M
DE BILT
i
Fa. Anton de Rooy
ECHTE WALES-ANTHRACIET
EEN KWAJONGEN ALS
HUWELIJKSMAKELAAR.
SISA'NDA'G 2 DECEMBER '1935
HA'AREE M'S DACBEAD
2
EFFECTEN - COUPONS
REKENING-COURANT
VREEMD GELD SAFE-LOKETTEN
Achtjarig bestaan van de
„De Oosthoek".
Op een feestavond herdacht.
De Overijselsche-Drentsche-Geldersche ver
eeniging „De Oosthoek" heeft in November
haar achtjarig bestaan herdacht. Dit feit was
aanleiding tot het houden van een feest
avond. Zaterdag in de tuinzaal van het Ge
meentelijk Concertgebouw.
De opgewekte stemming, die steeds de avon
den van deze vereeniging kenmerkt, was volop
In de geheel bezette zaal aanwezig, toen de
voorzitter, de heer Helder, het welkomstwoord
uitsprak.
Spr. noemde het een verblijdend teeken, dat
ondanks de slechte tijden de vereeniging „De
Oosthoek" voortdurend in bloei toeneemt.
Ongeveer twee en een half jaar geleden telde
de vereeniging slechts ruim dertig leden, ter
wijl thans, dank zij een intensieve propagan
da. het leden-aantal ongeveer l4o bedraagt.
Er is dan ook alle reden het achtjarig be
staan op uitbundige wijze te vieren. Van den
goeden geest, die steeds op de feesten van
„De Oosthoek" heerscht. getuigt wel het feit,
dat vele aanvragen om lid te worden zijn bin
nengekomen van niet-Overijselaars. Deze aan
vragen moesten natuurlijk geweigerd worden,
daar anders het karakter van de vereeniging
verloren zou gaan.
De onder-afdeelingen van „De Oosthoek",
namelijk de tooneelclub. de dansclub en de
korfbalclub repeteeren vol animo voor de op
voering van eenige tooneelstukken; danslus-
tigen zijn er blijkbaar vele onder „De Oost
hoekers" en de korfbalclub is niet te verslaan.
Voor dezen bij zonderen feestavond had het
bestuur een uitgekozen programma samenge
steld. Als humorist en conférencier trad Al-
bert Klein op, die de lachspieren van het pu
bliek danig in werking bracht. De gooche
laar professor Antonini liet de „Oosthoekers"
van de eene verbazing in de andere vallen
door het vertoonen van zijn handige goochel
toeren, terwij hij na de pauze optrad als buik
spreker met zijn loopende, zingende en spre
kende pop August. Het Haarlemsche Dilettan
ten muziekensemble, dat geheel belangeloos
zijn medewerking verleende, verzorgde onder
leiding van den heer J. Wijnands het muzika
le gedeelte van het programma. De heer J.
Gerritsen gaf een bewonderenswaardige ma
rimba-solo ten beste.
Ten bate van het te houden Sint Nicolaas-
feest voor de Oosthoeksche jeugd had men een
loterij met vele fraaie prijzen op touw gezet,
waarvan de loten grif van de hand gingen.
Onder leiding van den heer R. van den Berg
en op de tot dansen uitlokkende muziek van
„The Musical Lunatics", leider de heer van
Bommel, duurde het feestelijke bal van de
„Oosthoek" nog tot drie uur in den nacht.
O.», a f 2.25
WITTOP KONING - HAARLEM
HARMENJANSWEG 67A TELEFOON 16100
(Adv. Ingez. Med.)
AGENDA
MAANDAG 2 DECEMBER.
Stadsschouwburg. Vereen. Rott. Hofstad
Tooneel: „Een glas water" (ab. voorst.) 8.15
uur.
Schouwburg Jansweg: „Baron von Haber-
niks" door Bouwmeester's Blijspel Ensemble.
8.15 uur.
Rembrandt Theater: „Episode". Op het
tooneel Yong Kee Troupe, Chineesche acro
baten. 2.30, 7 en 9.15 uur.
Frans Hals Theater: „Suikerfreule" gepro
longeerd. 2.30, 7 en 9.15 uur.
Palace: Watt en Half Watt in „Met volle
muziek". Op het tooneel: Tom Jersey, hand
schaduwbeelden. 7 en 9.15 uur.
Luxor Sound Theater: „Op het verkeerde
spoor". Doorloopende voorstelling van 7 tot
11.30 uur.
Frans Hals Museum: Tentoonstelling S.O.S.
104 uur.
Gebouw „De Nijverheid": Rede W. Lubbe-
rink voor den Vrijheidsbond. 8.15 uur.
DINSDAG 3 DECEMBER.
Stadsschouwburg, Wilsonsplein: „Oost West,
Egypte 't best" door het Centraal Tooneel. 8.15
uur.
Bioscoopvoorstellingen.
(Rembrandt- en Frans Hals Theater des
middags en des avonds; Cinema en Luxor
Sound Theater des avonds).
Gebouw Prot. Bond. Berkenstraat. Haarlem
N.: Witte Kruis, Ledenvergadering, 8 uur.
Frans Hals Museum: Tentoonstelling S.O.S.
10—4 uur.
Broederkerk. Ds. A. M. Berkhoff spreekt, 8
uur.
Zang op de Groote Markf.
Grootsche plannen van den
Nieuwen Haarlemschen Kunstkring.
De Nieuwe Haarlemsche Kunst
kring, die in zijn ruim eenjarig be
staan reeds meermalen op sympathie
ke wijze van zijn bestaan heeft blijk
gegeven, heeft nu plannen opgevat
om in den aanstaanden zomer een
grootsche zanguitvoering op de Groote
Markt te geven.
Reeds kennen wij van den kring een uit
voering in Heemstede en een carillonconcert
van de Groote Kerk. In Januari wordt bij
de bestaande tooneeluitvoeringen een derden
avond toegevoegd, daar het ledental van den
kring zich voortdurend uitbreidt. Nu is een
van de bestuursleden op de idee gekomen in
Juni of Juli van 1936 een openlucht-zang
uitvoering te organiseeren op de Groote
Markt.
De heer Jos de Klerk, die met de muzi
kale leiding zal worden belast heeft voor deze
bijzondere gelegenheid als voornaamste num
mer van het programma de Rubens-cantate
van den Vlaming Peter Benoit, uitgekozen.
Bovendien bestaat de mogelijkheid dat nog
een werk van een Nederlander zal worden
uitgevoerd, misschien wel een dat voor deze
gelegenheid speciaal wordt geschreven. Doch
de Rubens-cantate alleen zal ongeveer vijf
kwartier in beslag nemen.
Wil ait plan slagen, dan zullen alle Haar
lemsche zangvereenigingen, zonder uitzonde
ring. haar medewerking moeten verleenen.
aldus meende de heer De Klerk. „Iedereen
die zingen kan, zal moeten meedoen!" Dit is
eigenlijk de leuze van de komende, grootsche
uitvoering. Zeshonderd zangers zullen zeker
wel op de been gebracht kunnen worden en
met begeleiding van alle klokken van de
Groote Kerk de H. O. V. en speciale Thebaan-
sche trompetten, die waarschijnlijk uit Ant
werpen zullen moeten komen, zal de Rubens
cantate voor een ieder, die het maar wil hoo-
ren, worden uitgevoerd.
Openluchtuitvoeringen in België en spe
ciaal in Antwerpen hebben bewezen dat geen
werk als de Rubens-cantate zich zoo goed
leent voor uitvoering in de open lucht. De twee
jaar geleden gegeven uitvoering van het or
kest cnder leiding van Willem Mengelberg
in het Amsterdamsche Stadion en die van
ongeveer anderhalf jaar geleden der H.O.V.
op het terrein van H. F. C. aan de Spanjaards
laan, hebben getoond dat er veel verloren
gaat. Het is met zoo'n uitvoering als met een
schilderij. Een miniatuur kan men op groo-
ten afstand niet bewonderen, men moet het
van dichtbij zien. Een groot fresco daarente
gen moet men juist uit de verte aanschou
wen.
De Rubens-cantate nu kan men vergelijken
met een fresco. Mannenkoren, kinderkoren,
vrouwenkoren, alle zullen medewerking moe
ten verleenen en de heer De Klerk had zich
gedacht in het midden van Mei met de repe
tities in de Doelen te beginnen.
Natuurlijk is voor deze uitvoering de mede
werking van het gemeentebestuur en vooral
van de politie noodig. Het bestuur van den
Nieuwen Haarlemschen Kunstkring meent
op deze zoo onontbeerlijke medewerking wel
te mogen rekenen. Immers zal de Groote
Markt gedurende deze avondvoorstelling,
(die op een werkdag zal worden gegeven),
geheel moeten worden afgesloten.
Een uitvoering als deze maakt Haarlem „le
vend", plaatst Haarlem in het middelpunt
der belangstelling. Is zij in de eerste plaats
bestemd voor Haarlemmers, wellicht zullen
ook vreemdelingen van de openluchtzang
hooren. De kosten zijn niet zeer hoog en
worden geschat op achthonderd tot negen
honderd gulden, die van particuliere zijde
bijeen gebracht zullen worden.
Voor de H. O. V„ die in dit geval natuurlijk
versterkt zal moeten worden, zal deze uitvoe
ring een goede werkgelegenheid zijn, een
concert van zeer bijzondere beteekenïs.
Zooals het zich nu laat aanzien gelooven
wij dat er niet aan getwijfeld hoeft te worden
of Haarlem zal in den aanstaanden zomer
deze buitengewone uitvoering beleven en een
ieder die aan dit plan kan medewerken zal
dan ook zeker zijn hulp niet mogen onthou
den!
NEELTJE PATER'S ERFENIS TREKT NOG.
De millioenen-erfenisquaestie van Neeltje
Pater, die in 1789 te Broek in Waterland kin
derloos is gestorven, staat nog in de belang
stelling van velen. Zaterdag is te Amsterdam
een tweede vergadering gehouden en is in
principe tot oprichting eener Neeltje Pater-
vereeniging besloten.
meldt
te
Hoogste barometerstand 763.1 m.M.
La Coruna.
Laagste barometerstand 716.0 m.M. te
Skudenaes.
en voorspelt:
Matigen tot krachtigen tijdelijk stormach-
tigen wind uit Westelijke richtingen. Zwaar
bewolkt tot betrokken met tijdelijke opklarin
gen. Regen- en hagelbuien. Weinig verande
ring in temperatuur.
Uit het Buitenland
Het buiige weer blijft aanhouden.
De diepe depressie op de Noorsche Zee ver
plaatste haar centrum naar Zuid-Noorwegen.
Over het geheele waarnemingsgebied heerscht
stormachtig en buiig weer met veel regen en
hagel. Langs den Westrand der depressie wor
den arctische luchtmassa's aangevoerd die
het geheele Westen en Centraal-Europa over-
stroomen. met temperaturen beneden minus
30 graden Celsius op 5000 meter hoogte. In de
Alpen en in de Duitsche middelgebergten
heerschen zware sneeuwstormen. Te Maas
tricht viel in twee etmalen 29, te De Bilt 21
en te Vlissingen 24 m.m. neerslag. In Schot
land valt sneeuw. De storm gaf temperatuurs-
stijging in het binnenland van Zweden en
langs de Noorsche kust. Vorst van beteekenis
komt niet voor.
Voorloopig is er weinig verandering in het
buiige weer te wachten.
Barometer
734 m.M.
740 m.M.
Stand van heden
Stand van gisteren
Neiging: Achteruit.
Opgave van:
CAREL VAN HUIZEN, Opticien
Kleine Houtstraat 13. Telefoon 14112
Thermometer
2 December:
Hoogste gisteren
Hoogste heden
Hoogste heden tot 12 uur
46 F.
40 F.
43 F.
BURCERLIJKE STAND.
HAARLEM, 2 December.
Bevallen 28 November: E. A. van Rossum
du ChattelDurell, z.; 29 November: C. B.
Vermeulenvan Kampen, d.; 30 November: F.
Haafbrinkde Nooij, d.; L. J. HiemenzPoel
man, d.; A. M. v. d. Aarv. Duin, d.; 1 Decem
ber: C. Schoutenv. Baekel, d.; J. M. Vlugt
Stoop, d.; F. de GrootSczepanski, d.; D. K.
W. de Wijs-Biitel, z.; K. KamoenPlantinga,
d.: E. van GelderHoevens, d.; M. J. v. d.
VeldtDijkmans, z.; C. W. LuijpenPass-
mann, d.;
Overleden 29 November: P. Zalm, 46 j.,
Gouwstraat; 30 November: C„ 4 mnd„ z. v. C.
van Kampen, HazepaterslaanJ. H. Graaf
landSchriel, 76 j„ Saenredamstraat; I Dec.:
C. RuigrokKors, 62 j„ Hunzestraat; 29 No
vember: C. J. H. v. WortKuijken, 67 j.,
Medanstraat.
LETTEREN EN KUNST
HET TOONEEL.
Bond van Ned. Onderwijzers.
St. Nicolaasfeest.
Het Recept van Zardavo,
Meenden wij Vrijdagavond op het St. Nico
laasfeest van den Bond van Nederlandsche
Onderwijzers, dat toen in het Gemeentelijk
Concertgebouw het maximum van geluid was
geproduceerd, Zaterdagmiddag bleek het, dat
wij ons vergist hadden en het Vrijdag nog
maar een storm was vergeleken bij de orkaan
van den volgenden dag. Vrijdag was het de
avond van de jongens en meisjes der hoogste
klassen, Zaterdag was het jongere goed aan
de beurt en ja, die kleintjes wonnen het nog,
van de ouderen, in hun geluid-explosies. En
de zaal leek Vrijdag een kalm meertje vergele
ken bij de woelige zee van Zaterdag. Het was
aardig om eens na te gaan, hoe heel anders
deze kleintjes weer op tooneelspel reageer
den dan de ouderen. De kinderen van de
hoogste klassen reageeren meer individueel
of in groepen, de kleintjes doen het „en
masse". Wanneer één het teeken geeft, gaat
heel de zaal mee! Een klein groepje behoeft
maar hi, hu of hoe te roepen of alle andereu
hi-en, hu-en, hoe-en mee. Dat geeft telkens
weer explosies van geschreeuw, gekrijsch,
gegil en gelach, zoo oorverdoovend, dat je er
van onderste boven valt. En het contact t-us-
schen het tooneel en de zaal is er onmiddellijk.
Alles wordt met een hoeratje begroet! Een
valpartij t je we kregen er helaas maar
een op dezen middag en dan nog bij ongeluk
geeft het maximum van vreugde in de
zaal en voor clownerie zijn deze kleinen veel
meer toegankelijk dan de ouderen.
De kleinen voelen zich ook r->g meer één
met de spelers op het tooneel en een stuk
voor dit zeer jonge publiek het bleek mij
Zaterdag wel duidelijk stelt weer heel an
dere eischen dan dat voor de oudere klassen.
Hoe meer men de jeugdige toeschouwers in
de handeling betrekt hoe beter. Acteurs en
actrices, die gewend zijn veel voor de jeugd
op te treden, weten dat ook heel goed en zij
verzuimen geen moment om „de zaal te be
spelen". Virtuoos op dat gebied bijvoorbeeld
is Corrie Vonk, die met de kinderen doet. wat
zij wil, enkel doordat zij zooals een Buziau
in de revue het voetlicht als het ware over
brugt en één wordt met het publiek
Eén oogenblik hoopte ik Zaterdagmiddag, dat
de spelers in Het Recept van Zardavo dit ook
zouden doen. Het was. toen de lakei zich even
tot de zaal wendde. Het was opmerkelijk, hoe
de kinderen daar prompt op reageerden, een
bewijs, dat een jeugdig publiek altijd graa;
in de handeling betrokken wordt.
Het was overigens een alleraardigst kinder-
tooneelstukje, dat de heer J. H. Kuling voor
deze gelegenheid had gemaakt.
De vondst van de verschillende tabletten, die
de macht bezaten om de menschen te verstij
ven en weer te genezen was zelfs heel goed en
bood den schrijver in het tweede bedrijf de
gelegenheid tot het scheppen van allerkoddig-
ste situaties, waar hij handig gebruik van had
gemaakt. Heel grappig bijvoorbeeld was het
tooneeltje, waarin de verstijfde markies en
markiezin door de lakei „gevoerd" werden en
ook de verschillende manipulaties met den
dansmeester, den fluitist en de negerin, die
allen op hun wijze de zieken weer wilden ge
nezen, waren trouvailles, die volkomen in een
kindertooneelstuk pasten. Het effect zou waar
schijnlijk nog grooter zijn geweest, wanneer
de markies meer zooals de markiezin het
soms zeer uitstekend deed in de richting
van den'marionet had gesoeeld
Wanneer Het recept van Zardova een eerste
ling van den heer Kuling is, dan kan ik
hem ermee gelukwenschen. Hier en daar
zou het stukje vooral in I wat bekort
kunnen worden, maar als geheel is het reeds
nu vrij wat aardiger dan de meeste kinder-
tooneelstukjes, die wij gewoonlijk te zien
krijgen.
Henk Bakker had weer voor een goede ver
tooning gezorgd, al meen ik, dat hij bij een
voorstelling voor jongere kinderen het kluch
tig effect gerust nog wat kan aanzetten. En
ook, dat hij nog meer kan werken op het on
middellijk contact tusschen de zaal en de
spelers. Ik vermoed trouwens, dat de onder
vinding hem dit zelf ook wel geleerd zal
hebben. Maar overigens, alle hulde voor wat
hij ook in deze opvoering met ongeroutineerde
spelers heeft bereikt. Een afzonderlijk woord
van lof voor den eersten lakei, die vooral de
eetscène met zwier en fantasie speelde. Dat
was bijzonder goed. En de costumeering was,
evenals Vrijdagavond weer tip-top ver
zorgd, Aan alles was gedacht, zelfs aan de
groote oorringen van deze Spanjaarden, die
regelrecht met den heiligen Sint zoo uit
Spanje schenen gekomen te zijn.
J. B. SCHUIL.
Amsterdamsche Tooneelvereeniging.
Een Vrijdagskind.
Het leed van Bobby Phillips in „E e n V r ij-
d a g s k i n d". het Zaterdagavond voor het
eerst op het Leidsche Plein door de Amster
damsche Tooneelvereeniging gespeelde tooneel
spel van Leopold Atlas, is het leed van duizen
den kinderen. Het is het leed van de kinderen,
die bij de scheiding der ouders worden uit-
gestooten uit het gezinsleven en in hun jeugd
eenzaam en zonder liefde verder door de
wereld moeten gaan.
Het is een simpele, dood-gewone geschiede-
Anegang 14 Telefoon 11963
Meer dan 25 jaar, Vulpenhouders onze specialiteit.
Koopt dus bij ons een goede Vulpenhouder.
Alle merken en prijzen voorhanden, alle met garantie.
(Adv. Ingez. Med.)
maandag J
J i McvCtuir ee<n.
■frOn cfc -TuCtouA^ê
(Adv. Ingez. Med.)
nis, deze kindertragedie, zooals wij die allen
bijna dagelijks in onze omgeving kunnen zien
afspelen, maar die juist daarom zoo treft, om
dat zij ons een zoo zuiver en navrant beeld
geeft van het groote leed, dat zoo vele ouders
kun kinderen aandoen.
Daar is in de eerste tafereelen reeds dadelijk
de angst van Bobby voor wat er tusschen zijn
ouders te gebeuren staat. Hoe teer en fijn
heeft Leopold Atlas dit uitgewerkt! Bobby be
grijpt niet alles, maar hij voelt intuïtief, dat
zich iemand tusschen zijn vader en moeder
heeft gedrongen, een vijand, die het geluk
van zijn vader bedreigt en hij bidt, dat God
dezen man zal dooden. Maar zijn gebed wordt
niet verhoord.
Op een avond, als hij alleen ligt in zijn
bedje, komt het tusschen zijn ouders tot een
uitbarsting. Als vijanden staan vader en
moeder tegenover elkander en Bobby is er
zonder dat zij er zich van bewust zijn ge
tuige van. Bobby begrijpt nauwelijks, waar
over het gaat, maar wel begrijpt hij, dat het
vreeselijke dingen zijn, die vader en moeder
tegen elkaar zeggen. Hij ziet twee schimmen
dreigend tegenover elkaar staan tegen de
matglazen van zijn kamer. Nietig en klein
volgt hij, staande in zijn bedje, dat voor hem
zoo gruwelijk gebeuren en de angst van zijn
kinderziel breekt los in een kreet van schrik,
als hij ziet, hoe vader en moeder elkander
slaan.
Mevrouw Phillips ontvlucht het huis en
Bobby, half ontkleed loopt haar na, omdat
hij uit moeder's woorden had begrepen, dat
zij in het water zou springen. Maar Bobby is
nog te jong om den juisten zin van moeder's
woord te verstaan. In de schaduw van een
boom ziet hij den vijand, den man, die zich
tusschen zijn vader en moeder heeft ge
plaatst.
Wat onvermijdelijk was, komt. De heer en
mevrouw Phillips gaan scheiden en de rech
ter spreekt bij vonnis uit, dat Bobby afwisse
lend bij zijn vader en zijn moeder verblijf
zal houden. Maar voor Bobby is het huis van
zijn moeder geen „thuis". Hij voelt er zich
diep ongelukkig, want in Mr. Benton, die de
plaats van zijn vader heeft ingenomen, ziet
hij ondanks alle moeite, welke Mr. Benton
zich geeft om het hart van den jongen te
winnen nog steeds den vijand, die zijn
moeder van zijn vader heeft afgestolen. Èn
het kind met zijn stil verdriet en zijn haat
staat tusschen mevrouw Phillips 'en den
nieuwen man.
Even schijnt het geluk voor Bobby weer te
gloren, als hij eindelijk bij zijn vader komt.
In een heel fijn, ontroerend mooi tooneeltje
wel het beste van heel het stuk zien
wij vader en zoon als twee kameraden sa
men, gelukkig beiden in het weerzien. Maar
dan op eens, als Bobby reeds de kaarsen voor
het groote feest heeft aangestoken, ver
schijnt er onverwachts 'n dame, die hij nooit
nog heeft gezien en van dat oogenblik af is
het. of Bobby niet meer voor vader bestaat.
Klein en nietig zit hij zwijgend bij de tafel,
'n vreemde nu ook in dit huis. Het ijs. dat
vader voor hem heeft meegebracht, laat hij
onaangeroerd staan. Al zijn pret is opeens
weg, het feest is bedorven, zijn vader is met
die vreemde vrouw voor hem zijn vader niet
meer.
Bobby wordt ziek aan zijn ziekbed ont
moeten de vader en moeder elkander nog
eenmaal. Zij gevoelen beiden, dat het kind
hun geluk in den weg staat en dus eigenlijk
te veel is. Daarom klinkt het voorstel van
den dokter om Bobby naar een kostschool te
sturen, bijna als een verlossing voor hen.
Daar op de kostschool, zegt de dokter, zijn
veel „gescheiden kinderen" en zal hij zich
één voelen met zijn lotgenooten. En mis
schien weer gelukkig zijn.
Wat dit geluk voor de „gescheiden kinde
ren" be teekent, zien wij in het laatste tafereel,
waar mijnheer en mevrouw Phillips beiden af
zonderlijk Bobby komen bezoeken. Zijn vader
en moeder zijn eigenlijk al vreemden voor
hem geworden en niet veel anders dan „ge
wone bezoekers". Charley Evans, zijn kamer
genoot. die evenals hij twee vaders en twee
moeders heeft, weet precies, wat het is „een
gescheiden kind" te zijn. „Je moet er maar
zoo veel mogelijk van profiteeren, net als ik!"
FEUILLETON
Naar het Engelsch
JEFFERY FAR NOL.
19)
„O, Dick", zeide zij heel zacht, „dat ik heb
kunnen denken, dat jij zoo iets gedaan hadt
jij! En dat jij mij hebt laten denken, dat
je zoo iets gedaan hadt en dat alles, om
dien Imp niet te verraden! O. Dick, het is
niet te verwonderen, dat hij zoo dol op je is.
Hij praat alleen maar over jou ik werd
er soms jaloersch van! Maar. Dick, hoe ben
jij in die boot gekomen?"
„Door middel van een boom met uitste
kende takken".
„Bedoel je
„Dat ik, zooals ik je reeds gezegd heb, als
het ware in de boot gevallen ben".
„Maar stel je eens voor. dat je in het wa
ter gevallen was".
„Maar dat is niet gebeurd",
li „En je kan niet eens goed zwemmen!"
„Niet, dat ik weet tenminste".
„O, Dick, kan je het me ooit vergeven?"
„Op drie voorwaarden".
„En die zijn?"
„In de eerste plaats, dat je me alles laat
herinneren wat je tegen me gezegd hebt,
toen we naar de waterkeering wegdreven".
„Dat hangt er van af. Dick. En de tweede?"
„De tweede ligt in het feit, dat niet ver
van het dorpje Down in Kent een oud huis
staat een typisch oud huis, dat dringend
behoefte heeft aan iemand om in te wonen
een oud huis, dat niets is zonder de aan
wezigheid van zachte, rosige handen, Lis-
beth!"
„En de derde?" vroeg zij heel zacht.
„Die kan je toch zekér wel raden?"
„Neen, dat kan ik niet en bovendien daar
komt Dorothy en oh, Dick!"
„O, Tantie", riep Dorothy, toen ze bij ons
was. „wat ziet u rood! Ik wist wel. dat u
zonder een parasol in die oude boot door de
zon verbrand zoudt worden!"
HOOFDSTUK VI.
Iedereen kende den ouden Jasper Trent,
den veteraan uit de Krim, die medegeholpen
had om de Russen en Pruisen te verslaan
en, naar het gerucht wilde, op zijn uitge
teerd. gebogen lichaam meer wonden had
dan er maanden waren in het jaar.
Het geheele dorp was trotsch op den ouden
Jasper, trotsch op zijn leeftijd, trotsch op
zijn wonden en trotsch op de medailles, die
op zijn ingevallen borst schitterden.
lederen dag kon men hem langs de rivier
zien strompelen of tusschen de bloemen in
zijn kleine tuintje, maar het meest zag men
hem in de zonneschijn op de bank naast de
deur van De Drie Leuke Hengelaars.
En inderdaad vormden zij een goed bij
elkaar passend paar, de uitgeteerde oud-sol
daat en de oude herberg, beiden oud, droo-
mend meer van het verleden dan van de
toekomst, die, naar het mij toescheen, een
onzichtbare band tusschen hen was. En toen
de oude Jasper ziek werd en het bed moest
houden en dat liet zetten tegenover het raam
vanwaar hij de oude gevels der herberg kon
zien, kon ik de reden daarvan heel goed be
grijpen.
De Drie Leuke Hengelaars is inderdaad
oud. haar vroegere geschiedboeken zijn
reeds lang verloren gegaan onder het stof
der eeuwen: maar toch hebben de jaren
medegewerkt om haar rijp te maken. Men
schen hebben geleefd en zijn gestorven, vol
keren zijn opgerezen en verdwenen, maar
nog staat zij daar onveranderd naast de
rivier te kijken naar de Groote Tragedie,
welke wij „Leven" noemen, met denzelfden
blik en dezelfde superieure wijsheid, met
dat half-schalksche. hali-vrlendelijke air,
waarover ik reeds gespr-'j-Ren heb.
De menschen, die geregeld binnen haar
muren samenkomen, hebben vereelte han
den en grootendeels grijze haren en zijn ge
bogen door het te veel volgen van de ploeg.
Een kalme stem hebben zij en hun gebaren
zijn rustig, terwijl op hun gerimpelde voor
hoofden die geest van stille tevredenheid te
lezen was. welken te kennen slechts aan zoo
weinig onzer gegeven is.
De voornaamste onder hen en door hen
allen gerespecteerd was de oude Jasper
Trent Hij placht in zijn armstoel bij den
haard in hun kring te zitten; en terwijl de
rook langzaam oprees uit hun pijpen, ver
telde hij van oude gevechten en plotselinge
doodsgevallen nu eens in de koude loop
graven voor Sebastopol, dan op de met bloed
bevlekte hoogten van Inkermann. Toch
placht de oude man en ik heb opgemerkt,
dat dit altijd geschiedde tegen het oogen
blik. dat hij zijn tweede glas bier bijna uit
had den draad van zijn verhaal te verlie
zen en steeds weer te beginnen over „The
Bye Jarge".
In den beginne kon ik natuurlijk niet be
grijpen wien hij daarmede bedoelde, totdat
Mr. Amos Baggelt, de eigenaar van het loge
ment, mij in vertrouwen mededeelde, dat de
„bye Jarge" niemand anders was dan Jas
per's eenige zoon nu ongeveer veertig jaar
oud die. hoewel hij in zijn jeugd veel be
loofde, toch den verkeerden weg opgegaan
was en thans een lange gevangenisstraf on
derging voor inbraak Verder vertelde hij
mij. dat op den dag, dat zijn zoon veroor
deeld was, de oude Jasper een beroerte ge
kregen had en daarna nooit meer de oude
geweest was; dat alle herinnering aan dat
feit uit zijn geheugen weggevaagd was, zoo
dat hij over zijn zoon bleef denken en spre
ken als een jongen.
„Die jongen was een wonder", placht hij te
zeggen, terwijl hij met een fonkelend oog
rondkeek „Hij is weggegaan om fortuin te
maken. O, die jonge Jarge was een genie.
Zeg. Amos Baggelt, was hij een genie of
niet?"
„Hij was een genie!" placht Mr. Baggelt
dan met een langzaam knikje te antwoor
den.
„Kijk eens. sir. zie je die klok daar?" En
hij wees er op met een knokigen. bevenden
vinger. „Nou. die stond stil er was «van
binnen iets kapot en en bewoog geen wij
zer meer. Maar de jongen ziet het "ding. be
kijkt het en met niets anders dan met zijn
twee handen brengt hij het weer aan den
gang. Herinner je je nog, Silas Modden. dat
hij het alleen met zijn twee handen gedaan
heeft?"
„Alleen met zijn twee handen!" zeide Silas
dan plechtig.
„En van dat oogenblik af heeft het ding
aan één stuk door geloopen!" placht de oude
Jasper dan trlomphantelijk uit te roepen.
„O. die jongen van mij was een genie. Hij
zal nog eens naar zijn ouden vader terug
komen met zijn zakken vol geld en bankpa
pier ik weet het ik weet het zeker, de
oude Jasper is geen idioot".
(Wordt vervolgd).
