Artikel 289 strafrecht
D* verjaardag-staart van Australië. Ramsay Macdonald, de Engelsche minister-president heeft in het
^jj»tralië-huis te Londen de verjaardags-taart ter gelegenheid van het eeuwfeest van den staat Victoria
De werkzaamheden aan het Sportfondsenbad te Haarlem vorderen goed. Een kijkje van het keuring var> de baan voor den aanstaanden zesdaagschen in het R. A. T-gebouw te
interieur Amsterdam had Vrijdag plaats. Het meten van een der bochten
De Wiener Sangerknaben maken weder een tournee
door ons land. Een scene uit de kinderopera, welke
tot het programma behoort
Een der merkwaardigste gebouwen uit het Gooi, het
paviljoen .Laenberg" met zijn uitzichttoren zal bin
nenkort verdwijnen. Reeds Is men met het sloopen
begonnen
FEUILLETON
Oorspronkelijke Recherche Roman,
door
J. CHR. TETENBURG.
Inspecteur van politie te Utrecht.
16)
„Voor de quantitatievë bepaling moet de ver
warming nog eenige uren worden voortgezet,
want, ofschoon het blauwzuur zeer vluchtig is
duurt het gewoonlijk geruimen tijd, voordat
het geheel is uitgedreven! We zullen dus het
I zaakje maar rustig laten staan'.
1 Na dezelfde proeven ook nog met enkele
i andere pillen uit het monsterdoosje genomen
te hebben waarbij eveneens blauwzuur werd
aangetoond, begaven de heeren zich naar
j beneden, teneinde den commissaris met den
uitslag op de hoogte te stellen.
HOOFDSTUK XIII.
VERGIFT.
De rechter-commissaris bij de Arrondisse-
ments-Rechibank van Elkendam, van wien,
naar aanleiding van het vinden der vergifti
ge pillen, door den officier van justitie een
onverwijld gerechtelijk vooronderzoek was ge
vorderd, ontving een week later het navol
gende verslag van het gerechtelijk scheikun
dig onderzoek, betreffende het lijk van Jo
hannes Anthonius Janssen, geboren te Bouw-
kerken 3 Februari 1874, zonder beroep, wo-
1 nende Bechsteinlaan 25 te 's Torenbosch, on
der verdachte omstandigheden overleden op
'15 Juni 19— in het logement „De Arrestee"
aan de Baanvegersgracht 74 te Elkendam:
Dokter Gernard Schneiderbusch, hoog
leeraar aan de universiteit te Selburg en Jo
hannes Pieter Poogstra, apotheker aldaar,
kregen van den rechter-commissaris op
dracht het lijk van Janssen te onderzoeken.
Zij concludeerden dat:
1ste. dat alleen in de maag en den dunnen
darm een vergift kon worden aangetoond:
2de: dat dit vergift is cyaanwaterstofzuur
(blauwzuur) of een cyanide, waaruit dit
zuur gemakkelijk kan worden afgesplitst.
.,Een eigenaardige geschiedenis1', mompelde
de rechter-commissaris, nadat hij het verslag
teneinde had gelezen. „Het zal me benieu
wen of we van deze zaak nog een dader krij
gen en welk motief de moordenaar gehad
moet hebben! Wellicht zal de opening van
het testament voldoende aanwijzing opleve
ren".
Hij schrok uit zijn gepeins op, toen er ge
klopt werd een rijksveldwachter een be
zoeker aankondigde. Op het visitekaartje
stond: ,,K. H. Lietsen. Inspecteur van Politie -
Julianastad.'
„Laat mijnheer meteen maar komen!"
zeide hij opstaande en direct daarop stapte
de aangekondigde bezoeker het ambtsvertrek
binnen.
Na de gebruikelijke kennismaking en hand
druk, vertelde Lietsen aan mr. Daunanbron
uitvoerig, wat hij omtrent de affaire Janssen
wist. Natuurlijk was hij zeer ingenomen met
de mededeeling van den rechter-commissaris
dat in het lijk inderdaad blauwzuur was aan
getoond. Hij verzocht, in verband met een en
ander nadrukkelijk, bij de opening van het
geheime testament aanwezig te mogen zijn.
De rechter beloofde hem, het verzoek aan
den kantonrechter over te brengen.
Zoowel de justitie- als de politie-ambtenaar
opperden nog eenige veronderstellingen, waar
mede de zaak wellicht te verklaren zou zijn,
doch ten slotte kan klaarblijkelijk geen van
beiden tot een juiste oplossing van het raad
sel komen. Uit een onderzoek, dat bij de
firma. Rijnhaven waft ingested, was geble
ken, dat deze firma er onmogelijk verantwoor
delijk voor gesteld kon worden, dat in een ha-
rer monsterdoosjes blauwzuurhouden.de pillen
waren aangetroffen. Trouwens, het doosje
vertoonde bij nader onderzoek teekenen, dat
het na opening toch nog weer opnieuw dicht
geplakt geweest was. alvorens de fatale pillen
er uit waren gehaald. Aan den deskundige
Borgheze kwam de eer toe, dit door aantoo-
nen van andere lijm, dan die welke door de
firma Rijnhaven voor het sluiten werd. ge
bruikt, te hebben bewezen.
Een eventueele zelfmoordtheorie kwam
hierdoor eveneens te vervallen, want waarom
zou Janssen dan de moeite hebben gedaan,
het doosje na vulling met giftige pillen, weer
dicht te plakken?
Er bleef dus geen andere conclusie over. dan
dat iemand aan Janssen het monsterdoosje
had toegestuurd, waarschijnlijk wetende, dat
hij een maagpatiënt was en deze in goed ver
trouwen op de bekende naam der firma, twee
of drie pillen had ingenomen. De dosis moest
zoo sterk geweest zijn dat de dood bijna on
middellijk intrad.
Welk motief de toezender er mede had ge
had, moest nu nader worden onderzocht. Het
was daarom niet te verwonderen, dat de beide
heeren in dit opzicht veel waarde aan den in
houd van het testament hechtten!
Nog voor hij de werkkamer van den rechter
commissaris in het Paleis van Justitie ver
iaten had, had hij van dezen gedaan weten
te krijgen dat hij het verzoek tot bijwoning
van de opening, telefonisch aan den kanton
rechter had doorgegeven en van dezen eer.
toestemmend antwoord, had gekregen.
HOOFDSTUK XIV.
OPENING VAN HET TESTAMENT.
In den vroegen ochtend van den 26stei
Juli, den dag van de testamentsopening, ont
waakte Lietsen in het heerlijke bed van zijn
fraaie hotelkamer.
Hij was den yorigen avond pas heel laa,t In
geslapen, doordat de spanning over den in
houd van het testament hem danig parten
gespeeld had.
Tenslotte had hij van vele gruwelijke din
gen gedroomd. Nu hij weer behouden daaruit
wakker werd, voelde hij zich werkelijk op
gelucht en tevreden lag hij de lambrizeering
van de kamer te bestudeeren, terwijl hij met
volle teugen de uit den tuin opstijgende zomer
geuren, welke door de geopende balcondeuren
binnenstroomden, inademde.
Het was nu juist een maand geleden, dat
het ongeluk in de Brandeleerstraat gebeurde
en hij had een week tevoren, na een tele
fonisch onderhoud met zijn commissaris
in Julianastad, van dezen toestemming gekre
gen, zijn verlof tot onbepaalden tijd te ver
lengen.
Hij was nu alweer 10 dagen in Elkendam
en van zelfsprekend had hij in dien tijd niet
stilgezeten.
Aan zijn doorzetten was het te danken ge
weest dat commissaris Frankenhof een nader
proces-verbaal met uitslag van het pillen-on-
derzoek had toen toekomen, waarna door den
rechter-commissaris sectie op het lijk gelast
werd met het bekende resultaat.
Veel var. wat tot op het moment geheel
duister was, zou nu wellicht door den inhoud
van het testament worden verklaard. Het
meest benieuwd was hij naar de wijze van op
treden der Elkendamsche recherche, nadat
Tanssens erfgenamen bekend zouden zijn.
Behageliik strekte hij zijn ledematen uit.
sloeg de deken terug en sprong elastisch uit
het bed.
Na zich zorgvuldig gekleed te hebben ver
toefde hij een oogenblik op het balcon, van
waar hij genoot van het heerlijke uitzicht over
de uitgestrekte tuinen van het hotel.
Aan het ontbijt zaten op dit vroeger uur
nog slechts enkele gasten, wat de inspecteur
altijd prettig vond, omdat hij dan meer ge
legenheid had, zijn gedachten ongestoord
den vrijen loop te laten Hij liet zich het ont
bijt goed smaken en wandelde daarop de stad
'in.
Het was inmiddels 9 uur geworden. Nog
slechts twee uur scheidden hem dus van het
tijdstip van de openbaarmaking van Janssen's
laatsten wil. Plotseling passeerde hem een
heer wiens gezicht hem zeer bekend voor
kwam. Hij merkte hem echter te laat op en
t£*n hij zich omdraaide zag hij hem nog
slechts op den rug.
Daar hij toch het gevoel niet van zich af
kon zetten, dat de man op de een of andere
manier in de zaak betrokken was, liep hij door
eenige zijstraten snel terug en wandelde
daarna rustig over het trottoir denzelfden
weg weer langs. Het geluk diende hem.
Daar zag hij den man al aankomen. Oogen-
schijnlijk verdiept in het beschouwen, van
een winkeletalage, kon hij hem nu beter op
nemen en vaststellen, dat het zonder twijfel
van den Binnenbogaard, Janssens huisbe
waarder was.
„Ah, juist Die kwam natuurlijk ook op de
erfenis af. Toch eens kijken waar hij blijft."
dacht Lietsen en rustig, onopvallend volg
de hij den man. Deze scheen haast te hebben.
Na straat in, straat uitgeloopen te zijn, waar
bij het hem, in het steeds drukker wordende
verkeer moeilijk viel hem niet uit het oog te
verliezen, sloeg hij tenslotte den weg in, die
naar de Baanvegersgracht voerde. Thans ging
den inspecteur een licht op en begreep hij
waarheen de man voor hem zijn schreden
richtte: het logement „De Arreslee"! Het ter
rein van den moord! Werkelijk verdween
hij evzn later in de localiteit en was zijn ach
tervolger genoodzaakt, buiten te wachten.
Lang duurde dit echter niet, want reeds na
ongeveer 10 minuten verliet van den Binnen
bogaard het perceel weer en begaf zich
daarna, vele straten doorkruisende, in de
richting van het gebouw, waar ook de In
specteur ten 11 ure moest wezen: nl. het Kan
tongerecht.
CSw
.(Wordt vervolgd.); j
Aan den Moerdijk heerscht thans groote bedrijvigheid in verband met de
uitgebreide werken. Een kijkje op het werk aan het Zuidelijk landhoofd
