liaan
MODELLEN-REVUE.
"Malt-Creme"
Eau de
Cologne
ALS HUISVROUW IN AMERIKA.
DONDERDAG 24 OCTOBER 1935
HAARLEM'S D AG BE A D
De Parijsche couturiers, die langzamerhand
na veel schade en schande (men denke aan
Poiret, die steuntrekkend van de gemeente
Parijs was) tot de ontdekking zijn gekomen,
dat de vrouwen van tegenwoordig over het
algemeen niet meer zulke belachelijk hooge
sommen voor hun garderobe kunnen en wil
len besteden als voor den oorlog en nog
vroeger het geval was, geven ons meer en
meer aandacht aan de categorie vrouwen,
die voor hun brood moeten werken. Waarmee
we dan bedoelen: aan de kleeren, die ze
daarbij dragen..
Het „jurkje voor alles", dat men van 'des
morgens tot 's avonds laat kan dragen op
kantoor, in winkel of thuis, en dat het even
goed moet „doen" onder een regen- dan wel
onder een bontjas, waarin men op ieder tijd
stip van den dag goed gekleed is, geniet
meer en meer de belangstelling van de „groo-
te geesten" uit dit mode-centrum. Het is
weliswaar door de slechte tijden, dat de
mode-kunstenaars gedwongen zijn, rekening
te houden met de groote categorie van wer
kende vrouwen, daar het groepje-vrouwelijke,
miilionnairs, vrouwen en dochters van mil-
lionnairs evenals koningen zeer gedund is;
maar daar hebben wij geen hinder van en de
ontworpen modellen zijn er niet minder aar
dig om.
Zooals de meeste goede Parijsche modellen
zijn ook deze „jurkjes voor alles" van een ge-
raffineerd-eenvoudige coupe. De nadruk is
gelegd op het materiaal, opdat dit zoo goed
mogelijk uitkomt. En dit materiaal is zeker
wel de moeite waard. Nooit zag men zulk
een verscheidenheid van stoffen als juist
dezen winter.
Ze zijn alle zeer licht; maar hun warmte-
gevend vermogen is daarmee gelukkig om
gekeerd evenredig. De effen wollen stoffen
zijn ongeveer heelemaal van het tooneel ver
dwenen. Die werden te saai voor den ruste-
loozen geest van de moderne vrouw. De op
pervlakte van de nieuwe winterstoffen is
ruw. met angora-haren bezet, of met opge
legde diagonalen, noppen, ribbels, enz. Het
spreekt vanzelf, dat om het evenwicht te be
waren, de coupe eenvoudig blijft. Men kiest
bij al de wollen japonnen dan ook geen an
dere materialen ter garneering. Hoogstens
neemt men clips van edelhout of een half
edelsteen. En wie dit niet bekostigen kan,
late haar japon liever zonder garneering,
dan het geheel te bederven met goedkoope
prullen. Uit deze overweging kiest men om
dergelijke japonnen ook meestal de ceintuur
van hetzelfde materiaal als de jurk zelf.
De „goedkoope prullen", die even goed
echter zeer aardig kunnen zijn, hooren bij
de zelfgebreide origineele pull-overtjes. Een
lettertje van glas, een matroosje of een an
kertje van „blik", een ceintuur van geknoopt
visschersgaren, zijn de passementen die bij
deze sportieve kleedingstukken hooren. Het
zou een grove fout zijn, hierop een kost
baar sieraad te dragen.
Nog altijd viert de mode van blouse en
rokken hoogtij en onuitputtelijk zijn de nieu
we vondsten op dit gebied. Men ziet blouses
van ieder materiaal. Voor den dag kiest men
wollen soepele stofjes, terwijl voor de zoo
genaamde theaterblousjes, die men op een
zwart satijnen rok draagt, satijn, taftzijde of
georgette gekozen wordt. Al deze blouses
hebben een kazak-model; d.w.z. zij vallen
met een breed schootje over de rok.Ook bij
de blouse wordt de ceintuur meestal van het
zelfde materiaal gekozen; voor de meer
elegante modellen is deze breed en ge-
drappeerd. De halsuitsnijding is bij allen,
zonder uitzondering, hoog.
Ook de jabot en vooral de groots jabot is
nog steeds niet uit het modebeeld verdwe
nen. Dat is eigenlijk niet te verwonderen;
want bij mantelcostuums is het altijd een
geliefde completeering geweest en zal
dat wel altijd blijven ook. Jabots worden op
het oogenblik van allerlei materialen ge
maakt; zoowel kant, als satijn, crêpe en
georgette worden ervoor gekozen.
Nieuw zijn op het oogenblik ook de schuine
vestjes, die men onder de mantelcostuums
draagt. Deze zijn bij voorkeur van wit zijden
piqué.
U hebt zeker ook wel gehoord, wat de mode
inspiratie voor verschillende dingen zoekt en
vond in de mormikenkleeding? Wij dragen
een monnikskap over het hoofd, als we
naar den schouwburg gaan en liever niet wil
len, dat ons haar door den wind in wanorde
gebracht wordt. De neervallende einden vor
men bovendien nog een goede bedekking
voor de bloote schouders.
Iets nieuws op het gebied van gebreide
kleedingstukken is het kleine vestje van
eigenaardigen vorm, dat we in afstekende
kleur op een effen japonnetje dragen. Het
schetsje geeft u een voorbeeld hiervan.
GEEN FIETSPAD.
Aan den vrij drukken verkeersweg langs ons
huis komen den laatsten tijd sinds de asphal-
teering nogals eens eenzelfde soort aanrij
dingen voor: fietsers rijden er tegen stilstaan
de wagens op. De prachtige breede weg is na-i
melijk geen fietspad rijk, dus zijn de fietsers
genoodzaakt om op den rijweg te rijden, en de
bakkers-, groenten-, vruchten- en vodden-
karren te vermijden, die zoo nu en dan langs
den trottoirband geparkeerd staan, opdat de
klanten bediend kunnen worden.
Reeds viermaal in het afgeloopen jaar gaf
dit aanleiding tot narigheid: den eersten keer
stoof een jonge man op de fiets tegen een
keurig rechts geparkeerde auto op, en kreeg
een hoofdwonde plus een vernielde fiets, de
tweede maal verbrijzelde een kleine jongen
het achterlicht van een auto maar kwam er
gelukkig zelf goed af, den derden keer ramde 'n
fietsend meisje een stilstaande bakfiets en
kreeg een diepe beenwond, en de vierde maal
verwondde een jongen zich toen hij een hand
wagentje met bosjes hout te laat opmerkte.
Al deze gevallen kwamen door onoplettend
heid, wat de betrokkenen dadelijk toegaven,
terwijl meermalen op een haartje na een der
gelijke aanrijding gebeurde
In het begin let men niet zoozeer op derge
lijke voorvallen, maar op den duur, wanneer
het meermalen gebeurt, meent men er toch
een oorzaak voor te moeten vinden. Hoe komt
het dat deze fietsende menschen zoo onop
lettend waren, dat zij respectievelijk tweemaal
een auto. verder een motorbakfiets en een
handwagen niet opmerkten?
Wij fietsers zijn gewend goed op te letten
wanneer er geen fietspad is. En dit is er nooit
in de stad of op secundaire buitenwegen, dat
weten we zonder dat we het onszelf duidelijk
maken. Dus letten we daar terdege op het
verkeer.
Maar alle hoofd verkeerswegen buiten de
stad hebben fietspaden, en die hebben ons,
fietsende menschen, verwend: op een fietspad
staat nooit iets, alles beweegt zich er op
voort. Wandelaars zullen zich wel wachten
erop te gaan, of alleen om haastig over te
steken, fietsers die staan te praten, gaan op
het wandelpad en alle verdere vehikels be-
hooren op den rijweg thuis. Dus fietsen we er
ongestoord verder, we halen elkaar wel in, en
suffen dan misschien ook weieens, maar zóó
veel harder dan onze voorrijder gaan we toch
niet, dat er nog voldoende tijd overschiet om
bij te remmen. Komen we nu dus op een geas-
phalteerden hoofdverkeersweg, dan rijden we
op dezelfde nonchalante manier als daar
straks op het fietspad, met als gevolg aan
rijdingen.
Afdoende zou natuurlijk zijn, wanneer alle
hoofdverkeerswegen een fietspad rijk zouden
zijn, maar zoolang dit niet het geval is, zullen
wij met meer oplettendheid ons stalen ros
moeten besturen.
„Ga dan aan den linkerkant rijden, jullie
weg heeft toch één-richtingsverkeer en daar
staat nooit een auto of wagen geparkeerd
opperde iemand eens. Maar dat is een onmo
gelijkheid, wanneer deze linkerwegzijde niet
als fietspad is aangegeven: elke rechts ach
terop rijdende automobilist is dan bang, dat
die fietsende menschen plotseling naar rechts
kunnen overzwaaien en hij zal er niet voorbij
durven rijden.
Prent uzelf en uw gezin daarom nog eens
extra de noodige aandacht voor den weg in,
bij menige fietser ontbreekt dat maar al te
vaak, en het kan toch zulke ellendige gevol
gen hebben. Men wil zich in verschillende
plaatsen in het land meer gaan bemoeien
met de misstanden die nog bestaan onder fiet
send Nederland laat fietsend Nederland
het als een eerezaak voelen, dat bekeuringen
hem onwaardig zijn, en behalve aan zijn
rechten ook aan zijn plichten op den weg
denken: het voorkomt er voor zichzelf ook
heel wat narigheid mee.
E. E. J.—P.
De moderne vrouw breit met
LAINE DU PINQUIN
in 40 mooie tinten
Gen- Cronjéslraat 129
Telefoon 11385
(Adv. Ingez. Med.)
VENUS KOMT WEER IN DE MODE.
In den komenden winter zal de Venus van
Milo weer als voorbeeld gelden van vrouwe
lijke schoonheid. Zoo heeft de haute-couture
tenminste besloten en de directeuren van de
music-halls hebben er zich bij aangesloten.
Mi-. Cochran, de amusementsdictator van
Londen heeft zijn girls bevolen meer melk te
drinken en minder fruit te eten. Ook ronde
schouders en voorhoof dslokj es a la Hepburn
komen in de mode.
Het Victoriaansche tijdperk beleeft weer
een terugkeer,
ROOD GELAKTE HONDENPOOTEN.
Bij een schoonheids-wedstrijd voor hon
den te Deauville werd de eerste prijs toege
kend aan een Duitsche dog, wiens pootna-
gels met een levendig rood geschilderd wa
ren. De eigenaresse had dezelfde tint geko
zen. die voor haar eigen nagels gebruikte.
Wanneer zal men beginnen de snuit van
den hond te poederen?
Deze aardige, sportieve Angora-
hoed kost in alle kleuren
1.95.
Wij vestigen tevens Uw aandacht
op onze afdeeling
PELTERIJEN,
welke bijzonder goed gesorteerd en
uiterst voordeelig is.
VAN AMERONGEN'S
HOEDENMAGAZIJNEN
Anegang 24 - Frankestraat 3 5
Ons Wekelijksch Knippatroon.
Nr. 606: aardige winter japon van geruite
wollen stof. Het model is zeer eenvoudig; maai
de verschillende strepenverwerking maakt, dat
het japonnetje toch niet saai is. Benoodigd
materiaal: 4.25 meter stof van 100 centimeter
breedte.
Nr. 607: japon van diagonaal gestreepte
wollen stof. Zeer eenvoudig en toch gekleed
model. Benoodigd materiaal: 3,25 meter van
130 centimeter breedte.
Beide patronen zijn in alle maten tegen den
prijs van 50 cents per stuk te verkrijgen bij
het bureau van dit blad
Den lezeressen wordt vriendelijk verzocht
bij bestelling'duidelijk het nummer van het
gewenschte patroon en tevens de verlangde
maat, d.w.z. boven-, taille-, heupwijdte, enz.
duidelijk te vermelden.
HET MENU VOOR DE HEELE WEEK
ZONDAG:
Witte ragoutsoep
Kalfsoesters,
Doperwten (uit de bus)
Aardappelen
Méringue van appelen
MAANDAG:
Haché van lamsvleesch
Aardappelpurée
Zoete appelen
Rijst met pruimen
DINSDAG:
Varkenskrabbetjes
Stamppot van andijvie, witte boonen eri
aardappelen
Fruit
WOENSDAG:
Gebakken saucijsjes
Bloemkool met tomatensaus
Aardappelen
Citroenrijst
DONDERDAG:
Capucijners met gebakken spek en ge
bakken aardappelen
Biterkoekjesvla
VRIJDAG:
Gebakken kabeljauwmooten
Sla van een restje capucijners, kropsla;
en tomaten
Aardappelen
Karnemelkpap
ZATERDAG:
Macaroni met kaas (au gratin)'
Runderlappen
Bleten
Aardappelen
Fruit
Geeft Uw huid de zoo be
geerde zacht matte teint
en is de beste
onderlaag
voor
poeder.
Het univcrsecle
Vcrfrisschingsmiddcl ïn
beroep, bij sport, op reis»
(Adv. Ingez. Med.)
Als ik het hier over de Amerikaansche
huisvrouw heb, denk ik niet aan de met alle
aardsche goederen gezegende dus aan de
spreekwoordelijke rijke Amerikaansche, en
ook niet aan de in primitieve omstandigheden
levende boerin, maar aan de vrouw van den
beambte, van den kleinen koopman, enz.
Veel vaker dan bij ons moeten deze vrouwen
heel alleen hun huishouding doen. Daar huis
houdelijk personeel in Amerika zeer hooge
loonen ontvangt, vinden de meeste huis
vrouwen het al een groote verlichting wan
neer het inkomen van haar man het haar per
mitteert eenige uren per dag een werkster te
nemen. Goedkooper en vaak ook beter dan de
blanke vrouwen zijn de negerinnen, die, daar
ze niet in alle beroepen toegelaten worden,
graag in een huishouding wei'ken. Vanzelf
sprekend is het (voor Amerika), dat het
zwarte dienstpersoneel nooit intern is; de
negerinnen moeten vaak zeer lange wegen
afleggen om van haar in de negerkwartieren
gelegen woningen te komen, zoodat de huis
vrouwen in ieder geval zelf voor het ontbijt
van het gezin moeten zorgen. Veel onnoodig
loopen wordt haar bespaard, doordat de klei
nere maaltijden gebruikt worden in een bij
de keuken behoorend vertrekje, de zoogenaam
de „breakfastroom" (ontbijtkamer). Dit kleine
kamertje is eigenlijk een deel van de keuken,
is er echter zoo van gescheiden en met vroolijk
geschilderde meubelen ingericht, dat men
nooit het onaangename gevoel heeft van „in
de keuken te moeten eten".
Heel vaak neemt de man deel aan de toebe
reidselen van de kleine maaltijden. Trouwens
de Amerikaansche echtgenoot vindt het niet
„onpassend en gek" zooals de meeste Euro-
peesche echtgenooten, om af en toe behulp
zaam te zijn in de huishouding: integendeel
over het algemeen helpt hij graag. Het is van
zelfsprekend, dat hij zijn vrouw helpt met de
vaat wasschen en in zijn vrijen tijd gaat hij zeer
vaak met baby wandelen. Hebben mannen en
kinderen 's morgens het huis verlaten, dan
maakt de huisvrouw in zoo kort mogelijken
tijd haar huishouding op orde. waarbij haar
v~el meer technische hulpmiddelen ter vervoe
ging staan dan haar Europeesche zusters.
Daar de Amerikaansche huisvrouw ieder slechts
denkbaar voorwerp op afbetaling kan koopen
(zeer kleine bedragen en lange afbetalings
termijnen), beschikt ze over alle practische
nieuwigheden op dit gebied, om van dingen als
stofzuigers, electrische ovens, enz. maar te
zwijgen.
Zeer veel tijd bespaart de Amerikaansche
huisvrouw, doordat ze zich de moeite van het
„boodschappen doen" kan besparen. Levens
middelen enz. worden telefonisch besteld. Daar
al deze artikelen „merkartikelen" zijn. ont
vangt ze altijd de waren, die ze bestelt. Dit
geldt niet alleen voor conserven, maar ook
vleesch, groente en brood, melk en neven
producten zijn in Amerika merkartikelen; d.
w. z. men weet precies van welke firma de
melk is, wie de fabrikant is van het brood, van
welke kwaliteit het vleesch is, dat men bestelt,
als men slechts den naam aan den winkelier
opgeeft.
In tegenstelling met het algemeen geloofde,
denkbeeld, dat bijna alle Amerikanen
in wolkenkrabbers wonen, wil ik hier opmer
ken, dat in de wolkenkrabbers alleen kantoren
hotels of de luxe-appartementen der rijke
Amerikanen zijn. Het Amerikaansche woonhuis
heeft ook in de groote steden gemiddeld drie
of vier étages en een groot procent van den
middenstand woont in kleine één- of tweecre-andere amusementen te moeten afzien"
'zinnen huizen. Juist deze huizen bezitten ech
ter verschillende inrichtingen, die het gemak
van huisvrouw en leverancier dienen en die in
Europa over het algemeen nog onbekend zijn.
Zoo hebben deze eenvoudige etagehuizen
bijna zonder uitzondering een kleine lift, die
in de keuken uitkomt. In deze lift worden de
bestelde waren gezet en een knopje brengt ze
naar de keuken. Ook de vuilnisemmers worden
met deze lift naar beneden vervoerd. Zulke lifts
heeten „dumb waiters" (stomme bedienden).
Ook de brievenbesteller hoeft geen trappen
te loopen; want in de benedenhall heeft iedere
huurder een afsluitbaar brievenbusje, waarin
de brievenbesteller brieven, kranten, enz. stopt.
In de grootere huurhuizen geeft hij signalen
met de bel, die naast ieder, van den naam
voorziene bus, is. In de kleine huizen blaast
hij op een schril fluitje.
Als het werk gedaan is en de levensmiddelen
voor het avondeten in ontvangst genomen zijn,
trekt de huisvrouw haar eenvoudig waschbaar
jurkje uit om kort daarop als een goed ge-
kleede dame op straat te verschijnen.
Ze heeft dan eenige uren tijd tot de bereiding
van het avondeten, die ze met haar lievelings
bezigheid „shopping" zoek brengt. „Shopping"
(letterlijk winkelen» beteekent echter volstrekt
niet, dat ze inkoopen gaat doen. De Ameri
kaansche vindt het echter heerlijk om zich in
de meest verschillende magazijnen en waren
huizen artikelen te laten zien, ze te betasten en
met elkaar te vergelijken.
Hiertoe heeft ze in Amerika ten allen tijde
gelegenheid en leder verkooper of verkoopster
toont op de beminnelijkste wijze alles, wat ze
heeft, ofschoon ze heel goed weten, dat er
waarschijnlijk niet gekocht zal worden.
Meestal doet de Amerikaansche huisvrouw
dit met eenige vriendinnen en tot besluit gaan
ze dan in een aardige gelegenheid een be
scheiden lunch gebruiken.
Na den avondmaaltijd, die gewoonlijk thuis,
maar ook zeer vaak in een restaurant gebruikt
wordt, begint de avond, die in wezen niet veel
verschilt van dien in Europa. Men danst op de
klanken van gramofoon of radio, bridget met
vrienden of gaat naar bioscoop of concert.
Dat de Amerikaansche vrouw van eiken
maatschappelijken stand er altijd op uit is,
uiterlijk zoo aantrekkelijk mogelijk te zijn, is
een algemeen bekend feit. Evenzoo is ze er op
uit ook haar huis een telkens ander aspect
te geven. Ze heeft er plezier in ieder jaar haar
keuken- en slaapkamermeubels nieuw te ver
ven. Klaar gekochte, houdbare lakverven, die
reeds na eenige uren droog zijn, maken dit
werkje tot een waar genoegen.
Het besluit van iederen dag der Amerikaan
sche huisvrouw is het uitwasschen van haar
zijden kousen en zijden ondergoed, dat ze
nooit aan vreemde handen toevertrouwt. Om
het vlug te laten drogen, hangt ze deze kleine
wasch op lijntjes, die in het tuintje gespannen
zijn naar de overliggende gevels. De katrolletjes
vergemakelijken het ophangen, doordat men
de lijn telkens verder trekken kan.
Resumeerend kom ik tot de volgende con
clusie:
de Amerikaansche huisvrouw uit den mid
denstand heeft het in vele opzichten gemak
kelijker dan haar Europeesche zuster. Vooral
doordat haar alle denkbare technische hulp
middelen ter vervoeging staan; anderzijds ook
echter door de onmogelijk hooge huren
doordat ze in kleine woningen leeft, die met
de talrijke ingebouwde meubelen zeer aemakke-
-tlk schoon te houden is. Zoo spaart ze tijd en
daardoor is ze dan ook in staat haar kleeren
zelf te maken, zonder van wandelingetjes en
