DE GOUDEN BRUG.
Een prachtig exemplaar op de Paasch-
veeientoonsielling ie Breda
De Vesuvius is weer in werking en
sioot grooie rookwolken uii Lava
siroomi over den rand van de krater
Een overzicht van de grooie jaarlijksche Paaschveeienioonsielling, welke
Dinsdag ie Roiierdam werd gehouden
De commandant der Haarlemsche brandweer, de heer C. J. v. d. Broek werd Dinsdag ter gelegenheid van
zijn 40-jarig jubileum bij de brandweer benoemd tot ridder in de Orde van Oranje Nassau. Minister mr.
M. Slingenberg speldt den heer v. d. Broek de onderscheiding op de borst
FEUILLETON
ROMAN VAN HANNO PLESSEN.
(Nadruk verboden)
31)
Op den avond van denzelfden dag weet hij
het zoo in te richten, dat hij alleen met de
oude barones von Geitier de mocca gebruikt.
Een hoekje van het hotelterras, twee ge
makkelijke rieten stoelen om een laag tafel
tje, waarop een electrisch lampje met gele
kap vormen het beeld, waarop hij het gesprek
in de door hem gewensohte banen leidt
Het praeludium is zeer onschuldig en wekt bij
de oude barones geen enkel vermoeden. Des
te meer echter schrikt ze, als hij zegt:
Lady Johanna is voor meesteres op Nothery
Hill als geschapen
„M'n hemel, Sir Herbert.mijn nichtje is
vijfentwintig
Om dit antwoord moet de oude heer echter
zoo hartelijk lachen, dat het Sophie von
Geitier bepaald angstig te moede wordt. En
in het begin weet zij werkelijk niet wat haar
overkomt, als hij haar vroolijk-troostend ver
zekert:
„Mijn neef is dertig
Eerst dan krijgt zij eenig inzicht in het
leven van Sir Herbert Hawkins, den gesloten
Engelschman, die tegenover een ander zeker
nooit zoo openhartig zou zijn geweest....
Zij verneemt, dat zijn eenige, hem zeer na
aan het hart liggende zuster Daisy getrouwd
was met den Duitschen zeeofficier Mollander.
Het was een huwelijk uit liefde geweest, een
zoo groote hartstochtelijke liefde, als men ge
woonlijk slechts in romans vindtEen
week voor het einde van den oorlog had Ri
chard Mollander bij de heldhaftige vervulling
van zijn plicht jegens het vaderland den dood
(gevonden,..Slechts een korte maand had
zijn weduwe hem overleefd. Langzaam was
haar levenslicht uitgedoofd. De doktoren had
den hun schouders opgehaald en daar het
„gebroken hart" niet in het woordenboek van
moderne medici voorkomt, waren zij niet in
staat geweest een op wetenschappelijke gron
den gebaseerde doodsoorzaak aan te geven.
In een brief, welke Daisy Mollander kort voor
haar dood aan haar broer schreef, had zij
deze verzocht zich het lot van den destijds
veertienjarigen Fritz te willen aantrekken
Zoo heeft Sir Herbert het neefje als zijn
eigen kind aangenomen, dat sindsdien zijn
leven kleur en inhoud heeft gegeven.
De jongen kreeg de opvoeding van eiken
anderen jongen lord in Engeland en zijn bui
tengewone begaafdheid droeg er mede toe
bij hem tot een mensch te maken, waarop
Sir Herbert trotsch kan zijn. Aangezien Fritz
er zich niet mee tevreden stelde een rijke
erfgenaam te zijn, bereidde hij zich na de
beëindiging van zijn juridische studie op een
rechterlijke carrrière voor, waarin reeds
menige telg van de Britsche aristocratie het
tot roem en eer heeft gebrachtGrenze-
looze teederheid en gerechtvaardigde trots,
dat zijn de gevoelens, welke Sir Herbert
koestert jegens den neef, voor wiens geluk
hij bereid is alles te offeren.
Dat ik het met hem al eens over
trouwen heb gehad, is vanzelfsprekend, want
hij heeft er den leeftijd voor en, zijn positie
in aanmerking genomen, kan hij gerust aan
rechterlijke carrière voor, waarin reeds
volle overtuiging, dat iedereen hem zal open
doen en dat hij overal hartelijk zal worden
ontvangenMaar de jongen heeft mij
nu eenmaal kort en bondig eens en voor al
meegedeeld, dat hij nooit een andere dan een
Duitsche vrouw zal trouwenOordeelt u
nu zelf eens...."
En Sophie von Geitier heeft haar oordeel al
klaar. Zij knikt begrijpend. Ja, ja, nu be
grijpt zij den ouden Sir Herbert beter en ze
kan zich met zijn gedachtengang volkomen
vereenigen v v
Voor de derde maal zit Sylvester Vonberg
nu tegenover Renate Lien aan de ontbijttafel,
maar 't is hem, of het nooit anders geweest
is en of het altijd zoo zal blijven. Dat is het
nieuwe leven: een, van den aiepsten vrede
vervuld bestaan.
Een nieuw leven ook voor de vrouw in de
Lantaarn. Waren de beide laatste jaren in
deze gezellige woning toch eigenlijk niet
slechts een vegeteeren geweest? Onweer
staanbaar dringt deze vraag zich aan Renate
op. Maar zij wenscht er geen antwoord op te
geven, omdat ze daarvoor nog terugschrikt en
omdat ze niet wil erkennen, dat door het
plotseling opduiken van dezen man haar
leven een nieuwe wending heeft genomen, ja,
misschien zelfs wel voor het eerst vorm en
inhoud heeft gekregen. Ze tracht zichzelf
wijs te maken, dat er eigenlijk in 't geheel
niets gebeurd is. Ze heeft een gast, een logé,
verder niets. Misschien is hij op een wat
ongewone manier in huis gekomen, goed....
maar daar steekt toch niets bijzonders achter.
Ze praat met hem op zeer onderhoudende
wijze zelfs, maar toch steeds over onpersoon
lijke kwesties. En voorts speelt hij piano. Ja,
hij musiceert uitstekend. Het is werkelijk
geniaal en het schenkt haar een ongekend
genotEn gisteravond heeft ze hem
voorgelezen, wat zij overdag geschreven had.
De geschiedenis van een lawine Hoe die op de
toppen der bergen ontstaat uit vroolijke,
kleine sneeuwvlokken, welke de wind heeft
verzameld tot een kleine sneeuwbal, niet
grooter dan die, waarmee kinderen plegen te
spelen Hoe hij dan aan 't rollen gaat en groeit
tot een geweldige sneeuwmassa, die zich in
het dal stort, in haar toomelooze vaart en
vernietigende kracht dood en verderf zaaiend
om dan bij een laatste krachtsinspanning
uiteen te barstenEn hoe dan men-
schenhanden, geleid door naastenliefde, aan
het werk zijn om te redden, wat er nog te
redden is en de aangerichte schade te her
stellen
Renate heeft gevogld,. dat zij voor ha^r yer-
haal geen aandachtiger en dankbaarder ge
hoor zou hebben kunnen vinden aan deze
man. Hoe goed hij haar begrepen had, bewees
hij., toen hij datgene, wat zij aan het papier
had toevertrouwd, in muziek omzette. Geen
enkele waardeering voor haar schrijfsters
talent, noch een of andere enthousiaste cri-
tiek was over zijn lippen gekomen en toch
had zij zich nog nooit zoo gevleid gevoelt als
door de wijze, waarop deze man op haar werk
reageerde
Dat was gisteravond geweest. Ze waren el
kaar zeer nabij gekomen en daarna met een
zacht „Goeden nacht" uiteen gegaan.
En nu zitten ze weer tegenover elkaar aan
het ontbijt.
Maar hij is toch slechts een gast. Als zoo
danig misschien een heel bijzondere, maar
overigensneen, neen, overigens blijft alles
bij het oude. Renate houdt zich nu nog eens
dringend voor, dat er niets, maar dan ook
totaal niets in de Lantaarn veranderd is door
de aanwezigheid van dezen gast
En toch bedriegt ze zichzelf, mevrouw
Renate Lien. Voor het ee^t in haar leven
steekt deze ervaren, wereldwijze vrouw den
kop in het zand
Zij smeert een broodje voor haar gast,
schuift hem zijn thee toe en legt een plak
ham op zijn bord.
Hij wil haar hand grijpen, maar tweemaal
aarzelt hij voor hij het waagt zich over
haar zorgende vingers heen te buigen en er
zijn lippen op te drukken.
Deze spontane huldiging brengt de vrouw
in de verlegenheid van een zeventienjarige
bakvisch
Therese's verschijnen met de post maakt
een eind aan het pijnlijke moment.
Terwijl zij den brief van haar uitgever op
zettelijk langzaam opent en van de korte,
zakelijke mededeelingen kennis neemt, weet
zij zich te herstellen.
„Hier is nog een prentbriefkaart", maakt
Vonberg haar opmerkzaam, als ze hem het
ëcRêAlj/je honing toeschuift,
..Ach jadie had ik niet eens gezien
Uit Münchenvan wie kan die zijn?" Zij
draait de kaart om en leest zwijgend de wei
nige regels:
Zeer geachte mevrouw I
Gevolg gevend aan een dringend ver
zoek van mijn vriend, ben ik voor eenige
dagen naar hier gereisd Ik denk over een
week ongeveer weer in Igls te zijn. Hopen-
lijk zult u mij toestaan u dan te bezoeken
om u persoonlijk te kunnen bedanken voor
uw vriendelijke attentie Ik hoop, dat u het
nieuwe jaar goed hebt ingezet en ver
blijf,
t.a.v.
Szartossy.
„Ach, Szartossy", zegt zij zacht voor zich
heen. Daarna wendt zij zich levendig tot den
man tegenover haar, zonder te bemerken, hoe
Vonberg bij het noemen van dezen naam
plotseling ineen is gekrompen. „Een kennis,
een alleraardigste man.... voor beoefening
van de wintersport in Iglerhofhij heeft
nu een reisje naar München gemaakt
schrijft me, dat hij over een week weer in
Igls denkt te zijn en dan natuurlijk ook de
Lantaarn weer eens zal opzoekenik vind
het leuk ,dat ik u met hem ln kennis zal
kunnen brengen, want hij is heusch
„Ik ken meneer Szartossy", valt Vonberg
haar in de rede en zijn stem klinkt zoo be
nepen. dat Renate hem verbaasd aanstaart.
Zij schrikt van zijn plotseling bleek gelaat en
maakt een hulpelooze beweging met haar
hand.
(Wordt vervoigtS
Op de Algemeene Begraafplaats te Haarlem is Dinsdagmiddag het stoffelijk overschot van prof. dr. E. M. Walch, een der slacht- Kijkdag voor de Sumatra-tabaksveiling in Frascati te
offers van de „Uiver' -ramp ter aarde besteld. - De plechtigheid aan de groeve Amsterdam. - Een kenner aan het werk
Voor de werkzaamheden op Urk als
onderdeel der Zuiderzeewerken wordt
het oude marineschip .Bellona" te den
Oever opgekalefaterd om straks als
huisvesting der arbeiders dienst te doen
Karei Hoffman, leider van het eens
zoo vermaarde Boheemsche strijk
kwartet, is op 63-jarigen leeftijd te
Praag overleden
