Tooneel te Stockholm.
BILMILÊWS TOONT
Punaises als.
schoonheidsmiddel.
ZATERDAG 29 FEBRUARI 1936
H A A R L E M'S DAGBLAD
9,
,,De Student van Praag"
in Frans Hals.
Adolf Wohlbrück, die een zeer goede creatie
geeft in „De Student van Praag".
„De student van Praag" heet de film die
deze week in het Frans Hals-theater wordt
vertoond. Het is de verfilming van het werk
van Hans Heinz Ewers, onder regie van
Arthur Robison.
Deze film is eigenlijk de film van Adolf
Wohlbrück, die de titelrol speelt en een mees
terlijke vertolking geeft van den door achter
volgingswaanzin gekwelden jongeman.
Theodor Loos is in de film Dr. Carpis, de
man die den student zijn zielerust ontneemt.
Afgezien van het feit of de gang van zaken
zooals zij door Hans Heinz Ewers is voor
gesteld, acceptabel is. maken deze beide spelers
van het gegeven zulk een goede vertolking,
dat zij alleszins de moeite waard is.
Hierbij lette men vooral cp de buitengewone
fotografie, waardoor de zielsconflicten soms
met een enkel beeld worden weergegeven, een
gedachtengang met een korte serie beelden en
het noodlot met een schaduw.
De verschillende close ups. vooral die van
Theodor Loos, zijn zoo onheilspellend dat reeds
hierdoor „De student van Praag" een griezel
film genoemd kan worden in optima forma,
met sterkere effecten dan van geheimzinnige
deuren en verborgen valluiken.
Dorothea Wieck doet zich kennen als een
begaafde zangeres met een speciale charme.
Ook in deze film wordt weer bewezen welk
een belangrijk onderdeel de muziek inneemt.
Bij een duel bijvoorbeeld wordt elk treffen
versterkt door een korte, schrille toon. Dit
heeft zoo'n eigenaardige en duidelijk- sugges
tieve werking, dat het een van de mooiste
voorbeelden te noemen is van illustratieve
muziek.
Behalve het voor sommigen onbevredigende
einde en de vraag of de catastrophe zich wel
normaal ontwikkelt, (twee vragen die men
Ewers moet stellen en niet den makers der
film) kan men van „De student van Praag"
zeegen dat door het spel van Adolf Wohl
brück. de entourage en ensceneering een film
is verkregen, die boeiend is als slechts weinig
films.
Behalve het wereldnieuws noemen wij uit
het voorprogramma een kluchtigen muzikalen
strooptocht naar de woeste, imaginaire Hill
Billies en een fiine. gekleurde teekenfilm vol
gens het technicolor systeem, waarin, in te
genstelling met de meeste teekenfilms, in een
rustig en kalm tempo de droom van twee
arme kindertjes wordt verteld.
LET'S LIVE TONICHT
IN LUXOR.
Monte Carlo met zijn fameuze speelbank,
zijn weelderige feesten en zijn ligging, die als
het ware voor de romantiek geschapen is, dit
Monte Carlo heeft ten allen tijde een groot
aantrekkingspunt voor de filmregisseurs uit
gemaakt, Ook de Amerikaan Victor Schertzin-
ger is blijkbaar voor de magnetische kracht
van de azuren kust bezweken, althans Lilian's
Harvey's laatste film, waarvan hij de regis
seur is, voltrekt zich voor een groot deel aan
dezen beroemden oever van de Middellandsche
Zee. De blonde Lilian maakt er zoowat alles
mee, wat er mee te maken valt en dat is
heel veel dank zij een ontmoeting met een
millionnair, die met zijn bankbiljetten al even
kwistig omgaat als met vrouwenharten. Zij
komt met dezen aristocratïschen charmeur het
eerst bij de speelbank in aanraking en nog
wel op een zeer kritiek moment, want de vol
ijverige croupier heeft juist haar laatste geld-
stukken naar zich toe geharkt. Gelukkig helpt
Nicky Kerry haar bijtijds uit de pijnlijke si
tuatie en, wat de toeschouwer voelt aankomen,
gebeurt nog dienzelfden avond, de liefde be
gint haar onvermijdelijk woordje mee te spre
ken. Die liefdeshistorie ontwikkelt zich ver
der aan boord van des millioennair's jacht,
dat. op de reede voor anker ligt. Kan men
meer romantiek verlangen dan een maan
nacht op de Middellandsche Zee te midden van
fluisterende golven en een entourage als uit
een sprookjesland? Deze laatste ontmoeting is
beslissend voor den Don Juan, maar wie
mocht denken, dat de geschiedenis na dien
wondersehoonen maannacht regelrecht op een
huwelijk zou afstevenen, heeft het mis. Er
doet zich een complicatie voor, die zelfs een
tragisch karakter gaat aannemen en het lijkt
een oogenblik of het mooie sprookje voor al
tijd verstoord zal blijven. Zoover komt het ge
lukkig niet, want de prijzenswaardige houding
van een medeminnaar doet alles tenslotte ten
goede keeren. En de palmen van Monte Carlo
sluiten hun weelderig bladerdak boven een
gelukkig menschenpaar
De lieftallige Lilian Harvey en de aristocra
tische Tullio Carminati maken deze film tot
een geheel, waar charme en spanning in zit.
Laatstgenoemde zorgt bovendien voor een fraai
zang-intermezzo. Ook de humor is niet verge
ten, zoodat de film afwisselend genoeg is. Over
het geheel genomen een rolprent, die den
bioscoopbezoeker een genoeglijken avond ga
randeert.
Het voorprogramma bevat het gebruikelijke
journaal en verder twee komische films; in de
een leeren we, hoe we niet moeten doen. wan
neer we zelf ons huis gaan bouwen en in de
andere zijn we getuige van een van de zon
derlingste muzikale uitvoeringen, die we ooit
hebben bijgewoond.
LICHTE CAVALERIE"
IN PALACE.
staan verbonden is. Vóór de coulissen de
schittering, de bravour, de charmeach
ter die grens de nerveuze voorbereidingen, de
ruzietjes, de vriendschap en de afgunst. Te
midden van die gecompliceerde circussfeer
wordt ons een liefde geschilderd, die eigen
lijk in het geheel niet ingewikkeld is, maar
door de bijzondere positie, welke het gevier
de circussterretje inneemt, dreigt te misluk
ken. Die liefde schijnt namelijk voor de car
rière van de artiste een beletsel te zijn en
Amor moet onherroepelijk het veld ruimen
voorloopig althans, want een filmroman heeft
nu eenmaal doorgaans een „happy end" en
deze vormt geen uitzondering op den regel.
„Lichte Cavalerie" is voor alles de film van
Marika Rökk. die in haar hoofdrol als Ro
sita prachtig op dreef is. Er treden nog an
dere artisten van naam in op Frits Kam
pers en Hans Adalbert von Schlettow o.a.
maar Marika Rökk is toch degene, die steeds
het centrum van eik tafereel vormt. Zij bezit
een opvallened charme, toont zich actrice
van talent en demonstreert bovendien haar
verbluffende vaardigheid als paardrijdster
en danseres. Een jeugdige actrice, wier naam
wij ongetwijfeld in de toekomst nog vele ma
len op het filmprogramma zullen zien prij
ken.
Behalve voor het spel van de hoofdper
soon, moet men deze film om de voortref
felijke aankleeding gaan zien. De cmcus-
atmosfeer is uitstekend weergegeven en bij
zonder imposant is het ballet aan het slot
de kroon op Rosita's loopbaan waarin
Hollywooaachtige scènes van voortreffelijke
compositie te zien krijgen.
In het voorprogramma vertoont Palace in
de eerste plaats een uitgebreid journaal, dat
o.m. de carnavalspret in binnen- en buiten
land toont en voorts een geestig kleuren-tee
kenfilmpie van de eieren-familie lrHumptie
Dump tie".
Op het tooneel stelt een dame haar mu
zikale „Berko" voor. Wat dat mannetje alle
maal presteert is de moeite waard om ge
zien en gehoord te worden. Het is werkelijk
verbluffend en het nummer viel dan ook bij
het publiek begrijpelijkerwijs in goede aarde.
Rembrandt vertoont
„Een Midzomernachtdroom"
„Lichte Cavalerie" is een geschiedenis, die
zich afspeelt in die aparte, wonderlijke we
reld van het circus. Zij voert ons vóór en
achter de coulissen van het bonte kijkspel en
verhaalt ons van het vele wel en wee. dat nu
eenmaal onafscheidelijk aan het artfstenbe-
Max Reinhardt's film „Een Midzomernacht
droom" laat in het programma geen plaats
meer over voor een uitgebreid voorprogramma.
Ongetwijfeld zullen de meesten dit er gaarne
voor over hebben, want niet vaak ziet men een
film van het gehalte van „Een Midzomer
nachtdroom", een sprookje, een droom van
een groot man, op de film.
Bijna twee uren duurt deze film, die
Marika Rokk als Rosika in „Leichte Kavalierie".
•;i Ji'11111. Hz ui ii ::iriii!'iii::iii'iiiniiiiii.'iii'iiii!i!'i
i 'I
Gösta Berling op de planken.
Een grootsche huldiging van Dr. Selma Lagerlöf.
Op
Lilian Harvey, die de hoofdrol speelt in
„Let 's live tonight".
(Van onzen correspondent.)
Stockholm, 26 Februari.
het bordes van den Koninklijken
Schouwburg flakkeren flambouwen In den
wind, die kil van uit het Oosten aangefloten
komt en de .droge sneeuw voort doet stuiven
over de straat, waar auto na auto voortschuift
in de cloor verkeersagenten aangegeven ba
nen. Telkens stokken de files, telkens klapt
er weer een portier en trekken de wagens iets
op. En maar steeds gaan er heeren in hoogjen
hoed en dames, die voorzichtig de sleepen van
haar glanzende japonnen oplichten, de licht
besneeuwde treden op. Een dichte menigte
wacht en kijkt en een enkelen keer hoor je
namen mompelen, namen van politici en
autoriteiten, van bekende kunstenaars en
andere hoofdstedelingen, die vaa-k hun por
tret in de krant krijgen. „Vennerström" hoor
je mompelen als de minister van defensie
aangewandeld komt. „Albert" wat later, als
een vriendelijke politieagent prof. Albert Eng-
ström. eerste teekenaar van de Söndagsnisse
en schrijver van tallooze veel-gelezen vertel
sels van schippers en visschers, jagers en
smokkelaars, de trappen op-helpt. Dan op
eens „daar is ze", men rekt de halzen, men
juicht en wuift tegen een oude dame met zil
verwit haar en een zilveren vossebont ove»*
de schoude.rs, die even terug-glimlacht en
steunend op haar stok tree voor tree naar
boven gaat en achter de breede deuren ver
dwijnt: Dr. Selma Lagerlöf.
Welhaast een halve eeuw nadat zij als jong
onderwijzeresje haar Gösta Berling schiep,
haar jeugdwerk, dat haar wereldberoemd zou
maken, heeft Selma Lagerlöf zich opnieuw
in de geschiedenissen van de kavaliers van
Ekeby er. van al die anderen, die er in het
begin van de vorige eeuw leefden rond het
Fryken-meer in 't hart van Varmland, ver
diept, heeft zij de rijk, stof geschift en de
geschiedenis van Gösta Berling en de Ma-
joorske van Ekeby, van den uit zijn ambt
ontzetten dominee en de uit haar huis verdre
ven heerscheres tot een tooneelstuk verwerkt.
zooals zij dat feitelijk vijftig jaren geleden
deels gewild had.
En zoo is daar nu gisteravond voor een al
dagen te voren uitverkochte zaal het met de i
blauw-, wateren en de besneeuwde bosschen
en al de havezaten en hoeven van 't land
van Gösta Berling beschilderde doek opge
gaan voor dit laatste werk van Zweden's
grootste schrijfster.
Daar trokken in een bonte reeks van
boeiende tafereelen de personages en voor
vallen uit dat onsterfelijke boek voorbij. Daar
was Gösta Berling, de kavalier der kavaliers..
Gösta Berling zooals men zich hem voorstelt,
blond en slank en hartstochtelijk. Daar was
de Majoorske, de machtigste vrouw van
Varmland, die vloekte als de ruwste kolen
brander. die, gehuld in wolvenhuiden de voer
lui van de karavanen van sleden met houts
kool en ruwijzer controleerde, die schoon en
vrouwelijk in haar purperroode kleed, fier als
een koningin, haar Ekeby verliet om langs de
wegen te gaan tot zij eens oud en ziek tot de
kavaliers terug zou keeren om er, terwijl in
de herbouwde smidse de zware hamer zijn
eentor.ig beukend lied weer begon, de handen
van Gösta Berling en Elisabeth Dohna in el
kander te leggen en haar oogen voor eeuwig
te sluiten. Daar was Marianne Sinclalre, de
schoonste van heel Vatmland, een blond ma-
aonnatje, dat teer en fijntjes leek in haar
golvend kleed van roestbruin en leeuiwengeel,
Daar dansten ze in de lichte zalen van Ekp-
by. de landheeren en hun struische vrouwen,
de bekoorlijke joffers in wijde hoepelrokken
en d» jongemannen in hun kleurige rokken
en gebloemde vesten, dansten ze menuet en
quadrille bij schuchtere oude muziek onder
flinkerende luchters.
Daar zaten in den Kerstnacht de oude ka
valiers bijeen in de smidse, terwijl de bran
dende bowl hun silhouetten springen deed
over de balken en muren en Gösta Berling
van den bok van een ouden reiskoets af zijn
groote rede hield, zaten zij ook later weer in
hun ouden kavaliersvleugel met zijn twaalf
bedsteden en zijn wankele stoelen op dien
avond, dat zij voor eeuwig Ekeby verlaten
zouden en de Majoorske kwam om in hun
midden te sterven.
Daar trok in dertien boeiende tafereelen de
geschiedenis van Gösta Berling en de Ma
joorske voorbij, de geschiedenis, die we ken
nen, ciie we nu zagen herleven en die in dezen
nieuwen vorm bekoorde zooals eens het boek
bekoord heeft.
Dr. Lagerlöf, heeft, geleerd door de feilen
van anderen, die vóór haar den Gösta Ber-
Jean Muir en Ross Alexander als
Helena en Demetrius in „Een
Midzomernachtdroom".
Shakespeare's vertelling heeft vastgelegd en
welke een bijzondere gebeurtenis genoemd kan
worden in meer dan een beteekenis.
Het kind en de wereld.
Zondagochtend is in het Rembrandt Theater
een voor kindervrienden vooral zeer belang
wekkende film te zien, getiteld „Het kind en
de wereld".
Getracht is in deze film weer te geven het
leven van een kind van zijn geboorte tot. on
geveer het achtste levensjaar, zooals het kind
het zelf ziet. Juist zooals men wetenschappe
lijke films van planten en dieren maakt, is
hier een film gemaakt van het kind, dat uit
zijn wieg de lamp ziet. als een groote zon met
een omkleeding, dat het vloerkleed als een im
mense wolkenmassa moet aanschouwen en een
knoop of een speld op den grond begroet als
een wonderlijke ontmoeting.
Terwij! het kind opgroeit en zijn problemen
krijgt volgt de film het op zijn levensloop,
steeds ongemerkt, want de kinderen mogen
zich niet voelen als de acteurs.
En zoo is dan de wetenschappelijke, paeda-
gogisch-psychologische kinderfilm ontstaan,
die Het kind en de wereld heet en Zondagmor
gen toegelicht zal worden door den Haagschen
opvoedkundigen raadgever, dr. L. H. M. Berger.
Wanneer men op wetenschappelijke en ar
tistieke wijze iets wil leeren van het zieleleven
van het kind, waarvoor Prof. Dr. Kurt Lewin,
ex-hoogleeraar aan het psychologisch insti
tuut der Berlijnsche universiteit en Eberhard
Frowein hebben gezorgd, dan moet men deze
alleszins aantrekkelijke film zien, die toont
wat tot nog toe slechts gedacht werd.
Olllllllllllllill|l||||lllllll|l|lil!lllll||lllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll|||||ffl
ling voor het tooneel bewerkten en die meest
al vastliepen in de rijkdom aan stof en de
veelheid van figuren. Gösta Berling en de
Majoorske op den voorgrond gehaald en al
de anderen vrijwel den geheelen tijd op den
achtergrond gehouden. Er zijn goed veer
tig rollen in dit stuk en met de figuranten
mee waren er een enkelen keer tegen de hon
derd personen op het tooneel maar de
meest rollen zijn maar nauwelijks een dozijn
zinnetjes lang. Door deze concentratie heeft
dr. Lagerlöf een tooneelwerk geschapen, dat
als zoodanig wel niet heel sterk is, maar dat
aan de, op grond van de ervaringen met an
dere uit boeken getrokken toon eetstukken
gestelde, verwachtingen ten volle beant
woordt en als geheel een onvergetelijken in
druk achterlaat.
Maa>- feitelijk is heel deze avond onverge
telijk. Eerst al die flambouwen, die iets feeë
rieks gaven aan den waarlijk niet schoonen
gevel van „Dramaten", dan de drukte in cor
ridors en foyers, waar men zich tijdens de
pauzes vooral verdrong voor portretten van
dr. Lagerlöf en sierlijke silhouetjes van de
prototypes van hen, die men op het tooneel te
zien kreeg, en het feestelijk geroezemoes in
tie zaal, waar van 't parket tot de achterste rij
derde galerij het zwart en wit der heeren af
wisselde met de kleurige kleedij der dames,
waar men overal bekende gezichten ontdekte
en jn het halfdonker van de directieloge de
figuur van Selma Lagerlöf te ontwaren viel.
Al had het stuk verscheidene grootsche
momenten, het hoogtepunt bereikte deze
avond-in-den-schouwburg toch eerst aan het
slot, toen er een minutenlang applaus was
losgebarsten en er maar gehaald en gehaald
werd en Gösta Berling (Uno Henning) en de
Majoorske (Hora Teje) en andere acteurs
onder de bloemen bedolven werden. Er werd
geroepen om de schrijfster, men begon te
Dwaze invallen van Hugh Herbert.
„Sinds ik aan de film ben heeft men mij
precies 47.368 vragen gesteld, waarvan ik er
maar 3.567 accuraat kon beantwoorden. Al
dien tijd, ongeveer tien jaar, maar het lijken
er wel twintig, heeft men mij echter nog
nooit om schoonheidsadvies gevraagd", vertelde
Hugh Herbert. Dit is natuurlijk meer een ver
geetachtigheid van de menschen dan een be
wuste minachting voor mijn kennis. Kay
Francis wordt natuurlijk altijd gevraagd om
haar schoonheidsgeheim. Knappe jongelingen,
zooals Dick Powell, Errol Flynn. Cary Cooper
etc. haasten zich, de wereld mede te deelen,
wat hen zoo aantrekkelijk in de oogen van hun
bewonderaarsters doet zijn. Als Bette Davis
een andere haarkleur verkiest, of Joan Blon-
dell een nieuwe nagellak heeft ontdekt, wordt
dat direct wereldkundig gemaakt, maar toen
ik het middel uitvond om, de vale huidskleur,
die men 's ochtends bij het opstaan heeft, te
gen te gaan, heeft geen mensch er aandacht
aan besteed. Eenigen tijd geleden heb ik een
lijst met schoonheidsraadgevingen samenge
steld, als voorbereiding voor den onver mijde-
lijken dag, waarop ik de wereld mijn geheime
recepten, welke verantwoordelijk zijn voor
mijn uiterlijk, zal moeten bekend maken. Tot
op heden heeft men mij er nog niet om ge
vraagd, alhoewel men mij zeer vaak mijn
meening vraagt in minder belangrijke aange
legenheden, waarvan ik belangrijk minder af
weet, dan van schoonheidsmiddelen. Doch nu
weiger ik langer het stilzwijgen te bewaren.
Gevraagd, of ongevraagd, ik zal nu mijn
schoonheids-raadgevingen verkondigen.
Om een vale gelaatskleur 's ochtends na
het opstaan te vermijden, beveel ik aan: Sta
's middags op.
2. Om platvoeten te genezen: Leg twee pu
naises in uw schoen, onder de wreef; als ge
uw schoen aandoet, prikken de punaises in
uw voetholte, Uw voet kromt zich, verwijder
vlug de punaises en doe uw schoen aan, vóór
dat uw voet zich ontspant. U ziet, het is heel
eenvoudig.
3. Voor het verwijderen van ronde schouders:
Zorg, dat U een buikje krijgt. De ronde lijn
van Uw schouders wordt dan uitgebalanceerd
en U krijgt de jeugdige houding van een zout
zak. Men zal weliswaar kritiek op U uitoefe
nen, maar men zal U in Uw gezicht uitlachen
en niet achter Uw rug.
4. Om haaruitval te regelen: Slaap op Uw
gezicht. Dan slijten Uw haren op Uw voor
hoofd en U krijgt hetzelfde fijne uiterlijk als
ik heb en het voorkomt, dat Uw hoofd onre
gelmatig kaal wordt, zooals dat bij mijn vriend
Guy Kibbee het geval is.
5. Om een jeugdig uiterlijk te behouden: Wie
wil er altijd als een kind blijven uitzien?
6. Wat moet men doen tegen wallen onder
de oogen? Hang een bakje geest van zout om
Uw hals. Niemand zal U dan zoo dicht nade
ren, dat ze Uw oogen kunnen zien.
Dit zijn slechts eenige van mijn ingenieus
uitgedachte schoonheidsrecepten. Ik ben nu
bezig middelen te vinden tegen onderkinnen,
o-beenen en afstaande ooren. Het resultaat
van mijn onderzoekingen zal ik binnenkort
bekend maken. Ondertusschen ben ik bereid
alle andere schoonheids-cultuur vragen te be
antwoorden, wanneer ook de gelegenheid zich
voordoet."
Wells' Groote Film.
„Toekomst-gewaden" voor bals-masqués!
Wij hebben geschreven over de Londensche
première van Wells' groote film „The shape of
things to come". Zooals men weet speelt deze
film in de toekomst. De uitvoerder van de
toekomst-gewaden", die bij de opneming van
de film gedragen zijn, biedt ze nu te huur aan
voor bals masqués. Deze costumier heeft de
kleedij der toekomst in zijn étalages tentoon
gesteld en adverteert ervoor.
Architect W. M. Dudok uit
Calcutta terug.
Dr. Selma Lageriöff en Gosta Berling.
(Uno Henning.)
trappelen toen het doek neerbleef. maar dan
ging het weer in de hoogte in en heel alleen
stond Selma Lagerlöf daar. midden op het
ruime tooneel. Dan kwam directeur Molander
om haar toe te spreken en een ruiker te over
handigen namens schouwburg en spelers, die
nu opkwamen en met het publiek een vier
voudig hoera deden daveren.
Dan was 't even een moment stil tot ergens
van uit de zaal een door ontroering trillende
vrouwenstem „Ack Varmland, du sköna" het
lied van het land van Selma Lagerlöf en Gös
ta Berling inzette, en in een oogenblik zong
heel de zaal dit lied mee als een grootsche,
aangrijpende hulde aan de Vrouwe van
Marbacka, die daar gelukkig glimlachend
stond aan den arm van haar Gösta Berling.
C. G. B.
Belangrijke opdracht voor theaterbouw.
Met het Indië-vliegtuig der K.L.M, de
„Sperwer" is Vrijdagmiddag tegen 6 uur op
Schiphol teruggekeerd de bekende Hilver-
sumsche architect W. M. Dudok, van een be
zoek van ongeveer 6 weken aan Calcutta,
waar hij de belangrijke opdracht heeft ge
kregen voor den bouw van een groot theater-
complex.
Het is ongetwijfeld een groote onderschei
ding. dat de betrokken onderneming, nadat
haar vertegenwoordigers tal van Europeesche
steden hadden bezocht, na het zien van zijn
werk juist den heer Dudok uitnoodigde om
naar Calcutta te komen, teneinde plannen
voor het nieuwe gebouw uit te werken.
De heer Dudok kon ons dan ook mede-
deelen, dat hij tijdens zijn verblijf in Calcutta
na de situatie te hebben bestudeerd, een ont
werp heeft gemaakt, dat door de onderne
ming is goedgekeurd en aanvaard en met
welks uitvoering thans begonnen zal wor
den.
De opdrachtgeefster was de Humayan Pro
perties Ltd. en het nieuwe gebouw, waar on
derdoor een belangrijke verkeersweg loopt en
dat is gelegen op een der drukste punten van
Calcutta, zal o.a. twee bioscopen bevatten,
n.l. de Garden House Cinema en de Light
House Cinema, voorts een groot restaurant,
nog andere zalen en een daktuin.
