UIT HET BUITENLAND
ZATERDAG 1 r AUGUSTUS 1935
WILEY POST
VERONGELUKT.
Engeland en de Europeesche vraagstukken»
THIJS IJS EN HET CEHEIMZINNICE EILAND.
H A A R IJ E M'S DAGBt A D
Strijd in Albanië duurt voort. De opstandelingen, onder
leiding van den vroegeren premier Verlazzi, zouden naar
Tirana opmarcheeren. Militaire dictatuur in het verschiet?
Albanië,
Opmarsch der rebellen naar
Tirana?
•Omtrent de gebeurtenissen in Albanië wordt
te Athene verklaard, dat in het district Fieri
een opstand tegen den koning ontketend zou
zijn. De opstandelingen zijn onder leiding van
den vroegeren premier Sjefket Verlazzi op
gemarcheerd in de richting van Tirana.
Daarbij is het tot een botsing met de re-
geeringstroepen gekomen. Bij dit gevecht zijn
de commandant der regeeringstroepen Dsje-
lal Aradas en generaal de Ghilardi gevallen.
Aan beide zijden zijn 60 dooden te betreu
ren. Wie als overwinnaars uit den strijd zijn
gekomen, is niet bekend.
Sjefket Verlazzi. die indertijd zijn dochter
wilde uithuwelijken aan den koning, is
eenige jaren geleden naar Elbassan gevlucht.
Hij is een doodsvijand van Achmed Zoghoe.
Uit Belgrado:
Volgens de laatste berichten uit Albanië is
men -er nog' niet in geslaagd de orde in het
opstandige gebied te herstellen. Onder de op
standelingen zouden zich volgens deze berich
ten een aantal officieren en ambtenaren be
vinden. De onlusten zijn echter beperkt tot
het Zuiden des lands De opstandelingen heb
ben verklaard, dat zij het niet eens zijn met
de door de regeering gevoerde buitenlandsche
politiek. De alhier verschijnende bladen mel
den voorts nog, dat een groot aantal officie
ren gehoorzaamheid heeft geweigerd. Aange
zien de verbindingen verbroken zijn is het
zeer moeilijk een juist overzicht van den toe
stand te verkrijgen. In Noord-Aibanië schijnt
het echter rustig te zijn. De „Prwada" ver
wacht in ieder geval dat een overwinning der
regeeringstroepen gevolgd zal worden door
het uitroepen van de militaire dictatuur in
Tirana,
Frankrijk.
Concessies van Abessynië?
De drie gedelegeerden van Frankrijk, Enge
land en Italië hebben in hun zitting van Vrij
dag. welke van halfelf tot kwart over één
duurde, het geheele Italiaansch-Abessynische
conflict en de daarmede verband houdende
internationale problemen besproken en zijn
van halfzes tot halfaeht weer bijeen geweest.
Over, het besprokene meldt Havas, dat zoo
wel van Fransche als Britsche zijde voorstel
len zh'n gedaan, waarover baron' Aloisi zich
met zijn regeering in verbinding heeft gesteld.
Hoewel de Italiaansche gedelegeerde eenige
nieuwe aanduidingen heeft gemaakt omtrent
aard en omvang der Ital^ansche eischeh, zijn
deze nog niet geheel omlijnd.
Van de zijde van Abessynië is medegedeeld,
dat de regeering van Addis Abeba tot de vol
gende concessies bereid is:
lo. Waarborgenvoor de veiligheid der Ita-
liaansche koloniën in Somaüland en Eritrea,
alsmede voor de in Abessynië gevestigde
Italianen.
2o. Economische faciliteiten voor de exploi
tatie van mijnen en den aanleg van wegen en
spoorwegen, welke ook tot den landbouw uit
gebreid kunnen worden.
De negus heeft echter niet doen weten, tot
welke maxima hij bij zijn concessies wil gaan,
daar hij eerst wil weten, welke de Italiaan
sche eischen zijn. Deze mogen echter, zooals
bekend, de onafhankelijkheid en souvereiniteit
van zijn land niet aantasten. De deelnemers
aan de driemogendhedenconferentie achten
het dan ook onwaarschijnlijk, dat de negus een
militaire bezetting van zijn land zou kunnen
aanvaarden, zcoals in sommige bladen werd
te berde gebracht.
Italië.
Verovering van Abessynië
noodzakelijk.
Het hoofdartikel van de „Tribuna" brengt
tot uiting, „dat de Abessynische onderneming
voor Italië thans onvoorwaardelijk ten einde
moet worden gebracht. Voor het nationale be
wustzijn van Italië is dit volkomen duidelijk.
Dit inzicht begint -echter ook door te breken
in het internationale bewustzijn.
De verovering van Abessynië, in welken vorm
dit ook moge geschieden, hetzij als mandaat,
protectoraat of direct dominion, is voor het
Italiaansche volk een levens noodzakelijkheid
geworden. Het gaat, met andere woorden, om
een onderneming, ten opzichte waarvan het
erger zou zijn er van af te zien of een compro
mis te aanvaarden, dan het spel te verliezen."
Het blad wijst er op. dat er thans nog slechts
twee factoren zijn, die zich verzetten tegen
den Italiaanschen wil, n.l. het Abessynische
belang en de Engelsche oppositie. Het Abessy
nische belang heeft geenerlei moreele waarde.
Abessynië kan niet beschouwd worden als
rechtsgelijke. laat staan als staat in den wa
ren zin van het woord. Ook het lidmaatschap
van Abessynië van den Volkenbond is volgens
het blad waardeloos, aangezien „de opneming
van Abessynië in de Geneefsche instellingen
volkomen onwettig is geweest".
CMna.
Ernstige incidenten in de
gedemilitariseerde zone.
Uit Tokio, 16 Augustus: Terwijl het incident
van Loeansjau nog steeds de aandacht ge
vangen. houdt, worden uit de gedemilitari
seerde zone van Noord-China twee nieuwe
ernstige incidenten gemeld, die zeer ernstige
gevolgen kunnen hebben.
Op 13 Augustus j.l. hebben leden van het
Chineesche politie-corps gevuurd op een ge
zelschap, waarvan o.a. deel uitmaakten de
Japansche consul te Jehol Nakamoera, Kapi
tein Sjiyoda van de Japansche militaire missie
en achttien burgers, die in een boot de Loean-
rivier afzakten in het gedemilitariseerde ge
bied. Gelukkig deden zich geen persoonlijke
ongelukken voor.
Een incident van veel ernstiger aard heeft
'zich echter in den afgeloopen nacht voorge
daan. Ongeveer 130 bandieten hebben in de
gedemilitariseerde zone, dicht bij Sjanhaikwan
den trein van Sjanhaikwan naar Peking over
vallen en er een ware kogelregen op laten
neerdalen. Een conducteur, twee soldaten van
de spoorwegbewaking en. drie Koreaansche
passagiers werden gedood en ongeveer hon
derd andere passagiers gewond. De bandieten
plunderden den trein en de passagiers en wis
ten met een rijke buit te ontkomen.
De leiding van het Kwantoengleger en de
Japansche militaire autoriteiten in Noord-
China maken zich ernstig bezorgd over de
voortdurende ordeverstoringen in de gedemili
tariseerde zone.
Oosten rij li.
Sportieve relaties met
Duitschland verbroken.
Naar de Tel. verneemt heeft prins Starhem
berg in zijn kwaliteit van „oppersten sport
leider" alle sportwedstrijden, welke gister
avond tusschen Oostenrijkers en Duitschers
zouden worden gehouden, evenals alle relaties
op sportgebied met Berlijn, verboden. Als reden
wordt opgegeven, dat de „Völkische Beobach
ter" de laatste dagen de Oostenrijksche re
geering in haar kolommen heeft aangevallen.
TOESTAND VAN MGR. JANSEN MINDER
GUNSTIG.
De toestand van den Aartsbisschop is in den
nacht van Donderdag op Vrijdag minder gun
stig geweest. Ook Vrijdag had Mgr. Jansen nog
veel last van benauwdheden.
Solberg landt in Thorshavn.
Reuter meldt uit Thorshavn (Faroer eil)
16 Aug.: De Noorsche vlieger Solberg is Vrijdag
te Thorshavn geland. Om halfvier des middags
is hij weer opgestegen voor de laatste etappe
van zijn vlucht New YorkBergen.
Met zijn toestel bij Point Barrow
in Alaska neergestort.
De fi'macteur Will Rogers
het tweede slachtoffer.
WILEY POST.
Het. A. N. P. verneemt uit Seattle,
16 Augustus:
De bekende Amerikaansche wereldvlieger
Wiley Post, die van Califomië uit een
vlucht naar de Sovjet Unie via Alaska
zou maken, startte heden uit Seattle
voor de tweede etappe van zijn vlucht
naar Alaska. Nabij Point Barrow, onge
veer 15 mijl verwijderd van deze Noorde
lijkste blanke nederzetting van Amerika,
is zijn toestel neergestort. Hij en zijn
metgezel, de beroemde acteur en film
speler Will Rogers, werden gedood.
Wiley Post was een van de bekendste
en bekwaamste Amerikaansche piloten,
die vooral van zich heeft doen spre
ken door zijn recordvluchten om de
wereld.
Op een studie- en
vacantiereis.
Omtrent dit vliegongeluk wordt nader het
volgende gemeld:
Het eerste bericht omtrent den ramp is
heden (Vrijdag) ontvangen door het hoofd
kwartier van het seincorps van het leger in
Point Barrow. Dit eerste telegram luidde:
..Post en Rogers neergestort op 15 mijl ten
Zuiden van hier in den afgeloopen nacht om
5 uur. Wij hebben de lijken geborgen en ze
zijn aan de zorgen toevertrouwd van dr.
Greast. De sergeant van den staf Morgan".
Wiley Post en Rogers waren op een va-
cantie-vliegtocht, die Post ontworpen had
naar Moskou, hoewel Rogers nog niet zeker
wist of hij wel verder dan tot Nome met Post
mee zou gaan.
Post was tevens voornemens deze vlucht
te benutten ter verkenning, teneinde gege
vens te krijgen voor zijn ontworpen record
vlucht.
Mevrouw Rogers en mevrou-w Post zijn van
het tragisch ongeluk in kennis gesteld dooi
den kapitein die bevel voert over het sein
corps in Seattle. Een kustwacht-kotter werd
onmiddellijk na ontvangst van het bericht
uitgezonden, met opdracht de lijken naar
Seattle over te brengen.
Inboorling bracht het
nieuws.
In het hoofdkwartier van het leger te
Washington is het volgende telegram ont
vangen dat beschrijft op welke wijze de
beide mannen om het leven zijn gekomen:
„Een inboorling heeft, als koerier rennende
gemeld, dat een vliegtuig neergestort was op
v'jftien mijl ten Zuiden van Point Barrow
Onmiddellijk heeft men zich zoo snel moge-
lijk naar het tooneel van de ramp begeven,
waar het vliegtuig werd gevonden als een
volkomen ruïne, die gedeeltelijk onder water
lag. Het water is hier twee voet diep. Hel
lijk van Rogers werd onmiddellijk uit het
toestel gelicht, waarna het noodzakelijk was
het vliegwrak op zijde te- trekken, teneinde
het lijk van Post uit het water te kunnen
halen.
De beide lijken zijn daarop naar Barrow
gebracht, terwijl tevens hun persoonlijke
eigendommen in veiligheid werden gebracht,
Inboorlingen, die kampeerden aan een kleine
rivier op 15 mijl meer zuidwaarts verklaar
den dat Wiley Post en Rogers met hun toe
stel in de nabijheid geland waren en hun
den weg hadden gevraagd naar Barrow. Toen
zij weer startten sloeg de motor door, boven
de rechteroever van de rivier, terwijl zij nog
slechts vijftig voet hoog waren. Het toestel
kon niet meer bestuurd worden en sloeg naar
beneden, waarbij de rechtervleugel van den
romp grukt werd, waarna de vliegmachine
over den kop sloeg. De motor drong achter
waarts den romp van het vliegtuig in. De
beide inzittenden zijn klaarblijkelijk op slag
dood geweest.
Men heeft mevrouw Post van het tragisch
einde van haar echtgenoot in kennis gesteld.
Gelijk bekend was oorspronkelijk het plan
geweest, dat zij hem op dezen tocht zou ver
vergezellen, doch op het allerlaatste oogen-
blik heeft zij dit voornemen laten varen, aan
gezien zij een operatie moest ondergaan.
Wiley Post, de eenoogige
wereldvlieger.
De dood van Wiley Post, die 36 jaar
oud geworden is, is een zware slag-
voor de Amerikaansche luchtvaart.
Evenals Lindbergh was hij een der
leidende figuren in de luchtvaart
wereld, die wereldvermaardheid be
zat.
Zijn bekendheid verwierf Post, die
evenals de vlieger Hinchcliffe maar
één oog bezat, door zijn record-wereld
vluchten. In Juni 1931 maakte hij
tezamen met den vlieger Gatty een
vlucht om de wereld met zijn één-
motorig Lockheed-vliegtuig „Winni
Mae" in den recordtijd van 8 dagen,
15 uur, 15 minuten. In Juli 1933
maakte hij, eveneens met de „Winni
Mae" een solovlucht om de wereld,
waarbij hij dit record met 20 uur 26
minuten verbeterde. Hij maakte n.l.
een tijd van 7 dagen, 18 uur 49 minu
ten en een eigenlijken vliegtijd van
186 uur 50 minuten
Op 15 Juli vertrok hij ut New-York en
ruim 31 uur later landde hij te Berlijn. On
danks een noodlanding te Koningsbergen ar
riveerde hij in den middag van den 17den te
Moskou. De vlucht ging verder via Novosibirsk,
Irkoetsk en Chabarowsk naar Alaska, waar
hij bij Flat opnieuw een noodlanding moest
maken. Met eenige vertraging landde hij te
Fairbanks, in welke omgeving hij thans het
leven liet. Via Edmonton bereikte hij echter
laat in den avond van den 22sten het vlieg
veld van New-York met een nieuw record op
zijn naam.
Post bezat een kleine vliegtuigfabriek,' die
zich voornamelijk toegelegd op den bouw van
kleine sportvliegtuigen van het type .Wiley
Post", zooals ook de Nationale Luchtvaart-
school in Nederland eenigen tijd heeft ge
bruikt. Op Schiphol althans beschikte men
geruimen tijd over een „Wiley -Post" als les-
toestel.
Het stratosfeervliegen heeft Wiley Post in
de laatste jaren druk bezig gehouden. Hij was
ervan overtuigd, dat het mogelijk moest zijn,
op groote hoogte met speciaal daarvoor ge
bouwde toestellen zeer hooge snelheden te be
reiken. Eenige malen vloog hij in recordtijd
van Californië naar New-York op een hoogte
van 8000 a 9000 Meter, wat hij echter niet
als een stratosfeervlucht beschouwde. Zijn
pogingen op dit gebied zijn in de laatste
maanden eenige malen door machinepech
mislukt.
De noodlottige vlucht met zijn vriend Will
Rogers was niet als recordpoging bedoeld. De
beide mannen wilden verschillende beziens
waardigheden in de Sovjet-Unie bezichtigen
en er ook jagen
Will Rogers.
Will Rogers, die 55 jaar oud geworden is,
behoorde tot de meest bekende filmacteurs
van Amerika. Vroeger trad hij in Londensche
schouwburgen op. In 1918 debuteerde hij bij
Fox in de film „Laughing Bill Hyde". Daarna
vervulde hij o.m. hoofdrollen in „A poor rela
tion". „Tip toes", „So this in Londen", „Life 1
begins at forty". Rogers was een karakter-
speler van zeldzame begaafdheid. Hij ver
wierf ook veel populariteit met zijn radio
praatjes.
Door Sir Herbert Samuel,
oud-Minister van Binnenlandsche Zaken
in Engeland en leider der Liberale
fractie in het Lagerhuis.
De richtlijnen van de Britsche buitenland
sche politiek kunnen er voor beschouwers in
andere landen soms verward uitzien. De. in
geslagen koers is dikwijls onverwacht en men
vindt het moeilijk zekerheid ten opzichte van
de toekomst te krijgen. De vraag, die men zich
op het oogenbük stelt is: zijn de Engelschen
vóór of tegen Duitschland. Millioenen men-
schen over het geheele vasteland van Europa
zien hierin een punt van vitaal belang voor
hun eigen veiligheid en welvaart.
Sir Herbert Samuel.
De Britsche staatslieden en het Britsche
volk in zijn geheel voelen den ernst van de
verantwoordelijkheid, die op hen drukt. Nog
nooit is er in Engeland voor "internationale
zaken zooveel algemeene belangstelling ge
weest als op het oogenbhk. De herinneringen
aan den Grooten Oorlog zijn nog steeds leven
dig. Er is bijna geen familie in het land, die
niet een lid onder de dooden of gewonden
had. De huidige toestand van Europa; de kan
sen op een nieuwen oorlog; wat we kunnen
dóen om dien te voorkomen deze onderwer
pen zijn de gewone hoogtepunten van de ge
sprekken in alle klassen der. bevolking.
In den 'loop van dit jaar heeft een vereeni-
ging .in het geheele land een stemming doen
houden om- de houding van de bevolking vast
te stellen tegenover den Volkenbond, de ont-
wapening, de particuliere wapenfabricage, de
voorkoming van oorlog. Ofschoon de stem
ming zonder de hulp van regeeringspersonen
of openbare lichamen was georganiseerd,
kwamen de inzichten van niet minder dan
IIV2 millioen menschen aan het licht. Meer
dan een half millioen vrijwillige krachten
stelde zich beschikbaar voor -het verspreiden
en verzamelen der stembiljetten. Van de deel
nemers aan de stemming sprak 96 percent zich
voor den Volkenbond uit en 91 percent, voor
aigeheele vermindering der bewapeningen.
Maar er was nog een ander punt van be-
teekenis. Een van de vragen, die gesteld wer
den, was. of steun moest worden gegeven
aan "internationale maatregelen, tegen een
aanvaller, zelfs wanneer die maatregelen de
mogelijkheid van oorlog iri zich sloten. Het
percentage, dat daaraan zijn goedkeuring
verleende, bedroeg 58. Ofschoon het merk
waardig is, dat IV/2 millioen menschen hun
standpunt kenbaar hebben gemaakt, dient
te worden opgemerkt, dat het aantal volwas
senen, wier inzichten niet tot uitdrukking
kwamen, tweemaal zoo groot was; en er is
geen twijfel aan, dat het grootste percentage
AFLOSSING DER GOUDMARKLEENING
1923.
Uit Berlijn: Het ministerie van financiën
heeft aangekondigd, dat de in goudmark lui
dende 6 pet. schatkistbiljetten uitgegeven in
1923 op 2 September a.s., den vervaldag, zul
len worden afgelost op basis van den tegen-
woordigen dollarkoers.
Door het gerechtshof te Berlijn was de re-
geering veroordeeld deze schatkistbiljetten
op gouddollar-basis te voldoen, maar zij
heeft tegen dit vonnis appel aangeteekend
bij .het hooggerechtshof te Leipzig. Hoewel
dit nog geen beslissing heeft genomen, zul
len deze schatkistbiljetten afgelost worden
a 59 v2 pfennig per goudmark in plaats van
1 rijksmark voor 1 goudmark.
Een eigenaardige woonplaats. In een dorp
in de nabijheid van Smyrna in Klein-Azië
heeft men een vrouw aangetroffen, die negen
jaar in een hollen boom gewoond-heeft en al
leen 's nachts haar woning verliet om voedsel
te zoeken, dat enkel bestond uit vruchten, die
in 't wild groeiden.
ONZE DACELIJKSCHE KINDERVERTELLINC.
De kisten en de vaten, waar zich waardevolle goederen in bevonden,
lagen nu dus op den grond. De kobold Gijs zat er beklemd
tusschen in.
„Kom aan," dacht Thijs, „die kan mij nu niet meer ontsnappen.
Het is uit met zijn streken. Deze lading heb ik keurig voor Arie Baard
gered. Maar nu zal ik nog verder zien dan vind ik wellicht ook zijn
vorige lading. Daarvoor zijn wij toch deze reis begonnen!"
En hij trekt vol goeden moed de binnenlanden van het eiland in.
Pas op, Thijs, handel niet ondoordacht!' Wie.weet wat jou hier nog
te wachten staat!
hunner onverschillig staat zoowel tegenover
ontwapening als interventie.
De zaak is, dat het Engelsche volk even
als ieder ander volk er naar verlangt rustig
in vrede te kunnen blijven leven. En als
ieder ander volk wenscht het zich niet in
een oorlog te begeven om den vrede te hand
haven.
In een tijdvak van honderd jaar van den
slag bij Waterloo tot het uitbreken van den
wereldoorlog in 1914 is Engeland slechts
eenmaal in een oorlog op het Europeesche
vasteland gemengd geweest de Krimoor-
log; en de meeste onzer historici zijn de mee
ning toegedaan, dat onz-e deelneming aan
dien oorlog vermeden had dienen te worden.
En nu staat men er zeer antipathiek tegen
over om gewikkeld te worden in de geschil
len van twistzieke naties zooals wij hen
beschouwen hetzij in Midden of Oost-
Europa of in verder verwijderde doelen van
den aardbol. Niemand heeft zelfs veronder
steld, dat het de plicht van de Europeesche
volkeren was een internationale expeditie
naar den Chaco te zenden teneinde den
vrede tusschen Bolivia en Paraguay te be
werken.
Dit zijn gevoelens waarmede iedere Brit
sche regeering rekening heeft te houden. Zij
kan de algemeene verplichting niet op zich
nemen overal en ten allen tijde met de wape
nen op te treden en onder omstandigheden,
welke vooruit niet beschreven kunnen wor
den, want als de vervulling geëischt zou wor
den, zou het zeer wel mogelijk zijn, dat de
publieke opinie de daaruit voortvloeiende
maatregelen niet wenschte te aanvaarden.
Terzelfder tijd hebben we hier de ernstige
erkenning, dat de Volkenbond zijn uiterste
best moet doen om door collectief optreden
den vrede en de veiligheid te handhaven.
Groot-Brittannië is volkomen bereid zijn vol
ledig 'deel in die pogingen te nemen, gelijk
getoond is in het-geval van den Saar en dooi
de oplossing -van verschillende gevaarlijke
conflicten onder auspiciën van den Volken
bond. Zoo is Engeland ook bereid zich tot
speciaal optreden te verbinden ten einde
den vrede en de veiligheid te handhaven in
dat deel van Europa, waarbij het door zijn
geografische positie nauw bet-rokken is. Van
daar het verdrag van Locarno. Dit vormt een
aantal zeer serieuze verplichtingen en En
geland zal die binnen het kader van den Vol
kenbond, zeer zeker nakomen. Het belang van
Engeland's deelneming aan dat verdrag en
de ernst van de gevaren, die het voor het En
gelsche volk met zich meebrengt, worden niet
altijd voldoende door onze buren -gewaar
deerd".
Wat het geweldige vraagstuk van Duitsch-
land's herbewapening betreft, hier liggen
en ze zijn er sinds den oorlog geweest - voor
de andere landen twee mogelijke richtingen
open. De eene is Duitschland te beschouwen
als ongeneeslijk militaristisch, van nature
agressief en als een gevaar voor zijn bu
ren; de juiste handelwijze zou daarom zijn
het land met kracht ontwapend te houden
en het te omringen met een kring van mach
ten die voor wederkeerige bescherming teza
men moeten worden gebracht. De andere is,
wat Duitschland betreft, het gevaar te er
kennen dat schuilt in een agressieve mili
taristische politiek, doch evenzeer te erkennen,
dat het in feite niet mogelijk is een trotsch
volk van zeventig millioen menschen perma
nent ontwapend en krachteloos te houden te
midden van een kring zwaarbewapende bu
ren; dat een politiek van onderdrukking slechts
een stimulans voor militaristische tendenzen
kan vormen en dat het voor Europa noodzake
lijk is een weliswaar voorzichtig doch tevens
rechtvaardig standpunt in te nemen.
De Britsche meening helt zonder twijfel
naar deze tweede politiek over. Wij hebben
jaar-in jaar-uit steeds aangedrongen op een
algeheel ontwapend Europa, in overeenstem
ming met de verzekeringen, die ten tijde van
de onderteekening van het Verdrag van Ver
sailles gegeven zijn. Wij zagen hierin het eeni
ge alternatief voor herbewapening in Duitsch
land en een voortdurende uitbreiding der be
wapeningen elders. Die pogingen faalden en
het resultaat zien we thans. De volgende stap
moet zijn het zoeken naar maatregelen, die
het kwaad binnen de perken houden; en bij
het vaststellen van grenzen is de medewer
king van Duitschland onvermijdelijk.
Maar omdat het Engelsche volk dit duidelijk
inziet, volgt daar niet uit, dat het zijn oordeel
over enkele voorname programmapunten van
het Nazi-regime in eenig opzicht heeft gewij
zigd. De een of twee Britsche kranten, die daar
in sympathieke bewoordingen over spreken,
vertegenwoordigen de algemeene opvatting
niet in het minst. Dezelfde kranten steunden
een tijdlang de Engelsche fascistische bewe
ging, aan wie het volslagen mislukt is ook
maar een heel klein deel van de kiezers voor
zich te winnen en die thans bijna geheel uit
het gezichtsveld verdwenen is.
Het jongste bezoek van een deputatie oud
strijders aan Duitschland wordt geloof ik in
het 'algemeen met instemming begroet. Toch
verkeert men in sommige kringen in onzeker
heid met het oog óp misverstanden zoowel in
Duitschland als daarbuiten. De Britsche vol
keren verlangen naar een algeheelen terug
keer van den vrede. Zij wenschen geen bitte
re herinneringen aan den oorlog levendig te
houden. Zij beschouwen met sympathie de
verbroedering der oud-strijders van Frankrijk
en Duitschland. Zij zijn bereid het voorbeeld
te volgen. Doch men moet in dit opzicht niet
meenen, dat zij politieke onderdrukking, reli
gieuze of rassen vervolgingen, waar deze ook
mogen voorkomen, oogluikend zouden toela
ten. Interventie in de binnenlandsche aange
legenheden van andere landen is noch uitvoer
baar, noch wenschelijk; volgens dat principe
kunnen de kwesties die zich in de wereld voor
doen, niet opgelost worden. Maar wat in
Duitschland gebeurt wordt eiken dag nauw
keurig door de Britsche meening gevolgd en
zal ongetwijfeld zijn invloed doen gelden op de
betrekkingen tusschen beide landen.
.(Nadruk verbóden)!
