Het einde van den Panderjager op het
vliegveld bij Allahabad.
Artikel 289 strafrecht
De plannen tot verbouwing van het voormalig paleis van Koning
Willem II te Tilburg tot stadhuis zijn gereedgekomen
De tentoonstelling van de Chrysanthemumclub .Elsje Fulton" der Amsterdamsche volkstuinders in de zaal .Adyar" te
Amsterdam, welke georganiseerd werd ter gelegenheid van het 10-jarig bestaan der club, is Donderdagmiddag geopend
Kostbare prijswinnaars op de internationale kat
tententoonstelling te Newbury
Wat er van den Panderjager overbleef na
den onfortuinlijken start op het vliegveld
van Allahabad. Een hoop verwrongen metaal
Najaar op het buitengoed „Vreden- B'i t'1un sbaiosfeer-
1 vlucht op 23 Octo-
hot bij Loenen berj I bere.kten prof.
Jean Piccard en zijn
echtgenoote een
hoogte van ongeveer
10 mijl, waarna de
ballon veilig nabij
Cadiz in den staat
Ohio (Amerika)
landde Een kijkje
voor het vertrek
Het nieuwe Rust- en Ziekenhuis van het Diaconiehuis der Ned. Herv. Gemeente
te Haarlem, het „Adriana Koenen Rusthuis is Donderdag officieel geopend
De aankomst van de „Uiver" op het vlieg
veld Tjililitan bij Batavia. De machine
onmiddellijk na de landing
FEUILLETON
Oorspronkelijke Recherche Roman,
door
J. CHR. TETENBÜRG.
Inspecteur van politie te Utrecht.
27)
Ik voel me op het oogenblik, niettegen
staande de erfenis, erg beangst en zenuwach
tig door die aanslag. Als ik 's nachts wakker
wordt, is het meermalen net of er iemand in
het donker op me loert. Daarom hoop ik van
harte, dat ook na de veroordeeling van Van
Ostens de Politie niet zal stilzitten, alvorens
den dader van den aanslag te pakken te heb
ben".
Verdachte van Ostens is inmiddels bij de
toespeling op vrouw en kinderen ineen gedo
ken en houdt een zakdoek voor de oogen.
Lietsen observeert hem scherp.
Daar geen der magistraten, evenmin als de
verdediger, nog vragen aan dezen getuige wil
stellen, kan ook hij naar de getuigenbank
gaan.
Als laatsten worden dan nog achtereenvol
gens gehoord de directeur der firma Rijnha
ven, die verklaart, dat de monsterdoosjes een
half jaar tevoren bij duizenden als reclame
over het land verspreid waren, doch dat dit
omstreeks 10 Juli niet plaats vond, de ac
countants die de boeken en bescheiden van
Janssen hadden gecontroleerd doch daarin
niets onregelmatigs hadden kunnen ontdek
ken, het" familielid Geertruida Janssen
uit Julianastad en een viertal schuldeischers
van verdachte. Hun mededeelingen werpen
geen nieuw licht meer op de zaak.
Het getuigenverhoor is hiermede afgeloo-
pen„ de verdachte blijkt niets meer te wil
len zeggen en de president kondigt aan, dat
na de pauze de officier van Justitie aan het
woord zal zijn.
HOOFDSTUK XXII.
VOOR DE RECHTBANK.
4. Het requisitoir.
Omstreeks twee uur dien middag gaf de
president het woord aan het openbaar mi
nisterie. Het was doodstil in de stampvolle
zaal.
Van Ostens ziet er zeer vermoeid uit. Hij
zit voorover gebogen en steunt het hoofd op
de handen.
De officier ving zijn requisitoir aan met
duidelijke, overal flink verstaanbare stem
die in de stille zaal onmiddellijk indruk maak
te en tot luisteren dwong.
,Bij het nasporen der oorzaken van ern
stige misdrijven", aldus ving hij aan
„zal men in den regel teruggevoerd worden tot
een punt van uitgang: één aanknoopingspunt,
waar terug te vinden is de kiem van de mis
daad; een kiem die nu eens blijft sluimeren,
wellicht verstikt wordt door groeikrachten
van beteren aard, straks echter opschiet en
welig tiert ten koste van de jonge plant waar
uit het goede groeien moet. Ik heb het oog
op de ellende, waaruit de misdaad geboren
wordt. Al gaan er velen onder in de ellende
zonder tot misdaad gekomen te zijn, al zijn er
die zich, trots den strijd des levens, weten te
ontworstelen aan de demonische aantrek
kingskracht der misdaad, naast hen rijen zich
de tallooze, van nature zwakker uitgeruste
individuen, die den strijd met het noodlot
niet aanvaarden, die zich willoos geven om
tenslotte, steeds dieper zinkende in den poel
der ellende, de hand ter redding uit te steken
naar het bedriegelijk beeld, dat de misdaad
hen voorspiegelt. Waar in de moderne straf
rechtspleging naast het feit, de persoon van
den dader zich sterk naar voren dringt, waar
nevens den ernst van de daad haar oorzaken
en motieven de aandacht vragen van den
straffenden rechter, daar zal voor den onge
lukkige, die nimmer in het goede werd voor
gegaan, bij wien geen weerstand werd aan
gekweekt, voor wien wilskracht en gevoel van
eigenwaarde niet bestaan daar zal voor een
zoodanige niet vergeefs een beroep op een
zachter gestemd oordeel van den rechter ge
daan kunnen worden
Welken indruk moet het daarentegen op de
rechters maken, wanneer tot een zelfde feit
wordt gebracht hij, wien het niet aan leiding
heeft ontbroken; bij wien wel werd ontwik
keld de kiem van het goede, die ieder Vj zich
draagt wien wel werd gewezen den weg tot
een eerlijk bestaan?
Deze verdalhte is het, die het Open
baar Ministerie deze tegenstelling deed ma
ken.
Hij wordt beschuldigd van het zwaarste al
ler misdrijven, beschuldigd van een feit, zoo
gluiperig en geraffineerd als weinige te voren.
Een feit, uitgedacht lang te voren, voorbe
reid in koelen bloede, beraamd met helsch
overleg.
Aan het oordeel der rechtbank staat deze
zaak onderworpen te worden.
De toestand van den verdachte van Ostens
deed een deskundig onderzoek noodzakelijk
achten en waar de psychiaters inderdaad tee
kenen van afwijking bij den verdachte ver
klaren te hebben aangetroffen, zoo was hun
taak om schijn van waarheid te onderschei
den zeker niet licht.
De door van Ostens afgelegde bekentenissen
meen ik te mogen beschouwen als een erken
tenis van schuld, die hij wilde afleggen gelijk
ze is beleden, zich ten volle bewust van haar
gewicht en omvang
Daarom zal hem een herroeping ten aanzien
van deze telastelegging niet kunnen baten.
Zijn aanvankelijke bekentenis aan den
rechercheur Steenman was weliswaar met
moeite verkregen, maar dat neemt niet weg,
dat geen andere weg overbleef dan hem
daarbij te helpen Hij heeft geheel uit eigen
beweging aan een verpleger gezegd, dat hij
maar wilde bekennen. Het is voor een ieder
begrijpelijk, dat dit voor hem een zwaren
gang was en het is dus niet te verwonderen,
dat hij zich daarbij niet spraakzaam toonde
en de recherche, teneinde de verklaring
eenigszins gedetailleerd te krijgen, hem tel
kens vragen moest stellen. De gang van za
ken was duidelijk: eerst was het testament
vervalscht en daarna de vergiftige pillen ver
zonden, teneinde zich aldus van d*e erfenis
meester te maken.
De vragen van den rechercheur waren
daarom geen bloote veronderstellingen, doch
gebaseerd op. aan zekerheid grenzende waar
schijnlijkheid.
Trouwens, had het onderzoek door de des
kundigen niet duidelijk uitgewezen, hoe alles
gebeurd moest zijn? Is daarom de wijze van
verhoor, zooals door den verdediger werd ge
zegd, schandelijk te noemen? Mijns inziens:
neen. Wel kan dezerzijds toegegeven wor
den dat de vragen aan den suggestieven kant
waren maar indien deze niet waren gesteld,
zoo was deze onverkwikkelijke zaak wellicht
thans nog in duisternis gebleven. Uit het
feit, dat de meeste bijzonderheden door ver
dachte werden toegegeven, blijkt, dat het ge
heel een normalen gang gehad heeft.
Dat verdachte niet alleen maar: ja heeft
zitten knikken, terwijl wellicht niet tot hem
doordrong wat er gezegd werd, blijkt ten dui
delijkste uit de verklaring die hij voor den
Rechter-Commissaris gelijkluidend heeft af
gelegd. Zijn bekentenis was te zeer gestaafd
door feiten en omstandigheden, te zeer gemo
tiveerd dan dat hij thans op eenigen aanne
melijker. grond daarop zal kunnen terugko
men. Het Openbaar Ministerie houdt zich
dan ook aan die bekentenis.
Alvorens nu tot de nadere uiteenzetting van
het bewijs over te gaan wensch ik een oogen
blik stil te staan bij het in deze door de des
kundigen Revalo en Pieters uitgebrachte ver
slag omtrent den geestestoestand van Van
Ostens. al is het met schroom dat het Open
baar Ministerie het waagt als niet deskundige
deze zoo uitnemende en boven lof verhe
ven onderzoekingen aan critiek te onderwer
pen met alle erkenning evenwel van en waar
deering voor ce wijze waarop zij, in verband
met ce hooge eischen, die het speciaal onder
zoek stelde zich van hun taak hebben ge
kweten
Met deskundige zekerheid, die uit den
aard der zaak in dit speciale geval een zeer
relatieve zekerheid is. werd geconstateerd,
dat van Oste^ tijdens zijn verblijf in de
kliniek lijdende was aan hysterische delirie;
met nadruk zeg ik: tijdens zijn verblijf in de
kliniek De zich bij dezen vorm van psychose
steeds voordoende verschijnselen, zijn bij hem
na te sporen; een poging tot zelfmoord, angst
uitingen, hallucinaties van het gehoor, plaat
selijke lichamelijke ongevoeligheid zij alle
zijn te constateeren.
Nu zal niet ontkend kunnen worden, .dat
hier voorhanden is een der bij uitstek ge
schikte gelegenheidsmiddelen, om bij daar
voor gunstige omstandigheden dien hysteri-
schen toestand in het leven te roepen He
vige gemoedsbeweging, angst schrik, wroeging
kunnen dit hysterisch lijden doen uitbreken.
Het is toch een bekend feit, dat hoewel'het
bestaan van een gevangenispsychose als af
zonderlijk ziektebeeld betwijfeld wordt, de
teekenen der bekende ziektebeelden niet zijn
te miskennen en dat in de eerste dagen van
het verblyf in de gevangenis symptomen als
gezichts- en gehoorhallucinaties optreden.
(Wordt vervolgd.)
