NIEUW:
AKKERTJES
Waar het Fransche lied den scepter zwaait....
Het slot Marquette
te Heemskerk.
DINSDAG 20 AUGUSTUS 1935
H A"A R EE M'S D'AG BE'AD
Voor Haarlem's Kanfonrechter.
Losse remmen en sturen.
Haarlem staat vooraan in de rij der ge
meenten. waar de politie er zich met ijver
op toelegt de veiligheid van het verkeer te
bevorderen door na te gaan of stuur- en
reminrichtingen van motorrijtuigen dien
naam wel verdienen. Het behoeft toch geen
betoog, dat een stuurrad met een speling van
80 en meer graden een vlugge zwenking ten
zeerste bemoeilijkt en dat remmen, die niet
vast grijpen, het onmogelijk maken een wa
gen snel tot stilstand te brengen. Dergelijke
defecten brengen het leven van de wegge
bruikers in gevaar.
Dit alles is zoo klaar als de dag en toch
wagen bestuurders zich op den weg, terwijl
zij weten, dat de boel niet in orde is. Ja, als
zij dan voor den kantonrechter komen, wil
len zij wel beweren, dat juist even voordat
zij werden aangehouden, een remkabel was
gesprongen of een moertje was losgeraakt,
maar die verontschuldigingen kunnen we op
een lijn stellen met de excuses van laatko
mers. die voor open bruggen moesten wach
ten of wier horloge was blijven stilstaan en
dergelijke.
De kantonrechter nam er dan ook evenveel
notitie van als vroeger onze onderwijzer van
onze verklaringen voor het telaat komen en
zoo zagen een aantal, die met losse sturen
en remmen hadden gereden, zich tot boeten
van 3 tot 10 gulden veroordeeld, al naar ge
lang het geconstateerde defect meer of min
der gevaar opleverde, terwijl ook de finan-
cieele draagkracht van den overtreder soms
een woordje mee sprak.
De verboden duinen.
Als we de artikelen van onze biologen le
zen, die ons verhalen van het vogelleven en
de plantenweelde in onze duinen, bekruipt
ons de lust die natuuronderzoekers op hun
tochten te volgen en met een zekeren wee
moed aanschouwen wij de bordjes met het
opschrift: „Verboden toegang, art. 461 Wet
boek van Strafrecht", die ons beletten de
beschreven schoonheden van nabij te be
schouwen.
Het is echter merkwaardig, dat als er per
sonen door de politie in de verboden duinen
worden aangehouden, het juist niet de na-
tuurbewonderaars zijn, maar menschen, die
er wat anders zoeken dan natuurgenot en
dat rechtvaardigt eigenlijk het plaatsen van
de bordjes.
Wat hadden zij, die het verboden terrein
hadden betreden en zich daarvoor bestraft
zagen met enkele guldens boete, dan in de
duinen gezocht? Ze zeiden het niet. maar te
oordeelen naar de omstandigheden lijkt de
veronderstelling, dat zij het op konijntjes
munt hadden, niet gewaagd.
Ja. een was er, die er voor uitkwam, waar
om hij in de duinen was geweest. ft Was een
oud, stokdoof mannetje, wiens gehoororgaan
elke stemuitzetting van ambtenaar en kan
tonrechter tartte, zoodat men van een ver
hoor eigenlijk niet kon spreken. Gelukkig
vertelde hij uit zich zelf, dat hij aan 't bra
men zoeken was geweest en de kantonrech
ter vond dat niet zoo heel erg, zoodat hij
maar een gulden boete kreeg, hetgeen hem
schriftelijk moest worden meegedeeld. Hij
stak de hand in den zak om den gulden te
betalen.
Nu is 't afgeloopen! brulde de ambtenaar
en op de tribune zei er een: „gelukkig maar!"
want de luisteraars waren er zelfs wanhopig
onder geworden.
Het putje.
Iemand had in Bloemendaal bij zijn huis
een riooïput en die verspreidde een zeer on
aangename lucht, terwijl ze een zwerm in
secten lokte, een en ander tot groot onge
noegen van andere Bloemendalers.
De eigenaar van de put stond nu terecht,
omdat hij de rioolput niet behoorlijk afge
dekt had gehad. Hij bestreed dit en zei. dat
er wel een deksel op de put was geweest,
maar de ambtenaar van het openbaar mi
nisterie las uit het proces-verbaal voor, dat
het deksel vermolmd was en dat de putin-
houd langs de randen van het deksel opbor
relde. tot groot genoegen van groene en
zwarte vliegen. De ambtenaar oordeelde, dat
waar het deksel niet voldoende dekte, men
niet kon zeggen, dat* de put was afgesloten.
„Dat is de schuld van de gemeente Bloe
mendaal". zei de eigenaar en hij bedoelde,
dat werklieden van Openbare Werken in de
nabijheid van de put hadden gegraven, zoo
dat er water in de put was gekomen en druk
naar boven op het putdeksel had uitge
oefend.
De ambtenaar was van oordeel, dat de
eigenaar van de put had te zorgen, dat deze
geledigd werd, onverschillig hoe het teveel
van inhoud was ontstaan en eischte f 8 boete
welke eisch door den kantonrechter werd
toegewezen.
GEVONDEN DIEREN EN VOORWERPEN.
Autoped: Telman, Stuyvesantstraat 72: Witte
boorden. Riko, Timorstraat 19b: Kinderbad
pak: Smit, Spaanschevaartstraat 89. Badarti-
kelen: Van Es. Klarenbeekstraat 35zw.: Kerk
boek, Kilogramgewicht, Nummerplaat motor
rijtuig, Damesrijwiel, Politiebureau Smedestr.
Collier, Dijkstra Reigerstraat 88: Gebeden
boekje, Van Hasselt Floresstraat 32, Geld
(f 30) De Boer, Delftlaan 59, Hond, Van Dam
Damliastraat 8, Zilveren damesarmband
horloge: Van Rooijen, Duvenvoordestraat 14:
Hond met halsband en ketting: Kennel
Haerlem, Amsterdamschevaart 320; Kort
rood-bruin damesjasje. Paanakker, Groote
Houtstraat 46; Bruin manteltje: Ruigvoorn,
Eindenhoutstraat 6: Jongenspet, Scheffer
Zocherstraat 69, Damesparaplu, Christiaans,
Lange Heerenstraat 36; Rijwielbealstingmerk
Van Tongeren, Kleverparkweg 36; Zilveren
rozenkrans, Heus, C. van Nordestraat 36 rodo
Kinderschoentje, Dijkstra, Pres. Steijnstraat
52 rood.
Handschoenen en ceinturen, boekje met
potlood, koperen gewicht, Politiebureau Sme-
destraat; badgoed in pakje. v. Es, Klaren
beekstraat 25; foto's, v. Dijk, Eemstraat 35;
fototoestel, v. d. Hoef, L. Molenstraat 12; hond
kennel Haarlem, Amsterdamschevaart; hond,
Raymakers, Eendjespoort 23; hond, asyl
Ridderstraat 11; hond, Krekens, Breestraat
24: zilveren halsketting. Wiggers, Timorstraat
163; mes, Doopsgezind kinderhuis. Groot
Heiligland 4: Kindermuts, Karphof. Leidsche
straat 2: Riem, v. d. Voorn, Kritzingerstra at
40; rijwielplaatje, v. d. Voorst, Ged. Oude
Gracht 24, (tusschen 5 en 6 uur nam.), tasch
inh. badgoed, fototoestel, handdoeken, Schor-
nagel, Slamatstraat 8; vulpen, Strijbos. Voor-
uitg?,ngstraat 110.
De Bouwarbeidersbond.
Vijftigjarig bestaan der afdeeling Haarlem.
Nog dit jaar zal de afdeeling Haarlem van
den Algemeenen Nederlandschen Bouwarbei
ders-Bond haar 50-jarig bestaan vieren. Dit
feit zal niet onopgemerkt voorbijgaan, hoewel
omtrent de plannen nog niets definitiefs valt
mede te deelen. Wel hoopt men dat bij de vie
ring tegelijk het nieuwe kantoor geopend zal
kunnen worden, daar, als gevolg van de toe
nemende werkzaamheden het thans in gebruik
zijnde kantoor te klein is geworden en men als
eenige mogelijkheid om de gewenschte veran
dering te verkrijgen de noodzakelijkheid in
zag. het gebouw van de moderne arbeiders
beweging te verlaten en binnenkort een
nieuw kantoor in gebruik te nemen. De leden
zullen het komende jubileum niet onopge
merkt laten voorbijgaan. Reeds is een jubi
leumcommissie benoemd, welke tot taak heeft
de geopperde plannen nader uit te werken.
TERAARDEBESTELLING G. H. G. VON
BRUCKEN FOCK.
Op de Algemeene Begraafplaats aan den
Bergweg te Bloemendaal is Maandagmiddag
het stoffelijk overschot van Gerardus Hubertus
Galenus von Brucken Fock, den componist, die
Donderdag te Heemstede op 75-jarigen leeftijd
is overleden, in plechtigen eenvoud aan den
schoot der aarde toevertrouwd.
Onder de vele belangstellenden merkten wij
op: Anton H, Tisrie, koordirigent; Frits
Schuurman, dirigent der H.O.V.; Henriëtte
Bosmans; de schrijfster Marie C. van Zegge
len; Emmy van Eden; Dr. M. Colenbrander
Jhr. J. P. W. van Doorn, burgemeester van
Heemstede; mevr. C. van Tuyll—Boreel; Mar
tin J. Lürsen; mevr. J. Bierens de Haan—van
Riemsdijk; Corry Bijster; Ds. J. D. Dozy, pre
dikant bij de Doopsgezinde Gemeente te Am
sterdam; namens 't bestuur der Haarlemsche
Bachvereeniging de heeren Jhr. C. J. A. Rei
gersman, Jhr. F. W. van Styrum en de heer J.
J. Thöne; Mr. M. van Toulon van der Koog,
namens de Mij. tot Bevordering der Toon
kunst en Dr. Peter van Anrooy.
Eenige bloemstukken dekten de baar. waar
bij een krans van het bestuur van het Am-
sterdamsche Concertgebouw.
In de aula zong een kwartet, bestaande uit
de dames E. E. JonkheidPeereboom, mevr.
A. van Tienhoven en de heeren Van Marle en
Jac. Lagaz „Kanaan", compositie van Von
Brucken Fock. waarna Ds. Dozy naar voren
trad. Ds. Dozy zeide slechts een enkel woord
van dankbaarheid, bewondering en waardee
ring te zullen spreken. Het zou niet in den
geest van den overledene zijn, wanneer velen
hier het woord voerden. Von Brucken Fock
was een idealist, die naar het Bijbelwoord, had
„gezien en gehoord de dingen van h?t. onzicht
bare". Hij had van God een ontzaglijken rijk
dom ontvangen .Hier past. zoo eindigde spr„
op dit oogenblik slechts één wooi-d: Rust in
vrede. Von Brucken Fock heeft het licht on
gehouden van Gods liefde-. Moge een zegen uit
ga an van zijn- heengaan".
Vervolgens zong het kwartet: ,,'k Dank u,
o Heer", eveneens van von Brucken Fock.
Hierna werd het stoffelijk overschot graf
waarts gedragen.
Aan de groeve snrak Ds. Dozy eenige regels
van het Onze Vader uit, waarna een broeder
van den overledene dankte voor de belang
stelling.
Zet 'n waker voor
Uw kleerenkast!
Bescherm Uw kleeren tegen mottenl
Haal 'n bus Shelltox bij Uw dro
gist en verdeig het ongedierte
met larven en eitjes incluis. Shelltox
is insectendood!
(Adv. Ingez. Med.'
OPENBARE LEESZAAL EN BIBLIOTHEEK.
Nieuwe aanwinsten in het filiaal Huis te
Zaanen.
Nederlandsche en in het Nederlhndsch ver
taalde romans:
Söjberg. In het land der levenden.
Baekelmans, De mannen van „Elck wat
wils".
Gogol, De doode zielen.
Van Hulzen, De man uit de slop.
Aldanov, Sint Helena.
Van Ammers-Küller, Heeren, knechten en
vrouwen.
Wassermann, Faber; of De verloren jaren.
Van Eeden, Van de koele meren -des doods.
Fransche romans:
Bourget, Les deux socurs.
Godsdienst:
Powell, Mary Baker Eddy.
Rolland. Het universeele evangelie van
Vivekananda.
Sociale wetenschappen:
Van Eeden, De blijde wereld.
Opvoeding en onderwijs:
Van Buul, De 99 rechtvaardigen en andere
opstellen over opvoeding en onderwijs.
Barendsen, De wereldbeschouwing van het
kind.
Vermeer, De kudde van Jef Vermeer.
Natuurwetenschappen
De Groot. Ademtochten van het heelal.
Geneeskunde en gezondheidszorg:
Reys, De lichamelijke opvoeding van het
kind.
Verkeerstechniek:
Van Haersolte, Vaarwel.
Geschiedenis:
Romein, De lage landen bij de zee.
WEEKEND-CONFERENTIE DER N.V.A.
Op Zaterdag. 7 en Zondag 8 September or
ganiseert de Nederlandsche Vredesactie een
weekend-conferentie te Santpoort.
Het programma luidt als volgt:
Zaterdagavond: spr. Taco Muller over „De
Pan-Europabeweging".
Zondagmorgen: Het Italiaansch-Abessy-
niseh conflict" (spreker nog niet bekend):
Zondagmiddag: sprekers Drs. J. Ruttink
over: Luchtbescherming, en J. H. van Swin-
den Koopmans, over „Wat luchtbescherming
wil en in welk verband zij staat tot defensie".
Opgave en inlichtingen aan het secreta
riaat: Kinhelmweg 9 a, Bloemendaal.
Neem toch 'n "AKKERTJE"
en al die klachten en bezwaren
zullen verdwijnen, dank zij de
buitengewone somenstelling van
Apoth Dumont, waarmede de
"AKKERTJES" zijn gevuld En....
2e zijn onschadeli|k Ge proeft
niets. Uw maag rookt met van
streek, ze gli|den noor binnen.
Volgers recept van Apotheker Dumont
Metalen zak-etui met 3 stuks 20 cent.
Glozen kokertje met 12 stuks 52cent.
De Caveau des Oubliettes" in Parijs.
(Adv. Ingez. Med.)
Parijs heeft vele oude buurten, en wie er 1
van houdt die. her en der zwervend, te ex-
ploreeren, komt soms voor merkwaardige
ontdekkingen te staan
Zoo kan men in een verloren middag, op
den on middellij ken linkeroever van de Seine,
op de hoogte van het lie de la Cité een serie
verrukkelijke dingen beleven: men dwaalt er
door dien ouden Cour de Rohan, nauwe pij
penla tusschen den Boulevard Saint Germain
vlak bij de Ecole de Médécine en de Rue du
Commerce, waar de oude, hooge huizen dicht
begroeid zijn met klimop en een wonderlijke
collectie van handwerkslieden zijn bedrijf
bij voorkeur voor deuren of stoepen uitoefent
en men zou zich overal en in elk tijdperk
kunnen wanen behalve in de twintigste
eeuw in Parijs. Een eind verder langs den
Boulevard Sair.t Germain ontdekt men de
beruchte Place Maubert. de „Maub". zooals
zij heet in het jargon van de Parijsche on
derwereld waar vroeger diverse duistere
métiers hun centrum hadden en waar onder
anderen de „mégoliers", de rapers van siga
ren- en sigarettenpeukjes het vak is trou
wens onder den druk van de moeilijks tijden
weer in volle fleur geraakt en in alle straten
van Parijs, en tot in de café's toe kan men
de beoefenaars er van rond zien scharrelen
iederen avond hun oogst van den dag zorg
vuldig sorteerden en weer verwerkten tot pre
sentabel rookmateriaal. Zoo ergens in
Parijs waar overigens toch de zorgen bijna
ieder de oogen uitkijken en waar zelfs die
beroemde levenskunstenaressen, de Parisien-
nes. met geen dikke lagen rouge, lippenstift
en oogenzwart meer kunnen verbergen dat
de helft van hen er miserabel slecht uitziet
is op die Place Maubert en in de smalle,
lugubere straatjes er achter te merken, dat
het leven het den mensch op het oogenblik
allesbehalve makkelijk maakt. Daar ziet al
les er ziek uit; daar loopt alles in zich zelf te
praten of met onophoudelijk schuddend
hcofd voor zich uit te staren, en de kinde
ren hebben er bijna grijze gezichten en
oogen. die geen kir.deroogen meer zijn omdat
ze nooit iets anders dan misère zagen.
Achter deze Place Maubert ligt langs de
Seine de Quai de Montebello. waar men in
de meest wonderlijke winkeltjes zoowat alle
huisdieren kan krijgen, die men maar heb
ben wil: ijverig kwinkeleerende kanariepie
ten zijn er natuurlijk het meest te vinden
maar heeft men zin in een aap of Guineesch
biggetje het is er ook te krijgen. En nog
weer even verder de Seinekade langs komt
men dan achter den grooten en oogenschijn-
lijk veel indrukwekkender lijkende kerk van
St. Séverin, terecht bij het zwart berookte
kleine geveltje van het Grieksch-Katholieke
kerkje St. Julien des Pauvres, dat met den
St. Pierre op Montmartre tot de oudste ker
ken van Parijs hoort, en voor welks deur,
naar de legende wil, de balling Dante in de
dertiende eeuw op een hoop stroo een keel
den nacht doorbracht. Het heeft er jaren
lang verborgen gestaan achter de omringen
de huizen: pas in den laatsten tijd is men
in de omgeving aan het breken gegaan, en
wie nu van de Rue St. Séverin komende,
plotseling voor het oude, zonbeschenen ge
veltje komt te staan., meent eerst dat zijn
oogen hem bedriegen. Maar het kleine plein
tje. dat door de brekerij vlak voor het kerkje
is vrij gekomen en waar men, jammer ge
noeg, bezig is de oude keien te vervangen
door een dek van grijs beton, houdt nog een
tweede verrassing verborgen: rechts van het
kerkje, achter een vooruitstekend stuk muur,
verbergt zich de gevel van één van Parijs
wonderlijkste cabarets: de „Caveau des
Oubliettes", waar in een eeuwenoude kelder,
die vermoedelijk deel uitmaakt van de in de
6de eeuw gegraven ondergrondsche verdedi
gingswerken van Parijs, de archeoloog Mar
cel Francois, die tegelijkertijd zelden voor
komende combinatie een uitstekend chan
sonnier is, zijn cabaret huisvestte en er
avond aan avond, van negenen tot laat in
den nacht, een opgetogen publiek vergast op
niets dan oude Fransche volksliedjes.
Er zijn er eeuwenoude bij. en er zijn er bij,
die nog steeds door het volk gezongen wor
den: hij heeft ze gehaald uit oude archieven,
ze opgeschreven in havenkroegen en ze nage
speurd bij oude dorpsfamilies: van de driedui
zend oude Fransche liedjes, die er zijn. kent
zijn vijftal artisten er ruim duizend! Wie de
uitgesleten steenen trap afgaat, dien davert
door de steenen gewelven het Fransche lied al
Eén avond terug naar 1300.
Een breede laan met machtige oude. beu
ken waar gras en mos vredig onder liggen
te sluimeren; uitgestrekte grasvelden; een
boomgaard; een slotgracht Marquette
Iedereen heeft wel eens van Assumburg
gehoord, het oude slot, dat nu als jeugdher
berg is ingericht, maar Marquette, daar moet
men eens even over denken. Och ja. dat is
dat oude kasteel aan het einde van de Mar-
quettelaanen dan begint langzaam de
herinnering te werken.
Marquette, dat eens Slot Heemskerk heet
te en dat in ongeveer 1252 door Graaf Wil
lem II gesticht werd als een bolwerk tegen
de West-Friezen, waarmee hij toen een ver
woeden kamp streed. Die veste bestond uit
een groot rondeel, waarin een toren werd
gebouwd, die negen verdiepingen hoog was.
Vele stormen woeien over het trotsche bouw
werk. dat dapper stand hield, en dat na ette
lijke herstellingen en verbouwingen waar
door behalve de toren het uiterlijk niet veel
meer heeft van den oorspronkelijken burcht
nu nog den indruk maakt van 'n solide be
huizing, die nog vele geslachten zal kunnen
herbergen.
Arnoud van Heemskerk was de eerste heer
op dit kasteel en hij, zoowel als z'n nazaten
waren zeer bevriend met de heeren van Bre-
derode. Namen die klank hebben in onze
geschiedenis. De Hoeksche en Kabeljauw-
sche twisten maakten een einde aan het ver
bond der twee geslachten die nu tot gehate
erfvijanden werden. In 1358 werd het slot
belegerd en ingenomen door Jan van Pola-
nen, een Hoeksc'n edelman: verwoest werd
het pas later door de Hoekschen order Ja-
coba van Beieren in 1418. waarna het ech
ter weer spoedig werd opgebouwd Nadien
heeft het kasteel als sterkte geen rol meer
gespeeld
In 1560 was het slot in bezit van Jan de
Llgne, Graaf van Aremberg. Dit was een
machtig heer, Gouverneur der Noordelijke
provinciën, vriend van Willem van Oranje en
de graven van Egmond en Hoorne en een
aanhanger van koning Philips.
In 1568 sneuvelde hij bij Heiligerlee in den
slag tegen Graaf Lodewijk van Nassau. De
zoon van dezen Jan de Ligne heeft het slot
in 1610 verkocht aan Daniël de Hertaing,
heer eener heerlijkheid Marquette in Hene
gouwen, waarnaar het slot sedert 1612 Is ge
noemd.
Door een zeer edelmoedig gebaar van den
tegenwoordigen eigenaar Jhr. Gevers, is het
slot opengesteld voor publieke bezichtiging
en het is merkwaardig dat hiervan niet veel
dnikker gebruik wordt gemaakt, want er
hangt hier een essence uit oude tijden en bij
het betreden van de groote marmeren hal
begeleiden u de zwevende gestalten van
burchtheeren en edele vrouwen die meehiel
pen om den roem van ons land te vergroo-
ten en te verbreiden.
Achter de hal. waar beslagen en bewerkte
kisten staan, die een liefhebber zullen doen
watertanden, ligt de balzaal met de sierlijke
vergulde meubels, waarvan het roode zware
damast in overeenstemming is met de wand
bespanning. In een ander vertrek tikken de
moerbeien uitnoodigend tegen het hooge
venster en de sappige blauwe vruchten zien
er zoo rijp. zoo verleidelijk uit. dat het maar
goed is. dat het vensters'ot solide lijkt.
Maar ik wil u niets van Marquette vertellen,
ik heb met deze hors d'oeuvre getracht uw
eetlust op te wekken: in gewoon Ilollandsch
gezegd, ik wilde u aanraden eens op uw fiets
te klimmen, of uw auto te bestijgen tenzij u
liever per trein of autobus gaat, en 15 ets.
te offeren voor het bezichtigen van een oud
kasteel, dat met onze geschiedenis nauw ver
vlochten is.
U zult het stellig niet betreuren, dat ver
zeker ik U!
In een der zalen zult U stuiten op een ten
toonstelling van etsen, gravures en sepia-
teekeningen, die U het oude slot in alle stadia
weergeven.
Op dezen Zondagavond, dat ik hier in
Heemskerk ben gekomen, trekken drommen
menschen door de Marquettelaan om een
plaats te zoeken op de v '.e stoelen die uit-
noodigend staan te wachten. Maar al gauw is
alles vol en hulpvaardige handen dragen nog
meer zitgelegenheden aan.
Het gezelschap van Anton Verheyen voert
hier het drama op van Lanseloet ende San-
derijn en ik moet zeggen, dat de wereld op het
gebied van liefde sinds de 14e eeuw niet veel
veranderd blijkt te zijn. Het zij dan, dat een
verloren geliefde nu per radio wordt ge-s.o.s.'t
en toentertijd achterhaald werd met een koe
rier, die jarenlang door dichte wouden liep
te spieden. Maar daar staat tegenover dat ze
het vroeger wonnen in het tempo van sterven-
aan-een-gebroken-hart. Maar wat komt het er
op aan, wat de Inhoud is van het stuk. Ik wil
U geen recensie geven, aan tooneelkritieken
waag ik me niet. Maar dat er hier een eigen
sfeer werd geschapen is zeker. Marquette luis
terde met iederen steen. In de hall fluisterden
de muren elkaar toe „hoor je het? Eindelijk
weer eens normaal praten en niet meer dat
moderne „vereenvoudigde" gedoe van de laat
ste paar eeuwen. Onze goede ridders zijn op
gestaan uit den doode!"
En vol welgevallen keken de vensters neer
op de suikerbrooden en andere ingewikkelde
hoofdtooien, terwijl het kiezel genoegelijk
knisterde onder het gesleep van lange gewa
den.
En wij zelf? Weten we het eigenlijk wel heel
zeker, dat het geen droom is? Dat glanzende
slot is immers precies eendroompaleis! En
dat die glans door floodlight komt zijn we
allang vergeten, we willen het tenminste niet
meer weten. De strenge lijnen van den gevel
ontmoeten een diepblauwen avondhemel en
de typisch gevormde ronde toren staat als een
stoere wachter. Achter ons hangt een oranje
vaan die zich verbaasd afvraagt of zij het wel
gced heeft: dit beeld zag zij immers lang, lang
geleden. Zij wrijft zich nog eens de oogen uit,
maar dan ziet ze onder de boomen ons zitten
en dan zucht ze diep „het is maar spel" en
ook haar gedachten wijlen in het verleden, in
den tijd van roemrijke geslachten en edele
ridders.
De laan ligt donker en geheimzinnig tus
schen de oude beukeboomen en hoog boven
ons staat stil en onbewegelijk de Groote Beer.
Menschenvoeten schuifelen, over het grint.
Schril klinkt een fietsbel, stemmen détonee-
ren in de zware stilte, een claxon klinkt dwaas
en overbodig. Marquette blijft achter, alleen
en waardig. De eene avond van 1300, de eene
herleving van vroegere glorie is voorbij, het
was maar spel en de glans was maar flood
light, maar Marquette staat en sluit zwijgend
de deuren achter de schimmen van het ver
leden.
HELEN.
tegemoet, het is Francois zelf. die in groen
fluweelcn Louis Quinze costuum, met witge-
poederden staartpruik op en de beringde
handen fijntjes gesticuleerend uit de kanten
lubben van zijn mouwen, op een verhoo
ging achter in het kleine zaaltje staat, dat
hoogstens vijftig menschen kan bevatten, en.
die met zijn accent van de provincie Touraine
hij is geen Parijzenaar u het oude sol
datenlied „Les hussars de la Garde" toezingt.
Een tweede tijdgenoot van Lodewijk den vijf
tienden verzoekt u even te willen wachten tot
het lied uit is een redelijk verzoek, dat
echter een voetangel in zijn oogenschijnlijke
plausibelheid blijkt te hebben verborgen:
want wie de kelder binnentreedt, via een
tweede steenen trapje, die komt. tenzij hij
habitué is en met de toestanden bekend, on
herroepelijk terecht op het wankelende val
luik. dat vlak onder de laatste tree ligt: een
benauwd gezicht, daverend gelach van alle
ieeds op het evenement gespannen aanwe
zigen. een hoofdsche buiging van den eige
naar en men is „thuis"!
En dan zit men aan oude kerkbanken,
aan kale tafels, terwijl men voor den hoogst
bescheiden ..prix fixe" van tien francs ook
nog een menthe of kersen of pruimen op
brandewijn voorgezet krijgt en luistert, en
als men een uur gezeten heeft, dan besluit
men minstens nog een uur te blijven zitten,
en als men dan na twee uur vindt, dat men
voor zijn fatsoen niet langer blijven kan. gaat
men slechts weg met het plan den volgenden
avond terug te komen. Een eindelooze reeks
oude Fransche liedjes is in die twee uur door
Francois en zijn artisten gezongen aan het
oude spinet begeleid door een pianiste in het
costuum van een Middeleeuwsche boeren
vrouw Bij elk lied geeft Francois een kort
overzicht van de geschiedenis ervan en zoo
komt men allerlei wetenswaardigs te weten
over al die oude chansons, waarvan zelfs een
Hollander er nog wel een paar kent, zooais
„Sur le pont d'Avignon". ..Au clalr de la Lune|
en het weemoedige „Au ternps des cerises".
Maar ook volkomen onbekende komen er voor
den dag het 14e eeuwsche ..Chanson de la
mal-mariée". het zeemansliedje -L.es filles
de La Rochelle" dat echter ook waardig
gekeurd werd aan het hof van Lodewijk XV
gezongen te worden dat andere, forsche
Larguez les voiles!", het ondeugende liedje
van de „Quatre vingt chasseurs" of dat van
..Le trente et un du mois d'aóut", waaraan
Engelschen, naar Francois vriendelijk ver
zoekt. geen aanstoot moeten nemen, want de
laatste regels luiden-
A la santé du roi de France
Et merde a la reine d'Angleterre!"
Ook in dialect worden er liedjes gezongen;
het Provencaalsche ..Se canto que canto"
„Je chante et. je chante"; en een hartig ver
maan van den causeur waarschuw!, van tijd
tot tijd de hoorders vooral uit de liedjes geen
verkeerde conclusies te willen trekken, zooals
bij ,Les demoiselles de pensionnat", die „de
moiselles de pensionnat" van vroeger waren
terwijl de tegenwoordige „demoiselles de
pensionnat" heel anders zijn!
Tusschen de bedrijven door neemt Francois
den tijd gegadigden de verdere gangen en
spelonken te laten zien, die zich overal in net
rond uitstrekken, en die een tragische historie
achter den rug hebben. Want toen Parijs
omtrent de tiende eeuw buiten zijn oude ver
dedigingswerken uitgroeide, werden deze
gangen gepromoveerd tot gevangenissen en.
martelkamers —"verscheidene van de in
schriften in de muren herinneren nog aan
de ellende, die de gevangenen er eeuw in,
eeuw uit doorstonden. „1421 Je seroy
pendu!" „ik word gehangen!" staat er op
één van de muren, en op een steenen bank:
„Te groot om op te zitten, te klein om te sla
pen". Tot tijdens de Fransche Revolutie wer
den de kelders als gevangenissen gebruikt
hcevelen van hier hun laatste gang naar het
schavot deden is niet te tellen en hoe
veel anderen hier vergeten werden de naam
..Oubliettes" zegt genoeg en er een ellen-
digen dood stierven zal ook wel altijd onbe
kend blijven, maar vast staat, dat deze
„Oubliettes" velen van de spoorloos verdwe-
nenen" van dat tijdperk op hun geweten heb
ben.... Pas in 1811, nadat de kerkers gerui-
men tijd verlaten hebben gestaan, gaan de
Oubliettes in andere handen over een par
ticulier koopt ze op slechts om er de ge
heime schuilplaats van het beruchte Italiaan-
sche genootschap der Carbonari van te ma
ken. Nadat Napoleon dit samenzweerdershol
heeft laten uitroeien, wordt het een apachen-
kroeg: in 1880 komt het weer leeg te staan, en
pas in 1920 koopt de tegenwoordige eigenaar
het op om er zijn archeologische nieuws
gierigheid te kunnen botvieren. En tenslotte
maakte hij de „oubliettes" dienstig aan zijn
zangerstalent en ontvangt er nu avond
aan avond de Parijzenaars. die het oude
Fransche lied liefhebben, en die den weg naar
zijn kelder weten te vinden, zonder dat hij ze
hoeft te lokken door advertenties in de kran
ten of een aankondiging op de lijst der pu
blieke vermakelijkheden van de stad Parijs.
En vooral onder de studenten van Montpar-
nasse geniet Francois een ongekende popu
lariteit; avond aan avond komen ze naar hem
toe met hun meisjes aan den arm. en allen
doen hun keus uit het oneindige repertoire cn
zingen de refreinen mee, dat de steenen ma
ren er van daveren!
WILLY VAN DER TAK.
CONCERT IN HET BLOEMENDAALSCHE
BOSCH.
De Johez Harmonie (dir. J. A-. Meng) geeft
Donderdagavond 8.15 uur een concert in het
Bloemendaalsche Bosch.
Het programma luidt:
1. Einzug der gladiatoren, marsch,
Jul. Fucik.
2. Une Fete Champêtre, Ouverture,
Lambory.
3. 4e Fantasie voor clarinet, solo,
H. Escudie.
(door den heer L. T. L. Zedel.)
4. Ballet Egyptien. A. Luiginl.
No. 1. Allegro non troppo.
No. 2. Allegretto.
No. 3. Andante sostenuto.
No. 4. Andante expressivo. Allegr. non
Troppo.
5. Pique Dame, ouverture, F. v. Suppê.
6. Geschichten aus dem Wienerwald.
Joh. Strauss.
7. Glühwürmchen Idyll, Paul Lincke.
8. Ged. uit Cavalleria-Rusticana.
Pletro Mascagnl.
