Buitenlandsche Zaken en P. T. T.
goedgekeurd.
E' v R'
Tandheelkundig
Instituut
GEHEEL GEBIT
Haagsche menschen en
hun woningen.
DONDERDAG 21 NOVEMBER 1935
HAARDE M'S DAGBEAD
3
TWEEDE KAMER
Cumulatie-ontwerp zonder hoofdelijke stemming
aangenomen.
DEN HAAG Woensdag.
Met de communisten stemde alleen de rev.
soc Sneevliet tegen de begrooting van Buiten
landsche Zaken. De heer Wijnkoop c.s. omdat
zij ontevreden zijn over de motieven der Re
geering over niet-erkenning van het Sovjet
bewind (dezelfde redenen zouden evenzeer
t.o.v. Nazi-Duitschland moeten gelden), de
heer Sneevliet aangezien deze ontevreden is
over Nederland's deelneming aan de sancties
tegen Italië.
Bij het voortgezet
debat over de P.T.T.-
begrooting wenschte de
heer de Visser (com-
mun.) den Minister
niets kwaads toe. Maar
hij zou hem toch wel
eens gaarne twee jaar
als brievenbesteller wil
len zien optreden! Van
wege een z.i. te langen
arbeidstijd en te lage loo
nen. Zoowel de motie-de
Visser om den arbeids
tijd van het P.T.T -per
soneel weer op 48 uur
per week te brengen als die. welke geen ver
dere uitbreiding van het aantal arbeidscon
tractanten verlangt, kregen voldoende onder
steuning om een onderwerp van debat uit te
maken Mr. Arts (R.K.D.) zal evenals de revol.
soc. Sneevliet voorstemmen.
Het Kamerlid-journalist Schaepman (R.K.)
protesteerde er tegen, dat de posterijen mede
werken aan kwakzalversreclame terwijl die
zelfde reclame uit dagbladen en periodieken
wordt gekeerd.
Over de radio kan thans, aldus Mr. Teulings
(R.K.) vol dankbaarheid, rustig en vredig wor
den gesproken.
Minister de Wilde begon met zich aan te
sluiten bij de hulde aan den Directeur-Gene
raal van het P.T.T. bedrijf, dat zoo goed moge
lijk het publiek moet bedienen. Deugdelijke
organisatie, aanpassing aan het moderne leven
zijn belangrijke vereischten en natuurlijk een
goede behandeling van het personeel. Er is nu
een winst van 5'2 millioen gulden gemaakt,
doch er is betrekkelijk maar een kleinigheid
vo noodig om de winst in verlies te doen
omslaan.
Het is de taak van de Staten-Generaal om
aan de P.T.T. niet al te zeer de rol van het,
eenige, rijke familielid op te dringen.
Wat nu de 51-urige arbeidsweek betreft van
bestellers enz., hun arbeid is niet intensief'en
ook behoeven ze niet zooveel uren achtereen
te werken. Zou men dien arbeidstijd inperken,
dan ware het geldelijk resultaat van het be
drijf heel wat geringer en kwam dus aan de
schatkist, en daarmee aan de belastingbetalers,
minder verlichting van financieele lasten ten
goede. Overigens wil Mr. de Wilde nog eens
ernstig nagaan of er op 't punt van de werk
tijden iets te doen zou zijn.
Vroeger is wel eens 't verwijt geuit, dat als
men eenmaal klerk was en geen moord beging,
men het vanzelf wel tot referendaris bracht. Dit
•aan het adres van hen, die nu zoo voor betere
promotie-kansen ijveren.
De Minister wees er op. dat er in 't P.T.T.-
bedrijf beroepen zijn. waarvoor speciaal
vrouwelijke krachten bijzonder geschikt zijn.
zoo b.v. voor dat van telefoniste. En dus
moeten hiervoor als regel vrouwen worden
uitverkoren boven mannen.
Van de dochteren Eva's kwam de Minister
bij de plattelandsche bevolking terecht, die
z.i heusch niet stiefmoederlijk behandeld
wordt als de heer Weitkamp wel betoogt. Gaf
men toe aan de wenschen van den heer
Weitkamp. dan zou 't bedrijf eenvoudig eco
nomisch vermoord worden.
Kwakzalvers, dat had de Minister nog eens
ln zijn advocatenpraktijk ervaren, kunnen
soms heel wat grooter diensten aan de volks
gezondheid bewijzen dan medische professo
ren. De staat kan dus moeilijk uitmaken of
en wanneer bepaalde aanbevelingen van
kwakzalversmiddelen niet geëxpedieerd moe
ten worden. Toch zal de Minister, naar aan
leiding van 's heeren Schaepman's opmer
kingen, dit punt nog eens onder de oogen
zien.
De Regeering is van plan om de Radio-
controleconAnissie (wier uitstekend werk de
Minister prees) iets uit te breiden. Dit met
het oog op de toenemende werkzaamheden
en ook om de verschillende geestelijke stroo
mingen ook in haar midden beter tot haar
recht te laten komen. Nu de heer Dróp
(s.d verklaard had op het oogenblik geen
reden te hebben tegen de regeling der hoog
tijdagen op te komen en Mr-. Boon (lib.) het
daar van harte mee eens bleek te zijn. kan
de Minister aldus deze. onder vroolijkheid
van zijn gehoor toch zeker tevreden zijn.
Tusschen Radio en Pers zijn onderhande
lingen gaande en ook met de kwestie van
eventueele vergoeding door de radio-distri-
butievereenigingen aan de omroep-organisa-
ties is de Minister binnenskamers bezig.
Mondje dicht hierover, leek hem thans 't
beste beleid; alleen kondigde hij nog aan te
hopen, dat laatstgenoemd punt- met 1
Januari a.s. reeds voor elkaar zal zijn.
De heer IJsselmuiden (R.-K.) deed met een
negental fractiegenooten den communisten
concurrentie aan. door ook een motie i.z.
verkorting van den arbeidstijd voor te stel
len. Maar deze motie hield met de finan
cieele zijde van 't vraagstuk rekening en dus
had de Minister er geen bezwaar tegen. Al
leen communisten en .socialisten stemden
met den rev.-soc. Sneevliet voor de beide mo
ties-de Visser, waarna het voorstel-IJssel-
muiden en vervolgens de heele begrooting
er zonder hoofdelijke stemming doorging.
Hierna kwam het
tegen de restanten
van cumulatie ge
richte wetsontwerp
aan de orde. De heer
Zandt (Staatk. Ger.)
dwaalde herhaalde
lijk zoover van het
agenda-punt af. dat
hij bij het heirleger
der werkloozen te
recht kwam
Z.i. zijn er ook te veel
gehuwde vrouwen in
openbaren dienst,
met wier man dat
ook het geval is.
Voorts wees spr. er op. dat jarenlang door
sommige Kamerleden non-activiteitstrakte
ment is genoten uit vroeger door hen be-
kleede functies, waarin zij nooit meer zou
den terugkeeren, Eén vierde zelfs z'n zilveren
jubileum ais cumu'eerend non-activist.
Intusschen kon deze spreker uit den aard
der zaak niet veel belangrijks meer te berde
brengen. Immers er is al sinds een tiental
P- Zandt (St.Qer P i
jaren aan samenloop van verschillende Ne
derlandsche pensioenen in belangrijke mate
paal en perk gesteld. En het aanhangige
wetsontwerp gaat in menig opzicht nog een
goed stapje verder.
Zoo maakt het een eind aan de non-acti-
viteitstractementen van Kamerleden, die
nog door de overgangsbepalingen van 1923
waren toegekend. Gemeenten en provincies
krijgen de mogelijkheid om toegekende pen
sioenen aan oud-wethouders en oud-Gede
puteerden in verband met de tijdsmstandig-
heden te wijzigen. Verder wil het voorstel in
de toekomst de gemeenten en provincies
noodzaken aan oud-wethouders en oud-Ge
deputeerden slechts een in drie jaar afloo
pend wachtgeld toe te kennen, al of niet
verbonden met ouderdomspensioen, ingaan
de op 65-jarlgen leeftijd. Van beteekenls is
voorts, dat ook t.a.v. pensioenen uit een po
litieke functie zal gelden, dat men maximaal
f 4000 aan alle (Nederlandsche) pensioenen
te zamen kan genieten, welk bedrag voor een
oud-Minister, die vijf jaar de portefeuille
getorst heeft, hoogstens f 6000 mag zijn.
Na den heer Zandt, kwamen ook de Herv.
Ger. heer Lingbeek, de plattelander Mr. Ver
voorn, de Christen-democraat v. Houten, Mr
Westerman (Nat. Herst.) en de rev.-soc.
Sneevliet betoogen, dat het ontwerp nog ver
der moest gaan.
Ir. Albarda daarentegen zou het met zijn
fractiegenooten veel te bar gevonden heb
ben als de verkregen rechten zonder meer
waren aangetast. Dat zou z.i. een reeks van
onrechtvaardigheden en onbillijkheden be-
teekend hebben.
De poging van den heer de Visser om de
beraadslaging over het wetsontwerp te schor
sen ten einde den Minister een verder gaand
voorstel te doen indienen, mislukte. Slechts
7 afgevaardigden deden aan deze demonstra
tie mee. waarop na uiterst korte verdediging
van Minister De Wilde, het ontwerp er zon
der hoofdelijke stemming door ging.
Arbeid door vreemdelingen.
Aanvragen om verlenging van vergunning.
De directeur van den Rijksdienst der Werk
loosheidsverzekering en Arbeidsbemiddeling
maakt bekend, dat aanvragen om verlenging
van vergunning, ingevolge de wet van 16 Mei
1934 (Staatsblad no. 227), tot het doen ver
richten van arbeid door vreemdelingen, tijdig,
d.w.z. uiterlijk op 10 December a.s. bij hem
moeten worden ingediend. De verlenging kan
per brief worden aangevraagd onder vermel
ding van het nummer der vergunning en den
naam van den vreemdeling. Voor tijdige af
doening van aanvragen, welke na 10 December
worden ingezonden, kan niet worden inge
staan.
RIJKSSTRAATWEG 16
HAARLEM-W. TELEF. 1 0 7 2 6
_ioos trekken inbegr
BESLIST PIJNLOOZE BEHANDELING.
Spreekuren alle werkdagen
van 9—12 en 14 uur. Zater. 912 uur.
Avondspreekuren
Dinsd., Woensd. en Donderd. v. 79 u.
(Adv. Ingez. Med.)
Hakenkruisvlag van Duitsch
schip gehaald.
Vier personen gearresteerd.
In den loop van den Woensdagmiddag heb
ben enkele Communisten uit Amsterdam-
Noord van een Duitsche kolenboot, de „Adèle
Trabar", de hakenkruisvlag afgerukt.
Op het schip, gelegen in het zeekanaal I bij
de Centrale Noord, bevond zich slechts een
jongen, die op een gegeven oogenblik aan de
achterzijde van het schip lawaai hoorde.
Over de verschansing zag hij een grijze roei
boot, waarin vier personen zaten, die bezig
waren de vlag naar beneden te halen. On
middellijk waarschuwde de jongen de politie,
die op zoek ging naar de roeiboot, die er in
middels vandoor was gegaan.
Spoedig ontdekte de havenpolitie het bootje
in de Oostzanerhout, nabij een woonschuit,
waarin vier mannen werden ontdekt.
Onder leiding van inspecteur De Liefde togen
enkele agenten naar het woonschip. Echter
werd hen de toegang voorloopig geweigerd. De
politie nam toen de roeiboot in beslag en om
singelde vervolgens de woonschuit. Zoodoende
waren de mannen gedwongen zich aan de
politie over te geven. Zij werden gearresteerd
en naar het bureau Adelaarsweg overgebracht.
(A.N.P.)
Wijziging in de Omzetbelasting
Aanzienlijke vereenvoudiging in de
uitvoering is in voorbereiding.
Aan de Memorie van Antwoord aan de
Tweede Kamer betreffende de begrooting van
financiën voor 1936, wordt het volgende ont
leend.
Als gevolg van het streven om de uitvoe
ring van belastingwetten zoo eenvoudig moge
lijk te doen zijn, is een wijziging van de om-
zetbelastingwet, welke een aanzienlijke ver
eenvoudiging in de uitvoering der werkzaam
heden zal medebrengen, in gevorderden staat
van voorbereiding.
Concrete voornemens in zake het treffen van
maatregelen tegen belastingontduiking bestaan
er op dit oogenblik bij den minister niet. Wel
is bij hem in overweging de vraag, of eenige
wijziging der Successiewet met betrekking tot
de belasting van nalatenschappen van hen,
die het Rijk metterwoon hebben verlaten, ge-
wenscht moet worden geacht.
De expeditie van „Rubber"
teruggekeerd.
Een onderhoud met Johan de Meester en
Gerard Rutten.
Zbven passagiers van de „Johan van Olden-
barnevelt", tezamen vormend de expeditie,
welke op Sumatra's Oostkust de buitenopna
men heeft gemaakt voor de Tobis-film „Rub
ber" naar de gelijknamige roman van mevr.
Szekely Lulofs zijn Woensdag met den
boottrein uit Genua in de hoofdstad terugge
keerd. Het zijn Johan de Meester en Gerard
Rutten, de mannen van het draaiboek en van
de artistieke leiding; mevrouw Rutten, die
haar echtgenoot trouw terzijde hééft, ge
staan: Jules Verstraete en Frits van Dongen
de iwee mannelijke hoofdrolvertolkers; Lico
Krstsjek, Indisch adviseur en de cameraman
Schaffer.
Na de hartelijke wederzijdsche begroetin
gen. die wij overigens stilzwijgend voorbij
kunnen gaan. vinden wij de heeren de Mees
ter en Rutten bereid, het een en ander over
de ervaringen der expeditie mede te deelen;
oen onderhoud, dat zich in passend décor
onder een palm in de stationsrestauratie en
met op het tafeltje een rubber kleedje vol
trekt.
Twee en een halve maand zijn we weg ge
weest. zegt de Meester. Een prachtige tijd!
We hebben 8000 meter film gemaakt, de heele
zaak in bussen gesoldeerd en meegebracht.
Natuurlijk hebben we geregeld een proefstrook
zelf ontwikkeld, om er zeker van te zijn dat
het materiaal in orde was. En nu gaan we bij
te Cinetone binnenopnamen maken. Eind
Januari moet de film klaar zijn!
Hebben de inlanders nog meegewerkt?
En of! Als we ze duidelijk gemaakt hadden
wat we verlangen, was er in hun actie en
gebaren geen verschil meer tusschen verbeel
ding en werkelijkheid, 't Ging trouwens ook
om reëele dingen! Alle opnamen zijn op Su
matra's Oostkust, in het schier onbegrensde
rubberland. op den geboortegrond van het
beek. eemaakt. In Kisaran hadden we ons
hoofdkwartier. Geweldige afstanden hebben
we afgelegd om het leven der planters tegen
den achtergrond van de rubbercultuur ..vast
ie leggen". We waren vaak op verschillende
ondernemingen en zaten zóó in de atmosfeer
van het Indische leven, dat we heele hoofd
stukken van het boek zelf beleefden, 't Was
een merkwaardige wisselwerking tusschen
fantasie en werklijkheid! De expeditie had de
beschikking over drie auto's en daar zijn
enorme afstanden mee afgelegd.
Was er veel belangstelling van de plan
ters voor de verrichtingen van de expeditie?
In het begin allesbehalve! antwoordt op
zijn beurt Gerard Rutten. Men was bang
dat het leven daar zoo'n beetje feestvierend
zou worden voorgesteld, vol van bacchana
len. Er zijn passages in het boek. waartegen
men in de kringen der rubbermenschen ern
stige bezwaren heeft. Toen het echter duide
lijk was. dat het hier ging om een ernstige
film, was alle tegenstand ook gebroken en
hebben zelf enkele planters in de figuratie
meegewerkt.
Waarom waren er geen actrices bij de
expeditie?
Eenvoudig omdat we ze bij de buiten
opnamen niet noodig hadden, antwoordt de
Meester. De geheele geschiedenis draait om
de twee mannelijke hoofdrolvertolkers.
De nieuwe tijd en de nieuwe
leefgewoonten.
Het woningvraagstuk is in iedere stad aan
de orde. En overal is het als bij ons in den
Haag, waar de binnenstad langzaam leegloopt
naar de buitenwijken en naar de gemeenten
rondom; Wassenaar voor de rijkaards. Voor
burg en Rijswijk voor de menschen met mid
delmatige inkomens.
Ik wil hier geen economische of sociale ver
handeling gaan schrijven.
Maar wèl zou ik graag met u, mijn lezers,
een kijkje gaan nemen in sommige wijken en
gedeelten van onze zéér uitgebreide residen
tie, zóó uitgebreid dat wel eens gezegd wordt
dat zij in oppervlakte zoo groot is als Parijs.
In ieder geval: wanneer ge van het eind van
den Bezuidenhoutsche Weg naar de Sijzen-
laan of de Sterappelstraat moet en ge behoeft
niet al te lang op uw tram of uw bus te wach
ten. dan hebt ge daarvoor weinig minder tijd
noodig (en als ge het niet treft met uw aan
sluitingen zeker méér) dan voor een trein
reis den HaagAmsterdam. En een Haarlem
mer uit de omgeving van de Groote Markt, die
een vriend in den Haag moet opzoeken, die
bij het Stationsplein woont, is daar vlugger
dan een Hagenaar van het eind van de Laan
van Meerdervoort bij zijn bridge-vrienden in
de Laan van Nieuw-Oost-Indië.
Zooals overal raken de groote, patricische
huizen in onbruik voor particuliere doelein
den. Er zijn er nog enkele die nauwelijks
particulier genoemd mogen worden, omdat
er gezantschappen met hun kanselarijen,
ontvang- en eetzalen in gevestigd zijn. Het
prachtige, ook van binnen merkwaardige
huis van de Duitsche legatie aan den Vij
verberg is daar een van de kenmerkendste
van. En ook het leelijke, zij het ongetwijfeld
wel deftige van het Fransche gezantschap
aan het Korte Voorhout. Doch de meeste van
die groote huizen die van geslacht opge
slacht door bekende families bewoond zijn,
soms eeuwen lang, hebben een andere be
stemming gekregen. Er zijn nü restaurants
in gevestigd, of crisis-bureaux, of departe
menten en de families bewonen comfortabele
flatwoningen, of gezellige villa's, of wat
óók en steeds meer voorkomt bescheiden
étages of kleine middenstandswoningen.
Vroeger was de Lange Voorhout die wel
eens de mooiste straat van Europa geheeten
wordt een dubbele rij van groote. kost
bare privé-woningen, bekroond door het pa
leis van de Koningin-Moeder. Dat Paleis
staat nu met gesloten vensters aan het eind
van het breede, boomen-omzoomde schelpen
pad. En die woningen
In het eene, waar vroeger de Groeninx
van Zoelens woonden, is de r k. openbare
leeszaal gevestigd, in het andere een feest
gelegenheid van Hotel de Wittebrug; hier
de Haagsche Club. een selecte sociëteit; daar
een kassierskantoor; ginds een dure dames
kapper; eenige huizen verder de Meelcen
trale. Eén groot huis is nog onaangetast ge
bleven door den geest des tijds; een deftig
breed en koel huis met een bordes en een
peristyle: de woning man zou ook kunnen
zeggen; het paleisje van de groot-
mèesteresse van het Hof, gravin van Lijnden
van Sandenberg, douairière van wijlen den
vice-president van den Raad van State.
En overal, aan alle rustige breede en oude
straten van de binnenstad, langs het eenige
mooie echt-Hollandse he grachtje dat wij
bezitten, het Smidswater; aan het blanke,
rustige Plein 1813. overal het zelfde beeld:
groote huizen die leeg staan, met een bordje:
te huur of te koop. of die betrokken zijn
door een of ander lichaam: een bank. een
legatie, een restaurant en ook wel eens een
pension. Hoezeer komt de wijziging in de
sociale en economische verhouding tot uiting,
wanneer ge ziet dat in een huis. waarin één
familie woonde, nü zes moderne flatwonin
gen. van alle moderne gemakken voorzien, te
huur staan; of dat ge boven de gebeeld
houwde deur van zulk een ander huis, het
goed-Haagsche bordje: „appartementen
beschikbaar" ziet prijken.
Maar eigenlijk behoeft om die wijzigingen
niemand te treuren, behalve de een of andere
oude dame, die gaarne had willen sterven in
de groote kamer, waar vele harer voorvade
ren den laatsten adem hebben uitgeblazen.
Want eerlijk is eerlijk die mooie flats,
met hun groote openslaande vensters, met
hun balcons en binnen-tuinen, hun parket
vloeren, liften, centrale verwarming, mo
derne badkamer- en keukeninstallaties, met
hun vele licht en veel heerlijke zon, die zijn
indien men historie, traditie en gewoonte
buiten beschouwing laat toch in ieder
opzicht wel prettiger bewoonbaar dan die
diepe, koele en donkere huizen van weleer.
Er zijn flats en flats
Flats van vierduizend gulden per jaar en
van veertig gulden in de maand.
Flats met tien groote kamers en twee bad
kamers. keuken, bijkeuken en vertrekken
voor het personeel en flatjes van een zit-,
een slaap- en een badkamer, met een keu
ken-eetkamer. berekend op kleine perso
neel-looze gezinnen.
Flats met groote en niet-goedkoope re-
staux-ants in het sous-terrain en met gega
lonneerde portiers en ook moderne woon
kazernes. waar ge alles zelf verzorgt en met
driehonderd anderen uw kleine, eenvoudige
leven onder het zelfde dak leeft.
Dat is het nieuwe, comfortabele, luchtige
en lichte wonen, dat zich wel uitbreidt, maar
dat toch nooit overwégend zal worden, zelfs
niet in den Haag, dat anders graag buiten
landsche zeden en gewoonten overneemt of
tracht na te bootsen; want daarvoor is en
blijft den Haag te Hollandsch en de eigen
woning is een te oer-Hollandsch ideaal, dan
dat dit zich spoedig zou laten overstemmen
door de mode. al zou die nóg zoo aanvaard
baar en verkieselijk zijn.
En dus betrekken wij ook de gezellige
huisjes van de boexmen-, bloemen-. Vogel
en vruchtenbuurten. Daar zijn er ook weer
groote en kleine, maar ••de kleine hebben de
overhand en wij Hagenaars wonen daar
graag. Die geven het gevoel van „My home
is my castle", al heeft dat Castle dan ook
maar één „groote" kamer (van 4'2 bij 5
meteri en verder kabinetjes en kleine ver
trekken en een kolenhok in den tuin omdat
er geen kelder op de bouwsom kon over
schieten.
In den Haag kunt ge goedkooper wonen
dan in de provincie.
Woningen van f 45 tot f 60 in de maand,
van alle moderne gemakken voorzien, vindt
ge hier te kust en te keur en er worden steeds
maar straten en blokken bijgebouwd.
Vooral in de buurt van de IJsbaan, heele-
maal aan het einde van den Bezuidenhout-
schen Weg, vlak bij het Huis ten Bosch, het
fraaie parkje Marlet en het Haagsche Bosch
worden mooie projecten uitgevoerd. De blok
ken vliegen daar den grond uit en dikwijls
zijn die woningen nog niet eens gereed of het
plakkaat „verhuurd" prijkt reeds op de
vensters.
Men moet erkennen dat daar aan de
Carel Reinierszkade en aan het eind van de
Theresiastraat ook waar voor de huurpen
ningen gegeven wordt. Mooie ruime huizen,
met vijf of zes vertrekken, ingebouwd bad,
parketvloeren en centrale verwarming, de
benedenhuizen met een aardigen tuin en de
bovenhuizen met groote platte daken, geheel
ingericht om er 's zomers heerlijk te zitten
en dat voor prijzen die van vijftig tot zestig
gulden in de maand loopen, is waarlijk niet
veel. En met allerlei practische dingetjes
worden de bewoners gediend. Zoo hebben de
bovenbewoners allen de beschikking over een
eigen fietsen-box gelijkvloers; keurig afge
sloten hokjes met veiligheidssloten en elec-
trisch licht, waarin voor twee rijwielen ge
makkelijk plaats is.
Is het wonder dat. met dit moderne geheel
op 't gemak en matigen prijs berekende bouwen,
de binnenstad langzamerhand ontvolkt raakt?
Is het wonder dat vele huisvrouwen het een
opluchting en verlichting vinden, wanneer zij
goedkooper gaan wonen, in minder be
werkelijke huizen, en dat velen die „van huis
uit" twee dienstboden gewend waren, het nu
op hun gemak met een dagmeisje afkunnen,
of heelemaal alleen?
Het sociale aspect van het moderne wonen
is geheel en al gewijzigd en het brengt andere
sociale aspecten met zich mede. die niet on
interessant zijn bij de beschouwingen van het
hedendaagsche groote-stads-beeld.
Want óók het op-kamers-wonen neemt toe.
Men krijgt al een zéér behoorlijk pension voor
f 2 per dag. En een goede kamer zonder pen
sioen voor f 25 in de maand tal zijn er natuur
lijk ook waar ge respectievelijk f 150 en f 75
moet betalen).
Onlangs sprak is nog een echtpaar, men
schen die het, wat men noemt, voor het geld
niet behoeven te laten. Wat zouden wij ons al
die soesah van een eigen huishouding aan
halen?" zei het vrouwtje „wij bewonen een
aardige étage voor f 40 in de maand en wij
eten buitenshuis dan eens in een resautrant en
dan weer eens in de Cafetaria, waar je voor
twaalf-en-een-halve cent immers een portie
erwtensoep met kluif krijgt, die de maag ge
zond en goed vult".
Zoo gaat dat.
Voor de gewone middenstandsbeurzen, voor
menschen met inkomens van f 3000 tot f 5000
is deze nieuwe tijd gemakkelijker en goedkoo
per dan er ooit een tijd geweest is.
Al verlies ik, met dit te constateeren. geens
zins uit het oog dat er ontelbaar velen zijn
voor wie zulk een inkomen steeds meer een
onbereikbaar ideaal wordt.
En dat er anderszins velen zijn, die zich
met zulk een inkomen arm voelen en die niet
de innerlijke kracht hebben zich aan te passen,
die zich in zoo'n aardig klein huisje diep on
gelukkig zouden voelen en die het niet van
zich zelf zouden kunnen verkrijgen „aan den
toonbank" een portie stamppot voor 22'2 cent
te gaan verorberen.
Die blijven in hun groote huizen wonen en
die lijden armoede.
En ik waag het niet over hen den staf te
breken: want zij sleepen een zware last van
traditie en verouderd begrip met zich mede
waarvan het allerminst gemakkelijk is zich
te ontdoen.
Mr. E. ELLAS.
I
Een halve eeuw geleden
Uil Haarlem's Dagblad van 1885.
21 November:
Naar men uit Utrecht meldt organi
seert de wielrijdersclub „Seniores" al
daar een wedstrijd in het zaalrijden. Een
zestal van de voornaamste wielrijders-
vereenigingen uit ons land, welke ieder
hoogstens acht rijders mogen afvaardi
gen, zijn tot deelneming toegelaten. Voor
de overwinnaars worden door de club
„Seniores" driemalen acht medailles uit
geloofd.
De wedstrijd, welke waarschijnlijk in
de maand Januari a.s. zal plaats hebben,
is de eerste van dien aard. welke in ons
land gehouden wordt.
De Olympische gedachte.
Actie tegen deelneming aan de Olympische
Spelen te Berlijn.
In het Concertgebouw te Amsterdam heeft
Woensdagavond het uit verschillende organi
saties samengestelde Comité ter Bescherming
van de Olympische Gedachte een openbare
vergadering gehouden om te protesteeren
tegen het rassenonderscheid in de Duitsche
sportwereld en het onder deze omstandigheden
deelnemen van Nederland aan de Xlde Olym
piade, die in 1936 te Berlijn zal worden ge
houden.
Bij de opening verklaarde de voorzitter, de
heer B. van Dam. het te betreuren, dat de
leden van het Nederlandsch Olympisch Comité
aan de uitnoodiging om aanwezig te zijn geen
gevolg hadden gegeven.
Spr. gaf verschillende voorbeelden van de
uitsluiting van niet-Ariërs uit het Duitsche
sportleven en bepleitte, dat de Nederlandsche
sportwereld zich zou onthouden van deelne
ming aan de Olympische spelen in een land,
waar de Olympische geest verkracht wordt-
Nadat de secretaris, dr. J. C. Bruyn. enkele
sympathiebetuigingen had voorgelezen, was
het woord aan dr. C. P. Gunning, rector van
het Amsterdamsch Lyceum, die sprak over de
lichamelijke opvoeding en de Olympische Ge-
dadhte. Het N.O.C. aldus spr.. deed vooral een
beroep op de jeugd en daarom was het belang
rijk. te weten waarheen men de jeugd leidde
en hoe men daar met de Olympische gedachte
omsprong Uitvoerig schetste hij de opvoeden
de en moreele waarde van waarachtige spor
tiviteit in Olympischen zin. De Olympische ge
dachte voedde op tot eerbied: eerbied voor het
lichaam, eerbied voor den geest, eerbied voor
anderen, voor alles wat goed en schoon en
rechtvaardig is.
De heer Henri Putter, voorzitter van den
Amsterdamschen R.K. Voetbalbond, herinner
de aan de onmogelijkheid voor katholieke
sportorganisaties om in het Duitschland van
heden te kunnen werken.
Mr. C. G. A. Oskam, voorzitter van den Rot-
terdamschen Schaakbond, schetste de gelijk
schakeling van de Duitsche schaakwereld in
den Grossdeutschen Schachbund, die de
Ariër-paragraaf invoerde en daardoor werd
uitgeschakeld uit de Fédération Internatio
nale des Echecs en daarna uit het. internatio
nale schaakleven.
De heer Henri Landheer, actief athleet en
deelnemer aan de Olympische Spelen 1928,
verklaarde, dat er in sportkringen een groote
afkeer bestaat tegen wat er in Duitschland
gebeurt: maar hij waarscnuwde tegen de sug
gestieve kracht der propaganda, die er van de
Olympische Spelen uitgaat.
Verder werd nog het woord gevoerd door den
heer Paul F. Sanders, componist en kunst
criticus, door den heer J. Sanders, oud-voor-
zitter van den Nederlandschen Biljartbond en
tenslotte door dr. P. H. Ritter. die eveneens
wees op den cultureelen terugval van het Duit
sche Rijk.
Aan het slot der vergadering verklaarde de
voorzitter, dat deze bijeenkomst nog slechts
een begin van de actie, die het Comité
thans intei et zou gaan beginnen en waarin
het alle Nederlandsche sportorganisaties hoop
te te betrekken, tegen de deelneming aan de
Olympische Spelen in Duitschland. waar de
Olympische gedachte met voeten wordt ge
treden.
Automobilist schonk geen
aandacht aan tramtrein.
Op onbewaakten overweg levensgevaarlijk
gewond.
Woensdag heeft op den onbewaakten over
weg in den Veldweg te Soest, een ernstig on
geluk plaats gehad. De 48-jarige heer H.
Hofman, wonende te Soest, kwam met zijn
auto den Veldweg oprijden. Hij schijnt geen
aandacht te hebben geschonken "aan den na
derenden tramtrein, die uit de richting
Utrecht aan den linkerkant van den heer
Hofman naderde, hoewel de tramtrein door
loopend een belsignaal laat hooren.
De auto werd door de locomotief gegrepen
en ongeveer vijftig meter medegesleurd. De
heer Hofman, die alleen in den wagen zat
werd ernstig gewond. Hij bekwam o.m. een
zeer diepe hoofdwonde, terwijl vermoedelijk
beide polsen gebroken zijn.
Na verbonden te zijn is de heer Hofman
per ziekenauto naar de Rijksklinieken te
Utrecht vervoerd. Zijn toestand is zeer ernstig
De auto werd zwaar beschadigd, terwijl de
locomotief eveneens eenige schade bekwam.
Rijkspostspaarbank benadeeld
Tegen adj.-commies en medeplichtige resp.
twee en één jaar geëischt.
In Juli van dit jaar kwamen beambten van
de Rijks Postspaarbank tot de qnaangename
ontdekking, dat de spaarbank voor een bedrag
van f 2000 was benadeeld, omdat dit bedrag
op een spaarbankboekje was uitbetaald, zon
der dat dit ooit was gestort.
De zaak werd in handen gesteld van de
hoofdstedelijke recherche; het mocht haar na
ijverig speuren en een uitvoerig onderzoek ge
lukken het juiste spoor te vinden, zoodat
Woensdag twee personen, een werkster en
haar zwager, een adjunct-commies bij de
P.T.T. terecht hebben gestaan voor de recht
bank te Amsterdam.
Tegen het meisje requireerde het O.M. een
gevangenisstraf van een jaar. tegen den
ambtenaar een gevangenisstraf van tv .aar.
