Het Amerikaansche Gouvernement
en het Sportvliegtuig.
WOENSDAG 3 OCTOBER 1934
HAARLEM'S DAGBLAD
II
Vergelijkend Concours met de kans
op een opdracht voor 25 stuks.
Zal het sportvliegtuig de auto vervangen of
althans daarmede gelijk komen? Ziedaar een
vraag, welke in alls luchtvarende landen in de
breinen van belanghebbenden en -stellenden
leeft; een vraag, welke ontegenzeggelijk ge
makkelijker gedaan dan beantwoord wordt.
Zulks is niet te verwonderen, aangezien de
oplossing van zoo zeer vele, uiteenloopende
factoren afhankelijk is. We moeten beginnen
met het constateeren van feiten en wel in de
eerste plaats, dat ondanks de allerwege be
staande, zeer zeker druk besproken, slechte
tijden, de particuliere vliegerij zich gestadig
heeft ontwikkeld en zich ook blijft ontwikke
len. Kijken wij slechts naar eigen land. voor
gegaan door de Rotterdamsche Aero Club. op
gericht in 1926 zien wij onder de ausDiciën
van de later opgerichte Nationale Luchtvaart-
school, waarin de Nederlandsche particuliere
vliegerij culmineert, in den tijd van 8 jaren
achtereenvolgens de Delftsche, de Twentsche,
Noord Brabantsche, Noord Nederlandsche en
Amsterdamsche Aeroclubs ontstaan alle met
een flink (werkend) ledental. De vliegterrei
nen in Nederland nemen, dank zij den steun
van gemeenten, gaandeweg tos; het wordt de
moeite waard per toestel te reizen; alle dee-
len des lands zijn te bereiken. De groote be-
drijfsstoffen firma's hebben hum service gron
dig geregeld voor hare luchtvaartcliënten;
verrekening gaat als lid van een club al zeer
eenvoudig. Eenzelfde proces heeft zich alge-
teekend in de ons omringende landen; inter
nationale meetingen, wedstrijden geven fleur
aan het luchttoerisme. Men ziet en spreekt
elkaar; de formaliteiten worden vereenvou
digd; de benzinedistributie gaat internatio
naal al even vlot als ware men in eigen land.
We zijn alzoo cp den goeden weg, alleen, het
Is nog duur. Zoowel opleiding, als het nader
hand houden van een sportvliegtuig liggen
nog niet zco binnen het bereik van den
enthousiast. De hoeveelheid automobielen,
welke op eiken zcnnigen feestdag de wegen be
rijdt ook wel onveilig maakt, zie de
Maandagochtend-edities doet met eenigen
grond aannemen, dat het met automobielen
gunstiger gesteld is of dat althans een afbe
talingssysteem ter zake functionneert. waar
door de auto binnen veler bereik is gekomen.
De algemeen geldende vraag is naar een
oeccnomisch in bedrijf te houden en goedk op
aan te schaffen sporttoesbelletje, want deze
factoren beheerschen het vraagstuk; enthou
siasme is er voldoende aanwezig. Het is aan
de vliegtuigindustrie die vraag te beant
woorden.
In de Vereenigde Staten is het vraagstuk
en gros aangepakt. Mr. Vidal, directeur van
Ihet Departement van Handel, heeft een refe
rendum gehouden en de posterijen bezorgden
achtereenvolgens 15.000 antwoorden, waarin
op welsprekende wijze werd uiteengezet dat
er een belangwekkende clientèle zal zijn voor
een sportvliegtuig van 700 dollar.
Edcch. al.zal die markt er zijn, de construc
teurs mceten, het probieem nog oplossen, want
aan het toestel zijn eischen gesteld; men mag
maar niet „wat bouwen". Het toestel moet
plaats bieden voor twee personen. „Conduite
intérieure", geheel van metaal en met een
motor van 100 p.k. zijn uitgerust.
Teneinde het geven van een oplossing te
bevorderem en aan te moedigen heeft het
Amerikaansche gouvernement besloten een
serie van 25 stuks te bestellen volgens de vol
gende eischen, waarvan wij de voornaamste
weergeven.
LANGS DE STRAAT.
Deskundigen.
De katrol piepte, en wat erger en ook ge
vaarlijk was, de hijschbalk boog eenigszins
door. Men stelle zich deze buiging vooral niet
voor, zooals zich in teekenfilms dergelijke
toestellen kronkelen om daarna met een ele-
ganten zwaai zeer zware lasten als spelend op
te trekken. Dit was slechts een hautain knik
je, een deftige, nauw merkbare neiging, die
echter experts ge enzand in de oogen kon
strooien omtrent het gevaar, aan een zooda
nige hijschbalk een gewichtige brandkast te
willen ophijschen. De deskundigen eenige
voorbijgangers, die een oogenblik bleven kij
ker» naar genoemde experimenten stonden
op een der schilderachtige grachten van oud-
Amsterdam tegen een brugleuning, handen
in de zakken, een sigarettenpeukje aan
de onderlip gekleefd.
„Dat gaat nooit goed," meende een hunner,
zijn hoofd schuddend, „dat kènnie goed gaan
met soo'n swak balkie".
„Het moest verbojen worde an sukke luci
fers een zware geldkast op te hale" oordeelde
een ander.
„Waarvandaan weet jij, datter geld in sit?"
Het antwoord op deze vraag werd ingeleid
met een ironisch uitgesproken: „Linkmichel!"
Vervolgens werd het sigaretteneindje op den
grond geworpen en uitgetrapt en de rest van
het antwoord gegoten in den vorm van de
volgende vraag:
„Wat denk jij dan, dat er in soon kassie
zit? Een soute haring of een broodje-rauw?
O, so! Der sit peen in, en anders niks".
„D'r sit niks in en anders niks", besliste een
derde. ..Ik sal je vertelle, als i k soo'n ding
had en het moest worde opgehesche. dat ik dan
eerst de poet eruit zou hale. En ik sou in elk
geval een steviger balk motte hebbe."
„Hm!" mengde zich wat voorzichtig een
ander In het gesprek. „Ik weet nog niet
of soo'n kissie wel groot genoeg voor mij sou
wezeMaar ook ik sou 't niet durreve wage
met dit balkie. Dat houdt nooit. Je siet het
nou al telkens een tikkie doorzwiepe".
Men zweeg, overtuigd, dat de balk het zou
begeven, en daarop wachtend.
Het gebeurde, toen de brandkast ongeveer
ter hoogte van de eerste verdieping was. Eerst
brak één touw. Tijd om de last naar beneden
te laten zakken was er toen niet meer, want
het tweede touw knapte vlak daarop af en de
kast kwam vanzelf naar omlaag, begeleid
door een kreet: „Van onderell"
Boem! Daar lag ie. En:
„Zie je wel?" zeiden de deskundigen tevre
den tegen elkaar. „Heb ik het niet gezegd?"
Er was er geen een. die naar de balk wees,
die nog ongeschonden uit den gevel stak.
Een stuk gerafeld touw bungelde als een
kwispelende staart naar beneden.
A. J. VL.
De eischen.
De algemeene inrichting is hiervoor reeds
vermeld; wij voegen hier nog aan toe dat een
afneembare dubbele besturing aanwezig moet
zijn. Berekend op 2 personen van 77 K.G., 2
valschermen van S K.G en 18 K.G bagage,
moet het mede te voeren gewicht een actie
radius waarborgen van 500 K M. bij een tegen
wind van 16 K M. u. De snelheid moet ten
minste 177 K.M., de minimum snelheid ten
hoogste 56 K.M. u. bedragen.
Voor een veilig vertrek en een veilige lan
ding zijn bijzondere eischen gesteld. Een hin
dernis van 10 M. hoogte moet zonder bezwaar
kunnen worden ..genomen", wanneer wordt
gestart bij windstil weer op een afstand van
250 M. van het obstakel. Bij het binnenkomen
op een vliegveld moet het toestel stilstaan op
120 M. van een even hooge hindernis, waar
over men in de plané binnenkomt. Hierbij mag
men van de remmen gebruik maken. Door
deze eischen te stellen, opent men de moge
lijkheden van een intensief verkeer, immei*s
zoodoende worden de afmetingen van de lan
dingsterreinen tot normale proporties terug
gebracht en kan het aantal terreinen grooter
worden.
Een veilige navigatie wordt vastgesteld door
de instrumenten nauwkeurig voor te schrijven;
al is het vliegtuig klein, de uitrusting moet
volledig zijn-
Bij de beoordeeling van de ontwerpen zal
in het bijzonder gelet worden op de onder
houdskosten.
De beoordceling.
De inzendingen worden beoordeeld naar de
berekeningen enz. welke bij de ontwerpen moe
ten worden overgelegd. Wanneer de kapi-
taalfahige antecedenten van den aanbieder
met gunstig resultaat zijn onderzocht, wordt
de opdracht gegeven aan den constructeur,
die de beste condities aanbiedt. Alzoo niet op
een aan te bieden type „in natura" doch uit
sluitend op zijn aanbieding.
Na het geven van de opdracht heeft de
constructeur nog vijf maanden voor den bouw
van het eerste toestel; de overige wordisn pas
geleverd na goedkeuring van den eersteling,
echter moet dit verloopen in 4 maanden tijd.
De betaling geschiedt per vliegtuig. Voor het
niet nakomen van het contract, zijn verschil
lende strenge bepalingen gesteld. Mocht geen
der vliegtuigen aan de eischen voldoen, dan
worden reducties op den prijs toegepast, welke
afhankelijk zijn van de mate, waarop van de
eischen wordt afgeweken; bijv. voor 'edere
voet Langoren uitloop wordt 0.5 pet. korting
toegepast.
Uit de wijze van behandelen van deze aan
gelegenheid blijkt wel dat het Amerikaansche
Gouvernement de luchtvaartindustrie vol
doende ontwikkeld acht, om te worden be
schouwd als elke andere industrie. Men doet
haar vragen en stelt de eischen. alsof het be
trof de levering van een wagon of een boot.
Wanneer op ruime schaal de industrie het in
haar gestelde vertrouwen niet beschaamt, is
zij inderdaad, al betreft het slechts een sport
vliegtuigje, op een hoogen trap van ontwik
keling. Aan de sportvliegerij en dat is de
hoofdzaak komt zulks in elk geval zeer ze
ker ten goede.
VAN DEN ABEELEN.
NED. VER. VOOR VROUWENBELANGEN EN
GELIJK STAATSBURGERSCHAP.
Het bestuur van de afdeeling Haarlem en
Omstreken verzoekt ons mede te deelen dat
Zaterdag 6 October van drie uur af tot Zon
dag 7 October des middags vier uur, een con
ferentie over vrouwenarbeid gehouden zal
worden in de School voor Wijsbegeerte te
Amersfoort.
Verscheidene vooraanstaande sprekers en
spreeksters zullen het onderwerp beschouwen
van juridische, economische en maatschap
pelijke zijde, waarna telkens gelegenheid tot
gedachtenwisseling zal gegeven worden.
DOOPGSGEZIND ZANGKOOR.
Op Dinsdag 9 October bestaat het Doops
gezind Zangkoor 40 jaar. Als herdenking
wordt op dien avond een uitvoering gegeven
in de Doopsgezinde kerk. De eere-voorzitter
Ds. J. M. Leendertz, zal spreken. Als solisten
verleenen hun medewerking Nel Takken (oud
leerling van de Doopsgezinde School) piano en
Jacob Bijster (organist van de Doopsgezinde
Gemeente) orgel. Er worden werken uitge
voerd van Bach, Handel, Mozart, Haydn, Be-
noit, César Franck en H. Andriessen. De uit
voering staat onder leiding van den directeur
Jac. Zwaan. Door Gosse Kroese worden enkele
koren begeleid.
Het Spelletje
door WILHELM! NE BAL TINES TER.
Vandaag is het de groote dag. Frau Adele
Bonnich, die vijftig jaar geleden twintig was,
en haar even oude vriendin en buurvrouw
Raute Ebbel, maken zich mooi alsof ze beide
de bruid waren. Ten slotte is men ook op zijn
zeventigste jaar nog vrouw, en elk van hen
zou op dezen middag graag het mooist willen
zijn. Frau Bonnich is al een uur lang druk in
de weer, om haar dik, bleek gezicht de rose
gloed van een zeventienjarige schoone te
geven. Frau Ebbel. die kleine, ronde, rose oude
dames-koontjes heeft, worstelt met haar cor
set cm haar wat al te weelderig figuur in de
rechte banen te leiden.
Want dit is een belangrijke middag. Robert
Wimpel, de grijze vrijgezel, die de allerbeste
jeugdvriend van beide dames is. komt thee
drinken; en omdat mevrouw Bonnich"s huis
een klein tikje mooier is dan dat van Raute
Ebbel, zal het feest bij haar plaats vinden. Een
maal in het jaar komt de ziekelijke oude heer
de beide dames opzoeken, en daarvoor verlaat
hij den leunstoel, waarin hij nu al sinds jaren
zijn dagen slijt, en sleept zich op twee stokken
naar Adele en Raute, om onder lanezame, be
dachtzame gesprekjes, bij een kopje geurige
thee en een schaal gebak, zoo broos, dat zelfs
een oude tandelooze mond er zonder bezwaar
aan knabbelen kan. een gezellig middagje door
te brengen. Een in-gezellig middagje, dat stee
vast besloten wordt met een soellet-je kaart,
en waarbij Robert Wimpel getrouw aan de
oude. galante gewoonte de beide dames
beurteling winnen laat. (Niemand hoeft te we
ten, dat dat laten winnen sedert jaren geen
gevolg meer is van ziin eigen vrije wil. maar
van onvermogen. En het voriee jaar gebeurde
het. dat hii. zonder het te willen of te weten,
goed sueelde en won. waarover hij zelf dan
ook meer dan verbaasd en bovendien ere ter
neergeslagen was, want dat hij. Robert Wim-
oel. het van dames won, was nog nooit in zijn
leven voorgekomen).
Frau Raute Ebbel gaat. in het aangenaam
bewustzijn er van haar leven nog niet zoo
slank te hebben uitgezien, vroeg naar Frau
Bonnich. De goede Adele heeft zwakke oogen
en daarom heeft ze op haar ééne wang veel
meer rouge opgelegd dan op de andere, wat
Frau Ebbel de opmerking ontlokt: „Lieve
Adele. een mensch zou bijna denken, dat Ro
bert Wimpel er al geweest is en je in je ééne
wang heeft geknepen! Hij ziet vuurrood." Ja,
ja, ze kunnen elkaar al vijftig jaar en langer
niet goed zetten, en geven zich al vijftig jaar
lang voor vriendinnen uit....
Er wordt gebeld Meneer Wimpels trouwe
knecht staat op de stoep. Zijn breed gezicht
staat werkelijk somber en bezorgd. Het weer
is zoo slecht, en meneer Wimpel heeft de heele
nacht lang rheumatiek gehad en kan waar
schijnlijk niet komen. Hij heeft al drie maal
tevergeefs geprobeerd uit bed te komen, maar
de pijn was te erg. Nu heeft hij een bijna on
geoorloofd sterke dosis medicijnen genomen en
hoopt, als dat begint te werken, toch nog in
staat te zullen zijn op te staan en te komen,
Maar heelemaal zeker was het helaas niet.
De dames zijn bitter teleurgesteld.
„Maar we kunnen het toch ook wel tot mor
gen uitstellen!" vindt Frau Ebbel. „De koekjes
blijven wel versch."
„Best mogelijk, mijn lieve Raute. maar van
daag is vandaag! En ik zou het toch wel erg
waardeeren, als Wimpel toch vandaag nog
komt!"
onderwerp van gesprek gehad er zijn ver
scheidene venijnigheden gevallen. Hun neuzen
zyn wit, hun wangen, geschminkt of niet ge
schminkt. vuurrood geworden.
De voordeurbel luidt. En werkelijk Wim
pel is opgestaan en toch gekomen! De belde
dames stralen.
„Je knecht is toch werkelijk uitstekend! Hij
heeft dus zijn boodschap goed overgebracht!"
zegt Frau Adele. en geleidt den ouden, op zijn
stok leunenden heer liefdevol naar de achter
kamer. Meneer Wimpel toont achter zijn
blauwige, slappe lippen drie lange, gele tan
den. en knikt met voorovergebogen, bevend
hoofd de beide dames toe.
„Ik ben blij werkelijk heel blij, mijn bei
de vriendinnen te zien!" Zijn tong beweegt zich
nog maar moeilijk en langzaam, maar voor
mooie vrouwen heeft hij nog steeds een galant
woord over. „O. dank je. dank je zeer! Maar
waarom nu juist in den zachtsten stoel?
Ah,zitten is toch bf ter dan staan. En hoe
gaat het met de dames? Steeds jonger, steeds
jonger! Ik hou me werkelijk aanbevolen voor
het recept! Nee geen suiker, lieve ik moet
sacharine gebruiken van mijn dokter. Ik heb
het bij mij.
Hij straalt als een pasgeboren baby. die op
den eersten lentedag in de warme zonneschijn
te koesteren wordt gelegd.
Frau Raute Ebbel brengt haar voornaamste
onderwerp van gesprek op het tapijt, name
lijk haar in het buitenland wonenden zoon
Zij wil zijn laatsten brief laten zien en gaat
even naar huis om hem te halen.
Als ze buiten is, buigt Frau Bonnich zich
teeder over haar Robert Wimpel: „Vandaag
vieren we een gouden feestWeet je nog?"
„Maar natuurlijk, lieve'" knikt 'ni.i en streelt,
langzaam zijn koekje mummelend, haar mollig
handje. Hij heeft er geen notie van, wat zij
bedoelt, maar dat geeft niets, ook zonder dat
schijnen ze elkaar uitstekend te begrijpen.
Raute Ebbel komt met den brief. Als ze hem
begint voor te lezen, staat Frau Adele op en
gaat naar de keuken om de taartjes te halen.
Ach. Frau Adele kent dien vervelenden brief
allang, ze heeft hem al tien maal moeten aan
hooren. Als ze buiten is, onderbreekt Frau
Raute het voorlezen, en buigt zich over tot
Wimpel:
„Je hebt mijn briefje toch wel begrepen,
niet?" vraagt ze en kijkt hem in de tranende
oude oogen.
„Maar zeker, lieve!" knikt hij vol begrip
'de knecht heeft het hem heelemaal niet ge
geven omdat er geen fooi bij was) en streelt
haar hand. Hij heeft zijn ruim hart door de
jaren heen behouden.
Frau Adele brengt de taartjes. Raute leest
nog voor en tot haar tevredenheid zit Wim
pel afwezig voor zich uit te staren. Hoe kan
hij zich nu ook interesseeren voor Raute en
haar aangelegenheden!
Ach, meneer Wimpel is inderdaad erg ge-
preocupeerd, want heel achter in zijn mond
heeft hij nog een kruimel gevonden, die hij
nu met zijn tong te voorscijn haalt daarbij
heeft hij al zijn aandacht noodig!
Na de taartjes ruimen de dames de theeta
fel af, en brengen de speelkaarten en de fi
ches. Meneer Wimpel krijgt die met de roode
harten.
„Zie je!" zegt Frau Adele. Haar mollige vin
ger wijst op het hart.
„Zie je!" zegt op hetzelfde oogenbilk Frau
Raute. en haar nog molliger vinger ontmoet
midden op het roode hart die van Frau
Adele. Een seconde lang kruisen de blikken
van de twee vrouwen elkaar als twee venij
nige stralen hun oude doffe oogen kijken
elkaar plotseling aan met het felle wantrou
wen. de achterdocht van twee jonge meisjes.
Langzaam trekken hun vingers zich terug.
Herr Wimpel schudt langzaam en bedacht
zaam de kaarten. Het spelletje kan beginnen.
Sportterreinen in het Noorden
zaken met behoud van den wijd en zijd ver
maarden naam Hope Co. voort.
Als assiciés werden in de nieuwe zaak door
Baring aangenomen de Hamburger Jérome
Sillem; Adriaan van der Hoop en F. T. Lesta-
pis uit Béarn. In 1844 toen het prentenboek
met buitenplaatsen door Ludgers verscheen,
woonde de weduwe er nog. De vergrooting van.
het heerenhuis en de aanleg der plaats gelijk
mede de bouw van de Zwitsersche Boerderij
zijn door architect Jan David Zocher be
stuurd. In genoemd boek toont het huis Spa
renhoven hetzelfde karakter als nu nog Bloe-
menheuvel en Sparrenheuvel te Bloemendaal.
Zes pilaren staan aan het front, terwijl twee
vleugels van het gebouw iets terug wijken. De
Alkmaarsche straatweg liep door het buiten
heen. Ter weerszijden daarvan ziet enen wei
land, maar dan die weiden naar alle zijden
door bosch afgesloten, zooals de plaat „Gezigt
uit de hofstede Spaar en Hove" duidelijk doet
zien. Ook daar ziet men de Zwitsersche boer
derij te midden van het groen met de duinen
op den westerachtergrond.
Wat maakt de Schoterweg daar een heel
anderen indruk. Smal, weinig vertier, geen
boom en.
Toen nog een speelwagen met vroolijke be
zetting en nu dag en nacht autogedaver en
motorgeronk!
De Heer en Mevrouw
PENTER MANX-HOENDERKEN
geven mot blijdschap kennis van
de geboorte van hun zoon
OTTO JANNES.
Heemstede, 2 October 1934
Zomer laan 11
De teraardebestelling van
mijn te Bandoeng op 24
Juli j.l. overleden echtge
noot
Dr. Jamei Adam
zal plaats vinden op de be
graafplaats Drlehuls-tVes-
terveld. Vrijdag den 5den
October a.s. na aankomst
van trein 14.14 uur.
Uit aller naam:
O. M. ADAM—HILBERT
O verveen, 2 October 1934
Lonbar Petrilaan 16.
Heden overleed te Am
sterdam onze zeer geliefde
Broeder en Oöm
Godefridus Johannei
v. Thiel
in den ouderdom van 90
jaar.
A. M. BOTMAN—
v. THIEL
C. G. POORT—v. THIEL
C. F. POORT
S. P. v. THIEL
C. v. THIEL—
DE JONGE
E. P. M. SORGDRAGER-
v. THIEL
P. VAN THIEL
L. S. v. THIEL—V. d. VEN
en Neven en Nichten.
Haarlem. 3 Oct. 1934
Heden overleed door een
noodlottig ongeval onze
innig geliefde Man en zorg
zame Vader
Pieter Honderdori
In den ouderdom van 36
Jaren.
D. HONDERDORS—
BLOM
BAREND
PIETJE
Spaarndam, 3 Oct. 1934
IJdijk 26
Eenige en algemeene
kennisgeving
De teraardebestelling zal
plaats hebben op Zaterdag
6 October a.s. des v.m. 12
uur op de begraafplaats te
Spaarndam.
Heden overleed door een
noodlottig ongeval onze
lieve Zoon, Broeder, Oom
en Zwager
Pieter Honderdori
in den ouderdom van 36
jaren,
Spaarndam:
B. HONDERDORS
A. HONDERDORS—
NOOY
P. VISSER
M. VISSER—-
HONDERDORS
NELLY HONDERDORS
Heemstede:
E. HONDERDORS
C. B. HONDERDORS—
HEIJDEMAN
Haarlem:
R. BLOM
J. BLOM—DE NIJS
H. J. BLOM
R. BLOM—BOON
A. BLOM
J. BLOM—BOS
Monnikendam:
D. BLOM
A. BLOM—DE WAARD
Zwolle:
C. M. BOGAERT—BLOM
P. J. BOGAERT
3 October 1934
Regen- en Motorkleeding
moet betrouwbaar zijn,
dus van
Het Amerikaansche Hnii
Groote «oricering voor Da
mes, Heeren en Kinderen.
Op eigen ateliers vervaar
digd. Desgewenscht maat
werk
24 BARTELJORISSTR. 24
Telef. 13130 Jack Morris
Onderdanig en vertrouwelijk staat de knecht
in de kamer en kijkt van de een naar de ander.
Waardig en met nadruk wendt Frau Bon
nich zich tot hem; „Zegt u, dat we er niet aan
zouden willen denken, meneer Wimpel te dwin
gen maar dat net ons een buitengewoon
genoegen zou zijn hem vandaag toch nog te
zien!" Frau Adele wil hem werkelijk op dezen
dag bijzonder graag zien, want vandaag is het
vijftig jaar geleden, dat hij haar op een tuin
feest gekust heeft. Daarom heeft z.e dit jaar
dezen datum voor Wimpel's bezoek bepaald.
Het is een jubileumsdag, het gouden jubileum
van een kus, waar weliswaar ncoit meerdere
kussen op volgden, maar die toch in haar her
innering eeuwig warm en liefdevol is ge
bleven
Frau Ebbel is intusschen als een katje zoo
stil naar de kleine schrijftafel geslopen, heeft
daar een blaadje van den kalender afgetrok
ken en on de achterzijde ve'-rabbeld„Juist
vandaag zou ik je willen zien!"
De knecht buigt gedwee. Frau Ebbel volgt
hem door de donkere voorkamer en drukt hem
daar het briefje in de hand. De goede Adele
is zen kionig, die ziet toch niets! Want ce
waarheid moet gezegd worden: Robert Wimpel
heeft altijd een zeer ruim hart gehad 'en
or> het bewuste tuinfeest heeft hij ook Frau
Ebbel gekust. De eene vriendin heeft zelfs
geen kans op de andere voor; maar toch is het
misschien maar goed, dat elk van hen zich de
bevoorrechte voelt.
Een uurtje gaat voorbij. De twee dames neb
ben in dien tijd alles, wat ook maar eenigszins
aanleiding tot gekibbel zou kunnen geven, als
HOOG WATER IN SCHOTLAND In de omgeving van Inverness zijn groote
stukken land overstroomd, zoodat men het verkeer nog slechts met groote
moeite gaande kan houden.
En het vroegere buiten „Spaarnhoven".
E. D. O. heeft nieuwe terreinen nabij de
Jan Gijzen vaart en de Delft, n.l. benoorden
-TUB(dounf aan ua uauu2 Jat si^H
soen. Nog is men er aan het werk. Over de
sport en de sportterreinen zullen wij het ver
der niet hebben, maar een Noorderhout van
de grootte van den Hout komt er niet. Wel
zien we op het terreinkaartje een vijver uit
gespaard. een speelweide en een villapark. Om
er te komen gaat men met de buslijn Midden
weg mee. Deze stopt vlak bij de Aart van
Nesstraat, welke aan den Schoterweg begint
en zal uitloopen op de Delft nabij de jeugd
herberg.
Wandelaars staan in 3 minuten voor het
midden van de goed verzorgde sportterreinen,
op welks achtergrond de Zwitsersche boeren
woning welke de leden van de voetbalclub
Haarlem heel gced kennen.
Die boerderij is het eenig overgeblevene van
de Hofstede Sparen Hoven dat nog goed her
kenbaar is en.... zal gehandhaafd worden
De lezer kent natuurlijk de Spaarnhoven-
straat 'Schoterweg-Watersportgebouw Noor
der Buiten Spaarne), maar de Spaarnhoven-
weg is al lang vervallen, werd een straat. Wij
hebben dien weg met zijn struikgewas aan
den Zuidkant en later het sportveld gekend.
Dat was ten zuiden der Overtonschool waar
nu de Egmondstraat is. Ook hebben wij de
boerderij Sparenhoven gekend, welke stond
ongeveer op de plaats van de gewezen buiten
plaats, maar de steenen hebben het van de
graszoden gewonnen. Wie weet er nog dat
hier ruim 70 jaar geleden twee groote buitens
waren! Spaarrjjk ten Noorden en Spaarnho
ven ten Zuiden der Jan Gijzenvaart? Oude
platen op het Stadsarchief toonen wat een
prachtig panorama men in die lang vervlo
gen dagen had op Schoterkerk en de duin
streek. Het was een landschap vol afwisseling
en leven, dat tevens eenig denkbeeld gaf van
den rijkdom van Kennemerlands veestapel,
terwijl ge nu het aantal koei kunt tellen.
Het geslacht, dat de buitenplaats Spaarn
hoven in zijn glorie gekend heeft, is uitge
storven. maar sprak nog jaren van de „Plaats
van Sillem" en de groote tentoonstelling, die
daar in 1861 is gehouden. Deze tentoonstelling
ging uit van de Maatschappij van Nijverheid
en was tevens een soort jaarbeurs, maar ook
het amusement werd niet vergeten.
We zullen niet alle bewoners nagaan, maar
het alleen hebben over Sillem.
Vóór de groote revolutie was het huis Hope
een der grootste geldschieters van dien tijd.
De Napoleontische tijd had dit huis groote
schade berokkend. Toen Keizer Napoleon Mei
1814 ten val was gebracht, was het huis Hop?
al vijf jaar aan het liquideeren der tevoren
door haar tot stand gebrachte leeningen. Het
zag toen geen kans meer, de vroegere leidende
positie in de financieele wereld te hernemen.
De naam Hope is onafscheidelijk verbonden
aan Haarlem. Was het niet een Hope van
oorsprong Engelschman. die ons Paleis in 't
Bosch, nu gebouw der Staten liet bouwen0
Toen de firmanten van dit huis, die allen
in Engeland woonden daarin geen lust ble
ken te hebber, kocht de Londensche bankier
Alexander Baring een zwager van Pierre César
Labouchère de firma van hen en zette haar
