DE GOUDEN BRUG.
Flandin pn Ed&n iezamen voor hun verfre/c uit De Engelschen scoren hun eerste goal Te Assen had Dinsdag de overdracht plaats van het commando van het 1ste regiment infanterie aldaar.
tijdens den internationalen hockey- Links de scheidende commandant, luit.-kol. H. J. van Limbeek; rechts de nieuwe commandant, luit.-kof,
Geneve naar huis wedstrijd Engeland-Nederland te p. L R. van der Drift
Folkestone
De bekende film-acteur Douglas Fairbanks arriveerde Dinsdag met een speciaal vliegtuig,
waarmede hij vanuit de lucht de bloembollenvelden bezichtigd had, vanuit Rotterdam op
Schiphol. Douglas Fairbanks bij zijn aankomst op Schiphol
Op verschillende plaatsen in de nog onont
gonnen Wieringermeerpolder worden oude
schepen opgegraven, welke Yan vele jaren terug
dateeren. Een der opgegraven wrakken, waar
omheen de schelpen nog verspreid liggen
De thee arriveert aan het Volkenbondspaleïs voor de leden der Commissie van
Dertien
De Grieksche premier
Demertzis, die plotseling
is overleden
Door tot nu toe onbekende oorzaak
brandden Dinsdagmorgen te Venlo de
loodsen en de opslagplaatsen van de
Coöp. Venlosche Veilingvereeniging,
waarin duizenden veilingskisten lagen
opgeslagen, tot op den grond toe af
FEUILLETON
ROMAN VAN HANNO PLESSEN.
(Nadruk verboden)
42)
Als je eens rond kijkt, zul je
juist in de oud-Oostenrijksche adellijke fa
milies groote omwentelingen ontdekken. Ver
anderingen. welker scherpe tegenstellingen
den daardoor getroffenen ongetwijfel rake
klappen hebben toegebracht. Maar wien de
genius zijn gaven in de wieg heeft gelegd, die
kent geen moeilijkheden, omdat hij boven de
alledaagsheid met haar normen verheven
isZulken menschen is zelfs veroorloofd,
dat zij zich af en toe eens dom en kinder
achtig aanstellenSlechts wanneer zij hun
roeping niet begrepen ofhun licht onder
de korenmaat stelden, zou dat niet te ver
ontschuldigen zijn".
Diep boort Sylvester Vonberg's stralende
blik zich in Renate's wijd geopende oogen,
den spiegel van haar ziel, die zich hem biedt in
haar gansche rijkdom.
„Ja", zegt hij langzaam en vol eerlijke over
tuiging, „dat isjouw gouden brugIk
dank je, Renate
Dan buigt hij zich over haar mooie, smalle
handen
Sinds twee dagen ls Szartossy nu toch de
gelukkige bezitter van den zoo stellig beloof
den brief van Barones Geitier uit Cairo en
evenzoo lang bezwaart het hem, dat hij Jo
hanna's ring, welke hij. door Vonberg's schul
den te betalen, bij den directeur van.het hotel
heeft ingelost, nog niet aan de rechtmatige
eigenares heeft terug gezonden. De oude dame
heeft hem, tusschen enthousiaste beschrij
vingen van het Egyptische winterseizoen
door, toevertrouwd, dat de verloving van haar
nichtje met den geadopteerden zoon van Sir
Herbert Hawkins, zeer spoedig te verwach
ten is. Tengevolge van deze verrassende mede-
deeling houdt Szartossy zich in gedachten
weer meer met het jonge meisje bezig, welks
persoonlijkheid hem interesseert en welks lot,
voor zoover hem dit bekend is, zijn deelneming
heeft opgewekt.
Een verloving par dépit meent hij van Jo
hanna niet te mogen verwachten. Evenmin
acht hij het in overeenstemming met haar
karakter, dat zij de ontgoocheling, welke Syl
vester Vonberg haar bereid heeft, zoo spoedig
zou kunnen vergeten om in een nieuwe liefde
troost te vinden. Maar welke dan ook de diepe
innerlijke beweegredenen mogen zijn die ach
ter dit zoo moeilijk te begrijpen, uiterlijke feit
staan, in ieder geval komt Stefan Szartossy
tot de conclusie, dat het nu toch langzamer
hand tijd wordt de jonge barones haar eigen
dom onder een of ander onschuldig voorwend
sel te doen toekomen.
Zoo kan bijvoorbeeld de ring eerst thans
bij het opruimen van de hotelkamer gevon
den zijn. Hij steekt hem derhalve bij zich met
het voornemen hem van Innsbruck uit te ver
zenden. Hij wil ook de geringste mogelijkheid
op kletspraatjes vermijden, deze zouden ge
makkelijk kunnen ontstaan, wanneer hij de
expeditie van het kleine postkantoor te Igls uit
bezorgde. Daarmee heeft hij dan tevens voor
vandaag een programma, een doel, iets, dat
hem uit de sleur van allen dag bTengt en dat
zijn gedachten aan de vrouw, van wie hij zich
nu verder dan ooit verwijderd voelt, wat af-
af leidt
Het toeval echter, dat er zoo vaak op uit
is de menschen naar zijn willekeur te leiden,
het toeval dus wil het, dat ook Renate zich
dezen dag in Innsbruck ophoudt.
Dr. Delmer, die zich nog wat zwak voelt
na den vrij ernstigen griepaanval, verheugt
zich uitermate over haar onverwacht bezoek.
Renate is werkelijk ontsteld zoo slecht als hij
er uit ziet en terwijl zij de hartelijkheid en de
warme toegenegenheid voelt, welke er van
hem uitgaat, verwijt zij zich zelf in stilte, dat
ze zich den laatsten tijd aan den ouden trou
wen vriend zoo weinig gelegen heeft laten
liggen.
„Als ik geweten had, dat u ziek was, doc-
ter.
„Ach, onzin.... breekt u zich daarover niet
het hoofd. Mijn ziekte had niets te beteeke-
nen..,. en u hebt uw tijd in ieder geval
nuttig besteed
„Ikja, ik heb een novelle geschreven,
die binnenkort voor de radio zal worden voor
gedragendoor Margot Sellert van het
Münchener KleintooneelIk zal u tegen
dien tijd nog wel waarschuwen".
„PrachtigEn wat is er overigens nog
voor nieuws....?"
„Overigenach, beste doctor, ik moet tot
m'n schande erkennen, dat ik niet zoo vlijtig
ben geweest.
Renate bloost als een jong meisje.
„Toch", meent Delmer volkomen ernstig te
moeten protesteeren. „U hebt gedurende den
tijd, dat wij elkaar niet gezien hebben iets
tot stand gebracht, dat aan het wonderbaar
lijke grenstU bent jonger geworden en
nog mooier". Bewonderend en onderzoe
kend tegelijk blijft zijn blik gevestigd op haar
smal, edel gelaat en het warme inkarnaat van
haar wangen, waarvan de zachte blos nu
voor een purperen bloedgolf plaats maakt
Rate slaat haar oogen neer. Deze woorden
van haar vaderlijken vriend zijn zoo ver ver
wijderd van de banaliteit van een laf com
pliment, zooals een of andere bewonderaar
dat zou hebben gedebiteerd, dat ze een oogen-
blik overlegt, of ze hem deelgenoot zal maken
van haar geluk. Een .menschelijk zeer wel
te begrijpen zeker iets dwingt haar tot
mededeelzaamheidReeds opent zij den
mond, als zij zich plotseling het eigenlijke doel
van haar bezoek aan Delmer's kantoor her
innert. En daarmee blijft het hooge woord
ongesproken. In plaats daarvan zegt ae
lachend:
„In ieder geval ben ik schandelijk licht
zinnig geworden...."
„Zoo?!"
„Ja werkelijkik zou graagik bedoel
ik heb vijfduizend mark noodig".
„Direct of dadelijk?" schertst Delmer.
„In alles ernst, doctoronmiddellijk
hier op tafel...."
„Ja, maar waarvoor dan, kind?"
„AchRenate is zichtbaar verlegen.
„Ik.ik wil een paar dingen koopen en.
nu ja
„Neemt u mij niet kwalijk, mevrouwtje, die
vraag viel me nu werkelijk spontaan uit den
mond bij uw verrassende mededeeling. Na
tuurlijk gaat het mij niets aan, wat u met
uw geld wilt doenIk hoop, dat u mij niet
voor indiscreet zult houden...."
„Maar m'n beste Doctor Delmer, hoe kunt
u nu zooiets zeggenU weet toch, dat u
m'n beste en trouwste vriend bent
„Dan is het goedEen oogenblikje alstu
blieftDelmer drukt op den knop van een
electrische schel en draagt den binnentreden-
den bediende op het verlangde bedrag onmid
dellijk van de bank te halen.
Terwijl de man zich van deze taak kwijt,
praten Renate en haar zaakwaarnemer slechts
over verschillende algemeenheden. Vriend
schappelijk als steeds, maar nochtans gaapt
er een kloof tusschen hen, een zekere span
ning, die niet wijken wil, tenminste nu niet,
Wel bij hun volgende ontmoeting, hoopt Re
nate. Bij een volgend bezoek zal ze haar hart
voor den vaderlijken vriend uitstorten
Want zoodra Sylvester zijn zaken geregeld
heeft, zijn compositie zal hebben ingezonden
en daarmee tevens zijn nieuw burgerlijk be
staan als musicus zal zijn begonnen, is het
tijd, dat haar verhouding tegenover hem haar
officieelen naam wordt gegeven. Zoo denkt
Renate
„Ziezoo, daar hebben we het geld", zegt dr.
Delmer, die yan den blnnentredendsn be
diende de bankbiljetten in ontvangt
om ze daarna voor Renate uit te tellen.
Met een knikje betuigt ze haar accoordbe-
vïnding en als zij het geld in haar taschjd
heeft geborgen, staat ze ook onmiddelbji op.
„Hartelijk dank", zegt ze, den advocaat do
hand toestekend, „ik zal u nu niet langer op
houden. Een spoedig algemeen hersteldea
tot ziens...."
„Wel thuis, mevrouw Lien en tot ziens.
Peinzend en min of meer bezorgd a de
blik, waarmee de oude man z'n cliënte doo®
het raam nastaart. En als de vrouw aan rija
gezichtskring onttrokken is, neemt hij met eesi
zucht weer achter zijn schrijftafel plaats
Instinctief vermoedt hij, dat zijn bestë
vriendin een of ander gevaar dreigt en ernstig
betreurt hij daarom haar duidelijk gebrek aan
vertrouwen. Want als zij hem niet volledig
van haar doen en laten op de hoogte stelt,
kan hij haar ook niet beschermen en het was
hem toch werkelijk een lief ding waard haar
het leed te besparen, dat haar hij voelt dat
zeer duidelijk te wachten staat
Ook Renate betreurt haar weinig openhar
tige houding tegenover den ouden, vertrouw
den vriend. Dit, zoowel als het groote. beslis
sende element in haar leven met Sylvester is
oorzaak, dat zij haar schreden naar de oude
Hofkerk richt
De comtesse Royter is in haar ouderlijk huis
een godsdienstige opvoeding ten deel gevallen,
welke als mengsel van traditie en piëteit
karakteristiek is voor den ouden, Oostenrijk-
schen streng katholieken adel.
(Wordt vervolgd).
