BIOSCOPEN.
Radiomuziek der week
RADIO MOORS nv.
KSfERDKG 26 OCTOBER '193?
H 5? 'A R E E M'S D "A "G B H rA" D
9
1
LUXOR THEATER.
Greta Garbo in De Bonte Sluier.
Een gezicht dat fascineert; Greta Garbo.
Greta Garbo! De naam Greta Garbo heeft
een fascineerende werking en het beteekent
„altijd volle zalen". Haar stem, oogopslag,
handbeweging, enfin, men weet 't: GARBO
(met hoofdletters). Men denkt aan Anna
Christie en vooral aan Koningin Christina.
Films die door Garbo gedragen werden, zoo
als elke film, waarin zij de hoofdrol vervult.
En nu De Bonte Sluier. Ook hier weer is Gar
bo de speelster die de film maakt, ofschoon
het accent der handeling in mindere mate bij
haar rust, dan men zou verwachten.
Het begin van De Bonte Sluier is gewoon.
Heel gewoon en goed. Een beetje abrupt, zoo
als de overgang van het aanzoek voor het
huwelijk in de keuken te Gratz naar de hu
welijksreis te Honkong. De personen die in
het begin als belangrijk naar voren werden
gebracht, komen ook in het geheel niet meer
terug.
Na deze inleiding breekt het conflict uit, de
bekende driehoeksverhouding. Plotseling ko
men de groote, aangrijpende oogenblikken in
Garbo's spel. Tweestrijdzeggen, niet zeg
gen, bekennen, niet bekennen ?Dit is niet on
der woorden te brengen, slechts te bestempe
len als ,.spel van Greta Garbo". Herbert
Marshall, die de rol van haar wettelijken
man vei vult, weet voortreffelijk de diepden-
kenden, fijnvoelenden, stillen en krachtigen
mensch uit te beelden, is een waardig tegen
speler van Greta Garbo. Dit laatste lukt Geor
ge Brent, den „tweeden" niet zoo, terwijl hij
toch juist degene is, die Garbo meer moet
boeien, dan haar eigen man. Garbo moet
echter teveel tot hem afdalen, om overwonnen
te worden, hetgeen uiteraard onmogelijk is.
Fotografisch is in dit tweede deel van de
film ook uitstekend werk verricht, waarmee
wij niet in hoofdzaak bedoelen de Chineesche
dansen, de tempels en dergelijke, doch de
suggestieve wijze waarop Garbo's besluit om
de feesten te gaan zien en haar vertrek er
heen, is opgenomen.
Het derde deel der film (het vertrek met
haar man naar de Chineesche binnenlanden,
waar hij, die dokter is, een cholera-epidemie
moet bestrijden), toont een geweldige cli-
max. Hierin is Garbo op haar best en is haar
spel zoo zuiver en direct met de haar zoo
eigen terughouding en beheersching, (een
schijnbare tegenstelling, welke toch zeer wel
mogelijk is), dat men zou wenschen dat de
geheele film was als dit laatste stuk.
Slechts het einde moet velen onbevredigend
aandoen. Men wordt in het onzekere gelaten
of het nu eind-goed-al-goed is, of niet. Eigen
lijk wordt men niet in twijfel gelaten. Echter
lijkt het ons dat men voor alle zekerheid de
mogelijkheid heeft opengelaten, om aan de
wenschen van beide categorieën te voldoen.
Het verhaal van De Bonte.Sluier doet wei
nig ten zake. Garbo is de hoofdzaak. Over
haar is wel iedereen het eens.
In het voorprogram is een filmpje over Ier
land, aardige opnamen in een Amster-
damsch kindertehuis met een tweede Shirley
Temple, en een geestige teekenfilm plus
het wereldgebeuren.
FRANS HALSTHEATER.
Mater Dolorosa.
JEAN GALLxj.
Mater Dolorosa behandelt de tragedie van
den noodlottigen driehoek; hij, zij en de derde
Hij is in dit geval een beroemd specialist voor
kinderziekten, iemand, die zich van zijn
roeping bewust is en zijn practijk boven al
zijn persoonlijke zaken laat uitgaan. Dit nu
is het uitgangspunt van het treurspel. Want
de vrouw van den medicus geraakt onder
deze omstandigheden op het tweede plan. In
haar eenzaamheid wendt zij zich tot den
broer van den dokter Claude, een tooneel-
schrijver, auteur van een stuk, dat een tra
gische overeenkomst vertoont met het wer-
welijke drama, dat zich hier afspeelt. Deze
beide menschen voelen zich steeds sterker tot
elkander aangetrokken en dientengevolge
wordt het spel van den driehoek voortdurend
klemmender van karakter. Als Marthe bij
een uitzending van het fatale tooneelstuk in
volkomen overspanning zelfmoord wil plegen
tracht Claude haar het wapen te ontrukken
wat tot gevolg heeft, dat hijzelf doodelijk ge
troffen wordt. Voor zijn dood schrijft hij een
brief, waarin hij verklaart vrijwillig den dood
te zijn ingegaan. Het conflict tusschen Gilles
de arts en Marthe ontstaat pas verscheidene
jaren na dit voorval, als eerstgenoemde iets
van de vroegere liefdesverhouding van zijn
vrouw te weten komt en Marthe door haar
gedane belofte en haar eerbied voor Claude's
nagedachtenis diens naam hardnekkig ver
zwijgt. In dit heftige geschil bereikt de film
haar hoogtepunt, een vertwijfelde kamp
wordt hier uitgestreden door twse menschen,
die het „willen weten'' en „moeten zwijgen"
vertegenwoordigen.
Vooral in dit laatste gedeelte van de film
waaraan ten langen leste het gelukkige einde
niet ontbreeekt, wordt door de beide hoofd
personen ontroerend spel te zien gegeven. De
Gilles Berliac van Jean Galland is een creatie
die men niet licht vergeten zal en Line Noro
geeft van de Mater Dolorosa een knappe
vertolking. Verdienstelijk is ook de rol van
Samson Fainsilber als Claude, terwijl het
dochtertje van het doktersechtpaar, dat een
vrij groote rol te vervullen heeft.heel lief
door de kleine Trlquet gespeeld wordt.
Een film, die door spannende handeling,
sterk boeit.
Het buitenlandsche journaal voert ons oa.
naar Abessynië, waar wij getuige zijn van
de voorbereidingen, die het Roode Kruis op
het oogenblik treft.
Het programma bevat verder nog een op
gewekt voorfilmpje, waarin een paar fraaie
revuescènes zijn verwerkt.
PALACE CINEMA VARIéTé.
Kay Francis en Leslie Howard in
„In de macht der Gehemie Politie".
Leslie Howard.
Wereldoorlog1917RuslandDe
soldaten in de loopgraven, de vrouwen en kin
deren thuis, roepen en smeeken om vrede.
Hongersnood overal in Rusland! Maar
vrede van Rusland met Duitschland beteekent
voor de geallieerden, dat zooveel duizenden
Duitsche soldaten vrij komen van het Rus-
sisch-Duitsche front, dus versterking van
Duitschland tegen Engeland c.s., dus er móét
voorkomen worden, dat een afzonderlijke
vrede tusschen Rusland en Duitschland wordt
gesloten. De Engelsche gezant in Rusland
Locke (Leslie Howard) is de man die Enge
land er van tracht te overtuigen, dat Enge
land geld, munitie en manschappen naar
Rusland zendt om den oorlog te kunnen vol
houden.
Elaine (Kay Francis) Russin in hart en
nieren, met geheel haar wezen toegewijd aan
Rusland en zijn „heilige zaak", zou door hun
beider geheel tegengestelde richting, zijn
doodsvijandin moeten zijn, maar het lot heeft
het anders gewild, ondanks alles beminnen
de Engelschman en de Russin elkaar innig.
Zij moet, hoezeer het haar het hart breekt,
eenige malen verraad jegens hem plegen:
„Rusland en het geluk van millioenen moet
haar boven haar eigen en zijn geluk gaan".
En steeds kan hij haar weer vergeven en be
grijpt hij haar. Als het onvermijdelijk lot
hen samen zal doen sterven, komt in de laat
ste minuut het verlossende woord van Lenin:
,Laat het bloedvergieten ophouden en alle
politieke gevangenen vrij!"
Deze woorden verlossen ook de toeschou
wers uit den ban, waarin zij gedurende de
vertooning van deze film gevangen waren.
Met een vaart wisselen de wilde tooneelen
zich af: geweerschoten, mitrailleurs, charges,,
bestorming van het Britsche consulaat, op
roer! In één spanning beleeft men de vreese-
lljke ellende mee.
Kay Francis en Leslie Howard zijn de cen
trale figuren die door hun gévoelig spel voor
beide politieke richtingen overtuigend zijn.
Het is inderdaad een prachtige film.
Het Profi!tiw Nieuws geeft interessant uit
gebreid Nederl. nieuws en Fox Movitone News
wereldnieuws o.a. uit Abessynië.
Op het tooneel danst het Kalil Agra Trio
orientalische pantomimes in origineeie cos
tumes.
REMBRANDT-THEATER.
Amphitryon.
Voor de Grieksche Godenfilm vol geest,
Amphitryon (waarvan wij de bespreking in
ons nummer van Donderdag opnamen), be
gint, treden in het Rembrandt Theater eenige
acrobaten op, die op het tooneel verdienste
lijk werk verrichten en daarvoor dan ook
menig waardeerend applaus in ontvangst moe
ten nemen.
Een teekenfilni over een hardrennerij ver
maakt, zooals de bedoeling is en de verschil
lende journaals vermelden de voornaamste
gebeurtenissen van verre en van dichtbij.
„In Bavianenland",
Zondagmorgenvoorstelling.
Zondagmorgen vertoont Rembrandt een
populair-wetenschappelijke film ,In Bavia
nenland" (Baboona), opgenomen met vlieg
tuigen en geluidscamera's boven en in de
Afrikaansche oerwouden.
Groote troepen olifanten, giraffen, zebra's
rhinocerossen. gazellen en andere typische
Afrika-junglebewoners. werden voor het
eerst gefilmd door de expeditie, toen Mr. en
Mrs. Martin Johnson voor hun laatste on
derzoekin g'sreis naar de jungles van het
„donkere werelddeel" gebruik maakten van
Amphib ie - vl iegma c. h i n es
Tot nu toe was het alleen nog anaar mo
gelijk geweest kleine groepen dieren te fo
tografeeren, daar men de groote kudden te
voet onmogelijk dicht genoeg kon benaderen
zonder ze te verjagen.
Een scène, die de Johnsons uit de lucht
filmden voor hun laatste expeditie-film „Ba
boona", die in Nederland wordt uitgebracht
onder den naam „In Bavianenland". ver
toont o.m. honderden giraffen, die zoo hard
zij kunnen weghollen om aan het geronk
der motoren te ontkomen.
In veie opzichten is deze film ten zeerste
de moeite waard.
MUZIEK.
CONCERT DER H.O.V.
MODERNE MUZIEK.
Het programma van het eerste concert dei-
Vrijdagavond-serie droeg tot opschrift:
„Concert van Moderne Muziek". Het mag
modern zijn de moderniteit ook in adjectief
vorm een hoofdletter waardig te keuren,
maar een feit is het dat het met de moder
niteit van dit programma niet zoo'n vaart
liep als misschien deze en gene uit den titel
had meenen te moeten opmaken. De ..Pasto
rale d'Eté" van Arthur Honegger houdt zich
behoorlijk binnen tonale grenzen in het
later gecomponeerde werk .De Roi David" is
Honegger heel wat verder gegaan! de
„Petite Suite" van Debussy is uit diens eer
ste scheppingsperiode en stoelt hier en daar
merkbaar op denzelfden wortel als de Sym-
phonie van César Franck. nl. op Wagner,
wiens harmonische invloed b.v in het mid
dendeel van het ..Ballet" geheeten vierde
nummer gemakkelijk te herkennen is. en het
Concertino voor altviool en kamerorkest van
O. Gerster, nu ja dat haspelt oud en nieuw
dooreen.
Dat Concertino, waarvan Vrijdagavond de
première voor onze stad ging. was de eenige
tot dusver onbekende verschijning op het
Het eerste
hoofddeel -M&ssig bewegt -is op een
knorrig motiefje een soort van vertraagde
mordent, gebouwd, en dat motiefje gaat
bijna het heele stuk door. De solo-alt knort
en verschillende andere instrumenten knor
ren, maar het blijft onschuldig en soms zelfs
genoegelijk: bijten doen ze niet. Bij het ont
werpen van het volgende hoofddeel Ruhig
schijnt de componist zich bezonnen te
hebben, dat het nu wel een geschikte gele
genheid was om hulde aan Bach en diens
tijd te brengen. Of Bach er erg mee inge
nomen geweest zou zijn, als hij 't had kun
nen hooren, kunnen we natuurlijk niet be
slissen. De voorliefde van O. Gerster voor
leege kwartenparallellen in de magere twee
stemmigheid zou den ouden meester mis
schien maar matig bekoord hebben, hoewel
deze van tijd tot tijd de 12e zijner Kleine
Praludien toont het ook niet afkeerig tos
van een scheutje muzikale azijn. De archai-
seerende bedoelingen van Gerster bleken
eigenlijk 't meest uit de slotwendingen, die
de oude trillers in eere herstelden, zij het
dan ook met onverwachte harmonische op
lossing. In het derde hoofddeel, het Rondo,
viert de canonische imitatie hoogtij, eerst
tweevoudig, later drievoudig. Ik moet zeggen
dat deze laatste soms affreus klonk. Maar uit
den tijd zijn dergelijke contrapuntische
praktijken volstrekt niet; integendeel: zij
zijn weer erg in zwang. In Ba d ings' Sympho-
nie en in werken van Hindemith kan men
talrijke voorbeelden er van vinden. Aan cu
rieuze klankcombinaties is het Concertino
van Gerster tamelijk rijk, aan mooie tame
lijk arm. Die combinaties en de polyphone
constructie houden de belangstelling van
den hoorder, die door de nuchtere zakelijk
heid zou dreigen te verslappen, gaande. Zoo
we dus dit Concertino al niet als nieuw
standaardwerk meenen te kunnen begroeten,
moeten we toch den solo-altist Fred. Leidner
erkentelijk zijn voor de moeite, die hij zich
getroost heeft om ons iets nieuws te bren
gen Dat hij de solopartij met zijn bekende
en steeds gewaardeerde uitstekende eigen
schappen speelde, behoeft geen betoog en
met de bloemenhulde die hem gewerd stem
den alle aanwezigen van harte in.
Frits Schuurman dirigeerde alle orkest
werken uit het hoofd Dat is bij een omvang
rijk werk als de Symphonie van Franck geen
peulschilletje, maar hij bleek de partituur
goed in zich opgenomen te hebben en hij
leidde het orkest niet, gloed en overtuiging.
Zijn tempi waren goed gekozen en vrij van
overdrijving in een of andere richting. Toch
was de uitvoering der Symphonie nog niet
geheel gaaf: kleine ongelijkheden kwamen
meermalen voor en de stemming van som
mige blaasinstrumenten als clarinet, alt
hobo en fluit was in vergelijking met het
strijkersensemble meermalen aan den lagen
kant. Dat zal wel weer door de te hooge
stemvork veroorzaakt zijn. In enkele episo
des. als b.v. in het middendeel van II, had
m.i. meerdere expressiviteit van de cantilene
der violen tot verhooging van den indruk
kunnen strekken.
Zoo hebben we dan het eerste abonne
mentsconcert weer gehad. De opkomst van
de abonnés was niet onbevredigend al kun
nen er nog heel wat meer komen eer alle
plaatsen bezet zijn.
De voorzitter van het H.O.V.-bestuur, Mr.
A. Beets sprak vóór den aanvang van het
concert woorden van welkom en van opwek
king, anaar moest helaas nog steeds een dis
sonant doen klinken, toen hij van de hou
ding der gemeentelijke gezaghebbers tegen
over ons oricest gewaagde. De geleidelijke
halveering der gemeentelijke subsidie is een
unicum, waarop alleen Haarlem kan bogen.
En dan 'de nasleep daarvan: evenredige ver
mindering van Provinciale- en Rijkssubsidie,
evenredig aandeel in de netto-opbrengt der
zomerzegels ons orkest krijgt n.b. 1 pet.!
waar is het einde? Het woord: „Wie heeft,
dien zal gegeven worden, wie niet heeft, van
dien zal genomen worden!" wordt ook ten
aanzien der H.O.V bewaarheid. Maar er is
nog een spreuk: „Palma sub pondere crescit"
(..De palm groeit onder den druk"). De
H.O.V. leeft nog: laten we hopen dat zij bo
ven den druk uitgroeit!
K. DE JONG.
RADIOPROGRAMMA.
ZONDAG 27 OCTOBER 1935.
HILVERSUM I 1875 M.
8.30 N.C.R.V., 9.30 KRO. 10.— Ned. Evang.
Vereeniging, 11,30 KRO. 5.— NCRV, 7.45-
11,— KRO.
8.30 Morgenwijding o.l.v. Kapt. J. Salomon
m.m.v. sopraan, alt en orgel. 9.30 Gram. pla
ten. 10.Kerkdienst in de Ned Herv. Kerk te
Coevorden. Voorg. ds. A. E. K. Pols, Orgel:
H. Mulder. Koorleiding: B. W. H. Kramer.
11,30 Orkestconcert en gram. platen. 1.— Le
zingen en orkestconcert. 2.— Lezing. 2.30 Or-
lcestconcert, lezing en Gram. pl. 4.30 Zieken-
half uur. 5.Gewijde muziek. 5.20 Kerk
dienst uit de Geref. Kerk (Nieuwe Ooster-
EEN VOORBESPREKING
DOOR KAREL DE JONC
In de programma's der komende week kan
men viermaal de Vierde Symphonie van
Brahms en tweemaal diens Paganini-Varla-
ties aantreffen; daarbij komen dan nog ette
lijke uitzendingen van andere van zijn wer
ken. Toch is er op 't oogenblik geen Brahms-
herdenking of -jubileum aan den gang.
Zondag a.s. komt Frederic Lamond weer eens
voor een Nederlandsche microfoon spelen, na
tuurlijk Beethoven, en wel diens Vierde piano
concert. Dit is nu op zich zelf geen opmerke
lijk feit, maar wèl opmerkelijk is de korte be
schouwing van Beethoven's Pianoconcert op.
58, die in een der radiotijdschriften voorkomt,
omdat daarin gezegd wordt, dat er, wat com
positie-techniek betreft, een merkwaardige
overeenkomst bestaat tusschen dat concert en
de Vijfde Symphonie. Wie beide werken kent
en dat zuilen er velen zijn of wie de par
tituren er van bestudeert daartoe zullen
niet zoovelen gelegenheid hebben zal kun
nen bemerken, dat het eenige punt van over
eenkomst door de drie herhaalde achtsten van
de hoofdthema's gevormd wordt. Doch een
hoofdthema is materiaal en zijn compositie
techniek bepaalt de wijze waarop hij dat ma
teriaal verwerkt en den aard van het kunst
werk, dat er uit resulteert. Van dezelfde soort
van steenen kan men een kathedraal, een ka
zerne. een fabriek, een brugpijler en wat al
meer bouwen en zoomin de vorm van die bouw
werken als de geest die er uit tot ons spreekt
behoeft eenige gelijkenis te vertoonen. Wan
neer we nu de deelen van het 4de Pianoconcert
met die der 5de Symphonie vergelijken dan
vinden we wat den vorm betreft reeds weinig
j of geen overeenkomst. Zeker in de eerste -Al-
legro's van beide werken is de hoofdvorm der
1' sonate aan te wijzen, maar die is in het Con
cert uitgedijd tot de toen gebruikelijke afme
tingen en vier, vijf onderling zeer verschillen
de thema's spelen er afwisselend een rol In.
terwijl in het eerste Allegro der Symphonie
alle periodes tot de uiterste beknoptheid zijn
teruggebracht en in nagenoeg alle het begin
motief een allesbeheerschende functie heeft;
alleen in de zangthemagroep doet een ander
zich gelden. En het karakter is bij het Concert
overwegend lyrisch, bij de Symphonie drama
tisch, opstandig, worstelend, fatalistisch te
noemen. Het Andante uit het Concert is een
unicum: een smeekende klacht van het kla
vier, die de barsche hardheid van het orkest
tracht te overwinnen, als Orpheus de bewa
kers van het doodenrijk. en die daarin ten
slotte slaagt: voor de hartroerende bede deinst
de grimmigheid eindelijk af. Zit er daaren
tegen ook maar iets van een elegisch karakter
in het Andante der 5de Symphonie? Een
Scherzo komt natuurlijk in het Concert niet
voor; Brahms was de eerste die. in zijn 2de
Klavierconcert een Scherzo inlaschte en daar
mee het aantal hoofddeelen tot vier uitbreid
de. Maar de finales van beide kunnen we wèl
ter vergelijking naast elkaar leggen: een
speelsch rondo naast een geweldigen triomf
zang! Wat is daar voor overeenkomst te vin
den?
Dat de pianistische techniek van een La-
mond door die van vele jongeren verre over
troffen wordt, is iets, dat weinigen zullen
tegenspreken. Maar die meerdere techniek be
hoeft daarom nog geen minderwaardige ver
tolking met zich te brengen. De voordracht
van Beethoven's 3de Concert door Arthur Ru
binstein. laatstleden Zondag, wekte algemeen
de grootste bewondering en geestdrift. Daar
entegen heb ik onlangs door de radio een
auditie van Beethoven's 5de Concert beluis
terd. waarin Lamond het eerste hoofddeel van
't begin tot het einde ongeveer even sterk
scheen te spelen. En de „romantiek", die hij
zoo nu en dan door het aanslaan van de rech
terhand na de linker suggereerde, doet tegen
woordig velen als iets verouderds aan. Intus-
schen is Lamond in zijn reproducties altijd
zeer ongelijk geweest en het is dus volstrekt
niet uitgesloten dat we a.s. Zondag een zeer
mooie en hoogstaande vertolking van het 4de
Concert uit Hilversum zuilen kunnen hooren.
Dat de vertolking van Mahler's Vierde Sym
phonie, Donderdagavond in het Concertge
bouw, aan de allerhoogste eischen zal voldoen,
daaraan behoeft men niet te twijfelen. Men
gelberg is evenals Bruno Walter met Mahler
persoonlijk zeer bevriend geweest; beiden zijn
met Mahler's werken door en door vertrouwd.
Mengelberg heeft er al In ons land voor op de
bres gestaan in den tijd dat ze nog van vele
zijden wantrouwen, spot en verguizing onder
vonden en hij heeft het pleit schitterend ge
wonnen. En al acht hij het nu ongeoorloofd.
om ze uit het hoofd te dirigeeren, zijn weer
gave zal er niet minder om zijn. want hij
heeft elke noot, elke aanwijzing der partituur
in zich opgenomen. De sopraansolo van het
vierde hoofddeel, die het hemelsche leven
schildert in de naïeve opvatting van „Des
Knaben Wunderhorn", vindt in Jo Vincent
een ideale vertolkster. We kunnen dit alles het
beste beseffen als we bij gelegenheid eens uit
zendingen van elders beluisteren. Zoo heb ik
er eens een uit Vichy beluisterd en ik moet
zeggen dat „teleurstelling" nog een vee! te
zwak woord voor den aard mijner indrukken
was.
De Hilversumsche uitzending van Woensdag,
die ons „Bravourvariaties" van verschillende
componisten op een en hetzelfde thema be
looft, mag uit een oogpunt van stijlvergelijking
zeker interessant heeten. De tijd waarin alle
modecomponisten bij voorkeur brillante va
riaties op min of meer populaire operamelo
dieën schreven, ligt lang achter ons. Liszt
heeft daar druk aan mee gedaan en men heeft
wel eens gezegd dat meerdere opera-melodieën
haar bekendheid aan Liszt's bewerkingen te
danken hadden. Maar zeker is het dat zijn
paraphrasen altijd geniale vonken vertoonden,
die bij de meeste andere ontbraken. De heele
opzet brengt onwillekeurig de historie der
Diabelli-variaties in herinnering. Immers de
als sonatine-componist nog niet vergeten
toonkunstenaar Anton Diabelli was te Weenen
een uitgeverszaak begonnen, en om daarvoor
nu reclame te maken componeerde hij een
walsje en zond dat aan een aantal der meest
bekende componisten die te Weenen woonden,
waaronder Schubert. Liszt en Beethoven, met
het verzoek er een of meer variaties op te ma
ken, opdat hij die gezamenlijk zou kunnen
publiceeren. Men weet hoe Beethoven op het
verzoek reageerde en hoe zijn reuzenwerk, de
„33 Veranderungen über ein Walzer von Dia
belli" ontstond, maar het was ook treffend
hoe ver de producten van alle anderen daarbij
achterbleven. De billijkheid gebiedt in aan
merking te nemen dat Liszt nog zeer jong
ongeveer 14 jaar was.
De Vierde Symphonie van Brahms ik kom
ditmaal niet van het getal 4 los is tegen
woordig voor geen luisteraar meer een geslo
ten boek. Zijn van kracht overvloeiend Trio in
c kl. t. op. 101 is niet zoo algemeen bekend;
men zal het Donderdag uit Hilversum. Vrijdag
uit Hamburg kunnen hooren: dit laatste met
de medewerking van de Brahmspriesteres Eliy
Ney. En wie van Brahms' stoere maar vaak j
ook stroeve kunst houdt, luistere ook naar een
ander c min.-werk, het Strijkkwartet op. 51
no. 1, dat Maandag uit Droitwich komt.
kerk) te Rotterdam. Voorg. Ds. W. J. J. Vel-
ders. orgel; F. Tollig. Hierna gewijde muziek.
7.45 Sportnieuws. 7.50 Causerie. 8.10 Berich
ten. 8.15 Orkestconcert, zang en gram. pla
ten. 10.30 Berichten. Gram. platen. 10.40—11.-
Epiloog.
HILVERSUM II 301 M.
8.55 VARA. 10.— VPRO. 12.— AVRO, 5
VARA. 8—12.— AVRO.
8 57 Cariilonspel S. Nees. 9.Voetbalnieuws.
9.05 Tuinbouwpraatje S. S. Lar.tir.ga. 9.30 Ca
riilonspel J. Denijn en S. Nees, 9 45 Prof. Dr.
J. Tmbergen: Het plan van den arbeid. 10.—
Zondagshalfuur voor kinderen. 10.30 Kerk
dienst uit de Remon. Kerk te Alkmaar. Voorg.
mei. ds. F. W. Rappoid. 12.— Klokkenspel en
uurslag van het Stadhuis te Veere. 12,01 Film
praatje L. J. Jordaan. 12.30 Carillonbespeling
S. Nees. 12,50 De Octophonikers o.l.v. B.
Drukker en Gram. platen, 2.Boekbespreking
dr. P. H. Ritter Jr., 2.30 Piano-recital J. Odé,
3.omroeporkest o.l.v. A. van Raalte. M.m.v.
W. Spruit (sopraan) en Mr. H. Smedes (tenor)
4.Dordrechtsch Mannenkoor" Caecilia o.l.v.
D. W. v. Leeuwen. 4.20 Gram. platen (Om 4,45
Sportberichten). 5.— Sportpraatje. 5.20 In
tern. Vocaal Jeugdconcert. 7.20 Fragm. uit
Heijermans' „Droomkoninkje" o.l.v. W. v.
Cappellen. 8— Berichten. 8.15 Omroeporkest
o.l.v. N. Treep. 9 Radio-Journaal. 9.15 „De
familie Stastok" spel naar Hildebrand. door
J. v. d. Poll. Leiding: K. Kleyn. 10.— Omroep
orkest o.l.v. A. van Raalte. m m v. F. Lamond
(piano), 10.30 Gram. platen (Om 10.45 Ver
slas schaakmatch EuweAljechin1. 11.— Be
richten. 11.10—12.— De AVRO-Decibels oi.v.
Eddy Meenk.
DROmVTCII. 1500 M.
9 50—10.35 Kerkdienst, 12.15 Piar.o-recital
L. Isaacs, 1.20 Orkestconcert o.l.v. Greenwood
m.m.v. tenor. 2.20 Gram. platen, 3.05 BBC-
Northern Ireland-orkest o.l.v. Brown. 4.05 Het
Souire octet m.m.v. s. Thomas (tenor). 4.50
Kerkdienst v. d. kinderen. 5.20 „The Apostle
Play" van Mell, bew. White en Whitworth. 5.50
3BC-orkest o.l.v. Lewis m.mv,. C. Sharpe (cel
lo) 7.05 Voordracht. 7.25 Ad. Busch (viool) en
R. Serkin (piano). 7.15 Kerkdienst. 9.05 Lief-
dadigheiclsoproep. 9.10 Berichten. 9.20 L. Jef
frie.-, en zijn orkest m.m.v. V. Lambelet (zang).
10.35 Het Bridgewater-kwintet. 11,05 Epi
loog.
RADIO PARIS. 1613 M.
7.20; 8,20 en 11.20 Gram.platen. 11.35 Orgel
concert. 12.25 Gram. platen, 12.35 Orkest-
concert o.l.v. And ré .2.35 Concert m.m.v. orkest
en trio. 3 20 Literair-muzikaal programma.
5.20 Zie VARA. 7.20 Zang. 8.20 Duoconcertt.
9.05 „La bonne espérance (Ophoop van ze
gen)", spel van Heijermans. 11,05—12,35 Po
pulair concert.
KALUNDBORG. 1261 M.
11,20—12.20 M. Hansen's orkest. 2.4o4.3o
Koor- en orkestconcert. 5.20 Zie VARA. 7.50
Kwartet. 8.20 Gevar. programma. 9.30 Ope
rettemuziek o.l.v. Reesen. 10.2011,50 Dans
muziek.
KONINGSTRAAT 27, TELEF. 14609
OFFICIEEL PHILIPS REPARATEUR
(Adv. Ingez. Med.)
MAANDAG 28 October.
HILVERSUM, 1875 M.
N.C.R.V.-uitzending.
8.00 Schrlflezing en meditatie. 8.15—9.30
Gramofoonpl. 10.30 Morgendienst olv. Ds. J. G.
Haselager. 11.00 Chr. Lectuur. 11.30—12.00 en
12.15 Gramofoonpl. 12.30 Orgelconcert J. Zwart
2.00 Voor de Scholen. 2.35 Causerie A. J. Her-
wig. 3.15—3.45 Knipcursus. 4.00 Bijbellezing
Ds. A. Dondorp. mmv. sopraan en orkest. 5.00
Het Utrechtsch piankwartet en gramofoon-
d1.. 6.30 Vragenuur. 7.00 Ned. Chr. Persbureau,
7.15 Reportage. 7.30 Vragenuur. 8.00 Berich
ten. 8.05 NCRV-orkest olv. P. v. d. Hurk en
Chr. Gem. Zangver. ..Zanglust" olv. J. v. Beek.
9.00 J. de Jonge: Beginselen voor Stedebouw.
9.30 Vervolg concert mmv. H. v. Wezel (cello).
Om 10.00 Berichten. 11.00—12.00 Grammo-
foonmuziek.
HILVERSUM 301 M.
Algemeen Programma verzorgd door
de VARA.
8.00 Orgelspel J. Jong. 8.30 Gramofoonpl.
10.00 Morgenwijding VPRO. 10.15 Gramofoon
pl. 7.0.30 Declamatie C. Rijken. 10.45 N. ds
Klijn (viool) en R. Schoute (piano). 11.10 Ver
volg declamatie. 11.30 De Flierefluiters olv. E.
Walis. 12.00 Gramofoonpl. 12.30 De Zonne
kloppers olv. C. Steyn. 1.00 Gram. pl. 1.15
i.45 Orvitropia olv. J. v. d. Horst. 2.00 Gram.
pl. 2.45 Voor ed Vrouw. 3.15 De Notenkrakers
olv. D. Wins. 3.40 Declamatie R. Numan. 4.00
E. Walis en zijn orkest. 4.30 Kinderuurtje. 5.00
Orgelspel C. Steyn. 5.20 Gramofoonpl. 6.30
Muzikale lezing P. Tiggers. 7.10 Dr. H. Polak:
Het Gooische Natuurreservaat. 7.30 L. Sjou
werman (fluit), R. Bresser cello) en A. Ver
haar (piano) 8.00 Herh. SOS-berichten.. 8.03
Nieuwsberichten. 8.10 De Bohemians olv. J.
v. d. Horst. 9.00 Zang door Tassia Ossipova, a.
d. vleugel: D. Wins. 9.30 Gramofoonpl. 10 00
Nieuwsberichten. 10.05 Fantasia olv. E. Walis,
en declamatie C. Rijken. 11.00 Gramofoonpl.
en pianospel J. Jong.
DPOTTWÏCH, 1500 M.
10.35—10.50 Morgenwijding, llè.05 Causerie.
ii.20 Gramofoonpl. 11.50 Duitsche les. 12.05
Het Schotsche Studio-orkest. 1.05 Gramo
foonpl. 1.50 Orgelconcert B. Mason. 2.25 Voor
de Scholen. 3.20 Gramofoonpl. 3.55 Voor de
schoylen. 4.20 G. Grinke (viool) en D. Manley
(piano). 4.50 Orkestconcert olv. Grant. 5.35
BBC-dansorkest olv. H. Hall. 6.20 Berichten.
6.50 Koorconcert. 7.10, 7.30 en 7.50 Lezing. 8.20
Pianorecital H. Jones. 8.50 „The Air-Do-Wells"
in hun repertoire. '9.50 Berichten. 10.20 Het
Spencer Dyke strijkkwartet, mmv. J. Arm
strong (tenor) 11.35—12.20 Sydney Kyte en
zijn band.
RADIO PARIS. 1648 M.
7.20 en 8.20 Gramofoonmuziek. 12.35 Orkest
concert olv. Touche. 2.50 Gramofoon. 5.50 Or
kestconcert olv. Cloez. 6.50 Vervolg orkest
concert. 8.20 Concert. 9.50 Kamermuziek olv.
René Baton. 11.05—12.35 Dansmuziek.
KALT NDRORG. T261 M.
11.20—1.20 Strijkorkest olv, Magnussen. 2.50
—4.50 Omroeporkest olv. Gröndahl. 8.05 Koor
concert. 8.25 Omroeporkest olv. Reeser. 9.05
Reportage. 9.50 Kamermuziek door blaaskwar-
tet. 11.0512.35 Dansmuziek.
KEULEN. 156 M.
5.50 Orkestconcerten. 9 50 Schrammelcon-
cert. 11.20 Uit Mamburg: Nedersaksisch sym-
phonleorkest olv. O. E. van Sosen. 1.35 Kwin
tetconcert. 3.30 Pianorecital. 4.20 Omroep
orkest Kiihn en solisten. 6.20 Solistenconcert.
8.30—9.20 Zang door Karl Erb (tenor). 10.20
11.20 Blaasconcert.
ROM'" '21 M.
8.10 Herdenking van den Opmarsch naar
Rome.
BRUSSEL 322 en 484 M.
322 M.: 12.20, 1.30—2.20, 5.20. 6.35 en 7.35
Gramofoonpl. 8.20 Symphonieconcert olv.
André 10.30—11.20 Gramofoonpl.
484 M.: 12.30. 1.302.20 en 5 20 Gramofoon-
platen. 6.50 Planorecital. 7.35 Gramofoonpl.
8.20 Salonorkest en zang. 10.30—11.20 Gramo
foonpl.
