Ingrijpende reorganisatie bij
spoorwegen op handen.
H
Haagsch Allerlei.
Spaansche miniaturen.
Tandheelkundig
Instituut
GEHEEL GEBIT
OE IK GROEIDE
DONDERDAG 19 MAART 1936
HAARLE M'S DAGBLAD
3
EERSTE KAMER.
Waterstaat er door.
Staatsrecht in de practijk.
DEN HAAG Woensdag.
Aanschouwelijk onderwijs kan z'n nut. maar
ook wel eens nadeelen hebben. Dit laatste was
vandaag het geval, toen tijdens een o zoo saai
en oninteressant debat over de begrooting van
Waterstaat een aantal studenten van de Rot-
terdamsche handelshoogeschool onder leiding
van hun hoogleeraar in het staatsrecht Prof.
Mr. C. W. de Vries, op de gereserveerde tribune
onzen Senaat aan het werk zagen en hoorden.
De jongelui, die intusschen een welbesteden
dag van staatsrecht in de praktijk in het
Haagje doorbrachten, waarvoor hun geestelijke
èn geestige leider alle hulde verdient van
ochtend maakten zij b.v. een stukje levend ad
ministratief recht mee, toen ze de behandeling
van een bestuursge-
schil voor de betreffen
de afdeeling van den
Raad van State bij
woonden hebben
natuurlijk van dit uit
stapje genoten. Wie zou
dat niet doen, wanneer
hij als student „werkt"
door op een heerlijken
voorjaarsdag een uit
stapje te maken naar
Nederland's bekoorlijke
Residentie, in gezel
schap van bekoorlijke
Ter Haar meisjes-collega's en
met een zoo joyeus man als de werkelijk van
alle deftigheid gespeende prof., die jong blijft
en is met de jongeren. Menige senator, bekend
aan den Maasstedelijken staatsrecht-hoog
leeraar, zag zich hartelijk door hem toege
zwaaid. En zijn Utrechtsche vak- en ambtge
noot wilde onmiddellijk 'den Rotterdamschen
studenten bewijzen, dat het professoraat geen
beletsel is om in de Eerste Kamer te praten
over West-Brabantsche waterstaatswerken.
Wat zou de heer de Savornin Lohman op z'n
neus hebben gekeken, als hij ontdekt had, wat
ondergeteekende gewaar werd, toen hij een
van Prof. de Vries' volgelingen op het pad der
wetenschap eventjes omtrent haar gewaarwor
dingen in 's lands vergaderzaal „interviewde".
Deze jeugdige studente vond het wat echt, dat
zij niet alleen een echten Minister gezien maar
ook gehoord had minister v. Lidth de Jeude,
die op de niet zeer belangrijke speeches over
zi,jn begrooting antwoordde en toen ik haar
vroeg, wat ze er dan wel van zei, dat ze bo
vendien nog een anderen echten prof. in 't
staatsrecht, daar beneden had kunnen aan-
hooren, bukte het meiske voor dit examen
want haar was onbe-
kend, dat mijnheer
Lohman ook nog aan
staatsrecht en aan 'n
hoogleeraarschap in
dat vak deed! Enfin,
de meisjes-studenten
in Rotterdam hebben
een lustrum achter den
rug, bovendien speelt
het „slachtoffer van
mijn interview" een rol
in een voor het corps
op te voeren tooneel-
stuk (dat heb ik alle
maal in 't zeer snelle Prof. Lohman.
interview vernomen en nog veel meer, doch
daarover verplicht mijn beroepsgeheim mij te
zwijgen), alles dus verontschuldigingen voor
deze leemte in haar wetenschappelijke kennis.
De lezer zal uit dit relaas wel begrepen heb
ben, dat het studieuse bezoek in de Eerste
Kamer heden een o zoo welkome afleiding
verschafte. Want de beraadslagingen hadden
werkelijk niets boeiends. En dat was dan ook
het eenige jammere van en het eenige nadeel
verbonden aan dit uurtje college-in-de-prak-
tijk.
Van heel 't debat over de Waterstaatsbe-
grooting zij slechts aangestipt, dat er bij de
spoorwegen een ingrijpende reorganisatie op
handen is en dat Minister v. Lidth de Jeude
de Kamer verzekerde, dat zijn Secretaris-
Generaal van diens presidium van- het college
van commissarissen der Spoorwegen
geen last heeft, wat 'betreft de door hem op
't Departement tegenover andere verkeers-
takken in acht te nemen onpartijdigheid.
Jarenlang bestaat reeds deze combinatie;
waar de bedoelde functionaris spoedig met
pensioen gaat, zou 't bovendien al heel grie
vend zijn hieraan thans op eenmaal een
einde te maken.
De beraadslagingen over het Verkeersfonds
gaven aanleiding tot verschillende uitstapjes.
De heer Kolff (c.-h.) vertoefde op de Linge-
brug te Geldei-malsen, die z.i. dringend ver
betering behoeft, wat de heer Gelderman
Koffie-invoer wordt
gecontingenteerd.
Voor den tijd van drie
maanden.
Doel is: steun verleenen aan de Indische
koffiecultuur.
In de Staatscourant van 18 dezer
is een Kon. Besluit verschenen, waar
bij de invoer van koffie in Nederland
voor den tijd van drie maanden wordt
gecontingenteerd, zulks op basis der
gemiddelde invoeren van 1935.
Van officieele zijde deelt men mede, dat het
een tijdelijken maatregel geldt, welke verband
houdt met de plannen tot steunverleening
aan de Indische koffiecultuur, welke thans
met mr. G. H. C. Hart, directeur van Econo
mische Zaken, tijdens zijn verblijf in Neder
land worden besproken.
Het is niet uitgesloten, dat deze contingen-
teering aanvankelijk eenig ongerief voor den
handel met zich zal brengen; dit zal echter
van zeer korten duur zijn, terwijl verwacht
kan worden, dat de contingenteering zelve
binnen betrekkelijk korten tijd kan worden
opgeheven. De contingenteering geldt voor
het tijdvak van 19 Maart tot 18 Juni.
In verband met bovenstaande mededeeling
vestigen wij de aandacht op een artikel over
de koffiekwestie van de hand van onzen
medewerker Jhr. dr. J. C. Mollerus, elders in
dit nummer opgenomen.
(lib.) van de bruggen in Drenthe zeide. De
heer Ter Haar (c.-h.) bleef dichter bij huis,
toen hij aandrong op het inhalen van den
achterstand in wegenverbetering in het
Westen en het Centrum van het land. Vooral
pleitte' hij voor meer spoed t.a.v. den weg Den
HaagUtrecht, terwijl hij voorts den Mi
nister aanbeval krachtdadiger op te treden
tegen het tollen-euvel. Alle fietsen moeten
volgens dezen senator een rood achterlicht
hebben en verder bepleitte hij o.m. uniform
verkeersonderwijs op de scholen.
Nadat Mr. Jansen (R.-K.) betoogd had. dat
men ons niet moet diets maken, dat de Duit-
sche spoorwegen met winst zouden werken
deze lijden in werkelijkheid verliezen,
maar dank zij boekhoudkundige trucs wor
den die in winsten omgezet zette hij in
aansluiting hiervan uiteen, dat de spoorweg
tekorten ten onzent geenszins een gevolg
zijn van ondoelmatig beheer. Men moet deze
toeschrijven aan allerlei factoren, die nie
mand kan beheerschen, b.v. factoren van
internationalen aard. Als de situatie lang
zamerhand verbetert, mag men reeds in ze
keren zin tevreden zijn. Om "t zoover te bren
gen zal o.m. coördinatie en vermindering
der kapitaallasten noodig zijn.
Nog een Limburger, de nat.-soc. d'Ansem-
bourg, voerde het woord. Volgens hem zijn
't autoverkeer en de binnenscheepvaart bij
de belangen der spoorwegen ten achter ge
steld.
Vrij vroeg was 't nog, toen de voorzitter
de vergadering verdaagde en zoowel Kamer
leden als gehoor Buitenhof- en Vijverberg-
waarts wandelend, nog volop konden genie
ten van het vroolijke opwekkende voorjaars
zonnetje.
E. v. R.
Simplex-fabrieken zijn
uitgebreid.
Verheugend teeken van activiteit.
Het is steeds een verheugend teeken, wan
neer een onzer Nederlandsche industrieën op
de een of andere wijze blijk geeft van ver
hoogde capaciteit.
Dit keer is het de N.V. Simplex Machine- en
Rijwielfabrieken te Amsterdam, die door de
vergrooting van haar fabriek van zich doet
spreken.
De Simplex bestond al eenige jaren in
Utrecht, toen juist 40 jaar geleden, de fabriek
aan de Overtoom te Amsterdam werd gebouwd.
De productie der Simplex-rijwielen is uitge
breid. Daardoor is men genoodzaakt geweest
den loop der bewerkingen van het product te
verleggen en daarbij aansluitende uitbreiding
te geven aan de magazijnen en kantoren, door
een nieuwen bouw.
De diepte van de fabriek is nu ongeveer 130
M. de facade-breedte 30 M. de hoogte gedeel
telijk 3, 4 tot 6 verdiepingen toe.
Moderne fabrieken worden niet meer gelijk
vloers gebouwd. De gang van de bewerking der
goederen en het toezicht is practischer in een
fabriek met verdiepingen en liften, dan op den
beganen grond. Aan de Simplex zijn derhalve
drie liften in gebruik.
De totale oppervlakte van werkplaatsen,
Den Haag en de kunst. Den
Haag en ,,de tuin". Den
Haag en de dieren.
Men kan van ons goede den Haag véél
goede dingen zeggen, maar dat de Hagenaar
zooals hij als grootste gemeene deeler van
het inwonerdom der residentie van de Witte
naar huis reilt en zeilt het voorbeeld is van
vooruitstrevendheid in zaken van kunst en
schoonheidNeen, dat kan men van hem
moeilijk beweren. Vandaar dat „het nieuwe
bouwen" in onze goede stad weinig in toepas
sing is gebracht en dat we aan moderne ar
chitectuur weinig bijzonders kunnen toonen.
Het zijn allemaal knusse huisjes, heele en
halve villatjes, die hier ten allen kant ver
rijzen, flat- en portiekwoningen van inge
nieuze comfort en waarin met de ruimte wel
eens zóó gewoekerd wordt, dat daarvan ander
zijds het gemak wel eens schade ondervindt.
Zoo kunt ge hier nu huizen te kust en te keur
krijgen met centrale verwarming, ingebouwde
baden, parketvloeren en zelfs frigidaires in
de keuken en tegen voor al dat comfort wer
kelijk zéér schappelijke prijzen, doch waarin
anderzijds zóó weinig ruimte is, dat uw ver
huizers zich achter de ooren krabben wan
neer ze een piano naar binnen moeten bren
gen, zóó nauw is de voordeur, zóó weinig
ruimte heeft de gang. En als we dan al eens
echt modern, echt wijd en ruim óók gaan
bouwen, zooals Berlage dat voor ons deed met
zijn prachtige witte, rechtlijnige, in zijn vij
vers zich spiegelende gemeentemuseum, dan
krijgen de bewonderaars van dit bouwwerk
den wind van voren, dan hebt ge, als eerlijke
genieter van dit zakelijke, logische lijnenspel
van kubussen en platformen het verwijt te in-
casseeren, dat dit nu precies een wasscherij of
een fabriek is, maar geen museum. Néé, dan
het Vredespaleis
Ik geloof dat de groote massa overal wel
conservatief is in haar aesthetisch oordeel,
maar wat in den Haag telkens opvalt is het
feit dat de niet-conservatieven zoo bijzonder
gering in aantal zijn, dat er zoo weinigen zijn,
die zich de moeite geven, terwille van hun
schoonheidsovertuiging, te vechten dwars te
gen het „gezonde verstand" en de „gevestigde
meening" in. Daar hebt ge nu weer die affaire
van het- Toorop-gedenkteeken, die ons bezig
houdt. Raedeker heeft het monument ge
maakt: een hooge slanke zuil, waarop drie
koppen: de satyrische van Toorop zelve en
rechts en links van hem de Verpersonifieerde
Inspiratie en de mensch-geworden muze. Men
vindt dit monument leelijk. Men wil het niet
tot openbare „aanfluiting" hebben. En de ge-
incarneerde „men", dat is onze Haagsche
gemeenteraad, die moet uitmaken waar Rae-
dekers werk geplaatst zal worden. Met allen
peyiedecicmdsdwlandfmsta
i doos 20 ct.-tube 40 en 60 ct. 1
(Adv. Ingez. Med.)
nuttige magazijn ruimte en kantoor is onge
veer 6000 M2. Er staan 190 machines in bedrijf,
aangedreven door 54 eïectromotoren met een
jaarlijksch verbruik van 250.000 K.W.U.
De gang der bewerking begint in de maga
zijnen van onbewerkt materiaal, stroomt naar
de achterfabriek, gaat daar in een lift om
hoog en komt weer naar de vóórfabriek, gaat
daar in de pas gebouwde magazijnen of daalt
per lift in de expeditieruimte, die op gelijke
hoogte ligt als de laadvloeren van de vracht
automobielen.
Belangrijke werkplaatsen zijn o.a. de draaie
rij en de emailleer-inrichting.
In de draaierij worden de assen, conen, na
ven, moeren, tot de kleinste schroefjes toe, op
25 automatisch werkende machines gemaakt.
De Simplex kan de grootste productie met
eigen fabriek aan, met eigen machines.
Onder de automatische draaibanken is de
Acme Gridley machine, die wielnaven maakt
in één minuut uit den massieven stang. De
machine wordt aangedreven door een motor
van 25 P.K.
Verder zijn er twee automatische persen van
20.000 resp. 150.000 K.G. drukvermogen, die de
deelen uit plaat vervaardigen, zooals de nip
pelplaatjes, kroonplaten, trommels van de
Simplex' trommeiremmen, enz.
De frames, vorken, enz. ondergaan een pro
cédé, waarbij ten eerste de roest wordt opge
lost, speciaal nuttig voor de onzichtbare roest.
Ten tweede wordt de huid van de stalen dee
len hierbij chemisch aangegrepen tot een on-
roestbaar oppervlak. Nu worden de deelen in
een lakbad gedompeld en daarna in een oven
van 240 gr. C. gereden Dit is een continu
bedrijf van twee ovens, waaruit iedere 7 Vz mi
nuut een kar vol frames, of vorken of spat-
schermen, enz. wordt in en uit gereden. Het
kopje-onder in het lak, gevolgd door een
tocht door den heeten oven, herhaalt zich een
paar maal. Dan gaan de karretjes per lift naar
de biezerij.
De Simplex-fabriek maakt rijwielen en als
de voornaamste bijzonderheden het cycloïde
rijwiel en de Simplex trommelnaaf. Verder
worden gemaakt lichte motoren, transport
driewielers, met en zonder motor. Weinig be
kend bij het publiek is de speciale afdeeling
van spoorr ij wielen en railauto's; deze machi
nes. die dienen voor inspectie en licht trans
port, werden geleverd aan alle spoorwegen in
Nederland en Ned. Indië, aan de Japansche en
de Sovjet-Spoorwegen, in Zuid-Amerika en in
honderdtallen aan plantages en ondernemin
gen in Ned. Indië.
Deze tak van bedrijf van Simplex is door de
crisis tijdelijk zeer ingekrompen, doch de
directie ziet de laatste dagen weer orders, die
zij als zwaluwen begroet.
RIJKSSTRAATWEG 16
haarlem-w. telef. 1 g 7 2 6
t V. met S"antie, pijn-
vanax J *J«J« ioos trekken inbegr.
BESLIST PIJNLOOZE BEHANDELING.
Spreekuren alle werkdagen
van 9—12 en 1—4 uur. Zater. 9—12 uur.
Avondspreekuren
Dinsd., Woensd. en Donderd. v. 79 u.
(Adv. Ingez. Med.)
lllilllllllllllllllllllllllllllllllllllllllillllllllllllllllllllillllllllllllllllllllllllllilllllillillliilillllllllllllllllill'l'llllllllll'l^lllllllHllli1!
eerbied voor alle andere goede hoedanigheden
van onzen Haagschen gemeenteraadmaal
ais gepatenteerde kunstbeoordeelaars, neen,
zóó heb ik die dames en heeren nooit gezien.
En tóch z ij n ze dat in feite. En ondanks her
haalde uitingen van Toorop's dochter, de
schilderes, en ondanks de publicaties van
beeldende-kunst-critici der Haagsche bladen,
verzet een groot gedeelte onzer vroedschap
zich tegen het monument, en heeft het voor-
loopig een héél bescheiden plaatsje gekregen
in den museumtuin. Maar vroeg of laat zal de
gemeenteraad moeten beslissen, vroeg of laat
zullen de vroeden moeten uitmaken of het
beeld opgeborgen zal blijven in dien achter-
afschen tuin of dat het den volke den lof van
een zijner grootste kunstenaars, vertolkt door
een anderen voortreffelijken kunstenaar, zal
vertolken op een plaats hun beiden waar
dig. Ik vrees met grooten vreeze
Een andere kwestie die ons in den Haag be
zig houdt is de vraag of onze Dierentuin zal
worden overgenomen door de gemeente. Het
lijkt er véél op, al is er nog geen beslissing
over genomen. Ik zal u niet bezig houden met
die aangelegenheid, die den niet-Hagenaars
weinig belang zal inboezemen, doch ik neem
deze gelegenheid der actualiteit te baat. om
een enkel woord over dien tuin te schrijven.
Met de Amsterdamsche Artis is hij in geen
enkel opzicht te vergelijken. Wat zijn levende
have noch wat zijn oppervlakte betreft. Het
is maar een héél klein dierentuintje, dat érg
trotsch is op z'n kleine olifantje, zijn apen en
kakatoes. al is er de laatste jaren, onder het
huiidge bewind van den diricteur Graaf van
Bylandt véél verbeterd en uitgebreid op ieder
gebied. De tuin als tuin speelt geen groote rol
in ons Haagsche leven en ik ben er van over
tuigd, dat héél wat Hagenaars er nooit een
voet gezet hebben. Meer niet dan wél. Maar
het gebouw in den tuin vervult wél een rol.
't Heeft een van onze grootste zalen en die
wordt voor allerlei doeleinden gebruikt. Den
éénen dag is er een politieke vergadering, den
anderen een honden-, katten-, kanarie- of
kippententoonstelling; dan is er weer de
Beurs van de Dameskroniek, dan een tooneel-
voorstellin en dan een bal.
Tegenwoordig worden 's zomers in den tuin
bals-champètre gegeven, die een echt-provin-
ciaalschen, oer-burgerlijken en des te gezel
liger sfeer ademen en de concerten, vooral de
marsc h-concerten van onzen kranigen Ko
ninklijken Militaire Kapel, hebben er groote
toeloop, En dan is er nog ons Voorjaarsfeest,
poging-tot-kermis, voor allen die de échte ker-
nissen kennen en dus: liefhebben, een vrij er
barmelijke vertooning zonder smaak of kleur.
Een soort veredeling-in-het-Haagsche die elke
échte kermissfeer doodt. Maai- overigens: ik
kan u van harte gaarne aanraden onzen Die
rentuin eens met een bezoek te vereeren. Ge
stapt in Haarlem op de Blauwe Tram en vlak
voor den tuin stapt ge uit. Ge kunt dan genie
ten van een heerlijk rustig plekje met prach
tige bloemen en mooie beplantingen en wan-
Alicante, het type van
een zuidelijke stad.
(Van een bijzondere correspondent.)
Hooge, kale. gele rotsbergen, fel door de zon
beschenen, die zich in hef diep blauwgroene,
rustige water van de Midaellandsche zee
spiegelen, vormen de haast sprookjesachtige
omgeving van de echt zuidelijke, lieftallige
Spaansche stad Alicante. De vreemdeling uit
het ruwe Noorden wordt als het ware betoo-
verd door den warmen adem en den vloed van
charme, die de plaats uitstroomt. Lichte,
lachende zon onder een wolkenloozen he
mel. hooge wuivende dadelpalmen langs een
bonte, drukke haven en daaronder een vroo
lijke, kleurig gekleede menigte zijn de eerste
indrukken, die hij ervan ontvangt, en vlug
wordt hij door de sfeer van opgeruimde zui
delijke zorgeloosheid, die men overal elders
tevergeefs zoekt, meegesleurd. Voor hij het
weet. zit hij met een troep luidruchtige, warm
bloedige Spanjaarden voor een der talrijke
café s, drinkt „café-leche". rookt slechte, zelf
gedraaide cigaretten. praat en lacht en kijkt
met nieuwsgierige bewondering naar de mooie
rasechte vrouwen met haar edelen tred en
haar koninklijke houding, die zelf wel weten,
dat haar fijne zwarte sluiers prachtig bij het
volle, glanzende haar en de warme, don
kere oogen passen.
Tegen den middagtijd wandelt alles langs
de haven, die hier totaal het vuilige, haastige,
ongezellige en uitsluitend zakelijke aspect van
elders mist. Men krijgt een indruk van breed
heid, helderheid en orde. Groote, blanke sche
pen met vreemde namen, breede aflaadplaat-
sen, keurige tolhuisjes en talrijke kleinere
booten inviteeren ons alles van dichtbij te
komen bekijken, om daarna tot de groote pal-
menallée aan het andere einde terug te kee-
ren en naar de muziek te luisteren. En, terwijl
wij onder de dadelpalmen schaduw zoeken,
speelt een heerlijke koele zeewind om ons
heen, die de warmte verbiedt tot hitte te wor
den en vermengen zich de vroolijke klanken
van het blaasorkest met de opgewekte stem
men van onze omgeving, die in hoofdzaak uit
jonge menschen schijnt te bestaan. Het is
inderdaad het trefpunt van den dag voor de
jongelui uit de betere families met hun meis
jes en menig elegant paartje, waarvan de jon
gen innig fluistert en het meisje helder lacht,
wandelt met langzame schreden voorbij. En
de vreemdeling zit als betooverd op een bank
en denkt, dat alles een droom is.
Kort na den middag heerscht er diepe rust,
want iedere, echte Spanjaard houdt van een
goede „siësta". Eerst om een uur of 4—5 kan
men op de groote bureaux weer terecht en
begint het weer drukker in de straten te wor
den. Maar tegen den avond, als het koeler
wordt, speelt het geheele leven zich buiten af.
Onder den schijn van de heldere, electrische
lampen wordt de bonte, zuidelijke stad nog
fantastischer en sprookjesachtiger dan tevo
ren, werken de palmen nog afrikaanscher, de
menschen nog vroolijker en de vrouwen nog
aantrekkelijker.
En toch verlaten wij gaarne de drukke
lachende menigte in de helder verlichte hoofd
straten met hun groote magazijnen en gaan
nog eens naar de haven, waar talrijke sterren
zich in het nu donkere water spiegelen en de
heerlijke koele lucht als balsem aandoet.
En met den blik op de eindelooze water
vlakte droomen wij van verre landen en ne
men afscheid van het stukje paradijs:
Alicante.
Uit Haarlem's Dagblad van 1886.
neer ge de kwaliteit kunt waardeeren boven
de kwantiteit zult ge ook aan de dieren veel
genoegen beleven.
Overigens: voor dierenminnaars biedt den
Haag gelegenheid tot uiting van hun liefde te
over. Wanneer de meeuwen boven den Hof
vijver scheren, krijschend en met wijden witten
wiekslag, staan daar altijd aan den water-
rand van die brave menschen die, iederen dag
weerom, broodkruimels komen werpen naar
die blanke vogels, die ze in de vlucht wègsnap-
pen. De duiven op het Binnenhof, de eenden
in het Bosch en in de Boschjes, de zwanen in
het Westbroekpark, ze hebben allemaal hun
vaste vrienden, die geen dag overslaan, zo
mer en winter, om hun dieren voedsel te bren
gen. Het is dikwijls werkelijk ontroerend om
te zien hoe ernstig, hoe vol liefde en gene
genheid, zoo'n oud Haagsch dametje of zoo'n,
'n beetje kaal en armelijk Haagsch meneertje,
dien plicht opvat. Ze gaan. altijd op hetzelfde
uur, naar hun vaste plaatsje, een trommeltje
of een krant met hun goede gaven onder den
arm en deelen rijkelijk uit van de resten van
hun eigen dikwijls weinig-rijkelijk maal, die
kleine, goede menschjes, voor wie die
bezigheid dikwijls een even belangrijk hoogte
punt van den langen dag is, als voor de die
ren die hen kennen die op hun komst wachten
met onfeilbaar instinct.
En tenslotte zijn daar nog de herten uit
den Hertenkamp. Vooral als het voorjaar
komt en de jonge hertjes achter mama aan
over de groote, groene vlakte huppelen is het
een ongekend, boeiend genot, daar een oogen
blikje te staan en te kijken. Bij den ingang
van het Haagsche Bosch, vlak bij het drukke
verkeerspunt waar Wassenaar, Scheveningen
Voorburg en de City elkaar ontmoeten in on
afgebroken hoorn-gehuil en remmen-geknars
is daar dit tafereel van groote, innige rust en
natuurlijke charmante sierlijkheid. En ik
verzeker u, 't zijn niet alleen de slenteraars
en moeders met baby's in 't zonnetje, die er
van genieten. Op een paar pas afstand staat
het strenge en grijze gebouw van de recht
bank en menige hoogedelgestrenge, menige
edelachtbare heer maakt even tusschen de
hoogst-ernstige bedrijven van zijn hoogst-
belangrijke dagtaak door een wandelingetje
naar de herten om zich te verlustigen in het
spel van de zachte lichamen op vier teere
pootjes, om te genieten van den aanblik, wan
neer er zoo een tien of twintig in galop over
de grasvlakte vliegen. Ministers en staatsra
den, kamerleden en hof dignitarissen zijn
daar. aan den rand van de Hertenkamp, kin
deren met de kinderen.
Het is daar, bij de dieren, bij de herten, de
eenden, de meeuwen en de zwanen dat den
Haag zich 't natuurlijkst en het aardigst
toont.
Het is op zoo'n vroeg-voorjaarschen dag
wanneer de Haagsche mensch voor het Haag
sche dier een liefderijke vriend is, dat ge
denkt: en tóch zijn ze wel aardig, die mede
Hagenaars van mij
Mr. E. ELIAS.
Een halve eeuw geleden
19 Maart.
Op een vergadering van den Studen-
ten-roeibond is besloten den jaarlijk-
schen studenten-roeiwedstrijd ditmaal,
evenals het vorige jaar. te doen plaats
hebben op het Spaame alhier. Zondag
30 Mei a.s. Behalve het hoofdnummer
om de groote gouden medaiile van den
Bond en het eere-diploma ..oude vier",
zullen ook nu wedstrijden voor oude en
jonge 2 en jonge 4 plaats hebben. Alleen
voor het hoofdnummer is de deelneming
verplichtend voor Njord. La ga en Triton,
de drie vereenigingen welke den Bond
vormen. In tegenstelling met verleden
'■"■er zal ook het hoofdnummer geroeid
worden met een boel van omvaart. Bo-
••enriien zal tusschen leden der 3 ver
eenigingen „private matches in scullinrr
v-rr^r" worden geroeid. Een groote
tribune zal voor het publiek worden
opgericht.
VAN
NUL
TOT ACTEUR
De brief.
In de periode waarover lk nu spreek en
die al een heelen tijd achter mij ligt bin
nenkort jubileer ik voor 12''2 jaar trouwen
dienst: het gironummer van den penning-
meestor van het Comité zend ik u gaarne,
geheel vrijblijvend, toe kwam het vaak
voor dat de har .en der jonge meisjes sneller
begonnen te kloppen, zoodra een bepaalde
acteur op de planken verscheen. Was zijn rol
tragisch, dan tipten zij met kleine zakdoek
jes traantjes uit haar oogen: trad hij ln een
blijspel op, dan kirde haar lach door de zaal
bij elk woord dat hij sprak. En onder alle
omstandigheden kon de geliefde speler er
op rekenen dat het applaus uit een bepaald
hoekje van de zaal maar niet wilde ophou
den.
Na afloop van de voorstelling stond dan
een opgewonden, zenuwachtig met haar
taschje spelend meisje bij den artisteningang
om nog één blik op Hem te werpen en
misschien een blik terug te krijgen. En als
hij alléén wasdan zou zedan....
neen. dat durfde ze toch niet: naar hem toe
gaan en hem zeggen, hoe ze genoten had,
hoe prachtig ze 't van hem vond, dat ze alle
stukken gezien had, waarin hij optrad en
niet wist van welke ze het meest hield....
welke ze het meest bewónderde, wilde ze
zeggen.
En als dan eindelijk schreden naderden,
vluchtte ze in plotselinge verlegenheid weg,
naar huis en denzelfden avond laat. terwijl
vader en moeder al lang sliepen, schreef ze
een langen brief, waarin véél meer stond dan
ze bedoelde te schrijven. Dien brief postte ze
dan, na hem nog drie dagen in angst en
beven in haar taschje bewaard te hebben.
Er waren acteurs die zulke brieven met
een onverschillig gezicht in hun kleedkamer
lieten zwerven; er waren er die ze dadelijk
met een minachtend gezicht verscheurden;
er waren er ook die ze aan iedereen ter le
zing gaven en die ze met de grootste geheim
zinnigheid behandelden. Maar allemaal, zon
der uitzondering, waren ze er allemachtig
trotsch op. Zulke brieven deden niet slechts
hulde aan hun tooneelspelerstalenten, die
ze, nou ja. natuurlijk óók wel wisten te be
zitten. maar evenzeer aan hun aantrekke
lijk, jong uiterlijk. En op het punt van man
nelijk schoon is een acteur nu eenmaal zoo
ijde'l als een vrouw. Als het zijn eigen schoon
is tenminste.
Bovendien, hoe prettig is het niet. je te
verdiepen in de vraag, welk meisje zoo'n
brief zou hebben geschreven. Het handschrift
wees zonder uitzondering op beschaving, het
postpapier op fortuin, de stijl op frlssche,
bloeiende jeugd. Zou het werkelijk dat schat
tige blondje zijn dat laatst in de stalles had
gezeten? 't- Was hem wel opgevallen dat ze
voortdurend naar hém alleen had zitten kij
ken en na afloop had een deftig heer in
smoking, ongetwijfeld haar pa. haar formeel
moeten voortduwen om een eind te maken
aan haar applaudisseeren. Dat het dommer-
tje nu ook geen adres op den brief had ge
zet; durfde ze zeker niet voor thuis. Toch
lief En de brief komt in het vak bij de
overige tooneelherinneringen.
Soms is het zacht-violette epistel aan den
portier van den schouwburg afgegeven.
Brief voor u gekomen, meneer.
Voor mij? Oh. dank je. Onverschillig
wordt het biljet in den ruimen zijzak gesto
ken. Straks, tijdens de eerste acte. heeft hij
tijd en is hij alleen in zijn kleedkamer. In
eenzaamheid leest zoo'n brief toch prettiger.
Na afloop van de voorstelling loopt hij
toevallig niet door den artistenuitgang, .naar
gaat voor iangs.
Avond portier.
Avond meneer.
Plotseling bedenkt hij iets.
Oh ja. dat wou ik je nog vragenwat
was 't ook weer? Kom nou. Oh jadie
brief van daarnet, je weet wel. is die aan
jou afgegeven?
Ja zeker meneer.
Endoor wie?
'n Jonge dame meneer. Tja. wat zal ik
zeggen
Was ze blond?
Blond? Ja. ja zeker meneer. Hoogblond
zelfs. Knap meisje meneer.
Oh juist, ja ja Dan weet ik het wel.
Dus toch zij. Ais hij het niet dacht.
Een arm haakt in de zijne.
Wat had je met den portier te bespre
ken?
Oh. niets 'k Had m'n handschoenen la
ten liggen.
De vrouw vraagt niet verder. Daar is ze
vrouw voor en actrice.
PERSONALIA.
Bij het in de maanden December 1935,
Januari, Februari en Maart 1936 te 's-Gra-
venhage gehouden examen voor het verkrij
gen van certificaten als radiotelegrafist le
en 2e klasse en radiotelefonist is geslaagd voor
het certificaat eerste klasse de heer P W. Ree
:e Haarlem. Voor het certificaat als radio
telefonist de heeren G. Groen en W. den
Heijer te IJmuiden.
