riLIMlILIliS T©©MT
LITTERAIRE
KANTTEEKENINCEN
ZATERDAG 23 MEI 1936
HAARLEM'S DAGBLAD
nn ij
p
AT m
Frans Hals-programma
met afwisseling.
Het programma, dat het Frans Hals Theatei
ln de week van Hemelvaartsdag tot en met
Vrijdag, den 28sten te zien geeft, is we! zeer
gevariëerd! Op Hemelvaartsdag, een dag
eerder dan gewoonlijk dus, is het weekpro
gramma begonnen met de bekende film „Ben-
gaalsche Lanciers", waar
in Gary Cooper en Sir
Guy Standing de rollen
vervullen van officieren
bij de keurbrigade der
Bengaalsche lanciers, die
geheel vooruitgeschoven
ligt in het gebied waar
Britsch-Indische opstan
delingen de Engelsche
strijdmachten telkens
verrassen.
Vrijdag hebben we er
wederom de film van
Claudette Colbert en Henri
Gary Cooper, wiicoxon „Cleopatra" ge
had, hedenmiddag en -avond zal Joe Brown
ons met zijn dwaze grappen amuseeren. In
„De Zesdaagsché" zal men weer uit zijn mond,
als een schuif zoo groot, de welhaast populair
geworden strijdkreet kunnen hooren. Verder
valt in deze film te zien Maxine Doylê.
De film. die Zondag draait is wel een erg
bekende. Het is namelijk „De privé-secreta-
ressê", de film waardoor Renate Muller
grootendeels haar bekendheid verwierf. Het
zal aardig zijn weer de oude bekende schlagers
uit de film te hooren. die indertijd overal
werden gezongen, gespeeld en gefloten, en
Hermann Thimig en Felix Bressart te aan
schouwen.
Wie van een sensationeeler film dan de
voorgaande drie houdt, moet „De man met de
wassen beelden" gaan zien. Deze rolprent
wordt Maandag in Frans Hals vertoond. Lionel
Atwill speelt er de hoofdrol in en verder spe
len mee Fay Wray en Glenda Farrell. Een
film met buitengewone spanning!
Conrad Veidt en Ma
deleine Carroll treden
samen op in de film „Ik
was een spion", die
toen zij eerder in
Haarlem werd ver
toond, een groot suc
ces had. Ook nu zullen
waarschijnlijk velen,
die ..Ik was een spion"
indertijd niet hebben
gezien, de gelegen
heid aangrijpen om
het sterke spel van de
beide hoofdfiguren te
gaan zien. „Ik was een
spion" wordt Dinsdag
vertoond.
Woensdag volgt een
minder bekende film.
Het is „De duivel van de U. 69". De bekende
Engelsche acteur Charles Laughton, zoo be
kend geworden door zijn vertolking van
Henry VIII, die nu zijn titelrol voor de film
Rembrandt voorbereidt, speelt er met Gary
Cooper in. „De duivel van de U. 69" is een
spannende film, met zeer goed gespeelde rol
len. Dat, kon dan ook van Laughton en Gary
Cooper worden verwacht.
En tot besluit krijgen we op Donderdag van
de volgende week Mar
iene Dietrich in haar
oude gedaante te zien.
Niet dus de Mariene
volgens de regie-Lu-
bitsch, maar volgens
de regie-Von Stern
berg. Zij. die haar in
haar vorige soort rol
len meer bewonderen
dan in haar laatste
film „Begeerte", kun
nen dus nu van het
oude soort spel ge
nieten. Maar ook voor
hen, die daar niet van
houden is deze film aantrekkelijk genoeg. In
„Shanghai Express" spelen ook de bekende
filmster Anna May Wong en de acteur Clive
Brook.
Men ziet: afwisseling genoeg deze week
En daarbij: verschillende genres voor ver
schillende leeftijden.
Uitgebreid Wereldnieuws completeert de
programma's.
Conrad Veidt.
Mariene Dietrich.
ir
irii:::
Het leven van Vincent van Gogh.
Roman door Irving Stone. Ver
taald door mevr. BerkhoutWil-
lemse. Baarn Hollandia-
drukkerij.
Het leven van Vincent van Gogh, naverteld
door tante Betje. Het stond in de sterren ge
schreven dat zoo iets vandaag of morgen
komen zou en het is vandaag geworden. Toen
er nog sprake was van morgen, dat wil zeggen,
toen het boek nog slechts in manuscript was
bekend geraakt, heeft de Hollandsche roman
cier J. Tersteeg reeds in uitgeverskringen
geprotesteerd tegen enkele passages in dit
werk. die met name zijn vader, den bekenden
kunsthandelaar H. G Tersteeg. betroffen. Als
resultaat daarvan is blijkbaar door den auteur
in den tekst hier en daar wijziging aange
bracht, hoewel het, naar de inleiding tot deze
Hollandsche vertaling ons leert, „slecht ten
deele mogelijk geweest is. hierbij tevens aan
sommige personen, die Stone handelend en
sprekend invoert, genoeg te recoucheeren om
geheel de waarheid na te streven, daar hier
door het karakter van dezen roman verloren
zou zijn gegaan".
De lezer van dit boek zal derhalve wel doen
zich steeds te herinneren dat het karakter van
dezen roman meebrengt dat geheel de waar
heid na te streven geenszins in de bedoeling
heeft gelegen. Het „karakter" van dit boek is
daarmee naar het mij voorkomt, op het ni
veau van dat van opgemelde tante Betje ver
zeild geraakt.. Tante Betje die alles gehoord en
gelezen heeft wat er over Vincent gepraat en
geschreven werd en daarvan, voor haar for
nuis staande, een smakelijke vol-au-vcnt pre
pareerde. die de velen wien het alleen om het
verhaaltje en niet om waarheid en inzicht te
doen was, met gemak zullen verorberen.
Zoo wij van het modieuse genre der histolre
romancée al geen groote bewonderaars zijn
van wege het hybridisch karakter dat dit
genre kenmerkt, met des te grooter wantrou
wen bezien wij den „roman" die uit het leven
Twee goede bekenden in hef
Luxor Theater.
Het nieuwe programma van het Luxor
Theater brengt de hervertooning van twee
films van zeer uiteenloopend karakter, maar
die in ieder geval éèn ding gemeen hebben,
n.l. een glorierijk verleden. Tot en met Maan
dag draait „It happened one night", de fijne
comedie met Claudette Colbert en Clark Ga
ble, ongetwijfeld een der beste stukjes film
humor uit de laatste jaren Er zit in deze rol-
prenji een geest en een tempo, die den bezoe
ker van het begin tot het einde gevangen
houden. Claudette Colbert en Clark Gable
vormen hier een voortreffelijk duo, zoowel
wat het spel als de zeer puntige dialoog be
treft. De film is de reprise dan ook volkomen
waard.
In de tweede helft van ae filmweek draait
„One night of love" als hoofdnummer, de
film, die de Amerikaansche zangeres Grace
Moore een wereldvermaardheid bezorgde. Ook
in onze stad heeft Grace Moore's parelende
zang drommen belangstellenden getrokken.
Wie zich nog niet onder haar gehoor bevond
is daartoe dus van a.s. Dinsdag af nog drie
dagen in de gelegenheid. En verder zal onge
twijfeld menig vereerder van deze Ameri
kaansche nachtegaal een tweede bezoek aan
„One night of love" niet versmaden!
In het voorprogramma een interessant jour
naal, dat o.m. fraaie opnemingen bevat in en
uit het nieuwe Duitsche luchtschip „Hinden
burg" genomen en beelden geeft van de hul
diging van Azana, Spanje's nieuwe president.
Een koddig teekenfilmpje behandelt, de be
levenissen van drie viervoetige avonturiers
aan boord van een spookschip.
Sanders van de Rivier in
Rembrandt Theater.
De bekende schrijver van ..Thrillers" Edgar
Wallace, heeft voordat hij zich toelegde op het
produceeren van detective-verhalen een heele
serie boeken over Sanders van de rivier ge
schreven, waarin hij de positie van den Engel-
schen bewindvoerder in afgelegen streken van
Afrika beschreef: verhalen gedeeltelijk berus
tend op eigen ondervindingen in Afrika, toen
hij in de Belgische Congo vertoefde. Een paar
daarvan zijn „Sanders of the river", „People of
the river". „Bosambo of the river".
De gebroeders Kor da, de pioniers van de
Engelsche maatschappij Londen Film Produc
tion hebben thans een film vervaardigd naar
de gegevens in Wallace's boeken, „Sanders of
the River" en die film wordt deze week ver
toond in het Rembrandt Theater. Alexander
Korda leidde de productie, Zoltan fungeerde
als regisseur en Vincent vervaardigde de
„sets", de entourage waarin verschillende
scènes spelen.
Sanders de River is een Britsche resident,
die het met groot beleid en buitengewone toe
wijding klaar heeft gespeeld in tien jaar vrede
te stichten onder de inheemsche woestelingen
in een Afrikaansche rivierstreek. Slechts de
oude negerkonining Mofolaba blijft zich ver
zetten tegen het blanke bestuur.
De overige stamhoofden en vooral Bosambo
in wien Sanders onbeperkt vertrouwen stelt,
zijn echter verknocht aan Sanders en daar
door aan het Britsche régime, dat veiligheid
bracht.
Wanneer Sanders naar Engeland vertrekt
voor een kort verlof verspreiden drank- en
slavenhandelaars het gerucht dat Sanders,
onder de inboorlingen genaamd „koning
Sandi", is gestorven. Thans ziet Moflabo zijn
kans schoon, laat Bosambo's vrouw schaken
en lokt dan het stamhoofd in de val.
De waarnemende resident Ferguson, die
voor de onvolbrengbare taak staat den op
stand te onderdrukken wordt vermoord. Even
voor het oogenblik waarop Bosambo en Lilongo
zullen worden vermoord, keert Sanders te
ug, die hen ontzet en Bosambo tot koning van
het gebied aan de rivier uitroept.
Het zal voor Paul Robeson, de beroemde
negerzanger, die de rol van Bosambo-speelt,
wel een heele verandering zijn geweest de rok
en de microfoon te verwisselen voor dieren-
vellen en een speer, maar dat doet aan zijn
spel en aan zijn stem niets af, zooals we trou
wens ook al in vorige films (Emperor Jones,
Vagabond King, The Show-boat) zagen.
Nina May McKinney speelt voor Lilongo.
Illllllllllli
I, IHi:; il llll 11
van een mensch getrokken wordt over wiens
existentie niet dan met de grootst mogelijke
voorzichtigheid en schroom geoordeeld kan
worden, omdat hij zelfs voor hen die hem na
stonden en ook voor zichzelf een pijnlijk raad
sel moest zijn. Zulk een raadsel wordt niet
door genoegelijke babbelkouserij opgelost of
zelfs maar verhelderd.
Wat zulk een mensch als kunstenaar ge
presteerd heeft valt buiten het begrip van
hem, die in den uitzonderlijken levensloop van
dien kunstenaar aanleiding vindt daaruit een
aangekleeden roman te construeeren, waarbij
de waarheid „geretoucheerd" kan worden.
Voorzichtigheid en schroom zijn dan ook kwa
len waaraan onze Amerikaansche schrijver
vermoedelijk niet laboreert.
Stone erkent zijn stof in hoofdzaak uit Van
Gogh's brieven aan zijn broer Theo gehaald
te hebben. Over de sobere en toch zoo uitvoe
rige en volkomen betrouwbare levensbeschrij
ving van Vincent door Theo's weduwe, die aan
die brieven voorafgaat, rept hij niet. Hoewel
die inleidende levensbeschrijving door wijlen
mevr. Van GpghBonger letterlijk alles bevat
wat men over Vincent te weten noodig heeft
en in al haar soberheid minstens zoo roman
tisch is als het boek van Stone. Verder moet
men toegeven dat onze Amerikaan volkomen
op de hoogte is van alle litteratuur door en
over kunstenaars uit Van Gogh's omgeving.
Maar hij maakt er een allerzonderlingst ge
bruik van. Telkens ontmoet men, al lezende,
een stuk dialoog, dat erg bekend voorkomt,
Drommels waar is dat uit! En dan pieker je
even na.jawel dat schrijft Gauguin in zijn
„Ava.nl et Après" en dat is uit een brief van
denzelfden aan De Monfreid. En voor geheele
stukken, als bijvoorbeeld de beruchte episode
uit Aries, met den breuk tusschen Van Gogh
en Gauguin eindigend, copieert Stone wat
Gauguin daar later over geschreven heeft. We
beginnen langzamerhand te gelooven, dat het
schrijven van zulk een roman nog zoo'n hek
senwerk niet is. Met schaar en lijmpot stuurt
men het al een aardig eind. Maar niet al te
nonchalant worden.
Van Gogh heeft wel. een blauwen Maandag
in Parijs het atelier-Cormon bezocht maar
dat is nog geen reden om het als-maar over
den beroemden Corman te hebben! Als-maar,
Deze buitengewoon begaafde actrice, bekend
o.a. uit „Hallelujah" (die het in artistiek op-
zich wint) waarin zij zoo goed speelde in de
rol van negermeisje dat bekeerd wil worden,
heeft in Sanders van de Rivier niet zulk een
uitgebreide rol. In de korte scènes, waarin zij
optreedt valt haar (missghien wat te be
schaafd) spel echter weer te bewonderen.
Leslie Banks, de acteur uit „The man who
knew too much" speelt de rol van Sanders
met soberheid. De geluidsaccompagnatie van
de film is wat ongekunstelde geluiden als die
der tam-tams betreft over het geheel beter ge
slaagd dan de speciaal vervaardigde com
posities.
Het voorprogramma geeft wereldnieuws van
Fox Movietone en nationaal nieuws van Poly
goon. Verder is er een aardig teekenfilmpje,
waarin het bekende biggetje onbewust heele
heldendaden bedrijft.
Cinema Palace verfoonf
Plankenkoorts.
Szöke Szakall.
In „Plankenkoorts"
zijn twee geschiede
nissen behandeld,
die feitelijk niets
met elkaar te ma
ken hebben, en
waarin, om ze nog
een schijn van ver
band met elkaar te
geven, Szöke Sza
kall als trait
d'union fungeert.
We hebben Sza
kall al in verschei
dene films gezien
en bewonderd,
steeds heeft hij ons
in hooge mate ge
amuseerd, zoodat de naam Szöke Szakall op
het programma steeds, zoo ook nu. hooge
verwachtingen opriep Jammer, dat Planken
koorts die verwachtingen niet bevredigt. Sza
kall zelf doet, wat hij te doen heeft, goed,
en Otto Walburg is ook wel goed, maar het
geheel, overige spelers en scenario, voldoet
niet, het is alles vrij leeg, het gaat alles in de
verte aan je voorbij, het contact ontbreekt.
Het bij programma geeft Charlie Chaplin
in een van zijn oude kluchten, getiteld „Ba
ron von Habenichts". Deze oude klucht de
monstreert over-duidelijk met welke reuze-
schreden de cinematografie de laatste jaren
vooruit is gegaan! Het grimeeren, het bewe
gen, de inhoud van het scenario, het doet ons
alles in dezen „Baron von Habenichts" zoo
vreemd en zoo ouderwets aan, dat het lijkt of
deze klucht wel al vijftig jaar geleden is op
genomen. Om het dwaze lenige ventje Charlie
werd er uitbundig gelachen. Een filmpje, dat
de toeschouwers uitermate amuseerde.
De verschillende journaals geven de actua
liteiten o.a. de Varsity van Hemelvaartsdag en
een gekleurd filmpje maakt 't programma vol
Frank Lloyd voor drie jaar bij
Paramount.
Een van de bekendste regisseurs uit Holly
wood, Frank Lloyd, die de verfilming van
Muntiny on the Bounty" leidde, is door Para
mount voor drie jaar geëngageerd.
Leslie Banks. Niha
May McKinney en
Paul Robeson in „San
ders van de Rivier".
De reis der Nederlandsche
scholieren.
Prof. Van Poelje onderscheiden.
Vrijdagochtend hebben de groepen Neder
landsche scholieren de voornaamste gebou
wen en stadsgedeelten van Brussel bezocht.
Een deputatie van leeraren en leerlingen leg
de op tien uur in de koninklijk? crypte te Lae-
ken een krans op het graf van Koningin
Astrid.
De middag werd besteed aan een autotocht
door de prachtige bosschen in de omgeving van
Brussel, met als slot een bezoek aan het kolo
niaal museum te Tervueren.
Om vijf uur had de officieele ontvangst
plaats in het Palais des Academies, welke werd
opgeluisterd door militaire muziek. De bijeen
komst stond onder leiding van den minister
van staat, Lippens, die allen hartelijk welkom
heette.
Als bewijs, dat de Belgische regeering' het
streven van het Nederlandsche comité waar
deert, deelde de heer Lippens mede, dat prof.
dr. van Poelje benoemd was tot groot-officier
in de Orde van Leopold 2, welke mededeelïng
met luid applaus door de aanwezigen werd
ontvangen. Minister Lippens bood prof. van
Poelje de versierselen der orde aan.
Prof. van Poelje sprak een dankwoord.
(A N. P.)
UIT DE STAATSCOURANT.
Bij Kon. besluit van 18 Mei 1936 js benoemd
tot ridder in de orde van Oranje-Nassau ds.
H. A. de Geus, secretaris van den Bond van
Nederlandsch-Hervormde Jongelingsyereeni-
gingen op Gereformeerden grondslag te De
Bilt.
Clark Gable en Claudette Colbert wachten op een auto.
(„It happened one night". Luxor.)
Illlllllllllillllillillllilllllllilllllllillll
dus niet bij wijze van drukfout. Trouwens,
Theo van Gogh trouwde niet met Johanna
Bunger, zij heette Bougez zooals Stone in de
inleiding der Brieven gezien zal hebben. De
vertaalster kan het natuurlijk niet helpen dat
de broers Van Gogh geen Amerikaansch
onder elkaar spraken, maar het lijkt me toch
vreemd dat Vincent telkens tot Theo zegt:
„jou oude duivel, jou heerlijke, oude duivel".
Ook; wil ik in het midden laten of men, in
logisch Hollandsch, „op zijn knieën gaat zit
ten" (pag. 304) of dat een gezelschap zich
„over" een vertrek verdeelt (pag. 331), maar
wij willen niet pietluttig wezer. tegenover
kleinigheden, waar het werk alc geheel ons al
zoo weinig aanstaat.
Immers dit is de eindindruk van de lezing.
Het is een boek dat vooral in het buitenland
succes zal hebben omdat er overal nu eenmaal
een nieuwsgierige belangstelling voor het le
ven van dien- uitzonderlijken Hollander be
staat en men bereid is alles te slikken wat over
hem en zijn kring- verteld wordt.
En de heer Irving Stone geeft ze zooveel te
slikken dat ze volslagen content kunnen zijn.
De gesprekken, die hij de schilders voeren
laat zijn, voor zoover hij ze zelf bedacht en
inlaschte, zoo absoluut vreemd aan wat schil
ders plegen te denken en te zeggen, zoo
naïef door een echten buitenstaander be
dacht, dat men met recht vreezen mag dat ae
romancier weinig echte schilders in zijn leven
ontmoet en van hun werk zeker weinig be
grepen heeft. Met al zijn ijver, reizen en na
vragen, het leven van Vincent betreffende, is
dit voor hem slechts litteratuur, en dan faits
divers, gemengd nieuws gebleven. Ik geloof
dat wij Hollanders pedant genoeg mogen zijn
om dit monument voor onzen landgenoot van
harte aan den schrijver en de zijnen over te
laten.
Brieven van Thorbecke. Aan zijn
verloofde en aan zijn vrouw, Am
sterdam. J. M. Meulenhoff in de
serie: Brieven van Groote Ne
derlanders).
Uit het familiearchief der Thorbecke's zijn
hier door zijn kleindochter de brieven verza
meld door den grooten Nederlander aan zijn
bruid, later zijn vrouw, geschreven. Men wil
ze beschouwd zien als een hors d'oeuvre,
IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIM
een lekkerbeetje, dat aan de toekomstige pu
blicatie' van Thorbecke's staatkundige mémoi
res vooraf gaat. Thorbecke's huwelijksleven
is naar uit deze bireven blijkt buitenge
meen gelukkig geweest. Tusschen den staats
man en zijn gade heeft een harmonie van
karakter, wenschen en willen geheerscht als
maar zelden wordt aangetroffen en die ver
moedelijk op beider superioriteit als mensch
gebaseerd is geweest. De bereidheid van den
één om te leiden en de bereidwilligheid van-
de andere die leiding te aanvaarden heeft de we
derzijdsche genegenheid dezer beide menschen
opgevoerd tot een onaaantastbaar verbond,
waarin beiden zich konden uitleven zonder
door het lot gehinderd te worden, dat voor
andere menschen vaak twijfel aan of ver
slapping der neiging heeft weggelegd.
Het zal over eenigen tijd (15 Juli) juist
honderd jaar geleden zijn dat de verscheidene
jaren oudere Thorbecke met een mooi, negen
tienjarig meisje uit Dresden, Adelheid Solger,
dochter van een professor in de philosonhie,
in het huwelijk trad. Een verloving van twee
jaar was daaraan voorafgegaan. Thorbecke's
werkkring in Leiden maakte dat hij zijn
meisje bijna voortdurend per brief zijn gene
genheid moest betuigen en zich van de hare
verzekeren. Hoe een man van in de dertig en
van Thorbecke's beteekenis zich honderd jaar
geleden in zake de liefde tot het object zijner
genegenheid uittede moderne mensch zal
misschien lichtelijk geamuseerd daarvan in het
voorbijgaan kennis nemen en daarmee zijn
eerbiedig opzicht tot Neerlands grooten eersten
minister in de vorige eeuw niet verstevigen.'
Vooral de jongeren onzer generatie, slecht ge
traind in historisch-denken, zullen den
plechtstatigen vorm dezer brieven even weinig
waardeeden als het stropdas- en spuuglok
portret dat hun van des schrijvers standbeeld
voor oogen staat. Zij hebben natuurlijk onge
lijk, omdat zij vergaten dat het gewraakte
costuum een eeuw geleden het toppunt van
élégance was en de vorm der brieven daarmee
in volstrekte overeenstemming is. Daarom
moge, wie ze lezend genieten wil. er op be
dacht zijn zich eerst historisch te orienteeren,
dan valt hetgeen wat ongewoon scheen van
zelf weg. Het zal in onzen tijd immers onge
woon schijnen dat een man na dertig jaar ge
UITOEFENEN VAN DWANG BIJ DE INVOR
DERING VAN PLAATSELIJKE BELASTINGEN
De Hooge Raad heeft Vrijdag arrest gewe
zen in een procedure tusschen de gemeente
Haarlem en de N.V. Aannemersbedrijf voor
heen firma den Breejen van den Bout, geves
tigd te Groesbeek.
Op last van B. en W. van Haarlem heeft de
havenmeester aldaar een zandbak van ge
noemd aannemersbedrijf, varende m net
Noorder Buiten Spaarne, binnen de gemeente
Haarlem, doen wegsleepen en vastmeren, om
dat het aannemersbedrijf weigerde havengeld
te betalen. B. en W. achtten zich tot
het heffen van havengeld gerechtigd op grond
van de gemeentelijke verordening op de in
vordering van havengeld, die den havenmees
ter de bevoegdheid geeft, in geval van wei
gering van den belastingplichtige om het ver
schuldigde te voldoen, de verdere doorvaart
van het vaartuig te beletten.
Het aannemersbedrijf bepleitte bij inleiden
de dagvaarding de onrechtmatigheid van de
handeling der gemeente op grond van onver-
bindbaarheid der betreffende verordening. Ge-
eischt werd een verbod voor de gemeente ter
zake en schadevergoeding.
De rechtbank te Haarlem heeft deze vor
dering toegewezen, waarop de gemeente in
hooger beroep ging. Het Hof te Amsterdam
heeft geoordeeld, dat een bepaling als de on
derhavige, van politierechterlijken aard, in
strijd is met de artikelen 290 en volgende der
gemeentewet. Het hof oordeelde, dat naast de
bevoegdheid, aan den ontvanger gegeven, tot
het toepassen van dwang, geen plaats is voor
een politioneele bevoegdheid, als in de onder
havige verordening verleend.
Het Hof bekrachtigde alzoo het door de
rechtbank gewezen vonnis. Hier van kwam
de gemeente Haarlem in cassatie. De Hooge
Raad heeft thans onder meer overwogen, dat
de gemeentewet in haar bepalingen betreffen
de de invordering der plaatselijke belastingen
op den voorgrond stelt de bevoegdheid van
den raad, om bij verordening te bepalen, wat
te dien aanzien in zijn gemeente rechtens zal
zijn,
dat bij het totstandkomen der wet dit stel
sel in dier voege is toegelicht, dat naar den
aard der belastingen en de gesteldheid der ge
meente verschillende bepalingen noodig kun
nen zijn, welke aan plaatselijke verordeningen
behooren te worden overgelaten,
dat de verordening ook voorzieningen kan
bevatten tot toepassing van dwang ter bevor
dering van betaling der verschuldigde be
lasting,
dat het tegendeel niet, gelijk het Hof aan
neemt, volgt uit het bestaan van artikel 291
der gemeentewet, dat niet tevens den raad be
letten wil, om in zijn verordening vair de be
taling der verschuldigde belasting eenige voor
ziening te treffen tot uitoefenen van dwang
langs anderen weg als in artikel 293 bedoeld
(door den ontvanger).
Op deze gronden heeft de Hooge Raad het
arrest vernietigd, met terugwijzing der zaak
naar het Gerechtshof te Amsterdam.
HET ZOONTJE VAN DEN HERTOG VAN
KENT VOOR ETON INGESCHREVEN.
De „Daily Telegraph" meldt, dat prins Ed
ward, het zoontje van den hertog en de her
togin van Kent, dat op 9 October van het vo
rige jaar werd geboren en nu dus 7 maanden
oud is, te Eton zal worden opgevoed. Hij is
nu reeds als toekomstig leerling ingeschreven.
Men verwacht, dat het jonge prinsje om
streeks 1949 naar Eton zal gaan.
III1IIIIIII1I1II1I1IIIIIIIIIIIIII1IIIIIIIIII1IIIII1I1II1II1IIM
trouwd te zijn, zijn vrouw nog met „Allerliefst
Madonnaatje en „Mijn zoetst hartje" toe
spreekt. Vooral in den mond van den oer-
liberaal Thorbecke mag die eerste vocatief iet
wat zonderling aandoen, men kan er van over
tuigd zijn dat zijn vereering voor de trouwe
gade grandioos en oprecht was. Een andere
vraag is of het niet oneerbiedig is brieven van
zulk een teeren inhoud openbaar te maken.
Dr. N. Japikse die dezen uitgaaf inleidt, be
antwoordt die vraag aldus: „Het Nederland
sche volk heeft er recht op zijn groote man
nen gehéél te kennen; de loutere en hooge op
vatting, die in Thorbecke's liefdesbekentenis
zich uit, kan hem alleen hooger doen schatten,
er is geen enkele lagere gedachte in. Niemand,
die deze brieven heeft doorgelezen zal er zelfs
aan denken het tweede lid van dit antwoord
tegen te spreken. Met het toekennen van een
zeker „recht", zelfs aan het Nederlandsche
Volk, om zijn neus te steken in intimiteiten
waarbij het in geenen deele betrokken is ge
weest, zou ik voorzichtiger zijn dan Dr. Ja
pikse. De verantwoordelijkheid der publicatie
moet dan ook uitsluitend blijven berusten bij
de nakomelingen van den grooten staatsman
en als die er geen bezwaar in hebben gezien,
zal de lezer dat evenmin doen. En tenslotte
erkentelijk kunnen zijn voor den blik dien
men ons toestond te slaan in het gemoedsleven
van een belangrijk mensch. die den schoonsten
hartstocht, ons gegeven, in zoodanige mate
kon beheerschen en cultiveeren dat er een
licht voor zijn omgeving uit ontsproot. Dat
door deze uitgaaf ook in onzen tijd zoo hier
en daar nog wel eens zou kunnen doorwerken.
Nieuw verschenen: J. H. DE BOIS.
Rie Cramer. De lachende Cupido, 242 pag.,
Den Haag. Leopold.
Johan Theunisz. Het ontoegankelijk Hart.
Roman 296 pag.. Den Haag, Leopold's U. M.
Maurice Gilliams. Elias of het gevecht met
de nachtegalen, 272 pag., A'dam, J. M. Meu
lenhoff.
Reinier van Genderen Stort. Najaars
vruchten.
Gedichten. Leiden. A. W. Sijthoffs U. M.
Erasmus in den Spiegel" van zijn brieven.
Keuze uit de Br. van Erasmus, vertaald en toe
licht door Dr. O. Noordenbos en Truus van
Leeuwen, R'dam, Brusse's U. M.
