Het Bubaarsche kabinet gereorganiseerd.
Zoo een en ander.
De Volkenbond en de oplossing van het
Saarprobleem.
THIJS IJS EN DE ONZICHTBARE PRINS
WOENSDAG 23 JANUARI 1935
HAARLEM'S DAGBLAD
BUITENLAND.
Onder invloed van de actie in militaire kringen.
Generaal Slaleff in de plaats van Georgieff.
HET BELANGRIJKSTE NIEUWS
BULGARIJE.
De eerste minister., Georgieff, heeft gisteren
na een korte zitting' van den ministerraad den
koning het verzoek om ontslag van het geheele
kabinet aangeboden. Het verzoek werd-aan
vaard.
Met de vorming van een nieuwe regeering
werd de minister van oorlog Slateff belast.
Deze verklaarde aan journalisten, dat hij
hoopte den koning nog den zelfden avond de
lijst van het nieuwe kabinet te kunnen aan
bieden.
Later op den avond werd inderdaad offi
cieel medegedeeld, dat Slateff er in geslaagd
was een minisierslijst samen te stellen. Deze
bestond vrijwel geheel uit leden van het vorige
kabinet en officieren en ziet er aldus uit:
Minister president en minister van oorlog:
Slateff.
Minister van binnenlandsche zaken, Koleff,
tot dusverre commandant van de krijgsschool
te Sofia.
Minister van buitenlandsche zaken, Bato-
loff, (overgenomen uit het vorige kabinet).
Minister van economische zaken, Milloff, in
het vorige kabinet minister van eeredienst.
Minister van eeredienst, generaal Radeff,
tot dusverre garnizoenscommandant van Phi-
lipopel.
Minister van justitie, de vroegere radicaal
democratische afgevaardigde Kalenderoff.
Minister van verkeerswezen, Zacharieff,
overgenomen uit het vorige kabinet.
Minister van financiën, Gereikoff, president
van de kamer van koophandel en industrie te
Philipopel.
Naar inzake het aftreden der regeering
verder verluidt is dit te wijten aan den in
vloed der militaire kringen, die reeds sedert
eenigen tijd op een reorganisatie van het
kabinet hebben aangedrongen. De onmiddel
lijke aanleiding, die ten slotte geleid heeft
tot den val der regeering is volgens algeineene
opvatting veroorzaakt door principieele
meeningsverschillen die tusschen de leden
der regeering bestonden met betrekking tot
de kwestie der buitenlandsche schulden.
De nieuwe minister-president heeft Dins
dagavond laat de binnen- en buitenlandsche
pers ontvangen. Hij verklaarde het door de
regeering Georgieff begonnen werk te zullen
voortzetten. De regeering zal er vooral naar
streven de autoriteit van den staat te hand
haven, waarbij zij zeker is van de steun van
alle nationale krachten.
De minister-president verklaarde voorts,
dat de koning de ministerlijst heeft goedge.
keurd en het benoemingsdecreet nog den
zelfden dag zou teekenen.
China.
Incident van Jehol gesloten.
Het incident van Jehol is reeds gesloten,
aldus verklaren officieele berichten, die te
Tokio uit Peking zijn vertrokken evenals uit de
stad Jehol. Deze berichten melden voorts nog
dat generaal Soeng Tsje Joean, de gouver
neur van de provincie Tsjahar een aanvang
heeft gemaakt met het terugtrekken van zijn
troepen, die Jehol waren binnengedrongen.
Duitsclilatid.
Groepsleiders confereeren
over de reorganisatie der S. A.
De Nationaal-Socialistische Correspon
dentie meldt:
Dinsdag heeft te Berlijn in de bureaux
van het ministerie van propaganda in tegen
woordigheid van den chef van den staf der
SA, Lutze, een bijeenkomst plaats gevonden
Bloedbad in Somaliland eischte
97 dooden.
Nagedachtenis van Bernard gehuldigd.
Het Fransche ministerie van koloniën publi
ceert een mededeeling over het bloedige inci
dent in Fransch Somaliland. Volgens deze me
dedeeling zijn 97 personen om het leven geko
men, n.l. behalve de jonge koloniale ambtenaar
Bernard, die in 1932 de koloniale school had
verlaten en de soldaten nog 80 inboorlingen
van den op Fransch gebied kampeerenden Is-
satam. De overval werd op 18 Januari in de
streek van Dikil-Lac-Abbé door den oorlogs-
zuchtigen stam der Assaimar gepleegd.
De gouverneur heeft thans een politie-expe
ditie uitgezonden. Wilde men aanvankelijk in
verantwoordelijke Fransche kringen voorloopig
geloof hechten aan het zuiver plaatselijke ka
rakter van deze aangelegenheid en de resulta
ten van het onderzoek afwachten, later werd
aan de Quai d'Orsay verklaard, dat het inci
dent in Fransch Somaliland een zuiver plaat
selijke beteekenis had en derhalve geen diplo
matieke gevolgen zou hebben. Tusschen de op
Abessinisch gebied wonende Assaimaras en de
Issa heerscht een oude vijandschap, die reeds
in 1932 een zestiental slachtoffers van de Issa
heeft geëischt. Toentertijd is het bij de achter
volging door de Fransche politietroepen tot een
gevecht gekomen, waarbij de tegenstanders 60
man verloren.
De minister van Koloniën heeft voorts bij
zonderheden ontvangen nopens het incident,
dat zich in Dzjiboeti heeft afgespeeld. De ad
ministrateur Bernard was naar Aissas, dat
door Aisamaras was overvallen, vertrokken,
Hij streed totdat zijn munitie voorraad was uit
geput en hij bezweek op het slagveld ten ge-
ge van tien wonden. Men weet nog niet hoe
groot de verliezen zijn geweest aan de zijde dei-
inboorlingen, die 800 man sterk waren. De na
gedachtenis van Bernard is hulde gebracht in
een dagorder, terwijl heni het legioen van eer
werd verleend.
SAARSTEMMÏNGSBILJETTEN WORDEN
PAKPAPIER!
Naar de Geneefsche avondbladen melden,
zijn de stembiljetten van het Saarplebisciet in
de papierfabriek Bristlen in Versoux bij Ge-
nève vernietigd en verwerkt. Verschillende
gendarmes en ambtenaren van den Volkenbond
waren daarbij aanwezig. Uit de „brij" zal pak
papier worden vervaardigd.
van SA-groepsleiders. Doel dezer bijeenkomst
was de behandeling van de kwestie der reor
ganisatie van de S.A.
De verschillende SA,.-groepsleiders brach
ten rapport uit over de werkzaamheden van
de S.A. in de afgeloopen maanden en over
den toestand der S.A.-groepen.
Vervolgens vatte de chef van den staf
nog eens zijn principieele opvatting van de
taak en de toekomst der S.A. in een toe
spraak samen.
Des middags hebben de S.A.-groepsleiders
gelegenheid gehad persoonlijk met den chef
van den staf te confereeren
Japan
Okada ziet verbetering in de
internationale betrekkingen.
Het Hoogerhuis is Dinsdag met redevoe
ringen van minister-president Okada en den
minister van buitenlandsche zaken Hirota,
geopend.
Wat in de rede van Okada het meest op
viel was de verklaring, dat in de betrekkin
gen van Japan met de Sovjet-Unie en China
een aanzienlijke verbetering was ingetreden,
aldus het Reuterverslag. Japan streeft naar
een vriendschappelijke verstandhouding met
de Sovjet-Unie. en hiertoe hebben de tot een
goed einde gebrachte onderhandelingen over
den Chineeschen Oosterspoorweg aanzienlijk
bijgedragen, aldus verklaarde Okada.
De goede betrekkingen tusschen Japan en
Mandsjoekwo zijn door de instelling van een
bureau voor Mandsjoekwo te Hsinking en te
Tokio belangrijk verstevigd Een goede ver
houding tusschen Japan en Mandsjoekwo zal
er aanzienlijk toe bijdragen, den vrede in het
Verre Oosten te waarborgen.
Ten aanzien van het vlootvraagstuk ver
klaarde Okada o.a.. dat Japan een nieuw
vlootverdrag wenscht. dat het tegenwoordige
verdrag op den grondslag van rechtvaardig
heid zal vervangen.
Met betrekking tot de financieele positie
van Japan, zeide de minister-president, dat
voor het leger op de begrooting een betrek
kelijk hoog bedrag moest worden uitgetrok
ken met het oog op de internationale situa
tie en in het belang van de landsverdediging.
Fransche spaarders verloren
47 millioen francs.
Bij de affaire-Stavisky.
In antwoord op het verzoek der enquête
commissie heeft de Fransche minister van jus
titie meegedeeld dat de Fransche spaarders bij
de zaak-Stavisky om en nabij 47 millioen
francs hebben verloren.
EUROPEAAN DOOR RHINOCEROS GEDOOD
Uit Kaapstad, 22 Januari: Een EngelSehe
planter in Kenya is tijdens een inspectietocht
langs zijn bezittingen door een rhinocerls aan
gevallen en gedood. Hij was 's ochtends te
paard uitgereden en toen hij tegen den avond
niet terug was gekeerd gingen zijn negerbe
dienden onder leiding van een blanken buur
man hem zoeken. Na eenigen tijd werd zijn
paard aangetroffen zonder berijder, doch wel
dra vond men op een open plek aan den rand
van het bosch het bijna onherkenbaar ver
minkte lijk van den Engelschman, die door een
rhinoceros was aangevallen en verpletterd.
Beiersche arbeiders opgesloten
Omdat zij geen uiting van enthousiasme
gaven.
Reuter meldt uit Munchen:
Twee personen, die niet hebben deelgenomen
aan de officieele viering van de stemmings
zege in het Saargebied, zijn in de gevangenis
opgesloten.
Een hunner, een landarbeider uit Scheuer
heeft geweigerd zijn huis met vlaggen te ver
sieren, ondanks het daartoe strekkende bevel
dat de burgemeester per radio had laten om
roepen.
De ander is een fabrieksarbeider uit Rieg-
ling, die „geen uiting had gegeven aan zijn
enthousiasme" to ener op het dorpsplein
eenige reusachtige nationaal-socialistische
vlaggen werden geheschen.
Daar hij bovendien smalende opmerkingen
heeft gemaakt over Hitier en het nationaal-
socialistische bewind, zal hij naar het concen
tratiekamp Dachau, nabij Munchen worden
overgebracht.
NIEUW VLIEGVELD OP DEN DIENST
KARATSJI-MADRAS
Te Hyderabad is een nieuw vliegveld ge
opend, dat regelmatig zal worden bezocht
door vliegtuigen van den dienst tusschen
Karatsji en Madras, welke dienst te Karatsji
aansluiting geeft op de vliegtuigen van de
K. L. M. en Imperia! Airways.
Er is volgens Reuter een bedrag van 10.000
pond sterling uitgetrokken voor het maken
van propaganda voor de luchtvaart in deze
streek, terwijl voorts de Hyderabad Aero Club
is opgericht, welker vloot reeds zes vliegtuigen
telt.
SAARPOLITIE SCHIET GEWEZEN
PREFECT NEER.
SAARBRüCKEN, 22 Januari (Reuter). De
Saarbrücker Zeitung bericht, dat gisteren de
politie den vroegeren Separatistischen pre
fect van Sankt Goarshausen, Meijer, wilde
arresteeren omdat hij verdacht wordt van
verduistering.
Meijer ontving de politie verschanst in
zijn kelder, waar hij de politiemannen met
zijn revolver bedreigde.
Meijer werd door de politie neergeschoten.
zijn zoon, die zich eveneens verzette, werd
gearresteerd.
Mevrouw Meijer is onderwijzeres op een
school van de domaniale mijnen.
NIEUWE DIRECTIE VAN ANETA.
BATAVIA, 22 Januari. (Aneta). Op de bui
tengewone algemeene vergadering van aan
deelhouders van de N.V. Algemeen Nieuws
en Telegraaf Agentschap Aneta werden tot
directeuren benoemd de heeren H. P. Salo
mons en J. J. Dokkum.
ju weer
I.V- AA- ikt. ',M 20-50-60rf
(Adv. Ingez. Meaj
Amerikaansche boycot van de
Berlijnsche auto-tentoon
stelling.
Ford houdt er zich buiten.
De Amerikaansche autofabrikanten, behal
ve Ford, zullen, volgens een bericht uit Ber
lijn aan de Tel., de autotentoonstelling, die
daar van 14 tot 24 Februari gehouden wordt,
boycotten, wegens een „gebrek aan begrip
van de Duitsche regeering voor de deviezen-
behoeften der Amerikaansche fabrikanten".
MIJNONGELUK EISCHT 12 DOODEN EN
74 GEWONDEN.
POTTSVILLE. 22 Jan. (Reuter. De ontplof
fing op de Gilberton mijn heeft tot nog
toe twaalf dooden en 74 gewonden geëischt.
Saarlandsche politie
commissaris gearresteerd.
Rechtbank weigerde arrestatiebevel uit te
vaardigen.
De commissaris van politie van het Saar
landsche dorp Hostenbach Tilk, is op bevel
van het opperste plebiscietgerechtshof gear
resteerd. De rechtbank te Saarbruecken had
te voren geweigerd een arrestatiebevel tegen
Tilk uit te vaardigen.
Tilk was de politie-beambte, die den oud
prefect Meyer had gearresteerd. Het betref
fende arrestatiebevel had hij ontvangen van
ae rechtbank te Saarbrücken. Zooals gemeld
werd Meyer bij een poging tot ontvluchten
neergeschoten. (Reuter).
Handen thuis.
In Ljoebljana in Joego-Slavië is door 100
personen een club opgericht, wier leden het is
verboden iemand de hand te drukken.
Zij hielden het uit.
Negen wormen zijn laatst in een der diepste
mijnen van Wales in een brok kool aangetrof
fen. Ze leefden allen en kronkelden zeer tierig.
Eierenstandaard.
Dertig jaar geleden werden in den eenigen
winkel van het eiland Stroma, een der Pent-
land eilanden, eieren als betaling van elk an
der goed aangenomen.
Overgrootvader van Loch Ness monster
Eén enkele wervel van een groote fossiele
zeeslang die ongeveer 60.000.000 jaar geleden
in Noord-Amerika leefde, is door de Smith
sonian Institution opgegraven. Het reptiel was
om en bij de acht meter lang.
De stroomingen brengen voedsel.
De oceaanvisschen zijn afhankelijk van ho
rizontale en verticale stroomingen in het wa
ter. De laatste brengen het voedsel van groote
diepte naar boven, de eerste „dist-ribueeren"
het en drijven ook de jonge visschen in de
goede richting.
De waterpijp in de badkamer was gespron
gen en de heer des huizes probeerde reeds een
uur lang met zijn duim de straal te bedwingen
in afwachting van de komst van den loodgie
ter. Eindelijk kwam zoonlief naar boven en zei:
„Vader, nou kun je je vinger wel wegnemen."
„Ha, is de loodgieter gekomen?" „Nee, maar
het huis staat in brand."
Kleine wenken.
Versche eieren zijn eenigszins doorschijnend
als men ze tegen het licht houdt. Versche
eieren zinken in water. Wanneer men een
versch ei schudt, hoort men geen klokkend
geluid.
R-obeerze....en ook Gij zuil zeggen:
is onbetwistbaar de beste.
(Adv. Ingez. Med.)
Dankbare herinnering aan Wilson.
De kansen op Duitschlands terugkeer in den Volkenbondskring.
Onze buren overzee, de Engelschen, plegen
te zeggen, dat alles goed is, wat goed eindigt.
Mits men deze stelling met de noodige korrel
tjes zout neemt, schuilt er thans ook met be
trekking tot den afloop van het Saar-probleem
veel waars in.
Na lo jaar komt op vreedzame wijze ten
slotte deze kwestie toch op haar pootjes te
recht.
Dit door en door Duitsch gebied zal immers
met ingang van 1 Maart weer geheel en al
staan onder het gezag van het land, waartoe
het behoort.
Nu kan men natuurlijk beweren, dat het
daar ook altijd bij had moeten blijven, doch
een dergelijk nakaarten heeft niet heel veel
zin. Laat men er zich toch over verheugen, dat
het thans tenminste in orde komt en laat men
dan vooral bedenken, hoe dit in belangrijke
mate te danken is aan een man, die door zijn
tijdgenooten veel en veel te veel verguisd is
geworden; aan niemand minder dan Wilson,
een der besten en nobelsten van de mannen,
die m 1919 om de conferentietafel zaten, toen
het er om ging na vier jaren oorlog vrede te
sluiten.
Te midden eener door oorlogspsychose be
vangen. van haat vervulde wereld kwam het
verdrag van Versailles tot stand. Een tractaat,
rijk aan feilen, schoon zeker niet slechter dan
in den regel onder dergelijke omstandigheden
opgestelde verdragen plegen te zijn. Wie
slechts even nagaat, welke plannen de Duit-
schers koesterden, toen zij nog de overwinning
voor oogen hadden, zal moeten erkennen, dat
indien in 1919 de rollen omgekeerd geweest
waren, er naar alle waarschijnlijkheid heusch
geen billijker en juister vredesverdrag uit de
bus zou zijn gekomen. Dat plegen vele critici
op Versailles wel eens wat al te zeer uit het
oog te verliezen.
Zeker, in menig opzicht heeft men in 1919
bepalingen geschapen, die objectief gesproken
bedenkelijk schenen en het sinds dien ook ge
bleken zijn! Maar gelukkig kwam er tevens
toch ook iets goeds tot stand en dat is vooral
het werk van Wilson geweest. Hij toch heeft
van den beginne af onvermoeid er voor ge
ijverd, dat met en in het vredesverdrag de
Volkenbond in het leven zou worden geroepen.
Eer het zoover kwam, moest hij heel wat ver
zet overwinnen. Voor de wereld is het m.i. een
zegen geweest, dat hij in zijn streven slaagde.
Juist in deze dagen, juist in verband met de
oplossing inzake het Saargebied bestaat er
alle reden om hieraan nog eens te herinneren.
De onvergankelijke verdienste van Wilson
was, dat hij het ijzer wist te smeden toen het
heet was, dat hij op het goede psychologische
oogenblik de staatslieden van den ouden stem
pel er toe bracht, den Volkenbond te accep
teeren. Ware dat in 1919 niet bereikt, dan had
men naar alle waarschijnlijkheid lang, heel
lang moeten wachten, eer zich zelfs maar de
kans voordeed om te ondernemen, wat in 1919
gelukte. En het was juist de Volkenbond, die
door zijn bestaan reeds de- gelegenheid bood
in verschillende opzichten de fouten, die het
verdrag van Versailles aankleven en de
meestal ongelukkige toestanden, welke mede
aan dat tractaat zijn toe te schrijven, een niet
onbelangrijke verzachting te doen ondergaan.
Een sprekend voorbeeld levertde regeling,
ten opzichte van het Saargebied getroffen,
vergeleken met wat de Franschen eerst ge
probeerd hadden. Zij wilden dit gebied an-
nexeeren, doch de Amerikaansche President
stak hiervoor een stokje en wist dit te verhin
deren. Door gedurende vijftien jaar het Saar-
bekken onder Bondsbestuur te stellen en daar
na de bevolking bij een plebisciet kenbaar te
doen maken wat zij dan verder het liefste zou
wenschen, waarna Genève, rekening houden
de met de aldus gebleken verlangens, de eind
beslissing had te nemen, werd het ergste
kwaad vermeden en bleef de deur open om
tenslotte het recht te laten zegevieren.
Dit nu is thans gebeurd en dat wel na een
volksstemming, georganiseerd op een wijze,
die den Volkenbond alle eer doet. De be
moeiingen van Genève hebben er toe geleid,
dat strikte onpartijdigheid in acht is genomen
en tevens dat anders voor de internationale
samenleving hoogst gevaarlijke ordeverstorin
gen achterwege bleven.
Juist nu meer dan 90% zich voor Duitsch -
land uitspraken, is het zoo verheugend, dat
het plebisciet is doorgegaan, want anders had
er toch allicht plaats geweest voor de dan ge
grond schijnende bewering, dat het in de ge
geven omstandigheden wel zeer de vraag was,
of men, door geen volksstemming te houden,
niet tot een regeling gekomen ware, welke
tegen de wenschen van een belangrijk deel
der Saarlanders inging.
ONZE DACELIJKSCHE KINDERVERTELLING.
Na dit eigenaardige gesprek voert Gogos Thijs naar een onder-
aardschen kelder, waar zich al zijn toover-instrumenten bevinden;
Thijs ziet dat alles zeer verwonderd aan.
„In die flesch daar, drijft op vocht een menschen-oog," spreekt de
geest, „dat behoorde eens aan Prins Boudhart. Door het missen van
dat oog en door wat tooverspreuken, is deze knaap niet meer te zien.
Krijgt hij dat oog ooit weer terug, dan wordt hij weer zichtbaar.
Vertel mij nu, hoe kan ik een gewone man worden."
Thijs is heel erg blij; zijn list lijkt te zullen gelukken.
Thans is ook voor een dergelijke soort kri
tiek en voor vertroebeling der internationale
verhoudingen, die daaruit anders zoo gemak
kelijk had kunnen voorkomen, geen plaats
meer.
Zooals te verwachten viel, heeft Geneve met;
gedraald, het besluit te nemen betreffende
den overgang van het Saargebied naar
Duitschland en koos men ook een zoo vroeg
mogelijken datum. Want vlugger dan 1 Maart
kon het al niet en de Duitsch-Fransche be
sprekingen omtrent nog eenige te regelen li
quidatiekwesties zullen vlot moeten verloopen,
wil het niet noodig zijn, dat tenslotte de Vol
kenbondsraad den knoop zal doorhakken.
De commissie van drie uit den Raad heeft
tot opdracht in overleg met Duitschland en
Frankrijk en met de Regeeringscommissie over
het Saargebied de nog ontbrekende liquidatie
bepalingen vast te stellen. Is men daaraan op
15 Februari nog niet toe, dan zal de Raad zelf,
op voorstel der commissie-Aloisi, de noodzake
lijke decisies nemen.
Ook in deze solutie valt nog eens te be
merken, van hoe groot nut toch het bestaan
van den Volkenbond is, wat trouwens (dit
mag waarlijk onderstreept worden) ook
Duitschland heel goed blijkt in te zien. Het
heeft zich immers met dezen gang van za
ken volkomen vereenigd en dat met reden-
Begrijpelijkerwijze verlangt het naar den ge-
heelen terugkeer van het Saargebied, maar
tevens weet het, dat voor dien nog eenige
kwesties te regelen vallen en het begrijpt
eveneens, dat denkbaar ware, dat Berlijn en
Parijs het daaromtrent niet eens zouden
worden. Voor dat geval had ook Duitschland
behoefte aan een instantie, welke bij gebreke
van overeenstemming tusschen de twee par
tijen, als derde den doorslag zou geven: wel
nu, daarvoor is de Volkenbondsraad aange
wezen.
Nogmaals, met volledige instemming van
Duitschland, dat zich in dit opzicht dus heel
verstandig gedragen heeft, wat den burger
ook wat hoop voor de toekomst mag geven.
Het is trouwens niet onvermakelijk te
kunnen constateeren, dat het nog altijd te
genover Genève een baloorige houding aan
nemende Duitsche Gouvernement toch heel
goed begrepen heeft, dat het verstandig zou
doen niet heelemaal weg te blijven van de
besprekingen in de Volkenbondsstad. For
meel ontbrak Duitschland op het appel,
stond zijn stoel in de Raadszaal leeg: in
werkelijkheid was het er echter wel degelijk:
wie goed onder den stoel keek, zag er den
Duitschen consul-genera al zitten, die im
mers voor het noodige contact zorg moest
dragen. Een niet erg gemakkelijke, noch zeer
elegante houding! Maar enfin, ook daan„n
zal misschien binnen niet al te langen tijd
wel verandering komen, wat aan de waardig
heid van het Duitsche Rijk slechts ten goe
de zou komen.
Uit Volkenbondsrechtelijk oogpunt is m
elk geval de jongste gang van zaken, wat de
getroffen regeling betreft, verheugend. Van
beteekenis is in dit verband ook nog, dat de
Raad tot de vereeniging van het Saargebied
met Duitschland besloten heeft in de om
standigheden, die voortvloeien uit het ver
drag van Versailles en uit de bijzondere ver
plichtingen, welke bij gelegenheid van de
volksstemming zijn aangegaan. Slaat dit
laatste op de verstrekte garanties in zake
het niet treffen van represailles, het geven
van de gelegenheid om te emigreeren en het
gedurende een jaar lang achterwege la.ten
van discrimineerende maatregelen tegen
Saar-bewoners wegens hun taal, ras of gods
dienst, het eerste heeft betrekking op het
teere punt der gedemilitariseerde Duitsche
zóne. Een van de met het oog op de interna
tionale veiligheid noodig geachte regelingen
van het verdrag van Versailles hield immers
in, dat het Duitschland verboden is, eenig
versterkingswerk te handhaven of aan te
leggen, hetzij op den linker oever van den
Rijn," hetzij óp den rechteroever ten Westen
van een 50 K.M. ten Oosten van den Rijn ge
trokken lijn. Eveneens is daar handhaving
of verzameling van gewapende strijdmach
ten verboden, het houden van manoeuvres
en het aanhouden van alle permanente wer
ken ten dienste eener mobilisatie.
Nu ligt het Saargebied op den linker Rijn
oever en dus was, noch is er eenige twijfel
of de betreffende bepalingen van Versailles
zijn ook daarop van toepassing. Maar in Pa
rijs scheen men er toch wel behoefte aan te
hebben, het nog eens even precies door
Duitschland erkend te krijgen en bovendien
wilde men gaarne tot in onderdeelen vast
gesteld zien, wat er met het oog op deze de-
militarisatie-verplichtingen nu nog aan wer
ken (wegen, stations en dergelijke) even
tueel zou moeten verdwijnen.
Tot dit laatste is het niet gekomen. Van
Duitschen kant is echter bij onderhandelin
gen, te Berlijn met Frankrijk's ambassadeur
gevoerd, uitdrukkelijk de verplichting in
zake demilitarisatie erkend, terwijl tevens de
bereidverklaring ïs afgelegd om tot de
in dit verband noodige uitvoeringsmaatrege
len over te gaan. Vandaar dat dus in het
Raadsbesluit op de wijze, als hierboven weer
eegeven, kon worden vastgesteld, dat de over
gang van het Saargebied geschiedt op den
grondslag van Versailles, dat wil zeggen,
van hetgeen het verdrag ten aanzien van
demilitarisatie inhoudt.
Tenslotte is dit wel van zeer groot belang
omdat hieruit duidelijk blijkt, dat Berlijn de
voorschriften ln kwestie dus als van kracht
blijft erkennen.
Duitschland's strijd tegen rechtsongelijk
heid op militair gebied loopt dan ook niet
zoozeer over dit deel van het vredesverdrag
als wel over het hoofdstuk, waarin het Duit
sche Rijk zich bepalingen voorgeschreven
zag die het slechts een zeer kleine bewape
ning toestond.
Of in de toekomst de rechtsgelijkheid toch
ook niet met zich mee zal moeten brengen,
dat indien er van gedemilitariseerde zones
sprake zou blijven, zulks dan over en weer
het geval behoort te ziin. is een andere
kwestie.
Momenteel, dat is duidelijk, neemt Duitsch
land dit standpunt niet in en aanvaardt het,
dat deze verplichtingen ook voor het Saar
gebied gelden, zooals trouwens bij handha
ving van wat omtrent demilitarisatie te Ver
sailles is vastgesteld, niet te ontkennen valt.
Het is verheugend, dat ook in dit opzicht
te Genève een over en weer bevredigende
onlossing bereikt kon worden. Want alles
wijst er nu wel op, dat de kansen op open
lijke terugkeer van Duitschland in den Vol-
kenbondskving aanmerkelijk zijn toegeno
men. Hetgeen voor bevordering van den in
ternationalen vrede niet dan zeer verheu
gend zou zijn.
Dl*. E. V. RAAiLTE.
