere masker van den kleinen Stan reeds
ziet opduiken. Dan lost het wijsje zich in an
dere muziek op en ge bevind u al midden in
het wel en wee van het komische duo. Dit
maal voert de geschiedenis ons in de verga
dering van het geheime genootschap „De zo
nen der woestijn", waar den leden, in casu
Laurel en Hardy, een groot feest wordt aan
gekondigd. Hardy's vrouw blijkt echter aller
minst met dit plan accoord te gaan. zoodat de
dikzak zijn toevlucht tot een list neemt. Een
bevriend ..dokter" schrijft hem een ..gezond
heids' trip naar Honoloeloe voor en zoo zien
we dan de beide uitbrekers in ware hoera-
stemming de respectievelijke echtelijke wo
ningen verlaten., in het geheel niet met be
stemming naar Hawaii, maar naar een nabu
rige stad, waar de woestijnzonen de geheele
plaats met hun bacchanale feestelijkheden op
stelten zetten. Zij maken er o m. kennis met
Charlie Chase, die na het zooveelste glas be
sluit zijn zuster in Los Angeles op te bellen
en haar telefonisch aan zijn nieuwe vrienden
voor te stellen. Die zuster is echter tevens
Hardy's vrouw, doch de dikke pretmaker is in
een dusdanigen staat, dat hij met zijn be
zwaarde tong een formeele flirtation begint en
pas tot bezinning komt, wanneer hij haar
telefoonnummer vraagt en krijgtStan
en Oliver kunnen hun bedriegerijen onmoge
lijk volvoeren. Want behalve de omstandig
heden, dat de beide wederhelften het twee
tal in de biscoop als de potsierlijke woestijn
ridders ziet verschijnen blijkt de boot naar
Honoloeloe in. een typhoon te zijn vergaan;
alle opvarenden worden gered en zullen op
een bepaalden dag in Los Angeles aankomen.
Het noodlot doet echter de beide vrienden
één dag vroeger aan hun haardsteden te
rugkeeren. Hardy tracht door een boeiende
reisbeschrijving de situatie te redden, doch
het resultaat is een serie huishoudelijke voor
werpen, welke zijn gade hem met kenners
hand naar het hoofd slingertStan pakt
het listiger aan en weet door alles op te
biechten het gemoed van zijn temperament
volle echtgenoote tevreden te stellen. En ter
wijl in den aangrenzende huize Hardy de mu
ren trillen en scheuren, zit de kleine Laurel
in een fantastische kamerjapon knus naast
zijn vrouw op de sofa en hoort den veldslag
by de buren met wijsgeerig-berustende ge
laatstrekken aan
Ziehier in het kort den inhoud van deze
uitermate komische film, welke wij een ieder,
die zich een vroolijken avond wil verschaffen,
van harte kunnen aanbevelen. Het spel van
de twee komieken is weer van buitengewoon
gehalte.
Ook tijdens het voorprogramma is de lach
vrijwel niet van de lucht.
.De wildeman uit Borneo" brengt behalve
ae zonderlinge en raar-gemanierde natuur-
mensch zelf een ..gang" van kinderen op
het doek, welke alleraardigst spel te zien
geeft. Dan is er een kluchtig en vlot teeken
filmpje en een uitgebreid journaal, waarin
o.m. een fragment van de rondreis van pre
sident Roosevelt is opgenomen.
CINEMA PALACE.
Jack Payne in Say it with music.
Jack Payne's naam werkt fascineerend of
afstootend. al naar gelang uw gezindheid tot
de soort muziek, waarvan hij een der voort
brengers is. Houdt u van melodieuse jazz, met
eenig vertoon, (eigenlijk heet dat .show"...)
dan is .Bay it with music" de geknipte film
voor u. Houdt u er niet van, dan.kunt u
het leeren of anders moet u wegblijven,
want er wordt muziek gemaakt van het, be
gin tot het einde en als u jazz haat, haat
u de film waarschijnlijk ook wel.
Het bewonderenswaardige echter is, dat
het verhaaltje niet eens zoo erg gek is, (gek
is het uiteraard wel), en met het vereischte
film-fantasie-aanvullingsvermogen kunt
het wel accepteeren.
Payne's vriend heeft namelijk in den oorlog
zijn geheugen verloren, juist nadat hij een
•behoorlijke jaiZZ-mop dn mekaar had ge
draaid. Na den oorlog zit-ie op zwart zaad
doordat hij (o, onvergeeflijke kortzichtig
heid!), alleen Mozart en andere onbekenden
speelt. Payne zal hem helpen, weet hem met 'n
trucje het vergeten oorlogsdeuntje te laten
spelen voor e zaal vol menschen en de
zaak is weer gezond.
Jammer dat er weer zulk mooi oorlogsge-
doe bij moest komen. Om de verheerlijking
van Jack Payne's grootheid volmaakt te
doen zijn, moest hij natuurlijke?) als echt
officier worden voorgesteld, in vliegmachine
boven vijandige Zeppelins, met veel machi-
negeweergeknetter en nog zoo wat erbij hoort.
Bovendien doet de voorstelling van Payne als
jazz-dictator wel een beetje „te" aan, zooals
de jochies het noemen: ..net echt". Maar
ais we dat buiten beschouwing laten, en de
film op musicale waarden willen beoordeelen.
dan constateeren we dat het persoonlijk
is. Wie van jazz houdt, ,Bay it with music"
is zijn film! Wie niet van jazz houdt, moet
ervoor zorgen dat het hem niet met muziek
wordt gezegd.
Op het tooneel stelt zich meneer Max
Marcelli voor. Landsaard onbekend, spreekt
e:f talen, niest bar veel, werkt met een
autotoeter, een mondxylofoon. heel veel
hoofddeksels en spreekt over het algemeen
Duitsch. behalve zijn ..Goeienavond daomes
ein heiren!" Hij vertelt vee! leuks, maar de
aardigheden gaan vaak verloren voor de
meesten. doordat het echt-Duitsche grappen
zijn, verkregen door letterwisseling.
De teekenfilm is spotterij met het wereld
nieuws. ,De opening van de nieuwe brug in
Diemen door den heer Verbruggen". die in
plaats van het lint wat anders doorknipt
waardoor de heele brug onder water ver
dwijnt. Misschien knipte de man toch wel
het echte lint door, maar was de brug juist
daaraan vastgebouwd! Dan Prima Canarie
in een oefenmatch met zijn vrouw, waarbij
hem een upper cut wordt gepresenteerd
die in alle opzichten af is.
Het balletje (we misten het een heelen
tijd) springt weer lustig boven de woorden
van „This Litlle piggie went to market", de
zanger vraagt allervriendelijkst om eenige
begeleiding, zij het maar fluitsgewijze, maar
het varkentje moet den weg alleen maken
en wijt dat aan de een of andere onbekende
beklemdheid in het openbaar, echt-hardop te
zingen.
Little Jack Little speelt piano. Little Jack
Little is namelijk een pianospeler die piano
spel componeert. Uiteraard ook jazz, en
daarom zit hij achter een dure vleugel in
een rijk vertrek en dansen er dames in wit
en zwart om hem heen. Op de maat en zij
zingen met hem mee en er zijn aardige lied
jes ook bij.
Het nieuws is volop en veel De begrafenis
van Dr. Dollfuss, jubileum van den burge
meester van Urk, bloemencorso in Bergen,
aanbrengen van riooimond in zee bij Scheve-
ningen ten behoeve van 's Gravenhage's vie
zigheid, onthulling van 'n monument Doumer
den in 1932 vermoorden Franschen president
Duitsche jongens aan het Duitsche strand,
paarden op Houtrust in Den Haag en nog
meer.
Met echte muziek wordt het programma
begonnen en het orkestje zorgt gedurende de
voorstelling meermalen en-oor dat er geen
hiaten in het gehoorleven ontstaan en waar.
om zouden zij ook weer niet eens met eere
genoemd mogen worden?
Martha Eggerth.
REMBRANDT-THEATER.
Jan Kiepura en Martha Eggerth
in Mein Herz ruft nach dir.
Martha Eggerth
in Jan Kiepura zijn
verloofd en een film.
waarin <ie gelieven
samen optreden en
welke naar men zegt
zelfs de aanleiding
tot dit engagement
is geworden, kan du:
aanspraak maken op
de aandacht van al
len, die ook in het
particuliere leven
der filmsterren be
lang stellen. Deze
en ze maken een
groot contingent uit van het bioscooppubliek
zullen zich bij deze gelegenheid zoo onge
veer op receptie gevoeld hebben,
Misschien is het voor sommigen hunner
een kleine teleurstelling geweest, dat de be
koorlijke actrice, van wier lieve liedjes men
ook zoo gaarne geniet, ditmaal als zangeres
geen emplooi heeft en dat het muzikale ge
deelte uitsluitend op rekening van haar
partner gesteld Is. Maar deze krijgt hier dan
ook de volle maat. Hy zingt dat het een ust
is en kan zoowel in enkele nieuwe Schlagers
van Robert Stolz als in bijna ce volledige
opera-partituur van de Tosca zijn krachtig
en welluidend orgaan en zijn prettige voor
dracht demonstreeren
Ook afgezien van dit muzikale genot biedt
de film. waarin het verloofde paar een
hoofdrol ven-uit veel aardigs. Het tot uit den
treure herhaalde gegeven, hoe een gezond
maar arm jonkman en een gezond maar arm
jong meisje elkaar krijgen en trots allerlei
wederwaardigheden to: rijkdom en roem ge
raken. is hier zoo speelsch en bijna ironisch
behandeld, dat men heusch met iets nieuws
heeft te doen gekregen.
Carmine Gallone. die de film heeft ver
vaardigd. doet hier soms eerder Fransch dan
Duitsch aan en heeft zijn Duitsch materiaal
in elk geval volkomen vrij gehouden van de
traditioneele zoetheid en sentimentaliteit.
Meermalen zwenkt de film in de richting van
Réné Clair, aan wiens grapjes menige episode
doet denken.
De geschiedenis is deze:
Op de boot. wel- hm
ke een opera-gezel- HH9
schap van Zuid-
Amerika naar Mon
te Carlo vervoert
ontdekt de tenor
Mario (Jan Kie
pura) een verste-
kelinge (Martha
Eggerth) in zijn
hut. Ten haren be
hoeve geeft hij. de
.scheepsdicipline
trotseerend. een
.zanguitvoering,
welke zulk een be
drag opbrengt
dat niet alleen het
meisje geholpen is,
Jan Kiepura.
maar ook de directeur Rosé (Paul Kemp) zijn
artisten althans elk een kleinigheid van hun
achterstallig salaris kan uitbetalen.
Rosé hoopt te Monte Carlo in de opera te
mogen optreden, maar deze hoop vervliegt
onderweg door de ontvangst van een tele-
(Adv. lngez. Med.)
Arnold Zweig: „Spielzeug der Zeit"
Novellen. Querido Verlag, Amster
dam
De novelle is een literaire vorm, die in den
tegenwoordigen tijd. om vrijwel onnaspeur
bare redenen, weinig aftrek meer vindt. Niet
onder schrijvers het schijnt dat over het
algemeen de meesten zich met genoegen aan
het schrijven van korte of langere verhalen
wagen: maar het publiek schijnt er weinig
belangstelling meer voor te hebben; dienten
gevolge wagen ook de uitgevers zich zelden
of nooit meer aan het risico van een bundel
verhalen. En ten slotte slaat zoo iets toch ook
weer op de schrijvers terug: zij zien zich ge
dwongen hun korte verhalen in portefeuille
te houden, en op den duur doet deze heele
loop van zaken ook hun neiging om novellen
te schrijven geen goed.
Dat is niet alleen een Hollandsch verschijn
sel. het openbaart zich overal, in Amerika
dat toch bogen kan op het bezit van enkele
van de beste korte-verhaal-schrijvers van de
wereld, in Engeland, in Duitschland. Een ver
klaring is er niet gemakkelijk voor te vinden,
vooral niet, omdat volgens menschelijke be
rekening het verhaal in den tegenwoordigen
tijd, waarin volgens de meest gangbare theo
rie niemand tijd genoeg heeft de novelle toch
steeds populairder behoorde te worden. Wie
geen tijd over heeft om zich te concentreeren
op een lijvigen roman, heeft het allicht wel
voor een novelle; maar de werkelijkheid
weerspreekt alle theorie en in de laatste jaren
wordt de toch al geringe belangstelling van
de lezers voor verhalenbundels nog steeds
minder, terwijl de romans voortdurend aan
omvang winnen.
Het is mogelijk, dat velen lezers een bundel
novellen een te vermoeiende lectuur is. Wie
voor een avond een roman ter hand neemt,
behoeft slechts eenmaal kennis te maken met
de erin voorkomende personen; kent hij ze
eenmaal, dan Is die inspanning voor hem
achter den rug tot hij een nieuw boek begint.
Wil hij zich echter een avond lang bezig hou
den met een bundel novellen, dan wordt die
inspanning steeds weer van hem geëischt. als
de ééne novelle beëindigd is en een nieuwe
aanvangt. En zoo gaat het tot op zekere hoog
te ook zelfs den lezer, die nog wél belang stelt
in novellen: hij leest ze ook liever stuk voor
stuk, nu eens éen en dan weer een ander,
dan dat hij een avond lang steeds weer nog
maar half verwerkte indrukken moet ver
vangen door nieuwe.
Intusschen is het voor de liefhebbers van
novellen een verblijdend feit dat hier en daar
nog wel eens een uitgever zich waagt aan een
bundel verhalen In Holland gebeurt dat wel
iswaar maar heel zelden; de bovengenoemde
bundel behoort bovendien niet tot ae Hol-
lanasche literatuur, maar tot de Duitsche, al
wenschen de Duitschers dat op net oogenblik
niet te erkennen. In allen gevalle doen zij
zichzelf daarmee in zooverre te kort, dat zij
in alle twee de gebroeders Zweig, Stefan en
Arnold, de twee grootste meesters van het
korte verhaal verloochenen, die de Duitsche
letterkunde van den laatsten tijd kent.
Men kent hier Stefan Zweig als schrijver
van novellen voornamelijk van zijn prachti-
gen bundel „Amok" en van de wat langere,
en afzonderlijk uitgegeven novelle „Brennen-
des Geheimnis" en Arnold van zijn „Novellen
um ClaudiaHet zou misschien interessant
zijn om in de zoo buitengewoon veel met el
kaar gemeen hebbende schrijfwijzen van de
beide broers de toch ook weer sterk naar vo
ren springende verschilpunten op te zoeken,
vooral daarom, omdat Arnold's laatste en in
Holland uitgegeven bundel „Spielzeug der
Zeit" die verschilpunten gemakkelijker doet
onderscheiden. Stefan, die volgens de theorie
dat de grootste kunstenaars zij zijn. die een
„zekere fundamenteele vulgariteit" bezitten,
die hen het vermogen geeft tot een ongecom
pliceerd recht op de dingen afgaan, de groot
ste van het tweetal zou moeten zijn, mist
daardoor Arnold's neiging tot bespiegelen, die
sommigen van zijn Novellen um Claudia" tot
zulke juweeltjes van doorgrondingskunst
maakten; aan den anderen kant echter ver
oorzaakt die neiging tot bespiegelen, vooral in
zijn „Spielzeug der Zeit" vaak een vermoeien
de langdradigheid en een irriteerende pree-
kerigheid, die het effect van sommige van zijn
verhalen voor een deel bederven.
Daarbij komt, dat in dit „Spielzeug der Zeit"
waarschijnlijk een paar novellen van betrek
kelijk ouden datu mingelascht zijn. die in on
derdeden wel prachtige staaltjes van de ver-
fjj&oe besfifrrjivingskunst der Zwgjgfi yertQQ-
nen. maar waarvan het geheel niet bevredigt.
Niettemin is „Spielzeug Ier Zeit" een bun-
de. die den schaarschen liefhebbers van kor
te verhalen aanbevolen kan worden, al was
het alleen om het machtige „Die Lans", dat
herinneringen opwekt het is lang geen on
aangename sensatie ter vleiende vergelijking
een Hollandsch schrijver te kunnen noemen!
aan den Doolaard. Onderwerp en wijze van
behandelen leiden daar vanzelf toe: met even
simpele, maar onfeilbare middelen als den
Doolaard in zijn „Herberg met het Hoefijzer"
de Albaneezen deed herleven, doet Zweig het
hier de Bulgaren; daarbij komt dat het mid
del om het verhaal tot een geheel te maken,
namelijk de luis. waaraan het zijn titel ont
leent. even aardig gevonden als knap uitge
werkt is. De „Schlesische Novelle", gedeelte
lijk van actueel belang omdat het vraagstuk
„gemengd huwelijk", dat het Duitsche rijk ge
meend heeft tot een staatsaangelegenheid te
moeten maken, één van de thema's vormt,
mist de rijkheid aan actie, die „Die Laus"
tot zoo'n boeiend geheel maakt, en kenmerkt
zich door een soort van weemoed en gelaten
heid, vooral in de figuur van Frau Findel.
Maar de Frau Findels dezer voor hen uitzicht-
looze wereld hebben ook alle reden tot hope
loosheid en gelatenheid en het gaat niet
aan om hen, volgens de theorie van sommige
aanhangers der struisvogelpolitiek, daarom
hun plaats in de literatuur te misgunnen.
Over het algemeen trouwens zijn deze no
vellen noch opgewekt, noch krachtig: do titel
duidt hun karakter reeds aan: speelgoed van
dezen tegenwoordigen tijd zijn de personen
die erin beschreven worden. „Ein bisschen
Blut", het verhaal van een toevallige ontmoe
ting en het kleine sprankje wcderzljdsche
sympathie, dat even tusschen twee menschen
ontstaat, is een merkwaardig voorbeeld van
de kunst der Zweigs om uit de dagelljksche
gebeurtenissen belangrijks te putten; „Die
Blindschlelche" herinnert in de cynische
kalmte, waarmee het onderwerp behandeld is
aan de Maupassant's overigens veel vlijmen-
der verhalen.
Summa s umarum: voor hen. die belang
stellen in de novelle een aanbevelenswaardig
boek. Enkele zeer sporadische zinsneden, die
afdwalingen zijn naar het gebied der politiek
zijn begrijpelijk en vergeeflijk, al doen ze de
novellen geen goed Mogelijk dat Zweig zelf
nog eens zal wenschen ze eruit te schrappen
als hij zelf minder speelgoed van dezen tijd
is geworden en hij de literatuur weer enkel en
alleen om de literatuur bedrijven kan.
WILLY .VAN DER TAK
gram. dat het manneke wanhopig maakt.
Doch wanneer eerst de secretaris (Theo Lin
ger.» en later de directeur van de opera «Paul
Hörbiger) door het overweldigende talent v.m
den ter.or zijn gewonnen, komt alles terech:
Car la. de verstekelingc. krijgt door haar
verleidelijk voorkomen gelegenheid den op
vrouwelijke schoonheid gestelder. directeur
gunstig te stemmen en aldus haar beminde
een handje te helper., maar deze. die haar
contact met den directeur verkeerd op\ at,
moet eerst een benauwende vlaag van ja-
loerschheid doorlijden, aleer het uur der
triomf alles opheldert. De noodige verwikke n
gen. welke uit de verschlller.de situaties
voortspruiten, houden de spanning er Ir..
Gallone heef: var. deze geschiedenis een
luchtig, vlot filmspel gemaakt. In het eer
gedeelte, aan boord heeft hU profijt getrok
ken van de talrijke gelegenheden, welke het
decor van een passagiersboot voor het ge
bruikelijke krijgertje- en verstoppertje-spe
len biedt Aardig is de parodiale wijze, waar
op hij den zanger alle beletselen laat trot-
seeren. Op de boot klimt Mario, door de
scheepspolitie nagezeten, in de antenne en
kweelt boven uit het topje var. den mast zijn
liefdeslied. In het hotel zingt hij zijn Schla
ger voor zijn meisje alleen, maar de gooche
larijen met tafels en stoelen, gefantaseerde
toehoorders en een vleugel, die doorspe.lt
ook wanneer de zanger in zijn enthousiasme
de toetsen vergeet, leiden deze erotische ex
plosie op zoo lichtzinnige wijze in. dat men
de romantiek moeilijk voor ernst kan opne
men. Deze persiflage herhaalt zich. wanneer
Mario tenslotte als concurrent van den tenor
met reputatie op het plein van de opera de
buteert bij een gramofoon, welke het opera
orkest daarbinnen op haar beurt concurren
tie aandoet. Ook deze episode, met de tegen
stellingen tusschen de allengs leegstroomen-
de opera-zaal en de zich rondom de primi
tieve straat-uitvoering samenpakkende me
nigte. is een welgeslaagd stukje parodie En
vergeten we niet de scène in de speelzaal
waar Mario zich met twee revolvers een rus
tig doorzingen verzekert.
Een prettig effect .heeft Gallone ook be
reikt met het rondwentelend overzicht van
de luisteraars, eerst aan boord tegen den
nachthemel en later op het plein met het
mondaine decor van Monte Carlo. Karakte
ristieke groepen en typen houden hier de
belangstelling gaande.
De film eindigt met een pakkend slot: een
wervelende dans. waarin het triomfeerendo
paar zich verliest.
En de harmonie tusschen beeld en geluid
handhaaft zich in dit frissche en montere
werkje, dat ook in de bijfiguren Inzonder
heid de vermakelijke rol van Paul Kemp) uit
nemend bezet is.
Een illusionist, die de gave bezit het pu
bliek in zijn bezieheden te betrekken een
gekleurde teekenfilm en het fiimnleuws,
waarbij de bijzetting van Hindenburg's stof
felijk overschot; vullen het programma aan.
H. G. CANNEGIETER.
HET OPENLUCHTCONCERT DEK H.O.V.
Op WOENSDAGAVOND 5 SEPTEMBER.
In aansluiting aan vorige berichten kun
nen wij mededeelen, dat alle maatregelen
worden getroffen om deze groote zanguit
voering te doen slagen.
Dank zij de welwillende medewerking van
de eerste Nederlandschc Stalen Steiger On
derneming N.V „Holland" firma J F Köhnke
en de zeilmakerij' der firma J. G. Hoffmann,
beide te Haarlem, wordt met de bestaande
overdekte tribune op het H FC.-terrein oen
groote geluidstrechter gevormd, waardoor
men een zeer goed resultaat mag verwach
ten.
De staanplaatsen zullen zich bevinden aan
de lange zijde bij de Spanjaardslaan en de
zitplaatsen op de onoverdekte tribune cn
achter de beide doelen. Toegangsbewijzen zijn
reeds verkrijgbaar bij de medewerkende zang
verenigingen, den muziekhandel Alphenaar.
bij de sigaren-magazijnen Baart en ..Mignon"
en bij de verder aan te kondigen winkeliers.
AGENDA
Heden:
ZATERDAG 11 AUGUSTUS
Stadsschouwburg: De lachschlager „In Py
jama", 8 uur.
Gem. Concertgebouw; Meyer Hamels Re
vue: „Dat doet de deur dicht!" 8 uur.
Schouwburg Jansweg: Revue ,,'t Is voor
mekaar." 8.15 uur.
Palace* Jack Payne In .Bay St with Music".
Op het tooneel: Max Marcelli. 2.30. 7 en 9.15
uur.
Rembrandt Theater: .Mein Ilcrz ruft nach
dir". Op het tooneel: Mclachinc, moderne
wonderen. 2.30, 7 en 9.15 uur.
Luxor Sound Theater: „Pechvogels 2.30 cn
doorloopende avondvoorstelling van 7 uur af.
Teylers Museum, Spaarnc 16. Geopend op
werkdagen van 113 uur, behalve 's Maan
dags. Toegang vrij.
ZONDAG 12 AUGUSTUS
Schouwburg Jansweg: Revue ,,'t Is voor me
kaar". 8.15 uur.
Stadsschouwburg: De lachschlager „In Py
jama". 8 uur.
Gem. Concertgebouw: Meyer Hamel s Revue:
,Dat doet de deur dicht! 8 uur.
Bioscoopvoorstellingen 's middags cn des
avonds.
MAANDAG 13 AUGUSTUS
Bioscoopvoorstellingen 's middags en des
avonds.
ROOSTER VAN APOTHEKEN
(Samengesteld door den Inspecteur der
Volksgezondheid.)
Voor de apotheken die toestemming ge
vraagd hebben om 's avonds, 's nachts en
Zondags te sluiten, is door den Inspecteur
der Volksgezondheid een sluitingsrooster op
gemaakt.
Van Zaterdag 11 Aug. des avonds 8 uur tot
en met Vrijdag 17 Aug. zijn de volgende apo
theken op Zondag 's avonds na acht uur en
des nachts geopend.
I. Koster. Apotheek Bosch en Vaart, Bosch
en Vaartstraa: 26. Tel. 13290
H. Cohen. Firma H. Remmers en Zn.,
Kruisstraat 6 Tel. 10354.
W. P. Woutersen. Apotheker, Koninginne
weg 3. TeL 12038.
