RDAGAVOND
MODETIPS
Door de lucht naar Spanje.
VLIEGEN BIJ SLECHT ZICHT.
uit de hoofdstad.
BIJVOEGSEL VAN HAARLEM'S DAGBLAD
ZATERDAG 15 SEPTEMBER 1934
HAARLEM'S DAGBLAD'
7
He, who will thrive, must rise at five.
He, who has thriven, may lay till seven!
De Pyreneeën op hun mooist.
De luchtvaart Is een jong bedrijf en dus
moeten wij vroeg op. Ons vliegtuig vertrekt om
5 uur van Marignan, het groote vliegveld, waai
de Pelikaan ons neerzette. Dat is drie kwartier
rijden, maar de Franschen. die den naam van
beleefdheid hebben, halen eerst de passagiers
op, dan de post, wat meestal een kwartier tijd
kost. daar de chauffeur de zakken zelf uit het
postkantoor moet sleuren, dan halen wij den
piloot op en die alleen weet de mecanicien te
wonen, waarvoor wij weer vijf minuten terug
moeten en dan gaat het naar het vliegveld, o
neen, eerst nog naar een stationnetje, waai
de nachttrein uit Parijs gelukkig met slechts
10 minuten vertraging aankomt!
Onder een prachtigen sterrenhemel worden
wij en onze koffers enz. uitgeladen en staat
het toestel te wachten. De Air France gebruikt
op deze belangrijke internationale lijn, die ge
deeltelijk over zee en dan 2000 M. hoog over de
Pyreneeën gaat één-motorige Latecoère vlieg
tuigen, zooiets als onze D.O. en D.X. die op
Vlissingen en Twente vliegen, maar een beetje
kleiner. Ze ontwikkelen een snelheid van on
geveer 200 K.M. per uur, maar stijgen dunkt
mij langzaam. Ik ben de eenige passagier. Voor
in de cabine zit de marconist met zijn appa
raten. Af en toe klimt hij op den rechter voor
sten zetel, opent een luikje boven in den voor
wand, wringt daar zijn bovenlichaam door
heen en geeft zoo boodschappen door aan den
piloot.
Beneden ons duiden lichtrijen de wegen,
vlekken van tintellichtjes de dorpen en
zwaaiende vuurtorens de kapen en rotsen aan.
De lucht begint lichter te worden schuinsch
achter en al spoedig teekenen zee en land zich
als donkere en lichtere vlekken af. Niet lang
echter. Een lichte nevel vormt zich onder ons
en verdikt zich tot een wolkenlaagje, dat een
paar honderd meter boven de plassen en moe
rassen der Rhónedelta hangt en zich een klein
eindje in zee uitstrekt. Achter ons teekenen
zich de van ouds bekende lijnen van het ge
bergte af, vóór ons boven de wolken zee als
een donkere band tusschen grijze wolken en
grauwe lucht de Pyreneeën.
Het is prachtig stil weer. Wij hangen rustig
in de lucht. Nu eens de eene vleugel dan de
andere op den horizon. Slordig noem je dat,
dweilen door de lucht en als de wolken wat
hooger stijgen en een beetje beweging veroor
zaken valt dat nog veel sterker op. Geen fijn
vlieggevoel. Geen corrigeeren van de beweging,
van de afwijking van de horizontale op het
oogenblik zelve dat die ontstaat, zooals wij dat
van onze vliegers gewend zijn. Maar al gauw
heb ik geen oogen meer om op dergelijke klei
nigheden te letten. Achter ons kleurt de lucht;
het komende licht brengt meer en meer tee-
kening in de wolkenzee. De schaapjes scharen
zich in rijen om de zon te begroeten en de slor
dige rotsmuren aan den overkant rekken zich
hooger en hooger uit om als eersten de dag-
vorstinne te verwelkomen en kleeden zich in
sluiers en gewaden van sneeuw. Hoe meer licht,
hoe helderder de sneeuw zich afteekent van
de rotsgevaarten. Kwart voor zes begint mijn
Contaxcamera zijn dagwerk, vijf minuten latei-
de Agfa-movex, smalfilmcamera en dan blijft
het heen en weer hollen van linksachter naar
rechtsvoor met geelfilters en telelenzen om
dat prachtige op plaat en rolfilm vast te leg
gen; de spierwitte, zonovergoten wolkenzee.
opbruisend, neen, opwuivend tegen de donkere
rotsgevaarten of grijze wolkenlagen, verdoeze
lend en grauw, doezelig overgaand in fel-
zwarte rotswanden, waarop glanswitte sneeuw-
tongen omlaaglekken, naar de grauwe damp-
massa's beneden.
Als wij op 2000 M. over de Oostelijke Pyre
neeën Spanje's lucht bevliegen (ik had eerst
willen schrijven Spanje's grondgebied gaan
betreden, maar je moet zoo op je woorden
passen in de lucht) blijven de wolken achter
ons. De Zuidkant der Pyreneeën is geheel hel
der, alleen nog niet zoo mooi verlicht als zoo
even de Noordzijde was. Al verder wijken de
sneeuwbergen terug en het eerste wat wij van
Spanje zien lijkt op wat aardrijkskunde boe
ken schreven: een hoog plateau, diep uitge
sneden rivierdalen. Verspreid liggende armoe
dige dorpen. En als wij Barcelona naderen,
komt een lichte nevelsluier het land bedekken.
Om straks de verrassing des te grooter te doen
zijn als wij tot de conclusie komen dat Spanje
een moderne staat is geworden met alle ge
makken en voordeelen van dien.
Maar wij zijn er nog niet! Wel boven Bar
celona. De kerktorens boren door den nevel
heen; de zee is helder, de heuvels achter de
stad baden in het zonlicht, maar een nevel
sluier ligt in de breede vallei en bedekt juist
het vliegveld der Air France; bedektdat
is te zeggen. Ik zie den windzak en het dak
yan Cc hangar, maar het veld zelf zie ik niet,
i ja toch, daar is het midden vrij, nu het Oos
telijk einde. Wij zwerven rond op 200 M. hoog
te. Een gat in de nevelmassa drijft langzaam
aan, passeert het heele vliegveld in de lengte,
alles lijkt vrij. Maar de piloot blijft rond zwie
ren. Ja. komt de marconist vertellen, de piloot
is er pas één keer geweest en dat is 2 jaar gele-
t en. en er kunnen boomen geplant zijn.Smirnoff
zou hem er allang ingeprikt hebben, ook zon
der aansporing van Soer. Volle vijf kwartier
hebben wij daar rondgeslingerd en gezwaaid,
drie keer de landing geprobeerd, den 4den keer
lukte het en kon hij net zijn zwaai nemen op
20 M. afstand van het einde van het veld. Als
onze militaire vliegers 15 jaar geleden het zoo
deden kregen ze veertien dagen provoost. Onze
piloot kreeg een standje van 1312 minuut
van den welbespraakten Franschen manager
van het vliegveld en door al die vertraging,
kwam ik te laat voor de luchtvaart acrobatiek-
wedstrijden ter besluiting van het Lentefeest
en had de keus tusschen den schoonheids
wedstrijd der bloemstalletjes tmaar er waren
meisjes bij) of een snelheidswedstrijd voor
fietsers. De keus was niet moeilijk want na
afloop ging alles weer samen naar het eve
nement van de feestweek: Het stierengevech:
met den beroemden toreadorweet ik veel
hoe die man heette. Ik had nog luist peseta's
genoeg voor een plaatsje heel bovenaan de
schaduwzijde, maar wat hindert dat in de eeuw-
der kijkers en tele-objectieven. En mijn Zeiss
kijker had druk werk hoor! Een prachtige op
tocht.
Als de deuren van de arena openvliegen
komt in gestrekte draf een eskadron cavalerie
binnen in prachtige uniformen, rood, wit,
goud. koperen helm met haneveeren; het es
corte van den Gouverneur der Provincie. Dan
zijn rijtuig en een tiental volgtrijtuigen, je
reinste bloemencorso. Prachtige bloemen,
prachtige meisjes, prachtige paarden. Ik had
het nog maar half gezien, toen ik alweer er
gens anders heen moest kijken. Al dat moois
had zich rond de arena opgesteld en daar
kwamen plotseling twee cowboys te paard
binnen galoppeeren. Steigeren, boksen, dan
sen of ze een hobbelpaard ingeslikt hadden.
Zoo'n steigersprong uit volle ren moet je dan
mooi vinden al wordt het arme paard er zoo
wat bij uit elkaar getrokken. Ik wou dat de
teugel gebroken was. wat zou die vent er dan
afgezijn (ik waag mij niet aan één letter
meer!). Toen verdween al het moois uit
arena en alleen een cowboy bleef over en pas
nadat Gouverneur en dames hun zitplaatsen
hadden ingenomen stoof de eerste stier de
arena in. De cowboy was intusschen gewapend
met een houten stootspeer van 1 M. lang en
een lemmet van een voet. blinkend staal. Toen
begon een aardig maar wreed spel. De rijder
liet zijn paard steeds vlak voor den uitvallen
den stier langs rennen en trachtte hem dan
den speer in den rug te stooten. Gevaarlijk
spelletje, althans voor het paard, al liep het
deze keeren goed af. Je krijgt trouwens zeer
sterk den indruk dat ook het gevaar voor den
toreador te voet niet groot is. De stier char-
jeert den rooden lap en die houdt de moedige
man altijd zuinig naast zich. In Peru hadden
de toreadors tenminste een rood pakje aan
maar dat was hun blijkbaar ook te gevaarlijk
hier. Zoo werd het geheel een laffe vertoonin;
voor wie niet geleerd heeft te applaudisseeren
als anderen het ook doen. Neen hoor. ik heb
mijn laatste stierengevecht gezien, tenzij ik
een volgenden keer zelf mee vecht. Dat zou
ik wel eens willen probeeren, maar dan eerst
met een beetje 'n tamme!
Dr. W. G. N. v. d. SLEEN.
Het probleem van een nauwkeurigen
hoogtemeter.
Een van de belangrijkste problemen voor de
lucht-navigatie is, op elk gewild oogenblik
nauwkeurig te weten op welke hoogte het
vliegtuig zich boven de aarde bevindt. Het
vasthouden aan de route, het binnenloodsen
boven een luchthaven, in nevel, mist, bij
nacht: het zijn alle problemen, welke langs
radiotelegrafischen weg met voor de veilig
heid voldoende middelen zijn opgelost.
Dit is nog niet geval met een tot enkele
meters nauweurig werkenden hoogtemeter.
Algemeen wordt de barometrische hoogte
meter nog gebruikt en nu is het wel mogelijk
tijdens de vlucht door het vragen van ge
gevens, met den barometerstand van de
plaats van bestemming rekening te houden,
doch de nauwkeurigheid tot enkele meters,
waar het bij de landing om gaat, vormt een
nog niet opgelost vraagstuk. De phenomenale
landing van de Pelikaan-vliegers op den
Schipholschen mistavond ligt ons nog allen in
het geheugen en dat dit gelukte is prachtig
werk geweest, docht het instrumentarium is
nog niet van dien aard, dat het tot systeem
kan worden verheven.
Elke vlieger wenscht zich een apparaat,
dat hem in staat stelt voortdurend te kunnen
aflezen, op welke hoogte hij zich boven het
onder hem zijnde terrein bevindt en dit bij
voorbeeld voor hoogten van 5 tot 300 M. Dat
instrument moet voorts eenvoudig en ligt
zijn. niet te veel plaats innemen en niet veel
geld kosten. Eerst dan kan hij veilig met mist
vliegen of in een stikdonkeren nacht.
Helaas, dit probleem is zeer gecompliceerd.
Zij die bzich op de oplossing hebben gewor-
jVn en het zijn er velen zijn vrijwel
unaniem tot de conclusie dat de verwezen
lijking van het denkbeeld alleen te bereiken
is door het gebruik te maken van de terug
kaatsing van geluiden. Daarmede was het
vraagstuk nog allesbehalve opgelost. Immers
zij kwamen te staan voor een geweldige moei
lijkheid: gebruik maken van teruggekaatste
zwakke geluiden in een „zeer lawaaiig
milieu", namelijk in een vliegtuig met (een)
volop draaiende in) motor (en>.
Voor acoustische hoogte-meting moet men
een zeer kort en zuiver geluidssignaal geven,
de echo van de aarde ontvangen en den tijd
meten welke verloopt tusschen het geven van
het signaal en de ontvangst van de echo.
Daar de snelheid van het geluid constant is
kan de tijdmeter direct als hoogteschaal wor
den ingedeeld. Met meet dus de zuivere ver-
ticule afstand tusschen vliegtuig en aarde.
Op kleine hoogten en die wil men juist zoo
graag meten zijn de te meten tijden wel
zeer kort; op 5 M. bijvoorbeeld is de duur van
het zenden en ontvangen 10/340 seconde of
onc-eveer 0.03 sec. Wil men een nauwkeurig
heid van 5%, en minder mag men niet toe
laten, dan moet de tijdmeter nauwkeurig zijn
tot duizendsten van seconden. Voorwaar geen
eenvoudige opgave, wanneer men bedenkt,
dat in kritieke vliegomstandigheden een
voortdurende, aaneenschakeling van metin
gen gewenscht wordt. Als met een gewonen
hoogtemeter moet de vlieger tot in meters
nauwkeurig zijn vliegtuig kunnen controlee
ren.
Het. is noodzakelijk een geluidssignaal af te
geven van ten hoogste 0.02 sec. van groote in
tensiteit; scherpe sirene-stooten elke secon
de herhaald geven bijvoorbeeld een continue
meetbereik. En aan al deze eischen moet
worden voldaan door een licht, niet te groot
apparaat!
Aan boord van de „Graf Zeppelin" is een
dergelijke hoogtemeter met succes toege
past, d.w.z. het geluidssignaal werd verkregen
door het afgeven van schoten. Evenwel, men
was niet zoozeer gebonden aan gewicht en
afmetingen. Voor gebruik in vliegtuigen was
deze installatie niet geschikt.
Een Fransche poging het probleem
op te lossen.
Twee Fransche technici M. M. Laboureur en
Dubois hebben een installatie ontworpen,
welke bij de beproeving bevredigende resul
taten heeft gegeven. Voor de geluidssignalen
maken zij gebruik van sen sirene, welke wordt
bediend door samengeperste lucht; op de
schijf van de sirene wordt met tusschenpoo-
zen van 0.02 sec. een luchtstoot uitgeoefend,
hetgeen weder wordt verkregen door een elec-
trisch werkende klep. Het teruggekaatste ge
luidssignaal wordt opgevangen in een koker,
waarin een microfoon Bij het uitzenden van
het signaal wordt een néonlamp ontstoken,
welke bij de geluidsontvangst weder wordt
gedoofd. Een bijzondere inrichting maakt het
mogelijk de voortdurende metingen af te
lezen op hoogteschalen, zonder dat de wijzer
telkens op nul terugkeert. Men heeft voor het
gemakkelijk aflezen 2 schalen; één voor
kleine hoogten 5 M. tot 60 M. en een tweede
met een meetbereik van 10 tot 250 M. De vlie
ger kan met een manette een der meters in
werking stellen. Het hieronder staande
schema geeft een overzicht van de montage
van het apparaat.
Montage-schema van een hoogte-meter.
Practische resultaten.
Inderdaad heeft men het apparaat reeds
bij verschillende vluchten beproefd. Het was
mogelijk bij de daling metingen te doen tot 3
Meter en bij het stijgen tot 330 Meter. Bij de
proeven werd de reeds bestaande meening
bevestigd, dat de resultaten van de hoogte
meting door middel van geluid in sterke mate
afhankelijk is van de bodemgesteldheid.
De zee, een onbegroeid en vlak terrein zijn
de beste geluidsweergevers; weiland en bouw
land en bosch absorbeeren ongeveer 50% van
het geluld; rotsen leenen zich slecht voor ge
luidsweergave; heuvel- en berghellingen kun
nen goede echo's geven mits zij vlak zijn
en niet begroeid.
Met het apparaat LaboureurDubois is al-
zoo wel een begin bereikt. Het apparaat zal
krachtiger geluidssignalen moeten kunnen
geven, zonder dat het gewicht, dat thans
reeds 25 KG. bedraagt, behoeft te worden
verhoogd. Zooals wij hierboven reeds opmerk
ten, een dergelijke nauwkeurige hoogtemeter
is voor een veilige navigatie een belangrijke
steun en daarom is elke poging om tot een
oplossing te komen, niet anders dan toe te
juichen.
VAN DEN ABEELEN.
Hoewel de bladeren nog niet vallen, en men
op de caféterrassen 's morgens, 's middags en
's avonds nog voor het meerendeel luchtige
lichte zomerjaponnetjes aantreft, komt de be
drijvigheid, die reeds maanden in de groote
modehuizen heerscht, nu al tot uiting. Enkele
aankondigingen over de nieuwe herfstmodel-
len verschijnen, en de eerste uitnoodigingen
voor shows en exposities bereiken ons. Schuch
ter duikt hier en daar een nieuwtje op en me
nigeen gaat zich afvragen wat de herfst- en
wintermode ons dit keer brengen zal.
Vooral in de haute couture hebben enkele
nieuwtjes hun intrede gedaan. De groote vraag
blijft natuurlijk of deze er bij ons zullen in
gaan. Kenmerkend is vooral het korter wor
den van de rok van mantelpakjes en niet-
gekleede middagjaponnen, terwijl het sleepje
bij de avondtoiletten opnieuw een poging om
erkenning waagt. Mantels, vooral voor de
herfst, zijn 3 4 lang en ruim gebleven. Een
zeer nieuw materiaal er voor is het z.g. „tissus
bryks", een handgeweven ruige wollen stof,
die zeer veel mogelijkheden biedt: soms ver
werkt op een wijze die aan grof egaal breiwerk
doet denken, soms gecombineerd met een
zijden draad tot een jeugdige fleurige japon-
stof. Maar ook van origineele tricot- of jersey-
stoffen worden japonnen en complets met 3 4
mantel, of mantelpakjes gedragen.
Evenals de wintermantels, die over het al
gemeen even lang als de japon zijn, zijn de
japonnen en rokken zeer nauw en strak, en
kleeden glad af. Alleen de mouwen zijn ruim,
in tegenstelling met he vorige jaar echter niet
meer bij den schouder en bovenarm, maar
meestal rond den elleboog, of bij onderarm en
pols. Bij sommige modellen sluit deze mouw
op elastiek aan den pols, zonder garneering
van manchet.
Vooral bij de avondjaponnen brengt de
nauwe rok moeilijkheden met zich mee. We
zien hier dan ook bij alle modellen een split
aangebracht, soms middenvoor of midden
achter. dikwijls tot aan den knie toe. soms ook
aan één kant op zij, iets naar achter, zoodat
hoofdzakelijk één der kuiten bij elke bewe
ging zichtbaar is. Héél statig, en héél mooi
zijn deze nauwe modellen, voor slanke figu
ren.... vooral wanneer zij stil staan. Het bij
iedere beweging openwaaiend split kan over
het algemeen minder bekoren.
Ook in de kortere rok. sportief of voor den
middag bedoeld, is verscheidene malen een
split-verwijding toegepast, maar meestal in
bescheidener vorm, slechts enkele centimeters
diep.
Voor mantels wordt behalve de nieuwe
handgeweven stoffen, ook veel bont verwerkt,
voornamelijk korthang. dikwijls in combina
tie met stof in dezelfde kleur. Maar ook vos
blijft een geliefkoosde dracht. In dezelfde kleur
geverfd op een fluweelen avondmontal zagen
wij een bizonder mooie combinatie in licht-
marineblauw.
Voor de gekleedere namiddag- en voor de
avondjaponnen is taf een dankbare stof. Zoo
wel effen in felle en zachte tinten, als in ruit-
variaties ziet met het dragen. Zwart is de
meest voorkomende ondergrond, waarop ruiten
worden aangebracht door dunne gouden, zil
veren. of gekleurde lijnen, die er in verf op
gespoten schijnen te zijn. Maa.r ook fijne in
geweven zijden streepen, of zelfs streepen en
ruiten van angorawol zijn zeer up-to-date.
Moiré, lamé en kant blijven ook nog in trek.
De betrekkelijk weinige wijdere rokken be
staan haast allemaal uit taf. de ruimte ont
staat meestal door aan den achterkant inge
zette klokken, soms verwerkt als strik of vlin
der.
Veel fluweel zal er gedragen worden. Een
zeer geraffineerde fluweelen japon met sleep
van dezelfde stof. was met taf gevoerd, wat
aan deze soepele sleep een ruischend ritselend
effect gaf.
Veel vierkante halzen ziet men, en de deze
zomer al dikwijls toegepaste van voren slui
tende hals, en van achter diep décolleté, is
thans nog strenger doorgevoerd.
De eenvoudige eigengemaakte mutsjes heb
ben plaats moeten maken voor de baret, bij
voorkeur groot, van fluweel of soepel vilt; ze
staan voorover, diep in het gezicht, en kun
nen buitengewoon flatteerenmits boven
een niet al te bol-rond, jeugdig gezichtje. De
hoeden laten trouwens allemaal het achter
hoofd en op zij een paar haarlokken vrij. Wij
zien weer het ehasseurtje, en de three-corne-
red-hat, maar ook een model dat veel aan een
Tiroler hoedje doet denken, hoewel de rand
meestal breeder is, vaak met koord of gevloch
ten lint gegarneerd.
Nieuw zijn voorts de reusachtige corsages
op de avondjaponnen, meestal in verschillen
de contrasteerende kleuren, maar ook vaak in
drie of vier nuances van dezelfde kleur; ze
brengen een feestelijk, en dikwijls geestig ef
fect te weeg.
Wat- kleuren betreft, krijgt men sterk den
indruk dat er gezocht wordt naar een plaats
vervanger voor zwart. Heel diep donkerpaars.
het z.g. corinthe. of cassis, en donker-donker-
blauw wordt als zoodanig verwerkt. Een spe
ciale modekleur schijnt er niet (of nog niet?)
te zijn, hoewel mij opviel dat vaak nuances
groen, van geel-groen tot bijna zwart-groen
gebruikt worden. Ook de vroolijk-aandoende
honingkleur zal speciaal voor de herfstklee-
ding goed bruikbaar zijn.
De gameering is nog steeds een zeer belang
rijk punt. Voor de meer gekleede modellen
hebben de strasz-sieraden hun plaats behou
den, aardig toegepast als bladeren en bloem
takken, en heel origineel, soms wel 10 a 12 e.M.
groot, als haak en oog. om voor sluiting te
dienen. Bij sportieve japonnen ziet men nog
veel metaal, bronzen of zilveren, meestal
handsmeedwerk, gespen en knoopen. Ook de
armbanden zijn van dit materiaal, of van
hout gemaakt.
Kettingen ziet men betrekkelijk weinig, een
aardige vondst is de vrij lange snoer van flu
weelen „kralen", dezelfde stof die als garnee
ring voor manchetten en ceintuurtje diende
op een wandeltoiletje. Ook diademen en haar
bandjes worden weinig gedragen, en de lange
oorhangers schijnen thans allen door de en
kele oorknop verdrongen te zijn.
De handschoenen zijn nog steeds van groote
kappen voorzien. Bij een black-and-white ge
kleed japonnetje van zwart fluweel met witte
kantgarneering zagen wij zwart glacé hand
schoenen dragen, waarbij alleen de vingers
en binnenkant van leer waren, en de rug met
de kap uit dezelfde witte grove gesteven kant
bestonden. Een alleraardigst effect!
STUDIO SNUFJES.
Door de Majestic-film wordt een muzikale
film vervaardigd, waarin als hoofdfiguur de
walskoning Johann Strauss speelt. De rol van
Johann Strauss zal door Paul Hönbiger ge
speeld worden, die aan deze figuur, doordat
hij zelf Weener is. het juiste karakter zal
kunnen verleenen. De film. die den titel .Die
Zaubergeige" (De tooverviool) zal dragen,
wordt vervaardigd naar den roman ,.Ein Wai-
zer aus Wicn" van Paul Hain en geregisseerd
door E. W. Emo. Voor deze film werden o.a.
reeds geëngageerd de bekende zangeres Eliza
llliard en Theo Lingen. De muziek van Jo
hann Strauss zal een hoofdbestanddeel van
deze film uitmaken.
In de film Music in the Air. naar een gege
ven van Jerome Kern en Oscar Hammerstein,
die geregisseerd wordt door den Duitse hen
regisseur Joe May, onder productie-leiding
van Erich Pommer voor de Fox. zullen John
Boles. Gloria Swanson en Douglas Montgo
mery de hoofdrollen spelen.
Greta Garbo is begonnen met haar ver
tolking in The Painted Veil. waarin zij met
Herbert Marshall samenspeelt. Deze bewer
king van Somerset Maugham's roman wordt
geregisseerd door Richard Boleslavsky, Cecilia
Parker speelt in deze productie een zusterrol
van Garbo.
Jean Hersholt maakt eveneens deel uit
van de rolbezetting van The Painted Veil.
Willy Forst is door de Metro Goldwyn
Co. als regisseur geëngageerd en vertrekt
binnenkort naar Hollywood, meldt het Hbld.
Het beroemde verhaal van Michael Arlen:
The green hat zal worden verfilmd. De hoofd
rol wordt vervuld door Constance Bennett.
Werner Richai'd Heymann, die de muziek
componeerde voor de eerste Erik Charell pro
ductie „Caravan", welke in de Fox-produc
tie 1934 1935 in Nederland zal worden uit
gebracht onder den naam „Karavaan"
heeft de „Candideprijs" uitgeloofd door het
Fransche blad „Candide", gewonnen voor de
„beste operette-muziek".
Aline MacMahon zal de sterrollen vervullen
in „While the patient sleeps" en in ,.The pa
tient in room 13" twee novellen,, waarvan de
filmrechten door Warner Bros zijn aange
kocht van de schrijfster Mignon G. Eberhardt.
Leon tine Sagan, de zeer bekende regisseuse
van Maedchen in Uniform, is door David
O. Selznick voor Metro Goldwyn Mayer ge-
engageerd.
Het trio: Edmund Lowe, Victor McLaglen
en Raoul Walsh, dat zulke groote successen
boekte in ..What price glory" en „The cock
eyed world" zal wederom een film maken ge
naamd; „Dames is dynamite"
