Het geheim van Lady Littenton
FEUILLETON.
door
ELSA KAISER.
22)
„Nu en dan", vertelde Claire verder die
geen aandacht schonk aan Alice's koelen toon
„dan kwam ik plotseling op het idee om zoo
genaamd dit bal te bezoeken, zoodat ik gele
genheid zou hebben om Charley te spreken
zonder dat we gestoord zouden worden. Ik
heb Charley gezegd waar hij met een auto
moest wachtenWat trek je een gezicht.
Alice, wat is er?" viel Claire zich zelf in de
rede. Vindt je het zoo vreeselijk wat ik doe?''
„Vreeselijk is een groot woord, Claire,
maar het lijkt toch op bedrog, je bedriegt je
papa en je verloofde".
„Je doet belachelijk preutsch", zei Claire
boos ..Bedrog klinkt afschuwelijk, ik bedrieg
Arthur heelemaal niet, ik wil enkel van Char
ley weten, waarom hij mij zoo leelijk behan
deld heeft, ik vind dat ik wel recht op een
verklaring heb. Je moet toch begrijpen dat ik
toch nog altijd belang in hem stel. jij bo
venal moest dat toch kunnen begrijpen, ste!
je eens voor dat je van iemand een verkla
ring kon krijgen over Emilie's dood. zou je
dan ook niet alles doen om die verklaring te
krijgen?"
Claire, ik kan niet nog meer leugens in mijn
leven brengen, alles is al zoo in de knoop, ik
weet zelf niet meer hoe ik er ooit uit zal ko
men en nu haal jij weer zoo iets uit, ik kan
geen leelijke dingen tegenover lord Arthur
doen. hij vertrouwt ons zoo."
„Ben je m ij n vriendin of de z ij n e? vroeg
Clarre gekrenkt. „Ik begrijp je niet, een poos
je geleden zeide je dat je alles voor mij zou
doen wat ik wilde om mij je dankbaarheid te
bewijzen en nude eerste dienst, die ik je
vraag weiger je."
..Ik zou graag iets heel groots voor je doen
Claire, toe geloof mij toch maar, dit alles is
zoo leelijk en zoo gemeen tegenover ieder
een."
„Ach dom kind. jij behoeft toch in het ge
heel niets te doen, je gaat enkel maar de za
len binnen en loopt daar een beetje rond, dat
is alles! Je doet alsof ik een diefstal wil be
gaan. Ik nam je mee uit angst voor spion
nen. anders niets. Nu enfin, we zijn er."
Er was geen tijd meer tot antwoorden.
Claire sprong uit de auto en liep de hall van
van het hotel waar het feest gehouden werd.
binnen en verdween in de garderobe. Er bleef
Alice niets anders over dan haar vriendin te
volgen. De pret van het bal was er echter
voor Alice af. nu ze wist dat het er om ging
Arthur te bedriegen. Verdrietig legde zij haar
mantel af en volgde Claire. Terwijl Alice treu
rig en onrustig door de zalen dwaalde, vlo
gen de minuten voor Claire voorbij. Zij zat
naast Charley in de auto die langzaam dooi
de donkere mistige straten van Londen reed.
en wachtte op alles wat hij haar vertellen
zou.
Haar hand lag in de zijne, maar zijn kus
sen had zij dapper afgewezen.
„Tusschen ons kan niets meer bestaan
Charley, het is je eigen schuld", zeide zij. Voor
mij is er geen terug meer. Over vier dagen
wordt mijn verloving met lord Littenton offi
cieel gevierd en ik wil hem in deze paar da
gen niet bedriegen. Ik wil enkel dat je mij
vertelt waarom je zoo slecht gehandeld
hebt."
„Ja, lieveling ik zal je alles vertellen, maar
je lieve handje moet ik daarbij vasthouden",
smeekte hij.
Zij kon zijn stem niet weerstaan, zij hield
nog altijd van hem en hij wist het, dat
voelde zij duidelijk.
„Ik weet alles van jou, lieveling," begon
Charley. „Ik heb alles uitgevischt. Ik heb mij
indertijd zoo vreeselijk geschaamd, ik durfde
je niet meer onder de oogen te komen, nadat
ik zoo schandelijk mijn belofte gebroken had,
ik had geen geld, en vader wilde mij niet
meer helpen, dat weet je. Hoe kon ik dan naar
jou toekomen, je papa zou direct gedacht
hebben dat ik om zijn geld kwam. Ik heb van
alles gedaan, allerlei baantjes heb ik onveilig
gemaakt, totdat ik plotseling mijn talent ont
dekte. Ik ben een buitengewone speurhond.
Eerst was ik particulier detective en daarna,
toen ik een buitengewoon moeilijk geval had
opgelost, heeft de New-Yorksche politie mij
in dienst genomen. Het zal beslist mijn beroep
niet blijven Claire, maar ik moet je vader la
ten zien dat ik niet de zwakkeling ben die hij
zich voorstelt dat ik ben. Als hij dit ingezien
heeft zullen wij ons verzoenen".
„Wat doe je dan op Littenton Castle in die
komieke vermomming?" vroeg het meisje.
,Ach, gaf hij gewichtig te kennen, „ik heb
een opdracht om twee zaakjes op te lossen,
die ik op het oogenblik even heb laten rusten
om jou te kunnen zien. Ik hoorde je naam bij
Mr. Gordon, later hoorde ik weer waar je was
en toen heb ik de beenen genomen en je ge
volgd."
„Mr. Gordon, fluisterde Claire, wat moest jij
bij mr. Gordon?"
En nu hoorde Claire, dat Charley het was,
die Alice moest opzoeken en duizend dollar
als extra vergoeding voor dit werkje zou krij
gen.
Claire lachte verstolen. Was het leven geen
tooneelstuk?
„Zeg, lieveling." vleide Charley naast haar.
jij bent haar vriendin kim je mij niet een
beetje helpen? Jij zult wel weten waar zij
uithangt."
„Misschien is zij wel dichterbij dan je
denkt", liet Claire zich ontvallen en had op
hetzelfde oogenblik spijt van haar ondoor
dachte woorden. Nu had zij Alice verraden,
zij wilde Charley graag helpen, maar niet voor
dezen prijs. Hij sprak er echter niet meer over
het was natuurlijk van groot gewicht voor
hem als hij Alice Gordon vonc£maar in dit
oogenblik waarop hij eindelijk Claire weel
bij zich had, was zijn liefde hem toch meer
waard dan die duizend dollar. Hij werd zoo
lyrisch toen hij over zijn verlangen en
hartstocht voor haar begon te praten, dat de
nuchtere Claire geheel en al overrompeld
werd en hem zelfs zijn kussen teruggaf.
Waren er werkelijk uren verloopen, of wa
ren het maar een paar minuten geweest?
Claire moest terug. En in dit oogenblik van
afscheid vergat Claire alles wat zij Alice be
loofd had, zij vergat Arthur en lady Jane en
zelfs haar vader. Willoos lag zij in de armen
van haar geliefde en liet zich kussen en om
helzen, zonder zich een oogenblik te verwe
ren.
Maar plotseling kwam zij tot bezinning,
rukte zich los en nog voordat de auto goed en
wel stilstond sprong zij eruit en holde naar
het hotel waar het feest gegeven werd. Strui
kelend vloog zij de garderobe weer binnen en
nam de doek die niet volkomen haar costuum
had bedekt af, wierp een vluchtigen blik in
den spiegel en ijlde de zaal binnn. Zij zocht
Alice, die zij dadelijk vond. „Als je het goed
vindt Alice gaan we maar dadelijk weg?"
Opgelucht stemde Alice toe. Maar tijdens
de rit naar het hotel waar zij den nacht zou
den doorbrengen, bleef zij gedrukt en angstig.
Claire zat zwijgend naast haar en beant
woordde nauwelijks Alice's vragen, die dus
eindelijk ook maar zweeg.
HOOFDSTUK XIX.
Doodelijk versclirikt vloog Claire de kamer
van Alice binnen. Zij was bleek en trilde over
haar geheele lichaam.
„Nu moet je mij bewijzen dat je werkelijk
mijn vriendin bent, Alice," riep zij wanhopig
uit. „Nu kun je voor mij doen wat ik voor
jou gedaan heb, help me Alice, help me en
laat me asjeblieft niet alleen."
Alice keek ontsteld naar haar vriendin die
geheel buiten zichzelf was. „Je zult me toch
eerst moetenzeggen wat ik voor je-doen moet
en wat er gebeurd is", zeide ze.
„Ik kan mijn gedachten niet goed meer bij
elkaar houden" stamelde Claire.
„O Alice ik heb zoo gemeen tegenover jou
gehandeld maar ik moest het doen om mezelf
te redden. Morgen is mijn verlovingsfeest, ik
kon dus daarom toch niet zeggen dat ik het
was die gisteravond in de auto zat met een
vreemden man."
„En toen heb je gezegd dat ik het was",
meende Alice, die tot haar lippen wit was.
„Wie heeft je dan gezien?"
„Arthur". I
„Arthur, dat is toch niet waar, Claire?" j
„Ik zou ook nooit gedacht hebben dat hij
jaloersch en wantrouwend was. Maar het is
een feit dat hij ons gisteren gevolgd heeft..
Hij is met zijn auto naar Londen gegaan, daar
heeft hij bij het hotel waar het feest plaats
vond, gewacht en heeft ons zien uitstappen.
Later zag hij mij alleen in een auto gaan,!
waarin een vreemden man zat. Hij is toen op
zijn wachtpost gebleven en zag mij later weer
terug komen. Dit heeft hij mij vierkant in het
gezicht gezegd. Ik kon dus niets meer ont
kennen. Ik wist in mijn angst niet anders te
doen dan te zeggen dat jij het was, Alice."
„Het is vreeselijk wat je gedaan hebt, Clai
re" zeide Alice toonloos.
„Ach Alice neem het toch niet zoo tragisch
op, jij bent toch tenslotte een vrij mensch en
niemand rekenschap schuldig, terwijl ik
Claire je hebt onze vriendschap op een
schandelijke manier misbruikt, je rekende
op zooiets en daarom zouden wij beiden pre
cies eender gekleed gaan."
„Neen Alice, ik zweer je", riep de ander
hartstochtelijk uit. Neen ik zweer je bij alles
wat je maar wilt, dat ik aan zooiets van
Arthur nooit heb gedacht. Ik heb wel aan lady
Jane gedacht. Alice toe zeg me dat je helpen
wilt dat je me niet alleen zult laten!"
(Wordt vervolgd.)!
De kleine Prinses Margaret Rose, het jongste
dochtertje van de Hertogin van York, bij aankomst
te Aldershot, waar zij met haar moeder en haar
zusje, Prinses Elisabeth, de generale repetitie van
het militaire feest bijwoonde
Aan boord van de sleepboot „Risico" heeft nabij Alphen aan den Rijn Woensdag een ernstige ontploffing plaats Een frissche dronk door een der zangers uit de
gehad waarbij twee menschenlevens te betreuren zijn. Op de plaats des onheils. Een gedeelte van het vernielde Pyreneeën, die op het oogenblik in Engeland ver
schip steekt boven water uit toeven
Dr. Benesj te Moskou. De Tsjechische minister van
Buitenlandsche Zaken in gezelschap van Litwinow
bij het verlaten van het staiion te Moskou
Kroonprins Ibn Saoed heeft Woensdag in gezelschap van zijn gevolg
een bezoek gebracht aan het exercitieterrein der cavalerie bij Pan
ter, waar voor den hoogen bezoeker dressuurproeven werden afgelegd
Maurice Chevalier in
gezelschap van miss
Diana Fishwick op de
links der Wentworth
golfclub in Surrey
(Eng.). Chevalier
treedt thans in het
Delphi-theater te
Londen op
De laatste voorbereidingen voor het internationaal concours hippique in het Olympisch
Stadion te Amsterdam
Koning Leopold en Koningin Astrid van België vertoefden Woensdag
korten tijd op Schiphol, op hun doorreis van Zweden naar België. De
vorstelijke personen in gesprek met den heer Thomson
