Liefde in de wildernis
nieuwjaarsreceptie ten Hooe.
FEUILLETON
Uit het Engelsch van
OTTWELL BINNS.
(Nadruk verboden.)
15)
Hij bracht haar tot de deur van haar kamer
kustte haar, en Honor ging naar binnen. Ze
viel neer op het kampbed en trok de dekens
dicht om zich heen. Zij pijnigde haar hersens
met de vraag hoe ze George zou kunnen over
tuigen. En steeds meer onverklaarbare klei
nigheden kwamen haar voor den geest. Ze
herinnerde zich George's angstigen toon, toen
ze over haar val had gesproken en die angst
had opnieuw in zijn stem geklonken, toen hij
vroeg hoe ze wist dat het voorwerp, waarover
ze gestruikeld was, een steen was. Er was iets
zonderlings in dien angst geweest. Ze be
greep er niets meer van en trachtte net zoo
lang een oplossing voor het raadel te vin
den, tot ze van uitputting in slaap viel.
Toen ze wakker werd, stroomde het zon
licht in breede stralen door de reten van de
blinden. Haar hoofd was nog pijnlijk en ze
bleef een poosje onbeweeglijk liggen, terwijl
in haar ooren twee verschillende geluiden
klonken; het onduidelijke gemompel van
stemmen en het slaan van ijzer op steen, alsof
iemand bezig was een stuk steen af te beite
len. Dat geluid deed haar weer denken aan
den afgeloopen nacht. Ze stond haastig op
en gooide de blinden open. Het raam keek uit
op de kleine heining, waarheen ze den vorigen
avond gevlucht was en hoewel ze niemand zag
hoorde ze duidelijk dat het geluid van dien
kant kwam.
Ze bleef een paar minuten staan luisteren
en vroeg zich af waar die onzichtbare per
soon toch wel mee bezig was. Toen kleedde ze
zich vlug aan en verliet de kamer. Het ge
mompel. dat ze gehoord had, was opgehou
den, doch toen ze de deur van Mannerings's
kamer voorbij ging, zag ze, hem met gesloten
oogen in bed liggen, terwijl zijn gezicht rood
en opgezet was. Een plotselinge angst ver
vulde haar en ze liep op haar teenen de ka
mer in.
De koorts was teruggekomen, maar toen
ze zich over hem heen bukte, zag ze iets, dat
haar angst deed verdwijneneen klem
straaltje zweet op zijn voorhoofd. Hij haalde
regelmatig adem en scheen in een natuur
lijken slaap te zijn gevallen.
Rustig verlicht ging ze de kamer weer uit
en liep naar buiten. Het meerendeel van de
zwarte dragers lag uitgestrekt in de schaduw
van den muur, maar ze hoorde de stem van
den Swahili-hoofdman op bevelenden toon
iets zeggen op de plek, waar ze den vorigen
avond een schuilplaats had gezocht; de plek,
v/aar zooeven dat eigenaardige geluid van
daar. was gekomen, ze liep in de richting er
van en stond al spoedig voor den lagen
muur, waarover ze den vorigen avond was
gevlucht. Beneden aan de helling zag ze den
hoofdman bij een der dragers staan, die bezig
was met een kleir. houweel.
Honor ging den heuvel af en toen ze dicht
bij den drager kwam, zag ze dat hij aan het
werk was aan een stuk steen, dat lialf ver
borgen lag tusschen de struiken. De hoofd
man draaide zich om toen hij haar hoorde,
maar zei niets en ze keek zwijgend naar den
steen, waaraan de inboorling beitelde.
Verbaasd bukte ze zich voorover, want op den
steen las ze een bijna weggehouwen naam:
,.Made Man. .er. .ing??. Honor dacht
weer aan den naam, die George in zijn ijl
koorts genoemd had, en onbewust vulde haar
geest de ontbrekende letters aan.
Madeline Mannering, fluisierde ze en
keek ongeloovig naar den naam, terwijl de
drager doorging met zijn werk en nog een
van de letters wegbeitelde.
Toen draaide ze zich haastig om naar den
hoofdman en vroeg in aarzelend Swahili:
Waarom doet hij dat?
Het is het bevel van den Bwana, zei de
hoofdman grinnikend.
Van den Bwana? Van Bwana Legrand?
De man knikte heftig van neen.
Neen, van den zieken Bwana.
Hij wees naar het fort. terwijl hij sprak
cn ze begreep dat hij Mannering bedoelde
Ze keek naar den naam en achterdocht,
twijfel en vrees teekenden zich achtereenvol
gens op haar gezicht af. Wat beteekende die
naam? Waarom liet George hem wegbeitelen?
Wat beteekende al die geheimzinnigheid?
Ze staarde om zich heen en haar oogen
vielen op een kleine houten kruis en op een
tweede ongeschonden een klein eindje ver
derop staand. Ze begreep thans dat ze op het
kerkhof van het fort stond en dat die stee-
nen, die zooveel nieuwer leken dan de half
vergane houten kruisen, door een schendende
hand van hun plaats waren gehaald.
Ze bukte zich snel en bekeek den tweeden
steen, maar daar waren de zwarten al mee
klaar en het opschrift was volkomen verdwe
nen. Ze richtte zich op, trachtte haar ontroe
ring te verbergen voor het grijnzend gezicht
van den Swahili-hoofdman. Maar toen ze de
kleine begraafplaats verliet, fluisterde ze bij
zich zelf:
Wat beteekent dit alles in 's hemels
naam?
Maar ze kon het antwoord niet vinden, hoe
ze haar hersens ook pijnigde en ze wist dat
het nutteloos zou zijn den Swahili-hoofdman
te ondervragen; de man wist waarschijnlijk
zelf niet waarom hij dat bevel gekregen had.
Had George dat opschrift laten wegbeitelen?
In zijn koorts had ze hem den naam van de
doode hooren noemen, ->
7"
Ze ging naar huis met het vast voornemen
Mannering te vragen wat dit alles te be-
teekenen had. Maar toen ze de deur open deed
voelde ze een schok door haar heengaan,
want naast het bed van Mannering stond Ju
les Legrand.
Hij hoorde haar en draaide zich snel om en
voor ze van haar verrassing bekomen was.
kwam hij met uitgestrekte hand op haar
toe.
Bonjour, ma chère mademoiselle. Zoo
als u ziet, ben ik onverwacht teruggekomen,
maar het is me een genoegen u weer te
zien.
Zijn manier van doen was bijna beleedi-
gend vertrouwelijk, maar ze negeerde het en
vroeg koel:
Wanneer bent u teruggekomen?
Tien minuten geleden- antwoordde hij
zonder de minster aarzeling, maar er flitste
een scherpe, onderzoekende blik over zijn
gezicht, die haar alles zei wat ze weten wilde.
De man trachtte te weten te komen of zij
van zijn bezoek van dezen nacht afwist, en
zijn antwoord was een brutale leugen. Maar
ze liet hem niets merken en zei met een ge
mak dat haar zelf verbaasde:
Dus u bent gelukkig geweest met uw
transacties? Of hebt u ze in den steek ge
laten?
Ik heb ze in den steek gelaten, zei hij
met een glimlach. Daarginds in het bosch
drong het plotseling tot me door, dat ik u
heelemaal alleen had gelaten met een zieke.
Ik werd ongerust over u, dus ben ik terug
gekeerd en heb toen den geheelen nacht door
gereisd.
Dat was buitengewoon vriendelijk van u
zei ze koel. Maar u had werkelijk niet onge
rust behoeven te wezen, ik geloof, dat Sir
George veel beter is.
Dat geloof ik ook en het doet me bij
zonder veel genoegen, want over een uur ver
trekken we naar M'Buba,
Over. een uur; herhaalde ze verbaasd en
ze vroeg zich af wat er nu weer achter die
verandering van zijn plannen zat
Ja het is noodig dat we zoo spoedig mo
gelijk vertrekken.
Ze keek hem strak aan. Er was even een
flikkering in zijn bruine oogen, toen ze haar
blik ontmoetten en ze begreep, dat hij niet
van plan was haar de reden van hun plotse
ling vertrek te vertellen. Toen keek ze naar
den slapenden Mannering en begon te pro
testeeren.
Maar
Legrand haalde de schouders op.
Het zal hem heusch geen kwaad doen.
Ik zal zorgen dat er twee draagbaren zijn in
plaats van één.
Het zal niet gebeuren, verzette ze zich
met scherpe stem.
Legrand keek haar spottend aan, toen
lachte hij zacht
Mademoiselle, u schijnt de situatie niet
te begrijpen. Ik heb hier te bevelen. En u
wel, u bent in mijn macht, u en uw verloofde. I
Honor huiverde. Zij verbleekte bij die woor- 1
den. die met een grenzelooze onbeschaamd-
heid uitgesproken werden. Zij zag zijn val-
sche. lachende oogen en begreep de diepere,
beteekenis van zijn woorden. En zij kende
hem genoeg om te weten, dat hij zonder eenig
gewetensbezwaar van zijn macht gebruik
zou maken. Een oogenblik begaf de moed
haar, maar zij herstelde zich spoedig en ant
woordde rustig:
Dan zult u uw gang gaan veronderstel:
Ik.
Zeker, mademoiselle.
Maar de verantwoordelijkheid Is voor u.!
Die zal mij niet zwaar vallen, mademoi--;
selie.
v(Wor<Jt yejTolg£$
De Berlijnsche dierentuin is wede om een zee olifant rijk geworden. Het is Bridge House Hotel te Windso- in het water Wm.sor be-
hoort tot de plaa'sen, welke he: meest te lijden hebben van de
een exemplaar van .espectabele afmetmgen jongste overst, ooming door de Theems
M,.P A van der Drift is voorloop'g
be'ast met de waarneming der functie
van directeur-generaal, chet de- af-
deeling Vo ksgezondhe a bij het De-
pai tement van Sociale Zaken
De heer J. Dooyewaard Azn.. die
Dinsdag te Amsterdam alscheid nam
als voorzitter van de Kamer van Koop
handel voor het Kleinbedrijf, ontving
bij deze gelegenheid de benoeming
tot ridder in de orde van Oranje
Nassau. De heer Godfr. H. Crcne
speldt den heer Dooyewaard (links) de
onderscheiding op de bprst
De heer Godfr. H. Crone tijdens zijn nieuwjaarsrede bij de eerste zitting in 1936 van de Kamer
van Koophandel en Fabrieken voor Amsterdam
Leden van het corps diplomatique verlaten het paleis Noordeinde
te den Haag na de Nieuwjaarsreceptie bij H. M. de Koningin
Er was Donoerdag veel be
langstel ing voor het komen
en gaan oe- d p'oma en ter
N euwjaarsrecepi-e bij H M
de Ken ingin ten pa'eize Noord-
e nee te den Haag
Winter in St. Moritz. Jong en oud genet
gedurende het verblijf in cit beroemde winter
sportcentrum
