SPORTTERREIN
WiNTERKORTiNG
MAANDAG 19 NOVEMBER f134
HAARLEM'S DAGBLAD
11
luisteren er heel gauw af. Intusschen: het
fragment uit „Die Blume von Hawaii" deed
het heel aardig. De heer Groeneveld had ge
zorgd voor de regie, en die is bij hem, zooals
we al lang weten, in goede handen.
G. J. KALT
HET TOONEEL
Haarlemsche Tooneelclub
„Hokus-Pokus".
Curt Goetz, de schrijver van het Zaterdag
avond in den Stadsschouwburg doen- de Haar
lemsche Tooneelclub gespeelde (Hokus-Pokus
is vooral bekend geworden door zijn ook in
Nederland onder een verzameltitel „Me
nagerie" gespeelde eenacters. De schrijver
van de korte eenacters met de vele verras
singen en „frappe's" herkennen wij ook in
dit blijspel. Het eerste bedrijf ds er bijna ge
heel pasklaar voor en in IH en ook in het
naspel zijn de verrassingen niet van de lucht.
■'Curt Goetz goochelt met trucs, dat het 'n
lieve lust is en zijn aardigste frappe is zijn:
„de vermoorde man? Le viola, Messieurs, Ho
cus Pocus Pats!"
Curt Goetz schrijft zijn stukken wij
zagen het indertijd ook in zijn hier door Het
Bchouwtooneel gespeelde „Gelukspoppetje"
voornamelijk om die „frappe's". Hij is als de
goochelaar "die tusschen zijn kunststukjes
het publiek bezig houdt met licht gepraat en
blague zonder veel essentieels te geven. Hij
goochelt knap, maar het blijft bij goochelen.
VandaaT dat hij veel minder boeit in de
gedeelten, waarin hij geen kunststukjes kan
vertoonen. Zoo was de heele rechtzitting maar
matig interessant en waren requisitoir en plei
dooi het hokus-pokus van den officier van
justitie en den verdediger veel te lang De
kritiek op de rechtzitting van mijn collega m
het naspel, was nog al mak. Hij had behalve
de onwaarschijnlijkheden ook het gemis aan
werkelijke spanning kunnen noemen, maar
zoo verstandig was 'Curt Goetz wel,, dat hij
zich niet te veel in de kaart liet zien Welke
goede goochelaar zou dit trouwens ooit doen?
Maar .toch, wanneer wij dit stuk nemen voor
wat het is, een handig gegoochel met tooneel-
effecten en verrassingen zonder veel eigenlij
ken inhoud, dan is het niet onaardig en in
sommige tooneelen zelfs heel amusant. Curt
Goetz toont zich een lang niet onverdienste
lijk leerling van Franz Molnar en heeft oom-
mige trucs zooals het „doek!" aan het slot
dat hij ook reeds toepaste in zijn Geluks
poppetje handig van zijn leermeester
men denke aan „Nachtrepetitie" afge-
gekeken.
Maar zoo gaat het nu eenmaal altijd bij
goochelaars; je vraagt 'je bij de vertooning
van hun kunststukjes onwillekeurig af: Waar
heb ik dat meer gezien? Voor hen. voor wie
de goochelkunstjes nieuw zijn, blijven ze
daarom niet minder vermakelijk.
Voor de H.T.C. werd de opvoering een groot
en volkomen verdiend succes. De kracht van
de Haarlemsche Tooneelclub ligt voorname
lijk in de heeren, Ik zou geen enkele amateurs
vereeniging in ons land kunnen noemen, die
over zoo veel goede spelers beschikt als deze
club. Van daar de voortreffelijke vertooning
van stukken als „Een van ons" en thans weer
van „Hokus-Pokus", die het voornamelijk van
de heeren moeten hebben. Zóó'n verschot
heeft de H.T.C., dat zij zoo'n stuk kan be
zetten, zonder alle eerste krachten in het
vuur te brengen. Zagen wij niet een der beste
spelers Zaterdag in een figuranten-rolletje
bij de rechtzitting en eenige anderen in de
stalles. En ondanks dat slaagde de voor
stelling uitstekend.
Dit was, behalve aan de voortreffelijke
regie van John Gobau, wel in de eerste plaats
te danken aan de heeren Mr. Nijenbandring
de Boer en Roest van Limburg. Zij vooral
de eerste als de verdediger, de tweede als de
hokus-pokus-man hebben de voorstelling
gedragen. Mr. Nijenbandring de Boer voelde
zich in zijn advocaten-toga volkomen op
zijn gemak en sprak zijn pleidooi uit met
een emphase, een Schwung en een theatrale
rhetoriek, dat de stukken er af vlogen. De
advocaat-komediant, hij was het van top
tot teen, hij vulde het tooneel en speelde de
leegte van het pleidooi weg. Het was voor
treffelijk, zoo zelfs, dat ik mij deze rol nau
welijks beter kan denkan. En hij toonde in
zijn niet minder knappe en levendig ge
speelde doublure van den schouwburgdirec
teur, welke een volbloed acteur hij is. Wie
zag bij dit spel ook zelfs maar één oogenblik
den amateur in dezen speler?
Een zeer gelukkigen avond had ook de heer
Roest van Limburg, die met brio en met blijk
baar pleizier Peer Larssen speelde. Dat plei-
zier sloeg over op de zaal. Reeds dadelijk in
I was hij er geheel en al ..in", beheerschte
hij met zijn aplomb en zijn zelfverzekerdheid
het tooneel. Knap was dat van houding en
actie. Allervermakelijkst ook was hij in de
rechtseène toen hij als getuige iets van de
circussfeer met zich medebracht. En in III
sleepte hij zijn medespeelster mevr. Boldingh
r— mee door zijn uitbundigheid, zijn vaart
en zijn luchtigen toon. Slechts een opmerking
zij mij vergund. Het moment der eigenlijke
ontknoopinig het „monsieur Kjerulf?
Le voila! had zoowel door hem als door de
omgeving meer uitgespeeld kunnen worden.
Dit kreeg nu niet het effect, dat men er van
had mogen verwachten.
Ook de andere heeren-rollen om dezen
nu maar het eerst te bespreken waren over
het algemeen zeer goed bezet. De officier van
justitie kreeg van den in het programma niet
genoemden speler, alle relief. Een wat spits,
maar niet al te snugger heerschap, in zijn
stralcken, koelen ernst aardig contrasteerend
tegen den volbloedigen verdediger. De heer
Liezenberg was een decoratieve president van
de rechtbank, die ook als hij „spel" te geven
had zooals in I zeer voldeed. En de klei
nere rollen waren bevredigend, vooral, wan
neer men bedenkt, dat hier eenige nog zeer
jonge spelers door de regie aan het werk wa
ren gezet.
Agda Kjerulf is de eenige vrouwenrol van
beteekenis in dit stuk. Mevrouw M. M. Bol
dingh bracht voor deze rol haar charme, ele
gance en distinctie mee en speelde deze van
haar uiterlijke bekoorlijkheden overtuigde
vrouw met raffinement, zonder nadrukkelijk
heid en aldoor in den min of meer badinee
renden toon, die voor deze rol paste. En mej.
Schmidt de kamenier gaf kleur aan haar
scènetje in de getuigenbank, dat zij natuur
lijk en frisch speelde.
John Gobau heeft ook met deze voorstelling
2ijn regie-talent bewezen. Uitstekend van sa
menspel en sfeer was reeds dadelijk het voor
spel en verrassend was de overgang naar het
eigenlijke stuk, de scène in de kamer van Se-
verin Gundrup, waarin de verschijning van
den geheimzinndgen heer „in rok" een knap
stukje regie was. En ook de rechtzitting gaf
een goed op elkaar ingesteld samenspel te
zien, waarbij wij vergaten tegenover dilettan
ten te staan.
Alleen kan niet worden ontkend, dat het
spel der meesten in in niet hetzelfde niveau
bereikte als in de voorafgaande bedrijven.
Zoo werd het een zeer goede avond voor de
H.T.C.die bij het publiek heel veel waardee
ring heeft gevonden. Aan het slot nam het
applaus zelfs den vorm van een ovatie aan en
het kwam enkel door de bescheidenheid der
spelers, dat het doek niet nog eenige malen
meer rees.
Zaterdag 24 November geeft de H.T.C. ten
bate van „Kraamvrouwenverzorging" een her
haling van Hokus-Pokus. Wij kunnen een be
zoek aan onzen Stadsschouwburg dien avond
van gansöher harte aanbevelen en waarlijk
niet om het goede doel alleen. Want bij de
H.T.C. valt ook in dit stuk van Curt Goetz
van uitstekend spel te genieten.
J. B. SCHUIL.
MUZIEK.
Namiddag concert der H.O.V.
De herhaling van Haydn's symphonie „mit
dem Hornsignal" gaf ons de gelegenheid de
solistische bekwaamheden van verscheidene
leden niet van de Afdeelingen der Tweede
Kamer, maar van ons orkest waardeerend
te beluisteren. In dit verslag, dat geen Voor-
looplg Verslag is, mag men ze nader aandui
den als de eersten der violisten, der cellisten,
der fluitisten en der hoornisten. Andere leden
traden meer aanvullend op, maar zij waren
het, in tegenstelling met de leden der Afdee
lingen, goed eens met de verscheidene ledexx,
zoodat we een zeer bevredigend ensemble
hoorden, al scheen mij de solo-hoomist dit
maal iets minder zeker dan bij de eerste audi
tie der Symphonie en al speelde de solo-cellist
niet altijd volmaakt zuiver. Bij het spel van
den concertmeester Bijvanck behoeft men
nimmer onzuiverheid te vreezen; hij vertolkte
ook nu zijn obligaatpartij met de distinctie
die we van hem gewend zijn. En de soloflult
kwinkeleerde lustig, zooals Haydn het bedoeld
heeft.
Maar toen was 't voorloopig gedaan met de
lustigheden. Het stijve, houterige vioolconcert
van Vivaldi geeft er geen aanleiding toe en
het spel van den solist Jan van der Velde gaf
er geen meerdere'bekoorlijkheid aan. Het was
correct en degelijk, maar zonder persoonlijke
kwaliteiten. Het samenspel met het orkest was
echter niet steeds correct, deels doordat de
solist nagenoeg eiken inzet te vroeg begon en
dan bij zijn voorbarigheid volhardde, deels
doordat de dirigent van zijn kant evenzeer
voet bij stuk hield en dus niet afweek van het
vigeerende metrum.
Het vioolconcert van Mendelssohn, waarmee
het tweede deel van het programma aanving,
bracht wat meer warmte. Deze is trouwens aan
het werk zelf eigen en welke violist zou daar
ongevoelig voor blijven? Toch kreeg men ook
bij de vertolking van de solopartij in dit con
cert meer den indruk van degelijk vioolspel
dan van een geïnspireerde voordracht. Er was
nog iets, dat niet ten voordeel werkte: de toon
der soloviool was vaak niet tegen den orkest
klank opgewassen en ging daarin dan onder.
De tempi werden door Jan v. d. Velden over
't algemeen nogal gereserveerd genomen; meer,
geloof ik, dan met de opvatting van Frits
Schuurman strookte en pas in de stretta's van
de beides Allegro's kwam er wat vaart in.
Wagenaar's Cyrano-Ouvertui'e besloot het
concert en bracht eindelijk den vollen gloed
waarnaar we verlangd hadden. Toen werd het
auditorium warm; het diep den dirigent terug
en bracht aan het heele orkest een ovatie.
K. DE JONG.
Haarl. Fanfare-Vereeniging
„Voor Ons Genoegen".
De jonge dirigent C. Speets, die een goed
jaar geleden zijn eerste uitvoering gaf met
het pas geformeerde jeugdkorps (een uitvoe
ring die er wezen mocht) heeft sindsdien on
dervonden dat met de heel jonge menschen
iets moois valt te bereiken, maar tevens dal
het moeilijk is, ze bijeen te houden. Na het
zeer inspannend werken om aan elk der jonge
spelers de techniek van zijn instrument te
leeren, mocht hij zijn élèves zien gaan naar
andexe korpsen, en kon hij weer van meet
aan beginnen. Maar de leeftijdgrens is nu
meteen veranderd en hiermee is de idee
„jeugdkorps" vervallen. Het welzijn der ver
eeniging is nu niet meer geheel afhankelijk
van jongens die aan muziekstudie 't land
hebben, zoodra 't nieuwtje er af is. Het korps
is nu op weg, een gewone muziekvereenigiug
te worden, hoewel het meerendeel der leden
nog bestaat uit de jongeren die talent hadden
en goeden wil toonden, en die dus nog terecht
de kern der vereeniging vormen.
Wanneer ik deze jongste uitvoering verge
lijk met de voorgaande, dan is er in zeker
opzicht een groei te bemerken, 't Is voorna
melijk het rythme, en de slagvaardigheid
waaraan is gewonnen. Doch het klankgehalte
is nog niet wat het moet zijn. Men mist nog
te veel het strident koper, al mag dit voor een
deel worden geweten aan de mutatie die op
't allerlaatste oogenblik plaats vond bij de
trombones.
In de fantasie van Gadenne over de opera
„Martha" toonde het korps echter, dat, alle
remmende invloeden ten spijt, de dirigent
weer een flink korps zal krijgen. Ook de fris-
sche en goed klinkende Festivalmarsch van
Jackma wijst daarop. Het programma bestond
uit negen stukken, waarvan de rioten eigen
lijk geen bezwaren boden, en dat zegt voor een
zoo jong korps al heel veel. als men in aan
merking neemt dat zelfs lastige overgangen
naar andere toonaarden zonder blikken of
blozen werden „gemaakt". Zoo we 't nie'
reeds wisten, zou deze uitvoering ons met stel
ligheid zeggen, dat aan den dirigent C. Speets
de vorming van nieuwe blazerskrachten uit
stekend is toevertrouwd; zijn gezond-muzika-
le vorming waarborgt daarbij een mooi-ver-
zorgde uitvoering, zoodat wij 't goed recht
van het bestuur, om nieuwe krachten voor
de vereeniging op te roepen, ten volle onder
schrijven.
Het was een feestuitvoering, want het korps
bestaat twee jaar en dus begint de angst, dat
de kleine zal bezwijken aan de kinderziekten,
plaats te maken voor een goed vertrouwen in
zijn welzijn. En een feestuitvoering men
moet er ook eens hartelijk kunnen lachen. De
bekende heer Toledo, al werd het door zijn
toedoen wat laat, zorgde voor den blijden
toon. Toen kwam ten leste nog. heel laat, het
Operette koor „Excelsior" met een aaneen
schakeling van fragmenten uit bekende ope
rettes. 't Waren er wel zeven, en we zullen ze
dus niet alle noemen. Maar 't moet me toch
van het hart, dat men niet voortdurend de
dames- en heerenstemmexi unisono moet laten
JOHEZ-HARMONIE.
JUBILEUM-CONCERT.
Twee bloemstukken stonden op het podium
als zichtbare teekenen dat voor het Johez-
concert van Zaterdagavond een bijzondere
aanleiding bestond: de viering van het 35-
jarig bestaan van het harmoniecorps. En
het rijkelijk met eeremetaal behangen vaan
del toonde dat die 35 jaren niet onvruchtbaar
geweest waren; dat er gewerkt was en met
succes.
Maar meer nog bewees de uitvoering van
het programma de levende kracht die de
Johez-Harmonie onder de leiding van haar
tegen woi'digen directeur den heer J. A. Meng.
tegenwoordigen directeur de heer J. A. Meng
niet gemakkelijk gemaakt: de ouvertures
Domino noir" van Auber en „Les Dragons
de Villains" eischen van een harmoniecorps
heel wat Maar men kon zich overtuigen dat
Johez aan die eischen voldeed op een wijze
die voor deze dilletanten veelszins respect af
dwingt. De vele snelle figuren werden be
hoorlijk uitgevoerd, de zuiverheid bleef meest
al voldoende bewaard, de totaal klank was
beschaafd, behoudens de toonvorming der
clarinetten, die nog te scherp is.
Meerdere leden der Johez-Harmonie had
den gelegenheid solistisch voor den dag te
komen in de Fantasie over Gounod's „La
Reine de Saba". Zij waren niet met name ge
noemd en we zullen dus hun verdienstelijke
werkzaamheden, collectief memoreeren. Maar
twee der meest uitmuntende leden droegen
bovendien solonummers met pianobege
leiding voor. Het waren de heeren L. Th. Zedel
(clax-inet) en. H, J. Zedel (saxophoon), die
resp. Weber's Concertino op. 26 en "Variaties
over „Le Carnaval de Venise" speelden op
een wijze, die niet anders dan lof verdient,
Hun technische vaardigheid bleek ver boven
het gewone dilettanitenpeil te staan en vooral
in het Concertino werden blijken van goede
algemeene-muzikale ontwikkeling gegeven. De
isaxophoon-variaties zijn meer uitsluitend
op vertoon van technische vaardigheid be
dacht, maar die liet dan ook niet te wenschen
over.
Het meest echter hebben we de muzikale
eigenschappen van de heeren Zedel gewaar,
deerd in het Trio in Es, K.V. 498, van Mozart,
dat eigenlijk voor piano, clarinet en altviool
is, maar waarvan de altpartij voor saxophoon
was gearrangeerd. Mej. Rie Servaas vervulde
de belangrijke pianopartij consciëntieus; maar
men had den vleugel andersom en met open
klep moeten stellen om de dx'aagkracht van
toon tegen die der blaasinstrumenten te doen
opwegen.
Waarom de vleugel zoo ongewoon geplaatst
was hebben we niet begrepen Toch hebben we
met veel genoegen de uitvoering van dit
Kamermuziekwerk waarvan het Menuetto
weggelaten werd gevolgd.
Ook de Johez-Jeugdharmonie heeft haar
deel bijgedragen voor dit concert. Bij het werk
der ouderen bleef het hare natuurlijk nog
achter; vodraVde zrtivei-heyj wak vaak nog
onvolkomen. Laten zij echter 'maar flink voort
gaan op den ingeslagen weg! De heer Meng
zal op den duur de fouten wel verbeteren,
Enkele der jongeren verdienen reeds nu een
eervolle vermelding, in 't bijzonder de jeug
dige trombonist en ook de solotrompettist,
In de pauze werd het bestuur der jubi-
leerende vereeniging van verschillende zijden
gecomplimenteerd. Wij willen onze beste
wenschen voor haar bloei hier bijvoegen.
K. DB JONG.
Rosalinde voldoen. Toch is, wat de anderen op
vocaal gebied presteerden eigenlijk nog mee
gevallen.
Aan vermakelijke scènes ontbrak het na
tuurlijk niet en aan toepasselijke invoegin
gen evenmin. Claire Clairy was een uiterst
Jittige Adèle, Fritz Hirsch en de andere me
despelenden deden hun goede reputatie ge
stand. De regie van Hirsch was natuurlijk in
orde en het dans-ensemble vaxx Darja Collin
heeft veler oogen bekoord.
Een uitgelezen publiek vulde den Stads
schouwburg nagenoeg tot de laatste plaats.
Een society-gebeurtenis werd deze opvoering,
maar een waarbij het weldadig doel niet als
verzachtende omstandigheid behoefde aange
merkt te worden. Het crisiscomité mag van
de aanzienlijke baten profiteeren, maar de
aanwezigexx hebben dubbel en dwars geprofi
teerd. Er is genoten, gelachen, geschaterd en
geapplaudisseerd, hartelijk en geestdriftig.
Gesproken is er ook, buiten den tekst van
de operette om, bedoelen we. De Praeses van
het Leidsch Studententooneel heeft de voor
stelling ingeleid, en zijn dank gebracht aan
hen, die ixx onze stad er zich in 't bijzonder
voor bemoeid hadden. En aan het slot heeft
de voorzitter van het Haarlemsche Crisis
comité zijn dankbaarheid uitgesprokexx, aan
Fritz Hirsch een krans, aan den Praeses van
het L. S. T., den heer Dresselhuis een beker
geschonken, en aan de Voorzitster van het
Haarlemsche Damescomité, Mevr. LandDe
Vries hulde gebracht.
Toen klonken studentenliederen en toen te
midden der vertoonenden de dirigent Mr. van
Duuren ten tooneele verscheen laaide de bij
val met verdubbelde kracht op. En zoo ooit
een hulde verdiend was, was het deze.
Middernacht was reeds verstreken toen het
einde van dezen gedenkwaardigen avond
kwam.
K. DE JONG.
„de Hollandsche vloot op de rede van Texel'
een prachtig specimen van zijn kunst en
hoogst interessant voor onze zee-historie en
ten slotte een oude vrouw van Carel Fabritius
die op zich zelve al een dieper gaande studie
waard zou 2ijn. En danmisschien komt
Rembrandt's Titus, die nog voor kort in han
den der heeren Katz was, nog even terug en
in Haarlem op bezoek. Daar zullen wij allicht
een apart stukje aan wijden. Doch ook daar
zonder zal niemand bekocht zijn die de col
lectie Katz gaat zien.
J. H. de Bois.
JUBILEUM HENRI PIELAGE.
Het bestuur van het R.K. Mannenkoor „St.
Caecilia" heeft het voornemen aan zijn direc
teur. den heer Henri Pielage, die dezer dagen
zijn 40-jarig Jubilé als koordirigent vierde, in
Januari een jubileum-avond aan te bieden. Zij
stelt alle oud-zangers en zij die met hem sym-
patlxiseeren in de gelegenheid aan dezen avond
mede te werken.
SCHILDERSKUNST.
Oude Kunst tot 15 December in
het Frans Halsmuseum.
DIE FLEDERMAUS.
We hebben Zondagavond het onverwelk-
bare werk van Johann Strauss zien opvoeren
in de kleedij van onzen tijd. Een verjonging?
Strauss' muziek heeft die niet noodig. „Die
Fledermaus" boekte reeds voor meer dan een
dozijn jaren haar elfduizendste opvoering, en
het is niet onwaarschijnlijk dat zij meer duur
zame levenskracht zal blijken te bezitten dan
de opera's van den beroemden Richard. Maar
er school symboliek in de modieuze aanklee
ding: zij mocht eensdeels bewijzen dat het
werk niet aan een bepaald tijdperk gebonden
is, anderdeels was zij in overeenstemming met
aard en leeftijd van hen, die het initiatief
voor deze opvoering genomen hadden: de
Leidsche studïosa inventus. Waarom zou deze
zich vermommen in de kleeding onzer groot
ouders? Zooals zij daar voor ons op het too
neel stond, in fleurige toiletten en onberis
pelijke avondkleedij vormde zij een koor dat
geen camouflage of bijwerking noodig had om
ons den indruk van een uitgelezen gasten-
schare te geven. En juist dit is iets, dat bij de
meeste professioneele opera-vertooningen te
e chen overlaat.
Echter beperkte het aandeel der studenten
zich niet tot wat men op het tooneel kon zien.
Integendeel: een belangrijker deel hadden zij,
die onzichtbaar in de orkestruimte bleven. Het
Leidsche studentenmuziekgezelschap „Sempre
Crescendo" vormde het grootste, gedeelte van
het voor de uitvoering vereischte orkest exx
het beloofde voor een doorsnee-operette
orkest zeker niet onder te doen. Daar is ge
speeld met een pittigheid, een zekerheid en
een slagvaardigheid, die verbazing en bewon
dering afdwongen, niet slechts voor de spe
lenden, maar ook, en in nog veel hooger mate,
voor hem, die dat alles met eindeloos geduld
en met groote kennis van zaken voorbereid
had; die niet alleen het orkest vast in de
hand hield, maar ook den zingenden op het
tooneel volstrekt vertrouwbare aanwijzingen
gaf: wiens aandacht geen oogenblik verslapte
en die heeft kunnen bewerkstelligen dat deze
uitveoring geen dilettantisme werd, maar een
samenwerking, zooals men slechts kan wen
schen. Dat is de verdienste van Mr. A. D. van
Duuren, wien we hier openlijk een eeresaluut
willen brengen. Het was zeer knap werk, wat
hij verrichtte, en zoolang ons land nog mu
ziekliefhebbers van zijn kaliber en bekwaam
heid telt, behoeven we de toekomst onzer
toonkunstbeoefening nog niet somber in te
zien. Maar ook de leden van het orkest kun
nen als lichtend voorbeeld dienen voor de ve
len die als amateurs de muziek beoefenen. Zij
hebben bewezen dat er nevens de vakstudie
nog wel tijd te vinden is voor ernstige
edele ontspanning en dat die tijd niet nutte
loos besteed is. Zij hebben zelf genoten, zij
hebben anderen genot geschonken.
De hoofdrollen waren in handen van leden
van het Hirsch-ensemble. Men kent hun kwa
liteiten; men weet dat hun vertooningen al
tijd fleurig, vlot en geestig zijn; men weet
echter ook dat bijna geen enkele van hen in
vocaal opzicht tegen een Fledermauspartij op
gewassen is. Daarvoor worden volwaardige
zangers en zangeressen vereischt en in dit op-
De hanaelaren in oude schilderijen, de hee
ren Katz uit Dieren, die in Haarlem al lang
niet meer onbekend zijn door verschillende le
veranties. ook ten behoeve der gemeentelijke
verzameling, hebben thans in ons museum een
verzameling 17e eeuwsche Hollandsche kunst
bijeengebracht, die van hun activiteit een
prachtig idee geeft. Het is een voordeel voor
het publiek dat deze minder gunstige jaren
nog al wat werken van beteekenis gedurende
langeren tijd in de open markt brengen, daar
door komen ze voor een ieder te zien; terwijl
in gunstiger omstandigheden al spoedig iets
bijzonders in de kabinetten der liefhebbers
verdwijnt.
Terwijl nu bovendien de opbrengst dezer
tentoonstelling voor het Nationaal Crisis Co
mité bestemd is (bedoeld zal wel zijn de op
brengst van de entrees, niet die van een Rem
brandtje of een Halsje kan men voor dertig
cexits zeer veel moois zien en zijn mede-
mensch steunen.
Inderdaad, er is veel moois. Ik noemde
al een paar namen daarnet, maar namen zijn
altijd hatelijk, zeiden de Romeinen ai. En toch
gaan we er altijd weer op af. Maar voor mijn
smaak ligt de clou dezer verzameling toch el
ders. Ik kar. U van het zestigtal geëxposeerde
doeken uitteraard slechts enkele aanwijzen
waai; ikzelf 'van genoten heb en mijn lezers
die kijkenn gaan adviseeren mee te genieten
van het bijna vierkante „Riviergezicht" van
Van Goyen (nr. 16) en den grooteren Salomon
Ruysdael, die een ijsvermaak op den Rijn bij
Arnhem voorstelt (nr. 20 van Goyen en Sal
Ruysdael zijn in de collectie Katz ruim verte
genwoordigd. Van Albert Cuyp is het werk te
zeldzaam om niet met groote belangstelling
hier het Riviergezicht met de koeien aan den
oever te bestudeer en. Prachtig is dat Koetje
op den voorgrond geschilderd dat door een
vrouwtje, in even mooi rood keurslijf gesto
ken, gemolken wordt. En over het water hangt
de vochtig doordrenkte lucht van het land om
Dordt. Dan is er om bij de landschappen te
blijven een prachtig winterlandschapje van
Jan van de Capelle, curieus om de thans weer
onder de modernen in trek zijnde „zakelijk
heid" in de schildering, en omdat het eigenlijk
in opvatting op de achttiende eeuw vooruit
loopt, hoewel Van de Capelle reeds in 1679 ge
storven was. Geestig illustratief is een ijsge-
zicht van Avercamp, charmant zijn er de vele
figuurtjes, terwijl op den achtergrond de stad
Kampen zichtbaar wordt. Dit paneel, zegt de
catalogus, hing vroeger in de Ermitage te Pe
tersburg. Een genoegelijk en mooi schilderij
vaix Jan Steen is de groote Feestpartij, zeker
niet minder mooi dat andere mét de Kege
laars van denzelfden meester. Zeer te bewon
deren lijkt mij een klein genrestukje van Wil
lem Duyster van een finesse in de kleur van
den slapenden soldaat, waar de in de 19e eeuw
zoo beroemde Meissonnier een braaf miniatu
rist bij wordt, al heeft hij de chax-me van
Duyster vaak te pakken.
Om het nu bij een korte opsomming van
het belangrijkste te laten mogen nog enkele
buitengewone dingen vermeld zijn. Primo de
groote Pieter de Hoogh: De binnenhof, van
een zeldzaam formaat en mooie qualiteit, een
zeer mooi stilleven van Heda, een beroemd
groot schilderij van Willem van de Velde Jr.,
467e STAATSLOTERIJ
(Niet officieel)
lste klasse, 1ste lijst
Trekking: van Maandag 19 November 1934
Hooge Prijzen
f 5000 3784
f 1500 15341
f 1000 2095, 9222, 9352.
f 400 1098, 5632. 7472.
f 200 6108, 12427.
f 100 3968. 5274, 5382, 6100, 6577, 11679.
16073. 23418.
Pryzcn van 5
18
25
29
44
53
57
100
105
126
133
157
165
190
291
301
340
464
468
493
526
541
616
636
640
716
759
767
779
781
788
791
845
846
923
937
950
970
1046
1182
1216
1242
1277
1309
1361
1383
1403
1474
1475
1526
1607
1645
1664
1674
1685
1725
1730
1733
1744
1817
1852
1904
1959
1982
2005
2026
2031
2033
2042
2064
2118
2151
2172
2175
2213
2241
2253
2282
2285
2295
229»
2359
2398
2443
2481
2513
2722
2731
2819
2831
2898
2913
2927
2982
3024
3037
3070
3097
3132
3150
S169
3185
3253
3255
3283
3343
3351
3356
3433
3472
3493
3550
35Ö7
3655
3636
3713
3736
3742
3771
3773
3828
3834
3844
3864
3907
3937
3953
3955
4025
4040
4092
4106
4129
4181
4203
4224
4272
4281
4297
4305
4307
4320
4333
4370
4375
4383
4396
4409
4446
4458
4552
4560
4599
4610
4647
4686
4841
4874
4891
4951
4963
5040
5095
5183
5213
5230
5251
5254
5262
5273
5281
5289
5361
5367
5370
5392
5432
5461
5478
5489
5547
5555
5569
5591
5824
5643
5666
5680
5759
5785
5808
5886
5887
5993
6003
6025
6130
6223
6290
6317
6353
€381
6404
6452
6467
6514
6555
6645
6646
6676
6767
6813
6843
6870
6886
6903
6952
6954
6967
6969
6973
7031
7034
7038
7069
7076
7126
7129
7149
7167
7173
7193
7240
7265
7285
7355
7424
7426
7535
7583
7596
7628
7650
7822
7832
7887
7901
7906
8039
8047
8077
8085
8102
8145
8267
8291
8391
8440
8462
8484
8527
8558
8593
8633
8681
8690
8710
8734
8745
8755
8756
8762
8811
8891
8901
8915
8920
9084
9095
9101
9156
9216
9234
9245
9279
9299
9337
9333
9430
9439
9534
9542
9584
9573
9621
9649
9693
9735
9767
9372
9928
9981
10052
10075
10089
10142
10145
10255
10267
10315
10347
10416
10432
10436
10459
10465
10476
10484
10518
10539
10550
10553
10568
10629
10650
10653
10665
10669
10670
10720
10768
10783
10797
10811
10859
10866
10878
10897
11007
11 29
11130
11143
11210
11213
11271
11277
11297
11320
11335
11353
11412
11544
11569
11578
11595
11643
11650
11683
11707
11723
11806
11827
11858
11962
12148
12166
12167
12180
12208
12225
12255
12299
12305
12332
12458
12472
12491
12522
12569
12588
12645
12656
12687
12707
12720
12731
12735
12746
12776
12783
12785
12806
12813
12846
12851
12874
12902
12970
13097
13129
13153
13171
13172
13211
13214
13220
13261
13321
13324
13328
13331
13404
13418
13424
13471
13487
13490
13503
13522
13556
13560
13564
13577
13582
13596
13654
13743
13753
13758
13781
13807
13808
13823
13845
13904
13942
13953
13969
14046
14058
14062
14152
14167
14194
14233
14248
14313
14367
14379
14390
14406
14418
14428
14505
14574
14655
14752
14776
14325
14840
14854
14941
14947
14974
15008
15009
15078
15141
15153
15181
15229
15241
15361
15397
15436
15450
15458
15468
15482
15486
15487
15510
15520
15577
15655
15721
15753
15898
15908
15963
15966
15974
16008
16030
16061
16072
16095
16105
16185
16261
16265
16279
16310
16336
16338
16353
16408
16416
16442
16457
16468
16482
16521
16525
16527
16529
16565
16604
16747
16750
167.8
16798
16810
16832
16849
16852
16853
16887
16889
16929
16935
16945
16951
16990
17110
17182
17210
17278
17312
17368
17369
17378
17474
17483
17567
17576
17585
17628
17668
17673
17736
17755
17883
17886
17893
17912
17965
17972
17983
18014
18019
18052
18072
18100
18110
18137
18174
13194
18202
18211
18225
18245
18295
18303
18305
18331
18334
13490
18502
18540
18544
18568
1859S
18638
18725
18877
18879
18907
18935
18S87
18938
19076
19079
19192
19257
19284
19315
19382
19441
19442
19443
19484
19487
19561
19600
19651
19636
19712
19724
19759
19805
19826
19881
19911
19949
20105
20119
20136
20151
20180
20183
20248 20250
20251
20259
20298
20396
20401
20420
20454 20538
20540 20553
20554 20654
20665
20737
20741
20867
20969
21005
21009
21016
21018
21040
21046
21076
21086
21097
21098
21195
21208
21215
21248 21258
21295
21308
21357
21400
21413
21539
21587
21603
21627
21632
21658
21677
21742
21784
21787
21832
21839 21859
21907
21961
22014
221C4
22108
22111
22152
22161
22200
22207
22211
22215
22245
22349
22364
22369
22379
22434
22441
22544
22545
22551
22567 22668
22673
22716
22724
22762
22792
22832
22838 22840
22885
22935
22958
22988
23022
23067
23100
23123
23260
23347
23391
23436
23495
23504
23510
23530
23565
23568
23612
23662
23664
23712
23713
23730
23831
23855
23873
23988
Heden overleed onze lieve
Moeder, Behuwd-, Groot-
en Overgrootmoeder
Catharina Oostveen-
Uitterdijk
in den ouderdom van 89
Jaar.
Haarlem, 17 Nov. 1934
Gaelstraat 2
Haarlem:
J. BEUKERS—
OOSTVEEN
J. C. BEUKERS
Bilthoven:
A. J. OOSTVEEN
M. TH. OOSTVEEN—
VAN DIEMEX
Haarlem:
M. VARE KA M P
O O STY EEN
J. H. VAREKAMP
Kleinkinderen en
Achterkleinkind.
De teraardebestelling zal
plaats hebben Dinsdag 20
November a.s., te 12 uur
op de Algemccnc Begraaf
plaats te Heemstede.
Nelly G. Faber
zingen, want dan is de aardigheid van het zicht kon eigenlijk alleen Marie Eisner alsUEEFT DE praktijk hervat
Heden overleed tot onze
diepe droefheid onverwacht
onze lieve, zorgzame Moe
der. Behuwd-, Groot- en
Overgrootmoeder, Mevrouw
Willemina
van Bilderbeek-
van Riemsdijk
ln den ouderdom van 80
jaar.
Uit aller naam:
G. VAN BILDERBEEK
Haarlem, 17 November '34
Bakenessergracht 52 rd.
Geen rouwbeklag
Geen bloemen
De teraardebestelling zal
plaats hebben op Dinsdag
20 November a.s. te 1,30
uur op de algemecne be
graafplaats ingang Kle
verlaan.
INGAANDE HEDEN
TELEURSTELLING
ruit U niet ondervinden, wan
neer U als huidzall kiest
fl,
ki
PERUVASOL
Koop een doos voor U ol Uw
kinderen! Er gebeurt dan
een wonder aan Uw huid!
PERUVASOL kost 25 en 45
cent de doos bij Apothekers en
Drogisten.
TE HUUR AANGEBODEN, plm 5 H.A. wei
land, bijzonder geschikt voor dit doel. Om
geving Aerdenhout. Br. no. 1339 bur. v.d. blad
