RADIO MOORS nv.
ZXTEEDXG 7 MAART 1936
H A A R E E M'S D A G B E A D
8
Liefdesparade in
Frans Hals Theater.
Dick Powell.
Van leger en vloot in vredestijd zijn altijd
de amusantste films te maken. Het veelal
vlotte kameraadschappelijke leven van zoo'n
troep jonge vroolijke kerels «onderling, geeft
dikwijls aanleiding tot allerlei avonturen, waar
later nog met smaak om gelachen wordt en
tot hartelijke vriendschap, soms wel voor het
leven.
Dat de liefde in dien tijd een groote rol
speelt, behoeft nauwelijks betoog, al is die
liefde dan ook niet immer van zoo'n ernstig en
duurzaam karakter als in ..Liefdesparade" bij
Dick Powell, die in de rol van,den soldaat
Dick Dorcy, verliefd wordt op de dochter van
generaal Fitts.
Een bijzondere
charme van de film is,
dat een gedeelte speelt
in Hawai te Honolulu,
waardoor we in de ge
legenheid zijn een
liefdedans van de in
landers te zien uitvoe
ren. Mogen sommige
gedeelten van den dans
ons. Westerlingen,
minder bekoren, over
het algemeen gaat er
een fantastische be
koring van uit.
Ook al door het zeer
goede spel van de
hoofdrollen en de bijrollen, is „Liefdesparade'
een film, waarnaar je van het begin tot het
eind met geneogen kijkt. Dick Powell is, be
halve uitstekend filmspeler, ook in het ge
lukkige bezit van een goede stem, waarmee
hij. in deze film. den naam van „kanarie" ver
worven heeft. Deze jonge man is wel een
bcvooi'recht menschenkind en als de filmlens
zijn wezenlijke beeld weergeeft, dan is hij
daar dan ook erg dankbaar voor en blij mee,
Zijn prettige, zonnige uiterlijk doet weldadig
aan.
Een speler, waar men ook altijd met plezier
naar kijkt, is Pat O'Brien, hier sergeant
Thornhill, een stoere, trouwhartige kerel, die
weet wat vriendschap is.
Ruby Keeler als het genera als-
dochtertje Kit Fitts .is een lief,
aardig ding, waarvan men ge
rust aan aannemen, dat de helft
van de cadetten van de Mili
taire Academie te West Point,
oo haar verliefd ls.
Er waait door ..Liefdesparade'
een frissche wind en er heerscht
een gezellige sfeer vol jolig jong
leven.
In het eerste gedeelte, dat te
Honolulu speelt en waar Dick
Ruby Keeler. Dorcy (Dick Powell) voor het
eerst Kit Fitts leert kennen en haar liefkrijgt,
is hij gewoon soldaat.
In het tweede gedeelte is hij in de Ver. Sta
ten en cadet in het laatste studiejaar aan de
Militaire Academie te West Point, waar in dat
jaar toevallig generaal Fitts directeur van
wordt. Hij is een van de meest geliefde cadet
ten onder de kameraden, een vroolijke, aardige
talentvolle jongen, dié hard werkt; diep in
zijn hart heeft hij zijn liefde voor Kit be
waard. al heeft ze hem in Honolulu dan ook
gezegd, dat hij niets voor haar was, waardoor
ze hem heel erg teleurstelde.
Een door Dick geschreven en door de ca
detten met hun dames ongevoerd toonee^tuk.
brengt de twee voor een happy end bij elkaar,
waarmee alle partijen, te weten het jonge
paar en wij, de toeschouwers, heel tevreden
zijn.
Paramount geeft weer nieuws uit een groot
deel van dé landen van Eurooa en uit Amerika
en de teekenfilm Poneye the Sailorman geeft
weer frappante staaltjes van zijn onover
winnelijke kracht na het gebruik van zijn
krachtvoer spinazie.
Een film mef Elisabefh Berqner
in Cinema Palace.
wijl Caryl en Fenella door haar uiteenzetting
verzoend worden.
Gemma echter, die haar aanwezigheid over
bodig acht. vertrekt. Sebastiaan weet haar
trein nog net- te achterhalen.
In Londen trouwen Gemma en Sebastiaan
om hun leven in armoede op een bovenkamer
te beginnen, waar Sebastiaan zich wijdt aan
het componeeren van een ballet en Gemma
moet sloven om een kleinigheid te verdienen.
Doordat Fenella en Sebastiaan weer In contact
komen ontstaan er allerlei verwikkelingen, die
tenslotte worden opgelost als de baby van
Gemma is overleden en Sebastiaan zijn fouten
inziet.
Het eenigszins melodramatische element van
het gegeven wordt op den achtergrond ge
drongen door de goede uitbeelding van de ka
rakters der hoofdpersonen.
Sebastiaan, met zijn hoogdravende idealen,
zijn genie-bewustzijn, zijn slappe houding
tegenover én zijn vrouw Gemma, èn zijn broer
én Fenella; Caryl, een man met minder groo
te capaciteiten, minder excentriek dan zijn
broer, iemand die meer in het alledaagsche
leven staat.
Fenella met haar zucht naar het bijzondere,
naar het bohemienleven waarvan zij de ellen
de niet ziet en tenslotte Gemma, die juist al
tijd in deze ellende heeft geleefd en wanneer
zij eindelijk uit de narigheid denkt te zullen ko
men gedesillusioneerd wordt door Sebastiaan.
Elisabeth Bergner is buitengewoon goed in
deze rol. De uitbeelding van nog niet begrij
pende wanhoop na den dood van haar zoontje,
het gesprek met Fenella, zij maakt deze situa
ties door haar spel plausibel, hoewel ze het
gevaar van sentimentaliteit meebrengen.
Het slot van de film toont aan, dat het jagen
naar „dat wat je niet hebt" teleurstellende
resultaten kan hebben en dat het eigen lot niet
zoo zwaar is, wanneer men de zorgen van een
ander die schijnbaar in ideale omstandigheden
leeft, kent.
Het bijprogramma geeft wereldnieuws,
waaronder interessante opnamen van electri-
sche ontladingen bij een spanning van 500.000
voit. Voorts is er een kort Vitaphone-filmpje,
terwijl Mickey Mouse in het oude sprookje van
„Jack and the bean stalk" optreedt.
Luxor Sound Theater:
Broadway Melody of 1936
Broadway's laatste klanken vullen deze
dagen het Luxor Theater en het zijn geluiden
die u aangenaam in de ooren zullen klinken.
Klanken, die u bij het verlaten van de zaal
in de ooren blijven hangen, die u op straat
begeleiden en die .u in de huiskamer en wel
licht zelfs op kantoor niet. verlaten. Zij zul
len u herinneren aan het vele schcone, vir
tuoze en geestige, dat Hollywood in zijn
laatste showfilm biedt, ge zult de leutige
'iedekens uit het schouwspel gaan neuriën en.
ge zult moeite hebben uw voeten in bedwang
te houden. Dat zijn de melodieën van Broad
way
Toch moet men uit deze ontboezeming niet
concludeeren. dat in de Broadway Melody of
1936 de zang, de dans en de show oppermach
tig zijn. Zeker, deze factoren eischen een
belangrijk deel van de film op en hoe
voortreffelijk en technisch af is dat alles weer
verzorgd maar ditmaal krijgt ook de in
houd het volle pond, zoodat we kunnen zeg.
dat de „draad"' met het revuegedeelte
in balans is. Het verhaal speelt zich natuur
lijk in revuekringen af. De hoofdpersonen
zijn de theater-directeur en zijn secretaresse,
een talentvol sterretje en een journalist met
zijn assistent. Wat er tusschen dit vijftal alle
maal voorvalt kunnen en willen wij niet na
vertellen. Deze kostelijke comedie moet men
zien en hooren om haar naar waarde te
kunnen savoureeren. Robert Taylor, Una
Merkel, Eleanor Powell, Jack Benny en Sid
Silvers zullen u ongetwijfeld heel wat vroolij
ke oogenblikken bezorgen. Een zeer verma
kelijke figuur is bovendien de beroeps-snur
ker van Robert Wildhack. Men kan er uit
leeren, dat zelfs met snurken brood te ver
dienen valt en dat het zich zelfs léent voor
diepgaande psychologische theorieën
Eleanor Powell is behalve de hoofdpersoon
uit het romannetje, ook de belangrijkste
figuur op de planken. Deze charmante jonge
dame is als danseres iets wonderbaarlijks.
Wat zij in haar stepdansen presteert grenst
aan het miraculeuze. Wij zijn de laatste
jaren op dit gebied nogal wat gewend, maar
een evenknie van Eleanor Powell meenen wij
ons toch niet te kunnen herinneren. Het valt
op te merken, dat de revuescènes, temidden
waarvan zij optreedt, wat rustiger van toon
zijn dan die, welke men gewoonlijk in Ameri-
kaansche showfilms te zien krijgt. De tafc-
reelen stormen niet in zoo'n verbijsterende
weelde en techniek op den toeschouwer af.
De geheele aankleeding kenmerkt zich door
een fijnen, artistieken smaak. De girls de-
monstreeren haar dansen met het meester
schap, zooals we dat uit vorige revuefilms
kennen en de vondsten in de compositie der
scènes zijn weer legio.
Broadway Melody of 1936 zal ongetwijfeld
de belangstelling van filmlievend Haarlem
weten te trekken. Zij is die belangstelling
ten volle waard.
Aan de hoofdfilm gaat een welvoorzien
voorprogramma vooraf. Buiten 't wekelijksch
nieuws is er een film over verschillende vor
men van vischsport in Amerika, terwijl ons
in een kleurenfilmpje het imposante natuur
schoon van Zwitserland getoond wordt.
■Harvey-Fritsch-films. Geen operette, geen
banale flirtgeschiedenis. De achtergrond van
bet verhaal vormt de aangrijpende, wanhopi
ge strijd van het Finsche volk om zijn vrij
heid toen het in het begin van deze eeuw
door het Tsaristische Rusland werd „gean
nexeerd". Op bijzonder mooie wijze zijn be
kende Finsche volksmelodieën en vooral het
thema van dc vermaarde Valse Triste van den
Finschen componist Sibelius in de film ver
werkt. Een mooie vondst van den regisseur
Paul Martin is tevens het grootsche volks
feest niet zijn vreugdevuren en fakkelverliclv
ting, dat wreed door de Kozakken wordt
verstoord, een symbool van de onderdrukking
van 'net vrije. Finsche volk. Gaarne hadden
wij nog meer de sfeer, de melancholieke stem
ming van het Finsche landschap tot uit.
drukking zien komen. Maar de liefdeshisto
rie tusschen de Russische danseres (Lilian
Harvey) en de Finschen nationalistenleider
(Fritsch) eischt de volle aandacht en deze
is zuiver en treffend uitgewerkt.
De derde hoofdrol van deze film vervult
Willy Birgel, die zeer verdienstelijk den koel-
hartstochtelijken Russischen gouverneur uit
beeldt, een figuur, die volkomen aanvaard
baar is.
Ieder, die „Zwarte Rozen" gezien heeft, zal
tot de conclusie komen, dat de terugkeer van
Lilian Harvey in de Duitsche studio's aller
minst een teleurstelling beteekent.
In het voorprogramma is, behalve de ge
wone journaals, een teekenfilm opgenomen,
die de televisie tot onderwerp heeft..
De muzikale grappenmakers Emmy en
Louis, die op het tooneel optraden, oogstten
een welverdiend, groot succes.
Lilian Harvey en Willy Fritsch
Gemma en Sebastiaan op hun armoedige
bovenkamer.
In Cinema Palace draait deze week een film
met Elisabeth Bergner in de hoofdrol, waarvan
de Engelsche titel „Escape me liever" sugges
tiever is dan de Nederlandsche vertaling „Ga
nooit van me weg".
Het is de geschiedenis van een eenling op de
wereld, die na tallooze zwerfpartijen met haar
zoontje wordt opgenomen door een zoon van
een beroemden componist, die in Venetië ver
blijf houdt. De broer van dezen jongen com
ponist Sebastiaan Sanger, Caryl geheeten,
heeft kennis gemaakt met een rijk Engelsch
meisje. De zwervelinge Gemma brengt echter
door een inval in den huize Neroni, waar Ca
ryl's aangebedene Fenella woont, groote con
sternatie, die tot gevolg heeft dat Fenella hals
over kop naar de Dolomieten vertrekt, gevolgd
door Caryl. Sebastiaan en Gemma.
In een hotel in dit gebergte ontmoeten Se
bastiaan en Fenella elkaar, maar nadere ken
nismaking wordt door Gemma verhinderd, ter
weer samen in „Zwarte Rozen".
De eerste film, die Lilian Harvey, na haar
terugkeer udt Hollywood, in Europa vervaar
digd heeft, wordt deze -week in het Rcm-
brandt-theater vertoond. In „Zwarte Rozen"
speelt zij weer met haar ouden partner Willy
•Fritsch. Zoo is dit beroemde duo dus weel
bijeen, En zij hebben niets in kracht verlo
ren, integendeel. Willy Fritsch heeft hier niet
zijn traditioneele rol van lachenden en flir
tenden Don Juan. maar hij stelt een jongen
vrijheidsheld voor en hij doet dit op een sym
pathieke en gevoelige wijze. Lilian Harvey
isLilian Harvey gebleven. Met haar ran
ke, «ïeisjestfiguurtje zweeft zij deze film door
en zelfs haar springende, weelderige, noncha
lante haardos is niet veranderd.
In „Zwarte Rozen" doet zij bovendien
genieten van bevallige dansen.
Het gegeven van deze Duitsche rolprent is
geheel verschillend van dat van de oude
VIERDE CALACONCERT
DER H.O.V.
Drie gastdirigenten hadden de leiding dei-
vorige drie gala-concerten in handen; van een
deel van het tweede dier concerten ook Mari-
nus Adam. Het was niet meer dan billijk, ook
aan Frits Schuurman een beurt te geven: de
bekwaamheden van den eigen dirigent doen
voor die van menigen buitenlander zeker niet
onder. Dus leidde Schuurman het orkest op
het vierde en laatste galaconcert van dit sei-
oen, welk concert Vrijdagavond in den zeer
goed bezetten Stadsschouwburg plaats vond,
en werd het bijzonder karakter er van in
hoofdzaak bepaald door het feit dat we bij
het tweede programmanummer drie solisten
in gala zagen in plaats van één, en het gala
karakter van het door hen met. orkest ge
speelde werk zelf door de omstandigheid dat
het destijds gecomponeerd was ten behoeve
van iemand van vorstelijken bloede. Dat werk
was het z.g. Tripelconcert van Beethoven, en
de vorstelijke persoon was Beethoven's leer
ling aartshertog Rudolf, die toen in 1805
16 jaar oud was, zeer begaafd en hierdoor
meer dan door zijn hooge afkomst in aanzien
stond bij zijn genialen leermeester. Qua inhoud
is dat Tripelconcert echter in 't geheel geen
gala-specimen van Beethoven's kunst. Het
wordt- zelfs tot zijn minst beteekenende wer
ken gerekend. Kenmerkend in dit verband is
het feit dat Beethoven het niet aan den aarts
hertog, voor wien het toch geschreven was,
opdroeg, maar aan vorst Lobkowitz. In de
lijst der aan den aartshertog opgedragen wer
ken. die het 4de en het 5de pianoconcert, de
opera Fidelia, de sonate voor viool en piano
op. 98, het groote trio op 97, de pianosonates
op. 91 („Les Adieux" etc.), op. 106 (Hammer-
c.lavier) en op. 111 en de Missa solemnis op.
123 omvat, zou het Tripelconcert dan ook een
zonderling figuur gp.maakt hebben. Want uit
die lijst blijkt dat B. alleen de allerbeste van
zijn werken goed genoeg vond om met den
naam van den aartshertog te prijken, Bewijst
dit eenerzijds hoe toog B. zijn vorstelijken
leerling als musicus schatte, anderzijdes toont
de pianopartij van het tripelconcevt dat de
aartshertog op den leeftijd van 17 jaren reeds
een zeer ontwikkeld en vaardig pianist ge
weest moet zijn. Die pianopartij is lang niet
gemakkelijk en de partijen der soloviool en
solocello zijn wellicht nog lastiger Vooral die
der cello is door de vele onnatuurlijk-hooge
liggingen zeer moeilijk zuiver te spelen. De
orkestpartij is daarentegen meerendeels niet
zeer beteekeiiend. Men zou overigens niet
licht vermoeden dat dit werk het opusgetal
56 draagt dat het dus uit den tijd der Eroica
(op. 55), der Appgssionata (op. 57), van het
4de pianoconcert (op 58), van de 3 groote
strijkkwartetten op. 59, de 4de Symphonic
(op. 60) en het vioolconcert (op. 61) stamt,
Veeleer zou men het een plaats toewijzen in
de buurt van het 2de pianoconcert (op. 19).
Het Largo, dat aan liet Rondo voorafgaat her
innert in zijn makelij eenigszins aan het Ada
gio uit het trio op. 11, zonder het te evenaren.
De afmetingen van eerste en laatste hoofd
deel zijn zeer groot, maar er is veel vulsel bij,
zaagsel, houtwol en watten, waarin de vrij
onbeteekenende thema's verpakt zijn.
De solopartijen werden op het Gala-concert
door Jos. de Clerck, Johan de Nobel en Felix
de Nobel gespeeld. De violist had enkele ma
len met de intonaties te kampen, de cellist
alleen aan het begin van het Rondo alla Po-
lacca; de pianist speelde zeer correct en con
sciëntieus. Maar het werk kon niet erg boeien:
het viel lang, ondanks de groote besnoeiing,
die men op het Rondo had toegepast.
Beethoven's geest voelden we heel wat betel
en energieker In de Coriolan-Ouverture, waar
van Schuurman een zeer imposante en mooi
geschakeerde vertolking gaf, en in de Sym-
phonia eroica, hoewel vooral voor deze de
klankverhoudingen van den schouwburg niet
gunstig zijn. Hel Allegro con brio had mis
schien nog wat meer relief kunnen hebben,
dan de dirigent er aan gaf, en de Finale een
iets levendiger tempo. De Marcia funebre
klonk zeer indrukwekkend en het Scherzo
werd behoudens een klein foutje van een dei-
hoorns virtuoos gespeeld.
Er waren bloemen voor de solisten en den
dirigent en voor dezen ook een lauwerkrans.
En de vice-voorzitter van het Comité dat het
initiatief voor de gala-concerten nam, Dr. de
Smidt, heeft de aanwezigen toegesproken en
opgewekt om hun sympathie met ons orkest
blijvend te maken door als lid toe te treden
En ook vestigde hij de aandacht op den feest
avond, die a.s. Woeysdag in den Jansschouw
burg gehouden zal worden; een avond waar
voor een 20 Haarlenische musici hun belange-
looze medewerking hebben toegezegd, en
Robert Taylor, Buddy
en Vilma Ebsen en
Eleanor Powell in
„Broadway Melody
of 1936".
waarvan de opbrengst geheel aan de kas der
H. O. V. ten goede komt; en hij memoreerde
de belangrijke gift waardoor Prinses Juliana
haar interesse getoond had: een voorbeeld dat
tot navolging moge opwekken.
Langdurige bijval toonde de instemming
der aanwezigen. En het laat zich aanzien
dat vele der inteekenbiljetten voor het lid
maatschap ingevuld terug zullen komen,
Reeds aan het einde van het concert kwamen
er meerdere binnen. Elk volgend zal de po
sitie van ons orkest versterken.
K. DE JONG
TOONEELSTUKKEN.
Eenacters van Henk Bakker
Uiltje (Tooneelfonds Bredero
Haarlem).
Henk Bakker zit niet stil. Thans ontvingen
wij ter recenseering niet minder dan zeven
eenacters, die hij in collaboratie met Uiltje
jeschreven heeft. Het zijn alle zeer korte,
stukjes, welke blijkbaar bestemd zijn voor vul-
van cabaret-programma's. Dergelijke
kleine eenacters vragen niet om karakter-
beelding, zij geven enkel een min of meer
spannende situatie, waarin eenige personen
doof de schrijvers geplaatst worden en een
vlugge, onverwachte oplossing voor het geval,
welke wij om het doorgaans verrassende
element een frappe noemen.
Bakker toont met zijn confrater ook
in deze stukjes- weer zijn gave voor het tooneel
en zijn vis comica. De eenacters zijn over het
algemeen vlot en in een puntigen dialoog ge
schreven. De schrijvers gaan zonder omwegen
op hun doel af en weten blijkbaar goed, wat
voor zoo'n eenacter noodig is. Enkele stukjes
zooals „Haardman is niet jaloersch"
„Hun Systeem" zijn nog al pikant, doordat de
vrouw het met de huwelijkstrouw niet ai te
nauw neemt. De man is in deze eenacters de
sul, die door zijn vrouw op arglistige manier
bedrogen wordt, maar in Hun Systeem, dat
van deze twee stukjes het best geslaagd is,
weten de schrijvers de vrouw door een onver
wachte en goed gevonden wending tegen het
eind ten slotte toch nog de dupe van haar
geraffineerdheid te maken.
In „Duivelin" is de vrouw de titel zegt
het reeds nog 'n beetje zwarter geteekend.
Zij is 'n soort vampier, die niet alleen met haar
echtgenoot maar ook met andere mannen
speelt en onbewogen blijft, als haar slacht
offers te gronde gaan. Deze eenacter de
eenige niet- komische van de zeven doet 'n
beetje drakerig aan en is niet veel meer dan
'n bedenksel. De schrijvers hebben het wel
wat te erg willen maken en al dekt de titel dan
ook het geval, het wordt er daarom niet ge
loofwaardiger om.
..Onder Pseudoniem" is 'n wat luchtiger
stukje. Een criticus komt leelijk in 't gedrang,
als het hem blijkt, dat de vrouw, voor wie hij
liefde heeft opgevat, toevallig de schrijfster is
van romans, die door hem in zijn kritieken op
de meest hoonende wijze zijn afgemaakt.-Om
het ten slotte weer in het reine te brengen,
moet hij heel wat zeggen over kritiek en pers,
dat niet bepaald door den- beugel kan, maar
ja, 'n kat, die in het nauw zit, doet nu een
maal rare sprongen. Bakker en Uiltje weten
het. zoo te draaien, dat de criticus ten slotte
toch de schrijfster van de prulromans krijgt,
al laat hij als kunst-beoordeelaar dan ook 'n
leelijke veer vallen.
In Het goede Voorbeeld geven de auteurs
twee jonge echtelieden, die naar aanleiding
van een debat over de wenschelijkheid van
crematie of begraven zoo'n hevige ruzie krij
gen. dat scheiding voor hen nog de eenige op
lossing lijkt. De verzoening komt door een be
zoek van 'n jong verloofd paar. dat gloeiende
kolen op de hoofden van de bijna reeds ge
scheiden man en vrouw stapelt, als het hun
huwelijk een voorbeeld tot navolging noemt,
De ruzie, die tenslotte niet veel meer dan
storm in een glas water was, wordt bijge
legd, dank zij liet goede voorbeeld, dat zij
voor anderen zijn geweest. Het gevalletje is
niet- onaardig uitgewerkt, maar het stukje zou
er bij gewonnen hebben, wanneer de ruzie
over een minder lugubere strijdvraag had ge-
loopen, vooral omdat de grappen daarover
wel eens wat cru en niet bepaald altijd fijn
zijn.
„De Zondebok" is eigenlijk niet veel meer
dan een grap verteld in dialoogvorm. Verre
weg het beste stukje heb ik tot het 'matst be
waard. Het is „Inspiratie", dat werkelijk een
goede eenacter is. Een schrijver van hoor
spelletjes voor de radio komt op de idee van
een nieuw gegeven door het bezoek van een
inbreker, dien hij, na hem een tijd lang aan de
praat te hebben gehouden, op de vlucht jaagt
door hem te vertellen, dat elk oogenblik de
door hem opgebelde politie kan verschijnen
om hem in te rekenen wegens doodslag op zijn
vrouw. Zoodra de inbreker weg is, blijkt heel
het verhaal, dat hij hem heeft opgedischt, een
verzinsel te zijn en gaat hij aan het schrijven
van zijn nieuwe hoorspel, waarvoor de boef
hem de stof heeft geleverd. Het is een aardige
trouvaille voor een eenacter al is zij dan
niet bepaald gloednieuw de uitwerking is
vlot en levendig en ook aan spanning ont
breekt het niet. De dubbele frappe waarborgt
het bovendien bij goede opvoering een' zeker
succes.
J. B. SCHUIL.
KAM»
"programma
ZONDAG 8 MAART.
HILVERSUM 1, 1875 M.
8.55 VARA, 12.00 AVRO, 5.00 VARA, 6.00
VPRO, 8.00—12.00 AVRO.
8.55 Orgelspel. 9.00 Berichten. Causerie. 9.30
Orgelspel. 10.00 Gram.pl. 10.20 Dampraatje.
10.40 Hollandsch strijkkwartet. 11.15 Lezing.
11.30 Vervolg kwartet. 12.00 De Octophonikers.
12.50 Causerie. 1.10 Kovacs Lajos' orkest. 2.00
Boekbespreking. 2.30 Omroeporkest en solist.
4.00 Gram.pl. 4.15 Sportnieuws. 4.30 Gram.pl.
en Sportnieuws. 5.05 Gram.pl. 5.30 Causerie,
Berichten, Gram.pl. 6.00 Lezingen. 6.45 Ned.
Herv. Kerkdienst. 8.00 Berichten. 8.15 Gram.pl.
9.00 Radio-Journaal. 9.15 Omroeporkest en
solist. 9.45 Hoorspel. 10.15 Renova-kwintet.
11.00 Berichten. 11.1012.00 Micha Novy's
HILVERSUM II, 301 M.
8.30—9.30 NCRV. 10.30 KRO. 5.00 NCRV.
7.45 KRO.
8.30—9.30 Morgenwijding. 10.30 Hoogmis.
12.00 Gram.pl. 12.15 KRO-orkest en lezing. 2.00
Cursus. 2.30 Gram.pl. 3.20 Mannenkoorconcert
en lezing. 4.15 Ziekenlof. 5.00 Gewijde muziek.
5.50 Ned. Herv. Kerkdienst. Hierna gewijde
muziek. 7.45 Sport. 7.50 Lezing. 8.10 Berichten.
8.20 KRO-orkest en Gram.pl. 9.00 Causerie. 9.15
Symphonieconcert. 10.00 Hoorspel. 10.30 Be
richten. Gram.pl. 10.40 Epiloog. 11.0011.30
Esperanto.
DKOITWICH, 1500 M.
12.50 Orkestconcert en solist. 1.50 Med-
vedeff's balalaika-orkest en solisten. 2.35 BBC-
Schotsch orkest en soliste. 3.35 Het Olof-
Sextet. 4.20 Gram.pl. 4.50 Kinder-Kerkdienst.
5.20 Missiepraatje. 5.40 Hoorspel. 7.20 Het
Busch-strijkkwartet. 8.15 Kerkdienst. 9.05 Lief-
dadigheidsoproep. 9.10 Berichten. 9.20 L. Jef
fries' orkest en soliste. 10.20 BBC-Militair-
orkest en solist. 11.05 Epiloog.
RADIO PARIS, 1648 M.
7.20 en 8.20 Gram.pl. 11.20 Orkestconcert.
12.20 Orgelconcert. 1.20 Vervolg orkestconcert.
7.40 Populair concert. 9.05 Hoorspel. 11.05—
12.35 Dansmuziek en Populair concert.
BRUSSEL, 322 M.
9.25 en 10.20 Gram.pl. 10.50 Kamermuziek.
11.20 Zigeunermuziek. 12,20 Dansmuziek. 1.30
Artls-orkest. 2.20 Gram.pl. 3,10 Reportage, en
Gram.pl. 5.20 Hot Jazz. 6.20 Gram.pl. 7.20
Piano-recital. 8.20 en 9.20 Omroeporkest. 10.30
Dansmuziek. 11,2012.20 Gram.pl.
BRUSSEL, 484 M.
9.20 Gram.pl. 10.20 Zigeunermuziek. 11.20
G-ram.pl. 11.50 Pianorecital. 12.20 Artis-orkest.
1.30 Orgelconcert. 2.20 Vocaal concert. 2.50
Gram.pl. 3.10 Reportage en Gram.pl. 5.40
Gram.pl.. 5.53 Zang. 6.20 Zigeunermuziek en
zang. 7.35 Gram.pl. 8.20 dito. 8.50 Operette
uitzending. I.d. pauzes: Gram.pl. 11.3512.20
Dansmuziek.
DEUTSCHLANDSENDER, 1571 M.
7.20 Radio-tooneel. 8.20 Orkest- en solisten-
concert. 9.20 Berichten. 9.50 Populair concert.
10.05 Weerbericht. 10.20—11.20 Orkestconcert.
KONINGSTRAAT 27, TELEF. 14609
OFFICIEEL PHILIPS REPARATEUR
(Adv. higez. Med.)
Willy Birgel, Lilian
Harvey en Willy
Fritsch, de drie hoofd
personen uit „Zwarte
Rozen".
MAANDAG 9 MAART 1936.
HILVERSUM I, 1875 M.
Algemeen programma verzorgd door
de AVRO.
8.00 Gramofoonpl.; 9.00 Ensemble Lismon-
de; 10.00 Morgenwijding; Gram.pl.; 10.30 En
semble Lismonde; 11.00 Orgelconcert en
zang; 12.00 Cant-abilé-orkest; 2.00 Piano
recital: 2.20 Omroeporkest en solisten; 4.00
Negrosongs; 4.30 Film-reportage: 5.30 Lyra-
trio; 6.15 Gramofoonmuziek; 7.00 Lezing;
7.15 Nederl. Kamerorkest en solisten; 7 40
Causerie; 8.00 Berichten; 8.10 Omroeporkest
en solisten; 8.40 Radio-tooneel; 9.05 Kovacs
Lajos' orkest; 9.50 Revue-programma: 10.30
Fonö Imre's orkest (Om 11.00 berichten);
11.30 Hans Lennartz' orkest.
HILVERSUM II, 301 M.
NCRV-uitzending.
8,00 Schriftlezing, meditatie; 8,15 Gramo
foonmuziek; 10,30 Morgendienst; 11.00 Chr.
Lectuur; 11,30 en 12,15 Gramofoonpl.; 12.30
Alt en piano; 1.30 Gramofoonpl.; 2.00 Voor
de scholen; 2.35 Gramofoonpl.; 2,45 Kook-
praatje; 3.15 I-Iendiïks-trio; 4.00 Bijbellezing,
4.45 Hendriks-Trio; 5.15 Orgelconcert; 6.00
Gramofoonpl.; 6.30 Vragenuur; 7.00 Berich
ten; 7.15 Reportage; 7.30 Vragenuur: 8.00
Berichten: 8 05 Koren en orkest; 9.05 Cau
serie; 9.35 Vervolg concert; 10.15 Berichten;
10.20 Gramofoonpl.
DKOITWICH, 1500 M.
11.20 Gramofoonpl.; 12.05 dito; 12.20 Cau
serie; 12.45 Het New-Light-Trio m.m.v. zang;
1.35 Orgelconcert; 3.20 Gramofoonpl.; 4.20
Cello en piano; 4.50 Blaasconcert. m.m.v. ba
riton: 5 35 Het Dulay-kwintet; 6.20 Berich
ten; 6.50 Oude muziek; 7.10 Lezingen; 8.20
Radio-tooneel; 10.05 Berichten: 10.35 Het
BBC-theater-orkest m.m.v. sopraan;
Dansmuziek.
RADIO PARIS. 1648 M.
7.20 en 8.35 Gramofoonmuziek; 11.20
kestconcert; 2.50 Zang en piano; 3.20 Gra
mofoonpl,: 4.20 Okestconcert! 5.50 dito; 8.20
Zang; 9.05 Parijsch-Trio, piano, zang en
voordracht; 1105 Populaire en dansmuziek.
BRUSSEL 322 M.
12.20 Gramofoonpl.; 12.50 Klein-orkest;
1.50 Gramofoonpl.: 5.20 Omroeporkest; 6.35
en 7.20 dito; 8.20 Symphonieconcert; 10 30
Gramofoonmuziek.
BRUSSEL. 484 .51.
12.20 en 1.30 Gramofoonpl.; 5.20 Dansmu
ziek; 6.20 Kamermuziek; 7.05 Hoorspel; 7.40
Gramofoonpl.; 8.2,0 Omroeporkest; 9.20 Re
portage; 9.50 Omroeporkest: 10.30 Dansmu
ziek.
DFï-TSrHLANOSENDER, 1571 M.
7.30 Populair concert m.m.v. solisten; 9 20
Berichten; 9.50 Strijkkwartet; 10.05 Weerbe
richt; 10.20 Dansmuziek.
11.35
Or-
