De stewardessen der K.L.M. Prinses Marie José op de Wereldtentoonstelling.
Helga's weddenschap.
Het Engelsche s.s. „Grainton", dat bij Dover door
het Duitsche s.s. „Genua" werd aangevaren, is te
Amsterdam aangekomen en in een der dokken ter
reparatie opgenomen
De Zuid Afrikaansche prof S. Brewes
aan slag bij de internationale open
golfkampioenschappen van Nederland
te Zandvoort
De stewardessen der K.L.M. - Op de
K.L.M.-lijn Amsterdam-Milaan wordt
binnenkort een viertal air-stewardessen
in dienst genomen, die thans op Schip
hol haar opleiding daartoe ontvangen.
Het zijn de dames Hermanides, Mia
Nieuwenkamp, Nelly de Vrieze en
Hilda Bongerint
Pelissier neemt enkele oogenblikken
rust tijdens de etappe Metz-rBelfot in
de Tour de France
Onder auspiciën van het Instituut voor
Warenkennis, „I.W.A." werd Dinsdag
te Amsterdam een vak-examen voor
kruideniers gehouden. Eenige candida-
ten voor de examencommissie
/Tl
Prinses Marie José van België, de echtgenoote van Kroonprins Umberto van
Italië, bracht Maandag incognito een bezoek aan de Wereldtentoonstelling te
Brussel. De Prinses tijdens haar bezoek
In een groote loods aan de Van Helmondstraat te Rotterdam woedde Dinsdag een hevige uitslaande
b and. Het gebouw werd geheel vernield. Het voor leverde langen tijd ernstig gevaar op voor een aan
grenzende olie-opslagplaats
Aan den heer Plesman, directeur der
K.L.M., is Dinsdag de generaal-Snijders
medaille uitgereikt door ir. Vogel
FEUILLETON.
Uit het Noorsch door
SIGRID BOO.
10)
(Nadruk verboden).
Ik wist het niet. Of toen ik met m'n suffe
hoofd de borden van links wegnam inplaats
van recht, en mevrouw Bech me met ver
wonderde stem terecht wees. De verwonde
ring gold waarschijnlijk het schitterende ge
tuigschrift, wat ik me best kan voorstellen.
Of dien keer, dat ik, maar waarom zou
ik eigenlijk je nog meer vertellen en je gratis
een heele collectie malle verhalen doen, die
je later als waarschuwing zult opdisschen
aan je kinderen en kleinkinderen, met het
gevolg dat ik in een belachelijk licht zal
staan voor het heele nageslacht.
Er is anders veel, waarover ik graag zou
uitweiden, zoowel over het leven in het alge
meen als over het leven op Vinger gaard in
het bijzonder; maar ik zal je voor ditmaal
sparen en m'n wijsheid uitstorten over vader
en tante. De brieven aan jou zou ik kunnen
noemen grof gezeefd en gemalen; maar de
brieven naar huis. die zijn fijngezeefd. met
rozijntjes (Let op! Beelden en allegorieën
worden bij voorkeur ontleend aan de wereld
der keuken)Tante onthaal ik op stemmings
volle natuurbeschrijvingen, doorspekt met
vroolijke anecdotes van huis en hof en stal.
vader op beschouwingen over de bronnen
van bestaan van het dorp, het bevolkings
aantal, het belastingpercentage, enz.
Vader schrijft, dat hij meermalen gehoord
heeft van den landeigenaar Bech en dat hij
volkomen gerust is Tante gelooft waarschijn
lijk. dat ik hier als lid van het gezin ben. Ja,
een ieder moet maar gelooven, wat hij wil.
Heb het goed, lieve Grete.
Je Helga.
Vinger gaard, 2 Oct.
Derde rapport.
Lieve Gretchen!
M'n eerste diner is achter den rug.
Ik was als een droom in zwart en wit,
toen ik dien gewichtigen avond van mijn
kamer kwam, gekleed in een zwarte japon
met witten kraag en witte manchetten,
mutsje en witte schort. Maar toen ik de eet
kamer binnen trippelde met den eersten sta
pel wanne borden, kon ik de vergelijking
doorstaan met een nachtmerrie in zwart,
wit en rood. M'n gezicht was purper van op
winding, en m'n hart danste een shimmy in
m'n borst.
Vlak voor dat de gasten aan tafel gingen,
had ik een schok gekregen, dien ik nooit
van m'n leven zal vergeten.
Het menu bestond uit bouillon, filet van
tarbot met Hollandsche saus met fleurons
en asperges, roast-beef a la jardinière en
pêche melba Rood en vlammerig stond Lau-
rense bij het fornuis, omringd door een on
telbaar aantal pannen en potten, links roe
rend, rechts kloppend, dan dit naar achte
ren schuivend, dan een ander gerecht naar
het midden halend. een generaal in den
veldslag. Tot overmaat van ramp kwam me
vrouw en wilde met haar praten. Laurense
die lichtelijk wanhopig was. het strijdperk
te moeten verlaten in het heetst van het ge
vecht, duwde mij een lepel en een garde in
de hand.
Zorg. dat de saus niet aanbrandt,
fluisterde ze en voeg wat caramelstroop
bij de jus, die staat in de hoekkast.
En weg was ze. Ik naar de hoekkast. Ja,
daar stond een klein fleschje met een bru'ne
vloeistof, Subiet was ik weer terug, en met
het fleschje in de eene hand en den lepel
in de andere, begon ik te druppelen en te
roeren. Het ging fijn. De kleur werd magni
fiek. Ik druppelde en roerde, druppelde en
roerde met toenemend zelfvertrouwen.
Ineens bleef m'n hart staan, hield op te
kloppen.
Al druppelend had ik het fleschje omge
draaid, zoodat ik nu het étiket voor me
had; Conradis cholera druppels. Wat ik
eigenlijk de eerstvolgende minuten deed,
weet ik niet goed meer; maar ik geloof, dat
ik gilde en wanhopig probeerde, er weer uit
te scheppen, wat ik zoo juist in de saus ge
daan had. Lauranse kwam toeschieten. Voor
de eerste en ik hoop voor de laatste maal,
zag ik haar verbleeken.
Daarop begon een proeven en redeneeren
zonder eind. Er moest uitgemaakt worden,
in hoeverre de saus al of niet te gebruiken
was. Laurense, Olga en ik proefden zoo in
tensief dat, zoo Laurense niet tijdig het ge
vaar bespeurd had, er waarschijnlijk niets
zou zijn overgebleven. Ik, die het ongeluk op
m'n geweten had, trachtte door welsprekend
heid den toestand te verbeteren.
Om te beginnen, zei ik, wisten gastheer en
gastvrouw nooit, wat ze bij hun eigen di-
nertje gegeten hadden, daar ze de handen
vol hadden met hun gasten bezig te houden
en op te letten, of alles behoorlijk liep, en
wat de gasten ervan vonden, zouden we wel
nooit hooren. In de tweede plaats zou iedere
gast zeker niet meer binnen krijgen dan de
veertig cholera druppels, wat volgens het
reoept het maximum was voor volwassenen,
zoodat hun gezondheid er waarschijnlijk niet
onder lijden zou. En ten derde moest de saus
opgediend, want we hadden geen andere jus
en konden die ook niet zoo gauw maken.
En op tafel kwam ze met eholeradruppels
en al.
Laat mij je vertellen wat een van de hee-
ren, naar het uiterlijk te oordeelen een ech
te smulpaap, over de tafel heen mevrouw
Bech toeriep, midden onder het consumeeren
van de roastbief.
Die keukenmeid van u is een wonder,
mevrouw. Nergens krijg je zulk eten als hier
in huis. Deze saus bijv. is zo-o fijn, zoo pi
kant, in de beste Parijsche restaurants krijg
je ze niet beter. En hij bediende zich twee
keer en deed mijn saus alle eer aan.
Natuurlijk vertelde ik dat dadelijk aan
Laurense, die er kiplekker mee was.
Nooit is de stemming zoo best- als na een
gelukkig doorstaan gevaar; en zoo ze het
binnen vroolijk hadden, in de meer naar
buiten gelegen regionen ging het niet min
der opgewekt toe. Toen Ola van het ongeluk
hoorde, blies hij enkel en zei:
Pff, de moeite waard. Jullie had won
derolie over de aardappels moeten doen.
Zelfs Frigaard moest glimlachen en Olga
kreeg natuurlijk het eten weer in het ver
keerde keelgat, zoodat Andreas haar op den
rug moest kloppen. Ik geloof trouwens dat
hij dat lang geen onaardig baantje vindt.
Als het er op aankomt was Ola degene,
die de schuld was van alles. Het waren haar
cholera-druppels en het heeft geen zin, zoo
iets in een keukenkast te zetten tusschen
caramelstroop. perenrood, rum-essence enz.
Maar praat er me niet van hoe ver
moeiend het is, de dienende geest te moe
ten zijn bij een partijtje. Midden in den
nacht had ik geen gevoel meer in m'n bee-
nen. Ik was de eenige van de meisjes, die tot
het laatst toe op was daar het mijn taak
was, de dames in haar mantels te helpen.
Frigaard moest ook opblijven; hij zou en
kele van de gasten terug brengen naar de
stad. Een tijd lang zat hij op z'n plaats aan
tafel te lezen in een groot dik boek; ver
geefs deed ik m'n best te zien, wat het was.
De kwestie is. dat hij het me niet wilde la
ten zien. Hij is mystiek.
Doch ik wil er graag m'n jaarloon onder
verwedden, dat hij de mooiste oogen heeft,
die er bestaan blauw als de zee.
Wat zou hij eigenlijk van mij denken?
Toen een keer in den loop van den nacht de
deur open ging en de muziek tot ons door
drong, maakte ik onwillekeurig enkele dans
passen. Hij praat slechts bij hooge uitzonde
ring, maar toen keek hij plotseling op .van
z'n, boek en zei;
Is eigenlijk een betrekking als kamer
meisje wel iets voor u?
Wat bedoelt u daarmee? zei ik scherp.
Het komt me voor, dat u overal op uw
plaats bent behalve in de keuken, antwoord
de hij brutaal.
Ik keerde m'n hoofd af en verwaardigde
hem met geen woord.
Maar ik ben eigenlijk veel te goed. Nadat
ik binnen koffie had gepresenteerd en daar
mee klaar was, fuifde ik hem op wat er was
overgebleven. Hij ontdooide een beetje. Ja,
en terwijl we daar zoo samen zaten en het
haast gezellig hadden, wie denkt je, dat
ineens de keuken komt binnen stuiven?
Lotten Bech, de oudste van de twee doch
ters, in lichtblauw chiffon met flonkerend
strasz.
Neem me niet kwalijk, dat ik de idylle
verstoor! zei ze, met een zweempje ironie in
haar beschaafde, kristalheldere stem. Was
er eigenlijk eenige reden voor ironie? En was
het gezicht van ons beiden, zooals we daar
doodgewoon en rustig onze koffie zaten te
drinken, zoo buitensporig grappig als zij het
scheen te vinden? Dat kon ik niet aanne
mer. en ik liet me niet van m'n stuk brengen.
Maar waar het haar om te doen was. was
niet zoozeer, mij te overrompelen met haar
spot, als wel met haar knappe gezichtje.
Eerlijk. Grete, geloof jij, dat jonge meis
jes altijd geweest zijn als in onze dagen, nu
ze weten, welke mogelijkheden ze hebben ia
hun lichaam en deze uitbuiten met een
geraffineerdheid, welke alleen wij vrouwen
doorzien, omdat wij net zoo zijn. jij en ik
en Lotten Bech en allemaal? Zijn jonge
meisjes, ooit zoo onnoozel en onschuldig ge
weest als ze geschilderd worden In romans
van vroeger, of zijn ze zoo geteekend omdat
het in den regel mannen waren, die de boe
ken schreven; en wat weten mannen van de
ongelooflijke slechtheid, die zelfs de beste
jongemeisjes eigen is? Niets als 't er op aan
komt. In dat opzicht zoo niet in andere
hebben ze zich altijd laten beetnemen
(Wordt 'Vrvolgd)',
