U
net Dagmeisje
lODmoti
M\
Mengelberg viert triomfen te Weenen.
Kantteekeningen
over Beeldende Kunst.
Gevraagd en Aangeb
ARLEM'S
Adressen
ADVERTEERT
5.90
1.60
DINSDAG 6 NOVEMBER 1934
HAARLEM'S DAGBLAD
II
Herinneringen aan zijn vriendschap met
Gustav Mahler.
(Van onzen Weenschen correspondent)
Weenen, 4 November
Onae beroemde landgenoot dr. Willem Mengel
berg is naar Weenen gekomen om hier een
concert te geven met de leden van het we
reldvermaarde Weensche philharmonische
orkest, wier schitterende spel men eiken
avond in de groote opera alhier kan bewon
deren. Mengelberg had reeds sedert een lange
reeks van jaren niet meer te Weenen gediri
geerd. De laatste keer, dat hij hier een con
cert geleid heeft, eveneens van het philhar
monische orkest, was gedurende den wereld
oorlog. Sedertdien hebben de Weeners alleen
maar gehoord en gelezen, hoe hij zijn maat
stok over orkesten in andere steden en lan
den van de wereld gezwaaid heeft en wat voor
enorme triomfen hij daar overal gevierd heeft.
Toen hij dezen zomer gedurende de interna
tionale „Festspiele" te Salzburg een concert
aldaar gedirigeerd heeft, stegen aan alle kan
ten stemmen op, welke gaarne wilden hebben,
dat Mengelberg ook weer eens te Weenen op
een concertpodium zou staan. En deze wen-
schen zijn nu al vrij spoedig in vervul
ling gegaan. Men heeft onzen landgenoot hier
met een gloeiend enthousiasme ontvangen en
hem overal de hulde gebracht, welke hem toe
kwam.
Verschillende lieden herinnerden zich nog
aan een paar episodes, welke zich gedurende
zijn vorige oponthoud in de Donaustad heb
ben voorgedaan. Op een repetitie vóór de
groote uitvoering had hij tegen den paukenist
van het orkest, Hans Schneller, die toen in
muzieklcringen te Weenen een beroemd man
was, gezegd, dat hij op een bepaalde plaats in
Gustav Mahlers vierde symphonie staande op
de pauken moest slaan. Waarop Schneller
op typisch Weensche wijze ten antwoord gaf,
<üat hij er zelfs wanneer hij aan het droomen
was, niet aan zou denken om dit staande te
doen. Sedert vijfendertig jaren en dat is
géén kleinigheid! had hij zittende gepaukt
en hij was niet van plan daar een verande
ring in aan te brengen! Toen begon Mengel
berg te razen en te tieren. Hij was woedend.
Maar de leden van het orkest namen het
voor huil confrater op. Zij stonden als één
man op en verlieten gezamenlijk de zaal.
Mengelberg bleef alleen achter en het heet,
dat hij van woede en ergernis in tranen is
uitgebarsten.
Toen het groote concert echter was aange
broken, speelden alle leden van het orkest
meesterlijk. Juist omdat men de repetitie niet
tot het einde had kunnen doorvoeren wilde
een ieder zijn beste beentje voorzetten om te
laten zien en hooren, wat er in hem zat en
wat hij kon presteeren. En het werd een reus
achtig succes.
Men denkt ook vfeér terug aan de groote
vriendschap, wel&e tusschen Mengelberg en
Gustav Mahler bestaan heeft, die vroeger aan
het hoofd van de groote Weensche opera
heeft gesiaan. Toen Mahlers muziek in Oos
tenrijk nog miskend was, voerde Mengelberg
reeds diens werken in Nederland op en leer
de hij het publiek die muziek te begrijpen.
Mengelberg heeft ook het eerste groote
Mahler-feest te Amsterdam gearrangeerd.
Mahlei; had een bijzondere hoogachting voor
Mengelberg's capaciteiten als dirigent. Hij
was gelukkig, wanneer zijn composities onder
Mengeiberg's leiding ten gehoore gebracht
werden, omdat hij hen net zoo interpreteerde
als Mahler dat zelf gedaan zou hebben. Wan
neer Mahler naar Amsterdam kwam om daar
met de leden van het orkest van het Concert
gebouw een uitvoering te geven, hetgeen her
haaldelijk geschiedde, had Mengelberg de
muziek steeds al van te voren met zijn man
netjes ingestudeerd. Bij de eerste repetitie,
waarbij Mahler aanwezig was, dirigeerde
Mengelberg nog en pas daarna nam de com
ponist den maatstok van hem over.
In de Weensche bladen werd in de laatste
dagen vrij veel over onzen beroemden land
genoot gesproken. Onze Nederlandsche Ge
zante de heer L. van Hoorn, onder wiens pro
tectoraat het concert heeft plaats gevonden,
had de vertegenwoordigers van verschillende
Weensche bladen uitgenoodigd naar het ge
zantschapsgebouw aan de Renngasse te ko
men teneinde daar persoonlijk met den diri
gent kennis te maken en hem vragen te kun
nen stellen. Reeds dagen van te voren waren
bijna alle kaarten voor het concert uitver
kocht. Er bestond eveneens een reusachtig
groote belangstelling voor de generale repeti
tie van Zaterdagnamiddag, waarvan men eerst
des voormiddags in de Weensche morgenbla
den kon lezen, dat zij voor het publiek toegan
kelijk zou wezen.
Het groote concert heeft heden, Zondag, des
voormiddags om half twaalf, zooals dat zoo
vaak bij de uitvoeringen van het philharmo
nische orkest (waarvan de leden des avonds
in de opera moeten spelen) gebruikelijk is, een
aanvang genomen. De groote zaal van het
Konzerthaus, waarin meer dan tweeduizend
personen kunnen plaats vinden, was buiten
gewoon dicht bezet. De Nederlandsche Gezant
en mevrouw van Hoorn hadden in een loge
plaats genomen, men zag tal van vooraan
staande personen uit de Weensche muziek
wereld, waaronder Clemens Krauss, de direc
teur en dirigent van de opera, aan wiens ex
pressieve gezicht men gedurende de geheele
uitvoering kon zien, hoezeer hij meeleefde en
verder waren er ook veel leden van de Ne
derlandsche kolonie te Weenen in de zaal aan
wezig.
Mengelberg werd, toen hij het podium be
trad met een stormachtig applaus begroet.
Hij leidde de uitvoering op waarlijk meester
lijke wijze. De leden van het orkest schenen,
vooral in den beginne, wel wat erg vermoeid,
hetgeen wel hoofdzakelijk aan het feit te wij
ten zal zijn, dat zij in de laatste weken zoo
ontzettend hard met Toscanini hebben moe
ten repeteeren voor de verschillende concer
ten die hij hier gedirigeerd heeft, en voor de
uitvoering van Verdi's Requiem, bij de repe
tities waarvan men voortdurend met zoo
ontzettend veel moeilijkheden te kampen had
gehad. Maar het geheel maakte een buiten
gewoon diepen indruk op het publiek. Men
speelde Christiaan Bach's Sinfonietta, Beet-
hovens symphonie no. 6 (Pastorale) en Gustav
Mahler's beroemde vierde symphonie, waarbij
de sopraanpartij in de plaats van onze Ne
derlandsche zangeres Jo Vincent, die helaas
door ziekte verhinderd was geweest met
Mengelberg mee te komen, door „Kammer-
süngerin" Elisabeth Schumann gezongen werd.
Aan het einde van Mahler's werk brak de
zaal in daverende ovaties uit. Mengelberg
moest telkenmale maar weer opnieuw op het
podium terugkomen teneinde de spontane
huldebetuigingen in ontvangst te nemen, die
niet schenen te willen ophouden. Op initiatief
van onze te Weenen wonende, zeer kunstzin
nige landgenoote mevrouw Th. Laue-Drucker,
die overleg gepleegd had met den gezant,
heeft men dr. Mengelberg uit naam van ver
schillende leden van de Nederlandsche kolo
nie een prachtigen lauwerkrans aangeboden,
welke een doorsnede van één meter had en
die met een rood-wit-en-blauw lint versierd
was, waarop de woorden stonden „Hulde van
landgenooten te Weenen".
Hedenavond wordt ter eere van Mengelberg
in het gezanschap een souper gegeven, waar
bij o.a. Clemens Krauss, de beroemde zange
res van de Weensche opera Rosette Anday en
mevrouw Alma Mahler, de weduwe van Gus
tav Mahler aanzitten.
W. M. BEKAAR
HET TOONEEL
De Amsterdamsclie Tooneelvereeniging
DE REVISOR.
straete wel geheel in de schaduw en speelde
haar zelfs totaal weg.
Van de kleinere rollen noem ik nog den
geestig getypeerden knecht van La Chapelle
en den aanvoerder der kooplieden, een merk
waardig knap debuut van Mab Sroiset.
Van Dalsum heeft een stijgende lijn in de
voorstelling weten te brengen, zoodat vooral
het tweede gedeelte van IV en het feest in V,
waarin een werkelijk opzweepend Russisch
rhytme zat. tot boeiend en kleurrijk tooneel
werden. De groep der klagers was als geheel
voortreffelijk geslaagd en een prachtige
vcndst was de werkelijk visionnaire verschij
ning der laatste klagers, die als een dreigen
de stoet kwam aangeschreden. In dit gedeelte
steeg de voorstelling boven die der Russen van
eenige jaren geleden.
De stampvolle zaal was in het begin nog
wat gereserveerd, maar kwam er hoe langer
hce meer in en het slot was esn besliste over-
winnig voor de Amsterdamsche Tooneelver
eeniging. Op het tableau vivant volgde een
ovatie, die geen twijfel meer liet aan de stem
ming van het publiek.
J. B. SCHUIL.
Herfsttentoonstelling in Arti.
De Revisor ging in 1836 te St. Petersburg
voor de eerste maal en is dus bijna al 100 jaar
oud. Men heeft moeite zich dit te realiseeren.
want hoe frisch en modern lijkt dit blijspel
van Nicolas Gogol nu nog, na een eeuw. Alsof
het pas geschreven is. En men vraagt zich
verwonderd af. hoe de opvoering van een der
gelijk satiriek blijspel, dat één doorgaande
vlijmscherpe veroordeeiing van de Russische
ambtenaarswereld van dien tijd is, in het
reactionnaire Rusland van honderd jaar gele
den mogelijk was, ja zelfs door den toenmali-
gen tsaar in hoogst eigen persoon werd bijge
woond. De censuur in Rusland was in dien tijd
dan toch blijkbaar minder streng dan in de
communistische heilstaat van heden, want het
lijkt mij vrij wel ondenkbaar, dat een zoo
scherpe aanval op de sovjet-ambtenaren in
het tegenwoordige Leningrad of Moskou geduld
zou worden. Wel is waar deed het stuk heel wat
stof opwaaien en had het bij de première door
de verkeerde opvatting van een der hoofd
rollen den zoogenaamden revisor niet
het door Gogol verwachte succes, maar de
censuur had het toch maar doorgelaten en
sprak er haar veto niet over uit.
Het is niet, voor de eerste maal, dat De
Revisor in Nederland wordt gespeeld. Juist 25
jaar geleden o.a. gaf de Kon. Ver. Het Neder-
landsch Tooneel onder leiding van den jongen
van Korlaar, die regie-studies in het buiten
land had gemaakt en als regisseur te Amster
dam was benoemd, er eenige opvoeringen van,
maar het stuk vermocht toen niet te boeien
en viel als een baksteen. Meer succes had het
Russische gezelschap onder Pawlof eenige
jaren geleden met de Revisor, wat voor een
groot deel ook te danken was aan de supe
rieure vertooning. welke de Russen er van
gaven. Dat dit blijspel in een sterke bezetting
en een kleurrijke opvoering ook thans nog een
Nederlandsch publiek, zooals gisteren bij de
tweede abonnementsvoorstelling in onzen
Stadsschouwburg, in hooge mate vermag te
boeien en amuseeren, is wel het beste bewijs,
dat de Revisor van alle tijden is. Wij mogen
er misschien prat op gaan, dat onze ambte
naren beter zijn dan dit door Gogol geschil
derde corrupte zoodje.er is in deze door angst
voor hun carrière bezeten kleine menschen
en vooral in de allergeestigste teekening van
de omkeer, wanneer zij meenen, dat het ge
vaar van de lucht is, heel veel, dat niet spe
cifiek Russisch genoemd behoeft te worden.
En het stuk is van het begin tot het eind
prachtig, levend theater.
Dit laatste vooral manifesteert zich ook in
de kleurrijke vertooning, die de Amsterdam
sche Tooneelvereeniging van dit Russische
blijspel geeft. Van Dalsum heeft het carica-
turale, vooral in de groep der bijpersonen nog
al sterk laten aanzetten, al leek mij dit dan
ook minder dan bij de première, toen Louis
van Gasteren als de rechter in deze groep
vooral den toon aangaf. Ben Royaards. die de
rol thans peelt, is wat gematigder; hij speelt
den rechter niet met zulke felle kleuren en
blijft meer in het kader van het geheel.
Hoewel het begin aanmerkelijk matter was
dan indertijd te Amsterdam was en toch meer
evenwicht in de vertooning, doordat Tour-
niaire thans sterker speelde en dus meer naar
de anderen toe kwam. Tourniaire is nu geheel
in de rol van den gouverneur gegroeid en
speelt dezen ambtenaar in angst en vreeze met
fijnkomische accenten en zuiver menschelijk.
Vooral prachtig was hij in het tweede bedrijf,
wanneer hij nog niet weet, wat hij aan Kles-
takoff heeft. In dat spel van wisselende stem
mingen, zwevend telkens tusschen hoop en
angst, gaf Tourniaire iets voortreffelijks. En
ook in de slotscène, als de figuur van den
gouverneur één oogenblik de grenzen van het
tragische nadert, was Tourniaire's spel van
een sterke kracht, en aldoor overtuigend, al
bleef hij dan ook beneden Pawloff, die heel
de zaal in zijn actie betrok en in dat tooneel
plotseling steeg tot de hoogte, die alleen ge
nieën vermogen te bereiken.
Paul Storm had de groote verdienste, dat hij
de figuur van Klestalkoff geen oogenblik an
tipathiek maakte, al blijft er in zijn spel al
tijd nog iets dilettanterig hoekigs, dat wij
juist in dezen man uit de groote wereld de
tegenstelling immers van de „provincie"
neit verwachten. Maar er was fantasie in het
spel van Storm, vooral in het derde bedrijf,
als Klestakoff zichals het ware opzweept met
zijn leugens, waarin hij zelf gelooft. In dat
voor het karakter der rol zoo beslissend too
neel gaf Paul Storm iets voortreffelijks.
De groep der ambtenaren bleef ik schreef
dit reeds als geheel wat mat, vooral in het
begin en pas in IV in de omkoopscène
kwamen de spelers er geheel en al in. Toen gaf
ook Jules Verstraeten, die eerst blijkbaar niet
op dreef kon komen, iets kostelijks, evenals
Ben Groenier, die trouwens als de postdirec
teur wel een der best geslaagde en meest
markante figuren was. Van Warmelo speelde
den angstigen rector met die fijne, rake de
tails, waarvan hij het geheim bezit en in het
duo der renteniertjes Sternheim en Frits
van Dijk dat aan twee uit een roman van
Dickens weggeloopen figuurtjes deed denken
was het vooral Frits van Dijk, die fleur en le
ven op het tooneel bracht.
Fleur en leven bracht ook telkens Wilhel-
mina Duymaer van Twist, die eiken keer weer,
wanneer zij de trap af kwam zweven, het too
neel vulde met haar verschijning alleen. De
moeder stelde de dochter Jeanne Ver-
De Haarlemsche leden van Arti hebben zich
dit keer niet onbetuigd gelaten en zijn niet
alleen naar het aantal doch ook qualitatief
goed vertegenwoordigd. De Ritsema's, Boot,
Verwey, mevr. Woutersenvan Doesburgh,
Harting. Schutte, zij behooren allen tot de se-
rieuse werkers, die in Arti's milieu thuis be
hooren en er steeds tot de gewenschte inzen
ders gerekend worden. Een sterk levend da
mesportret door Coba Ritsema heeft de ex
pressiviteit van een pastel van Manet; Har
ting toont in een kleurets zijn benijdbare
metierkennis; Boot in een werkje met ver-
flensde roode tulpen zijn karakteristieke hoe
danigheden van aan een schijnbaar afge
zaagd object steeds weer het hem eigen ca
chet te verleenen. Was ook H. M. Polderman
van wien men hier een groote landschaps
aquarel niet zonder belangstelling voorbij
gaat, geruimen tijd Haarlemmer? Ér is een
frissche aanschouwingswijze in. die ons dit
werk niet uit het geheugen doet gaan.
Op Arti-tentoonstellingen treft ons bijna
altijd het werk van mej. Surie. Van de Amster
damsche schilderessen is zij eene der pittigste
en tooh luchtigste representanten, een kleine
aquarel heeft dat zeer rake, zeer vibreerende
van een Franschman als Boudin, hoewel er be
trekkelijk zeer weinig op staat. Professor Jur-
res heeft een groote, uitvoerige compositie
ingezonden waarvan het onderwerp aan een
episode uit Flaubert's Salammbo ontleend is.
De prijs uit het fonds Willink van Gollen is
ditmaal aan een knappe, sterk gedetailleerde
teekening van Röhilng toegekend; een buiten
gewoon respectabel stuk werk, dat ons echter
het groote schilderij met het zittend meisje
in geromantiseerd landschap niet doet verge
ten dat wij hier indertijd bespraken. Op deze
halte. We zouden nog enkele namen kunnen
tentoonstelling ontbreekt een bepaalde clou;
ze is als geheel echter^ vap een degelijk ge-
noemen: den Haarlemmer.J^erVéy. de kleu-
rigf aquarellen van MonnicKendam. een paar
aantrekkelijke teekeningen van C. Vreeden-
burgh noemen welke laatste geestiger en min
der plaatjesachtig zijn dan waartoe hij zich
veelal laat verleiden, doch wij laten het bij
deze korte notities in de overtuiging slechts
een greep uit het zeer goede gemiddelde ge
daan te hebben.
We zijn dezer dagen eens naar Groningen
getogen om het nieuwe verblijf van het Ge
nootschap Pictura te bezichtigen. Als vele de
zer, in de provinciesteden in stand gebleven
instellingen was ook het Groningsch Pictura,
als teekencollege bedoeld, in het begin van de
negentiende eeuw opgericht. In 1832 namelijk
en het is dus thans ruim honderdjarig. De
laatste tientallen van jaren was het afwisse
lend op lokaliteiten voor haar tentoonstellin
gen aangewezen, die er niet steeds voor ge
schikt waren doch een vermogend Groningsch
kunstvriend schonk Pictura thans een mooi
oud huis, ruim en deftig 18e eeuwsch. dat na
een paar interne wijzigingen een verblijf ge
worden is, even pittoresk van buiten als prak
tisch en smakelijk van binnen. Op het oude
Martini-kerkhof gaat men een poortje door.
loopt over een knus binnenplaatsje en staat
voor zoo'n gezellige grijs-groene deur met
mooi snijwerk. Links en rechts van die deur
groote kamers met kleine ruitjes en toch ruim
licht, die thans als vergaderzaal en bestuurs
kamer gebruikt worden Gaat men echter de
trap op en daarna een breed ouderwetsoh por
taal over. dan komt men in een moderne ex
positieruimte, waar ieder kunstgenootschap
jaloersch op zou kunnen worden. Twee vrij
groote zalen, waarvan ééne met bovenlicht,
herbergen thans een verzameling werken door
Isaac Israels die als openingstentronstelling
tevens een hulde aan den grooten Groninger
die zijn vader was, kon beduiden. Isaac, had
die geheele expositie nog geheel en al in elkaar
gezet en zou zeker naar Groningen gereisd
zijn om de feestelijke in gebruik neming van
het gebouw bij te wonen, zoo zijn plotse dood
dat alles niet verijdeld had. Wat die collectie
zelf betreft, wij kunnen zonder gemis aan re
verentie nu wel zeggen dat die geen qualita
tieve keuze tentoonstelling genoemd kan wor
den. Ik hoorde juist heden dat die als hulde
aan Isaac Israels door het Haagsche Pulchri
Studio wordt voorbereid. Wat de Groningsche
verzameling echter interessant maakt, zijn een
aantal portretten, voor deze gelegenheid tijde
lijk afgestaan en uiteraard niet zcc bekend.
Die van Prof Scheltema en Mr. B. ten Bruggen
Cate kan men als zeer knappe portretten-
waardeeren, voer dat van den Gronitigsisen
psyehiated Prof. Wiersma past hooger quali-
ficatie: het is een werk van een geniaal aan
gelegd artist. De gezond biezende kon van den
prof. waarin de oogen geestig twinkelen, is
omgeven door de witte laboratoriumjas
prachtig van stofexpressie en een witten
achtergrond en in al dat wit zijn de schaduw
partijen, heel gedurfd, maar mooi van effect,
met een zuiver licht-blauw verkregen. Tech
nisch lijkt dit een meesterstuk van moderne
portretkunst. Over het vele, uit. Israels'
atelier saamgelezen werk zullen wij thans niet
napraten. Als de groote Pulchritentoonstelling
daar is zullen we op het oeuvre van den
meester nog wel hebben terug te komen. Een
verrassing was in Groningen voor mij de reeks
litho's die de schilder in de laatste jaren ge
maakt moet hebben. Meer dan vermenigvul
digde krijtkrabbels zijn dat mijns inziens niet
en als procédé geloof ik dat de lithographie
Israels niet bijster lag. In de paar dozijn etsen
die hij vroeger spelenderwijs maakte komt zijn
fel noteerend talent veel dwingender tot
uiting. D° gebeten lijn van een ets heeft uit
haar aard zelve veel grooter geschiktheid om
Israels' toch zoo volledige oppervlakkigheid
tot iets boeiends om te tooverén Over Isaac
Israels als graphiker zal nog nader te spre
ken zijn.
Over graphiker gesprokenwaarom laat
de thans zoo gevierde Jo Spier zijn waarschijn
lijk lucratiever werk niet eens vaker in den
5teek om zijn zoo boeiend en bindend tee
kenschrift direct in het koper te bijten. Hij
maakte een paar etsjes (schaatsenrijdertjes)
en dat waren prachtbiaadjes. Het valt mü zoo
in, nu een tweede album met reproducties zij
ner teekeningen door den uitgever Andries
Blitz op onze Sinterklaas tafel gedeponeerd
werd, album, waaraan wel weer eenzelfde
goede ontvangst te beurt zal vallen als een
vorig jaar zijn voorganger ten deel viel ..Per
potlood door Nederland" heet deze bundel die
ons alweer een menigte aangename oogen-
blikken bezorgd heeft. Over Spier's stijl van
teekenen valt niets ineuws meer te zeggen:
hij blijft zichzelf gelijk en heeft tot nu toe
wel navolging doch geen ernstig rivaal ge
vonden. De humor in zijn bijschriften houdt
daarmee gelijken tred en het onderling ver
band tusschen teekening en tekst is in de
meeste gevallen prachtig aanvullend van wer
king. Werkelijk weer een aardig boek voor
ieder die vcor geestigheid waaraan alle grof
heid vreemd is, gevoelig zijn kan.
J. H. DE BOIS.
BEXDE JEUGDIGE INBREKERS IN OSS
IN ARREST.
De politie te Oss heeft Maandagmiddag en
kele jongemannen van 16 tot 18 jaar gear
resteerd en in verband met een groot aantal
Inbraken, in den laatsten tijd gepleegd, aan
een langdurig verhoor onderworpen.
Ofschoon zij aanvankelijk ontkenden, moes
ten zij ten slotte voor de overstelpende bewij
zen zwichten en legden een volledige beken
tenis af, waarbij zij ook de namen van een
aantal medeplichtigen noemden. Ook deze
jongemannen werden gearresteerd en kwamen
na verhoor eveneens tot een bekentenis.
In totaal bevinden zich nu twaalf verdach
ten in arrest. Het is echter zeer waarschijnlijk,
dat nog meer arrestaties zullen volgen.
Het onderzoek is thans reeds zoo ver ge
vorderd, dat ongeveer 40 inbraken en dief
stallen aan het licht gebracht zijn.
Ex-consul gaf passen aan
gevaarlijke individuen.
Verband met den moord-
aanslag op koning Alexander?
De Arr.-Rechtbank te Amsterdam zette dezer
dagen de behandeling voort van de strafzaak
tegen den 53-Jarlgen promotor L. W. S. P.,
vroeger wonende te Naarden en thans gede
tineerd ln het Huls van Bewaring.
Als ex-Consul van Costa Rica zou verdach
te van Ida Feingold f 250 hebben los gekregen
door zich uit te geven voor Consul en haar
een pas te beioven.
Op een zelfde wijze zou hij gepoogd hebben
van Markies Gulngue de Chamvreux de Fara-
mont f 100 los te krijgen. De markies diende
als tusschenoersoon tusschen zekeren Sabaty
en verd. en S. wenschte staatsburge van Costa
Rica te worden.
Voorts Is aan P. nog een verduistering van
f 41.000 ten laste gelegd, ten nadeele van den
Engelschen geestelijke Flrth te Spalding.
Alvorens zijn requisitoir te beginnen deed de
officier een zeer belangrijke mededee'.ing. Te
Parijs is een vrouw aangehouden, die er van
wordt verdacht medeplichtig te zijn aan den
moord op koning Alexander te Marseille. Zij
is in het bezit gevonden var. twee valsche pas
sen. waarvan een te Den Haag is afgegeven.
Uit het verder onderzoek is eebleken, dat verd.
aan dezelfde dame waarschijnlijk óók een pas
had afgegeven, als betrekking had verd. op
de pas doen schrijven: „2e secretaresse van
het consulaat van Costa Rica". De officier
had te Parijs het portret van de gearresteer
de vrouw opgevraagd en dit gelijkt sprekend
op de foto, welke zich in het dossier bevindt.
De foto's worden aan verd. en zijn verde
diger getoond, en de officier concludeerde, dat
verd. aan gevaarlijke individuen passen afgaf.
Hierna hield de officier zijn requisitoir.
Spr. requireerde twee en een half jaar ge
vangenisstraf met aftrek van voorarrest.
De verdediger concludeerde tot ontslag van
rechtsvervolging subs, vrijspraak.
Heden overleed, zacht en
kalm, onze beste Vader,
Schoonvader en Grootvader
Willem Kloeke
Oud-hoofd ecner School
in den ouderdom van S2
jaar.
Maastricht:
A. KLOEKE
B. A. KLOEKE-PLEYTE
Haarlem:
A. G. KLOEKE
Monster;
J. KLOEKE
A. KLOEKE—LISPET
Leiden:
G. G. KLOEKE
M. J. KLOEKE
VAN LESSEN
en kleinkinderen
Haarlem. 5 November 1934
Schotersingel 65
Op nadrukkelijk verzoek
van den overledene geen
bloemen
De begrafenis zal plaats
hebben op Donderdag 8
November a.s. om half een
op het Algemeene Kerkhof
(ingang Kleverlaan) te
Haarlem.
Vertrek van het sterfhuis
om kwart over twaalf
Heden overleed tot mijn
diepe droefheid, mijn ge
liefde Echtgenoot, de Heer
Jan Vrltman,
in den ouderdom van SO
jaar.
S. J. D. VELTMAN-
HOFFMANN
Haarlem. 5 Nov. 1934
Westerhoutpark 34
De teraardebestelling zal
plaats hebben op Donder
dag 8 November a.s. te 12
uur, op de Algemeene Be
graafplaats aari de Klever
laan te Haarlem.
Heden overleed zacht en
kalm, in den ouderdom van
ruim S4 jaren, onze gelief
de Moeder en Grootmoeder,
Mevrouw
Johanna Margaretha
Wolter
Weduwe van den Hoer
Dirk ChrisUann Kadert.
Leiden:
J. M. HILARIUS—
ENDERT
I-Iaarlem
A. D. GOEDHART—
ENDERT
E.'W. GOEDHART
Amsterdam:
M. R. HILARIUS—
ENDERT
W. T. HILARIUS
Xoordwijk a. Zee:
D. C. ENDERT Jr.
S. M. ENDERT—
OOMS
Haarlem:
E. C. RIJXVELD
ENDERT
H. RIJXVELD
en Kleinkinderen
Haarlem. 4 Nov. 1934
Zuider Bulten Spaarne 122
Bezoeken van rouwbeklag
kunnen niet worden afge
wacht
De teraardebestelling zal
plaats hebben te Heemstede
op de algemeene begraaf
plaats. op Donderdag S
November a.s. om 1 uur.
Terstond gevraagd
Flink DAGMEISJE
leeft. 1718 jaar. van 95 uur,
netjes kunn. werken en keurig
kunn. kousen stoppen. Voorz. van
mondei, get. Meerdere hulp aanw.
Loon 5.Huize „Vredebest",
Brederodeweg 86, Bloemendaal.
Motten-Houtworm
en derg. ook in
bekleede Meubelen
vernietigen wij radicaal
Kleuren en stof worden niet
aangetast
Niet in staat de talrijke blijken
van belangstelling bij mijn be
noeming tot Directeur van den
Gemeentelijken Geneeskundigen
en Gezondheidsdienst te Haarlem,
en bij ons afscheid van Spaarn-
dam, persoonlijk te beantwoor
den. dank ik U, mede namens
mijn vrouw, ten zeerste voor Uw
hartelijk medeleven,
W. B. SMIT
Haarlem. 6 November 1934
Van Oldenbarneveitlaan 13
Ter Griffie van de Arrondisse-
ments-Rechtbank te Haarlem is
gedeponeerd de door den E. A.
Heer Rechter-CommLssarls goed
gekeurde. eenige ultdeelingslijst
in het faillissement van L. ME-
DEMA, koopman, vroeger wonen
de te Oude Wetering, gemeente
Alkemade. thans te Veenendaal.
ter kostelooze inzage voor de
crediteuren gedurende 10 dagen.
De Curator:
Mr. W. G. J. VEENHOVEN
Haarlem, Kenaupark 30
Piano- en theorie-lessen
A. PRINS
Dipl. Conservatorium A'dam
Tempeliersstraat 20
Telefoon 11221
Fransch, Duitsch, Engelsch
Conv en Berlitz Meth. in zaer
korten tijd correct spr., lezen en
schr. Privaatles 4.50 p. m. Twee
pers. 3. Mej. X.GROOTEXBOER
Spaarne 5 rood. Telef 17093.
keuken-werkmeisjes, 2de alleen
en dagmeisjes, v. g, g. v.
Booguanl's Plaatsingbureau
Jansstnuu 58 TcL 14170
CHOCOLATERIE „LIDO"
WINKELJUFFROUW
voor direct, eenlgszins met het
vak bekend.
Mevr. L, POORT VAN INGEN
heeft steeds plaatsing van en
voor degelijk
Huish. Dienstpersoneel
Floraplein 7 Telefoon 12317
NET MEISJE
gevraagd 85 uur, b. 18 j. Zon
dags vrij. Loon 5. Rembrandt!
42, Heemstede
BANKETBAKKERIJ
Voor direct gevraagd een
BEKWAAM NOODHULP
de Groot, Tempeliers
Aanm.
straat 4
CO^ yeO'
Voor direct gevraagd ecu flink
Brieven onder opgave van leeft,
etc. no. 1270 bur. van dit blad
NET MEISJE
b. z. a. v. d. en n„ per 1 Dec.,
g. g. v. Br. onder letter T Dau-
dey's Boekh. Heemstede
De vereenlglng „Kinderhulp"
Afd. Haarlem zoekt een gezin
3 MEISJES
van 11. 6 en 11/2 jaar. Br. G
1274 bur. van dit blad
Ned. Conservatorium
vraagt
LEERAREN VOOR JAZZ
Br. met voll. inl. a. h. Hoofdk. to
Rijswijk (Z.1I.) Haagweg 129
Nette Jongeman
z. kosthuis, omtrek Antsterd. brt.
Brieven met prijsopg. no. 1277
bur van dit blad
Te Zandvoort bij de Tol biedt
Dame, P.G., m. kl. gezin
PRETTIG TEHUIS
m. of z. pens. aan voor heer.
kind geen bezw.. of aan jongeda
me, Br. no, 1273 bur. v.d. blad
Te koop gevr. adressen var
huiseigenaren. Br. no. 128
bur. van dit blad
o
o
co
I
O
„Forma"
SCHUIF-CORSETTEN
EN -CORSELETS
mot beweegbare rug, wao
door verschuiven practisch
tot de onmogelijkheden be
hoort, met een half jaar
schriftelijke ga
rantie, vanaf...
FORMA REGULA"
Bustehouder s,
vanaf.
