Concours
hippique te
Utrecht.
ALS IEMAND VERRE
REIZEN DOET...
Een fr-aai versierde oogstwagen bij het concours hippique, dat Dinsdag te U^ee-Wt werd gehouden ter gelegenheid van [)e „Bristolian", de nieuwste locomotief van de Great Western Railway en de snelste van Engeland, is dea®
de groote fokvee-tentoonsteWmg Week in dienst gesteld. De machine verlaat Londen op weg naar Bristol
Romain Maes, de winnaar van den
«Tour de France 1935 in het stadion
te Amsterdam, waar hij Dinsdagavond
deelnam aan den z.g. Tour de France-rit
De drie Dragon-Rapide vliegtuigen, bestemd voor de karteering van Nieuw Guinea door de K. N. I. L. M. zijn met hun bemanning
onder leiding van kapitein C. A. Koppen naar Indië vertrokken. De expeditie-leden. In het midden kapitein Koppen
De groote ronde van Wouw, een wegwedstrijd©
17 K.M. voor prots en amateurs uit bmnen-
buitenland, is Dinsdag verreden. De renners et
na den start op weg door het dorp
De commissaris der Koningin in Utrecht, jhr. mr. dr. L, H. N.
Bosch Ridder Yan Rosenthal en de burgemeester van Utrecht,
mr. dr. G. A. W. ter Pelkwijk toonden hun belangstelling
voor de Dinsdag te Utrecht gehouden fokvee-tentoonstelling
De laatste hand wordt gelegd aan den opbouw
der machinerieën-tentoonstelling in
te Londei?
Koninginnedag te Batavia. De gouver
neur-generaal bij de parade ep het
Waterlooplein te Batavia. Rechts van
hem de vlootvoogd, vice-admiraal Van
Dulen
FEUILLETON.
Een avontuurlijk verhaal van drie
studenten.
door ARNOLD BARTEL.
(Nadruk verboden).
11)
Het gaat hem als de meeste zakenmenschen
die met verlof zijn. Het duurt geruimen tijd
vóór men zich uit den tredmolen van allen
dag kan los maken. De heer Pirzel zit er nog
steeds midden in.
Terwijl de knappe Roemeensche aan zijn
zijde hem opmerkzaam maakt op het kasteel
Cintra, dat als een onoverwinnelijke burcht
hoog boven de zee en de monding van de
Taag troont en daarbij opmerkt, hoe een aan
blik als deze de romantiek weer doet her
leven, is Gotlieb Pirzel met zijn gedachten bij
zijn gebreide goederen in Chemnitz.
Tenslotte kan ook zijn onromantische ziel
zich toch niet geheel aan den invloed van
dit landschap onttrekken. Maar terwijl ande
ren hier tot gedichten worden geïnspireerd,
schiet hem niets anders te binnen dan een
naam van een nieuw soort ondergoed, dat
hij in den handel denkt te brengen.
„Pirzelette". zegt hij plotseling luid, daarbij
elke lettergreep nauwkeurig uitsprekend.
„Wat denkt u van Pirzelette?"
Mevrouw Maneseu heeft er geen flauw idee
van. wat zij van Pirzelette moet denken. En
derhalve informeert zij voorzichtig: „Wie heet
er dan zoo?.... Uw aanstaande?"
Gotlieb Pirzel blijft bijna in een lachkramp.
„O nee nee mevrouwtje! 't Is om te brullen.
zoo'n misverstand Dat worden m n
nieuwe combinations! Kunstzijde, ongeëven
aarde kwaliteit, waschecht..1"
Nu is het de beurt van Madame Maneseu om
eens hartelijk te lachen, maar bij zichzelf
denkt ze: „Ja, ja, Popodotschi heeft gelijk.
Deze man is werkelijk niets meer dan een
trïeotgraaf".
Achter het paar promeneert de Baltïsche
barones met haar slanke, strooblonde dochter.
Met duidelijk merkbare jalouzie luistert de
laatste naar het opgewekte gesprek en het
hartelijke lachen van de Roemeensche. Af en
toe werpt zij 'n woedenden blik op haar moe
der.
„Dat hebt u nu van uw dwaze standsprin
cipes! Als zich al eens een man voor mij in
teresseert jaagt u hem weg met uw verouderde
ideeën over standsverschilIk heb liever
één levenden fabrikant in gebreide ondergoe
deren uit Saksen dan zestien doode adellijke
voorvaderen
De barones hapt naar lucht, hoewel daar
aan midden op den Atlantischen Oceaan toch
waarlijk geen gebrek ls. Dan zoekt zij in haar,
niet rijke vocabulaire naar 't ergste scheld
woord dat zij kent, zegt: „Bolsjewiste!" en
laat haar dochter allen verder wandelen.
Zoo woekert de Jaloezie over vermeend ge
luk van anderen sinds eeuwen voort en maakt
buren, families, en volkeren tot vijanden van
elkaar
Boven op het zonnedek, waar eerste en
tweede klasse onder elkaar zijn, promeneeren
Nini Collijn, Hendrik van Berquem en Jean
Martin. En voor zoover de passagiers in hun
ligstoelen niet lezen of slapen, houden zij zich
met dit drietal bezig. De kwaadsprekerij viert
hoogtij, maar zij, die hiervan het onderwerp
vormen, bemerken daarvan niets.
Hun conversatie is zichtbaar geanimeerd en
wordt op zeer zachten toon gevoerd, boven
dien nog in het Pransc'n. daar de heer Martin
geen andere taal machtig is
Zij slenteren langzaam het dek op en neer
en blijven herhaaldelijk staan, zonder echter
aan het steeds wisselende landschap eenige
aandacht te schenken.
Nini heeft de heeren zoojuist verteld van
het geheimzinnige briefje en het daarmee sa
menhangende aanbod der drie studenten om
haar te beschermen. Zij deed dat op een toon
die duidelijk verried, dat zij een en ander niet
ernstig opvatte, maar het geheele verhaal
eigenlijk slechts als een grap had beschouwd.
Hendrik van Berquem heeft haar echter
met de grootste belangstelling aangehoord. Hij
weet uit ervaring, dat daar waar diamanten
zijn, zich gewoonlijk ook lieden ophouden,
wien er alles aan gelegen is de juweelen in
hun bezit te krijgen, zonder er echter den
koopprijs voor te betalen.
Het blijft voor hem evenwel een raadsel,
hoe iemand weten kan, dat er zich kostbare
diamanten aan boord bevinden. Eerst op het
allerlaatste oogenblik immers zijn zij op het
schip gebracht. En ook zijn reis heeft hij voor
iedereen geheim gehouden.
Weliswaar wordt de wereld er schier eiken
dag door courantenberichten op voorbereid,
dat op verschillende data In de groote bad
plaatsen van het continent, in Deauville en in
Norderney, in Scheveningen en in Biarritz, in
Zoppot en in Juan-les-Pins. groote diamant
feesten zullen worden gehouden, maar op
welke wijze de juweelen daarheen worden ge
transporteerd, is slechts bekend aan hen. die
de vergadering in het Century Hotel te Ant
werpen hebben bijgewoond. Zou daarvan nu
toch iets zijn uitgelekt?Zou reeds nu een
van de internationale diamantdieven hem op
de hielen zitten?
Jean Martin, de bekende Belgische detec
tive, die zich in het bijzonder onderscheiden
heeft bij de opheldering van diamantdiefstal
len, wordt om zijn meening gevraagd.
Als men bij een specialist naar het een
of ander informeert, zal hij nooit kort en
bondig antwoorden: Dat weet ik niet. Ge
woonlijk maakt hij er zich af met de op
merking, dat hij over het onderhavige geval
een eigen meening heeft, waarover hij zich
echter nog niel direct kan uitlaten, of zoo
iets. Dat wekt bewondering en vertrouwen
En zoo doet derhalve ook Jean Martin.
Hoewel hij tot dusver eigenlijk slechts de zee
reis genoten of geleden heeft, evenals de an
dere passagiers, beweert hij toch met eenig
aplomb,, dat hem reeds lang het een en ander
is opgevallen en dat hij al een draad in handen
heeft.
Zoolang men zich echter aan boord van het
schip bevindt, is er geen reden tot ongerust
heid. Hier zou een diefstal natuurlijk onmid
dellijk aan het licht komen en dan zat de
dader als een muis in de val. Nochtans bood
de reis op zichzelf uitstekend gelegenheid voor
het verrichten van de, in dergelijke gevallen
steeds noodzakelijke waarnemingen
„U gelooft dus werkelijk, dat met dien „tri-
cotgraaf in harden schaal" dien fabrikant in
gebreide goederen uit Saksen bedoeld wordt?"
vraagt de heer Van Berquem belangstellend.
Maar deze rechstreeksche vraag maakt zelfs
Jean Martin onzekeiv
„Als hij een internationale diamantendief
is heeft hij' zijn masker uitstekend gekozen. In
elk geval zal ik hem in 't geheim van alle
zijden fotografeeren en hem in Marseille laten
schaduwen.
Nini krijgt opdracht te trachten het ge
heimzinnige briefje machtig te worden. Zij
belooft het. En daarmee is bij alle drie de ware
reisstemming verdwenen, in het bijzonder bij
Nini, die tot dusver het heele geval als een
grapje heeft opgevat
Een dek lager, achteraan In den hoek, waar
de Chineezen hun wasscherij hebben, waar de
witte stewardjasjes vroolijk In den wind klap
peren en de meeuwen het luidst hun eentonig
gekrijsch om voedsel laten hooren, staan
Snavel en Hilde Boersma.
Zij is niet zoo knap als Nini Collijn, maar zij
ligt meer binnen het bereik van de drie stu
denten. Men heeft geen Moorenjongen noodig
en evenmin behoeft men verboden terrein te
betreden om In haar nabijheid te komen. Zij
hoort, evenals het drietal, in de Toeristen
klasse thuis. En de Toeristenklasse heeft ook
haar trots. Bij hen zijn de hutten kleiijer, de
eetzaal bescheidener en het eten eenvoudiger. -
En terwijl het in de eerste klasse ten eenen-
male onmogelijk is om je door de angstwek
kend uitgebreide spijskaart heen te eten, kom.
je in de Toeristenklasse gewoonlijk te kort.
Maar daartegenover staan enkele voordee-
len, die van meer belang zijn dan eten, drin
ken en slapen. Men is er vroolijk en opgewekt;
men kent de zorgen niet, die aan het bezit
verbonden zijn en niets staat de passagiers
daar in den weg om het leven met volle teugen
te genieten, ook al zijn hun middelen dan be
perkt,
Hilde Boersma behoort ook tot die gelukki
genZij maakt er zich niet bezorgd over
dat in Nederland voorloopig geen plaats als
onderwijzeres meer te krijgen is. Er zijn im
mers nog andere plaatsen op de wereld, waar
emplooi is te vinden. Met een koffer, ha;ir
wijsheid, op de Kweekschool vergaard en de
Suaheli-grammatica maakt zij zich op naar
Afrika. Daar is nog genoeg onwetendheid'
te bestrijden.
Snavel bewondert haar oprecht, vooral, om
dat zij van alle bestaande werelddeelen juist
Afrika uitverkoren heeft.
Als zij dat hoort, lacht ze eens hartelijk en
vertelt hem, hoe zij aan het stalletje van een
tweede handsboekhandelaar voor twee dub
beltjes de Suaheligrammatica op den kop heeft
getikt en hoe deze vondst het uitgangspunt is
geworden van haar 'plan om naar Afrika te
gaan. Met veel moeite is zij er in geslaagd een
bescheiden betrekking in Tanga te krijgen
met vrijen overtocht en een contract voor drie
jaar.
Zij Is niet de eenige aan boord van de
„Ukami", die er een Suaheli-grammatica op
nahoudt. De Engelsche missionariss van de
High Church en de drie farmers brengen hun
tijd eveneens met het. voor hen nuttige leer
boekje door. Maar Hilde Boersma is de eenige,
die van het geleerde praktisch gebruik weet
te maken. Zij heeft immers een leerling.
.(Wordt vervolgd.) 9
