Hei geheim van Lady Littenton
.Opoe Root" vierde Dinsdag l« den Haag haar gouden jubileum als orgeldraaisler. Zij Prinses Ingrid sprak Maandag voor bet eeril voor de microfoon, toen zij per radio haar dank betuigde voor de
werd door het gemeente bestuur tan stadhuize ontvangen en gaf daarna op haar orgel van vele gelukwenschen en geschenken, welke zij ontving in verband met haar aanstaand huwelijk met Kroonprins
50 jaar geleden een concert Frederik Yan Denemarken
De lichtmasten op de wereldbloementem-
toonstelling .Flora 1935* te Heemstede
hebben haar werk gedaan en worden ge
sloopt. De groote ballonnen worden afge-
ln de bocht tijdens de bekende auto-races op de heuvelbaan te Shelsley Walsh (Eng.)
Er w« veel belangstelfing voor
de zaak Gutzoit, die Dinsdag
voor de Almelosche Recht
bank werd behandeld. De
D© eerste bewoners van het binnenkort gereedkomend pinguinverblijf in
den Amsterdamschen dierentuin zijn m „Artis" aangekomen
De hoofdinspecteur van politie
te Enschede, de heer K Boer-
rigter. (met hand voor het ge
zicht), bij aankomst aan het
gebouw der Almelosche recht
bank, waar Dinsdag de zaak
Gutzeit werd behandeld
In den Amsterdamschen Stads
schouwburg gaat hedenavond
de premiere van .De andere
wereld", een spel uit het plan
tersleven van mevr Szekely
Lulofs Een scène uit de tweede
acte V I n r Elly Stekelen
burg; Jaap Engelberts en Jan
C. de Vos
drukt® voor het gerechtsge
bouw
FEUILLETON.
door
ELSA KAISER.
5)
„Vluchten", riep Claire uit. „Hemel kind
hoe kom je daarbij, hoe romantisch, midden
in den nacht?"
Alice glimlachte ondanks zichzelf en vertel
de toen van het gesprek dat zij met haar va
der had gehad, zonder echter te zeggen dat
zij Gordon's dochter niet was.
„Een vader die zijn dochter wil dwingen, in
dézen tijd, dat is barbaarsch. je hebt groot
gelijk. Alicee als je wegloopt, maar waar-
i heen?"
i „Ja, dat vraag ik mij aldoor af. Ik ken niets,
i ik heb niets, wat zal ik doen?"
„Je kunt toch geld en juweelen meenemen
zooveel als je wilt?"
„Dat Is nu juist dat ik niet wil. Ik zou de
juweelen van moeder krijgen op den dag
van mijn huwelijk Ik heb ze nog nooit gedra
gen en nu kan ik ze niet meenemen als ik stil
wegloop, dat moet je begrijpen."
„Waarom niet? Je bent het eenige kind en
later krijg je alles."
„Dat weet ik niet zoo zeker, als ik nu weg
loop. Vader is een hard mensch. Maar ik kan
nu niet aan de toekomst denken, ik moet
voor d i t oogenblik zorgen. Wat zal ik doen,
geef mij eens raad Claire?"
„Je wilt dus je vader laten zien dat je ook
zonder hem kunt leven, als ik het goed be
grijp? Je wilt hem tot rede brengen en zelf
onafhankelijk worden? Als je geen geld en
geen juweelen mee wilt nemen, zul je iets
moeten gaan verdienen tot dat jullie weer
verzoend bent. Of wil je op het credlet van je
vader leven?"
„In geen geval, ik wil zelfs niet eens meel
de rijke Alice Gordon zijn, ik zou het liefste,
onder een anderen naam leven, zoodat vader
mij niet meer vinden kan.Ach Cialre, ik benijd
jou dat jij naar Europa gaat. kon ik maar
met je meegaan?"
„Kun je het niet? Zal ik geld leenen?"
„Ik dank je wel voor je lieve aanbod maar
daar ben ik niet mee geholpen. Ik moet van
daag nog weg want morgen komt Nelson. En
of ik zoo gauw een plaats op de boot krijg is
ook nog een vraag, bovendien zou vader dat
dadelijk merken, hij hoeft maar een passagiers
lijst van een schip door te kijken. Onder mijn
naam gaat het dus niet en onder een vreem
den naam kan ik geen pas krijgen. Het is el
lendig Claire, ik weet beslist niet wat ik
doen moet."
Plotseling lachte Claire helder op. „Ik kan
je misschien helpen, Alice. Het is wel een dol
plan maar misschen lukt het. Ik heb een juf
frouw van gezelschap geëngageerd, een jong
meisje, dat mij erg aanbevolen was, zie je, ik
wil daar in Engeland niet zoo erg onder
vreemden zijn, iets uit Amerika wil ik bij mij
hebben. Het meisje, deze Joan Forth, is plot
seling ziek geworden, ik kreeg vanmorgen het
bericht Zij stuurde mij een briefje. Ik had
notabene al een hut voor haar besteld, vlak
naast de mijne want ik ben verschrikkelijk
bang voor zeeziekte en dus wilde ik haar vlak
bij mij hebben. Hoe zou je er over denken om
als Joan Forth met mij mee te gaan, Alice?"
„Zou dat kunnen, Claire? O, wat zou dat
heerlijk zijn! Maar ik heb geen pas." „Ik heb
haar pas bij mij. Zij heeft hem mij gestuurd
omdat ik haar portret vroeg dat zij zeker niet
had. Wij moeten nu eens kijken of zij een
beeetje op jouw lijkt, pasfoto's zijn meestal
erg leelijk en men herkent er de menschen
heel moeilijk van. maar met een beetje goe
den wil lijkt het absoluut op jou."
Claire zocht lachend en geheel door haar
plan in beslag genomen naar de pas in haar
handtasch. Zij nam Alice's onaangenaamhe
den met mr. Gordon volstrekt niet ernstig op.
Zij was nog altijd, ondanks haar deftige ver
loving. het kostschoolmeisje dat dol is op stre
ken en avonturen en vond het heel goed dat
de oude heer Gordon eenmaal eens getoond
werd dat anderer wil ook van beteekenis is in
het leven. Hij zou wel tam worden en toege
ven als hij niet meer van Alice hoorde.
„Hier is de pas, nu zullen wij die miss Joan
Forth eens goed bekijken. Zij moet een erg
moofe meisje zijn. Ah, wacht eens, hier staat
haar persoonsbeschrijving: Lang 1,65, nu dat
ben jij ongeveer ook, ze zullen toch niet met
een centimeter klaar staan? Blond, zoo, maar
dat was anders geen bezwaar geweest, je had
je kunnen „oplichten" maar toevallig ben je
ook blond. Neus en mond gewoon, oogen
blauwwat een taal, wat een stijl he, zoo'n
pas, wie heeft daar nu eigenlijk iets aan een
mooi mensch noemen ze „gewoon". Die foto
lijkt niet op de beschrijving, enfin dat moe
ten die pasmenschen zelf maar weten, zeide
Ciaire schouderophalend en gaf den pas aan
Alice.
Deze knikte, maar vroeg toen ongerust.
„Maar hoe doen we met Joan Forth, we moe
ten haar toestemming toch hebben?"
„Zij vroeg mij haar pas terug, vertelde
Claire. „Weet je wat we doen, we rijden naar
haar toe en vragen of zij hem wil uitleenen.
Wij moeten haar ervoor betalen want ze is
erg arm."
„Wat ik bezit kan ze krijgen als ze toe
stemt," zeide Alice.
„Ja, luister eens, Alice, begon Claire weer.
„je moet ook in Engeland bij mij blijven, je
mag mij in Southampton niet in den steek
laten."
„Bij wie zou ik nu liever blijven dan
bij jou, tenminste den eersten tijd totdat ik
weet wat ik zal doen. of totdat jij trouwt."
„In de toekomst kom je natuurlijk weer hier
terug" meende Claire beslist.
„Nadat ik vader zóó boos heb gemaakt en
na het schandaal van mijn vlucht?"
.Alles wordt vergeten en vergeven met den
tijd, Alice. Het grootste schandaal maakt voor
een ander nog grooter plaats en zoo groot is
liet schandaaf niet. vind ik. een vlucht voor
een opgedrongen huwelijk waarvan de andere
partijen hun ongelijk niet willen inzien. Er
zijn erger dingen in de wereld. En dikwijls
wordt ook het hardste vaderhart zacht als hij
ziet dat hij zijn wil niet kan doorzetten en
hij daardoor alleen blijft zitten."
„Dat geloof ik niet", meende Alice stil.
„En toch ben je vast besloten om te gaan?"
„Ja, dat ben ik," gaf ze ernstig toe.
HOOFDSTUK IV.
De vriendinnen spraken nu het noodzake
lijkste af. Alice zou wat kleeren en ondergoed
meenemen. Een grooten koffer kon zij niet uit
het huis laten brengen dat zou beslist opval
len.
„Ik zal je wel zoolang alles leenen", bood
Claire aane die schik in het avontuur had en
de zaak nog steeds niet ernstig opvatte. „In
Engeland kun je dan je garderobe aanvullen
en een koffer koopen."
Zij pakten enkele japomien, ondergoed en
toiletgarnituren in twee handvaliezen, die zij
tegelijkertijd mee wilden nemen.
Alice stond ,het huilen nader dan het
lachen, maar Claire amuseerde zich dol. In
den-avond na het diner als Gordon zich in
zijn werkkamer zou hebben teruggetrokken,
zou Alice het huis verlaten en naar Claire in
Waldorf Astoria gaan. Men zou denken dat zij
in haar kamer was Suzette zou zij vrij geven
onder voorwendsel dat zij hoofdpijn had. De
hoofdzaak was om ongemerkt uit het huis te
komen, maar dat zou misschien kunnen als
de bedienden aan tafel zaten. Mocht iemand
haar toch zien, dan zou zij zeggen dat zij
hoofdpijn had en een beetje frissche lucht
ging happen.
Den anderen morgen voeren zij dan reeds
op zee en zoo snel zou men haar spoor niet
kunnen volgen, daar zij immers onder een
valsehen naam ingeschreven was. „Alles
hangt dus van deze Joan Forth af', meende
Claire. Laten we dadelijk naar haar toe
gaan.
Alice telefoneerde naar de garage om haar
twoseater. „Ik chauffeer zelf", zeide ze.
Joan Forth woonde in 'n buurt die de meis- j
jes absoluut niet kenden. Een reusachtige!
huurkazerne in een bedompte nauwe straat. I
Joan Forth lag te bed in het hoogste kamertje
van het huis, het rook er naar armoede en
verdriet.
Zij was een mooi*' lief meisje maar zag er
erg ziek en moe uit.
„Ik sta" geheel alleen op de wereld", ver--
-telde zij, en daar ik nu al zoolang ziek beiv
moet ik met mijn spaarduitjes heel zuinig om
gaan, ik kon dus niets anders huren dan dit
armzalig kamertje. Maar ik ben hier tenmin
ste alleen* als ik in een ziekenhuis lig, waar'
de dokter mij heen wil laten brengen, ben ik
met een massa menschen op één zaal samen,
en dat vindt ik vreeselijk, ik ben bang voor
zooveel menschen."
„Wij zijn gekomen om u te helpen, begon
Claire energiek, „wij wilden u iets voorstel-
stellen, miss Forth. Mijn vriendin hier, die
haar naam niet noemen kan, wil onder een
anderen naam naar Engeland reizen. Zij
heeft haar bijzondere redenen daarvoor. Wilt
u haar uw pas leenen,...voor een korten tijd,
u krijgt hem onbeschadigd terug?"
Joan weigerde beslist. Neen, zij wilde niets
verbodens doen. Liever hier in dit ellendige,
kamertje liggen of naar een ziekenhuis ge
bracht worden, dan dit aanbod aannemen.
Maar na lang over en weer praten wisten
de beide rijke meisjes haar te overhalen, zij
overtuigden haar dat zij niets verbodens
cleed, tenslotte kon men een pas toch wel ver
liezen en eventueel een nieuwe aanvragen.
Maar Alice beloofde bij alles wat Joan heilig
was den pas veilig te ~ug te zenden zoodra zij
hem niet meer noodig had. In ieder geval
wist zij toch het adres van miss Misters en
zij kon zich steeds op deze verlaten, mocht er
iets ernstigs gebeuren, dan zou zij zich ook
tot mr. Misters kunnen wenden. Dit alles, op
een overtuigenden toon door Claire voorge
dragen, brak eindelijk Joan's tegenstand.
.(Wordt vervolgd.).
