DE MUGGENPLAAG
feu (/touw scktiifi..
ZATERDAG 23 MEL.1936
HAARDE M'S DAGBEAD
3
Een degelijke vrouw.
Ik ben blij, sprak de oude dame, dat mijn
Karei zoo'n degelijke vrouwkrijgt. Ankie is
een lief meisje, een héél lief meisje.
Niets van die moderne onzin en zoo. Zij
houdt van planten en bloemen en van dieren.
Zij is dol op kinderen en zij houdt natuurlijk
heel veel van Karei.
Dit leek me een eerste vereischte voor een
huwelijk maar dat zei ik maar niet.
Mijn oude vriendin was nog lang niet uitge
praat over haar schoondochter.
Ankie is bescheiden, vertelde zij, werkelijk
héél bescheiden. Nooit zal zij zich op den voor
grond plaatsen en weet je wat zoo prettig is?
Wat zij doet doet zij goed en grondig. Van
halfheid moet zij niets hebben en zij kan let
terlijk alles.
Het is juist dat degelijke wat mijn Karei zoo
in haar heeft aangetrokken.
Je kunt op haar aan en je kunt alles aan
haar overlaten. Je zult me toch moeten toe
geven dat dat een deugd Ls drong zij een
beetje ongeduldig aan toen ik zweeg.
Bij alle halfslachtigheid en onnauwkeurig
heid, bij alle gebrek aan plichtsbesef en ver
antwoordelijkheidsgevoel van de moderne
jeugd in den tegenwoordigen tijd
Ik kende de tirades van de lieve goeie ziel
over de hedendaagsche jeugd en ik haastte
mij eenige waardeerende woorden te zeggen
over de mij vooralsnog onbekende schoon
dochter in spé.
Ik dacht aan Karei de onverbeterlijke flirt
de vroolijke student met zijn aanstekelijke
jolige lach.
Deze Ankie moest wel een wonder wezen.
Kort daarop ontmoette ik het jonge paar.
Ankie bleek een groote forsche vrouw met
een Grieksch profiel en prachtige oogen.
Met vrouwelijke nieuwsgierigheid monster
de ik haar verschijning.
'n Tailor made als aangegoten peperduur
zeker een verstandige hoed
Het was alsof ik de stem van Karel's moeder
hoorde: niet van die moderne onzin en zoo..
Maar die hoed stond haar uitstekend.
In de schaduw van die neergeslagen rand
kregen de oogen iets raadselachtigs, geheim-
zinnings
Die Karei had toch blijkbaar goed uit zijn
oogen gekeken....
Bij het weggaan hoorde ik nog juist hoe zij
als terloops aan de naast haar zittende dame
vertelde dat zij dat mantelpak zelf had ge
maakt. Het gaf me een duizelig gevoel in m'n
maag.
Goeie grutjes! Zóó'n mantelpak! Zelfge
maakt
Alleen iemand die zelf de mislukte probeer
sels van zooiets op besmuikte wijze heeft ver
donkeremaand omdat er toch niets meer aan
te verhapstukken viel weet wat dat zeggen wil.
Ik begon respect te krijgen voor Karei.
Toen ze trouwden zond ik hun een electri-
sche broodrooster, later hoorde ik dat de bruid
het geruild had tegen een strijkijzer.
Na hun huwelijk gingen zij in Groningen
wonen.
Kort daarop stierf mijn oude vriendin.
Ik hoorde of zag nooit meer iets van de jon
gelui en vergat hen prompt tot wij elkaar
na meer dan vijftien jaar bij wederzijdsche
kennissen ontmoetten.
De kennismaking werd hernieuwd en ik be
loofde eens spoedig aan te komen om de kin
deren te zien.
Laten we zeggen volgende week Donderdag
ik hou niet van die vage beloftes en halve
afspraken zei Ankie die nu Anna heette.
Zij was weinig veranderd. Alleen was er om
den dun gelipten mond een verbeten trek die
er vroeger niet geweest was.
Karei was geworden tot een dikke vijftiger
met een glimmend kaal hoofd en een norsche
uitdrukking in zijn vroeger zoo vroolijke oogen.
De kinderen waren twee bleeke spichtige
meisjes van elf en dertien jaar met ijzeren
brillen op.
Het huis was een geriefelijk bovenhuis in
een der nieuwere stadswijken. Er was afwasch-
baar behang, er was een eetnis in de keuken,
er waren divanbedden en gecamoufleerde
waschtafels linnen gordijnen, stalen meu
bels.
Er heerschte een verbluffende orde en rust
en een pijnlijke netheid. Ankie o neen, Anna
hield geen dienstbode. De kinderen haalden
zelf him bedden af. poetsten hun schoenen en
hadden beurtelings de week van het tafel
dekken.
Toen wij onze bewondering hierover uitspra
ken hield Anna een kleine causerie over toe
gepaste efficiency in het huishouden, gegrond
vest op plichtsbesef samenwerking en ar
beidsbesparing. Het klonk precies als een trac-
taatje maar er was geen speld tusschen te
krijgen.
Karei moest met den hond wandelen, de
centrale verwarming bijvullen, voor de cou
rantenhanger zorgen en des morgens voor
negenen opendoen als zijn vrouw de slaap
kamers deed. Ieder had zijn vaste taak.
Karei zei niet veel en de kinderen mochten
alleen spreken als hun iets gevraagd werd.
Anna was bijna voortdurend aan het woord.
Even was er een klein verschil van meening
of de eene of de andere schrijver een bepaald
boek geschreven had.
Later waren zij het niet eens over den
naam van een bepaalde plant.
Na het eten legde Anna een papiertje op
tafel. Hier is de naam van den schrijver van
het boek en dat zijn zijn andere boeken.
En de schrijver die jij bedoelt heeft dit ge
schrevenwat hier staat. En die plant
heet
Ik heb het even opgezocht. Als je zooiets
niet dadelijk doet komt er niets van zei ze
tegen mij, en ik voelde me als een bestraft
schoolkind want ik had het ook niet geweten.
Er werd door ons allemaal gezamenlijk
omgewasschen volgens een vaste indeeling.
Anna had de regie. Niet op de derde plank
die slabak Karei die hoort op de twééde
plank onderbrak zij het verhooren van een
geschiedenisles hetgeen en passant ge
schiedde.
Zoo leeren de kinderen hun gedachten con-
centreeren terwijl hun handen machinaal
werk doen legde zij uit.
Na het omwasschen moest Karei de gang
klok opwinden, want het was Donderdag en
dat was de dag van de klok.
Krijgen we geen tweede kopje thee? vroeg
Karei. Anna trok de wenkbrauwen op. Het is
immers nog geen half negen sprak zij te
rechtwijzend met een blik op de klok, die zeven
minuten voor het halve uur wees. Ik ging een
uur eerder weg dan mijn plan was geweest en
toen ik in den prillen kouden voorjaarsavond
stond herademde ik. Ik had het gevoel alsof
ik van onder een bedompte glazen stolp ont
snapt was.
Arme Karei die gedoemd was te leven in
deze kille vreugdelooze sfeer, onder het juk
van de plicht.
Niet een blijmoedige, vroolijke, vanzelfspre
kende plicht maar een zure nimmer aflatende
drukkende plicht in den vorm van een onaf
gebroken stille berisping die klef kleeft aan
alle kleine gebeurlijkheden des dagelijkschen
levens.
Nadenkend toog ik huiswaarts, peinzend
over mijn eigen jongens.
Je kunt toch maar nooit weten wat je boven
het hoofd hangt!
Ik kreeg een onbedringbare aanvechting om
ergens een heillooze rommel te gaan maken,
om zoodra doenlijk een massa overbodige din
gen te gaan koopen ik voelde een dringen
de behoefte om onparlementaire taal uit te
slaan om den volgenden morgen een uitge
breid luxe ontbijt in bed te genieten, doch
mijn eerste impuls was iets te breken of kapot
te maken
Een dusdanige funeste invloed heeft de vol
maaktheid op sommige naturenEn voor
ik insliep dien avond slaakte ik de hartgron
dige verzuchting dat ik gespaard mocht blijven
voor een schoondochter met een grondig
heidscomplex!
AMY GROSKAMP—TEN HAVE.
Verbod der bisschoppen van
steun aan de N. S. B.
„De Tijd" bevatte het bericht, dat a.s. Zon
dag een bisschoppelijk verbod zou worden af
gekondigd tegen het verleenen van steun
aan de N.S.B. door katholieken
Jaarbeurs krijgt waarschijnlijk
een agrarische afdeeling.
In een Vrijdag te Utrecht onder voorzitter
schap van Dr. F. E. Posthuma gehouden ver
gadering van een 40-tal vereenigingen en
organisaties op Agrarisch gebied, heeft een
eerste bespreking plaats gevonden om te ko
men tot de oprichting van een Agrarische
jaarbeurs binnen het kader van de Algemee-
ne Koninklijke Nederlandsche Jaarbeurs in
September a.s.
Uit de besprekingen bleek zeer duidelijk,
dat het plan tot oprichting eener Agrarische
jaarbeurs in principe bij nagenoeg alle be
trokken groepen met sympathie begroet was
en dat men bereid was nader op deze plan
nen in te gaan, waartoe een commissie van
advies zal worden ingesteld.
Twee kinderen verbrand.
Noodlottig gebeuren te Sevenum.
Hulp kwam te laat.
Vrijdagmiddag te omstreeks vijf
uur heeft in de hooibergplaats van
de nog nieuwe boerderij van J. Bus-
semakers in het gehucht Steeg, onder
de gemeente Sevenum (L.) een brand
gewoed, waarbij 2 kinderen van het
landbouwersgezin, een driejarig
meisje en een vijfjarig jongetje om
het leven zijn gekomen.
Buren ontdekten, dat er rook uit het dak
van het gebouw kwam, waarop zij toesnel
den en de bewoners waarschuwden.. De
brandweer werd onmiddellijk gealarmeerd,
die weldra onder leiding van burgemeester
Everts, ter plaatse was. Toen men met het
blusschingswerk wilde beginnen, deed men
dé vreeselijke ontdekking, dat onder aan de
trap de klompjes van de beide kindei-en
stonden, zoodat de kleinen op den hooischelf
aan het spelen moeten zijn geweest. Alles
werd in het werk gesteld om de kinderen van
den vuurdood te redden, doch tevergeefs.
Aangezien geen hulpgeroep werd gehoord,
moet worden aangenomen, dat de kinderen
door den rook zijn gestikt.
Na een kwartier, nadat eerst de dakbedek
king, bestaande uit asbestplaten. was ver
wijderd. werden de verbrande kinderlichaam
pjes gevonden door den heer J. S. Arts, die.
gewapend met een rookmasker. naar boven
was geklommen. De brand zelf bad men vrij
spoedig onder de knie. Het vuur kon tot den
hooischelf worden beperkt, aangezien deze
door brandvrije schotten van de overige ge
deelten van de boerderij gescheiden is.
Deze tragische brand heeft in de plaats en
omgeving diepe verslagenheid gewekt.
Omtrent de oorzaak van den brand is niets
komen vast te staan. De landbouwer was ver
zekerd. Het parket te Roermond is van .het
gebeurde in kennis gesteld.
Wat Scheveningen bieden za
dezen zomer.
Enhoe anders alles is, wanneer
ge Hagenaar zijt.
Ieder jaar riepen de heeren van de Maat
schappij Zeebad Scheveningen de heeren van
de pers tot zich, met de hoffelijkheid die de
Zeebadheeren kenmerkt en met de vriende
lijkheid, die men aan de heeren van de pen en
pers verschuldigd is, om te vertellen dat alles
al wéér mooier en beter geworden is in onze
badplaats. En ieder jaar lezen de menschen
wat de persheeren schrijven en denken: Voor
waar, er is alwéér wat nieuws en alwéér wat
mooiers en alleen de wijsgeerig aangelegden
bepeinzen dat dit nu al eenige tientallen
jaren zoo gaat en dat het toch eigenlijk een
beetje verwonderlijk is, dat Scheveningen nu
nóg niet volmaakt is; dat er altijd nog maar
méér beters bij kan, dat er steeds maar groo-
tere attracties uitgevonden worden. Wel, en
nu ga ik u zeer onwijsgeerig vertellen, wat men
alle maal van plan is.
Wij noemen Scheveningen graag „de parel
van het Noordzeestrand" en nademaal de ma
laise eischt, dat de parel zich in democrati-
schen zetting vertoont, krijgen we een Luna
park. Over het algemeen vind ik Lunaparken
niet sympathiek. Omdat de kermis mij wél
sympathiek is. En omdat het Lunapark een
veredelde kei-mis is. En omdat „veredeld" be-
teekent „gedenatureerd". En omdat een ker
mis nu eenmaal niet te denatureeren is. Ker-
mis-in-het-nette is geen kermis. Maar de men
schen houden misschien wèl van kermis-in-
het-nette. Zij vinden het misschien prettig
met een keurig hoofd in hun Zondagsche
broek van een veredelde rutschbaan te glijden
en voor de Maatschappij Zeebad hoop ik dat
héél veel keurige Hagenaars dat pleizierig zul
len vinden. Hoe meer bezoek, hoe meer dubbel
tjes en dit gunt iedereen aan de hard-wer
kende, vindingrijke organisatoren van het
Scheveningsche vermaak, óók de ond'ergetee-
kende, al zal hij persoonlijk niet op die keu
rige kermis verschijnen. Ik heb te veel goede
herinneringen aan de échte kermis van mijn
gulden jeugd
Wij gaan dansen in de openlucht. En wij
DOOR PIET VAN DER HEM.
Ga je óók eens een aanval doen op het goud van de „Lutine"?
Hoe kom je erbijIk moet alléén den Afsluitdijk maar over<
bedenken dat het eigenlijk héél mal is. dat we
daar niet eerder aan gedacht hebben. Want
het groote terras van het Kurhaus. waar de
heer Meenk met zijn ex-decibels Terpsichore
uit haar tent gaat lokken en een andere me
neer, wiens naam ik vergeten ben. tango's zal
gaan strijken ter afwisseling van het stampen
van de jazz, heeft eigenlijk jaren lang rente
loos gelegen. Dat wordt daar op dat terras een
schitterende gelegenheid. Het ligt hooger dan
de Boulevard en de Pier. het is weidsch en
breed en zonnig (als de zon wil», ge kijkt er
over het gewoel van de massa heen over de
zee in haar altijd wisselende en altijd boeien
de gedaanten en er blijft, na het dansen, nog
voldoende ruimte voor een rustig zitje, al of
niet met haar die de laatste slow-fox met u
gegleden heeft. Eddy Meenk zal ook in het
Palais de Danse spelen evenals de heer wiens
naam ik niet onthouden kan en deze dans-
bonbonnière aan de kust zal weer sidderen
van het genoegen, de jeunesse dorée van den
Haag binnen haar charmante muren te ont
vangen. Een avondje naar het Palais de Dansa
is gewoonte voor enkelen, ideaal vooi "elen,
illusie voor de meesten. Het is er theoretisch,
niet duur; maar praktisch zijt ge er. in aan
genaam samenzijn met de uitverkorene uws
harten, op een avond toch wel een aantal
rijksdaalders kwijt.geraakt, die gemakkelijker
uitgegeven dan verdiend worden. En daar nu
ijzeren logica het verdienen en het héb
ben in steeds losser verband komt te staan
tot de maatschappelijke positie van den
mensch, wordt het Palais de Danse óók ai
weer minder paleizig, wat zijn bezoekers be
treft, hetgeen nog niet wil zeggen, dat het er
minder pleizierig wordt.
Het circus wordt weer écht circus. Het vorig
jaar is het geëxploiteerd door een impressario
die dat niet onhandig gedaan heeft, maar die
er toch meer variété van maakte dan paarden
spul, zoodat het spul ten slotte misliep en wij
blij zijn dat er nu weer eens een écht circus
komt met een échten naam. Ei- zijn tiendui
zenden menschen. die verzot zijn op een écht
circus, die genieten van de prikkelende circus-
lucht, van de glanzende paardenlichamen,
van de clowneske humor en de hoempa-hoem-
pa-muziek en die zullen nu wel hun hartje
kunnen ophalen.
Dat Louis Davids het Kurhauscabaret komt
doen sidderen van de refreinzang en dat er
op de Pier weer gedanst zal worden behoort
niet tot de nieuwigheden. Evenmin dat er bad
pakken- en modeshows, carnavals en folklo
ristische feesten zullen worden gehouden en
dat wij de Maatschappij Zeebad én de Ha
genaars hopen dat het weer nu maar zal
meewerken, om alles zoo goed mogelijk tot
zijn recht te doen komen.
Eenige dagen geleden is, in den linkervleu
gel van het voormalige en reeds jaren leeg
staande Hotel des Galeries, onder auspiciën
van den Chineeschen gezant, een haaienvin-
nen- en krab-omelet-restaurant geopend, er
is een tweede rijsttafelgelegenheid bijgekomen
en wij hebben er zelfs een Europeesch unicum
bij gekregen: een smalfilm-actualiteiten-bios
coop. die naast de haaienvinnen een plaatsje
heeft gevonden en die hoopt even goede zaken
te doen als de Cinéac in den Haag. die naar
men zoo zou zeggen een goudmijntje is.
Wij Hagenaars bekijken Scheveningen héél
anders dan gij niet-Hagenaars. Wij zien cr
niet de schitterende, mondaine badplaats in,
die de menschen zien, die er slechts voor hun
vacantie komen.
Dat is een psychologisch verschijnsel dat
overal zoo is.
Een inwoner van Nice vindt Nice gewoon en
zijn ideaal is nog 'ns ooit in Scheveningen te
kunnen logeeren.
En de bakker in Biarritz ként Biarritz en
kijkt door de mondaniteit van Biarritz héén,
zooals een Scheveningsche slager door die van
Scheveningen héén kijkt.
Wij Hagenaars houden van de zee, van het
strand, van een lekker-koel zitje 's avonds aan
den boulevard, wij gaan ons ftesidentie-orkest,
dat wij den geheelen winter in het Gebouw
voor Kunsten en Wetenschappen gehoord en
bewonderd hebben van 15 Juni tot 15 Septem
ber in de Kurzaal hooren en bewonderen, wij
zullen eens een keertje naar het Circus gaan
en naar Louis Davids, en wij vinden het wel
heerlijk dat onze woonplaats zoo bevoorrecht
dicht bij de zee gelegen is, maar verder
gaat de mondaniteit ongezien onze Haagsche
blikken voorbij. Wij komen niet in de hotels,
waar wij niets te maken hebben, omdat ons
eigen trouwe bed elders gespreid staat: wij
eten aan onze eigen tafel en betreden slechts
bij uitzondering de eetzalen van Palace of het
eet-terras van het Grand Hotel. Wij kennen
de meeste gezichten, waarachter gij, vreem
deling, onvermoede diepten van interessantig-
heid vermoedt. Wanneer gij een breed-broe-
kig. glim-harig gentleman aanziet voor een
Britsch-Indischen prins of een Hongaarschen
landedelman, weten wij dat het de drogist
van den hoek is. die z'n avondje-uit heeft; of
de violist van een van „onze" strijkjes „in
politiek".
En zoo is de psychologie van den Hagenaar
jegens den Haag-'aan-Zee héél anders dan die
van u, Haarlemmer, die denkt dat alles zoo
is als het er uit ziet en dat iedereen zoo interes
sant is, als hij schijnt.
Gij begrijpt niet dat wij Hagenaars uren
door Haarlem loopen om alles te bekijken, dat
gij dagelijks ziet.
En wij, op onze beurt, vinden een kopje
thee onder de Rotonde niets bijzonders, ter
wijl gij u daar misschien weken te voren op
verheugt.
Wat natuurlijk niet wegneemt, dat wij Sche
veningen een mooie en pleizierige badplaats
vinden en dat wij hopen, dat de zaken er dit
jaar goed zullen gaan.
Tienduizenden van ons hebben daar al hun
verwachtingen op gebouwd.
Mi*. E. ELIAS.
Alkmaarsche Kaasmarkt
ernstig bedreigd.
Bond van Zuivelfabrieken besluit een
Raasbeurs te stichten.
De „Bond van op coöperatieven grondslag
werkende zuivelfabrieken in Noord-Holland"
welke bond met 40 aangesloten zuivelfabrie
ken een der grootste aanvoerders is op de Alk
maarsche kaasmerkt, heeft met 124 tegen 23
stemmen een voorstel aangenomen, om in
Alkmaar een kaasbeurs op te richten. Het be
stuur van den bond zal zoo spoedig mogelijk
met het gemeentebestuur van Alkmaar be
sprekingen houden, die tot de oprichting van
een kaasbeurs moeten leiden. Hierdoor dreigt
dus de Alkmaarsche kaasmarkt zeer sterk in
het gedrang te komen, tenzij de pogingen tot
behoud, welke het gemeentebestuur van Alk
maar ongetwijfeld in het werk zal stellen, nog
zullen slagen.
